ترامپ باید غنی‌سازی ایران را بپذیرد
گروه سیاسی: ریچارد نفیو را معمار یا پدر تحریم‌های آمریکا علیه ایران می‌دانند. کسی که بخش مهمی از شبکه تحریم‌های آمریکا و شورای امنیت علیه ایران را معماری و مهندسی کرد. نفیو در کتاب «هنر تحریم» که سال 2018 منتشر کرد، مهندسی تحریم در ذهن مقامات آمریکایی را ترسیم کرده است؛ کتابی که به وضوح نشان می‌دهد مقامات آمریکایی چگونه یک منظومه دینامیک تحریم را برای فلج کردن اقتصاد و سایر حوزه‌های زندگی در ایران طراحی و اعمال کرده‌اند.
نفیو که در واقع مهندس و معمار این تحریم‌ها در دولت اوباما بوده، حال معتقد است آمریکا باید مسیر توافق با ایران را دنبال کند. او بویژه بر این باور است به دلیل تغییر شرایط جهان و پیچیدگی تحریم‌ها، امکان بازطراحی و اعمال تحریم‌ها علیه ایران بسیار سخت است. بر همین اساس او اکنون به یکی از طرفداران توافق آمریکا و ایران تبدیل شده است. نفیو بتازگی به مقامات دولت آمریکا توصیه کرده است حق غنی‌سازی ایران را به رسمیت بشناسند. ریچارد نفیو مقاله‌ای در مجله «فارن افرز» منتشر کرده است با عنوان «آیا یک توافق خوب با ایران ممکن است؟». وی در این مقاله با اشاره به چند دور مذاکره میان ایران و آمریکا نوشته است: «اگرچه ترامپ گفته است می‌خواهد به سرعت به مساله هسته‌ای ایران رسیدگی کند و اصرار دارد توافق نزدیک است اما مسائل اصلی دیرینه بین ۲ طرف احتمالا این روند را مختل می‌کند. نگرانی‌های ایالات متحده درباره برنامه غنی‌سازی ایران و تأمین مالی گروه‌های نیابتی آن [محور مقاومت] همچنان یک نقطه اختلاف خواهد بود. همچنین عدم تمایل ایران برای کاهش پیشرفت برنامه هسته‌ای خود و نگرانی‌هایش درباره دوام هرگونه توافق با توجه به اینکه ترامپ آخرین توافق را نقض کرد، همچنان محل اختلاف خواهد بود». وی ادامه داده است: «برای ایران دشوار خواهد بود بدون عبور از خطوط قرمز خود، به اندازه کافی امتیاز بدهد تا توافق هسته‌ای برای ایالات متحده ارزشمند باشد». از نظر نفیو «حتی توافقی با شرایط مطلوب ایالات متحده، خطراتی خواهد داشت و مستلزم ارائه امتیازات ناخوشایند از سوی هر ۲ طرف خواهد بود». نفیو مدعی است: «توافقی که نظارت گسترده‌ای بر سایت‌های هسته‌ای اعلام‌شده و اعلام‌نشده ایران اعمال کند و غنی‌سازی اورانیوم را در ازای برخی لغو تحریم‌ها محدود کند، می‌تواند مزایای برجام را دوباره به دست آورد. اگر با دقت مذاکره شود و زمان کافی برای نشان دادن نتایج به آن داده شود، چنین توافقی برخی خسارات وارده هنگام خروج واشنگتن از توافق اولیه (برجام) را جبران، از بحران در کوتاه‌مدت جلوگیری و پایه‌ای را برای ایجاد ثبات منطقه‌ای در آینده ایجاد می‌کند». به گزارش فارس، در ادامه مقاله نفیو آمده است: «ایالات متحده باید اولویت خود را وادار کردن ایران به موافقت با شدیدترین رژیم بازرسی‌های ممکن، چه در سایت‌های اعلام‌شده و چه در سایت‌های اعلام‌نشده قرار دهد. اگر ایران به طور کامل به استانداردهای فعلی توافقنامه پادمان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عمل نکند و به پروتکل الحاقی پایبند نباشد، واشنگتن باید از این توافق خارج شود». این مقام پیشین دولت آمریکا ادعا کرده است: «ایالات متحده باید از ایران بخواهد سازوکارهای شفافیت برجام درباره سانتریفیوژها و ذخایر اورانیوم را بپذیرد... بدون این شفافیت، ایران می‌تواند براحتی یک برنامه هسته‌ای پنهان را توسعه دهد، حتی اگر علناً نیات صلح‌آمیز خود را اعلام کند... حتی اگر توافقی بین ایران و ایالات متحده، تأسیسات غنی‌سازی اعلام‌شده ایران را از بین ببرد، بدون اعلامیه‌های سرزده و بازرسی‌هایی که بر خط تولید سانتریفیوژ این کشور متمرکز هستند، تهران همچنان می‌تواند مخفیانه به سمت هسته‌ای شدن پیش برود. احیای تعهدات مبتنی بر برجام، راه درازی را برای اصلاح این مشکل طی خواهد کرد». وی هشدار داده است: «اما پذیرش سایر تغییرات، بویژه درباره برنامه غنی‌سازی اورانیوم ایران، برای تهران دشوارتر خواهد بود. تا حدودی، پیشرفت هسته‌ای ایران از ۲۰۱۸ برخی محدودیت‌های برجام را از بین برده است. در آن مذاکرات، ایالات متحده با سانتریفیوژ نسل اول ایران سر و کار داشت... محدود کردن تحقیق و توسعه سانتریفیوژها در سال ۲۰۱۵ یک پیروزی مهم برای ایالات متحده بود اما امروز ایران می‌تواند با تعداد کمتری سانتریفیوژ، کارهای بسیار بیشتری انجام دهد». او مدعی شد: «ایران باید با برچیدن کامل برنامه غنی‌سازی خود، مشروط به تأیید بین‌المللی، به بقیه جهان اطمینان دهد قصد ندارد مخفیانه سلاح اتمی بسازد که این امر تشخیص پروژه‌های مخفی را آسان‌تر می‌کند». نفیو در ادامه، اظهارات مقامات دولت آمریکا درباره غنی‌سازی اورانیوم در ایران را رد کرد و نوشت: «دولت ترامپ درباره اینکه چرا کشورها اورانیوم را غنی می‌کنند اشتباه می‌کند و چندین کشور این کار را برای انرژی انجام می‌دهند، نه برای برنامه‌های تسلیحاتی». وی ادعا کرده است: «ایران مدت‌هاست به‌رغم همه فشارها، تهدیدها و التماس‌های دیپلماتیک از سوی ایالات متحده و شرکایش، تأکید کرده است برنامه غنی‌سازی خود را برنخواهد چید و ادعا می‌کند بیش از آن - از نظر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی - سرمایه‌گذاری کرده است تا از آن دست بکشد. اورانیوم غنی‌شده همچنین بهترین گزینه ایران است؛ اگر تهران بخواهد گزینه سلاح‌های هسته‌ای آینده را حفظ کند». نفیو همچنین نوشته است: «در نهایت، واشنگتن ممکن است مجبور به پذیرش مقداری ریسک باشد. توافق بر سر غنی‌سازی اورانیوم همچنان برای دولت ترامپ و تهران هدفی حیاتی خواهد بود. ایالات متحده می‌تواند مقداری غنی‌سازی توسط ایران را بپذیرد و در عین حال محدودیت‌های بیشتری را اعمال کند و ایران نیز می‌تواند این محدودیت‌ها را بپذیرد، بدون اینکه این پذیرش به عنوان تسلیم کامل در برابر دشمن قسم‌خورده‌اش تلقی شود». وی معتقد است: «اشتیاق ایران برای لغو گسترده‌تر تحریم‌ها نسبت به دوره برجام، فضایی برای مذاکره ایجاد می‌کند. بنابراین ایالات متحده باید چارچوب لغو تحریم‌های خود را در مقیاسی متغیر بسازد که لغو تحریم‌ها را به محدودیت‌های غنی‌سازی مرتبط کند». معمار تحریم‌های ایران نوشته است: «برای مثال اگر ایالات متحده بر توقف طولانی‌مدت یا دائم غنی‌سازی اورانیوم در ایران اصرار دارد، می‌تواند نه‌تنها به تهران قول لغو تحریم‌های ثانویه را بدهد، بلکه به برخی عناصر تحریم ایالات متحده نیز پایان دهد. مثلا این توافق ممکن است تحریم‌های مربوط به تجارت در پروژه‌های تولیدی تجاری و انرژی را لغو کند، در حالی که آنها را درباره فناوری‌های نظامی یا دوگانه، فعالیت‌های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و گروه‌های نیابتی ایران حفظ کند. این یک اقدام جسورانه خواهد بود، شبیه تصمیم ترامپ برای تعلیق تمام تحریم‌های ایالات متحده علیه سوریه». وی معتقد است ترامپ با توجه به حمایت حزب جمهوری‌خواه از دولتش، «انعطاف‌پذیری سیاسی بیشتری برای ارائه چنین پیشنهادی نسبت به دولت‌های اوباما و بایدن دارد». نفیو با این ادعا که «ایران از لغو قابل توجه تحریم‌ها سود زیادی خواهد برد» افزوده است: «کاهش تحریم‌ها ظرفیت تولید ایران را افزایش می‌دهد و در عین حال، در را به روی سرمایه‌گذاری مالی و فناوری خارجی مورد نیاز برای خروج آن کشور از وضع بحرانی باز می‌کند». وی هشدار داده است: «حتی کاهش محدود تحریم‌ها به قیمت از دست رفتن سایر تلاش‌های ایالات متحده برای مقابله با نفوذ ایران در خاورمیانه تمام خواهد شد». وی خواستار استفاده ترامپ از تسلطش بر حزب جمهوری‌خواه برای دستیابی به «توافق حتی ناقص» شده و افزوده است: «دولت او شاید فرصتی طلایی برای دستیابی به توافق داشته باشد و باید از آن استفاده کند».