بد مطلق

زهره فلاح‌زاده: داربی ۱۰۶ پایتخت در اراک با آب و هوایی مطلوب برگزار شد. همه چیز برای انجام یک دیدار جذاب آماده بود اما بر خلاف کری‌های ۲ تیم و با وجود ستاره‌های ریز و درشت، این داربی نیز هیچ آورده‌ای برای فوتبال ما نداشت. نه بازی نمره قبولی گرفت و نه اخلاق پیروز شد و نه نتیجه کمکی به تیم‌ها کرد. این دیدار صفر مطلق بود و هیچ نشانه‌ای از بازی در سطح لیگ برتر نداشت.
۲ تیم آمده بودند که ابتدا گلی دریافت نکنند و نبازند؛ اگر قضا و قدری هست، طی یک توپ لو دادن یا ضدحمله پای‌شان به هجده قدم حریف برسد و اگر توانی داشتند به گلی هم برسند.
نه پرسپولیس تاکتیک و برنامه‌ای داشت و نه استقلال. هر کدام یکی دو موقعیت داشتند که مهاجمان آنها حرف برای گفتن نداشتند؛ حیف از قراردادهایی که با آنها بسته شده!
نه خبری از درخشش اوریه و ارونوف بود، نه آسانی و حدادی. اصلاً این بازیکنان در زمین دیده نشدند و بود و نبودشان هیچ تاثیری روی روند بازی نداشت. آن همه زوم کردن روی این بازیکنان بیهوده بود.
ساپینتو با اصرار و رساندن منیر به داربی چیزی عایدش نشد چرا که هم بازیکن ترس از مصدومیتش داشت و هم آنقدر بازی کُند و بی‌هدف دنبال می‌شد که ستاره آبی‌ها نمی‌توانست همانی باشد که انتظار می‌رفت. آسانی یار همیشگی منیر و ستاره بی‌چون و چرای آبی‌ها تا اینجای فصل هم در دام مدافعان حریف افتاده بود و نتوانست نه دفاع پرسپولیس را دور بزند و نه بازی همیشگی خودش را انجام دهد. این یعنی زنگ خطر برای سرمربی پرتغالی استقلال که در هر دیدار آینده ممکن است با چنین مشکلی مواجه شود، یارگیری رقبا با آسانی و خارج کردن او از بازی، استقلال را زمینگیر می‌کند. اتفاقی که بار دیگر نشان داد ساپینتو متکی به ستاره‌هاست. از طرفی استقلال در این دیدار دست به تغییرات زیادی نزد و چهارپنجم تعویض‌ها انجام نشد. شاید آمدن اسلامی و رضاییان یا حتی تغییر پست آسانی می‌توانست راه‌حل مناسب‌تری برای ساپینتو و تیمش باشد اما اصرار بر ادامه دادن یک فرمول تکراری، یک جواب تکراری هم دارد و نمی‌توان انتظار داشت تیم روبه‌رو معادله یک مجهولی را نتواند حل کند.
پرسپولیس هم هیچ برنامه خاصی جز گل نخوردن و استفاده از ضدحمله نداشت. ارونوف هم در این سوی میدان مانند آسانی مهار شد و بازی اوریه هم چنگی به دل نزد. قرمزها در یک مورد بسیار موفق بودند، آن هم مهار آسانی. سایه میلاد سرلک، هافبک دفاعی پرسپولیس روی سر آسانی سنگینی می‌کرد و اجازه خودنمایی به ستاره آلبانیایی و گلزن آبی‌ها نمی‌داد. بازی به قدری کند دنبال می‌شد که همه منتظر شنیدن سوت داور به نشانه پایان بازی بودند. واضح بود مربیان ۲ تیم بیش از آنکه به دنبال پیروزی و کسب ۳ امتیاز بازی باشند، برخلاف تفکر هواداران‌شان آمده بودند بازی را نبازند و کارنامه خود را با یک تساوی ملال‌آور، سفید نگه دارند. از صحبت‌های هر ۲ مربی پس از بازی هم می‌توان کاملاً متوجه شد ۲ تیم کاملا از نتیجه راضی بودند و تنها هواداران ۲ تیم بودند که از نوع بازی و نتیجه آن گله داشتند.‌ هوادارانی که از شهرهای دور و نزدیک خود را به اراک رسانده بودند اما نمی‌دانستند قرار است این داربی حساس نیز تبدیل به یک بازی بسیار معمولی و خواب‌آور شود.
استقلال گمان می‌کرد با یک تساوی صدر جدول را همچنان حفظ می‌کند و برای پرسپولیس هم اختلاف یک‌ امتیازی با استقلال اتفاق بدی به حساب نمی‌آمد؛ هر ۲ تیم غافل از آنکه سپاهان برخلاف سکوت مطلق ورزشگاه امام خمینی اراک، در نقش جهان اصفهان جشن به پا خواهد کرد و با برد مقابل فجر شهید سپاسی به صدر جدول خواهد رسید!
اینک نه استقلال در صدر جدول است و نه پرسپولیس با صدرنشین تنها یک امتیاز اختلاف دارد. حالا قدم‌های بلند برداشته‌شده سپاهان با ۵ برد پی در پی برای هر ۲ تیم خطر ایجاد می‌کند و فعلا گرد و خاکش جلوی چشمان آنها را گرفته. شاید مساوی بی‌دلیل و بدون هیچ آورده ساپینتو و اوسمار در آینده کار دست‌شان دهد!