حجت‌الاسلام والمسلمین سیدسعید  لواسانی: انسان همواره به دنبال کمال است اما چه‌بسا که در شناخت کمال دچار اشتباه می‌شود و آنچه را که تصور و خیال می‌کند کمال است، به جای کمال حقیقی می‌گیرد. به تعبیر دیگر نفس و شیطان کمال خیالی را به جای کمال حقیقی به او جلوه می‌دهند. کمال حقیقی، قرب به خداست زیرا حقیقت کمال فقط خداست و انسان در قرب به خدا به کمال می‌رسد. پس  انسان هرچه در دنیا به هدف رسیدن به خدا انجام دهد، در راستای کمال حرکت می‌کند اما متأسفانه چه بسیار افراد که زندگی خود را تباه می‌کنند و به دنبال کمال خیالی روان می‌شوند. «شهرت‌طلبی» یکی از مصادیق بارز حرکت در جهت کمال‌پنداری و دورغین است که نهایت آن هلاکت و دوری از خداست. به‌‌رغم اینکه آیات و روایات در ذم «شهرت‌طلبی» زیاد است اما مع‌الاسف این بیماری گریبان اکثریت مسلمانان را گرفته است. از آن تأسف‌بارتر آنکه بیشتر آنان به این مطلب توجه ندارند یعنی به امری که در انحراف فرد و جامعه اسلامی سهم نخست را دارد و در هلاکت و نابودی فرد، جامعه، فساد دولت و ملت نقش اول را ایفا می‌کند، کاملا بی‌توجه هستند زیرا «شهرت‌طلبی» ریشه بیشتر انحرافات و فسادهاست و تا ریشه خشکانده نشود، رذایل دیگر درمان نمی‌شود.
مناسب است که در این مجال به یک آیه اشاره کنم: «تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَه نَجْعَلُها لِلَّذینَ لا یُریدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَه لِلْمُتَّقین‏» [قصص: 83]  «آن [بهشت] خانه آخرت است که آن را ویژه کسانى قرار مى‏دهیم که خواهان برتری در زمین خدا نباشند و نخواهند فسادانگیزى کنند. و فرجام نیکو از آن تقواپیشگان است.»  لازم است که در آیه شریفه تأمل کنیم. «تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَه» «آن خانه آخرت است.» منظور از «تِلْکَ» همه منازل، مقامات و عوالم علو است که قرآن از آن به «الدَّارُ الْآخِرَه» تعبیر می‌کند. این مقام والا را خدا تنها به کسانی می‌دهد که دارای دو ویژگی باشند. به «نَجْعَلُهَا» «ما قرار می‌دهیم»  توجه شود، خداوند این منزل والا را ویژه چه کسانی قرار می‌د‌هد: «لِلَّذِینَ لَا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ» کسانی که در زمین اراده برتری‌طلبی ندارند و خواهان برتری در زمین نیستند. وقتی می‌فرماید: «لَا یُرِیدُونَ»  یعنی خواهان شهرت و جاه نیستند. فرق است بین برتری‌جویی و اراده برتری‌ کردن. آیه می‌فرماید که ما خانه آخرت را به کسانی می‌دهیم که اراده برتری‌ در زمین ندارند، یعنی شهرت‌طلب نیستند. «وَلَا فَسَاداً» فساد هم نمی‌نکنند. اگر اراده برتری در زمین و شهرت‌طلبی نباشد، به همان میزان فسادانگیزی هم نیست. پس فسادانگیزی نتیجه و معلول شهرت‌طلبی است. «وَ الْعاقِبَه لِلْمُتَّقین‏» «فرجام کار برای اهل تقواست.» یعنی تنها تقواپیشگان هستند که در خانه آخرت مقام می‌گیرند. زیرا تقوا مانع است که آنان گرفتار بیماری مهلک «شهرت‌طلبی» شوند. یک‌بار دیگر آیه را بخوانید، آیا از آن درنمی‌یابیم کسانی که در دنیا اراده برتری‌طلبی دارند، از خانه آخرت محروم هستند؟ آیا آیه در این زمینه صراحت ندارد حتی کسانی که خواهان برتری در زمین هستند و قلبشان گرفتار بیماری شهرت‌طلبی است، از خانه آخرت و مقامات والای آن محروم هستند؟
یک نکته را هم عرض کنم. آیه از آیات پایانی سوره مبارکه قصص است و در حقیقت به منزله نتیجه و هدف سوره است. در این سوره از دو نفر برتری‌طلب یاد شده است. نخست فرعون که درباره او فرمود: «إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِی الْأَرْض‏» «همانا فرعون در زمین برتری جست» [قصص: 4] دوم: قارون که درباره او فرمود:  «إِنَّ قارُونَ کانَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏ فَبَغى‏ عَلَیْهِمْ» «قارون از قوم موسی بود که بر آنان شورید.» [قصص: 76] اولی یعنی فرعون بیرون از جامعه موسوی بود که جامعه اسلامی آن روز بود. و دومی یعنی قارون از جامعه موسوی بود. هر دو نیز علیه حضرت موسی(ع) و دین و فرهنگ موسوی طغیان کردند. بنابراین روشن می‌شود که این صفت مذموم هم در مسلمان و هم غیرمسلمان رخنه دارد و مسلمانان و افرادی که در جامعه اسلامی زندگی می‌کنند هم دارای ویژگی برتری‌طلبی و شهرت‌طلبی هستند. این نکته را هم فراموش نکنیم که اکثریت ما مسلمانان- به کم یا زیاد- گرفتار این بیماری هستند. آیا با این حال از خدا،  توقع مقام رفیع خانه آخرت را داریم؟ پیامبر اکرم(ص) خطاب به امیرالمومنین(ع) می‌فرمایند: «إنّما هلک الناس باتّباع الهوى و حبّ الثناء» «همانا مردم با پیروى از هواى نفس و دوستى ستایش، هلاک مى‏شوند». [المحجه البیضاء: 6: 112] باز از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که فرمودند: «ما ذئبان ضاریان ارسلا فی زریبه غنم بأکثر فساداً من حبّ الجاه و المال و الشرف فی دین الرّجل المسلم» [همان] «دو گرگ درنده‏اى که به آغل گوسفندان حمله کنند فسادشان بیشتر از شهرت‌طلبی و مال‌دوستی در دین مرد مسلمان نیست». خلاصه کلام اینکه شهرت‌طلبی حجاب ضخیمی است که مانع دیدن حق می‌شود و فسادهای بسیاری را موجب می‌شود. و فرد، جامعه، دولت و ملت را تباه می‌کند.

امیرعلی جهاندار: انتخابات 24 خرداد یک نقطه عطف در تاریخ سیاسی کشور بود چرا که در آن تشتت آرا و کاندیداها به‌وضوح وجود داشت هیچ گفتمان کلی در جامعه شکل نگرفت؛ جدال در این انتخابات بین خرده‌گفتمان‌ها بود و انتخابات نیز پیروز گفتمانی نداشت. اگرچه روحانی پیروز انتخابات شد و اطرافیانش او را دارای مقبولیت عمومی می‌دانستند اما جامعه‌شناسان سیاسی از ابتدا روحانی را با بحران عدم‌وجود پایگاه اجتماعی درگیر می‌دانستند.
رفتارهای دولت یازدهم و حامیانش بعد از آن نشان داد در بین دولتمردان نیز اگرچه به زبان اعلام نشود ولی خطر این بحران جدی است و در نتیجه استراتژی عکسبرداری در سیاست رسانه‌ای دولت در دستور کار قرار گرفت. همه تلاش نزدیکان رسانه‌ای روحانی در سال اول دولت بدین موضوع خلاصه شد که یک روحانی غیرواقعی را به مردم معرفی کنند. همین موضوع باعث شد روحانی‌ای که در همه سوابق کاری‌اش در پست‌های اطلاعاتی و امنیتی بوده است، تبدیل به مدافع آزادی شود و چهره‌ای همچون محمد خاتمی برای جمع‌آوری پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان به‌دست آورد. صحبت از عدم تفاوت هنرمند ارزشی و غیرارزشی، آزادی روزنامه‌های هتاک و... از این دست گفتارها بود تا چهره محمد خاتمی در سیمای حسن روحانی بازنمایی شود.
از سوی دیگر روحانی تلاش کرد خود را همچون هاشمی یک سیاستمدار مقتدر و اهل اقتصاد نشان دهد و هاشمی را نیز در خود داشته باشد. در این مسیر روحانی حتی دستاویز رفتار‌های احمدی‌نژادگونه نیز شد و هر از چند گاهی با رفتن در جمع معلولان آسایشگاهی یا شعارهایی همچون «حل کردن یک هفته‌ای مشکل آب خوزستان» تلاش کرد آن پایگاه اجتماعی را نیز به دست آورد.
همچنان که دولت به پیش می‌رفت نقد توافقنامه ژنو نیز به‌عنوان یک دستاورد سیاست‌خارجه دولت افزایش یافت و هیچ‌یک از طرفداران دولت حاضر به دفاع از آن نمی‌شدند تا آنجا که روحانی در جمع اساتید دانشگاه شهید بهشتی که بیشترین پایگاه دانشگاهی خود را دارد به نشانه اعتراض می‌گوید: «چرا یک عده کم‌سواد که از بخش‌هایی خاص پول می‌گیرند باید حرف بزنند اما بزرگان،‌ دانشگاهیان و اساتید ما سکوت می‌کنند؟» مهم‌ترین پیام این عصبانیت روحانی که ناشی از واقعیت روحانی بود نداشتن پایگاه نخبگانی وی بود.
از طرف دیگر اصلاح‌طلبان که معتقدند روحانی به‌واسطه پایگاه اجتماعی آنها سر کار آمده است، بدین نتیجه رسیده‌اند که وی نمی‌تواند نماینده این جریان باشد و از همین سال اول نسبت به باقی جریان‌ها نقدهای تندتری را به روحانی آغاز کرده‌اند تا آنجا که از هر فرصتی برای منتقد نشان دادن خود نسبت به دولت و روحانی استفاده می‌کند. سعید شریعتی، عضو شورای مرکزی حزب منحله مشارکت پس از سخنان رئیس‌جمهور درباره منتقدان توافقنامه در فیسبوک خود نوشت: «به نظر من «کم‌سواد» خواندن منتقدان و «استاد دانشگاه» خواندن اعضای تیم مذاکره‌کننده یک خطای بیانی فاحش از سوی آقای روحانی است.» یا احمد کارگرنجاتی که درباره روحانی گفت: «درست است که روحانی با تابلوی اعتدال و نوعی دولت فراجناحی به میدان رقابت‌ها آمد اما بی‌هیچ تردیدی او به عنوان شخص خودش از هیچ پایگاه اجتماعی و بدنه سیاسی اختصاصی برخوردار نبود.» یا حتی عارف که در مصاحبه با روزنامه اعتماد گفت: «قبول نداشتم به نفع روحانی کنار بروم و بعد از انتخابات انتظار داشتم روحانی از من مشورت بگیرد!»
همین تلاش روحانی برای بازنمود خود در شخصیت‌های مختلف و گاه متعارض باعث شد هیچ یک از پایگاه‌های اجتماعی و نخبگانی به وی اعتماد نکنند و ثبت‌نام هدفمندی یارانه‌ها برای تحلیلگران اجتماعی شاخصی قرار گرفت در صحت این موضوع که دولت تا چه مقدار دارای پایگاه اجتماعی است. نتیجه ثبت‌نام یارانه‌ها که ابتدا تلاش شد آمارش منتشر نشود در نهایت توسط نوبخت، سخنگوی دولت اعلام شد که 73 میلیون نفر ثبت‌نام‌کنندگان دریافت یارانه‌ها بودند و تنها 2 میلیون 400 هزار نفر از یارانه انصراف داده‌اند. این یعنی دولت به نسبت ابتدای انتخابات نیز دچار افت شدید محبوبیت در جامعه شده است.
برخی طرفداران دولت پس از شکست سیاست‌های تبلیغاتی دولت درباره هدفمندی یارانه‌ها مردم را مورد توهین قرار دادند. شمس‌اردکانی ضمن بی‌اساس خواندن بی‌اعتمادی به دولت گفت: «مردم پول مفت را دوست دارند، وقتی از آنها سوال می‌شود که پول مفت می‌خواهید یا نه، می‌گویند می‌خواهیم. پس به اعتماد یا عدم اعتماد به دولت ربطی ندارد چون پول مفت از عسل هم شیرین‌تر است».
اما بی‌اعتمادی به دولت و نداشتن پایگاه اجتماعی روحانی باعث شد صادق زیباکلام که از طرفداران دولت یازدهم است، اعلام کند: « اگر دولت از محبوبیت بالایی برخوردار ‌بود و اگر کسر قابل‌توجهی از مردم برای آن وزن و اعتباری قائل می‌شدند در آن صورت میلیون‌ها نفر برای یارانه نباید ثبت‌نام می‌کردند».
سیدمحمد غرضی نیز که از جمله رقبای روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم بوده، حضور 73میلیونی مردم برای دریافت یارانه‌ها را به علت بی‌اعتمادی مردم به دولت می‌داند و می‌گوید: «احساس مردم این است که خودشان دارایی‌های‌شان را بهتر مدیریت و هزینه می‌کنند به همین دلیل 73 میلیون نفر برای گرفتن یارانه‌ها ثبت‌نام کردند».
 

 کاش جناب روحانی در سخنان‌شان در روز ارتش، عبارت ما اهل جنگ نیستیم را حالا با هر منظوری نمی‌گفت یا لااقل بعد از این جمله می‌گفت ولی مرد جنگیم.
یک سرهنگ
  نهضت حضرت امام روح الله، نوری از انوار الهی و احیاگر اسلام ناب محمدی است. به عقیده حضرت امام امت، در صورت مقاومت اسلامی و ملی در برابر زورگویی‌های دشمنان، آنها را می‌شود به شکست کشاند.
فلاحت
 چرا وزارت ارشاد به خواننده ازفرنگ‌برگشته، مجوز چاپ کتاب «من مرد تنهای شبم» را داد؟
مشهدی
 با این همه تقلای دولت برای انصراف مردم از یارانه‌ها، 97 درصد ملت خواستار دریافت آن شدند. عوامل مختلفی در این باره مطرح است که یکی از آنها، وضعیت نامشخص اقتصاد کشور و عدم رویکرد واقعی به اقتصاد مقاومتی از سوی مسؤولانی است که موظفند در این باره طراحی و برنامه‌ریزی کنند ولی به نظر نمی‌رسد چنین رویه‌ای را در پیش گرفته باشند. یک دلیل دیگر هم مشی دولتی‌هاست که داشتن مال زیاد و غیرقابل شمارش و توانگری خودشان را «حُسن» می‌دانند ولی ماهی 45 هزار تومان مردم را هم برنمی‌تابند. همچنین موفق ‌نبودن توافق ژنو با آن همه کوتاه‌آمدن هم، موثر بود.
میکائیلی

دکتر مجتبی اصغری: در ایامی که بنا بود انتخاب نزدیک‌ترین تفکر به برقراری رابطه با آمریکا، منجر به آغاز ماه‌عسل شیرین روابط دو کشور شود. فقط «جنگ مستقیم» تاکنون رخ نداده است! از بارها تهدید نظامی ایران توسط انواع سیاستمداران آمریکایی گرفته تا تصویب قانون اختصاصی برای ممنوعیت ورود «نماینده منتخب دولت روحانی» به خاک آمریکا! به این لیست بلند بالا از خصومت‌ورزی آمریکایی‌ها تشکیک در قانونی بودن انتخابات ریاست جمهوری 1392 و مشروعیت حسن روحانی و مصادره بنیاد علوی؛ فقط با 2/5 میلیارد دلار ارزش ملک ساختمان را هم اضافه کنید!
   قتل تحلیل‌های غلط
تا اینجای کار با وجود همه امتیازات فربه‌ای که حسن روحانی به آمریکا تقدیم کرده، کاسب که نشده‌ایم هیچ، دست‌کم به اندازه دارایی‌های بنیاد علوی در آمریکا، متضرر هم شده‌ایم. حتی اگر هزینه‌های زمان اضافه‌ای که پس از توافق ژنو «تحریم‌های اقتصادی» را داوطلبانه به جان خریده‌ایم محاسبه نکنیم، بازهم میزانی که دولت از درجه محبوبیت ملی، اعتبار و عزت در جامعه ایرانی متضرر شده برای دست‌کشیدن روحانی و تیمش از «معامله یک‌طرفه با آمریکا» کفایت می‌کرد. اما چرا دولت حاضر شده صحت همه تحلیل‌های منتقدان «باج‌دهی به آمریکا» را داوطلبانه و با تنزل آبرو  و اعتبار داخلی خود به اثبات برساند؟ روحانی به محض عقبگرد می‌توانست «آینده مبهم» خود در وضعیت فعلی را با کسب‌نظر مثبت آحاد مردم تاخت بزند و با یک مانور قدرت جهانی از موقعیتی مشابه روسیه در جامعه بین‌الملل برخوردار شود. سؤال مهم این است که نسبت دولت جدید با آمریکا چیست؟
   کارگزاران سرمایه‌داری
محمد هاشمی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران اخیرا ادعا کرده «اندیشه کارگزاران که برگرفته از اندیشه‌های آقای هاشمی است امروز در کشور حاکمیت دارد.» برای کشف اندیشه کارگزاران باید مروری بر عملکرد گذشته آنها داشته باشیم. کارگزاران یک حزب دولت‌ساخته است که به طور غیر‌رسمی فعالیت خود را از آخرین سال جنگ تحمیلی آغاز کرد. ماهیت تعداد قابل‌توجهی از اعضای رسمی یا غیر‌رسمی این حزب با رانت‌خواری دولتی آمیختگی شدید دارد. کارگزاران به جز قدرت اقتصادی در جامعه ایرانی صاحب «هیچ» است از هیچستان اعتبار و شخصیت سیاسی! اوج فعالیت اقتصادی این گروه را باید در ایام اقتدار هاشمی رفسنجانی جست‌وجو کرد. زمانی که از معادن ملی گرفته تا کارخانجات پتروشیمی و انبوهی از شرکت‌های نفتی بر اساس سنت شایسته‌سالاری ورژن دوران سازندگی به صورت تمرین شده نصیب همین اقلیت مذکور شد.
   هر جا سخن از رانت است...!
در یک کشور نفتی، یک پای هر رانت اقتصادی آلوده به سرمایه نفت است! پس این بار هم به صورت خودجوش همه شرکت‌های نفتی نوظهور ایرانی طرف حساب با «سرمایه‌گذاران چند ملیتی نفتی» یک سرشان به همین رفقای قدیمی رسید. اینها لطیفه‌های حزبی نیست که از کیش اورینتال تا همین پرونده گشوده باقی‌مانده کرسنت، از ماجرای توتال تا استات اویل، ردپای همین دوستان در پرونده رشوه و دزدی و فساد اقتصادی دیده می‌شود. خصوصی‌سازی که اجرایی شد دیگر دوستداران حزب کارگزاران راه و چاه فعالیت قانونی قدیمی را پیدا کردند. به همین جهت است که در بخش «تاریخچه» بسیاری از بزرگ‌ترین شرکت‌های پتروشیمی و انبوهی از شرکت‌های مادرتخصصی و کلان‌سرمایه‌داران حوزه نفت و گاز به اصطلاح جدا شده از بدنه دولت، نام همین اقلیت محدود می‌درخشد. پول ملی که به جیب حزبی سرازیر شد وسوسه مهندسی قدرت نیز هوش از سر آقایان ربود! فرضا یکی از اعضای هیات‌موسس کارگزاران که از پدران پتروشیمی «خصوصی»(!) محسوب می‌شود برگزار‌کننده و مادرخرج جلسات انتخاباتی یک نامزد انصرافی انتخابات ریاست جمهوری نیز بوده است.
منفعت همه این افراد و شرکت‌های به اصطلاح خصوصی که همگی بزرگ‌ترین مشتری‌شان خود «دولت ایران» است با حضور سرمایه‌گذاران چند‌ملیتی خارجی صدها بلکه هزاران برابر می‌شود. به همین جهت است که هنوز این اقلیت یک‌درصدی از دوران سازندگی به عنوان «بهترین ایام پس از انقلاب» نام می‌برند چون اولین هجوم دلالان و سرمایه‌داران نفت‌خوار اروپایی و آمریکایی در همین دوران با «اوکی» دولت ‌وقت رخ داد.
حال فرض کنید چنین اقلیتی تا چه اندازه به «بریز و بپاش نفتی» وابسته است! درک این موضوع عجیب نیست که در شرایط تحریم و اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی خرابکاری رانتی با مشکلاتی جدی مواجه می‌شود. پس بازشدن مسیر رابطه با آمریکا برای دستیابی به هدفگذاری فروش روزی «5 میلیون و 700 هزار بشکه» نفت تنها راه راضی نگاه‌داشتن این اقلیت اقتصادی نفتی خواهد بود. خصوصا اینکه بدانیم بسیاری از حامیان معنوی حسن روحانی در انتخابات 1392 همین افراد بوده‌اند. پس مقابله روحانی و دولتش با چنین اقلیت خطرناکی که سابقه فتنه 88 را در کارنامه سیاسی- اقتصادی خود دارند کار آسانی نخواهد بود، حتی اگر به هزینه‌کرد «شخصیت سیاسی رئیس‌جمهور روحانی» منجر شود.
نفتی بمانیم؟
می‌ماند رابطه «نفت و انرژی هسته‌ای»! پیش از این نخبگان سیاسی وابسته به همین اقلیت اقتصادی بارها از همه‌گیر شدن شعار «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست» انتقاد کرده‌اند. حتی بسیاری از این افراد از جمله بانیان فتنه 88 بر ضد روند ملی دستیابی به انرژی هسته‌ای با ارائه دلایلی عجیب و غریب اقدام ورزیدند. «اروپا از انرژی هسته‌ای عبور کرده»، «هسته‌ای خطرناک است»، «هسته‌ای هزینه‌ساز است»، «به هیچ دردی نمی‌خورد و اصلا بو می‌دهد»! مشابه چنین جملاتی را بارها از بی‌بی‌سی و صدای آمریکا با زبان به اصطلاح کارشناسان مورد قبول اپوزیسیون خارجی و داخلی شنیده‌ایم!
هدف از همه مباحث تئوریزه شده در جلسات کارشناسی رانت‌خواران کذایی در مخالفت با انرژی هسته‌ای یا هر رقیب دیگری در حوزه انرژی، «نفتی باقی‌ماندن ایران» است. اتفاقا در این موضوع شرکت‌های چندملیتی نظام سرمایه‌داری نیز با دوستان آقای هاشمی رفسنجانی موافقت کامل دارند. قانون نظام سرمایه‌داری کنترل «همه» یا «هیچ» است. با این معنا که اگر یک کشور در مسیری غیر ‌از نقشه تعیین‌شده جهانی حرکت کند بر اهداف و ارزش‌های دیگران نیز تاثیر خواهد گذاشت. حال اگر کشور مذکور صاحب دومین ذخایر نفت و گاز جهان نیز باشد «موجودیت نظام سرمایه‌داری» را می‌تواند در آینده به سبب در دست گرفتن بخشی از بازار به خطر بیندازد. در صورتی که سرمایه‌گذاری ایران بر اساس سیاست‌گذاری رهبر معظم انقلاب بر سایر منابع انرژی از جمله «هسته‌ای» ادامه یابد روزگاری که ایران کنترل بازار را به دست گیرد، دور نیست!
رهبر انقلاب 1/1/1392 در حرم رضوی فرمودند: « اقتصاد ما دچار این اشکال است که وابسته‌ به نفت است. ما باید اقتصاد خودمان را از نفت جدا کنیم؛ دولت‌های ما در برنامه‌های اساسی خودشان این را بگنجانند. من هفده هجده سال قبل به دولتی که در آن زمان، سر کار بود و به مسؤولان گفتم کاری کنید که ما هر وقت اراده کردیم، بتوانیم درِ چاه‌های نفت را ببندیم. آقایانِ به قول خودشان «تکنوکرات» لبخند انکار زدند که مگر می‌شود؟! بله! می‌شود؛ باید دنبال کرد، باید اقدام کرد، باید برنامه‌ریزی کرد. وقتی برنامه‌ اقتصادی یک کشور به یک نقطه‌ خاص متصل و وابسته باشد، دشمنان روی آن نقطه‌ خاص تمرکز پیدا می‌کنند».
مصرف‌کننده بی‌هنر نفتی
پس جنگ نهایی دولت حسن روحانی برای حفظ و دفاع از دستاوردهای هسته‌ای با فشارهای آمریکا نیست چرا که به قول معروف در این بازی زحمت مقابله با فشار تحریم را دولت و مردم کشیده‌اند اما گربه‌های داخلی نظام سرمایه‌داری ادعای خستگی‌شان می‌شود! چرا که از عادت کردن ملت به تحمل رنج مسیر «استقلال» و پرداخت هزینه «ابرقدرتی» و تبدیل به یک کشور «تولیدکننده» به جای «مصرف‌کننده نفت‌فروش بی‌هنر» در هراسند.
ملت حامی دولت
ما از دولت منتخب ملت در جمهوری اسلامی دفاع می‌کنیم چرا که آبرو، عزت ملی و بین‌المللی رئیس‌جمهور ایران گره خورده به آبرو و منافع کل ملت. اما دولت نیز نباید فراموش کند هسته‌ای یک موضوع ساده و کم‌ارزش نیست که با تهدید حامیان استقلال ملی بتواند از زیر بار آن شانه‌خالی کند. نظرسنجی غربی‌ها را فراموش نکنیم! آبان 1392: ۸۵درصد شهروندان ایرانی گفتند تحریم‌های بین‌المللی به زندگی آنها ضربه‌زده اما در عین حال ۶۸درصد اعلام کردند ایران با وجود تحریم‌ها همچنان باید به برنامه اتمی ادامه دهد. شایان ذکر است میزان حمایت مردم از برنامه اتمی کشورمان پس از افزایش تحریم‌ها ۵ درصد رشد یافت. ملت ایران بارها ثابت کرده روی پای خود ایستادن را به تکیه بر هر بیگانه‌ای ترجیح می‌دهد. باج دادن به نظام سرمایه‌داری آن هم از طرف مسؤولان برای تامین منافع شخصی یک اقلیت رانت‌خوار بی‌مایه که هیچ ارزشی برای «استقلال ملی» قائل نیستند، بدون شک تجربه‌ای تکرار ناپذیر است.

 

شهادت برادر پاسدار «محمد منتظرقائم» در صحرای طبس (1359ش)
پس از شکست حمله نظامی آمریکا به ایران در طبس و به جا گذاشتن چند فروند هلی‏کوپتر، برادرِ پاسدار محمد منتظر قائم، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی یزد، جهت بررسی اوضاع به ناحیه مورد نظر وارد شد تا اطلاعات موجود و فوق‌سری داخل صحنه را جمع‏آوری کند. از آن طرف، چون استکبار جهانی، نقشه‏های خود را نقش برآب می‏دید، تصمیم گرفت تا باقیمانده هلی‏کوپترها منهدم شود تا اسناد سری نیز از بین برود. بنابراین با هماهنگی بنی‏صدر معزول و تنی چند از مزدوران و خودفروختگانی که در نیروی هوایی نفوذ کرده بودند، این منطقه بمباران شد و پاسدار محمد منتظر‌قائم به فیض شهادت نائل آمد. از بین بردن اسناد و مدارک جامانده که به طور قطع حاوی اسناد و مدارک مربوط به ادامه طرح و برنامه‏های آمریکایی‏ها پس از انجام مرحله اول عملیات بود و همچنین شامل اسامی عوامل مزدور داخلی و جاسوسانی می‏شد که باید طی این عملیات با آمریکایی‏ها همکاری می‌کردند، خود واقعه‏ای مهم و قابل بررسی است.
درگذشت فقیه بزرگ عالم تشیع «مقداد بن عبدالله حلی» (826 ق)
ابوعبدالله شرف‌الدین مقداد بن‌عبدالله بن‌محمد حلی‌سیوری معروف به فاضل مقداد و فاضل سیوری، فقیه، متکلم، محقق، جامع معقول و منقول و از علمای بزرگ شیعه است. فاضل مقداد پس از اتمام تحصیلات مقدماتی برای فراگیری فقه، اصول و حدیث در محضر درس «شهید اول» حضور یافت تا آنگاه که خود در این علوم استاد گشت. وی از اکابر علمای امامیه در عصر خویش بوده و آثار متعددی از خود به جای گذاشت که: آداب‌الحج، آیات‌الاحکام، شرح‌اَلفیّه شهید اول، شرح مبادی‌الاصول علامه و کَنزالعرفان فی فقه‌القرآن از آن جمله‏اند. وفات فاضل سیوَری در نجف اشرف واقع شد و مقبره‏ او را در نزدیکی بغداد در مسیر زائران عتبات عالیات می‏دانند.
پایان عملیات صهیونیست‏ها علیه لبنان(1996م)
در عملیات 16 روزه رژیم صهیونیستی علیه لبنان موسوم به خوشه خشم، ارتش اسرائیل از زمین، هوا و دریا، جنوب و حتی بیروت پایتخت لبنان را مورد حمله قرار داد. همچنین علاوه بر انهدام بسیاری از مناطق غیرنظامی و تأسیسات اقتصادی، 180 نفر از مردم این کشور را شهید و صدها نفر را مجروح کرد. این عملیات برای تضعیف روحیه مردم و رزمندگان مقاومت اسلامی لبنان و تحمیل شرایط تل‌آویو برای خروج از جنوب لبنان، انجام شد اما لبنان همچنان بر لزوم خروج فوری بی‌قید و شرط صهیونیست‏ها از جنوب این کشور تأکید کرد. این موضع لبنان و مقاومت مردم و رزمندگان این کشور و همچنین فشار جهانیان موجب شد که رژیم صهیونیستی به حملات وحشیانه خود به لبنان خاتمه دهد.
انفجار نیروگاه هسته‏ای چرنوبیل
در شوروی(1986م)
نیروگاه هسته‏ای چرنوبیل که در کشور اوکراین قرار دارد، بخش مهمی از برق این کشور را تأمین می‏کند. ظرفیت این نیروگاه 4 هزار مگاوات بود و به دنبال انفجار واحد اوّل، سه واحد دیگر نیز منفجر شدند و با انفجار آن، مواد خطرناک حاوی امواج رادیواکتیو، در منطقه‏ای پهناور منتشر شد. شوروی ابتدا وقوع انفجار در این نیروگاه را تکذیب کرد ولی در پی آشکار شدن ابر هسته‏ای ناشی از رادیواکتیویته از نیروگاه چرنوبیل، به این انفجار اعتراف و آن را ناشی از نقص فنی اعلام کرد. در گزارش رسمی مقامات شوروی به آژانس بین‏المللی انرژی هسته‏ای، علت حادثه، «اشتباه انسانی» یا «توالی عجیبی از اشتباهات» ذکر شد. در نتیجه این نیروگاه موقتاً تعطیل شد. ساختن 4 رآکتور نزدیک به هم در یک مجتمع عملیاتی، اشتباه فاحشی بود. نیروهای کمک اضطراری نیز در محل حادثه حاضر نبودند. جمعیت شهرهای مجاور به سرعت تخلیه نشدند و از همه مهم‌تر رؤسای سیاسی اوکراین بعد از 6 روز در محل حاضر شدند. این واقعه در عرصه بین‏الملل به عنوان شکستی برای شوروی تلقی شد و ضربه‏ای سنگین و زیانبار بر حیثیت این امپراتوری در حال فروپاشی وارد ساخت و محبوبیت و اعتبار گورباچف را خدشه‏دار کرد. با این حال گورباچف به تلاش یکجانبه در کنترل مسابقه تسلیحاتی تداوم بخشید و ارائه امتیازات به آمریکا را تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ادامه داد.
 

نشریه فرهنگی و علوم انسانی«روایت» که نخستین شماره آن از ابتدای امسال روی گیشه آمده، اقدام به برگزاری مناظره مهمی میان حسین کچوییان و سیدجواد طباطبایی به‌عنوان دو اندیشمند حوزه علوم اجتماعی کرد که در روزهای گذشته بازتاب وسیعی داشت. بازتاب گسترده‌ای که به گزارش بولتن‌نیوز، پس از مصاحبه سیدجواد طباطبایی با فرهنگ امروز و ذکر نکاتی در باب مناظره صورت گرفته با حسین کچوییان در نشریه «روایت» و ابراز این ادعا که «روایت» بدون اجازه او متن این مناظره را منتشر کرده، وجهی تازه یافت و بیش از پیش گسترش یافت.
اجازه انتشار از هر دو سوی مناظره گرفته شده بود
در همین راستا، نشریه «روایت» مبادرت به صدور جوابیه‌ای در این باب کرده‌ و ضمن تاکید بر اینکه از هر دو سوی مناظره اجازه‌نامه کتبی دارد، برخی نکات را توضیح می‌دهد. در جوابیه «روایت» خطاب به سیدجواد طباطبایی آمده است:
آقای دکتر سیدجواد طباطبایی در گفت​‌وگو با سایت فرهنگ‌امروز از انتشار مناظره‌شان در نشریه «روایت» ابراز نارضایتی کرده‌اند.  ماجرا از این قرار است که ایشان در اسفند ماه سال گذشته، هنگامی که ما دست​درکار آماده‌سازی شماره نخست بودیم، میهمان مجله «روایت» بودند. در این جلسه ایشان پذیرفتند تا در مناظره‌ای که مجله درصدد برگزاری آن بود با موضوع ملیت و ناسیونالیسم ایرانی شرکت کنند.  اجازه انتشار از هر دو سوی مناظره گرفته شده بود. جناب آقای دکتر حسین کچوییان نیز پذیرفتند طرف دیگر مناظره باشند و دکتر طباطبایی با روی باز در بحث شرکت کردند. پس از اتمام جلسه قرارشد هر کدام از دو استاد متن پیاده شده گفت‌وگو را بخوانند و اگر اصلاحاتی به نظرشان می‌رسد در متن انجام دهند. دکتر کچوییان در همان ظرف زمانی یک هفته‌ای که مورد درخواست نشریه بود این کار را انجام دادند اما دکتر طباطبایی پس از این فرصت، اطلاع دادند حداقل تا ده روز دیگر نمی‌توانند کاری انجام بدهند و درنهایت با اصرار مجله پذیرفتند که متن راساً توسط روایت تهیه و چاپ شود.  به هر روی متن مناظره با کسب اجازه صریح ایشان در مجله «روایت» منتشر شد. لذا شاید بتوان عنوان‌کرد اینکه متن بدون اجازه ایشان یا بدون اصلاح و بازنویسی دقیق ایشان منتشر شده است، با آنچه در واقع رخ داده است، همخوان نباشد.  نشریه روایت ضمن تکذیب ادعاهای اخیر مبنی بر انتشار بی‌اطلاع یا بی‌اجازه مناظره، آماده انتشار هرگونه مطلب تکمیلی دکتر طباطبایی و نظرات همه اساتید حوزه وسیع علوم انسانی است و برای ایشان و تمام آن بزرگواران احترام و اعتبار قائل است.
سیدمجید حسینی
 صاحب امتیاز و مدیرمسؤول روایت

وقتی یه دختر میگه لباس ندارم بپوشم، هی نرید از توی کمد لباس بیارید و بپرسید «پس این چیه؟!»
این یه موضوع پیچیده است!