هر چند جنایت محمدعلی نجفی از جهت مسؤولیت‌‌های متعدد و رده بالایش در دولت اصلاحات و مدیریت شهری تهران در دوران شورای شهر پنجم، به چالشی اساسی برای جریان اصلاحات تبدیل شده اما دعوای این روزهای احزاب اصلاح‌طلب بیشتر پیرامون فرآیند شهردار شدن نجفی در سال 96 و اطلاع اعضای شورا در آن زمان از پرونده نجفی است، از این جهت انتظار می‌رفت اعضای شورای پنجم شهر تهران نسبت به این موضوع واکنش نشان دهند، با این حال میدانداری احزاب اصلاح‌طلب و سکوت اعضای شورا ثابت کرد شورای شهر در این دوره تا چه حد دچار سیاسی‌کاری و تاثیرپذیری از بیرون شورا است.
به گزارش «وطن‌امروز»، غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی، محسن میردامادی دبیرکل حزب منحله مشارکت و نزدیک به حزب اتحاد ملت، حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران، حمیدرضا جلایی‌پور عضو حزب اتحاد ملت و سعید شریعتی عضو حزب اتحاد ملت از جمله افرادی بودند که در یکی دو هفته اخیر متاثر از جنایت محمدعلی نجفی در قتل میترا استاد، همسر دومش، نسبت به حواشی انتخاب او به عنوان شهردار تهران در تابستان 96 موضع‌‌‌گیری داشته‌اند. محور مواضع این چهره‌‌های سیاسی و حزبی نیز نه انتساب نجفی به جریان اصلاحات که برائت‌جویی نسبت به او و تبرئه کردن احزاب متبوع خود در قضیه انتخاب شهردار تهران در سال 96 بوده است، از این رو انتظار می‌رفت اعضای شورای یکدست اصلاح‌طلب پنجم شهر تهران نیز ولو در راستای دفاع از خود وارد این منازعه شده و نسبت به رای خود در این موضوع واکنش نشان دهند، هرچند سکوت این اعضا و در مقابل میدانداری چهره‌‌های حزبی اصلاح‌طلب در این مدت نشان داد شورای پنجمی‌ها خیلی در انتخاب شهردار تهران موضوعیتی نداشته و صرفا منویات احزاب و گروه‌‌های سیاسی بیرون از شورا را اجرا کرده‌اند. کرباسچی که در نخستین موضع جنجالی خود تنها ساعاتی پس از وقوع این جنایت در 7 خردادماه از نقش برخی جریانات در ایجاد این چاه ویل برای اصلاح‌‌‌‌‌‌طلبان گلایه کرده بود در ادامه طی یادداشتی در ارگان حزب کارگزاران، به صراحت اعلام کرد اعضای شورای شهر تهران در زمان انتخاب نجفی به عنوان شهردار از پرونده شخصی او مطلع بوده و صرفا به‌خاطر مخالفت با انتخاب محسن هاشمی بر انتخاب نجفی اصرار داشتند. وی در این‌باره نوشت: «متاسفانه استراتژی نادرست برخی دوستان اصلاح‌طلب، آقای نجفی را در موقعیت خطیری قرار داد و ایشان را به دست خویش قربانی ساختند. با وجود انتقال این پیام در سطوح مختلف جبهه اصلاحات، و با وجود آگاهی برخی اعضای شورای شهر از پرونده، به علت بدگمانی آنان به مقامات مسؤول، شهرداری به دکتر نجفی رسید». وی در همین راستا می‌افزاید: «25 مردادماه 1396 در جلسه‌ای با حضور سران همه‌ احزابی که در شورای شهر تهران نماینده دارند و نیز با حضور 3-2 نفر از اعضای شورای شهر، از سوی یکی از دوستان اعلام شد عالی‌ترین نهادهای سیاسی کشور با شهرداری نجفی مخالفند. در همان جلسه یکی از اعضای شورای شهر مخالفت یکی از دستگاه‌های امنیتی با شهرداری ایشان را اعلام می‌کند. پس از آن در جلسه دیگری در تاریخ هشتم شهریورماه 1396 همان عضو شورای شهر تهران از مخالفت وزیر کشور با شهرداری نجفی بر اساس گزارش و استعلام نهادهای امنیتی دولتی خبر داد». واکنش به این موضع‌گیری کرباسچی اما نه از جانب اعضای شورای شهر که توسط 2 چهره حزبی انجام شد. نخست جلایی‌پور، عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت، دبیرکل حزب کارگزاران را به بیان سخنان کذب متهم کرد. وی در این‌باره گفت: «2 سال پیش وقتی تمام اعضای شورای شهر (هر 21 عضو) آقای نجفی را به‌عنوان شهردار انتخاب کردند، برخلاف اظهارات امروز آقای کرباسچی، هیچ‌کدام از اعضای شورا و نیز اعضای حزب اتحاد ملت از رابطه‌ خانم میترا استاد و آقای نجفی خبر نداشتند. از ذکر و نشر این سخنان کذب توسط آقای کرباسچی برخلاف اخلاق سیاسی عمیقا متاسفم». در ادامه نیز میردامادی، دبیر کل حزب منحله مشارکت به میدان آمد و در مقام دفاع از شورای پنجمی‌ها، ادعای اطلاع اعضای شورای شهر از پرونده شخصی نجفی در زمان انتخاب شهردار را رد کرد. وی در این‌باره نوشت: «در هیچ یک از جلساتی که بحث آقای نجفی مطرح بود آقای کرباسچی یا فرد دیگری کلمه‌ای درباره مسائلی که اخیرا حول و حوش آقای نجفی گفته می‌شود مطرح نکرد... مسلما اگر دوستان کمترین اطلاعی از مسائل و ارتباطاتی که اخیرا درباره آقای نجفی مطرح می‌شود داشتند با شهردار شدن وی مخالفت می‌کردند. با شناختی که از دوستان شورای شهر هست مسلما آنها هم همین‌گونه عمل می‌کردند». در ادامه نیز سعید شریعتی، عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت در گفت‌وگو با یک روزنامه اصلاح‌طلب گفت: نجفی 7 ماه شهردار تهران بود و کرباسچی 7 ماه بی‌وقفه علیه او موضع‌گیری می‌کرد. وی افزود: بیش از ۱۰۰ صفحه پرینت از مواضع آقای کرباسچی و هم‌حزبی‌هایش در روزنامه حزب کارگزاران علیه نجفی وجود دارد. به گفته عضو حزب اتحاد ملت، کرباسچی خود را پدرخوانده تهران می‌پندارد؛ او تصور می‌کند هرکسی شهردار می‌شود باید از کرباسچی اجازه بگیرد!
برای نجفی حکم برائت صادر نمی‌کنم
علی شکوری‌راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت نیز روز گذشته طی یادداشتی پیرامون حواشی انتخاب نجفی به عنوان شهردار تهران نوشت: معتقدم به هیچ وجه نباید اجازه داد اختلافات گذشته اصلاح‌طلبان بر سر انتخاب نجفی به عنوان شهردار اسبق تهران، برجسته و کانون بحث شود. وی در ادامه با تاکید بر اینکه من هرگز برای نجفی حکم برائت صادر نمی‌کنم، نوشت: زبان ما، به‌خاطر خطا و لغزش بارز وی، در دفاع از او کوتاه است بویژه حالا که به قتل همسر دومش اعتراف کرده و بار این جنایت نیز برعهده او است. با این حال لزومی ندارد‌ چاقوی کسانی را که می‌خواهند ریشه او را قطع کنند تیز کنیم.
نظری نداریم، متأثریم!
با همه اینها چنانکه گذشت، اعضای شورا تاکنون موضع قابل توجهی در این‌باره نگرفته و ترجیح داده‌‌اند سیاسیون در موضوعات مرتبط با آنها اعلام موضع کنند! تنها واکنش اعضای شورا به این غائله مربوط می‌شود به یک واکنش چند خطی مرتضی الویری. وی که پیش از آغاز به کار رسمی شورای شهر پنجم و هنگام بررسی گزینه‌های پیشنهادی شهرداری تهران از جمله محمدعلی نجفی، مسؤولیت ریاست موقت این شورا را برعهده داشت، در توئیتر خود نوشت: «بر خلاف ادعای یکی از فعالان سیاسی مبنی بر اینکه قبل از انتخاب نجفی به عنوان شهردار، در این زمینه به شورای شهر تذکراتی داده شده، به عنوان رئیس موقت شورا در آن مقطع گواهی می‌دهم آن زمان هیچ نکته منفی از زندگی شخصی نجفی نه از طرف این فرد و نه از طرف نهادهای مسؤول به شورا اعلام نشد». نکته جالب توجه در این میان نوع موضع‌‌‌گیری رئیس شورای شهر بود. محسن هاشمی هفته گذشته در پاسخ به سؤال خبرنگاران درباره ماجرای قتل میترا استاد توسط محمدعلی نجفی، شهردار اسبق پایتخت واکنش نشان داد و گفت: این موضوع مردانه است و وقتی جمع خبرنگاران مردانه شد، پاسخگوی شما هستم! علی اعطا، سخنگوی شورای شهر تهران هم در پاسخ به سوال باشگاه خبرنگاران جوان پیرامون این موضوع اظهار کرد: موضوع قضایی است و باید در مسیر خودش دنبال شود و من هم صلاحیتی برای اظهارنظر در این موضوع ندارم. الهام فخاری، عضو دیگر شورای شهر بیان کرد: چون این موضوع به عنوان یک پرونده جنایی در حال پیگیری است، تقاضا دارم به حواشی آن اضافه نکنید. وی افزود: این حادثه نشانه آسیب‌پذیری همه انسان‌ها و ضرورت تحمل در تصمیم‌‌‌گیری‌هاست و تصمیم‌گیری‌های حساس و دقیق باید با در نظر گرفتن جوانب مختلف انجام شود. همه ما از شنیدن این خبر متاثر شده‌ایم! خلیل‌آبادی و سالاری، دیگر اعضای شورای شهر تهران نیز گفتند: ما در این‌باره هیچ نظری نداریم! گفتنی است سیاسی‌کاری جریان اصلاحات در موضوعات مرتبط با مردم همچون مدیریت شهری و امور شهرداری تاکنون انتقادات زیادی را به دنبال داشته است، چنانکه مهندس مهدی چمران، رئیس شورای شهر ادوار دوم تا چهارم تهران نیز اخیرا در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» گفته بود: وضعیت فعلی به‌‌خاطر این است که این آقایان محو عملیات سیاسی شده‌‌اند و به کارهای اصلی نمی‌رسند».

واکنش محمود صادقی به اظهارات کرباسچی درباره نجفی
نماینده اصلاح‌طلب مجلس شورای اسلامی گفت: آقای کرباسچی می‌گوید ما از موانع شهردار شدن آقای نجفی اطلاع داشتیم و به همین دلیل مخالف شهردار شدن نجفی بودیم. محمود صادقی در گفت‌وگو با خانه ملت، درباره مشاجرات صورت گرفته بین میردامادی و کرباسچی پیرامون پرونده نجفی شهردار سابق تهران اظهار داشت: مخالفت‌هایی که با شهردار شدن نجفی می‌شد، عمدتا از سوی نهادهای خاص بود که ممکن بود منافع‌شان با حضور نجفی در شهرداری تهران مورد مخاطره قرار گیرد اما اینکه نجفی برای شهردار شدن واقعا مساله‌ای داشته یا نه، کسی اطلاعی نداشته است. وی افزود: احتمالا آقای کرباسچی در ذهن خود مسائلی را داشته‌اند اما وقتی ابراز نکرده‌اند، نمی‌توانند براساس این عدم اطلاع، اشخاص را مذمت کنند، اگر نجفی برای شهردار شدن مشکلی داشته، کرباسچی باید همان زمان ابراز می‌کرد. نماینده مردم تهران در مجلس افزود: نجفی در بین گزینه‌های شهرداری، 21 رأی را کسب کرده است و حتی آقای محسن هاشمی نیز به نجفی رأی داده است؛ از آنجا که محسن هاشمی نزدیک‌ترین فرد به کرباسچی بوده است، رأی هاشمی به نجفی نشان می‌دهد کارگزارانی‌ها نیز به شهردار شدن نجفی رأی داده‌اند.
 

سیدعابدین نورالدینی: شبکه HBO بعد از پایان پر انتقاد سریال پرطرفدار بازی تاج و تخت (Game Of Thrones ) مینی‌سریال چرنوبیل (Chernobyl) را در 5 قسمت پخش کرد. اگرچه متخصصان فیلم و دنیای هنر هفتم ایراداتی جدی به این سریال گرفته‌‌اند و در محتوا و نحوه پرداخت هم تناقضات بسیاری در روایت این سریال وجود دارد، با این حال تارنمای ibdb مدعی است این سریال تا الان محبوب‌‌‌‌‌ترین سریال در آمریکاست. داستان چرنوبیل مربوط به حادثه اتمی نیروگاه چرنوبیل در اتحاد جماهیر شوروی در سال 1986 و در بحبوحه جنگ سرد میان 2 بلوک غرب و شرق است. در این سریال ماجرای انفجار هسته یکی از رآکتورها و تبعات انسانی و زیست‌محیطی این انفجار اتمی به تصویر کشیده شده است. در مقایسه با دیگر آثار آمریکایی برای به تصویر کشیدن مسابقه و منازعه اطلاعاتی در جنگ سرد، چرنوبیل یک سریال مبتدیانه و باورناپذیر است. حداقل در مقایسه با سریال‌‌‌هایی مانند کمپانی (The Company) که سال 2007 از کانال TNT پخش شد و یکی از بهترین سریال‌ها در روایت رقابت‌‌های جاسوسی در جنگ سرد به حساب می‌آید، چرنوبیل حقیقتا یک روایت دم‌دستی و مبتدیانه است. کسانی که آثار سینمایی درخشان مربوط به رقابت‌‌های جاسوسی جنگ سرد را دیده‌اند، از «بندزن خیاط سرباز جاسوس» گرفته تا «دشمن ملت» و این شاهکارهای آخری «پل جاسوسان» و «گنجشک قرمز» و «ساخت آمریکا» و... روایت «کاگ‌ب» در سریال چرنوبیل را قطعا ناامید‌کننده و بسیار نازل خواهند دانست. در پرداخت داستان نیز چرنوبیل اگرچه مهیج است اما ضعف‌ها و تناقضات بزرگی دارد، با این حال این سریال حالا پرطرفدار‌‌‌‌‌ترین مینی‌سریال در آمریکاست. البته این ظاهر داستان است. در واقع چرنوبیل یک سریال کاملا سفارشی است که به بهانه فاجعه اتمی نیروگاه چرنوبیل در اتحاد جماهیر شوروی در جنگ سرد و تخریب و تحقیر سرویس اطلاعات شوروی، انگاره محدودسازی توان هسته‌ای در انحصار چند قدرت جهانی را تقویت می‌کند. نکته اصلی و نقطه قوت این سریال نیز در هراس‌افکنی و ترساندن مخاطبان از توانمندی هسته‌ای آن هم نه در حوزه نظامی، بلکه در حوزه صلح‌آمیز و علمی آن یعنی تولید برق است! مخاطب از همان دقایق ابتدایی تا پایان قسمت پنجم این سریال بخوبی می‌تواند تلاش سازندگان این سریال برای ترساندن مردم از انرژی هسته‌ای را مشاهده کند. بر همین اساس، می‌توان گفت هدف مهم و اصلی این مینی‌سریال، نه تخریب کاگ‌ب و تحقیر اتحاد جماهیر شوروی با آن پرداخت ساده و دم‌دستی، بلکه ترساندن مردم از انرژی هسته‌ای با یک روایت محکم و تاثیرگذار است. دلیل اینکه می‌گوییم HBO این سریال را به سفارش ساخته است، همین پیام مهم سیاسی است. پیامی که می‌گوید انرژی هسته‌ای یک تهدید برای بشریت است و جز آمریکا و چند کشور معدود، نباید سایر ملت‌ها از آن برخوردار باشند، چرا که صلاحیت برخورداری از این قدرت بزرگ را ندارند.
حالا یک چنین سریالی با چنین ماهیت و پیامی، در ایران از سوی آقای حسام‌الدین آشنا، دست راست آقای حسن روحانی در عملیات روانی، تبلیغ و ترویج می‌شود و او به بهانه یک دیالوگ، برای این سریال رپورتاژ رفته است و سیاسیون را دعوت کرده به تماشای این سریال بنشینند. قطعا همه ما جواب این سوال را می‌دانیم که چرا یکی از نزدیک‌‌‌‌‌ترین افراد به رئیس دولتی که برنامه هسته‌ای ایران را در حد تعطیلی متوقف کرده، تلاش می‌کند یک سریال آمریکایی که پیام آن ترساندن مردم از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای است را تبلیغ کند!
بالاخره کسانی که فکر می‌کنند نان‌شان در سفر امثال آبه به ایران است و این‌بار بساط خود را برای مذاکره با ترامپ و مادام‌العمر کردن محدودیت‌‌های هسته‌ای ایران پهن کرده‌اند، از این پیشنهاد آقای آشنا بشدت استقبال خواهند کرد. در اینکه این بار هم این قبیل «خفن بازی»‌ها مصداق آب در هاون کوبیدن خواهد شد تردیدی نیست اما خوب شد صحبت از فیلم شد و سریال و مصادیق آن در این روزهای سیاست ایران، تا اشاره‌‌‌ای، توصیه‌ای و شاید هم گوشه‌ای به مشاور پرسروصدای آقای روحانی بزنیم.
سریال چرنوبیل را اگر بسیار خلاصه کنیم، تنها و تنها یک پیام دارد و این پیام ترساندن مردم نه از سلاح و بمب هسته‌ای مانند آنچه در هیروشیما و ناگازاکی رخ داد، بلکه ترساندن مردم از انرژی صلح‌آمیز هسته‌‌‌ای، نظیر نیروگاه‌‌های هسته‌ای تولید برق است. تکیه بر «ترساندن مردم» با هدف تضعیف مطالبه ملت‌ها برای داشتن اشکال و انواع مختلف تکنولوژی و قدرت، یک حربه نسبتا جدید است که آمریکایی‌ها برای توجیه سیاست انحصار قدرت و علم به کار می‌برند. گلایه اما به پیمانکار اصلی سریال چرنوبیل یا شبکه HBO نیست؛ از اجنبی هموطن ترامپ انتظاری نیست، گلایه متوجه آشناست.
اینکه آقای حسام‌الدین آشنا با تبلیغ و رپورتاژ سریال چرنوبیل، خواسته یا ناخواسته سوار بر اژدهای ترس می‌شود تا مستقیم یا غیرمستقیم بذر ترس در دل هموطنانش بکارد و تلاش کند آنها را از مطالبه انرژی هسته‌ای منصرف کند، موضوعی است که ما نمی‌توانیم با قطعیت درباره آن بگوییم اما ماجرای قدرت ترس و تقابل آن با گزاره‌‌‌هایی مانند «اعتبار» و «محبوبیت» اخیرا نمودهای جالب و معروفی در سریال‌‌های آمریکایی داشته است.
فصل ششم سریال محبوب نتفلیکس با نام خانه پوشالی (House Of Cards) سال گذشته پخش شد. در قسمت پایانی فصل چهارم فرانک آندروود با بازی کیوین اسپیسی، زمانی که از کسب محبوبیت مردم برای پیروزی در انتخابات ناامید شده بود، سراغ ترساندن مردم رفت و بازی گروه‌‌های تروریستی را راه انداخت. به این دیالوگ‌‌های ماندگار آندروود و همسرش در کاخ سفید دقت کنید: کلیر آندروود: از به‌دست آوردن قلب مردم خسته شدم. فرانک آندروود: بیا به قلبشون حمله کنیم. کلیر آندروود: با ترس می‌تونیم موفق بشیم؟ فرانک آندروود: آره می‌تونیم.
اما بیایید نزدیک‌تر بیاییم؛ سریال پرطرفدار بازی تاج و تخت (Game Of Thrones). در قسمت پنجم از فصل هشتم این سریال نیز تمایل قدرت‌طلبان به ترساندن مردم، زمانی که اعتبار و محبوبیتی در جامعه ندارند، روایت شده است. آنجایی که دنریس تارگرین وقتی محبوبیت و اعتبار برادرزاده‌‌‌‌اش جان اسنو را می‌بیند، با وجود آنکه بنای حکومتش بر آزادی و عدالت بود، تکیه بر سیاست ترساندن مردم داد و با آتش زدن مقر پادشاهی، بزرگ‌ترین جنایت 7 اقلیم را رقم زد.
در بازی تاج و تخت اما یک کوتوله دوست‌داشتنی با آنکه دستیار دنریس بود، زیر بار جنایت ترساندن مردم نرفت و از شرف و انسانیت و حقوق مردم گفت. یک قد کوتاه، یک دائم‌الخمر زنباره که وقتی پای منافع و حقوق مردمش به میان آمد، شرفش را به منافع گروهی نفروخت و مقابل استراتژی ترس‌افکنی ایستاد و دیگران را نیز دعوت به دفع شر کرد.
آقای آشنا سیاسیون را به دیدن چرنوبیل ترغیب کرده است، ما هم ایشان را به دیدن این قسمت از سریال بازی تاج و تخت و دیالوگ‌‌های ماندگار تیریون لنیستر دعوت می‌کنیم.  
 

محمد نجارصادقی: ظهور فضای مجازی در کشور با یک اصطلاح همراه بود: «پیش از اینکه فرهنگ استفاده از فضای مجازی بیاید ابزار آن آمد». با انفعال دستگاه‌هایی مانند وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و وزارت صمت پدیده «ایجاد کسب و کار اینترنتی پیش از ایجاد رگولاتوری و قانون‌گذاری رخ داد»، این یعنی یک کسب و کار ایجاد می‌شود، مردم را درگیر خود می‌کند، شغل به وجود می‌آورد و تازه قانون‌گذار متوجه می‌شود رگولاتوری مناسبی برای آن ایجاد نکرده است.  نمونه این اتفاق در سال‌های نه چندان دور، شرکت‌های بازاریابی شبکه‌ای و در سال‌های اخیر، اسنپ و تپسی است. بیش از یک میلیون نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم در تاکسی‌های اینترنتی شاغل هستند. میانگین سفر با استفاده از تاکسی‌های آنلاین در روز بیش از 5/1 میلیون سفر است و نصب برنامه‌های مربوط به آن در موبایل‌های هوشمند از مرز 20 میلیون نفر گذشته است و این یعنی قدرتی بی‌بدیل برای صاحبان این صنایع که حالا نه‌تنها در جلسه قیمت‌گذاری بنزین، نرخ کرایه تاکسی و طرح‌های ترافیک اظهار نظر می‌کنند، بلکه دیگر رگولاتوری دستگاه‎‌های عمومی و دولتی را هم قبول ندارند.

به گزارش «وطن‌امروز»، اخیرا یک شهروند در صفحه توئیتر خود اعلام کرد یک راننده اسنپ او را به دلیل بدحجابی پیاده ‌کرده است.
این اکانت در کنار این ادعا، عکس و مشخصات کامل راننده اسنپ را در صفحه توئیتر خود منتشر کرد تا بقیه نیز او را بشناسند؛ توئیتی که با واکنش زیادی از سوی کاربران این شبکه اجتماعی مواجه شد. تعداد زیادی از کاربران معتقد بودند انتشار عکس راننده اسنپ، نقض حریم شخصی راننده و غیرقانونی است. برخی نیز صحت ماجرا را زیر سوال بردند و منتظر واکنش اسنپ شدند.
تاکسی‌های خودمختار
این اتفاق که حالا ابعاد گسترده‌ای در فضای مجازی پیدا کرده، بهانه خوبی است تا بار دیگر به موضوع رگولاتوری تاکسی‌های اینترنتی بپردازیم. طبق ماده 4 قانون شوراهای شهر و روستای کشور مصوب مجلس شورای اسلامی، تعیین کرایه حمل‌و‌نقل درون شهری بر عهده شورای شهر است اما تاکسی‌های اینترنتی فعال و بویژه پیشگامان این صنعت مانند تپسی و اسنپ زیر بار این قانون نرفته و نمی‌روند. آنها بر این باورند شهرداری‌ها شایستگی این کار را ندارند. «ژوبین علاقبند» مدیرعامل اسنپ در این باره گفته است: مخالف دریافت مجوز از تاکسیرانی و سایر نهادها هستیم، زیرا روش‌های تاکسیرانی برای کنترل شکایت از ما بهتر نیست و ما نمی‌خواهیم از سازمانی که در برخی موارد نسبت به ما ضعف دارد مجوز بگیریم. تاکسی‌های اینترنتی در حال حاضر مجوز خود را از کسب و کارهای اینترنتی وزارت صمت گرفته‌اند که اغلب کارشناسان و مسؤولان اساسا این مجوز را غیرقانونی می‌دانند. در کنار این وزارت صمت به طور کلی توانایی رگولاتوری این حوزه را با تمام پیچیدگی‌هایی که دارد، ندارد. سال گذشته بررسی لایحه اصلاح قانون توسعه حمل‌ونقل عمومی در دستور کار ‌هیات دولت قرار گرفت که موضوع دریافت مجوز تاکسی‌های اینترنتی از شهرداری نیز در این لایحه گنجانده شده است.  از سویی «علیرضا قنادان» رئیس سازمان تاکسیرانی تهران درباره کافی نبودن پروانه کسب اتحادیه کسب‌وکارهای مجازی برای فعالیت این شرکت‌ها، گفت: «ما در قانون جواز کسب را به رسمیت می‌شناسیم که توسط اتحادیه کسب‌وکارهای مجازی صادر می‌شود اما این جواز کسب جواز تخصصی نیست و  مجوز دیگری در قانون حوزه حمل‌و‌نقل وجود دارد که پروانه فعالیت نام دارد. در مواد ۳۱ و۳۲ قانون تخلفات راهنمایی و رانندگی، شهرداری‌ها موظف شده‌اند برای شرکت‌های حمل‌ونقلی تشکیل کمیسیون دهند و اگر تخلفی از سمت آنها منجر به جرح یا فوت شد، از طریق چند مرحله این اتفاق پیگیری شود». قنادان درباره رقیب محسوب شدن شهرداری برای شرکت‌های تاکسی اینترنتی، گفت: «سازمان تاکسیرانی، سازمان مدیریت و نظارت بر تاکسیرانی است و ۸۰ هزار تاکسی تهران زیرمجموعه ۲۲ شرکت حمل‌ونقلی کار می‌کنند و ما روی فعالیت آنها نظارت می‌کنیم. شرکت‌های مختلف از ما پروانه فعالیت
می‌گیرند و با ما کار می‌کنند. ما شرکت رقیب نیستیم و رگولاتور محسوب می‌شویم».

گروه سیاسی: افکار عمومی در ایران بعد از خروج آمریکا از برجام، دنبال پاسخ این پرسش بودند که آیا توافق هسته‌ای ایران با گروه 1+5 بدون حضور آمریکا می‌تواند دوام بیاورد؟ آیا اروپاییان می‌توانند جای آمریکا را در اجرای تعهدات بین‌المللی در مقابل ایران بگیرند؟ و آیا اصولاً برجام بدون حضور آمریکا معنایی دارد؟
در همان ابتدای امر با وجود اینکه مذاکره‌کنندگان ایرانی به وعده‌های اروپاییان
دل خوش کرده و عنوان می‌کردند حضور نداشتن آمریکا در برجام چندان هم در اصل ماجرا خدشه‌ای وارد نمی‌کند، این روزها بیشتر از هر زمان دیگری از وعده وعیدهای همتایان اروپایی خود خسته شده‌اند. آنها که قبل از مذاکرات هسته‌ای با گروه 1+5 از ضرورت مذاکره با کدخدا می‌گفتند، حالا به این باور رسیده‌اند که غیر از اینکه مذاکره با آمریکا فایده‌ای به حال کشور و برداشته شدن تحریم‌ها ندارد، مذاکره با اروپاییان نیز نتیجه‌ای جز پشیمانی به بار نیاورده است. این سؤال اما همچنان پابرجا مانده است که آیا برجام هنوز زنده است؟ آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حالی هرچند ماه یک‌بار پایبندی ایران به برجام را تأیید می‌کند که به‌غیر از تحلیلگران رژیم صهیونیستی، کشورهای عرب منطقه و آمریکا، حالا تحلیلگران اروپایی نیز بر این عقیده‌اند که برجام همان زمانی که ترامپ از آن بیرون آمد، «فروپاشید».
شاید به همین دلیل باشد که نباید این روزها از صحبت‌ها و همراهی‌های مکرون با ترامپ و استقبال او از شکل گرفتن مذاکرات جدید
بر سر فعالیت‌های هسته‌ای، منطقه‌ای و موشکی ایران تعجب کرد. خبر دیگر که به نظر می‌رسد در همین راستا قابل ارزیابی باشد، استقبال آلمان از شکل‌گیری مذاکرات جدید اروپا، آمریکا و ایران بر سر برجام است. مجله خبری واشنگتن اگزمینر، این هفته در این‌باره به نقل از یک دیپلمات آلمانی نوشت: «قدرت‌های اروپایی امیدوارند دور تازه‌ای از مذاکرات بین آمریکا و ایران شکل‌ گیرد که از فروپاشی کامل توافق سال 2015 جلوگیری کند». هایکو ماس، وزیر خارجه آلمان نیز در این‌باره افزود: «تنش‌های اخیر نیازمند حضور ما اروپاییان و همسایگان در جهت تنش‌زدایی و همزیستی صلح‌آمیز است». ماس شامگاه یکشنبه به وقت ایران در اظهاراتی توهین‌آمیز گفت ایران باید برنامه موشکی خود را محدود کند، ضمن اینکه تعهدات برجامی‌‌‌‌اش را نیز اجرا کند. اظهارات ماس نشان می‌دهد آمریکا و اروپا حالا دیگر به صورت علنی و عملی سیاست‌‌های خود علیه ایران را یکدست و منسجم کرده‌‌‌اند. او اما در شرایطی از ضرورت حضور و رهبری اتحادیه اروپایی در مذاکرات ایران و آمریکا سخن گفت که ترامپ با درخواست از شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن برای میانجی‌گری میان تهران و واشنگتن، رسماً نقش اروپا در این میان را نادیده گرفته و تغییر جهت سیاست خارجی آمریکا از اروپا و خاورمیانه به سمت شرق را با این حرکت به نمایش گذاشته است. اینکه ترامپ به غیر از شرکای اروپایی واشنگتن، به سمت ژاپن نیز گرایش پیدا کرده، حاصل سیاست‌های یکجانبه‌گرایانه و خودخواهی‌های شخصی رئیس‌جمهور آمریکاست که حاضر نیست دیگر قدرت‌های اروپایی را به رسمیت بشناسد. درگیری‌های تجاری آمریکا با اتحادیه اروپایی و در عین‌حال تلاش او برای به ثمر رسیدن بریگزیت و بعد از آن فرو پاشیدن اتحادیه اروپایی، همه نمایانگر نقشه راه او برای بازگرداندن آمریکا به‌عنوان تنها ابرقدرت جهانی به دنیا و از بین بردن قدرت تروئیکای اروپایی است. او در عین‌حال به دلیل درگیری‌های مرتبط با چالش‌های تجاری با اروپا، دیگر به سران اروپایی اعتمادی برای پیشبرد اهدافش ندارد و به همین دلیل خواهان ورود بازیگران جدید به عرصه بازی دوگانه «مقابله- مذاکره» با ایران است. وزیر خارجه آلمان با این‌ حال اما امیدوار به کانال آمریکا و اروپاست و تأکید دارد «ما نباید تنها به فکر دیالوگ باشیم، بلکه باید آن را رهبری کنیم و این رهبری درست باید زمانی صورت گیرد که تفاوت‌ها به نقطه غیرقابل‌تحمل رسیده و انتظار درگیری‌های طولانی‌مدت و عمیق در بین قدرت‌ها وجود دارد». ماس دیروز به تهران آمد؛ این سفر قبل از سفر شینزو آبه به ایران انجام می‌شود و به نظر می‌رسد اتحادیه اروپایی به‌رغم کنار زده و منزوی شدن توسط دونالد ترامپ، قصد دارد همچنان نقش اصلی خود در مذاکرات را حفظ کند. اما این سؤال برای ایران باید به‌وجود بیاید که اگر اتحادیه اروپایی باوجود تمام وعده‌های خود نتوانسته کاری کند که بیرون رفتن آمریکا در برجام واقعاً تأثیری بر روابط دوجانبه کشورمان با این اتحادیه نداشته باشد، چه ضرورتی دارد در ادامه راه، ایران مشتاق حضور آنها در هر مذاکره احتمالی دیگری باشد؟ فلسفه وجودی نمایندگان اتحادیه اروپایی در مذاکرات منتهی به برجام، میزان روابط اقتصادی ایران و تروئیکای اروپایی بود که آنها را به‌عنوان شرکای اقتصادی ایران مطرح می‌کرد. بعد از خروج آمریکا از برجام، این شرکا نتوانسته یا به قول دقیق تر، نخواستند شراکت خود را همچنان حفظ کرده و به وعده‌های خود عمل کنند. حالا ایران در حوزه اقتصادی خود شرکای جدیدی در منطقه و در شرق آسیا دارد و به نظر می‌رسد فلسفه وجودی اروپاییان در مذاکرات هسته‌ای بشدت زیر سؤال رفته باشد. ترامپ به این مسأله آگاه است. حالا او که با خروج از برجام توانسته پای تجار اروپایی را از ایران بیرون کشد، می‌خواهد در گفت‌وگوهای احتمالی بعدی با ایران، آمریکا را تنها بازیگر اصلی میدان نشان دهد. به همین دلیل هم اروپاییانی چون مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه یا وزیر خارجه آلمان از دور تازه گفت‌وگوها با ایران بر سر فعالیت‌های منطقه‌ای و موشکی‌اش حمایت می‌کنند، چراکه سعی دارند همچنان خود را در بازی حفظ کنند.
جمهوری اسلامی ایران در حال مشاهده یک رقابت میان آمریکا و اروپا برای مذاکره است؛ مذاکره‌ای که هدف آن تداوم تعطیلی برنامه هسته‌ای ایران و همچنین عقب‌نشینی ایران از منطقه و نیز محدود‌‌سازی برنامه دفاع موشکی است. ایران هرگز زیر بار این مذاکرات نخواهد رفت و مقامات ارشد نظام در چند نوبت مبانی این موضع را تشریح کرده‌‌‌اند. ایران اساسا آمریکا و اروپا را غیرقابل اعتماد می‌داند. هنوز تنها یک سال از تجربه شکست برجام و شکست سیاست اعتماد به مذاکره با آمریکا و اروپا گذشته است و طی این مدت نمی‌توان این تجربه بزرگ را نادیده گرفت. بر همین اساس ایران بارها اعلام کرده است اگر قرار باشد با آمریکای ترامپ پای میز مذاکره بنشیند؛ آمریکا قبل از آن باید اعتماد ایران را جلب کند که در صورت انجام مذاکرات جدید و توافق احتمالی، آمریکا به تعهدات خود پایبند خواهد ماند نه اینکه مجددا همانند کاری که با برجام کرد، آن توافق را نیز به صورت یکجانبه لغو کند. بر همین اساس ایران اعلام کرده است اگر آمریکا خواهان مذاکره مجدد با ایران است باید به برجام بازگشته و تعهدات برجامی خود را انجام دهد؛ موضوعی که کاملا مشخص است دولت ترامپ آن را انجام نخواهد داد، چراکه استراتژی ترامپ علیه ایران، افزایش فشارها بر ایران و گرفتن امتیازات بیشتر است. بنابراین موضوع مذاکره با آمریکای ترامپ یا همان آمریکای آدم‌‌های ناحسابی منتفی است. در این میان اما نکته‌ای که پیش‌تر به آن اشاره شد بی‌اعتبار شدن کامل اروپاست.
این گمانه شاید بسیار دقیق باشد که گفته شود در جریان خروج آمریکا از برجام و شکست برجام، اروپا بیشتر از آمریکا آسیب دید و بی‌اعتبار شد. حالا بیشتر از گذشته مشخص شده است اروپایی‌ها اساسا موجودیت مستقلی از آمریکا ندارند. بر همین اساس موضوع ضرب‌الاجل 60 روزه به اروپا برای اجرای تعهدات برجامی‌‌‌‌اش از همان زمان اعلام این ضرب‌الاجل پایان یافته بود. اروپا حالا نه‌تنها به فکر اجرای تعهدات برجامی خود، نیست بلکه دنبال آن است تا در استراتژی فشار همه‌جانبه ترامپ بر ایران با هدف مذاکرات جدید، حضور داشته باشد! این یعنی پایان کار اروپا در ایران. و پایان کار سلسله زمزمه‌‌‌هایی که تلاش می‌کردند به بهانه امید به اروپا، همچنان تعطیلی برنامه هسته‌ای ایران را تا پایان انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا کش بدهند! با در نظر گرفتن این شرایط البته 2 نکته بسیار مهم وجود دارد؛ اول اینکه «آیا برجام هنوز زنده است؟» برجام را اجرای تعهدات کشورهای دخیل در آن زنده نگه می‌دارد پس می‌توان به ‌جرأت بیان کرد برجام خیلی وقت است که مرده و تنفس مصنوعی دولت روحانی به او با اجرای دقیق تعهداتش، آن هم در زمانی که اتحادیه اروپایی از دور خارج شده و آمریکا هم هر روز تحریم جدیدی به تحریم‌های قبلی اضافه می‌کند، نمی‌تواند این معاهده را به حیات بازگرداند. دوم نیز این واقعیت است که هم دم ترامپ و هم دم اروپا طی هفته‌‌های اخیر از زیر پالتوی رقابت برای مذاکره با ایران بیرون آمد و بر همین اساس آشکار شد انگاره جنگ با ایران اساسا در مخیله 2 سوی آتلانتیک نمی‌گنجد.

نمی‌خواهیم معجزه کنیم ولی در تلاش برای حفظ برجام هستیم!
وزیر خارجه آلمان در نشست خبری با محمدجواد ظریف تصریح کرد: امروز صحبت‌های فشرده‌ای درباره برجام و نحوه ادامه برجام داشتیم و موضع ما 3 کشور اروپایی حمایت از برجام است البته معجزه‌ای نمی‌خواهیم بکنیم ولی در تلاش برای حفظ برجام هستیم. «هایکو ماس» با اشاره به دیدارهای منطقه‌ای خود افزود: «با تمام طرفین که در چند روز اخیر صحبت کردم، هیچ‌کس طرفدار این تنش‌ها در منطقه نبود و این پیام را از منطقه به ایران آوردم».
تنها راه کاهش تنش در منطقه
وزیر امور خارجه در نشست خبری مشترک با همتای آلمانی خود تأکید کرد تنها راه کاهش تنش در منطقه، توقف جنگ اقتصادی است. به گزارش فارس، محمدجواد ظریف دوشنبه در نشست خبری با هایکو ماس عنوان کرد: تنش جدید در منطقه ما نتیجه جنگ اقتصادی آمریکا علیه ایران است که ترامپ اعلام کرده در جنگ اقتصادی با ایران است. وی افزود: تنها راه کاهش تنش در منطقه توقف جنگ اقتصادی است.

گروه بین‌الملل: با کناره‌گیری ترزا می، ‌نخست‌وزیر انگلیس از مقام خود، بحران در فضای سیاسی داخلی انگلیس در حالی وارد فضای جدی‌تری می‌شود که گزینه‌های حزب محافظه‌کار عملا هیچ‌کدام قادر نیستند به عنوان نخست‌وزیر انگلیس بحران‌زده وارد میدان عمل شوند. نباید از نظر دور داشت که در حزب کارگر هم وضعیت به همین منوال است و ورشکستگی سیاسی مانند ورشکستگی ایده‌‌های بریگزیت یا ماندن در اتحادیه اروپایی، جریان‌‌های سوم مانند حزب «نایجل فراژ» را به عرصه سیاسی انگلیس وارد کرده است‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ترزا می ‌روند رسمی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپایی را در مارس ۲۰۱۷ میلادی آغاز و یک ماه پس از آن اقدام به برگزاری انتخابات زودهنگام کرد، با این امید که هم‌حزبی‌هایش بتوانند کرسی‌های بیشتری را در پارلمان به‌دست آورند و به این ترتیب او در مذاکرات با اتحادیه اروپایی در موضوع بریگزیت از پشتوانه قوی‌تری برخوردار شود اما برخلاف پیش‌بینی‌ها حزب محافظه‌کار بریتانیا نتوانست اکثریت مطلق را از آن خود کند و این یکی از دلایلی بود که باعث شد ترزا می ‌نتواند برای نهایی کردن توافق بریگزیت از پشتیبانی قوی پارلمان بهره‌مند شود. او بارها در دوران کارزار انتخاباتی اعلام کرده بود تنها او است که می‌تواند «با یک رهبری قوی و پایدار» بریگزیت را به سرانجام برساند. با این وجود هنگامی که پس از این انتخابات از طرح خود برای بریگزیت پرده برداشت، اعتراض بسیاری را حتی در میان هم‌حزبی‌های خود برانگیخت و شماری از وزرای دولتش استعفا کردند. به این ترتیب خانم می‌ به گونه‌ای در کشور خود منزوی شد، اگرچه برخی حتی با وجود مخالفت با طرحش، همچنان تعهد او به همه‌پرسی بریگزیت و عزمش برای به نتیجه رساندن بریگزیت را می‌ستودند. طرح بریگزیت خانم می ‌که به معاهده طلاق از اتحادیه اروپایی نیز مشهور بود، ژانویه ۲۰۱۹ میلادی به پارلمان رفت اما به تصویب نمایندگان نرسید. رد این طرح از سوی پارلمان، بزرگ‌ترین شکست برای دولت او محسوب می‌شد. این طرح بار دیگر با وجود انجام پاره‌ای اصلاحات، نیمه ماه مارس و سپس برای آخرین بار ۲۹ مارس (یعنی در روزی که طبق برنامه‌ریزی‌ها بریتانیا باید اتحادیه اروپایی را ترک می‌کرد) به پارلمان رفت اما باز هم نتوانست رضایت نمایندگان را جلب کند و به تصویب برسد. تیرگی روابط میان نمایندگان پارلمان و خانم می‌ باعث افزایش فشارها بر او برای ترک دولت شد. سرانجام جمعه ۲۴ مه (۳ خرداد) می ‌با «گراهام بردی» رئیس کمیته ۱۹۲۲ حزب محافظه‌کار دیدار کرد و پس از آن مقابل خانه شماره ۱۰ خیابان داونینگ پدیدار شد تا اعلام کند از جمعه ۷ ژوئن دیگر رهبر حزب محافظه‌کار نخواهد بود.

محسن شهمیرزادی: این شب‌ها سریال «گاندو» با مضمونی امنیتی روی آنتن شبکه 3 رفته که در همین قسمت‌های ابتدایی مورد توجه مخاطبان سیما قرار گرفته است و اگر از بعضی نقاط ضعف آن چشم‌پوشی کنیم، می‌توان آن را سریالی کم‌نظیر در موضوع امنیتی دانست که از پرده‌پوشی سریال‌های پیشین تلویزیون با همین مضمون فرسنگ‌ها فاصله دارد؛ روایتی از میان نیروهای امنیتی که چالش آقازادگی، فساد اقتصادی و مساله امنیت ملی را مورد توجه قرار داده است. آغاز نمایش «گاندو» بهانه‌ای شد تا نگاهی داشته باشیم به خلق سریال‌هایی با مضمون امنیت ملی که کمتر مورد توجه مدیران رسانه ملی و سریال‌سازان قرار دارد.
امنیت در پیچ و خم تلویزیون
تاریخچه فعالیت‌های تلویزیون نشان می‌دهد اگرچه تعداد سریال‌های با مضمون امنیتی چندان بالا نبوده‌ اما عمده آنها با وجود ضعف‌های تکنیکی و محتوایی مورد توجه فراوان مخاطبان قرار گرفته، به گونه‌ای که همچنان با نام بردن از این آثار شاخص بخش زیادی از مخاطبان از تجربه خوشایند تماشای این آثار یاد خواهند کرد. علاوه بر سریال «شبکه» با مضمون عرفان‌های نوظهور که اخیرا پخش شد و مورد توجه نیز قرار گرفت، «هوش سیاه» با موضوع جرائم رایانه‌ای از جمله سریال‌هایی بود که مخاطبان فراوانی برای خود فراهم کرد. «تعبیر وارونه یک رویا» نیز با محوریت مساله هسته‌ای و ترور دانشمندان کشور روی آنتن شبکه یک رفت و با توجه به اهمیت مساله هسته‌ای در آن سال‌ها توانست اقبال مخاطبان را به دست آورد. همچنین سوژه جذاب امنیت پرواز در سریال «آسمان من» نیز مورد توجه قرار گرفت. در کنار این مجموعه‌های نمایشی، سریال‌های دیگری نیز با مضمون امنیتی تولید شد که جذابیت موضوع و شیوه پرداخت، آنها را به آثاری پرمخاطب تبدیل کرده است.
جذابیت ذاتی
مسائل امنیتی بدون توجه به سوژه دارای جذابیت ذاتی دراماتیک است. هیجان نبرد خیر و شر بر سر یک مساله غیرمعمولی و مرتبط با امنیت یک کشور تبدیل به یکی از شیوه‌های مرسوم قصه‌گویی در ادبیات داستانی شده که سینمای هالیوود بیش از سایر نقاط جهان نسبت به آنها توجه داشته است. این جذابیت نه‌تنها مخاطب را به دنبال کردن قصه ترغیب می‌کند، بلکه در خلق و ماندگاری کاراکترها اثر شگفت‌انگیزی دارد. در عمده داستان‌های امنیتی، قهرمان و ضدقهرمان به دلیل فعالیت‌های خارج از روزمره مردم بیش از بقیه مورد توجه قرار می‌گیرند و تجربه نشان داده این شبه‌ابرقهرمان‌ها بیش از سایر کاراکترهای اصلی در سایر مجموعه‌های نمایشی در ذهن مردم ماندگار می‌شوند و این ماندگاری بیش از هر چیزی مدیون خرق عادت‌هایی است که کاراکتر‌ها در فیلم رقم می‌زنند؛ شرایطی که صرفا در بستر آثاری با  چنین مضمونی قابل رخ دادن است و در موج رئالیسم تلویزیون و ملودرام‌های ارزان‌قیمت اجتماعی سیما جایی نخواهد داشت.
کارآمد برای مخاطب
سریال‌های با مضمون امنیتی علاوه بر توانایی ذاتی در جذب مخاطب، می‌توانند رسالت‌های متعدد دیگری را نیز بر دوش داشته باشند. آگاهی رسانه به مخاطبان مجموعه‌های نمایشی می‌تواند از اولویت‌های ساخت چنین سریال‌هایی باشد. در واقع بستر سرگرمی و سریال می‌تواند بیش از هر فرم رسانه‌ای دیگری مخاطب را با چالش‌های امنیتی و راه‌حل آنها آشنا کند. سریال «شبکه» بازنمود درستی از فرقه‌های نوظهور و عرفان‌های کاذب داشت؛ امری که تلویزیون نتوانسته بود در آگاهی رساندن به مخاطب درباره آن در فرم‌های غیرنمایشی چندان موفق عمل کند. سریال «گاندو» نیز وارد موضوعات متعددی از جمله پولشویی، چالش بیت‌کوین، تحولات بازار ارز و طلا و مساله آقازادگی شده است؛ مسائلی که در بسیاری از موارد افراد بدون آگاهی پیشین و بدون نیت قبلی وارد آن شده و پس از آن مرتکب جرائم غیرقابل جبرانی می‌شوند؛ اتفاقی که بیش از هر چیز به دلیل عدم آشنایی با جرائم امنیتی و جریان‌های ضدامنیت ملی رخ می‌دهد و مجموعه‌های نمایشی با مضمون امنیت می‌توانند بخوبی مخاطبان را از خطرات پیش‌رو آگاه کنند.
تنوع ساز ژانر
مدت‌هاست تلویزیون درگیر خلق ملودرام‌های اجتماعی ارزان‌قیمتی شده که تنها به روایت آسیب‌های اجتماعی می‌پردازند؛ روایتی که بیش از اصلاح امور صرفا به دنبال بازنمایی آسیب‌ها از تلویزیون و بازنشر آن در میان مخاطبان عمومی است. در چنین شرایطی، پرونده‌های امنیتی و سوژه‌های بکر آن می‌تواند دستمایه خلق سریال‌هایی با مضمون امنیتی شود که در ژانر‌های مختلف قابل روایت است. موضوعات امنیتی می‌تواند در دل ملودرام مطرح شود. عمده کارگردانان ایرانی ملودرام را به عنوان محوری‌ترین ژانر برای ساخت سریال‌های خود با هر مضمونی انتخاب می‌کنند اما هستند کارگردانانی که ژانر اکشن مانند فیلم  «ماجرای نیمروز» و سریال «هوش سیاه»، ژانر کمدی مانند سریال «گسل» یا در ژانر سیاسی همچون سریال «عالیجناب» و «تعبیر وارونه یک رویا» را انتخاب و ثابت کرده‌اند مضامین امنیتی می‌تواند در گونه‌های مختلف فیلمسازی مورد استفاده قرار گیرد. توجه به این مضمون می‌تواند  تنوع‌بخش ژانرهای نمایش تلویزیونی باشد تا حداقل از سریال‌های خاکستری و ملودرام‌های اجتماعی بی‌روح فاصله بگیریم.

مهدی طاهرخانی: فشار نهایی برای خارج کردن مهدی تاج از صحنه، خیلی پیش‌تر از اینها بر فدراسیون فوتبال شروع شده بود اما آنچه او صبح یکشنبه 19 خرداد ماه 98 در جمع خبرنگاران به زبان آورد دست‌کم، بازی آغاز شده را برای «همه» رو کرد. رئیس فدراسیون فوتبال صریحا می‌گوید دولت دست از سر این رشته بردارد یا اگر قصد «دخالت»‌های گاه و بی‌گاهش را دارد، دست‌کم هزینه آن را هم پرداخت کند؛ این هزینه هم «مالی» است هم «معنوی». بزرگ‌ترین مشکلی که به گفته تاج وجود دارد، قوانینی است که صریحا دولت را از دخالت در فوتبال برحذر کرده اما «تصمیمی» نیست که بدون «اراده» وزارت ورزش در این رشته اتخاذ شود.  برای آنکه ببینیم صحبت‌های تاج چه واکنشی در پی دارد تنها 24 ساعت زمان کافی بود تا نخستین واکنش دولت را شاهد باشیم. کمیته ملی المپیک که پیش از این در انتخاب کرانچار برای تیم‌ملی فوتبال امید به فدراسیون فوتبال استقلال کامل اعطا کرده بود و حتی صالحی‌امیری، ریاست این کمیته در مصاحبه‌ای مدعی شده بود در امور تخصصی فوتبال دخالت نمی‌کند، حالا مخالف جدی انتخاب فرهاد مجیدی به عنوان سرمربی تیم ملی امید است.  همان ارگانی که پیش از این انتخاب کرانچار را حق مسلم فدراسیون فوتبال دانسته بود و بر تخصصی دنبال شدن امور تاکید داشت، حالا معترض است که چرا فرهاد مجیدی انتخاب شده است. شاید خیلی از اهالی فوتبال هم از انتخاب مجیدی با توجه به بی‌تجربه بودنش رضایت نداشته باشند اما تردید نکنید حتی به جای مجیدی بر فرض محال برانکو هم با تیم امید به توافق می‌رسید، باز هم کمیته ملی المپیک که حالا بازوی توانمند دولت برای دخالت در فوتبال به شمار می‌رود، بهانه‌های «خاص» خودش را برای این انتخاب علم می‌کرد. مهدی تاج صریحا موضعش را نسبت به دخالت‌های پر تعداد دولت بیان کرد و حالا نخستین واکنش دولتی‌ها نشان می‌دهد تاج تا چه حد درست گفته و به هدف ‌زده است. در این مورد وزارت ورزش که از ترس اقدامات فیفا خودش به صورت کامل وارد ماجرا نشد، کمیته ملی المپیک را مقابل فدراسیون قرار داد تا مشخص شود موضع آنها برابر صحبت‌های تاج چگونه خارج از مدار تعامل سازنده و فشار از بالاست. شاید در بحث اساسنامه کمیته ملی المپیک آنها درباره انتخاب مربی تیم فوتبال امید حق دخالت داشته باشند اما سوال اصلی این است که آیا در جایی دیگر از قانون درباره دخالت‌های دولت و وزارت ورزش در فدراسیون فوتبال چیزی آمده است؟ در کجای قانون آمده که فدراسیون کاملا مستقل فوتبال باید برای انتخاب مربی خارجی تیم‌ملی حتما با وزارت ورزش هماهنگ باشد؟ دخالت‌هایی که احتیاجی به بازگویی مجدد ندارد و آنقدر زیاد و پرتعداد است که با کمترین اطلاع از مناسبات فوتبال می‌شود آنها را بدون چشم مسلح به «اطلاعات خاص» دید. چندماه قبل، درست در روزهایی که بحث کنار گذاشتن تاج از فدراسیون فوتبال مطرح بود، در گزارش‌هایی که در «وطن امروز» منتشر شد، فاش کردیم مثلث سلطانی‌فر، امیری‌صالحی و صفایی‌فراهانی در صدد انتخاب فرد مورد نظرشان برای جانشینی تاج هستند؛ جلساتی که «وطن‌‌امروز» از تشکیلش خبر داشت و خبرش را رسانه‌ای کرد اما از آنجایی که فیفا حساسیت بالایی روی روسای فدراسیون‌های فوتبال در همه کشورها دارد، سیاسیون موفق به اجرای پروژه خود نشدند. تاج ماند اما این ماندن به معنی کوتاه آمدن مثلث فوق‌الذکر نبود. دخالت‌های روشن و پنهان کماکان در امور تخصصی فوتبال وجود دارد تا جایی که وزیر ورزش باید امر کند که یک بازی فوتبال ولو در ساعت 12 شب حتما باید برگزار شود؛ خبری که روابط عمومی وزارت ورزش آن را هنگام برگزاری فینال جام حذفی، توئیت  و سپس در توئیتری دیگر خودش حرف خویشتن را تکذیب می‌کند! تاج حالا صریحا موضعش را با دولت روشن کرده و اخبار کاملا موثقی در دست است که بعد از اظهارات رئیس فدراسیون فوتبال، افرادی از سوی وزارت ورزش و دیگر نهادهای دولت با فدراسیون تماس گرفته‌اند و گله‌هایی را در این مورد مطرح کرده‌اند. مخالفت با انتخاب فرهاد مجیدی از سوی کمیته ملی المپیک، نخستین واکنش منفی سیاسیون به صحبت‌های تاج است اما طبیعتا آخرین آنها نخواهد بود.  جریانی که خواهان برکناری تاج بود، کماکان بر مسند قدرت نشسته و با توجه به اینکه اراده‌ای برای هزینه کردن در فوتبال نیست و تنها سهم فوتبال از دولت، دخالت‌هایش است، باید شاهد فشارهای بیشتری روی فدراسیون فوتبال باشیم؛ فشارهایی که هدف اصلی و غایی آن مجبور کردن تاج برای استعفاست. دیروز کی‌روش، امروز مجیدی و فردا شاید فردی دیگر.    
 

رئیس‌جمهور با اشاره به اینکه خروج آمریکا از برجام جز تأثیرات منفی در تعامل کشورها و امنیت منطقه حاصلی نداشته است، تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران هرگز با اعمال تحریم و فشار در بن‌بست قرار نگرفته و نخواهد گرفت و اگر کشورهای اروپایی معتقدند برجام به نفع مناسبات ایران و اتحادیه اروپایی و توسعه صلح، ثبات و امنیت منطقه است، باید سریع‌تر برای حفظ آن تلاش کرده و اقدامات عملی و جدی داشته باشند. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری، حسن روحانی عصر روز دوشنبه در دیدار «هایکو ماس» وزیر خارجه آلمان افزود: آمریکا با خروج یکجانبه از برجام، توافقات 7 کشور مذاکره‌کننده و قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را زیر پا گذاشت و اقدامات تروریستی را در منطقه آغاز کرد اما متأسفانه در این راستا شاهد عکس‌العمل مسؤولانه و مناسبی از سوی اروپا در قبال آمریکا نبودیم. رئیس‌جمهور با اشاره به وعده‌های صریح سران 3 کشور اروپایی در یک سال گذشته مبنی بر پایبندی بر تعهد خود و تلاش برای انجام اقداماتی در راستای جبران خروج آمریکا از برجام در مهلت مقرر تعیین شده، گفت: در طول یک سال گذشته به‌رغم مواضع نسبتا مناسب سیاسی، در مقام عمل شاهد هیچ اقدام جدی‌ای از سوی اروپا نبودیم و اکنون باید به گونه‌ای تصمیم‌گیری و اقدام کنیم که به نفع ما، شما و همه کشورها و منطقه باشد.