بهرام افشاری با «هفتاد سی» می‌آید

همزمان با به پایان رسیدن مراحل فنی فیلم سینمایی «هفتاد سی»، نخستین عکس از بهرام افشاری منتشر شد. فیلم سینمایی «هفتاد سی» به کارگردانی بهرام افشاری از متقاضیان اکران نوروز ۱۴۰۳ است و پخش آن را فیلمیران بر عهده دارد. «هفتاد سی»، نخستین تجربه بهرام افشاری در زمینه کارگردانی سینماست که سیدابراهیم عامریان آن را تهیه کرده است. در «هفتاد سی» که اثری 

کمدی - اجتماعی‌ است بهرام افشاری، هوتن شکیبا، الهه حصاری، صدف اسپهبدی، حسین پاکدل، مهدی حسینی‌نیا، سیاوش طهمورث و ناهید مسلمی به ایفای نقش می‌پردازند.

***

تازه‌ترین اثر «دوئو تآی» منتشر شد

آلبوم تصویری «بیداد خموشان» به آهنگسازی «پژمان طاهری» و اثر گروه «دوئو تآی» متشکل از امیرحسین رئوفی و حمید فروزان، توسط نشر موسیقی درنگ منتشر و در دسترس مخاطبان قرار گرفت. «بیداد خموشان» کلاژی موسیقایی و برداشتی آزاد از آلبوم «سوگواران خموش» اثر پژمان طاهری، آهنگساز ایرانی است که برای دوئت سنتور باز تنظیم شده است. این آلبوم تصویری شامل 5 قطعه است که پیش‌تر در قالب آلبوم صوتی منتشر شده بود و حال با تصاویری بدیع، جان تازه‌ای به خود گرفته است.  حمید فروزان (سنتور لاکوک ۹ خرک)، امیرحسین رئوفی (سنتور می‌کوک ۱۲ خرک)، سیاوش کامکار (پالایش صدا)، نرگس مظاهری (اصلاح رنگ، تدوین و جلوه‌های بصری) و حمیدرضا سوسنی (مدیر هنری) عوامل تولید آلبوم تصویری «بیداد خموشان» هستند. «بیداد خموشان» اسفند ۱۴۰۰ به دعوت پژمان طاهری در فرهنگستان هنر اجرا و ضبط زنده شده است که پس از گذشت 2 سال، حال در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.  شایان‌ ذکر است دومین اثر «دوئو تآی» پس از «بیداد خموشان»، آلبومی به نام «ستر سنتور» است که سال آینده منتشر خواهد شد.

***

«انتخاب» در گروه هنر و تجربه اکران می‌شود

اکران فیلم سینمایی «انتخاب» به نویسندگی و کارگردانی امید نیکنام و تهیه‌کنندگی احمدرضا مسعودی از یکشنبه ۲۹ بهمن (امروز) در سینماهای منتخب هنر و تجربه آغاز می‌شود. همزمان با آغاز اکران، مراسم رونمایی این فیلم نیز با حضور عوامل و بازیگران در پردیس سینمایی چارسو برگزار می‌شود. محمود پاک‌نیت، عباس جمشیدی‌فر، فقیهه سلطانی و سجاد شهریاری بازیگران این فیلم هستند. در خلاصه داستان «انتخاب» آمده است: «آرش نویسنده‌ای است که دچار چالش‌هایی در زندگی‌اش شده و به همین دلیل به سمت شهری که استادش زندگی می‌کند، سفر کرده تا از او راهنمایی و مشورت بگیرد. در این مسیر با افراد مختلفی آشنا می‌شود که باعث می‌شوند مسیر زندگی او تغییر کند». فیلم‌های گروه سینمایی هنر و تجربه، هر روز در دو سانس ۱۶ و ۱۸ در سینماهای منتخب این گروه در تهران اکران می‌شود و روزهای چهارشنبه نیز در سینماهای منتخب هنر و تجربه در شهرستان‌های سراسر کشور روی پرده می‌رود.

***

حضور پررنگ کانون پرورش فکری در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان

12 نمایش از تولیدات مرکز تولید تئاتر و تئاتر عروسکی کانون پرورش فکری در بخش‌های مختلف بیست‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان اردکان یزد به رقابت می‌پردازند. این مجموعه در بخش‌ خردسال نمایش‌های «تاریکی» به کارگردانی غزاله عبادی، «گم شدن هویج آقا، سیب زرده و کلوچه خانم» به کارگردانی مهناز آقایی و در بخش کودک 4 نمایش‌ «خروسی که می‌خواست شب را ببیند» به کارگردانی آرش شریف‌زاده، «دنیای صد رنگ» به کارگردانی حمیدرضا حسینعلی، «جادوگر شهر از» به کارگردانی مهدی قلعه و «شاهزاده‌ شامپیا» به کارگردانی احسان مجیدی را در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان دارد. همچنین در بخش نوجوان نیز نمایش‌های «دلغک» به کارگردانی سعید ابک، «شکلات فرنگی» به کارگردانی محمدرضا مالکی، «اتفاقات عجیب شانزده سالگی» به کارگردانی داوود زارع و «رویای اسبی به نام شبرنگ» به کارگردانی محمد جهان‌پا اجرا خواهد شد. این کانون همچنین در بخش فراگیر نمایش «مهمان جا مانده» به کارگردانی محسن میرزایی و در بخش تماشاخانه سیار و جنبی نمایش «تکه زمینی به اندازه پوست گاو» به کارگردانی مهدی مقیمی‌اسفندیاری را در بیست‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان دارد.

***

اختتامیه بخش «تجلی اراده ملی» جشنواره ۴۲ فیلم فجر برگزار می‌شود

اختتامیه بخش تجلی اراده ملی چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر امروز یکشنبه ۲۹بهمن با حضور هنرمندان، مدیران و اصحاب رسانه برگزار می‌شود. علی مرادخانی، مدیر این بخش ضمن اعلام جزئیات بخش تجلی اراده ملی این دوره از جشنواره فجر، عنوان کرد: بعد از انتشار فراخوان، با دستگاه‌ها و نهادهایی که برای مشارکت در این بخش اعلام آمادگی کردند وارد مذاکره شدیم و طبق ضوابط این دوره از جشنواره، حضور ۱۸ دستگاه و ارگان در بخش تجلی اراده ملی جشنواره چهل‌ودوم فیلم فجر قطعی شد. مدیر بخش تجلی اراده ملی افزود: نزدیک به ۳۰ ارگان به طور جدی تقاضای حضور در این بخش را داشتند که با توجه به بررسی‌های به عمل آمده، حضور ۱۸ نهاد و دستگاه در این دوره را پذیرا خواهیم بود. امسال نیز مانند سال گذشته تلاش کردیم با نهادهایی همکاری کنیم که شایستگی بیشتری برای حضور در کنار نام معتبر جشنواره فیلم فجر داشته‌اند و مسیر کیفی‌سازی این بخش را ادامه دهیم. آستان قدس رضوی، بانک سینا، بانک ملت، بنیاد ۱۵ خرداد، بنیاد تعلیم و تربیت برهان، بنیاد خیریه خیر ماندگار، سازمان امور مالیاتی، سازمان بسیج دانشجویی، سازمان بهزیستی، ستاد امر به معروف و نهی از منکر، ستاد حقوق بشر، ستاد راهیان نور، ستاد ملی جمعیت، شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور، معاونت زنان ریاست جمهوری، مؤسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه، نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، نهادها و دستگاه‌های مشارکت‌کننده در بخش تجلی اراده ملی چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر هستند.

محمد محمدی: ایوب آقاخانی کارگردان 48 ساله‌ای که از سال‌های نوجوانی فعالیت حرفه‌ای  خود را با بازی در مجموعه‌های تلویزیونی آغاز کرد، همچنین نمایشنامه‌نویس، کارگردان، بازیگر و مدرس دانشگاه است، این روزها نمایش «1999» را همزمان با ایام سالگرد شیوع کرونا در کشور در مجموعه تئاترشهر روی صحنه دارد؛ نمایشی با بازی سپند امیرسلیمانی، الهه شه‌پرست، ویدا جوان، میثم میرزایی و ابوالفضل جمشیدی که با اقبال مخاطبان روبه‌رو شده است.  نمایش «1999» روایتی از ترس‌ها و هراس‌ها در سال 99 در یک زوج جوان است که در نخستین سالگرد ازدواج‌شان بدون حضور خانواده‌های‌شان قرار است جشنی برگزار کنند. این نمایش محصول گروه تئاتر پوشه به سرپرستی ایوب آقاخانی است که از سال 74 با رویکرد کاملا دانشگاهی فعالیت خود را آغاز کرد و امروز با گذشت ۳ دهه به عنوان معدود گروه‌های تئاتری است که همچنان به حیات خود ادامه می‌دهد. سه‌گانه پاریسی، تکه‌های سنگین سرب، شمعدانی‌ها، رویاهای رام‌نشده، مرثیه‌ای برای یک سبک‌وزن از جمله آثاری است که ایوب  آقاخانی در مقام کارگردان طی سال‌های اخیر روی صحنه برده است؛ نمایش‌هایی که همواره جزو آثار پرمخاطب تئاتری قلمداد شده است. اکنون نیز نمایش 1999 با گذشت 8 اجرا بیش از 1000 مخاطب را میزبانی کرده و می‌توان پیش‌بینی کرد این اثر با توجه به موضوع و سوژه جزو آثار پرمخاطب سال تئاتر به شمار آید، از همین رو با این کارگردان تبریزی پیرامون آخرین اثر نمایشی‌اش به گفت‌وگو نشستیم.

* آقای آقاخانی! لطفا درباره فرآیند ایده تا اجرای نمایش «1999» بفرمایید و اینکه از کجا و چگونه به آن رسیدید.

مشخصا «1999» محصول تفکر تلخی است که ناخواسته از اسفند 98 به سراغ ما آمد و مشخصا من در طول چند ماه خانه‌نشینی و فراگیری پاندمی کرونا در کشور درگیر این بودم که نمایشی درخور در باب این قضیه اما با نگاهی هنرمندانه و نه کاملا انقباضی درباره این موضوع تولید کنم و همین کار را خیلی سخت می‌کرد. در همان ایام نمایش «عشق روزهای کرونا» با سرعت بسیار چشمگیر و ستودنی توسط آقای رحمانیان نوشته شد و روی صحنه رفت و چون بسیار کار رمانتیکی بود من بار دیگر احساس کردم خوشبختانه یا بدبختانه این خلأ پر نشده است. یعنی درباره کرونا آنگونه که باید به آن پرداخته نشد و چون کار آقای رحمانیان بیشتر یک فانتزی رمانتیک بود هیچ گوشه‌ای از آن سهمی از ترس و خوفی که جامعه را در ماه‌های اول این شیوع گرفته بود وجود نداشت، بنابراین به فکر کردن ادامه دادم و اینکه چه باید کرد تا کرونا از تظاهرت هیجانی و احساساتی رادیو و تلویزیون و یکی دو مورد در تئاتر فراتر برود و پدیده مهم‌تری را تولید کند و مدام احساس می‌کردم در تمام این پرداخت‌ها عنصر مهم و موثر و چیره این شیوع یعنی ترس و هراس وجود ندارد. ما با ۲ عنصر در ماه‌های اول مشخصا سال 99 مواجه بودیم؛ یکی ترس که بسیار فراگیر بود و دیگری تناقض میان عملکرد افراد جامعه که عملا گاهی به آن وجوه کمیک می‌داد. من با افرادی مواجه می‌شدم که خیلی اعتقادی به ماسک و مواد شوینده و ضدعفونی‌کننده مانند الکل نداشتند و ما را هم که درگیر این ترس وسواس بودیم مسخره می‌کردند. این ۲ عنصر تناقض کمیک و هراس فراگیر دقیقا ۲ عنصری بود که بشدت احساس می‌کردم مهم است وجود داشته باشد و در این نگاه و نگره برای تولید اثری در باب این قضیه به عنوان سند ماندگار اجتماعی که متاسفانه و شاید خوشبختانه تا زمانی که من ایده «1999» را طراحی می‌کردم هیچ‌کس به آن نپرداخت. جالب‌تر اینکه با گذر این سال‌ها  و پس از 4 سال که از شیوع کرونا می‌گذرد، همچنان این قضیه مسکوت و مغفول مانده است، به این معنا که در تلویزیون اتفاقاتی که در خانواده‌ها می‌افتاد، تلاش‌ها و تقلاهایی که انجام می‌شد و بیشتر عنصر ایثار مدنظر بود و ترس هیچ سهمی در این فضا نداشت، در حالی که واقعی‌ترین سهم این شیوع در زندگی ما ترس بود و دیگر اینکه این سوءرفتار و برخورد کمیک درباره این مقوله جدی باز مغفول بود. سال 99 حدود ۶ ماه طول کشید تا بالاخره به طرح سنجیده این نمایشنامه برسم و بسیار هم هیجان‌زده بودم. من به طرحی فکر کرده بودم که سمت و سوی کمیک داشت، تعریف علمی گروتسک داشت، هراس داشت و در عین حال فانتزی کمیک داشت و دقیقا ترکیبی از کارهای دیگر نبود. نگارش «1999» تا پایان سال 99 طول کشید و رفته‌رفته ابعادی بر من مکشوف شد که اگر با عجله می‌نوشتم در نوشته من اصلا رخ نمی‌داد و خوشبختانه سال 1400 به نمایشنامه کامل رسیدم و به نشر سوره مهر برای چاپ واگذار کردم و سال 1401 بالاخره پس از یک سال انتظار به چاپ رسید. در ادامه من برنامه‌ریزی کردم برای اجرا و همچنان نمونه مشابه نداشت، در عین حال علاقه‌مند جدی تجربه گروتسک در تئاتر بودم که در کارنامه‌ام کمی جایش خالی بود. طرحی داشتم که اجرا نشده بود و سعی داشتم با این قضیه این خلأ را پر کنم و در عین حال هم به جز این تجربه جذاب برای من کارگردان، میل به ساخت یک سند اجتماعی آن دوران پیچیده که به راحتی داریم فراموش می‌کنیم برای من دغدغه بود و سال گذشته به خاطر شرایط اجتماعی و آسیبی که تئاتر خورد، اتفاق نیفتاد و من سعی کردم در سالگر شیوع در اواخر بهمن و اسفند آن را روی صحنه ببرم و می‌شد به اصطلاح باکس پایانی سال مجموعه تئاترشهر و الان خیلی خوشحالم که در چهارمین سالگرد شیوع بیماری منحوس کرونا توانستم این کار شبه‌ترسناک دارای فانتزی‌های کمیک و در یک کلام این تئاتر گروتسک را با یک خط داستانی به ظاهر واقع‌گرا روی صحنه ببرم و در واقع تکریم تلاش‌ها و دغدغه‌های کادر درمان و مردم باشد، در عین حال که به سلیقه و سویه کارگردان و نویسنده‌اش بشدت احترام می‌گذارد. گروه تئاتر پوشه از به روی صحنه آوردن نمایشی که روزهای نخستش بسیار موفق جلوه کرده، به خودش می‌بالد. بیشتر از مساله کرونا به فرم هنری ارائه‌اش فکر کردم. اثر من به ظاهر یک کار پلیسی - معمایی و دلهره‌آور است و در عین حال فانتری کمیک آن، مانع این است که بیشتر از فرم درگیر محتوا شود و این واکسیناسیون جدی در مورد سوژه ضرورت داشت. من فکر می‌کنم موفق شدیم ضمانت‌هایی در توفیق این ماجرا ایجاد کنیم. تنفسی که در ارتباط با تماشاگر داشتیم عرض من را تایید می‌کند، ضمن اینکه ما در تئاتر خودمان و در تئاتر کشور، تئاتر گروتسک کم داشتیم و این فارغ از سوژه و معنا می‌تواند از نظر فرم تامین‌کننده کمبودی باشد که از نظر ویترینی داشتیم. 

* درباره شیوع کرونا آثار هنری بسیاری چه در حوزه تئاتر، چه سریال تولید شده است اما آنچنان که باید و شاید به درستی به آن پرداخته نشده، در حالی که در «1999» المان‌هایی نظیر ترس، عشق فداکاری توأمان حضور دارد. آیا پیش از نوشتن احساس نمی‌کردید کار شما هم دچار آسیب‌هایی شود که سایر آثار هنری در این موضوع مبتلا شدند؟

واقعیت این است که بله! خطری جدی تهدیدش می‌کرد برای اینکه ما درگیر هیجانات، عواطف و احساسات و شرایط پرداختن به این سوژه و مضمون بشویم کاملا حس می‌شد ولی من کاملا خوشبین بودم که با این رویکرد هنری و صاحب ایده و به زعم خودمان خلاقانه این خطرات را دور بزنیم و اثر را در برابر خطرات آسیب‌زننده و تاریخ مصرف‌دار واکسینه کردیم، به عبارتی خیلی دوست داشتم مخاطب بعد از تماشای کار نتواند بگوید کرونا که گذشته و چه و چه.

* در این نمایش هم چهره‌های شناخته‌شده حوزه سینما و تلویزیون را دارید، هم چهره‌های سرشناس تئاتر. درباره گروه بازیگران و انتخاب عوامل برای این پروژه بفرمایید.

من همواره در کارهای تئاتر پوشه سعی می‌کنم از بازیگران کارآمد و توانمند استفاده کنم و خیلی درگیر شهرت‌شان نیستم ولی صادقانه برایم مهم است که توانایی را به اندازه روش و عملکرد و شیوه‌مندی تئاتر پوشه داشته باشند، چون من اعتقادی به تمرینات عجیب و غریب و طولانی و ساختن بازیگر از چوب و اصطلاحاتی که از زبان برخی همکارانم می‌شنوم ندارم، بنابراین ترجیحم این است افرادی که کارشان را بلدند به من بپیوندند تا سرعت تولید را بالا ببرند و در این شرایط اقتصادی به امر باطلی نپردازم. اینکه 9 ماه را صرف کار بکنیم که خروجی آن یک ماه اجرا باشد، ضمن اینکه این کار برای من محترم است، عقلانی نیست و اگر از کارهای اولم دقت کنید این روش را داشتم. فارغ از کارهای دوران دانشجویی در نخستین کارهایم از بازیگران مختلف از نسل‌های مختلف استفاده کردم، از بازیگرانی چون زنده‌یاد داوود رشیدی و زنده‌یاد هما روستا گرفته تا نسل کمی جوان‌تر از آنها مانند مجید مظفری، بهرام ابراهیمی و حبیب دهقان‌نسب تا هم‌نسلان خودم چون نسیم ادبی، افسانه ماهیان، حمید آذرنگ و پیام دهکردی و افراد مختلف، به هر حال افتخار داشتم با آنها همکاری کنم. در 1999 تمام تلاشم را کردم ترکیب توانمندی از بازیگرانی را که به سرعت به نتیجه برسیم دور هم جمع کنم اما مشخصا درباره انتخاب سپند امیرسلیمانی بیشترین دلیلم جز تکیه بر مهارت جدی ایشان در بازیگری که بسیار خوب و صاحب قریحه است و من آن را تایید می‌کنم، تجربه کرونا برایم مهم بود. به هر حال امیرسلیمانی بازیگری است که به لطف خدا از آستانه قربانی شدن در برابر کرونا برگشت و خداوند ایشان را دوباره به جامعه هنری بخشید و تمایل داشتم در راس ماجرا کسی را داشته باشم که این تجربه را با تمام سلول‌ها و پوست و گوشتش تجربه کرده باشد و اینگونه به ما پیوست و مابقی دوستان شامل ویدا جوان، الهه شه‌پرست، میثم میرزایی و ابوالفضل جمشیدی بازیگران توانمند و باسابقه هستند که دوست داشتم با آنها کار کنم و این سعادت نصیب من شد در یک ترکیب معقول و مهندسی با هم به استقبال نَفَس تماشاگر برویم.

گروه فرهنگ و هنر: جشنواره هنرهای تجسمی فجر در حالی به روزهای پایانی خود نزدیک می‌شود که این دوره یکی از مهم‌ترین ادوار فجر را سپری می‌کند؛ جشنواره‌ای که پیش‌تر محمود سالاری، معاون هنری وزیر ارشاد در گفت‌وگو با «وطن امروز» سطح و کیفیت آن را به‌مراتب بالاتر از سایر دوره‌ها دانست و از حضور چهره‌های مهم و اساتید معتبر هنرهای تجسمی برای حضور در بخش رقابتی جشنواره خبر داد.

جشنواره هنرهای تجسمی فجر بر خلاف همتاهای سینمایی و تئاتری خود از سال 1387 شروع به کار کرد. در آن سال نخستین دوره جشنواره تجسمی به دبیری «غلامعلی طاهری» و به شکل بین‌المللی برگزار شد؛ جشنواره‌ای که آیین‌نامه آن توسط غلامعلی طاهری، مصطفی گودرزی و ابراهیم حقیقی نوشته شد تا سیاست و خط‌مشی‌های کلان و اساسی جشنواره هنرهای تجسمی فجر را مشخص سازد. دومین دوره جشنواره هنرهای تجسمی فجر سال 1388 به دبیری «سیدعباس میرهاشمی» با اهدافی چون ایجاد بستر مناسب برای بروز خلاقیت‌های هنری و انتقال پیام هنرمندان، ارج نهادن به هنر معنوی و دینی، معرفی و تعالی ارزش‌های والای هنر ایرانی و اسلامی، ارتقای ارتباط میان هنرمندان معاصر ایران و جهان، تاکید بر ارزش‌های هنر متعهد انقلاب اسلامی و شناسایی هنرمندان معاصر و فعال، در دومین گام به عنوان یکی از مهم‌ترین رویداد‌های تجسمی انقلاب نامیده شد و از این دوره هنرمندان بسیاری در حوزه تجسمی با رویکرد انقلاب وارد عرصه و چرخه فضای تجسمی کشور شدند.

سومین دوره سال 1389 برای دومین بار به دبیری «سیدعباس میرهاشمی» با یک بخش ویژه تحت عنوان «هفت هنر، هفت هنرمند» برگزار شد و برای نخستین بار هنرمندان آثارشان را برخلاف 2 دوره گذشته صرفا به صورت ثبت‌نام اینترنتی انجام دادند. سال 1390 جشنواره با دبیری «محمدعلی رجبی‌دوانی» و در گام چهارم خود با شعار «بیداری اسلامی» و ارج نهادن به تلاش هنرمندان عرصه هنرهای اسلامی ایران و هنرهای معنوی با استقبال هنرمندان برگزار شد.

دوره‌های پنجم، ششم و هفتم نیز در سال‌های 91، 92 و 93  با دبیری مجدد «سیدعباس میرهاشمی» با همان شیوه سابق برگزار شد تا مجتبی آقایی دبیر دوره هشتم با تغییر در شیوه و رویکردهای 7 سال گذشته، مدل جدیدی از برگزاری این رویداد را به مرحله اجرا رساند. یکی از ویژگی‌های مهم این دوره که با استقبال بسیاری از هنرمندان روبه‌رو شد موضوعیت خریداری آثار حاضر در این رویداد بود که پس از بررسی در کمیسیون هنری رخ می‌داد. 

از همین رو آقایی در دوره‌های نهم و دهم نیز عهده‌دار دبیری جشنواره در سال‌های 95 و 96 شد. 

ابراهیم حقیقی با حضور در دوره‌های یازدهم و دوازدهم به عنوان پنجمین سکاندار این رویداد با شعار گفت‌وگو با هنرمندان، این رویداد را برگزار کرد که در این 2 دوره ورود هنرهای جدیدی چون ویدئوآرت، پرفورمنس‌آرت و چیدمان، رنگ بوی به‌روز و مدرنی به جشنواره بخشید. 

در سال 1399، دوره سیزدهم فجر به دبیری «علی‌اشرف صندوق‌آبادی» با رویکرد مخاطب‌محوری و تفکیک بین هنر معاصر و هنر پیش از آن، نه به واسطه تفاوت تقویمی و بازه‌ زمانی خلق ‏آثار، بلکه به واسطه ویژگی‌های منحصر به فرد آن برگزار شد.

دوره چهاردهم در نخستین سال از قرن جدید، همچنان تحت تاثیر فراگیری ویروس کرونا قرار داشت. اتفاق ویژه این دوره، بازدید حجت‌الاسلام والمسلمین سیدابراهیم رئیسی، ریاست‌جمهوری اسلامی ایران از نمایشگاه آینه در آینه موزه هنرهای معاصر تهران بود. دوره چهاردهم به دبیرکلی «سیدعباس میرهاشمی»، با رویکرد «هنر متعالی برای مردم»؛ هنری خلاق، وحدت‌بخش، امیدآفرین، هویت‌مند و زمینه‌ساز تمدن نوین اسلامی برگزار شد. در این دوره بخش ویژه «ایثار و فداکاری» با مضامین ایثار و فداکاری اقشار مختلف جامعه مانند: آتش‌نشانان، کادر درمان، گروه‌های جهادی و... به صورت رقابتی به ساختار جشنواره افزوده شد. همچنین در فجر چهاردهم برای نخستین بار، بخش «آینه در آینه» به عنوان یکی از بخش‌های جنبی جشنواره‌ با هدف تمرکز و پژوهش حول هنر انقلاب اسلامی در موزه هنرهای معاصر تهران برپا شد. این بخش دربرگیرنده نقاشی‌های دوران انقلاب اسلامی بود.

جشنواره پانزدهم پس از فروکش کردن تب فراگیری کرونا به دبیرکلی «سیدعباس میرهاشمی» برگزار شد. در آن دوره رویکرد جشنواره عبارت بود از هنر خلاق، وحدت‌بخش، امیدآفرین، هویت‌مند در قالب «هنر متعالی برای مردم». همچنین بخش‌های جدیدی به بافتار جشنواره اضافه شدند که ازجمله آنها می‌توان به بخش ویژه «قله‌ها» با هدف پرداختن به قله‌های افتخار ایران و ایرانی، بخش جنبی «لبخندآفرینان جهان» به منظور ارائه آثار سرآمدان حوزه کارتون و کاریکاتور از سراسر جهان و بخش جنبی «به افق امید» با هدف طراحی پوستر با نگاهی امیدوارانه اشاره کرد. در این دوره بخش «تجسم هنر» یا فجر استان‌ها نیز به سیاق دوره‌ چهاردهم در ظرف جشنواره تدارک دیده شده بود. یکی دیگر از بخش‌های جشنواره پانزدهم، «آینه در آینه 2» بود که امتداد بخش نخست آن محسوب می‌شد. در این بخش نمایشگاهی از عکس‌های زنده‌یاد قربان خلیلی، عکاس فقید و کمتر شناخته‌شده سال‌های آغازین انقلاب اسلامی در موزه هنرهای معاصر تهران به نمایش درآمد.

اکنون نیز در شانزدهمین دوره جشنواره تنها کمتر از 4 روز دیگر یعنی پنجشنبه سوم اسفندماه اختتامیه مهم‌ترین هماورد هنرهای تجسمی برگزار خواهد شد؛ رویدادی که از ویژگی‌های منحصربه‌فردش اهدای «طوبای زرین آرای مردمی» به بهترین اثر از نگاه مخاطبان فجر شانزدهم خواهد بود؛ جشنواره‌ای که به دبیرکلی «امیر عبدالحسینی» و دبیر هنری «مسعود زنده‌روح‌کرمانی»، بهمن امسال با رویکرد هنر نوآور، خلاق، وحدت‌بخش و امیدآفرین در تهران و سایر استان‌های کشور برگزار شد.

جشنواره شانزدهم  امسال در حالی تا روز پنجشنبه به کار خود پایان خواهد داد که در 2 بخش رقابتی و غیررقابتی و ذیل ۱۰ رشته هنری شامل طراحی و نقاشی، طراحی گرافیک (پوستر)، تصویرسازی، عکاسی، خوشنویسی (نستعلیق، شکسته نستعلیق، نسخ، ثلث، نقاشیخط)، نگارگری (نقاشی ایرانی، گل و مرغ، تذهیب، تشعیر)، کارتون و کاریکاتور (موضوعی و چهره)، مجسمه‌سازی، سرامیک و آبگینه هنری و رسانه‌های هنری جدید، برگزیدگان خود را پنجشنبه سوم اسفند در تالار وحدت خواهد شناخت.