اکبر زنجانپور در بیمارستان بستری شد

اکبر زنجانپور به دلیل شرایط جسمانی از روز سه‌شنبه ۱۵ آبان در بیمارستان بستری شده است.

گلنوش زنجانپور، فرزند اکبر زنجانپور درباره وضعیت جسمانی این هنرمند مطرح سینما، تئاتر و تلویزیون ایران گفت: بعد از نخستین اجرای نمایش «اکتینگ» شرایط جسمانی پدر مناسب نبود و به همین خاطر با مراجعه به پزشک، از روز سه‌شنبه در بیمارستان نیکان تهران بستری شد. امروز شرایط جسمانی پدر نسبت به دیروز بهتر است و در بخش بستری شده است.

وی درباره روند درمانی اکبر زنجانپور تأکید کرد: پزشک معالج تشخیص داده است پدر تا انجام کامل مراحل درمانی باید در بیمارستان بستری باشد. هر چه پدر اصرار کرد که به دلیل اجرای نمایش «اکتینگ» در تماشاخانه ایران‌شهر باید روی صحنه برود اما پزشک معالج نپذیرفت.

گلنوش زنجانپور درباره وضعیت اجراهای نمایش «اکتینگ» نیز گفت: با این شرایط تا پایان هفته اجراهای نمایش «اکتینگ» لغو می‌شود تا بعد از بهبودی پدر اجراها از سر گرفته شود.

نمایش «اکتینگ» به کارگردانی اکبر زنجانپور و بازی وی، هوشنگ قوانلو و محسن بهرامی از ۱۴ آبان در سالن دکتر ناظرزاده‌کرمانی تماشاخانه ایران‌شهر روی صحنه رفت.

***

معاون هنری نخستین تئاتر خود را در تماشاخانه غیردولتی دید

نادره رضایی، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شامگاه سه‌شنبه ۱۵ آبان به تماشای نمایش «جزیره لؤلؤ» به کارگردانی ستاره پسیانی در سالن سمندریان تماشاخانه ایران‌شهر نشست. در تماشای این نمایش سعید اسلام‌زاده، مدیر روابط عمومی این معاونت نیز وی را همراهی می‌کرد. معاون هنری پس از اجرای نمایش «جزیره لؤلؤ» با حضور در پشت صحنه این نمایش با کارگردان و بازیگران این اثر نمایشی گفت‌وگو کرد. پیش‌تر نیز نادره رضایی در نخستین روز کاری خود به خانه هنرمندان رفته بود. 

***

مدیر پخش شبکه آموزش سیما منصوب شد

مدیر شبکه آموزش سیما طی حکمی محمدرضا پورحسن را به سمت مدیر پخش شبکه منصوب کرد.

محمدمهدی قاسمی در بخشی از حکم محمدرضا پورحسن به عنوان مدیر پخش بر پیگیری دریافت بهنگام برنامه‌های آماده پخش از مدیریت تامین برنامه و گروه‌های برنامه‌ساز بر اساس جدول پخش برنامه‌های شبکه، نظارت بر محتوا و شکل برنامه‌های زنده بر اساس ضوابط، انجام زیرنویس‌های مربوط به برنامه‌های در حال پخش و اطلاع‌رسانی لازم درباره موضوعات و مناسبت‌های مختلف تاکید کرد.

پورحسن مدیریت پخش شبکه ورزش سیما را در کارنامه خود دارد.

***

«در آغوش درخت» راهی جشنواره آمریکایی شد

فیلم سینمایی «در آغوش درخت» به کارگردانی بابک خواجه پاشا و تهیه‌کنندگی سجاد نصراللهی‌نسب و محمدرضا مصباح به بخش رقابتی دهمین جشنواره فیلم «The Asian World Film Festival (AWFF)» آمریکا راه پیدا کرد. امسال «در آغوش درخت» به عنوان نماینده بهترین فیلم بلند بین‌المللی از ایران در نود و هفتمین دوره اسکار حضور خواهد داشت. 

جشنواره جهانی فیلم آسیایی (AWFF) بهترین آثار سینمای آسیایی را به لس آنجلس معرفی می‌کند تا استعدادهای سینمایی منطقه بیشتر دیده شود و روابط بین صنایع فیلم آسیایی و هالیوود را تقویت کند. 

این جشنواره با حمایت حامیان از جوامع متنوع آسیایی در لس‌آنجلس و همچنین مخاطبان عمومی که به سینمای خارجی و مستقل علاقه‌مند هستند، برگزار می‌شود. 

امسال این جشنواره از ۱۳ تا ۲۱ نوامبر، برابر با ۲۳ آبان تا اول آذر سال جاری در شهر لس‌آنجلس آمریکا برگزار می‌شود. پخش بین‌الملل این فیلم سینمایی برعهده مرکز بین‌الملل سوره است.

***

«باغ گمشده» به ورد رسید

نمایشگاه گروهی «باغ گمشده» به کیوریتوری سعید باباوند جمعه ۱۸ آبان‌ ۱۴۰۳ در گالری ورد افتتاح می‌شود. این نمایشگاه، منتخبی از منظره‌نگاری 3 نسل از هنرمندان است.

باباوند در بخشی از استیتمنت این نمایشگاه نوشته است: «آنچه در نمایشگاه باغ گمشده از آثار هنرمندان 3 نسل مختلف گرد آمده، علاوه بر آن خصلت غالب منظره‌نگاری، در لایه بعدی رازورزانه است. در این آثار که بعضا دیگر منظره‌نگاری به معنای معهود کلمه نیز نیستند، هنرمندان به وضوح وجهی استعاری را پیش کشیده‌اند. وجهی استعاری که با گذشته و اکنون انسان ایرانی مربوط است. از بعد صوری هم ارجاعات پنهان و آشکار به پیشینه‌ هنر و فرهنگ ایرانی نیز در انتخاب آثار دخیل بوده است».

در نمایشگاه «باغ گمشده» آثاری از شادی اجباری، محمود باجلان، علیرضا جدی، داریوش حبیب‌خانی، سیدرضا حسینی، ابراهیم حقیقی، محمدرضا فیروزه‌ای، شهرام محمدی و هیلدا نجات روی دیوار رفته است.

این نمایشگاه جمعه ۱۸ آبان‌ ۱۴۰۳ ساعت ۴ تا ۸ در گالری ورد به نشانی میرداماد، قبادیان شرقی، شماره‌ ۱۸ افتتاح می‌شود و تا ۲۸ آبان ادامه خواهد داشت. علاقه‌مندان می‌توانند هر روز به‌جز شنبه‌ها از ساعت ۵ تا ۸ شب از این نمایشگاه بازدید کنند.

علی‌اکبر جلیل‌زاده: از دیرباز تاکنون اندیشمندان همواره از آینده انسان حرف می‌زدند ولی فیلسوف‌ها ۲ سال پیش در روز جهانی فلسفه تعبیر دیگری به اسم «انسان آینده» را به کار بردند. یعنی در تحولات امروز، ما دیگر فقط درباره آینده انسان حرف نمی‌زنیم، بلکه درباره امکان ظهور انسانی جدید حرف می‌زنیم. طبعا این انسان جدید، جهان جدید و جهان جدید اقتضائات جدید خود را خواهد داشت. تا جایی که ممکن است این جهانی را که ما هم اکنون در آن زندگی می‌کنیم، به خاطره‌ای بدل کند. حالا این چشم‌انداز هم می‌تواند خیلی دل‌انگیز و هم می‌تواند خیلی هولناک باشد. البته مواجهه نسل جدید با این اتفاق با رویکرد متفاوت‌تری از نسل قدیم رقم می‌خورد. از سویی به قول مارتین هایدگر آنجا که خطر هست، ناجی هم حضور دارد، پس می‌توان در جهان هولناک آینده به بودن و داشتن ناجی فکر کرد. به هر شکل این نکته نیز غیرقابل انکار است که پذیرش هوش مصنوعی یک ضرورت تاریخی است.

زمانی که اینترنت ایجاد شد، امکانات عادلانه‌تری در نشر اطلاعات و داده‌ها ایجاد شد و انحصارگرایی صرف در این حوزه را از بین برد. مساله هوش مصنوعی نیز شاید همین امکان را برای بشر ایجاد کند. مانند وقتی که سینما از بخش آنالوگ وارد بخش دیجیتال شد و ابزارهای جدید تولید فیلم عمومی‌تر شد، بنابراین مساله انحصارگرایی و ضد انحصارگرایی بودن تکنولوژی یک فرصت قابل تامل و بررسی است.

با توجه به آنچه بیان شد می‌توان گفت این روزها هوش مصنوعی تاثیرات شگرفی را در حوزه هنر به وجود آورده است و به نوعی شاهد قدم‌های نو و ابتدایی این تکنولوژی در عرصه هنر هستیم، مانند یک نمایشگاه نقاشی طی چند ماه گذشته که همه آثار توسط هوش مصنوعی خلق شده بود یا حضور یک فیلم کوتاه با موضوع فلسطین در جشنواره فیلم کوتاه که با هوش مصنوعی تولید شده بود. این روزها شاهد تولیدات متعدد در حوزه هنر با استفاده از هوش مصنوعی هستیم؛ تولیداتی که مشخص نیست می‌توانیم آنها را در زمره خلاقیت‌های هنری بنامیم یا یک فناوری جدید اما هرچه بنامیم، این را می‌دانیم که هنوز مشخص نیست این امر جدید می‌تواند ایجاد فرصت کند یا چالش‌آفرین است.  اساسا هوش مصنوعی به سرعت در حال تغییر شیوه‌های خلق هنر و تولید آثار هنری است. با گسترش ابزارها و نرم‌افزارهایی مانند DALL-E، Midjourney و Stable Diffusion، هنر و طراحی وارد فاز جدیدی شده که در آن ماشین‌ها نقش مهمی در تولید تصاویر و حتی محتوای خلاقانه ایفا می‌کنند. یکی از عرصه‌هایی که بویژه تحت تأثیر این فناوری قرار گرفته، طراحی کتاب‌های هنری است. این گزارش با نگاهی به نحوه بهره‌گیری از هوش مصنوعی در تولید کتاب‌های هنری، فرصت‌ها و چالش‌های موجود را بررسی کرده و دیدگاه‌های برخی هنرمندان و متخصصان این حوزه را جویا شده است.

* هوش مصنوعی در خدمت طراحی و خلق آثار هنری

ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی قادر به تولید تصاویری با جزئیات پیچیده و خلاقانه هستند که در گذشته خلق‌شان به دقت و زمان زیادی نیاز داشت. این ابزارها با الگوریتم‌های پیچیده و استفاده از میلیون‌ها داده تصویری، می‌توانند سبک‌های متنوعی را تقلید و حتی آثار کاملا جدید و منحصر به فردی خلق کنند. برای مثال Midjourney، یکی از نرم‌افزارهای محبوب در این حوزه، به طراحان و تصویرسازان امکان می‌دهد تنها با وارد کردن چند کلمه کلیدی، تصاویری دقیق و خلاقانه تولید کنند.

در دنیای کتاب‌های هنری، استفاده از هوش مصنوعی به طراحان کمک کرده ایده‌های پیچیده را سریع‌تر به تصویر بکشند و فرآیند تولید کتاب‌های هنری را کوتاه‌تر کنند. با کمک این فناوری، طراحان می‌توانند چند طرح آزمایشی ایجاد کرده و در مدت کوتاهی به تصویری ایده‌آل برسند. برخی ناشران نیز این ابزارها را به عنوان راهی برای کاهش هزینه‌های تولید و ایجاد آثار با کیفیت بالا در نظر می‌گیرند. به این ترتیب، هوش مصنوعی به هنرمندان کمک می‌کند هم در زمان و هم در هزینه صرفه‌جویی کنند.

* فرصت‌های جدید: خلاقیت در سایه فناوری

بسیاری از هنرمندان و ناشران، هوش مصنوعی را ابزاری مفید برای افزایش خلاقیت و کاهش زمان تولید می‌بینند. نازنین افشار، یک تصویرساز که از هوش مصنوعی هم برای خلق طرح‌های جلد کتاب استفاده می‌کند، می‌گوید: «این فناوری به من این امکان را داده به سرعت طرح‌های متنوعی را امتحان کنم و به نتیجه دلخواهم برسم». وی ادامه می‌دهد: «یکی از بهترین ویژگی‌های هوش مصنوعی این است که من را در مسیرهای جدیدی از خلاقیت قرار می‌دهد که بدون آن ممکن بود زمان زیادی ببرد».

همچنین این فناوری به هنرمندان تازه‌کار یا افرادی که تجربه کمتری در طراحی دارند، امکان می‌دهد با استفاده از این ابزارها، کیفیت آثار خود را افزایش دهند. برای مثال دانشجویان رشته هنر که شاید هنوز مهارت‌های فنی کاملی نداشته باشند، می‌توانند با کمک هوش مصنوعی به خلق آثار حرفه‌ای و قابل قبول بپردازند و در نتیجه توانایی‌های خلاقانه خود را سریع‌تر توسعه دهند.

* چالش‌های هنرمندان: از خلاقیت انسانی تا مالکیت اثر

در مقابل بسیاری از هنرمندان و متخصصان هنر نسبت به تاثیرات بلندمدت هوش مصنوعی بر خلاقیت انسانی ابراز نگرانی می‌کنند. برخی بر این باورند اتکای بیش از حد به هوش مصنوعی ممکن است باعث کاهش ارزش خلاقیت فردی شود. کامبیز بهرامی، محقق در زمینه هوش مصنوعی اشاره می‌کند: «یکی از مسائل مهم این است که آیا اثری که توسط یک الگوریتم تولید می‌شود، می‌تواند به عنوان هنر حقیقی پذیرفته شود؟ و آیا خلاقیت انسانی در مقابل الگوریتم‌ها به حاشیه رانده می‌شود؟»

موضوع مالکیت نیز یکی از چالش‌های اساسی در این حوزه است. زمانی که یک تصویر یا اثر هنری با کمک هوش مصنوعی خلق می‌شود، سوال این است که آیا حقوق آن اثر به هنرمند تعلق دارد یا به خالق نرم‌افزار؟ قوانین کپی‌رایت هنوز در این زمینه شفاف نیست و این عدم وضوح قانونی می‌تواند در آینده به منازعات حقوقی جدی منجر شود.

* کتاب‌های هنری تولیدشده با هوش مصنوعی: تجربه‌ای نوین برای مخاطبان

یکی از نمونه‌های اخیر کتاب‌های هنری که با کمک هوش مصنوعی تولید شده، کتاب «شهر بی‌پایان» است. این کتاب با تصاویری از شهرهای خیالی و با جزئیاتی خیره‌کننده تولید شده که به گفته طراح آن، بدون استفاده از هوش مصنوعی امکان‌پذیر نبود. هوش مصنوعی به تیم طراحی این کتاب کمک کرده سریع‌تر و با انعطاف بیشتری ایده‌های خلاقانه را پیاده‌سازی کنند. این کتاب با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شده و نشان‌دهنده تمایل خوانندگان به تجربه‌های جدید و نوآورانه در هنر است.

* تلفیق خلاقیت انسانی و هوش مصنوعی

در نهایت اگرچه هوش مصنوعی فرصت‌های بی‌نظیری برای صنعت نشر و هنر فراهم کرده اما نمی‌توان از اهمیت خلاقیت انسانی در تولید آثار هنری غافل شد. هوش مصنوعی بیشتر به عنوان دستیار عمل می‌کند و می‌تواند به هنرمندان کمک کند خلاقیت‌های خود را سریع‌تر و با کیفیت بیشتری ارائه دهند اما هنوز به عنوان جایگزین کامل خلاقیت انسانی شناخته نمی‌شود. این فناوری به صنعت هنر کمک کرده در راستای رشد و تغییر پیش برود اما همچنان ارزش هنر انسانی را نمی‌توان نادیده گرفت. با رشد هوش مصنوعی، به نظر می‌رسد آینده‌ای نوین در انتظار هنر و ادبیات است؛ آینده‌ای که در آن فناوری و خلاقیت انسانی در کنار هم نقش‌آفرینی می‌کنند اما چالش‌ها و سوالاتی نیز در این مسیر به وجود خواهد آمد که باید با دقت و تامل بیشتری به آنها پرداخت.

گروه فرهنگ و هنر: اپرای مولوی یکی از پرمخاطب‌ترین اپراهای بهروز غریب‌پور است که اواخر دهه 80 برای نخستین بار روی صحنه رفت؛ نمایشی عروسکی که از بین سایر آثار غریب‌پور همواره با استقبال مخاطبان رو به رو و همواره بلیت‌های این اثر زودتر از سایر آثار پیش‌فروش شد. غریب‌پور این اپرا را از سال 88 تاکنون 4 بار اجرا کرده است که مطابق خبری که چند روز پیش منتشر شد قرار است این نمایش برای پنجمین بار روی صحنه برود. بر همین اساسا روز گذشته نشست خبری این اپرا در تالار فردوسی بنیاد رودکی برگزار شد. 

بهروز غریب‌پور نشست خبری خود را با شعری از مولوی آغاز کرد و با اشاره به زمانی که برای تولید این اپرا صرف کرده است، گفت: اپرای مولوی یکی از آثار ماست که طی ۱۵ سال که از عمرش می‌گذرد بارها در تهران، شیراز، دوبی و رم اجرا شده است و تاثیری که بر مخاطب گذاشته باعث شده اتفاقات جالبی بیفتد که هم از نظرم اسف‌انگیز و هم شادی‌بخش است؛ دی وی دی اپرای مولوی به نام شمس و مولانا هم به صورت کالای ربوده شده فرهنگی در دسترس مردم قرار گرفته که از راه‌های مختلفی جلوی این کار را گرفتم. همچنین این سارقان فرهنگی نوشته بودند هیچ کس حق تکثیر آن را ندارد و هر کس این کار را انجام بدهد، پیگرد قانونی دارد؛ سارقان ماهری بودند!

غریب‌پور افزود: همچنین از این بابت خوشحال بودم که هر اثری که به سرقت می‌رود و سودی از آن حاصل می‌شود، یک سود دیگر هم دارد، تصورتان این است که این اثر در میان مردم جایگاهی دارد و خوشبختانه اغلب آثار ما چنین جایگاهی دارد و اپرای مولوی در این میان یک استثناست، به دلیل اینکه با نام رومی یکی از شاعران بسیار شناخته شده در جهان است.

نویسنده، طراح و کارگردان اپرای مولوی بیان کرد: بعد از مدتی که گروه تئاتر آران به دلیل «کووید-19» تعطیل بود و پیامدی که بر گروه گذاشته بود که برخی از اعضای گروه مهاجرت کردند، به شهرستان رفتند یا شغل‌شان را تغییر دادند، با مذاکراتی که با مدیرعامل بنیاد فرهنگی - هنری رودکی داشتم، تصمیم گرفتم گروه را دوباره احیا کنم و خوشحالم که به‌زودی میزبان مخاطبان گروه تئاتر عروسکی آران خواهیم بود.

وی اظهار داشت: اجرایی اپرای مولوی با تغییرات زیبایی‌شناسانه از ۲۲ آبان در تالار فردوسی به عنوان سالن تخصصی آغاز خواهد شد و پیش‌بینی ما برای اجرای این اثر آبان و آذرماه است؛ با توجه‌ به استقبال مخاطبان، امکان دارد مدت زمان اجراها افزایش پیدا کند. یک اجرای تخصصی اپرای عروسکی را شاهد خواهیم بود تا در عرصه ملی ادای دین کرده باشیم.

غریب‌پور گفت: کارگردانی یک اپرای عروسکی تفاوت‌های عمده‌ای با اپراهای زنده دارد؛ اگر شما پلی‌بک نکنید، قرار باشد در یک سالن مدام اجرای زنده داشته باشید، نیاز به ارکستر، گروه کر و خواننده‌های مختلف دارید، چنانکه در اپرای زنده این امکانپذیر است اما در سالنی که گنجایش ۱۲۰ نوازنده و ۴۰ نفر گروه کر ندارد امکانپذیر نیست. من در انتخاب‌ها همواره سعی می‌کنم از کسانی دعوت ‌کنم که صداهای ماندگار داشته باشند و این صداهای ماندگار جزو سرمایه‌های گروه تئاتر عروسکی آران و موسیقی ایرانی است؛ از خواننده‌هایی که در اپرای مولوی داریم، زنده‌یاد اسحاق انور صدای بی‌نظیری داشت و در 5 اپرای من حضور داشته است و جایگزینی برای او نمی‌توان پیدا کرد. وی افزود: در اجرای جدید اپرای مولوی تغییری در آواگران وجود ندارد اما تغییر در بازی‌دهندگان وجود دارد، به دلیل اینکه بازی‌دهندگان به صورت زنده اجرا می‌کنند، به دلیل مشکلات کووید و مهاجرت برخی اعضای گروه و... گروه ۳۲ نفره آران دوباره باید تشکیل شود و با اجراهای فشرده‌ای که داشتیم، اجرای بسیار حرفه‌ای را ارائه خواهیم کرد. غالب این افراد از دانشجویان رشته تئاتر عروسکی یا از علاقه‌مندان به این رشته هستند اما در گروه آران تحت آموزش قرار می‌گیرند، ما در این گروه، در کنار تولید همواره آموزش هم می‌دهیم. در کل اعضای گروه آران با عوامل تولید و پشت صحنه حدود ۴۰ نفر است.

گروه فرهنگ و هنر: اارکستر سمفونیک تهران که از سال گذشته با رهبری دائمی منوچهر صهبایی روی صحنه می‌رفت، از شهریورماه امسال با رهبران میهمان به فعالیت خود ادامه می‌دهد. بر این اساس ارکستر سمفونیک تهران شامگاه سه‌شنبه ۱۵ آبان به رهبری میهمان مازیار یونسی به عنوان رهبر میهمان با اجرای قطعه‌های «مارش ایرانی» اثر یوهان اشتراوس دوم (پسر) آهنگساز اتریشی (که نام کنسرت سمفونیک نیز از این قطعه برگرفته شده است)، «سمفونی شماره ۴ (ایتالیایی)» اثر فیلیکس مندلسون آهنگساز آلمانی، «پاداش سکوت» (موسیقی فیلم) اثر پیمان یزدانیان، «دریاچه قو» (بخش‌های یک، ۲ و 4) اثر پیتر ایلیچ چایکوفسکی آهنگساز روس، «بارکارول» (از اپرای داستان‌های هافمن) اثر ژاکژاکوب اُفِنباخ آهنگساز آلمانی و «پایکوبی» اثر حسین علیزاده با تنظیم مازیار یونسی اجرا شدند.

مازیار یونسی، رهبر ارکستر تهران پس از حضور اعضای ارکستر در صحنه و پیش از اجرای قطعه‌ها ضمن خوشامدگویی به مخاطبان اظهار داشت: بسیار خوشحال هستم که این افتخار را پیدا کردم تا ارکستر سمفونیک تهران را رهبری کنم. در بخش اول مارشی را به نام «مارش ایرانی» به آهنگسازی یوهانس اشتراوس اتریشی اجرا می‌کنیم. اشتراوس این اثر را برای هیات ایرانی نوشته که به روسیه رفته است. این آهنگساز آن زمان در روسیه بوده و این مارش را برای هیات ایرانی نوشته است. وی افزود: «مارش ایرانی» از این جهت جالب است که آهنگسازی از یک فرهنگ دیگری، فرهنگ ایرانی را چگونه دیده و توانسته یک مارش را برای یک مناسبت رسمی بنویسد. پس از قطعه «مارش ایرانی» بدون وقفه «سمفونی شماره ۴» مندلسون را اجرا می‌کنیم که به سمفونی ایتالیایی مشهور است. مندلسون آهنگساز آلمانی به ایتالیا سفر کرده بود و مدتی در این کشور بوده و از آثار ایتالیایی برای نوشتن این اثر بهره برده است، این اثر هم از این جهت جالب است که یک آهنگسازی از فرهنگ دیگر به کشور دیگر رفته و از فرهنگ آن کشور برای خلق اثر بهره برده است. امیدوارم شب خوبی برای شما باشد.

* «پاداش سکوت» برای ادای احترام به شهدای وطن

پس از پایان زمان استراحت و حضور اعضای ارکستر در صحنه، رهبر ارکستر طی سخنانی بیان کرد: قطعه بعدی که برای شما اجرا می‌کنیم، قطعه‌ای از پیمان یزدانیان است که در جریان تمرین به دلیل اتفاقی که برای سربازان ارتش افتاد، با ارکستر تصمیم گرفتیم این اثر را اجرا بکنیم. این قطعه برای فیلم «پاداش سکوت» درباره سربازی در 8 سال دفاع‌مقدس است که موسیقی بسیار زیبایی دارد و ما فکر کردیم این قطعه را اجرا و تقدیم کنیم به سربازانی که در ارتش از دست دادیم و تمام کسانی که در تاریخ 6-5 هزار ساله مملکت، از ایران خانم و این سرزمین محافظت کردند که امیدواریم از آن لذت ببرید.

* موسیقی ایرانی در  حال از دست رفتن است

یونسی در ادامه پس از اجرای قطعه «پاداش سکوت» با اشاره به دلیل ارائه توضیحاتی درباره قطعه‌ها اظهار داشت: فکر می‌کنم ارائه توضیحاتی درباره قطعه‌های کنسرت کمک می‌کند تا بیشتر با آنها ارتباط برقرار کنیم. شرایط نسبت به گذشته بسیار سخت شده است؛ نسبت به ۲۰۰، ۵۰ یا حتی ۲۰ ساله گذشته، یک مقداری گوش دادن حرفه‌ای به موسیقی و شنونده حرفه‌ای بودن موسیقی، در حال فراموشی است. حیف است چون از گوش‌مان بهره‌های خیلی زیادی می‌توانیم ببریم. به عنوان عضو کوچکی در کنار اعضای ارکستر، اکنون قرار است در این بخش «دریاچه قو» (بخش‌های یک، ۲ و 4) اثر پیتر ایلیچ چایکوفسکی را اجرا کنیم. پس از اجرای قطعه «دریاچه قو»، یونسی گفت: قطعه بعدی که برای شما اجرا می‌کنیم قطعه «بارکارول» اثر اُفنباخ است از اپرای داستان‌های هافمن که ملودی و روایت جالبی دارد و آواز عاشقانه است که با ارکستر اجرا می‌کنیم و خواننده آن هم سازها هستند.

بخش پایانی کنسرت ارکستر سمفونیک تهران به اجرای قطعه «پایکوبی» اثر حسین علیزاده اختصاص داشت. رهبر ارکستر پیش از اجرای این قطعه گفت: آخرین قطعه‌ای که اجرا می‌کنیم، قطعه «پایکوبی» از آلبومی به همین نام با آهنگسازی حسین علیزاده در دستگاه چهارگاه است که با همراهی داریوش زرگری نوازنده تنبک در دهه ۷۰ منتشر شده که بسیار اثر جذابی است. 8 سال گذشته این اثر را برای ارکستر زهی تنظیم کردم و باز هم این افتخار را داشتم که آن را برای ارکستر بزرگ تنظیم کنم و اکنون با همکاری اعضای ارکستر این قطعه را اجرا می‌کنیم و امیدوارم از آن لذت ببرید. یونسی افزود: موسیقی ایرانی در حال از دست رفتن است، امیدوارم خودمان هم به فکر حفظ موسیقی ایرانی باشیم. خواهش می‌کنم این موسیقی را جدی بگیرید، موسیقی ایرانی مجموعه‌ای از آواها و نواهاست که پیشینه ناخودآگاه جمعی ما است و هر کدام از دستگاه‌های موسیقی تاریخ و پیشینه‌ای دارند. ابزار دریافت آن هم حس شنوایی ما است که به نظرم باید بیشتر به آن بپردازیم. پس از پایان قطعه‌های کنسرت، قطعه «مارش ایرانی» به عنوان قطعه بیز اجرا شد.

* برداشت و تداعی از دوردست‌ها

امیرعباس ستایشگر، معاون آفرینش‌های بنیاد فرهنگی - هنری رودکی در یادداشتی در دفترچه کنسرت ارکستر ملی ایران نوشته بود: «بدون‌شک، ویژگی مهم اجرای امشب برداشت و تداعی از دوردست‌ها خواهد بود. کارگان (رپرتوار) انتخابی ارکستر، برداشت‌هایی صوتی از سرزمین‌هایی دورتر از مرزهای ذهنی آهنگسازان خود است. «مارش ایرانی» از آهنگسازی اتریشی با نگاهی به استنباط‌های صوتی ایرانی، «سمفونی شماره‌ ۴» از آهنگسازی آلمانی برگرفته از فرهنگ، آداب و رسوم و ریتم‌های ایتالیایی، «بارکارول» ساخته ذهنی فرانسوی بر متنی آلمانی و... تمام این برداشت‌ها به ما نشان می‌دهد که موسیقی فراتر از مرزها و بر فراز واقعیت‌های قراردادی همچنان می‌تازد.