11/آذر/1404
|
11:21

تنش در مرز گرجستان و آذربایجان؛ هراس تفلیس از پایان انحصار ترانزیتی

رسانه‌های نزدیک به دولت آذربایجان با انتشار گزارشی از رفتار توهین‌آمیز و توقف‌های طولانی‌مدت کامیون‌های این کشور در مرز گرجستان خبر دادند و این اقدامات را ناشی از هراس تفلیس از افتتاح کریدور زنگه‌زور و پایان انحصار ترانزیتی گرجستان در منطقه دانستند.

تنش در مرز گرجستان و آذربایجان؛ هراس تفلیس از پایان انحصار ترانزیتی

نشریه «کالیبر»، رسانه نزدیک به ساختارهای قدرت در جمهوری آذربایجان، در مقاله‌ای با عنوان «گرجستان صدای پای زنگه‌زور را شنیده است»، از تغییر رفتار ناگهانی و خصمانه مقامات و مرزبانان گرجستان با رانندگان کامیون آذربایجانی خبر داد.

این نشریه به نقل از رانندگان کامیون می‌نویسد که آن‌ها با رفتارهای گستاخانه و بی‌اعتنایی به قانون مواجه شده و روزها و حتی هفته‌ها در مرز نگه داشته می‌شوند. به گفته برخی رانندگان، مقامات گرجی با لحنی تمسخرآمیز به آن‌ها می‌گویند: «وقتی کریدور زنگه‌زور شما باز شد، از آنجا خواهید رفت.»

اشاره آن‌ها به مسیر ترانزیتی پیشنهادی است که قرار است آذربایجان را از طریق خاک ارمنستان به نخجوان متصل کند؛ پروژه‌ای که با مشارکت فعال آمریکا به «جاده ترامپ» معروف شده و قرار است بخشی از «کریدور میانی» بین‌المللی باشد.

هراس تفلیس از پایان انحصار ترانزیتی

به نوشته کالیبر، اگر این وقایع به طور منظم رخ می‌دهد، دلیلی فراتر از هرج‌ومرج سازمانی ساده دارد. ابتدا کامیون‌های تکی، سپس گروه‌ها و در نهایت دسته‌های کامل کامیون‌ها متوقف شدند. هیچ توضیح رسمی وجود نداشت، تنها کنایه‌ها و لبخندهای کنایه‌آمیز.

زمانی که مقامات گرجی به رانندگان می‌گویند «از طریق زنگه‌زور بروید»، این حرف شوخی نیست، بلکه نشانه آزردگی آشکار است. دلیل اصلی در همین‌جا نهفته است: در تفلیس روشن شده که واقعیت لجستیکی منطقه در حال تغییر است و مسیر زنگه‌زور دیگر یک چشم‌انداز دور نیست، بلکه زیرساختی در حال آماده شدن است که تعادل موجود را تغییر خواهد داد.

پس از دهه‌ها انحصار گرجستان بر لجستیک منطقه، حتی احتمال یک مسیر جایگزین در تفلیس به شدت احساس می‌شود.

ردپای «عوامل ارمنی» و خشم «همسایه شمالی»

این رسانه آذربایجانی به لایه دیگری از دلایل نیز اشاره می‌کند: «گرجستان همیشه چهره‌های مرتبط با جامعه ارمنی داشته است. آن‌ها مسیر کلی کشور را تعیین نمی‌کنند، اما در سیستم به اندازه‌ای حضور دارند که بر حوزه‌های حساس تأثیر بگذارند. برای آن‌ها، آذربایجانِ در حال ظهور، واقعیتی ناخوشایند است.»

انگیزه سوم که توسط کارشناسان مطرح می‌شود، نقش «همسایه شمالی» (روسیه) است. تحلیلگران معتقدند که ممکن است تحریکات ناشی از این واقعیت باشد که توافقات مربوط به کریدور زنگه‌زور در واشنگتن حاصل شده و پروژه بدون دخالت مسکو در حال پیشرفت است. در این پس‌زمینه، دور از ذهن نیست که گروه‌های خاصی که به سمت منافع روسیه گرایش دارند، از هر بهانه‌ای برای ایجاد مانع برای رانندگان آذربایجانی استفاده کنند.

هشدار باکو: بی‌عدالتی بی‌پاسخ نمی‌ماند

کالیبر می‌نویسد: «آذربایجان کشوری است که هم اعمال خیرخواهانه و هم موارد بی‌عدالتی را به یک اندازه به خاطر می‌سپارد. بی‌عدالتی علیه کشور و شهروندانش هرگز بی‌پاسخ نمی‌ماند. این موضوع بارها ثابت شده است؛ چه در فاجعه هواپیمای آذال، چه در کشتار آذربایجانی‌ها در یکاترینبورگ و چه در تصمیمات ناعادلانه دولت بایدن.»

این رسانه با لحنی هشدارآمیز تأکید می‌کند که ایجاد موانع مصنوعی برای رانندگان آذربایجانی یک حادثه مجزا نیست. منطقه وارد فازی شده که الگوهای قدیمی ترانزیت دیگر تضمین شده نیستند.

در پایان گزارش آمده است: «باید عامل دیگری را نیز در نظر گرفت. جامعه بزرگ آذربایجانی در گرجستان زندگی می‌کند که برای آن‌ها روابط دو کشور بخشی از زندگی روزمره است. هر نشانه بی‌عدالتی توسط این جامعه به شدت احساس می‌شود. برای باکو، توجه به این نگرانی‌ها همیشه یک اولویت جدی بوده است. این نه هشدار است و نه اشاره؛ این بخشی از واقعیت سیاسی است که همه باید در نظر بگیرند.»

انتهای پیام/

 
 
ارسال نظر
تازه ها