محمد ناصری: آخرین مناظره تلویزیونی ۶ نامزد چهاردهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری روز گذشته برگزار شد و در فرصت 48 ساعت باقیمانده تا روز جمعه (روز برگزاری انتخابات)، هر ساعت یا دقیقه می‌تواند آبستن اتفاق، حادثه، موج سلبی، موج ایجابی، موج هیجانی یا موج کاذب به سود یا زیان نامزدها باشد. تئوریسین‌های جریان اصلاحات که دستکاری افکار عمومی با فاکتورهای هیجانی و کاذب را دستور‌العمل و تاکتیک دقیقه نودی خود در انتخابات ریاست‌جمهوری قلمداد می‌کنند، از اکنون دست به کار شده‌اند تا با «رقیب‌هراسی» و «مظلوم‌نمایی»، آرای سفید و خاکستری را به سود نامزد مطلوب و متبوع خود یعنی مسعود پزشکیان به گردش درآورند. در مقابل، جبهه طرفدار گفتمان انقلاب اسلامی و نامزدهای آن، پس از حضور پررنگ و موثری که تاکنون در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم داشته‌اند، در نقطه‌ای حساس و تعیین‌کننده قرار گرفته‌اند. شرط لازم برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری، تبیین ماهیت و عملکرد جریان غرب‌گرا در کشور بود که باید به نامزدهای اصولگرا بابت موفقیت در آن دست‌مریزاد گفت اما آیا کار در همین نقطه تمام است؟! آیا در اینجا می‌توان از شرط کافی یعنی وحدت اصولگرایان و اجماع آنها حول یک نامزد واحد غافل شد؟ 

صورت مساله مشخص است: در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1392، چهار نامزد اصولگرا در صحنه حضور داشتند که هر یک مدعی بودند بهترین گزینه برای رقابت با آقای روحانی در دور دوم انتخابات هستند. پیش‌فرض هر 4 نامزد اصولگرا  یعنی آقایان جلیلی، رضایی، قالیباف و ولایتی این بود که انتخابات قطعا به دور دوم خواهد رفت پس اجماع آنها حول یک نامزد واحد ضرورتی ندارد. نظرسنجی‌های انجام شده تا فاصله 24 ساعت مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری نیز نشان می‌داد آقای روحانی به‌رغم پیشرفت در نظرسنجی‌ها، هنوز قادر به کسب نیمی از آرای مأخوذه نخواهد بود. این پیش‌فرض غالب، به اندازه‌ای در ذهن اصولگرایان و ستادهای آنها تقویت شد که حتی برخی نزدیکان نامزدها، رو به تدوین استراتژی‌ها و تاکتیک‌های خود در دور دوم انتخابات آوردند. متاسفانه همین ساده‌انگاری و عدم آینده‌نگری دقیق سبب شد در همان دور نخست انتخابات، آقای روحانی چک «اختلاف اصولگرایان» و «تکثر نامزدهای انتخاباتی آنها» را به سود جریان متبوع خود نقد کند و راهی پاستور شود. حتی در شرایطی که نامزدهای اصولگرا بر سر ارقام و آمار نظرسنجی‌های سراسری و استانی مشغول چانه‌زنی بودند، محمدرضا عارف با دستور رئیس دولت اصلاحات از صحنه رقابت‌ها کنار رفت تا سناریوی طراحی شده در اتاق فکر مشترک جبهه اصلاحات و حزب اعتدال و توسعه تکمیل شود. 

اکنون در سال 1403 قرار داریم و شرایط به مراتب نسبت به 11 سال قبل حساس‌تر است. امروز، پیروزی یا شکست یک حزب یا جریان در انتخابات موضوعیت ندارد، بلکه حفظ گفتمان، مسلک و ریل‌گذاری آیت‌الله رئیسی، رئیس‌جمهور شهید کشورمان در عرصه سیاست داخلی و خارجی حائز اهمیت است. به عبارت بهتر، هزینه شکست اصولگرایان در انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم به‌مراتب نسبت به سال 1392 نیز بیشتر خواهد بود. درست در پیچ تاریخی مهمی که در آن به صورت همزمان  جنگ غزه، جنگ اوکراین و استمرار راهبرد فشار حداکثری غرب علیه ملت و نظام جمهوری اسلامی را مشاهده می‌کنیم، خودخواهی، محاسبه نادرست و ساده‌انگاری، پاشنه آشیل جریان انقلاب محسوب می‌شود. بدون‌شک در صورتی که تکثر اصولگرایان و اصرار آنها بر پیش‌فرض‌ها و نظرسنجی‌های نادرست، جهت‌دار یا حتی نظرسنجی‌های صحیحی که می‌تواند طی روزهای آتی تغییر کند منجر به شکست جبهه انقلاب شود، دغدغه‌مندان دلسوز گفتمان مقاومت و عدالت آنها را نخواهند بخشید.

در اینجا باید تکلیف‌گرایی و نتیجه‌گرایی را به صورت توأمان در نظر گرفت. فراموش نکنیم ما در «خلأ» دست به انتخاب افراد نمی‌زنیم، بلکه در اینجا «فرامتن‌ها» نیز دارای اهمیت است. 

اولین پیام سرمربی جدید قرمزها

خوان کارلوس گاریدو، سرمربی اسپانیایی جدید پرسپولیس با انتشار یک ویدئو خطاب به هواداران این تیم گفت: افتخار می‌کنم که سرمربی تیم شما شدم. شما باشگاه بزرگی هستید و بازیکنان و تیم بزرگی دارید. نهایت تلاشم را انجام می‌دهم که شما به تیم‌تان افتخار کنید. ما همیشه برای کسب جام می‌جنگیم. خوشحالم که کنار شما هستم و تلاش می‌کنم در کنار هم فصل موفقی داشته باشیم.

***

بررسی کارنامه سرمربی جدید پرسپولیس

۲ روز مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم و در هر حالی که جریان دولت سوم روحانی و اصلاح‌طلبان با یک کاندیدا در صحنه هستند، جبهه انقلاب با چند کاندیدا رای‌ها را بین خود تقسیم کرده ‌است. در این میان، تقابل نظرسنجی‌ها نیز بر این صحنه متکثر افزوده است. هواداران 2 کاندیدای دارای اقبال بالاتر، هر کدام به بیشتر بودن رای کاندیدای متبوع خود اشاره و این برتری نسبی را دلیلی بر لزوم کناره‌گیری دیگری قلمداد می‌کنند. این در حالی است که آنچه درباره نظرسنجی‌های انتخاباتی یک هفته اخیر می‌توان گفت، این است که هر دو کاندیدای برتر جبهه انقلاب (قالیباف و جلیلی) و بنا بر برخی نظرسنجی‌های دیگر، هر ۳ کاندیدای اول انتخابات (قالیباف، جلیلی و پزشکیان) آرای بسیار نزدیکی به هم دارند به طوری که می‌توان در حال حاضر گفت اختلاف درصد آرای این کاندیداها در نظرسنجی‌های مختلف، اختلاف معناداری نبوده و جایگاه آنان در نظرسنجی‌ها با اختلاف حدود ۳ درصد است که معمولا این درصد، حاشیه خطای پیمایش‌هاست. پس تا این جای کار می‌توانیم بگوییم آرای کاندیداها تقریبا برابر است و اگر تغییری در حضور کاندیداها رخ ندهد، انتخابات حتما به مرحله دوم خواهد رفت. اما کدام کاندیداها به مرحله دوم خواهند رفت؟

بر اساس بررسی نظرسنجی‌های مراکز مختلف افکارسنجی می‌توان گفت نزدیک بودن آرا به یکدیگر امکان پیش‌بینی را سخت کرده و هرگونه پیش‌بینی در این زمینه غیردقیق است.

پس احتمال اینکه هر کدام‌ از این دوگانه‌ها به مرحله دوم انتخابات بروند، وجود دارد: ۱- قالیباف – پزشکیان، ۲- قالیباف – جلیلی و ۳- جلیلی – پزشکیان.

نکته دیگری که از تمام نظرسنجی‌های انجام‌شده استخراج می‌شود، این است که در صورتی که جبهه انقلاب با یک کاندیدا در دور اول حاضر شود، احتمال پیروزی آن بسیار بیشتر از دور دوم خواهد بود اما اختلافی که اکنون وجود دارد این است که کدام کاندیدا در صحنه بماند، احتمال پیروزی بیشتر است.

با توجه به اینکه اختلاف آرای ۲ کاندیدای برتر جبهه انقلاب، اختلاف معناداری نیست و با توجه به اینکه مطابق نظرسنجی‌های مختلف به اندازه رای بالقوه هر کدام، آرای تصمیم نگرفته بسیاری وجود دارد،* روشی که در جلسات کارشناسی برای تعیین کاندیدای با شانس بالاتر برای اجماع اتخاذ می‌شود، این است که سبد رای هر کدام از کاندیداها را در صورت انصراف بررسی کنند و کاندیدایی انصراف دهد که کمترین انتقال رای را به سبد کاندیدای رقیب داشته باشد. مطابق بررسی‌های دقیق انجام‌شده در نظرسنجی‌های مختلف میان آقایان سعید جلیلی و محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی در صورت انصراف کمترین میزان انتقال رای به سبد پزشکیان را دارد و در صورت انصراف قالیباف، ۴ برابر میزان انتقال رای جلیلی، رای به سبد پزشکیان اضافه می‌شود که حتی در شرایطی ممکن است به پیروزی پزشکیان در دور اول منتهی شود!