|
ارسال به دوستان
اخبار
تقریظ رهبر انقلاب بر کتاب «پاییز آمد»
در مراسم شانزدهمین پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت در زنجان، تقریظ حضرت آیتالله خامنهای بر کتاب «پاییز آمد»، روایت زندگی خانم فخرالسادات موسوی و سردار شهید احمد یوسفی، فرمانده واحد مهندسی، رزمی سپاه ناحیه زنجان، منتشر شد. متن تقریظ رهبر انقلاب اسلامی بر این کتاب به شرح زیر است:
بسمهتعالی
- عشقی آتشین، عزمی پولادین، و ایمانی راستین چهرهنگار زندگی این دو جوان است که با نگارشی زیبا و رسا در این کتاب تصویر شده است. این نیز از همان روایات صادقانه است که شنیدن و خواندن آن امثال این حقیر را خجالتزده میکند و فاصله نجومیشان با این مجاهدان واقعی را آشکار میسازد.
این مراسم روز گذشته با حضور خانوادههای معظم شهدا، نخبگان و اندیشمندان، فعالان فرهنگی، هنرمندان، طلاب و دانشجویان و با مداحی مهدی رسولی و ولیالله کلامی همچنین مسؤولان ملی و استانی برگزار شد. کتاب «پاییز آمد» به قلم «گلستان جعفریان» در 240 صفحه توسط انتشار سوره مهر سال 1400 وارد بازار نشر و کتاب شد.
***
آغاز دور دوم ثبتنام در بخش مرور تئاتر فجر
دبیرخانه چهلوسومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر اعلام کرد، گروههایی که از ابتدای مهر تا نیمه آذر اجرا دارند، میتوانند تا ۱۵ آذر در بخش مرور جشنواره تئاتر فجر ثبتنام کنند. مهلت ثبتنام گروههای نمایشی که از آذر ۱۴۰۲ تا شهریور ۱۴۰۳ اجرای صحنهای داشتند به پایان رسیده و از این پس گروههایی که از ابتدای مهر تا نیمه آذر اجرا دارند، در صورت تمایل میتوانند برای حضور در بخش مرور ثبتنام کنند. تنها ۲ روز به پایان مهلت ارسال آثار به مسابقه نمایشنامهنویسی جشنواره چهلوسوم تئاتر فجر باقی مانده و آثار این بخش تنها تا اول آبان ۱۴۰۳ دریافت میشوند. علاقهمندان برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبتنام در این رویداد میتوانند به سایت جشنواره بینالمللی تئاتر فجر به آدرس https://fitf.theater.ir مراجعه کنند. چهلوسومین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر به دبیری خیرالله تقیانیپور بهمن ۱۴۰۳ در تهران برگزار خواهد شد.
***
انتشار فراخوان بخش عکس جشنواره تئاتر کوتاه کیش
فراخوان بخش عکس پنجمین جشنواره ملی تئاتر کوتاه کیش منتشر شد و این بخش به صورت رقابتی برگزار میشود. عکاسی تئاتر با ثبت لحظات هنر زنده نمایش در جشنواره ملی تئاتر کوتاه کیش از اهمیت زیادی برخوردار است تا با نگاه ویژه و تخصصی به این مهم، حمایت و اعتلای تئاتر و عکاسی را در پیوندی نوظهور مورد هدف قرار دهد. شرکت در این مسابقه برای همه افراد آزاد بوده و متقاضیان میتوانند در هر ۲ بخش اصلی و جنبی شرکت کنند. این مسابقه صرفا جهت عکاسی از اجرای نمایشهای پنجمین جشنواره ملی تئاتر کوتاه کیش است و عکسهای آرشیوی از سالهای قبل مورد قبول دبیرخانه نیست.
***
مجموعهداستان رؤیا دستغیب چاپ شد
مجموعهداستان «پلکهای شنی» نوشته رویا دستغیب توسط نشر افق منتشر و راهی بازار نشر شد. این کتاب شصتوهشتمین مجموعهداستان از کتابهای «ادبیات امروز» است که افق چاپ میکند. نخستین رمان رویا دستغیب، با عنوان «مجمعالجزایر اوریون» سال ۱۳۹۴ توسط نشر افق منتشر شد. «تراتوم» هم دومین رمان این داستاننویس بود که خرداد ۱۳۹۷ توسط همین ناشر چاپ شد و در آن سعی کرده مسیر نخستین رمانش را دنبال کند و مرزهای واقعیت و خیال را از میان بردارد. «پلکهای شنی» سومین کتاب و اولین مجموعهداستان رویا دستغیب است که آن را به عمویش عبدالعلی دستغیب تقدیم کرده است. این کتاب با ۱۸۴ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۱۷۵ هزار تومان منتشر شده است.
***
معرفی هیأت داوران جشنواره فیلمهای ورزشی
با حکم سیدمجتبی علوی دبیر و سیدعبدالحمید احمدی رئیس شورای سیاستگذاری جشنواره فیلمهای ورزشی، داوران بخش موضوعی جشنواره شامل فیلمهایی با موضوعات ورزش بانوان، روح المپیک، صلح و دوستی، ورزش و مبارزه با اعتیاد و ورزش پارالمپیک و معلولان معرفی شدند. در این بخش کاوه احمدی کارشناس فرهنگی و مدرس دانشگاه، علی رغبتی مشاور وزیر ورزش و جوانان، حمید قاسمی مدیر ورزشی و عضو هیات علمی دانشگاه، مجید ندیری مدیر اسبق رادیو ورزش و عضو قدیمی انجمن ورزشینویسان، فرشید طهماسبی مدیر ورزشی و عضو هیات علمی دانشکده علوم ورزشی دانشگاه شهید رجایی و رضا شجیع کارشناس ورزشی و مدرس دانشگاه به عنوان اعضای هیأت داوران معرفی شدند. هیأت داوران این بخش همگی از چهرههای شناختهشده عرصه ورزش هستند که سالها تجربه کار علمی و اجرایی در این حوزه را دارند و قرار است کار داوری فیلمها در این بخش را با حضور علی روئینتن، کارگردان و رئیس هیاتانتخاب و داوری جشنواره انجام دهند. پس از بازبینی ۲۶۰ اثر ایرانی در ۷ بخش سینمایی، داستانی کوتاه و بلند، مستند کوتاه و بلند، نماهنگ و پویانمایی ۸۵ اثر به مرحله داوری راه پیدا کردند. در این دوره حدود ۶۳۰ اثر از ایران و ۷۲ کشور آثار خود را برای حضور در جشنواره ثبت کردهاند که اسامی آثار راه یافته به بخش مسابقه در بخش ملی و بینالملل بهزودی اطلاعرسانی میشود. جشنواره بینالمللی فیلمهای ورزشی ایران به عنوان نماینده انحصاری فدراسیون جهانی فیلم ورزشی (FICTS) با حمایت کمیته ملی المپیک و همراهی وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی پارالمپیک، شهرداری تهران، سازمان صداوسیما و سازمان سینمایی وزارت ارشاد ۶ تا ۹ آذر امسال برگزار خواهد شد.
ارسال به دوستان
گفتوگوی «وطن امروز» با امیر ابیلی، نویسنده و یکی از کارگردانهای فیلم «مرتد»
داستانگویی در فیلمکوتاه
محمد محمدی: در حالی بزرگترین گردهمایی اهالی و علاقهمندان سینمای کوتاه صبح ۲۷ مهر در پردیس سینمای ملت کار خود را آغاز کرد که طی 41 سال گذشته جشنواره فیلمکوتاه تهران را که نام سابق آن جشنواره سینمای جوان بود به جرأت باید مهمترین رویداد سینمای کوتاه یا بهتر بگوییم تنها رویداد نسل آینده سینمای ایران دانست؛ جشنوارهای که در 4 دهه برگزاریاش همواره فراز و فرودهای خاص خود را داشته اما با توجه به تمام نقاط مثبت و منفیاش همواره بین اهالی سینما و نسل جوان و آیندهساز سینمای ایران از جایگاه و اعتبار بسیار مهم و خاصی برخوردار بوده است.
یکی از فیلمهای این دوره، فیلم «مرتد» است. فیلمی به نویسندگی امیر ابیلی و کارگردانی مشترک ابیلی و داوود مرادیان. به بهانه اکران این فیلم در جشنواره فیلمکوتاه گفتوگویی با امیر ابیلی، نویسنده و یکی از کارگردانهای این فیلم انجام دادیم.
* * *
* آقای ابیلی! با توجه به رشد بیسابقه در تولید و ساخت فیلمکوتاه طی سالیان گذشته، وضعیت و جایگاه فیلمکوتاه در سینمای ایران چگونه است؟
دلیل رشد ساخت فیلمکوتاه در سالهای گذشته این است که طی 8-7 سال گذشته سرمایههای بیشتری در این حوزه وارد شده است. هم از سوی بخش خصوصی مثل بسیاری از فیلمسازان مشهور و تهیهکنندگان که چشم به ورود فیلم به جشنوارههای جهانی دارند و هم نهادهای دولتی و حاکمیتی که در سالهای اخیر فیلمکوتاه برایشان مهمتر شده است، بودجههای بیشتری را صرف این حوزه میکنند.
سینمای کوتاه در ایران در طول چند سال گذشته به لحاظ کیفیت و پروداکشن هم بزرگتر و حرفهایتر شده. فیلمهای گرانتری در آن ساخته میشود و عوامل حرفهای بیشتری در آن حضور دارند. در واقع فیلمکوتاه از حالت دورهمی دانشجویی یک تا 2 دهه قبل درآمده و رقابت در آن جدیتر و سختتر شده. این گران شدن بیمحابا البته آفتهایی هم دارد و فیلمکوتاه را شاید از ذات آسان بودن و تجربی بودن خودش
دور کند.
* شما به عنوان کسی که تجربه نگارش فیلمنامه در مدیوم سینما و سریال را داشتهاید ابتدا تفاوتهای این 2 مدیوم با سینمای کوتاه را توضیح دهید و اینکه آیا فیلمنامهنویسی را که در این 2 حوزه قلم زده سپس به فیلمکوتاه بازمیگردد نوعی عقبگرد در کارنامه کاری میدانید؟
درباره سوال اول چیزی که به تجربه برایم روشن شده است اینکه قصهگویی در زمان طولانیتر بسیار راحتتر از قصهگویی در تایم کم است. یعنی نگارش سریال به مراتب راحتتر از سینمایی و سینمایی بسیار راحتتر از فیلمکوتاه است، البته این برای کسی است که مثل من اولویتش قصهگویی است نه صرف نمایش یک موقعیت، بدون پیشداستان و جمعبندی. برای من اولویت داستانگویی است نه مدیوم یا تایم اثر. پس هر چه تایم کمتر، درآوردن جزئیات داستان و کاراکترها سختتر. طبعا در یک سریال شما فرصت بسیار بیشتری برای عمق بخشیدن به شخصیتها، ایجاد درگیری بین آنها و درآوردن شیمی روابط دارید ولی در 30-20 دقیقه ایجاد عمق در کاراکتر و درآوردن منطق تصمیمهای او بسیار سخت است، آن هم برای فیلمی مثل «مرتد» که در نسبت با عرف فیلمکوتاه بسیار پرشخصیت و پرماجراست.
درباره سوال دوم هم خیر. اساسا تایم و قالب هیچ اهمیتی ندارد؛ مهم کیفیت قصهگویی است. به همین دلیل هم من الگوهای مندرآوردی و قوانین نانوشته سینمای کوتاه در ایران را خیلی قبول ندارم چون به نظرم هر فیلمی باید برای مخاطب عام جذاب باشد. اینکه در فیلمکوتاه وحدت زمان و مکان و موقعیت مهم است را خیلی نمیفهمم یعنی چه. این اگر برای ارزان شدن تولید است بله درست ولی جز این چرا باید فیلمساز را مجبور به رعایت این قوانین کرد؟ مگر فیلمکوتاه تجربه و مسیری برای رسیدن به فیلم بلند نیست؟ پس چرا قوانین داستانگوییاش باید متفاوت باشد؟
* شما امسال در جشنواره فیلم کوتاه فیلم «مرتد» را هم نوشتید و با داوود مرادیان به صورت مشترک کارگردانی کردید. لطفا قبل از ورود به موضوع فیلم، از تجربه مشترکتان در امر کارگردانی بگویید و اینکه آیا حضور ۲ کارگردان باعث ایجاد موانع نشد؟
۲ کارگردانه فیلم ساختن چیزی نیست که من بخواهم به کسی توصیه کنم یا کسی را از انجام آن منع کنم. به نظرم این مسیری است که ۲ نفر ممکن است طی زمان طولانی همکاری به آن برسند. یعنی نمیشود کاملا یکدفعه تصمیم به کار مشترک گرفت، آن هم با یک غریبه چون به هر حال فیلمسازی عموما محصول سلیقه است؛ سلیقهای که طی سالیان شکل گرفته و تربیت شده و بیش از آن حاصل جهانبینی است؛ فرم بیش از آنکه از قوانین فیلمسازی بیاید از جهانبینی میآید.
من و داوود سالهاست رفاقت نزدیکی داریم. همواره درباره سینما و دیگر موضوعات با هم حرف میزنیم و همفکری میکنیم. سلیقه سینمایی ما بسیار شبیه است. خب! برای کسانی مثل ما کار مشترک یک فرصت است، نه زحمت. ما میتوانیم همدیگر را تکمیل کنیم پس چرا باید خودمان را از این فرصت محروم کنیم. در اجرا هم هنگام فیلمبرداری تقسیم کار نانوشتهای داریم که به آن پایبندیم. میدانیم هر کسی در چه حوزهای قدرت بیشتری دارد و به آن شناخت احترام میگذاریم.
* «مرتد» را باید یکی از کارهای قابل توجه حوزه فیلم کوتاه دانست؛ روایت یک قصه در زمان کوتاه و خلق شخصیتها ماندگار در فرصت کم از فرآیند شکلگیری ایده تا تولید بگویید.
ایده «مرتد» مدتها در ذهن من بود. در واقع موقعیت بحرانی پلیسی که بین ۲ مظنون گیر کرده و مطمئن است که کسی غیر از این ۲ نفر این صحنه را چیدمان کرده. در واقع پلیسی که در بازی کس دیگری گیر افتاده. این هم از مطالعه این قانون قصاص به ذهنم رسیده بود. اساسا مطالعه قوانین بویژه قوانین جزایی یا قوانین مدنی مثل ارث میتواند منبع الهام خوبی برای نویسنده باشد.
بعد از پایان تولید «آبی روشن» و خالی شدن زمان من، وقتی با داوود تصمیم گرفتیم فیلم کوتاه دوممان را بسازیم به یاد این قصه افتادم که از مدتها قبل به آن فکر کرده بودم و شروع به نگارش آن کردم. همانطور هم که پیشبینی میکردم همه میگفتند خرج کردن این قصه برای فیلم کوتاه حیف است و آن را باید تبدیل به یک فیلم بلند کنیم ولی خب! ما خساستی برای خرج کردن ایدههایمان نداریم. کامنت مشترک همه کسانی که «گورکن» را هم دیدهاند این است که این میتوانست فیلم بلند باشد. این البته شاید مشکل سینمای بلند است که قصهها در آن آنقدر لاغرند که چنین قصههایی همه را به یاد سینمای بلند میاندازد!
* یکی از مهمترین شاخصههای فیلم ایفای بینقص بازیگر نقش یک کار یعنی فرید قبادی است، بازیگری که حضور پررنگی در حوزه تئاتر دارد. چه شد به وی رسیدید و چه مشاورهها و راهنماییهایی شد تا این نقش را ایفا کند؟
هم من، هم داوود علاقهمان کار با بازیگر تئاتر است؛ بازیگری که دل به تمرین و پیدا کردن کاراکتر بدهد. اداهای سلبریتیها را نداشته باشد و برای نقش وقت بگذارد. فرید قبادی را من به عنوان مخاطب از مدتها قبل میشناختم و پیگیر کارهایش بودم. قدرت بازی او را هم در تئاتر دیده بودم، هم در فیلمهایی مثل «شعلهور» حمید نعمتالله. قبادی نگاه نافذ و بیان پختهای دارد و همین میتوانست در تایم کم فیلم به کاراکتر پلیس ما عمق بدهد. اساسا انتخاب درست بازیگر یکی از الزامات شخصیتپردازی است. یعنی کاراکتر لزوما روی کاغذ شکل نمیگیرد، با انتخاب بازیگر شکل میگیرد. من میخواستم کاراکتر سعادت، شخصیت پختهای باشد. باهوش باشد و کاریزما داشته باشد. به هر حال از خوششانسی ما بود که فرید هم متن را دوست داشت و هم به لحاظ تایمی توانست در این کار باشد.
* پیشبینیتان از جوایز فیلم در این دوره چیست و اینکه فکر میکنید این فیلم در جشنواره فیلم فجر هم میتواند جزو فیلمهای برگزیده و سیمرغی امسال قرار بگیرد؟
درباره جشنواره فجر که میدانم قانون آنجا فیلمهای زیر 20 دقیقه است و ما امکان حضور نداریم! ولی درباره جشنواره فیلم کوتاه بله! ما از مخاطبان بازخورد بسیار خوبی گرفتیم. اساسا این مدل داستانگویی در فیلم کوتاه برای خیلیها تازگی داشت و این را به ما میگفتند. برای خود ما هم دیدن فیلم روی پرده با مخاطب تجربه بسیار جالبی بود. اگر چه ما قبلا در کارهای تلویزیونی تجربه برخورد با مخاطب انبوه را داشتیم ولی تماشای نفس به نفس با تماشاگر به عنوان کارگردان واقعا تجربه متفاوت و بسیار جذابی است.
درباره جوایز هم ترجیح میدهم پیشبینی نکنم. اگر چه تصورم این است که فیلمهایی با روایتهای فیلمکوتاهیتر بیشتر دیده خواهند شد ولی ما از ابتدا برای دیده شدن توسط داورها به جشنواره نیامدهایم. جشنواره اگر برایمان مهم بود «گورکن» با حذف چند دقیقه میتوانست در جشنواره باشد ولی ما این کار را نکردیم. برای ما تجربههای فرمی خودمان برای رسیدن به لحن و فرم کار بلندمان از هر چیزی مهمتر است.
ارسال به دوستان
شهاب مهربان، کارگردان نمایش «گور پلاس» در گفتوگو با «وطن امروز» مطرح کرد
تبلیغات تئاتر و نبود تناسب با جایگاه فرهنگی آن
گروه فرهنگ و هنر: تئاتر از اوایل دهه 90 با رشد و گسترش مضاعفی روبهرو شد، به طوری که در پایان آن دهه و پیش از فراگیری کرونا به صورت میانگین در شهر تهران روزانه بیش از 120 نمایش روی صحنه میرفت اما در کنار این رشد که بارها از سوی دولت وقت به عنوان یکی از سیاستهای شکوفایی تئاتر مورد تمجید قرار گرفت، مهمترین چالش و معضل تئاتر کشور سر باز کرد و آن عدم اقبال مخاطبان به آثار نمایشی بود. درواقع با وجود افزایش تعداد نمایشها، ثابت ماندن مخاطبان به نوعی گواه این موضوع بود که تماشاگران تئاتر بین آثار تقسیم میشدند.
از همین رو، با توجه به عدم تناسب نمایشهای روی صحنه با بودجه مرکز هنرهای نمایشی، کمکهزینهها که روزگاری میتوانست کمک شایانی به گروههای نمایشی کند، عملا از بین رفت و صاحبان آثار برای بازگشت سرمایهشان خود دست به کار شدند که در نهایت امروز به این نقطه رسیدهایم که تنها راه تضمین فروش، حضور چهرههای دنیای موسیقی و سینما در آثار نمایشی است. البته در این بین معدود گروههای تئاتری وجود دارند که بدون بهره بردن از چهرههای معروف و تنها به دلیل کیفیت بالا مورد استقبال مخاطبان قرار میگیرند که میتوان از آن جمله به نمایشهایی چون «لانچر 5» و «آن برد» اشاره کرد؛ نمایشهایی که محصول گروههای جوان و خوشفکر تئاتر است و همانطور که بیان شد تنها با ایده خلاق، متن خوب و بازیهای بینقص به صورت دهان به دهان بین اهالی تئاتر میچرخند و همواره سالنهایشان مملو از مخاطب میشود.
نمایش «گور پلاس» به کار گردانی شهاب مهربان نیز از همین جنس آثار است؛ نمایشی که نزدیک به ۲ هفته است در سالن قشقایی مجموعه تئاترشهر هر شب با استقبال مخاطبان به صورت تکمیل ظرفیت روی صحنه میرود.
شهاب مهربان، کارگردان این اثر نمایشی که نویسندگی این نمایش بر عهده او و وهاب مهربان است، درباره رویکرد کمدی این نمایش به «وطن امروز» گفت: نمایش ما یک کار اجتماعی با رویکرد کمدی است. جنبه کمدی این نمایش به صورت ناخودآگاه شکل گرفته است. در نمایش «گور پلاس»، مادر خانواده مخفیانه ازدواج کرده و همسر او در خانهاش از دنیا رفته و حالا فرزندان پیگیر ماجرا هستند. در این اثر مواجهه فرزندان با این اتفاق، فضا را به سمت کمدی میبرد که به این ترتیب، قصهای تلخ را که رویکردی انتقادی و اجتماعی دارد، در ژانر کمدی روایت میکنیم.
این کارگردان جوان در ادامه با اشاره به تجربه و سابقه کاری خود گفت: این اثر نمایشی در ادامه نمایش قبلیام «بوکسور» که سال ۱۴۰۰ اجرا شد، روی صحنه میرود. آن نمایش قصه خانوادهای در دهه ۵۰ بود که درگیر پدرکشی شده بودند و نمایش «گور پلاس» در ادامه همان داستان است و ماجرای کاراکترهای آن را در فاصلهای 4۰ - 3۰ ساله روایت میکند و گویی قصه امسال و پارسال است.
وی درباره گذشته تئاتر ایران که تمرین در آن جایگاه مهمی برای بالا بودن کیفیت اثر داشت نیز گفت: زمانی برای اجرای یک نمایش ۹ ماه تمرین میکردیم ولی حالا چنین اتفاقی در تئاتر رخ نمیدهد، چون بیشتر بازیگران مشغول بازی در پروژههای تصویری و پلتفرمها هستند و نمیتوانند چندین ماه برای تمرین یک تئاتر وقت بگذارند و همین مساله بر کیفیت آثار نمایشی اثرگذار بوده است. البته این را باید بگویم که همه بازیگرانم با همه شلوغیهای زندگیشان، کنار من ایستادند تا این اثر نمایشی آبرومند و راضیکننده روی صحنه برود.
مهربان درباره حضور تماشاگران در اجراهای تئاتر خود هم گفت: در پروسه تمرین، این استقبال قابل پیشبینی بود ولی آنچه دردناک است اینکه شرایط کلی تئاتر خوب نیست. عموما نمایشها باید چهرههای شناختهشده داشته باشند تا بتوان مخاطب را جذب کرد. استقبال از نمایش ما خوب بوده ولی غمانگیز است که تعداد عوامل برخی نمایشها از تعداد تماشاگرانشان بیشتر است.
بازیگر و کارگردان تئاتر با ابراز تأسف از وضعیت تبلیغات تئاتر افزود: دورهای که ما تئاتر میدیدیم، شرایط متفاوت بود. چند سالن مشخص فعال بودند؛ مجموعه تئاترشهر، تماشاخانه سنگلج و تالار مولوی. سالنها محدود و اجراها باکیفیتتر بود اما حالا با افزایش تعداد سالنها و آثار نمایشی، گاه در تبلیغات و اطلاعرسانی تئاترها اتفاقهایی میافتد که هیچ تناسبی با تئاتر و جایگاه فرهنگی آن ندارد. به این معنا که گاهی تبلیغات تئاتر شبیه چیپس و پفک میشود و به عنوان گروه نمایشی، به کارهایی تن میدهیم که برای تئاتر مناسب نیست.
وی اضافه کرد: ما به جای اینکه به فکر ارتقای سطح کیفی کار خود باشیم، درگیر اینگونه مسائل شدهایم و چه بخواهیم و چه نخواهیم، در این فضا قرار گرفتهایم. ضمن اینکه در سالهای اخیر نوع و سلیقه تماشاگر تئاتر هم عوض شده است. به هر حال نمایش ما با استفاده از تبلیغات دهان به دهان روی صحنه مانده است. مهربان در پاسخ به اینکه برای ادامه کارش در تئاتر چه چشماندازی مقابل خود میبینید، توضیح داد: متأسفانه تئاتر برای بیشتر کسانی که در این شاخه فعالیت میکنند، محل گذر است، چون شرایط خوبی ندارد. در همین نمایش، کمترین دستمزد را به بازیگران میپردازیم و از بسیاری وجوه تئاتری هم چشمپوشی کردهایم. علیرضا توسلیزاده به عنوان تهیهکننده پای کار است و نگاه تجاری ندارد، در حالی که همه چنین تهیهکنندهای ندارند. از همان اول میدانستم قرار است ضرر کنیم، چرا که با این هزینهها، کار تئاتر، هیچ توجیه اقتصادی ندارد و اصولا شکل تئاتر و تولید آن عوض شده است و ما بیشتر دنبال حال خوبی هستیم که با اجرای یک نمایش به دست میآوریم. اگر با همین وضعیت جلو برویم، تا چند سال آینده هیچ بعید نیست تئاتر تعطیل شود.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|