سفر ترامپ جونیور به گرینلند

پس از اظهارات دونالد ترامپ درباره الحاق کانادا و دخالت‌های وی و اطرافیانش همچون ایلان ماسک در امور کشورهایی همچون انگلیس و آلمان، این بار نوبت به گرینلند رسیده است تا در طرح توسعه‌طلبانه ترامپ قرار گیرد. روز سه‌شنبه دونالد ترامپ جونیور، پسر رئیس‌جمهور منتخب آمریکا با سفر به گرینلند تصویری از خود منتشر کرد که توجه بسیاری از رسانه‌های آمریکایی و اروپایی را به خود جلب کرد. بسیاری از رسانه‌های غربی از احتمال دیدار وی با موته بوروپ اگده، نخست‌وزیر گرینلند صحبت کرده‌اند؛ مساله‌ای که با توجه به مواضع قبلی دونالد ترامپ درباره این جزیره بزرگ و استراتژیک و اظهارات نخست‌وزیر گرینلند حساسیت‌های بسیاری را در جهان غرب برانگیخته است. پیش از این دونالد ترامپ مواضعی درباره تصرف این جزیره مطرح و الحاق آن به ایالات متحده آمریکا را مطرح کرده بود. ترامپ اخیرا نیز در اظهاراتی به صراحت عنوان کرد استفاده از نیروی نظامی و ارتش این کشور برای به دست گرفتن کنترل بر کانال پاناما و جزیره گرینلند را در دوره جدید ریاست‌جمهوری‌اش رد نمی‌کند؛ مساله‌ای که واکنش مقامات دانمارکی، پانامایی و اروپایی را برانگیخته است. ژان نوئل بارو، وزیر خارجه فرانسه نیز با اشاره به اظهارات رئیس‌جمهور منتخب آمریکا تأکید کرد اتحادیه اروپایی اجازه حمله به مرز‌های خود را نخواهد داد. از سوی دیگر اما نخست‌وزیر گرینلند در سخنرانی سال نوی میلادی در این جزیره اظهاراتی را درباره برگزاری همه‌پرسی و استقلال این جزیره مطرح کرده است. اگده در سخنرانی سال نوی میلادی خطاب به شهروندان گرینلند گفته بود باید از غل و زنجیر‌های دوران استعمار خلاص شویم. به نظر می‎‌رسد اگده قصد دارد با پیروزی در انتخابات پارلمانی ماه آوریل، همه‌پرسی استقلال از دانمارک را برگزار کند؛ مساله‌ای که حساسیت دانمارکی‌ها را برانگیخته است. خبرگزاری دانمارکی «ریتزائو» اخیرا اعلام کرد موسسه جامعه‌شناسی واکسمتر با برگزاری یک نظرسنجی در 6 و 7 ژانویه اعلام کرد تقریبا‌ 90 درصد دانمارکی‌ها با اظهارات دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آینده آمریکا درباره گرینلند موافق نیستند. این نظرسنجی که از 1065 فرد بالای 18 سال انجام شد نشان می‌دهد 89.2 درصد شرکت‌کنندگان با این اقدام مخالفند و 6.3 درصد نیز به این سوال پاسخ ندادند. تنها 4.5 درصد افراد مایل به جدایی گرینلند از دانمارک بوده‌اند. به نظر می‌رسد سفر پسر ترامپ به گرینلند در راستای ارائه پیشنهاد الحاق این جزیره بزرگ به آمریکا به نخست‌وزیر گرینلند انجام شده است و همین مساله نیز منجر به افزایش تنش بین آمریکا و کشورهای اروپایی شده است.

***

موضع‌گیری ارمنستان علیه علی‌اف

نخست‌وزیر ارمنستان روز چهارشنبه در واکنش به اظهارات رئیس‌جمهور آذربایجان گفت: «شاید باکو در تلاش برای مشروعیت بخشی برای تشدید تنش در منطقه است». نیکول پاشینیان افزود: «علی‌اف این ادعاها را با اظهارات نادرست درباره نقض آتش‌بس توسط ارتش ارمنستان همراه می‌کند تا توجیهی برای تنش‌زایی ایجاد کند». الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان اخیرا در مصاحبه‌ای جنجالی مواضعی را مطرح کرد که واکنش‌های بسیاری را برانگیخت. وی بار دیگر مواضع تندی علیه ارمنستان اتخاذ کرد و آن را «خطری برای منطقه» خواند. علی‌اف ارمنستان را کشوری فاشیستی خواند. پاشینیان نیز در واکنش به این سخنان اظهارنظر کرد و گفت: «ارمنستان به پروژه چهارراه صلح رو آورده است و قصد دارد آن را اجرا کند. هیچ پروژه دیگری در دستور کار ما نیست. چهارراه صلح به معنای گشایش تمام ارتباطات حمل‌و‌نقل در منطقه است». پاشینیان گفت: «تکرار می‌کنم جمهوری ارمنستان تمامیت ارضی همه همسایگان خود از جمله آذربایجان را به رسمیت می‌شناسد و از آذربایجان نیز همین انتظار را داریم. هیچ‌کس نمی‌تواند حق جمهوری ارمنستان را برای داشتن ارتش قابل قبول نادیده انگارد». سخنان پاشینیان در واکنش به صحبت‌های علی‌اف درباره زنگزور و قراردادهای نظامی ارمنستان بود. علی‌اف در مصاحبه خود با لحنی شدید مساله زنگزور را مطرح کرد و اعلام کرده بود این کریدور به‌زودی به بهره‌برداری خواهد رسید. از سوی دیگر نیز طی درگیری‌های مرزی اخیر آذربایجان و ارمنستان، این کشور ادعاهایی را علیه نیروهای مسلح ارمنستان مطرح کرده بود که توسط وزارت دفاع ارمنستان تکذیب شد. 

***

تجاوز مجدد آمریکا و انگلیس به یمن

سنتکام روز چهارشنبه از حملات هوایی به تأسیساتی در یمن خبر داد و مدعی شد این تأسیسات متعلق به انصارالله یمن و برای انبار تسلیحات بوده است. بنا به گفته سنتکام آمریکا، این حمله در صنعا و استان عمران رخ داده است. شبکه المسیره یمن نیز گزارش داد ائتلاف آمریکا و انگلیس 5 بار شهرستان «حرف سفیان» در استان عمران واقع در شمال یمن و در ۲ نوبت منطقه جربان در شهرستان  سَنحان در جنوب صنعا را هدف قرار داده است. خبرنگار المیادین در صنعا گزارش داد: حمله آمریکایی - انگلیسی به صنعا و استان عمران از طریق موشک‌های پرتاب‌شده از ناوهای جنگی در دریای سرخ انجام شد. سازمان تروریستی سنتکام در توجیه این تجاوزات وحشیانه و تروریستی خود گفته است ارتش و انصارالله یمن از این تأسیسات و مناطق برای حمله به کشتی‌های جنگی و کشتی‌های تجاری آمریکا و متحدانش استفاده می‌کرده‌اند. این چندمین بار است که آمریکا در حمایت از رژیم اسرائیل و کشتی‌های خود اقدام به تجاوز هوایی به یمن می‌کند. ارتش یمن بارها علاوه بر عملیات به داخل اراضی اشغالی، اعلام کرده در راستای حمایت از غزه و مقابله با جنگ رژیم تل‌آویو علیه این منطقه، کشتی‌های اسرائیلی یا کشتی‌هایی که عازم سرزمین‌های اشغالی هستند را با هدف توقف جنایت صهیونیست‌ها در غزه هدف قرار خواهد داد و هر کشوری که مانع این کار شود، خود هدف حملات پهپادی و موشکی نیروهای مسلح یمن قرار خواهد گرفت.

گروه بین‌الملل: پس از برقراری آتش‌بس 60 روزه در لبنان و شمال سرزمین‌های اشغالی میان مقاومت این کشور و ارتش رژیم صهیونیستی، تحولات بسیاری از جمله سرنگونی دولت بشار اسد در سوریه، توجهات را به خود جلب کرد و مساله لبنان به حاشیه رفت. در همین حین، طی روزها و هفته‌های گذشته نیز نقض آتش‌بس‌های متعددی از سوی ارتش صهیونیستی در جنوب لبنان رخ داد و نیروهای ارتش صهیونیستی به مناطقی در جنوب لبنان وارد شدند که طی 2 ماه جنگ و درگیری مستقیم با حزب‌الله لبنان امکان حضور در این مکان‌ها را پیدا نکرده بودند. همین مساله منجر به اعتراض دولت لبنان خطاب به دولت آمریکا و کشورهای اروپایی ناظر و ضمانت‌کننده آتش‌بس شد. طی آخرین تحولات در جنوب لبنان نیز ارتش صهیونیستی از بسیاری از مناطق از جمله روستای ناقوره در جنوب لبنان عقب‌نشینی کرد و نیروهای ارتش لبنان در این منطقه مستقر شدند. البته نقض آتش‌بس‌ها و حضور نظامیان ارتش اشغالگر مساله‌ای است که همچنان وجود دارد اما سیر تحولات روزهای اخیر لبنان بر مساله مهم‌تری متمرکز بوده است؛ انتخاب رئیس‌جمهور لبنان که پیش از جنگ نیز به بحران سیاسی طولانی‌مدتی برای این کشور کوچک اما مهم در حاشیه مدیترانه تبدیل شده بود. 

* بحران سیاسی انتخاب رئیس‌جمهور

در بحبوحه جنگ مقاومت لبنان با رژیم صهیونیستی، کشورهای غربی به رهبری آمریکا مساله انتخاب رئیس‌جمهور را مطرح کردند؛ مساله‌ای که از سال 2022 تبدیل به چالشی جدی برای کشور لبنان شده است. آخرین رئیس‌جمهور لبنان میشل عون بود که از سال 2016 تا 30 اکتبر 2022 در این پست حضور داشت و پس از او انتخاب چهاردهمین رئیس‌جمهور لبنان تاکنون ناموفق بوده است. این مساله بر بحران‌های این کشور عربی خاورمیانه افزوده است؛ بحران‌های پیاپی اقتصادی و سیاسی که پس از جنگ اخیر و تجاوزات رژیم صهیونیستی بر آنها افزوده شده است و منجر به درگیری بیشتر گروه‌های سیاسی لبنان شده است. در این میان برخی گروه‌ها و جریانات سیاسی لبنان با فشار آوردن بر مقاومت لبنان و جریانات متحد آن با هدایت و حمایت قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی تلاش دارند از چالش‌ها و نارضایتی‌های موجود در لبنان سوءاستفاده کرده و مقاومت لبنان را هدف قرار دهند تا به قدرت برسند؛ قدرتی که بدون تایید تمام گروه‌های سیاسی لبنان و اتحاد اکثریت آنها به دست نمی‌آید. رئیس‌جمهور لبنان مقامی است که به صورت 6 ساله به دست می‌آید و بلافاصله نیز قابل تمدید نیست. این پست سیاسی مهم در لبنان طبق پیمان‌نامه در اختیار مسیحیان مارونی لبنان قرار دارد. پس از میشل عون و از سال 2022 میلادی تاکنون چندین‌بار برای تعیین رئیس‌جمهور بعدی لبنان تلاش شده است اما تمام تلاش‌ها بدون نتیجه بوده است، زیرا در هیچ‌یک از این تلاش‌ها برای تعیین ریاست‌جمهوری لبنان، اتحادی بین گروه‌های سیاسی موجود پیرامون یک گزینه شکل نگرفته و این وضعیت منجر به افزایش بحران‌های سیاسی و اقتصادی لبنان شده است؛ مساله‌ای که پس از جنگ اخیر در لبنان توسط برخی کشورهای منطقه همچون عربستان سعودی، همچنین قدرت‌های اروپایی و آمریکا مورد سوءاستفاده قرار گرفته است. برخی از این کشورها به صورت تلویحی از نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری لبنان حمایت کرده و رسانه‌های وابسته به این کشورها در لبنان نیز با قدرت در راستای منافع نامزد مورد تایید فعالیت و بدون لکنت زبان در امور داخلی لبنان دخالت می‌کنند؛ مساله‌ای که منجر به افزایش نگرانی‌ها درباره به نتیجه رسیدن این انتخابات شده است.

* گزینه‌های ریاست‌جمهوری لبنان

نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان سرانجام پنجشنبه 20 دی (امروز) را برای جلسه تعیین رئیس‌جمهور کشور لبنان اعلام کرد. امیدها درباره این جلسه برای خروج از بلاتکلیفی 2 ساله لبنان بسیار بالاست و گزینه‌های مختلفی نیز مطرح شده‌اند. بر اساس اصل ۴۹ قانون اساسی لبنان، رئیس‌جمهور این کشور به عنوان رئیس دولت و نماد وحدت ملی تعریف شده است. رئیس‌جمهور مسؤول حفظ قانون اساسی، حفاظت از استقلال لبنان و حفظ تمامیت سرزمینی آن است. 

وی به عنوان فرمانده عالی نیروهای مسلح، زیر نظر شورای وزیران فعالیت می‌کند و ریاست شورای عالی دفاع را نیز بر عهده دارد؛ مساله‌ای که تعیین رئیس‌جمهور لبنان در برهه حساس کنونی را برای این کشور مهم‌تر از گذشته کرده است. از گزینه‌های مطرح ریاست‌جمهوری لبنان می‌توان به «جوزف عون» فرمانده ارتش لبنان، «سلیمان فرنجیه» رئیس جریان المرده، «جهاد ازعور» وزیر سابق دارایی لبنان، «سمیر جعجع» رئیس حزب القوات اللبنانیه و «الیاس البیسری» مدیرکل موقت امنیت عمومی لبنان اشاره کرد؛ گزینه‌هایی که هر کدام حمایت‌ها و مخالفت‌های مختلفی را از جریانات لبنانی دریافت کرده‌اند و این موضوع روند انتخاب رئیس‌جمهور بعدی لبنان را پیچیده‌تر از گذشته کرده‌ است. 

طی روزهای گذشته کارشناسان و تحلیلگران بیشتر روی چند گزینه محدود متمرکز بوده‌اند و رسانه‌های لبنانی و رسانه‌های عربی تحت حمایت کشورهای غربی و عربی در این کشور احتمال انتخاب چند گزینه محدود را بیشتر از سایرین می‌دانند. در این میان جوزف عون، فرمانده ارتش لبنان بیشترین توجهات را به خود جلب کرده است؛ گزینه‌ای که مورد حمایت جریاناتی مانند جریان «دیدار دموکراتیک» به رهبری «تیمور جنبلاط» است و حزب‌الله لبنان نیز مخالفتی با ریاست وی ندارد. 

از سوی دیگر عربستان سعودی نیز از عون حمایت می‌کند و رابطه بسیار خوبی نیز با غربی‌ها بویژه آمریکا دارد. وی البته مخالفانی نیز در لبنان دارد و «جریان ملی آزاد» به رهبری «جبران باسیل» مخالفت خود با او را مطرح کرده است. در بین سایر گرینه‌ها سلیمان فرنجیه نیز گزینه مطرحی به حساب می‌آید. وی حمایت حزب‌الله لبنان و جنبش امل را به دست آورده است و پیش از این در ژوئن 2024 برای کسب ریاست‌جمهوری تلاش کرده بود که در نهایت با 51 رای از 128 رای نتوانست حد نصاب مورد نیاز را به دست آورد. وی پس از جنگ اخیر لبنان شانس کمتری برای کسب کرسی ریاست‌جمهوری این کشور دارد و اعلام کرده است در صورت توافق بر سر نامزدی مشترک، آماده کناره‌گیری از انتخابات است. 

«جهاد ازعور» نیز از کاندیداهای مطرحی است که شانس رسیدن به کاخ بعبدا را دارد و در صورت موافقت حزب‌الله و جنبش امل ممکن است به جای جوزف عون به ریاست‌جمهوری لبنان برسد. وی که سابقه مدیریت بخش خاورمیانه و آسیای مرکزی صندوق بین‌المللی پول را در کارنامه خود دارد، اقتصادی‌ترین کاندیدای ریاست‌جمهوری لبنان است. وی تاکنون تنها موافقت و حمایت «جریان ملی آزاد» را کسب کرده است و مخالفت این جریان با کاندیداهایی مانند عون نشان از سطح اختلافات بین جریانات سیاسی لبنان دارد. 

از دیگر گزینه‌های ریاست‌جمهوری لبنان می‌توان به سمیر جعجع به عنوان نام‌آشناترین کاندیدای مارونی اشاره کرد که به همکاری با رژیم صهیونیستی و آمریکا در لبنان شهرت دارد و شاید بتوان وی را منفورترین کاندیدای این پست نامید. سابقه وی در جنگ داخلی لبنان و همکاری‌اش با رژیم صهیونیستی و دولت آمریکا علیه مقاومت لبنان حتی در تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی منجر به این شده بسیاری از جریانات سیاسی لبنان در کنار حزب‌الله با ریاست‌جمهوری وی مخالفت شدیدی داشته باشند. حزب‌الله لبنان به صورت علنی با وی مخالفت کرده و سمیر جعجع را تهدیدی برای لبنان نامیده است. 

* پایان 2 سال بلاتکلیفی در کاخ بعبدا؟

بسیاری بر این عقیده‌اند ریاست‌جمهوری بعدی لبنان که فرمانده کل قوای این کشور نیز به حساب می‌آید، پس از 2 سال بلاتکلیفی و عدم توافق احزاب سرانجام روز پنجشنبه تعیین خواهد شد و این رویداد می‌تواند منجر به آغاز روند حل مشکلات اقتصادی، سیاسی و امنیتی این کشور شود، بویژه در برهه حساس کنونی که این کشور در سوی مرزهای خود احساس ناامنی می‌کند و رژیم صهیونیستی نیز چندان به آتش‌بس لبنان پایبند نیست. از سوی دیگر علاقه کشورهای خارجی منطقه و جهان برای تعیین رئیس‌جمهوری لبنان پس از جنگ اخیر نشانه‌های خروج لبنان از بحران سیاسی است و مجموع این مسائل انتخاب رئیس‌‌جمهور در روز پنجشنبه را حائز اهمیت کرده است. 

با بررسی گزینه‌های ریاست‌جمهوری لبنان می‌توان به این نتیجه رسید که توافقی بین برخی جریانات سیاسی لبنان بویژه مقاومت لبنان روی برخی گزینه وجود دارد و این توافق ناشی از احتمال به قدرت رسیدن برخی شخصیت‌ها مانند سمیر جعجع است که بلندگوی رژیم صهیونیستی در این کشور به حساب می‌آیند. این توافقات حتی در سطح خارجی نیز وجود دارد و عربستان سعودی هم اخیرا از گزینه‌هایی مانند جعجع فاصله گرفته است و بر گزینه‌های دیگری مانند عون متمرکز شده است؛ مساله‌ای که نشان‌دهنده اراده جدی برای تعیین رئیس‌جمهور چهاردهم لبنان است؛ رئیس‌جمهوری که باید بسیار قبل‌تر از این راهی کاخ بعبدا می‌شد.

روز سه‌شنبه ساعت 10:30 به وقت محلی، آتش‌سوزی گسترده‌ای در شهر لس‌آنجلس در ایالت کالیفرنیای آمریکا آغاز شد. این آتش‌سوزی فصلی پس از شروع باد خشک و شدید در جنوب کالیفرنیا آغاز شد و تنها 9 ساعت پس از آغاز این بحران، سازمان جنگل‌ها و حفاظت از آتش کالیفرنیا اعلام کرد وسعت ناحیه در حال سوختن به ۲۹۲۱ جریب معادل ۱۲۰۰ هکتار رسیده است؛ مساله‌ای که نشان‌دهنده ناتوانی این سازمان در کنترل آتش‌سوزی و اطفای حریق در منابع ملی آمریکاست. گستره آتش‌سوزی به قدری بالاست که تاکنون منجر به تخلیه بسیاری از شهرها و محله‌های ایالت کالیفرنیا شده است و مقامات ایالتی و فدرال این کشور نتوانسته‌اند به رغم تجهیزات گسترده اطفای حریق اقدام به موقع از خود نشان دهند. طبق اعلام منابع محلی، آتش‌سوزی بزرگ در لس‌آنجلس باعث تخلیه محله ثروتمندنشین «پاسیفیک پالسِیدز» شده و لس‌آنجلس وضعیت اضطراری اعلام کرده است. 

در حال حاضر ۳۰ هزار نفر از ساکنان «پاسیفیک پالیسِیدز» که یک ناحیه متمول میان کوه‌های سانتامونیکا و اقیانوس آرام است، دستور اجباری ترک محل گرفته‌اند. مقام‌های آتش‌نشانی لس‌آنجلس می‌گویند ۱۳ هزار خانه در معرض خطر آتش‌سوزی قرار دارند و به همین دلیل به ساکنان این خانه‌ها دستور تخلیه اجباری و فوری داده شده است. طبق اعلام رسانه‌های آمریکایی تنها 250 مامور آتش‌نشانی مشغول اطفای حریق هستند و به دلیل کمبود نیرو سازمان آتش‌نشانی لس‌آنجلس خواستار کمک مامورانی شده است که در خارج از ساعات کاری هستند. گستره آتش‌سوزی البته به همین جا ختم نشده و به نظر می‌رسد آتش‌سوزی در حال رسیدن به ساحل ایالتی ویل راجرز باشد. 

از سوی دیگر در پی دستور تخلیه برخی مناطق لس‌آنجلس، ترافیک سنگینی در محورهای مواصلاتی ایالت کالیفرنیا و شهر لس‌آنجلس رخ داده است و بسیاری از ترس رسیدن شعله‌های آتش، خودروی خود را رها کرده‌اند؛ مساله‌ای که منجر به استفاده مقامات ایالت لس‌آنجلس از بولدوزر برای کنار زدن 200 خودرو شده است. علت سرعت گسترش آتش‌سوزی سرعت بالای باد فصلی عنوان شده است که سرعت آن در برخی نواحی کالیفرنیا به به بیش از 100 کیلومتر در ساعت رسیده است. مقامات محلی نیز پیش‌بینی کرده‌اند وزش باد در شب نیز ادامه داشته باشد که این مساله منجر به گسترش آتش‌سوزی‌ها خواهد شد. تاکنون طبق آمار ارائه شده توسط وبسایت «Poweroutages.US» بیش از ۴۶ هزار خانه و کسب‌وکار در کانتی (بخش) لس‌آنجلس با قطعی برق مواجه شده‌اند و میلیون‌ها نفر در این ایالت با هشدار قرمز مواجه هستند. 

نکته قابل توجه در آتش‌سوزی‌های لس‌آنجلس رسیدن دامنه آن به خانه‌ها و محله‌های متمول‌نشین و سلبریتی‌نشین لس‌آنجلس است. بسیاری از افراد ثروتمند و مشهور آمریکایی در پی این آتش‌سوزی مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند. افرادی مانند یوجین لوی و جیمز وود از بازیگران آمریکایی در شبکه‌های مجازی از ترک خانه خود خبر دادند.

رسانه‌های آمریکایی همچنین از افزایش آتش‌سوزی‌های این ایالت آمریکا خبر دادند و آتش‌سوزی‌ها را به جای فصلی دائمی خواندند. رسانه‌های آمریکایی با اشاره به آتش‌سوزی‌هایی که طی 12 ماه گذشته در ایالت کالیفرنیا رخ داده است، این بحران را دائمی معرفی کرده و اعلام کردند تغییرات اقلیمی، افزایش دمای هوا و کمبود آب در این ایالت منجر به افزایش آتش‌سوزی‌های فصلی شده است، به نحوی که این آتش‌سوزی‌ها دیگر فصلی نیست و تبدیل به بحرانی دائمی شده است؛ بحرانی که به بخشی از زندگی مردم این ایالت آمریکا تبدیل شده و منجر به خلق تصاویری آخرالزمانی و وحشتناک شده است. از سوی دیگر سوءمدیریت‌ها از سوی مقامات ایالتی و فدرال آمریکا این بحران‌ها را تشدید کرده است. 

ریک کروسو، سرمایه‌دار و فعال سیاسی دموکرات در مصاحبه با فاکس درباره وضعیت آتش‌سوزی لس‌آنجلس اعلام کرده شیرهای آب آتش‌نشانی لس‌آنجلس آب ندارد، چرا که مسؤولان شهرداری اقدام به پر کردن مخزن‌های آب نکردند. رسانه‌های آمریکا نیز در حال انتقاد از شهردار لس‌آنجلس هستند، چرا که که در حالی که آتش در این شهر در حال پیشروی است، شهردار در سفر تفریحی در کشور غنا به سر می‌برد. از سوی دیگر نزدیک شدن به روزهای پایانی دولت بایدن و تحویل دولت به دونالد ترامپ منجر به برخی ناهماهنگی‌ها در مدیریت آتش‌سوزی لس‌آنجلس شده است. 

برخی منابع خبری نیز از وجود اقامتگاه کاملا هریس، معاون رئیس‌جمهور آمریکا و کاندیدای دموکرات‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 در منطقه آتش‌سوزی خبر دادند. 

آتش‌سوزی بزرگ لس‌آنجلس همچنین منجر به انتقاد گسترده از عملکرد دولت آمریکا در رسیدگی به بحران‌های داخلی این کشور شده است. بسیاری از شهروندان آمریکایی با اشاره به بودجه‌های کلان این کشور و مخارج بالای نظامی و منطقه‌ای این کشور در سراسر جهان، دولت آمریکا را نسبت به وضعیت آمریکایی‌ها بی‌تفاوت دانسته و گفتند بودجه آمریکا در کشورهای دیگر خرج می‌شود؛ مساله‌ای که پس از جنگ اوکراین نیز بیش از گذشته مورد توجه جامعه آمریکایی قرار گرفته است و همین مساله به پاشنه آشیل دموکرات‌ها در انتخابات آمریکا تبدیل شد.

حنیف غفاری: جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا تحت فشارهای ناشی از ضعف عملکرد اقتصادی و از آن مهم‌تر، تلاطمات ناشی از مواضع دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا از سمت خود کناره‌گیری کرد. نمی‌توان نقش مداخله‌گرایی واشنگتن را در تسریع روند برکناری اجباری ترودو و لیبرال‌های کانادا از قدرت انکار کرد. زبان الکن نخست‌وزیر کانادا در پاسخگویی به مواضع ترامپ درباره تبدیل شدن کانادا به پنجاه‌و‌یکمین ایالت آمریکا و چشم‌انداز تیره‌ای که در مناسبات جدید سیاسی در آمریکای شمالی وجود دارد، جایی برای بقای دولت اتاوا در مسند قدرت باقی نگذاشت. ترودو اکنون تن به انتخابات زودهنگام داده و نظرسنجی‌ها نیز جایی برای امیدواری درباره بقای موثر وی و همراهانش در عرصه حکمرانی سیاسی کانادا باقی نگذاشته است.  

میانگین نتایج نظرسنجی‌هایی که در کانادا منتشر می‌شود، نشان می‌دهد اکثر مردم این کشور ترودو را بدترین نخست‌وزیر این کشور در طول 5 دهه اخیر می‌دانند. در روزهای منتهی به استعفای ترودو از رهبری حزب حاکم و نخست‌وزیری، نظرسنجی موسسه Leger نشان داد ۶۹ درصد مردم کانادا معتقدند جاستین ترودو باید از سمت خود استعفا کند. ۷۲ درصد شرکت‌کنندگان نیز نسبت به عملکرد دولت ترودو ناراضی بوده‌اند. پیر پالیو، رقیب ترودو و لیبرال‌ها از حزب محافظه‌کار نامزد مورد علاقه ترامپ و جمهوری‌خواهان در انتخابات سراسری زودهنگام کاناداست.  

آنچه درباره ترودو می‌توان گفت چیزی جز تکرار ماجرای زلنسکی و آمریکا نیست! ترودو از سال 2015 میلادی در مسند نخست‌وزیری کشورش حضور داشته و بیست‌وسومین نخست‌وزیر این کشور در آمریکای شمالی محسوب می‌شود. با این حال او نه‌تنها در خلق یک هویت ملی واحد برای کانادایی‌ها ناکام بود، بلکه اتاوا را به متغیری وابسته به کشور همسایه‌اش یعنی آمریکا مبدل ساخت. در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ در بین سال‌های 2017 تا ۲۰۲۱ میلادی، ترودو به جای ایستادگی در برابر تضعیف آشکار پیمان تجارت آزاد در آمریکای شمالی (نفتا) و مداخله‌گرایی‌های موردی و آشکار واشنگتن در اتاوا، سیاست مدارا با دولت آمریکا را در پیش گرفت. نقشه راه اکثر موضع‌گیری‌های بین‌المللی و فرامزی اتاوا در قبال پرونده‌های گوناگون بین‌المللی از جمله ایران، نه در دفتر نخست‌وزیری در اتاوا، بلکه از سوی آژانس امنیت ملی آمریکا و پنتاگون به وی دیکته می‌شد. دولت اتاوا کمترین ابایی از علنی‌سازی سیاست مدارا و متعاقبا وابستگی به واشنگتن نداشت، زیرا معتقد بود کنترل رفتار و گفتار سیاستمداران آمریکایی صرفا از طریق همگرایی (مرحله‌ای فراتر از همزیستی) با دولت‌های دموکرات و جمهوری‌خواه در کاخ سفید امکان‌پذیر خواهد بود.  

اکنون در حالی که هنوز ترامپ رسما وارد کاخ سفید نشده، نه‌تنها از کنترل گفتار و رفتار سیاستمداران آمریکایی خبری نیست، بلکه رئیس‌جمهور جدید آمریکا  موجودیت سرزمینی کانادا را هدف قرار داده است. تکرار چندباره این گزاره‌های تحریک‌کننده از سوی ترامپ، نشان می‌دهد او بی‌محابا به دنبال تبدیل کردن کانادا به یکی از مستعمرات ایالات متحده است؛ موضوعی که می‌توان آن را نتیجه بازی مستقیم کانادایی‌ها در زمین الاغ‌ها و فیل‌ها تلقی کرد.  

در این باره، شباهت‌های عجیبی میان ولودیمیر زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین و ترودو وجود دارد: هر ۲ بازیگر، معتقد به اصل وابستگی به واشنگتن بوده و از مولفه‌های قدرت درونی فاصله گرفتند. فراتر از آن، رئیس‌جمهور اوکراین ثمره بازی خود در نقشه راه ترسیم شده از سوی واشنگتن را نابودی زیرساخت‌های کشورش، تجزیه اوکراین و دور شدن هر چه بیشتر از ناتو و اتحادیه اروپایی می‌بیند. ترودو نیز اکنون به عنوان نخست‌وزیری شکست‌خورده و سیاستمداری بازنده شناخته می‌شود که برای نخستین بار در عصر کنونی، تز الحاق کشورش به آمریکا از سوی مقامات رسمی کشور همسایه مطرح شده است. البته میان این ۲ سیاستمدار تنها یک تفاوت  ملموس وجود دارد؛ اینکه زلنسکی در صحنه جنگ موجودیت کشورش را با وعده‌های واشنگتن معامله کرد و ترودو در فرامتن همگرایی و هم‌افزایی مطلق با آمریکا. رئیس‌جمهور اوکراین این  بازی را در جنگ به اصلی‌ترین حامی خود باخت و نخست‌وزیر کانادا این شکست را در دوران صلح پذیرفت!

اما این تفاوت شکلی منجر به جلوگیری از  شکست ماهوی ۲ سیاستمدار در اتاوا و کی‌یف و رقم خوردن سرنوشتی مشترک برای این 2 نشده است. در آینده نه‌چندان دور، ترودو در گوشه‌ای به نگارش و انتشار کتاب خاطرات ۱۰ سال حضور بر مسند نخست‌وزیری می‌پردازد. شاید در آن کتاب، خاطرات عبرت‌آموزی درباره نتیجه معاملات پنهان و آشکار اتاوا - واشنگتن و نقض وعده‌های مهم ایالات متحده به کانادا مورد اشاره قرار گیرد که اگرچه دیگر نجات‌بخش نخست‌وزیر مغلوب این کشور نخواهد شد اما قطعا می‌تواند چشمان جهان امروز را نسبت به ثمره و نتیجه بازی در زمین کاخ سفید باز کند.