یک شب قبل از درگیری‌های آمستردام و در جریان مسابقات لیگ قهرمانان اروپا، هواداران تیم پاری سن ژرمن یک بنر حمایتی بزرگ از فلسطین و لبنان را در ورزشگاه پارک‌ دوپرنس به نمایش در آوردند. بر روی این بنر نقش یک مرد فلسطینی با چهره پوشیده شده، یک کودک با پرچم لبنان، قبه‌الصخره به عنوان نماد فلسطینی شهر بیت‌المقدس و عبارت بزرگ «FREE PALESTINE» به چشم می‌آمد. در طول مسابقه تیم پاریسی با اتلتیکو مادرید طرفداران تیم میزبان بنر دیگری را باز کردند که روی آن نوشته شده بود: «آیا جان کودکی در غزه کمتر از دیگران ارزش دارد؟» با توجه به میزبانی روز پنجشنبه تیم ‌ملی فرانسه از تیم رژیم صهیونیستی، چنین اقدامی زنگ خطر را برای دولت فرانسه به صدا در آورد. برونو رتایو وزیر کشور فرانسه در اعتراض به حمایت تماشاگران از فلسطین و لبنان گفت: چنین اعتراض‌هایی جایی در فوتبال ندارد و اگر تکرار شود با آن برخورد خواهد شد. 

پنجشنبه شب در جریان مسابقه گالاتاسرای و تاتنهام که در ترکیه برگزار می‌شد هم هواداران تیم میزبان بنرهایی با شعار حمایت از آزادی فلسطین را در دست گرفتند.

باربد بهراد: یکی از دلایل ناراحتی و شوکه شدن سلمانی به تیم ملی فوتبال بازمی‌گردد. 

پیش از آغاز لیگ، امیر قلعه‌نویی پیامی فرستاد و اعلام کرد با توجه به تغییر نسل و شناخت خوبی که از یاسین دارد، او یکی از استعدادهایی است که تیم ملی به‌طور جدی عملکردش را زیر نظر دارد و آنالیز می‌کند. این به آن معناست که یاسین با نمایش‌های فصول گذشته‌اش به‌خودی‌خود در لیست تیم ملی قرار دارد اما مشکل از جایی آغاز شد که گاریدو نه‌تنها به یاسین اعتقاد ندارد بلکه می‌گوید با این روند حتی جایی در لیست نیمکت‌نشینان نیز پیدا نخواهد کرد. 

 هواداران پرسپولیس از زمان برانکو دکترین مشخصی دارند؛ اعتماد مطلق به کادر فنی. به این معنا که هرچه سرمربی بگوید، حمایت هواداران را به دنبال خواهد داشت اما برای یاسین سلمانی اوضاع متفاوت و دوگانه شده است. هواداران انتظار دارند او حداقل در ۲ بازی 90 دقیقه‌ای فرصت پیدا کند تا ببینند آیا قادر به نمایش بازی‌های درخشان فصول گذشته است یا خیر. طبیعتا هر بازیکنی، فارغ از سن، پس از یک سال خانه‌نشینی و مصدومیت از ناحیه رباط صلیبی، بازگشت به اوج برایش دشوار است؛ یاسین نیز از این قاعده مستثنا نیست اما متاسفانه گاریدو به هر دلیلی به او اعتماد ندارد. یاسین خود را نزدیک به تیم ملی می‌بیند اما با این نیمکت‌نشینی‌ها جایی در میان دعوت‌شدگان به تیم ملی ندارد. هرچه سرمربی بگوید، همان حکم نهایی برای هواداران تلقی می‌شود اما ادامه این روند به معنای از دست دادن استعدادی است که می‌تواند ۵-۴ فصل خیال سرخپوشان را در میانه میدان راحت کند. یاسین و خدابنده‌لو دچار بحرانی به نام عدم اعتماد سرمربی شده‌اند. اوضاع برای خدابنده‌لو کمی بهتر است. هر وقت وارد میدان شده، اثر مثبتی گذاشته و حتی به ‌عنوان بازیکن ثابت هم بازی کرده است. اکنون زمزمه‌هایی برای بازی این ۲ در مسابقات آینده به گوش می‌رسد اما بعید است با شرایط فعلی و فشار موجود، یاسین قادر به ارائه حتی یک‌چهارم توانایی‌هایش باشد. یاسین و خدابنده‌لو چاره‌ای ندارند جز صبر، استقامت، تمرین خوب و لحظه‌شماری برای فرصتی طلایی. اوضاع به نفع‌شان نیست اما این شرایط از آنها مردان قوی‌تری خواهد ساخت. هیچ‌کس از آینده خبر ندارد اما تاریخ همواره با افراد سختکوش و پرتلاش بوده است.

علیرضا همدانیان: چندی قبل یک خانم، بنا به هر دلیلی، در صحن دانشگاه، نیمه‌برهنه شده و تصاویر آن فراگیر شد. برخی رسانه‌ها و همچنین مسؤولان دانشگاه، این اقدام را ناشی از ناراحتی عصبیِ فرد عنوان کردند و ظاهرا بعد از حضور اورژانس اجتماعی، این خانم تحت نظر اعصاب و روان قرار گرفته است. در نگاه اول، این اقدام نامتعارف، جز از فردی که حالت عادی ندارد، انجام نمی‌پذیرد. بعد از این ماجرا رسانه‌های معاند، شروع به روایت‌سازی در این رابطه کرده و این اقدام را یک اعتراض(!) نامیدند و در اقدامی قابل توجه، دیوانگی را محل بحث و نظر قرار داده و تعاریف و مصادیق جالبی را مطرح کردند و این نکته را برجسته کردند که حکومت‌های دیکتاتوری، مخالفان خود را دیوانه می‌نامند.  

قاعدتا نظر دادن در رابطه با مشکلات اعصاب و روان، کار متخصصان امر است اما بسیاری از موضوعات، نشانه‌های عام دارد که برای عموم بر اساس برخی شاخص‌ها قابل تشخیص است اما از این امر که بگذریم، دیوانگی یک مفهوم عام دارد که رسانه‌های غیرایرانی فارسی‌زبان نیز تاکید خود را بر آن قرار دادند. مخالفت با جمهوری اسلامی در ایران چنان به ورطه جنون افتاده است که باید بدیهیات را هر چندوقت یک‌ بار بازخوانی کرد.

از نوع انسان انتظار می‌رود بر اساس شرایط اعم از زمان و مکان و... رفتار مناسب انجام دهد و از قدرت تمییز برخوردار باشد. البته کودک و دیوانه از این موضوع برکنار هستند به همین دلیل کسی از آنها توقع ندارد. عدم قدرت تمییز، حیات جسمی و روحی را برای فرد و جامعه به خطر می‌اندازد. مثلا فردی که قدرت تمییز بین یک کوچه باریک و بزرگراه را ندارد، هنگام رانندگی، جان خود و دیگران را به خطر می‌اندازد. در این خوبی یا بدی ذاتی یک رفتار یا گفتار مطرح نیست، بلکه زمان و مکان انجام دادن مطرح است (اگرچه برخی رفتارها و گفتارها همیشه بد یا همیشه خوب هستند و ربطی به زمان و مکان ندارد). سرعت 100 کیلومتر در کوچه باریک دیوانگی است اما در بزرگراه عادی است. بعضا به دلیل سرعت غیرمجاز یا رفتار پرخطر از افراد تست الکل می‌گیرند تا ببیند فرد در وضعیت عادی است یا نه!

اخبارگوی اینترنشنال نیز اگر خبر مثبت در رابطه با ایران را بخواند، دیوانگی کرده است، چرا که متوجه زمان و مکان محل کار خود نشده است! به عبارت دیگر خوبی و بدی یا به عبارت دیگر عاقلانه یا غیرعاقلانه بودنِ هر رفتار و گفتاری، وابسته به زمان و مکان است؛ جز رفتار و گفتاری که ذاتاً خوب یا بد است. ماجرای لباس پوشیدن هم از این قاعده مستثنا نیست.  

اما یکی از تحریف‌های رسانه‌ای در ماجرای علوم و تحقیقات این نکته است که جوری به موضوع می‌پردازند که گویی دیوانه خطاب کردن فرد لخت‌شده در صحن دانشگاه، به دلیل تفاوت نگاه در موضوع حجاب بوده، در حالی که اینگونه نیست.