|
ارسال به دوستان
اخبار
آرش خوشخو با کارگردانان ۴ فیلم کوتاه به گفتوگو مینشیند
سومین جلسه نهمین فصل پاتوق فیلم کوتاه، روز یکشنبه ۲۰ اسفند ۱۴۰۲ با نمایش ۴ فیلم کوتاه در پردیس سینمایی بهمن برگزار خواهد شد. در این جلسه از فصل نهم پاتوق که توسط انجمن سینمای جوانان ایران برگزار میشود، فیلمهای کوتاه داستانی «چترباز» به کارگردانی الهام محمدزاده، «برادر» به کارگردانی مهدیه محمدی، «کوه سفید» به کارگردانی مهرداد حسنی و «پناهجویان» به کارگردانی محمدامین فلاح و مهسا تکش، روی پرده خواهند رفت. در این رویداد آرش خوشخو، نویسنده و منتقد سینما، به عنوان کارشناس جلسه، پس از اکران آثار با کارگردانهای فیلمهای کوتاه به نمایش درآمده به گفتوگو مینشیند و آثار را مورد تحلیل و بررسی قرار میدهد. محمد محمدی به عنوان مجری این جلسه از فصل نهم پاتوق فیلم کوتاه تهران حضور خواهد داشت.
***
«جستوجوی طلای تام سایر» در شبکه تهران
فیلم سینمایی «جستوجوی طلای تام سایر» با گویندگی ۲۳ نفر از گویندگان گفتار فیلم در واحد دوبلاژ اداره کل تامین و رسانه بینالملل سیما دوبله شد. این سینمایی محصول آمریکا در سال ۲۰۲۳ قرار است از شبکه تهران پخش شود. مدیر دوبله این سینمایی درام و ماجراجویی ناهید امیریان و صدابردار آن سهیل عابدی است. اکبر منانی، رضا الماسی، دانیال الیاسی، محمد بهاریان، کریم بیانی، محمد تنهایی، ارسلان جولایی، شراره حضرتی، منوچهر زندهدل، حسین سرآبادانی، لادن سلطانپناه، ابوالفضل شاهبهرامی، مریم شاهرودی، داوود شعبانینصر، پریا شفیعیان، خشایار شمشیرگران، بهروز علیمحمدی، پویا فهیمی، مینا قیاسپور مرادی، نسرین کوچکخانی، علی منانی، امیر منوچهری و ناهید امیریان صداپیشههای این اثر بودهاند. این فیلم درباره آگاتا آرمسترانگ مادر و معلمی است که خیلی محافظهکار و ترسو است، در مقابل پسرش آنتونی خیلی جسور، کنجکاو و ماجراجو است. او وقتی کتاب پدربزرگ و نقشه گنج تام سایر را در انباری مییابد، تصمیم میگیرد با دوستانش لو و وودی به این سفر پرمخاطره رفته و آن را بیابند. غافل از اینکه رقبای دیگری از جمله پدرش (که تا آخر فیلم کسی نمیفهمد او پدر آنتونی است) نیز به دنبال این گنج هستند. در پایان آگاتا که تحت تأثیر خلقیات پسرش قرار میگیرد، به اتفاق کلانتر محل به آنها کمک کرده و موفق میشوند پس از طی مراحل پرمخاطره و درگیری با رقبا، به این گنج برسند.
***
مسعود فروتن به شبچراغ «مجلس بلبشو جور کردن» میرود
مسعود فروتن، کارگردان و تهیهکننده تلویزیون روز پنجشنبه ساعت 19 شبچراغ نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» نوشته و کار فرشید قلیپور را روشن میکند تا این نمایش به طور رسمی اجرای عمومی خود را در تماشاخانه سنگلج آغاز کند. این نمایش که اجرای نوروزی تماشاخانه سنگلج محسوب میشود، ساعت 19.30 و در ادامه مراسم شبچراغ روی صحنه خواهد رفت. حضور خبرنگاران و عکاسان تئاتر در این مراسم ویژه و اجرای آغازین نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» با هماهنگی روابط عمومی تماشاخانه سنگلج آزاد است. تهیهکنندگی این نمایش ایرانی را شهاب شریفی بر عهده دارد و مهشاد حجتی، ناهید دولتزاده، عاطفه رحمانپور، الهام رضایی و مائده عبدلی در آن ایفای نقش میکنند. امیر توکلی (مجری طرح)، نعیمه جوانمرد (بازیگر فرم)، شهاب شریفی (طراح صحنه)، هنگامه ذوذهب (طراح لباس)، مزون ماندا (مجری لباس)، سارا سعادتنیا و نعیمه جوانمرد (دستیار کارگردان و برنامهریز)، هارمونی (مجری طرح)، محمدرضا عباسیایشکوه (گروه اجرایی)، محراب عامریان (دستیار صحنه) و الهه معینی (طراح پوستر و گرافیست) دیگر عوامل این اثر نمایشی هستند. در خلاصه داستان نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» آمده است: «ما کجا فرنگ کجا؟ ما کجا طرب کجا؟ که حالا بخوایم سر اجنبی جماعت رو گرم کنیم».
***
آزیتا حاجیان با «شوکران» در سوینا
سوینا، نسخه ویژه نابینایان فیلم سینمایی «شوکران» ساخته بهروز افخمی را پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۴۰۲ در چارچوب برنامه فیلمخانه منتشر میکند. این فیلم روز پنجشنبه ساعت ۱۹ از طریق سایت سوینا در دسترس مخاطبان قرار میگیرد. نظارت متن و ضبط این برنامه بر عهده کیوان کثیریان بوده و متن روایت آن را محدثه واعظیپور نوشته است. این برنامه در استودیوی شهر صدای پارسیان با صدابرداری رامتین ناهید ضبط شده و مرجان طبسی آن را میکس و تدوین کرده است. این گروه پیشتر نسخه توضیحدار فیلمهای سینمایی ایرانی «روز واقعه» را با صدای افشین زینوری، «دلشدگان» با صدای شبنم مقدمی، «مادر» با صدای احترام برومند، «بنفشه آفریقایی» با صدای علیرضا شجاعنوری، «باشو غریبه کوچک» با صدای پریناز ایزدیار، «خانه دوست کجاست» با صدای ستاره اسکندری، «یک بوس کوچولو» با صدای علیرضا آرا، «من، ترانه ۱۵ سال دارم» با صدای سارا بهرامی، «هامون» با صدای پرویز پرستویی، «روسری آبی» با صدای رخشان بنیاعتماد، «مسافران» با صدای صابر ابر، «اجارهنشینها» با صدای هوتن شکیبا، «درباره الی» با صدای فرشته صدرعرفایی، «به همینسادگی» با صدای مهراوه شریفینیا، «بودن یا نبودن» با صدای بهناز جعفری، «گلهای داوودی» با صدای ژرژ پطروسی، «مارمولک» با صدای بهرام افشاری، «لیلا» با صدای بیتا فرهی، «کلاه قرمزی و پسرخاله» با صدای نازنین بیاتی، «ناخدا خورشید» با صدای حسین پاکدل، «جدایی نادر از سیمین» با صدای ریما رامینفر، «پرده آخر» با صدای مهتاب نصیرپور، «میهمان مامان» با صدای فریبا کامران، «بادکنک سفید» با صدای گلاره عباسی، «آدم برفی» با صدای پدرام شریفی، «مهاجر» با صدای ناصر ممدوح، «میم مثل مادر» با صدای علی شادمان، «چهارشنبه سوری» با صدای مهراوه شریفینیا و «زیر پوست شهر» را با صدای عاطفه رضوی در قالب برنامه فیلمخانه منتشر کرده است.
ارسال به دوستان
گفتوگوی «وطن امروز» با محمودرضا رحیمی، کارگردان نمایش «روزی روزگاری سمنگان»
تئاتر با طعم اندیشه و اصالت
محمد محمدی: روایت یک محله در دهه 60 را باید خلاصه یک خطی از نمایش «روزی روزگاری سمنگان» به کارگردانی محمودرضا رحیمی دانست؛ نمایشی که این روزها در سالن چهارسوی مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفته و با اقبال خوبی روبهرو شده است. «روزی روزگاری سمنگان» که پس از 6 سال دوری رحیمی، کارگردان، نویسنده و استاد دانشگاه از عرصه کارگردانی، او را دوباره به صحنه تئاتر در قامت کارگردان آورده است، با اشارات و المانهای نوستالژیک دهه 60 با روایتی متفاوت و منحصربهفرد، به نوعی قدم زدن در میدان مین به شمار میرود؛ سبک و روشی که از ابتدای دهه 70 در آثار محمودرضا رحیمی کاملا مشهود و مشخص بوده است. تدریس در دانشگاه، دبیری چندین جشنواره معتبر تئاتری و از همه مهمتر دستیاری و آموختن از حمید سمندریان را باید از سوابق ویژه و درخشان این کارگردان مشهدی دانست. از همین رو همزمان با اجرای نمایش «روزی روزگاری سمنگان» با این کارگردان پیرامون نمایش و وضعیت فعلی تئاتر کشور به گفتوگو نشستیم.
***
* آقای رحیمی! بفرمایید چه شد به «روزی روزگاری سمنگان» رسیدید؟ درباره فرآیندی که از ایده تا اجرا طی شد، توضیح بدهید.
خب! بارها درباره این پرسش بنیادین پاسخ دادهام، باید بگویم، گویی در مسیر جلو رفتن ما ترمزی رخ داده است، بویژه در علوم اجتماعی؛ حوزهای که خودتان میدانید تئاتر به چه میزان در آن تاثیرگذار است. اساسا تئاتر را آشپزخانهای برای علوم اجتماعی میدانند و علوم اجتماعی رشتهای است که سایر حوزهها را در بر میگیرد، بنابراین رجعت به گذشته برای دیدن امروز کاری است که در پهنه و عرصه ادبیات و رمان بارها اتفاق افتاده و این بار نیز رخ داده است. گذشته را میبینیم برای اینکه مسیر و حرکتمان تکراری نباشد و حرکتی باشد برای آیندهای امیدوار و پرشکوه.
* در «روزی روزگاری سمنگان» تلاش کردهاید به نوعی رجعت به گذشه داشته باشید و حرف و بیانتان را در این قالب به مخاطب برسانید؛ موضوعی که به خودی خود بسیار سخت و به نوعی روی لب تیغ راه رفتن بود. به قول نصرالله قادری، این شیوه روی میدان مین ایستادن است. نظر خودتان چیست؛ چرا با شیوه و قالبی راحتتر و کمریسکتر این نمایش را ننوشتید؟
پاسخ به این پرسش بسیار سخت است. ببینید! قسمتی از آن بازمیگردد به نوع اجراهای بنده که یکی از شاخصترین المانهایی که در آثارم وجود داشته، ضد داستان بودن آنهاست و این به مقدار بسیار زیادی تماشاگرانم را شوکه میکند. در «روزی روزگاری سمنگان» یک محله است که عدهای میآیند و میروند و همه چیز هم مدام تکرار میشود و در واقع داستانی ندارد که مخاطبان آن را برای دیگران تعریف کنند. شما اگر دقت کرده باشید در این روزها یکی از معضلات همین است؛ معمولا با طبع ضد داستانی تئاتری که میخواهد اصالت کارگاهی و حرفهای بودنش را حفظ کند، تماشاگر همواره در جنگ است اما ما همان طور که شعار گروهمان از بدو تاسیس و تشکیلش در ابتدای دهه 70 بوده، برای اجرا روی صحنه هستیم، نه برای خواندن یا گفتن یک متن، بنابراین از بضاعتهای تصویری و مسائلی که میتواند بنیانها و کلیشهها را بشکند به شیوه خودمان استفاده میکنیم، نه آنکه از فیلمها و آثار آن طرفی کپیکاری کنیم که اساسا کپی کردن از دهها هزار ترابایت فیلمهای تئاتری و نمایشی - که در دسترس همه قرار دارد و متاسفانه در داخل کشور نیز کم نیست نمایشهایی که از آنها کپی میکنند و مورد استقبال گسترده هم قرار می گیرد - بیهوده و بیارزش است. اساسا آثاری که ریشه و انگیزه ابتدایی در آنها کپیکاری باشد، نه تنها باعث درجا زدن میشود، بلکه موجب حرکت به عقب نیز خواهد شد. اساس کار ما در گروه تئاتر نیوشا مواردی چون شکستن زمان، چند زمان را کنار هم قرار دادن حتی در مکانی واحد و متفاوت با مونولوگهای متفاوت است و از همان سالهای دهه 70 چنین بوده است.
* شما بیش از 6 سال بود تئاتری را روی صحنه نبرده بودید، چه شد در این روزها و اصطلاحا در روزگاری که وضعیت مخاطب هنوز به شرایط پیش از کرونا بازنگشته، حاضر شدید نمایشی را کارگردانی کنید؟
این مخاطب است که انتخاب میکند به چه سالنی و در چه ساعتی که راحتتر است برود. به هر حال ماه پایانی سال، ساعت 18 آن هم در مرکز شهر و در ساعات طرح ترافیک، این مخاطب است که باید انتخاب کند. البته کم و زیاد تماشاگر چندان مورد نظر ما نیست البته دوست داریم تعداد تماشاگرمان زیاد باشد اما حرف اساسیمان با خود تئاتر است و از این نظر واقعا به توفیق زیادی دست یافتیم. استقبال دوستان تئاتری این روزها از اجرای ما باعث شگفتیمان شده است و دست همهشان را میبوسم اما من همواره سعی کردهام روی اصالت کاری خودم پابرجا باشم و به هیچ عنوان به این نیندیشم که تماشاگر من چه میخواهد. اینکه من کجای تاریخ ایستادهام مهم است. گروهم که به من اعتماد دارند و کاری که من خواستم انجام میدهند. من هم آن کاری را که آنها میخواهند، بستر انجامش را فراهم میکنم، همچون همین کار که بسیاری از ایدههای اجرایی که شما دیدید، جرقه اولیه آن را بازیگران زدهاند، آن هم طی فرآیند تمرینی یک سال و نیمه تا در این زمان و مکان که در حال اجرا هستیم. به هر صورت باید باور کنیم اکنون فصل رقابت سالنهاست؛ سالنهایی که مخاطبان در آن آزادترند و سالنهایی که حتی برای شو دادن به یکباره بلوایی برپا میکنند و وقتی از بیرون نگاه میکنیم، انگار سالن در حال انفجار است، در حالی که باید سر ساعت و زمانهای خودشان ورود بدهند اما نمیدهند تا شلوغ به نظر برسند. از آن طرف هنرمندان مانند قدیم با هم مهربان نیستند و حاضر به فداکاری برای یکدیگر نیستند. اینها ربطی به فضای قبل و بعد از کرونا ندارد؛ فضایی است که بر ما آدمها حاکم شده است و ما باید قبول کنیم آنقدر که مسیر تاریخی کجدار و مریز روی ما تاثیر گذاشته، ویروس کرونا نگذاشته است. کرونا خیلی از عزیزان ما را برد و الان هم هر وقت به دلیل دردهای مختلف به دکتر مراجعه میکنم، میگوید به خاطر کرونایی است که گرفتهایم. پس این ویروس هنوز هست اما آنچه میتواند تغییر کند، خصلت و کنش آدمهاست که امیدوارم به سمت و سویی برود که جهان زیباتری برای زیست به وجود آید، همانطور که هنر به همین دلیل به وجود آمد.
* یکی از بزرگترین آفتهایی که این روزها گریبان تئاتر کشور را گرفته، استفاده از چهرهها بویژه در حوزه خوانندگی برای جذب مخاطب است. در این شرایط کار کردن برای هنرمندانی چون شما که از اصالت خاصی در این حوزه برخوردارید و طبعا با این قبیل شامورتیبازیها بیگانهاید، سختتر خواهد بود. نظرتان چیست و چگونه میشود دوباره تئاتر را به ریشه و اصالت خودش بازگرداند؟
در رابطه با آنچه این روزها در تئاتر ما رواج یافته، مانند آوردن خواننده، ورزشکار یا سوپراستارهای سینما، ایرادی نمیبینم، به هر حال تماشاگر باید این سیر تاریخی را طی کند و آنها را ببیند اما من آفت اساسی تئاتر را در این میبینم که بیدلیل تئاتر بسیار تعطیل میشود. شما ببینید همین الان در طول یک سال حدود 100 روز تئاتر تعطیل است و این اصلا منطقی نیست، چون همه تئاترها شاد نیستند، همه تئاترها مخالفتی با مناسبتها ندارند. آفت اساسی تئاتر تعطیلی گاه و بیگاه آن است که میخواهد اندیشهساز باشد. این، باعث ضربه اساسی به تئاتر میشود. ما باید خواهان این باشیم که تئاتر انواع مختلف داشته باشد و هر کارگردانی وابسته به بضاعت خودش کار انجام دهد. آن کسی که اندیشمند و پژوهشگر تئاتر است، قطعا میداند کدام شاخه مناسب پژوهش است و کدام شاخه مناسب نیست و مردم هم کمکم متوجه میشوند و به این سو میروند. ما زمانهایی را سپری کردیم که تماشگران خوبی داشتیم و زمانهایی هم که خودمان کار خودمان را انجام میدهیم؛ حتی اوایل دهه 80 که به اجبار با دیوارکوب اعداد و ارقام اعلام میشد، مانند امروز که هفتگی اعلام میشود، در حالی که این موضوع در برادوی باب بوده و در سینماهای دنیا که آثار گیشهمحور است، انجام میشد، در صورتی که در آثار اندیشهمحور، مدام مبالغش را اعلام نمیکنند اما متاسفانه در ایران مد شده است.
ارسال به دوستان
معاون سیما در نشست خبری روز گذشته از برنامههای مناسبتی صداوسیما و بازگشت مجریان گفت
برنامههای مناسبتی در مسیر منظم شدن
تا همین چند سال پیش لیست برنامههای تولیدی صداوسیما لحظه آخری و نزدیک به مناسبتها بسته میشد که عملا مجالی برای فکر کردن، اصلاح عیبها و مشکلات آن برنامهها پیدا نمیشد و در خوشبینانهترین حالت فقط برنامهها به آنتن میرسید.
برای مثال درباره برنامههای ماه مبارک رمضان، اینطور روال بود که مدیران و برنامهسازان یک ماه قبل از این ماه، تازه مینشستند دور هم و فکر میکردند و به جمعبندی میرسیدند که چه فیلم و برنامههایی بسازند. 20 روز هم پیشتولید زمان میبرد و تازه از 10 روز قبل ماه مبارک ضبط شروع میشد. چند قسمت را آماده میکردند. در نهایت هم به اینجا میرسید که هر شب یک قسمت به پخش برسد و...
اما حالا اوضاع فرق کرده و تا جایی پیش رفته که ما یک ماهونیم پیش در همین صفحه تمام سریالهای سال آینده را معرفی کردیم. بر همین اساس دیروز محسن برمهانی در جمع اهالی رسانه سریالها و برنامههای عید را معرفی کرده و این یعنی دستکم از اواخر دیماه تکلیف برنامههای عید روشن بوده است.
حالا دیگر به نظر میرسد صداوسیما به نقطهای رسیده که سالها تلاش داشت به آنجا برسد؛ جایگاه و نقطه ایدهآلی که در آن از همان آغاز سال دستکم 70 درصد کنداکتور شبکهها مشخص شده و تکلیف جاهای مشخص نشده هم دستکم یکی دو ماه پیش از هر برنامه تثبیت شود.
برنامههای سیما در نوروز و ماه مبارک رمضان
محسن برمهانی، معاون سیما روز گذشته در نشست خبری به معرفی برنامههای ماه مبارک رمضان و نوروز ۱۴۰۳ پرداخت.
بسته برنامههای صداوسیما برای تحویل سال و ماه مبارک رمضان: یک ماه
الف: برنامههای ماه مبارک رمضان: ۵۰۰ تا ۶۰۰ برنامه سخنرانی، ۹ برنامه سحر و ۱۰ برنامه افطار، برنامه محفل، زندگی پس از زندگی، زندگی با آیهها و...
برنامه افطار: «هلال» با اجرای محمد دلاوری
برنامه سحر با اجرای حسن سلطانی
سریالها و برنامههای شبکه یک: زیرخاکی (تا شبهای قدر) و نون خ (بعد از شبهای قدر)
شبکه ۲: سریال «رستگاری»
شبکه ۳: سریال «هفت سر اژدها» و ادامه برنامه «پانتولیگ»
شبکه نسیم: «میهمانی» که تولید ایرج طهماسب و تلفیقی است از عروسکهای قبلی و جدید او در 9 قسمت و برنامههای «برمودا» و «بگوبخند»
* فیلمهای سینمایی
۱۳ فیلم ایرانی از جمله «هناس»، «مصلحت» و «ضد» که برای نخستینبار از تلویزیون پخش میشوند.
فیلمهای خارجی از ۵۱ کشور جهان. فیلمهایی از جمله «اخت الرضا» و «پری دریایی»، «لوپتو» و «پسر دلفینی» همچنین فیلمهای «قاتلین ماه کامل»، «سریع و خشن»
* برنامههای تحویل سال
شبکه یک: برنامه «ایران دوستداشتنی» با اجرای پدرام کریمی، امیرحسین مدرس، فلورا سام و سید محمد معتمدی (این برنامه در نوروز هم ادامه دارد)
شبکه ۲: «شب عید» با اجرای المیرا شریفیمقدم، وحید رونقی و مجید یحیایی
شبکه ۳: با اجرای حامد سلطانی
شبکه 4: برنامهای درباره نوروز در کشورهای همسایه
شبکه تهران: برنامه ویژه با اجرای کامران تفتی
شبکه نسیم: برنامه ویژه با اجرای فرزاد حسنی
مرکز صبا: ۶۲ ساعت تولید و 4 مجموعه از جمله فصل جدید «جوانمردان». ۱۸ مجموعه در این مرکز تولید شده است که ۴ مجموعه آن جدید هستند. «دشت پر ماجرا»، «فیل کوچولو» و «چی شد که این رنگی شدم» از جمله این آثار هستند. «شکرستان» و «جوانمردان» هم از دیگر آثاری هستند که تولید و پخش آنها همچنان ادامه دارد.
***
پاسخهای معاون سیما به چند سوال در نشست خبری روز گذشته:
آیا رشیدپور به تلویزیون بازمیگردد؟ صداوسیما منعی برای حضور او ندارد اما رضا رشیدپور خودش گفته است که نمیخواهد برنامه را ادامه دهد.
***
آیا برنامههای عموپورنگ ادامه پیدا میکند؟ داریوش فرضیایی در تدارک قرارداد با تلویزیون است. او سرمایه حوزه کودک تلویزیون است و نمیشود از او چشمپوشی کنیم. با او صحبت شده است و خودش هم تمایل دارد.
***
«عصر جدید» ادامه مییابد؟ احسان علیخانی قصد ادامه این برنامه را دارد اما فرصت زمانی میخواهد.
***
«خندوانه» دوباره ساخته میشود؟ رامبد جوان ترجیح میدهد مجموعه دیگری را شروع کند و احتمالا «خندوانه» با ترکیب قبلی ادامه نخواهد داشت.
***
آیا مهران مدیری برنامه دیگری خواهد ساخت؟ با وجود حاشیههایی که سال گذشته درباره مدیری پیش آمد، صداوسیما علاقهمند همکاری با او است و در حال گفتوگو برای ساخت برنامه هستند.
***
آیا سلبریتیها برای حضور در برنامههای صداوسیما دستمزدهای نجومی میگیرند؟
دستمزد این هنرمندان در پروژههای سینمایی بسیار زیاد است. اگر همین دستمزد سینمایی را تقسیم بر یک روز و یک شب برنامه کنید، عددی که به دست میآید بسیار کمتر از مبالغی است که آن برنامهها به سلبریتیها میدهند.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|