تحریم‌های جدید علیه روسیه
منابع آگاه به روزنامه وال‌استریت ژورنال اعلام کردند دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده به دلیل نگرانی از ادامه حملات روسیه به اوکراین و عدم پیشرفت مذاکرات صلح، بررسی اعمال تحریم‌های جدید علیه مسکو را آغاز کرده است. یکی از این منابع اشاره کرد تحریم‌های جدید احتمالاً شامل محدودیت‌های بانکی نخواهد بود اما گزینه‌های دیگری برای اعمال فشار بر ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه مدنظر است؛ از جمله یک آتش‌بس ۳۰ روزه که اوکراین از آن حمایت می‌کند. این منابع همچنین اعلام کردند ترامپ ممکن است تصمیم بگیرد تحریم‌های جدیدی اعمال نشود. او روز یکشنبه درباره امکان تحریم‌های جدید صحبت و بیان کرد این موضوع را به طور جدی مورد توجه قرار داده است. به نقل از منابع مطلع، نارضایتی ترامپ از تداوم حملات روسیه به اوکراین و خستگی او از مذاکرات صلح، ممکن است منجر به کنار گذاشتن کامل تلاش‌های او در صورت عدم موفقیت شود؛ این تغییر جهت بزرگی برای رئیس‌جمهوری است که وعده داده بود جنگ را در روز اول ریاست‌جمهوری خود خاتمه می‌دهد! اگر آمریکا از روند صلح خارج شود، تاثیر آن مشخص نیست و همچنان این سوال باقی می‌ماند: آیا ترامپ به حمایت نظامی از اوکراین ادامه خواهد داد یا خیر.
کرولاین لویت، سخنگوی کاخ سفید اظهار داشت: ترامپ به وضوح خواهان صلح از طریق مذاکره است و همچنان تمام گزینه‌ها را باز نگه داشته است. این تغییرات نشان‌دهنده تیرگی مجدد روابط ایالات متحده و روسیه است، در حالی که روابط 2 کشور در ماه‌های اخیر دچار نوسانات فراوانی بوده است. ترامپ با این باور که رابطه شخصی‌اش با پوتین قوی است و فرصت بهبود روابط 2 کشور را دارد، وارد کاخ سفید شد اما موفق نشد امتیازات مهمی از پوتین در قبال صلح با اوکراین کسب کند. پس از اظهارات ترامپ در روز یکشنبه، روسیه بزرگ‌ترین حملات پهپادی و موشکی خود را علیه اوکراین انجام داد که به عنوان پاسخی به حملات کی‌یف به زیرساخت‌های داخلی روسیه عنوان شد.
ترامپ در همین ماه‌های ابتدایی ریاست‌جمهوری خود بارها مواضعش نسبت به پوتین را تغییر داده است؛ از اعمال تحریم‌ها و اظهارات تند گرفته تا سخن گفتن از کاهش موانع تجاری و باز کردن راه برای سرمایه‌گذاری آمریکا در روسیه. فشارها از سوی سناتور لیندسی گراهام و هم‌پیمانان دیگر وی برای سرزنش روسیه افزایش یافته است. آنها معتقدند فقط وضع مجازات‌ها قادر است پوتین را به مذاکرات جدی بکشاند. دیدگاه‌های کلیدی دیگر نیز بر ذهنیت ترامپ اثر گذاشته‌اند: نارضایتی او از ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، به دلیل فشار برای تحریم‌ها و باور او به اینکه تحریم‌های بیشتر توان جنگی روسیه را تضعیف نمی‌کند، بلکه فقط احیای روابط اقتصادی آمریکا و روسیه را مختل می‌کند. در همین حال، سنای آمریکا نیز فشار بر روسیه را افزایش داده و لایحه‌ای همراه با تحریم‌های جدید علیه روسیه پیشنهاد شده است که بیش از ۸۰ سناتور از آن حمایت کرده‌اند. به نظر می‌رسد ترامپ نیز در مسیری قدم گذاشته که سایر رؤسای جمهور آمریکا پشت سر گذاشته‌اند؛ مسیری برای همکاری با روسیه که تاکنون موفق نبوده است. ترامپ طی کارزار انتخاباتی خود اعلام کرده بود اگر در قدرت بود، روسیه هرگز به اوکراین حمله نمی‌کرد و همیشه اعلام کرده توانایی توقف سریع جنگ را دارد.
***
ولادیمیر پوتین: ما به کودتای غرب پاسخ دادیم
رئیس‌جمهور روسیه در دیدار گروهی از بازرگانان در کرملین تأکید کرد مسکو نمی‌توانست نسبت به رنج روس‌زبان‌ها در کشور همسایه بی‌اعتنا بماند. ولادیمیر پوتین بار دیگر یادآور شد بحران کنونی از تحولات اوایل سال ۲۰۱۴ در کی‌یف آغاز شده است؛ زمانی که اعتراضات مسالمت‌آمیز به خشونت و درگیری با نیروهای پلیس منجر شد و سرانجام به برکناری ویکتور یانوکوویچ، رئیس‌جمهور وقت اوکراین انجامید. پوتین اظهار داشت. روسیه نقشی در سازماندهی کودتای اوکراین نداشت و افزود: غرب همیشه بر لزوم دموکراسی و برگزاری انتخابات تأکید کرده است اما خودشان کودتایی خونین را ترتیب دادند و با این اقدام رفتار خود را عادی جلوه می‌دهند. رئیس‌جمهور روسیه همچنین گفت: اقدامات اوکراین شامل سرکوب مردم دونباس، کشتار مردم با استفاده از هلیکوپتر و جنگنده و حملات مکرر، روسیه را مجبور به واکنش کرد. وی ادعا کرد اکنون تلاش‌هایی در جریان است تا کل مسؤولیت وضعیت فعلی بر گردن مسکو گذاشته شود. بر اساس گزارش راشا تودی، کودتای کی‌یف باعث تشدید اعتراضات و شورش‌ها شد و از جمله رخدادهای تلخ آن درگیری مرگبار در اودسا بود که مه ۲۰۱۴ به کشته شدن ۴۸ نفر انجامید. مناطق روس‌زبان دونتسک و لوهانسک از پذیرش دولت جدید کی‌یف سر باز زدند و به جدایی رأی دادند. دولت کی‌یف نیز در واکنش، با اعزام نیرو و بمباران مناطق مختلف دونباس، به مقابله پرداخت. همچنین توافقنامه‌های مینسک که سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ با حمایت سازمان ملل تهیه شده و برای اعطای خودمختاری به این مناطق برنامه‌ریزی شده بود، از سوی کی‌یف عملی نشد.