وحید آقایی: استقلال نیم‌فصل نخست بیست‌وچهارمین دوره لیگ برتر را با ناکامی محض به پایان رساند. تساوی مقابل سپاهان، تیمی که برای قهرمانی می‌جنگد، استقلال را در جایگاهی قرار داد که بیش از هر زمان دیگری با انتظارات هوادارانش فاصله دارد. 

رتبه دهم جدول و ۱۸ امتیاز از ۴۵ امتیاز ممکن، حاصل عملکردی است که کمتر کسی ابتدای فصل پیش‌بینی می‌کرد.

* موسیمانه؛ سرمربی‌ای که زیر بار سنگین انتظارات خم شده

پیتسو موسیمانه با هدف ایجاد تحول به ایران آمد. او پس از جانشینی جواد نکونام، قرار بود روحی تازه به تیم بدمد اما نتایج پرنوسان و عدم ثبات در بازی‌ها، سایه‌ای سنگین از انتقادها را بر سر او انداخت. موسیمانه که همیشه به ‌عنوان مربی‌ای بابرنامه و استراتژیست شناخته شده، در استقلال هنوز نتوانسته ایده‌هایش را به‌طور کامل پیاده کند.

پس از بازی برابر سپاهان، خبرنگاران موسیمانه را در حال ترک ورزشگاه دیدند. چشمان خسته و سرخ‌رنگ او و رفتارش که گویی می‌خواست از هر گفت‌وگوی غیرضروری فرار کند، بازتابی از وضعیت بحرانی تیم بود. 

او پیش از این مسابقه نیز در نشست خبری با جملاتی چون «استقلال همین است و نباید انتظارات بالا باشد» تلاش کرده بود فشار را از روی خود و تیمش بردارد اما این اظهارات بیشتر به نوعی پذیرش وضعیت کنونی تعبیر شد تا نشانی از امیدواری برای آینده.

* آغاز ناموفق و مسیر پر چالش

استقلال فصل را با هدایت جواد نکونام آغاز کرد. با وجود امیدهایی که برای موفقیت این مربی وجود داشت، شرایط تیم نه‌تنها بهبود نیافت، بلکه با جدایی نکونام و ورود موسیمانه، نوسان‌ها ادامه پیدا کرد. 

استقلال در نیم‌فصل نخست ۱۸ امتیاز کسب کرد و نه‌تنها ۱۴ امتیاز با صدر جدول، بلکه تنها ۵ امتیاز با منطقه سقوط فاصله دارد؛ موقعیتی که برای تیمی با تاریخچه و انتظارهای استقلال، غیرقابل پذیرش است.

* بحران در زمین و مدیریت

استقلال نه‌‌تنها در زمین فوتبال، بلکه در مدیریت نیز با بحران مواجه است. سیاست‌های نقل‌وانتقالاتی ضعیف، عدم هماهنگی میان بازیکنان و کادر فنی و همچنین فشار بی‌وقفه هواداران، فضایی مسموم را برای تیم ایجاد کرده است. تساوی مقابل سپاهان که می‌توانست نقطه امیدی برای بهبود جایگاه تیم باشد، تنها نارضایتی‌ها را تشدید کرد. 

موسیمانه نیز پس از بازی بشدت عصبانی بود و حتی در رختکن با یکی از بازیکنان مهم تیم برخوردی تند داشت.

* نیم‌فصل دوم؛ فرصتی برای جبران یا ادامه ناکامی؟

با پایان نیم‌فصل نخست، استقلال وارد تعطیلاتی شده که باید از آن برای بازسازی خود استفاده کند. انتظار می‌رود تغییرات قابل توجهی در ترکیب تیم ایجاد شود و بازیکنان جدیدی به جمع آبی‌پوشان اضافه شوند. 

تقویت نقاط ضعف در تمام خطوط، از دفاع تا حمله، یکی از اولویت‌های موسیمانه خواهد بود.

اما سوال اصلی این است: آیا این تغییرات می‌تواند استقلال را به مسیر موفقیت بازگرداند؟ هواداران استقلال که سال‌ها به قهرمانی و رقابت در صدر جدول عادت داشته‌اند، دیگر تحمل ناکامی‌های بیشتر را ندارند. 

هر اشتباه در این مقطع می‌تواند سرنوشت فصل را برای استقلال و حتی جایگاه موسیمانه در این تیم رقم بزند.

* آزمون بزرگ موسیمانه

برای موسیمانه، نیم‌فصل دوم تنها یک فرصت نیست، بلکه یک آزمون سرنوشت‌ساز است. او باید نشان دهد نه تنها می‌تواند استقلال را به روزهای اوج بازگرداند، بلکه قادر است اعتماد هواداران را دوباره به دست آورد. 

اگر چه مسیر پیش‌ رو پر از چالش است اما توانایی او در ایجاد تغییرات اساسی در ترکیب و تاکتیک‌های تیم، نقشی کلیدی در آینده استقلال ایفا خواهد کرد.

* هواداران و انتظارها

هواداران استقلال که هر نتیجه ضعیف تیم را با انتقادهای شدید دنبال می‌کنند، حالا بیش از هر زمان دیگری به عملکرد نیم‌فصل دوم چشم دوخته‌اند. آیا موسیمانه می‌تواند بار دیگر شور و شوق را به سکوهای آبی برگرداند یا بحران فعلی ادامه خواهد یافت؟

نیم‌فصل دوم، میدان سرنوشت‌سازی برای استقلال است. برای تیمی که زمانی نماد موفقیت و اقتدار بود، تنها راه نجات، بازگشت به مسیر پیروزی و احیای اعتماد هواداران است. 

موسیمانه باید ثابت کند همان ناجی‌ای است که استقلال به آن نیاز دارد. آیا او موفق خواهد شد؟ این سوال تا پایان فصل بی‌پاسخ خواهد ماند.

مهدی مرسلی: پایان نیم‌فصل نخست لیگ برتر فوتبال ایران به ما نشان داد رقابت برای جام بیست‌وچهارم دیگر از یک مسیر صاف و مستقیم نمی‌گذرد، بلکه میان ۳ قطب جغرافیایی تبریز، اصفهان و تهران و احتمالا اهواز در جریان است اما آیا این تقسیم قدرت صرفاً محصول مدیریت استراتژیک و برنامه‌ریزی اصولی است یا شکاف‌های ساختاری فوتبال ایران همچنان پشت پرده این موفقیت‌های ظاهری نهفته‌اند؟

1- تراکتور؛ نسخه‌ جدید یا تکرار یک آزمون بی‌پایان؟

تراکتور این فصل، در ظاهر متفاوت از گذشته به میدان آمده است؛ تیمی که به‌نظر می‌رسد برای شکستن طلسم ناکامی در قهرمانی‌، مسیر تازه‌ای را انتخاب کرده اما آیا این تغییر، صرفاً حاصل دستمزدهای نجومی و قراردادهای پرسروصدا است یا نتیجه یک تحولبنیادین؟

انتخاب دراگان اسکوچیچ به ‌عنوان سرمربی و جذب بازیکنانی که تجربه قهرمانی را در کارنامه دارند، نشان داد مالک متمول تراکتور این بار نیز مسیر «نتیجه‌گرایی سریع» را پیش گرفته است. با صدرنشینی و کسب ۳۲ امتیاز، شاید تراکتور بتواند در نیمه اول لیگ، پرچم مدعی بودن را به اهتزاز درآورد اما تکیه بر روند کم‌نوسان به‌تنهایی کافی نیست. تیمی که در گذشته بارها قربانی مدیریت لحظه‌ای شده، نیاز دارد ساختار فنی خود را تثبیت کند تا از چرخه ناکامی فرار کند.

2-سپاهان؛ نوسان میان سنت و مدرنیته

سپاهان، تیمی که همواره نماینده‌ فوتبال مدرن ایران بوده، امسال نیز توانست جایگاه خود را در جمع مدعیان حفظ کند اما یک نگاه عمیق‌تر به عملکرد این تیم نشان می‌دهد اصفهانی‌ها همچنان در تعادلی شکننده میان میراث گذشته و نیاز به تحول امروز گرفتار هستند.

شروع فصل با ژوزه مواریس پرتغالی، نشانه‌ای از عزم سپاهان برای بازگشت به اوج بود اما ناکامی در مدیریت نوسانات تیم از هفته پنجم تا نهم، نشان داد «مدرنیته وارداتی» بدون بستر‌سازی فرهنگی و ساختاری، تنها در حد یک تجربه موقت باقی می‌ماند. با آمدن پاتریس کارترون فرانسوی، سپاهان دوباره به مسیر بازگشت اما سؤال این است: آیا این تغییرات کوتاه‌مدت می‌تواند راه‌حلی پایدار برای تیمی باشد که ۹ سال است جام لیگ برتر را نبرده؟

3- پرسپولیس؛ برخاستن ققنوس از خاکستر بحران

پرسپولیس که نامش مترادف با قهرمانی است، در نیم‌فصل اول لیگ بیست‌وچهارم تجربه‌ای عجیب و پرتناقض را از سر گذراند. شروع خوب تیم با کارلوس گاریدو و پیروزی‌های متوالی، بوی جام را برای هواداران قرمز به ارمغان آورد اما ۴ شکست پی‌درپی از هفته دهم تا سیزدهم، این تیم را در لبه سقوط قرار داد.

تغییر سرمربی و حضور موقت کریم باقری روی نیمکت به عنوان سرمربی، بار دیگر نشان داد پرسپولیس، ققنوسی است که هر بار از دل بحران برمی‌خیزد. اما این نوسانات، محصول چیست؟ آیا مدیریت کوتاه‌مدت می‌تواند این تیم را در مسیر قهرمانی حفظ کند یا اینکه بحران ساختاری دیر یا زود گریبانگیر آن خواهد شد؟

4- فولاد؛ شگفتی یا محصول تغییر؟

فولاد خوزستان، تیمی که فصل پیش در آستانه سقوط بود و هفته آخر در لیگ برتر ماندنی شد، امسال به یکی از شگفتی‌ها بدل شده است. با نشستن یحیی گل‌محمدی روی نیمکت فولاد، این تیم توانست نه‌تنها از منطقه سقوط فرار کند، بلکه به رتبه چهارم جدول و ۴ امتیازی صدر برسد.

اما آیا این صعود چشمگیر، نتیجه‌ای پایدار است؟ فولاد در گذشته نشان داده به‌ سادگی در دام مدیریت احساسی می‌افتد اما اگر این روند به همین شکل ادامه پیدا کند، فولاد می‌تواند به یکی از مدعیان واقعی قهرمانی بدل شود. نیاز به ساختار و استراتژی بلندمدت در این تیم، بیش از هر چیز احساس می‌شود.

5- استقلال؛ سقوط یک امپراتوری

استقلال تهران، تیمی که همواره به ‌عنوان یکی از مدعیان اصلی قهرمانی شناخته می‌شد، این فصل در بحران گرفتار شده. با ۱۸ امتیاز از ۱۵ بازی، آبی‌های پایتخت در رتبه دهم جدول جا خوش کرده‌اند و فاصله ۱۴ امتیازی با صدر جدول، عملا این تیم را از جمع مدعیان خارج کرده است.

مشکلات مدیریتی و تغییرات مداوم در کادر فنی، استقلال را از مسیر موفقیت دور کرد. انتخاب پیتسو موسیمانه به‌ عنوان سرمربی جدید، شاید روزنه‌ای از امید برای هواداران باشد اما آیا این تغییر به‌ تنهایی می‌تواند استقلال را به جایگاه واقعی‌اش بازگرداند؟

* نتیجه‌گیری: لیگ برتر و بازنمایی بحران‌های فوتبال ایران

نیم‌فصل نخست لیگ بیست‌وچهارم، بیش از هر چیز، یک آینه تمام‌نما از وضعیت فوتبال ایران بود؛ فوتبالی که همچنان گرفتار مدیریت‌های کوتاه‌مدت، نیمکت‌های لرزان، تصمیمات احساسی و کمبود زیرساخت‌های لازم است.

اگر چه رقابت میان سه‌ضلعی تبریز، اصفهان و تهران جذابیت‌های بیست‌وچهارمین دوره لیگ برتر را افزایش داده اما سؤال اساسی این است: آیا این رقابت‌ها می‌تواند نشانه‌ای از پیشرفت واقعی فوتبال ایران باشد یا صرفاً یک رقابت زودگذر میان تیم‌هایی است که هنوز به ثبات ساختاری نرسیده‌اند؟ پاسخ این پرسش، سرنوشت فوتبال ایران را در سال‌های پیش‌ رو رقم می‌زند.

رضا بهنام: باشگاه پرسپولیس قرارداد اوستون اورونوف را برای 2 فصل دیگر تمدید کرده است اما شایعاتی پیرامون جزئیات مالی این قرارداد منتشر شده که به بحث‌های داغ در میان هواداران و کارشناسان انجامیده است. گفته می‌شود او برای فصل اول یک‌میلیون دلار و برای فصل دوم یک ‌میلیون ‌و۲۰۰ هزار دلار دریافت خواهد کرد، به ‌علاوه ۲۰ درصد پاداش‌هایی که دستیابی به آنها دشوار نیست. حال، این پرسش مطرح می‌شود: آیا چنین مبلغی توجیه‌پذیر است؟ اجازه دهید این موضوع را از 4 زاویه بررسی کنیم.

1- ضرورت انتخاب بین بله یا خیر

در فوتبال حرفه‌ای، نمی‌توان میان ماندن یا رفتن یک بازیکن بلاتکلیف بود. اگر باشگاه به ادامه همکاری با ارونوف علاقه دارد، طبیعتا باید هزینه آن را بپردازد. بازیکنی که توانسته ارزش خود را در میدان اثبات کند، هرگز پیشنهادهای ناچیز را نمی‌پذیرد. او هم مانند هر حرفه‌ای دیگری از جایگاه خود آگاه است و حاضر نیست خود را ارزان بفروشد.

2- اولویت‌بندی هزینه‌ها

پرسپولیس تابستان گذشته عبدالکریم حسن را به باشگاهی در قطر فروخت و از این انتقال سود مالی خوبی به دست آورد. آیا منطقی نیست بخشی از این درآمد برای نگه ‌داشتن یکی از ستون‌های اصلی تیم صرف شود؟ چنین تصمیمی، نه‌تنها یک هزینه ضروری، بلکه نوعی سرمایه‌گذاری روی بقای موفقیت تیم است.

3- اجتناب از خریدهای بی‌ثمر

تجربه‌های قبلی ثابت کرده هزینه‌های اندک برای جذب بازیکنان خارجی که کیفیت نامعلومی دارند، معمولا نتیجه‌ای جز ضرر ندارد. بسیاری از این بازیکنان حتی در حد متوسط هم ظاهر نمی‌شوند و تنها مشکلات حقوقی و مالی برای باشگاه به‌جا می‌گذارند. آیا بهتر نیست ‌جای این سیاست‌های پراکنده، تمام بودجه در اختیار را صرف بازیکنی کرد که توانایی‌اش به‌ وضوح اثبات شده است؟

4- فرصتی برای کسب سود آینده

یکی از مزیت‌های حفظ ارونوف، قابلیت فروش او در آینده است. او تنها ۲۳ سال دارد و می‌تواند در سال‌های پیش ‌رو به گزینه‌ای جذاب برای دیگر باشگاه‌ها تبدیل شود. اگر قرارداد او به‌درستی مدیریت شود و پرداخت‌ها به‌موقع انجام شود، باشگاه علاوه بر بهره‌مندی از توانایی‌های او در زمین، می‌تواند در آینده از فروشش سود خوبی کسب کند.

* جمع‌بندی: یک تصمیم راهبردی

این تمدید قرارداد، اگر با مدیریت صحیح همراه باشد، بیشتر از یک هزینه ساده است؛ این یک سرمایه‌گذاری بلندمدت برای باشگاهی است که می‌خواهد جایگاه خود را در سطح اول فوتبال حفظ کند. ارونوف می‌تواند نه‌تنها در میدان، بلکه در ترازنامه مالی باشگاه نیز نقشی کلیدی ایفا کند. آینده به تصمیم‌های درست امروز وابسته است.

عبدالله دارابی: سوپر ال‌کلاسیکوی ایران به لحاظ نوع بازی، یکی از بازی‌های خوب نیم‌فصل استقلال از آب درآمد، گویا قلق مربیگری موسیمانه اینگونه است؛ هرچه حریف قوی‌تر، تیم پیتسو نیز بهتر.

استقلال بازی را بهتر از سپاهان پرمهره شروع کرد و دقیقه ۲۲ با پاس عمقی رضاوند و بغل پای دقیق مسعود جمعه به گل رسید. جمعه دقیقه ۳۳ روی سانتر رامین رضاییان صاحب یک فرصت عالی دیگر شد اما با بی‌دقتی توپ را به فضای بالای دروازه نیازمند کوبید تا همان‌گونه که با یک گل بهار نمی‌شود، تک‌گل جمعه نیز دلیلی بر کیفیت بالای این بازیکن نباشد. تا مرور زمان چه نشان دهد!

دقیقه ۳۵ بازی پاس لیموچی از بین ۲ مدافع استقلال به محمدمهدی محبی رسید اما ضربه او را حسینی به کرنر فرستاد. استقلال نیمه اول روان‌تر از بازی‌های قبلی‌اش و حتی بهتر از سپاهان ظاهر شد ولی نتوانست از حملات خود به گل دیگری برسد چون در فاز پایانی حملاتش با کاستی‌هایی مواجه بود.

زردپوشان اصفهانی با علم به ضعف کاکوتا در امور دفاعی و فشار وارده به رضاییان از این بابت، بیشتر حملات‌شان را بر جناح چپ خود متمرکز کردند؛ توپ لو دادن‌های سلسله‌وار آبی‌پوشان در دقایق پایانی این نیمه نیز مزید بر علت شد تا میهمان بر دروازه میزبان خیمه زند ولی یک تکل خوب و به موقع از چشمی روی پای لیموچی و یک ضربه بد از محبی، مانع تهدید جدی دروازه حسینی شد.

استقلال نیمه دوم را نیز هجومی‌تر از سپاهان شروع کرد و دقیقه ۵۲ روی یک کار تاکتیکی خوب که از خط دفاعی‌اش آغاز کرده بود صاحب یک فرصت خوب دیگر شد اما رضاییان نتوانست از پاس رضاوند استفاده بهینه را ببرد و ضربه او را محبی از روی خط دروازه دفع کرد. معمایی است؛ رضاوند بازی‌های پایانی و در آستانه نقل و انتقالات را خوب ظاهر می‌شود! دقیقه ۶۸ نیز نیازمند شوت علیرضا کوشکی را در ۲ مرحله کنترل کرد تا سپاهانی‌ها که سوار بازی شده بودند گل دوم را نخورند. استقلال که با بیرون رفتن ماشاریپوف عقب نشسته بود، فرصت بیشتری برای حملات پردامنه شاگردان کارترون ایجاد کرد و بالاخره دقیقه ۷۴ روی پاس تودر و دقیق انزونزی، لیموچی از اشتباه خط دفاع استقلال در آفسایدگیری نهایت بهره را برد و به زیبایی دروازه حسینی را باز کرد تا بازی پایانی نیم‌فصل با تقسیم امتیازات خاتمه یابد.

آبی‌پوشان تهرانی، اگر چه بسان ۳ دیدار قبل، با تساوی زمین را ترک کردند ولی این بار با ارائه یک بازی بهتر در مقابل حریفی قدر؛ می‌توانستد با یک برد شیرین، نیم‌فصل تلخ خود را به پایان ببرند ولی فرصت‌سوزی‌ها و غفلت‌شان مانع آن شد.

سوای ۲ فرصت گلی که استقلالی‌ها از دست دادند در دقایق ۵۴ و ۶۷ نیز اشتباه کاکوتا در تصمیم‌گیری و ارسال پاس بد او، ۲ حمله خوب آنها را هدر داد. تعویض‌های موسیمانه در فاز هجومی هم گرهی نگشود، چرا که تنها تاثیر رمضانی در بازی، خطای او روی بازیکن حریف بود و لاغیر! واقعا بلانکو با وجود انتقادات، در هر حالتی از رمضانی سرتر است، استقلال با حضور آرمان رمضانی عملا خودش را ۱۰ نفره می‌کند.

حالا انتظارات بر استفاده بهینه استقلال و موسیمانه از تعطیلات نیم‌فصل متمرکز است. خروجی‌اش چه باشد باید نیم‌فصل دوم را انتظار کشید.