هیجان جام روی صد
باربد بهراد: تنور لیگ برتر دوباره داغ شده. نه به خاطر بازی‌های دلچسب، بلکه چون تیم‌های مدعی یاد گرفته‌اند چطور با «مقداری شانس، کمی تیر دروازه و بخت فراوان» از پس فانوس به دست‌های جدول برآیند.
هفته بیست‌وششم لیگ مثل قصه‌ای بود که با سوت پایانش، کسی نه خوشحال شد، نه ناراحت. فقط تب قهرمانی چند درجه بالا رفت و حالا همه دست به ماشین‌حساب و چشم‌انتظار جدال‌های بعدی هستند.
تراکتور، تیمی که چند هفته است گازش را گرفته تا ته و دنده عقب بلد نیست، در اردکان گیر افتاد. تیم میزبان، چادرملو، با دنده خلاص آمد در زمین ولی چنان ترمزی برای قرمزهای تبریز کشید که اسکوچیچ تصور نمی‌کرد. تساوی ۲ - ۲ یعنی ۲ امتیاز دود شد رفت توی آسمان کویر و تراکتور با یک بازی کمتر و ۵۵ امتیاز، حالا نفس‌های سپاهان و پرسپولیس را حس می‌کند.
* سپاهان و پرسپولیس؛ بازگشت با بلیت نیم‌بها
در اصفهان و قائمشهر هم خبری از نمایش خیره‌کننده نبود. سپاهان و پرسپولیس باید مقابل تیم‌هایی صف می‌کشیدند که ته جدول را با شمع و فانوس روشن نگه داشته‌اند. با این حال ۲ غول زرد و قرمز، نه با تاکتیک که با شانس و مدد تیرک، از مهلکه جان سالم به در بردند.
پرسپولیس یک، حریف صفر. سپاهان هم یک، رقیب صفر. اما هر ۲ بارها به لرزه درآمدند، آنقدر که تیر دروازه اگر جان داشت، از استرس سکته می‌کرد! این بردهای خفیف و با احتیاط، حالا مثل قرص ویتامین B12 دوباره رنگ به رخ لیگ داده و امید قهرمانی را از خاک بلند کرده.
* جدال سرنوشت؛ در ورزشگاه آزادی
همه چشم‌ها حالا به تقویم است. چند روز دیگر، ۲ تیمی که دست در دست با شانس به رقابت برگشته‌اند، باید مقابل هم قرار بگیرند. پرسپولیس و سپاهان، دیداری که اگر از آن جان سالم به در ببرند، یک نفر می‌رود برای جنگیدن با تراکتور ولی آن یکی شاید برای رده سوم هم التماس کند. بازی در آزادی است ولی انگار آزادی‌اش برای بازنده، در خروجی لیگ است.
* تراکتور و ۵ خان باقیمانده
تراکتور هنوز ۵ بازی دارد. بازی‌هایی که اگر اسکوچیچ بخواهد، می‌توانند او را به سمت جام هل بدهند یا مثل شهاب‌سنگ، بکوبند وسط رؤیاهایش. ملوان، فولاد، شمس‌آذر، نساجی و استقلال خوزستان. ۳ بازی خارج از خانه، ۲ تا در تبریز ولی تجربه نشان داده پرشورها خارج از خانه بیشتر با جیب‌شان بازی می‌کنند تا پای‌شان.
* سپاهان، بدون حواس‌پرتی جام حذفی، در مسیر نبرد
سپاهان که این روزها فعلا دغدغه جام حذفی ندارد و فقط چشمش به لیگ است، مسیر صعب‌العبوری در پیش دارد: پرسپولیس در آزادی، گل‌گهر در نقش‌جهان، هوادار در تهران و آخر سر نبرد حیثیتی با استقلال در خانه. کارترون اگر بخواهد به قهرمانی فکر کند، باید جادویش را بگذارد کنار و برود دنبال واقعیت.
* پرسپولیس؛ بوی خون می‌آید
تیم کارتال با عطش، منتظر فرصتی است که رقیبان بلغزند. بعد از سپاهان، آنها باید بروند سراغ مس، خیبر و هوادار. برنامه‌ای نه خیلی سخت، نه خیلی آسان. ولی پرسپولیس خوب بلد است از دل بازی‌های معمولی، درام بسازد.
حالا همه چیز به همین چند هفته پایانی بستگی دارد. شانس، تاکتیک، تیر دروازه و شاید یک گل بادآورده. لیگ بیست‌وچهارم هنوز فاتحه‌اش خوانده نشده. قهرمان، جایی میان پاشنه‌های آشیل، سوت‌های داور و نفس‌های آخر مشخص خواهد شد.
***
سبقت پرسپولیس از استقلال
در جدول امتیازات ادوار لیگ برتر
پرسپولیس حالا صدرنشین است؛ نه صدر جدولِ این فصل که صدر جدولِ کل تاریخ لیگ برتر. البته اگر جرایم انضباطی را بگذاریم پشتِ در و در را قفل کنیم.
استقلال؟ باز هم زمین خورد، باز هم بی‌پاسخ، باز هم شانه‌به‌شانه شکست. فولاد اهواز را ندید، مثل خیلی چیزهای دیگر که ندید. مثل سقوط آزاد، مثل ریزش آمار، مثل پایانِ اقتدار. پرسپولیس در قائمشهر برنده شد، بی‌رمق اما برنده. 3 امتیاز گرفت و از دیوار رکورد بالا رفت. رسید به جایی که استقلال نشسته بود و آرام‌آرام با چند تبصره، تاج را از سرش برداشت. اینجا دیگر حرفِ فوتبال نیست، جنگ عددهاست. جنگ جدول‌های زرد بی‌روح اما وقتی عددها حرف بزنند، دهان‌ها باید بسته بمانند. حالا پرسپولیس شده دارنده بیشترین امتیاز در تاریخ لیگ برتر. همین جمله کافی است برای به هم ریختن خواب آبی‌ها. استقلال که فصل را با چشم بستن بر فاصله‌اش با پرسپولیس شروع کرد، حالا باید با چشم باز، عقب‌ماندگی را بشمارد. ۲۱ امتیاز عقب. عدد کوچکی نیست. عددی است که توی گلو می‌ماند. همه امیدشان، بازی عقب‌افتاده با هوادار است؛ بازی‌ای که حالا سنگ قبر اقتدار پیشین است. اگر ببرند، شاید دوباره صدرنشین جدول تاریخ شوند، البته به شرط‌ها و شروط‌ها. به شرطی که پرسپولیس همین‌طور امتیاز جمع نکند، به شرطی که عددهای انضباطی شمرده شوند، به شرطی که حافظه جمعی دچار فراموشی شود.
اما دردِ ماجرا این است: استقلال فقط یک بار در کل تاریخ، جریمه انضباطی خورده، همان یک امتیاز ناقابل. پرسپولیس؟ 3 بار. جمعاً 13 امتیاز جریمه. با آن امتیازها، پرسپولیس حالا پایین‌تر است. اما فوتبال ایران، همیشه بازی بین خط‌های ناپیداست. بینِ عددهایی که اگر بخواهی، هست، و اگر نخواهی، نیست. سپاهان؟ سوم است. عددش هم هست: ۱۲۵۶ امتیاز. مثل آدمی که همیشه هست اما هیچ‌وقت وسط دعوا دعوت نمی‌شود. پرسپولیس از استقلال سبقت گرفت؛ بی‌سروصدا اما کاری. انگار کسی در شب، سوئیچ ماشین را از روی میز برداشت و رفت. استقلال؟ مانده با خاطراتِ خط حمله‌ای که دیگر ترسناک نیست، با رکوردهایی که دود شد و حالا مانده با یک بازی، با یک «اگر»، با یک «شاید».