امیرعلی جهاندار: سال 88 است، شور انتخاباتی به اوج خود رسیده است، برخی گروهک‌های سیاسی با وجود شورای نگهبان قانون اساسی که ناظر بر اجرای صحیح انتخابات است، کمیته صیانت از آرا تشکیل دادند تا بر طبل احتمال تقلب در انتخابات بکوبند اما کاندیداها در سفرهای استانی خود مشغول سخنرانی هستند و هریک درباره آرمان‌های انقلاب اسلامی نظر خاصی دارند و در این میان «فلسطین» جایگاه ویژه‌ای دارد. حلقه مقاومت که علاوه بر نگاه اعتقادی برای جمهوری اسلامی یک جایگاه امنیتی استراتژیک نیز دارد از منظر برخی کاندیداها نقد می‌شود.
میرحسین در نطق تلویزیونی جمعه‌شب اول خرداد 88 در بخشی از حرف‌هایش درباره فلسطین می‌گوید: «ما موقعی می‌توانیم از آرمان‌های فلسطین دفاع کنیم که خودمان قوی باشیم.» وی در مناظره معروف خود با احمدی‌نژاد نیز «موضع‌گیری رئیس دولت نهم در اجلاس دوربان سوییس را که در دفاع از فلسطین و مردم غزه بود، اشتباه می‌خواند». وی در سفرهای استانی برای تبلیغات انتخاباتی با حضور در دانشگاه ارومیه در واکنش به دانشجویانی که با در دست داشتن پرچم فلسطین و پلاکاردهایی در مخالفت با وی شعار سر می‌دادند، گفت: «بنده ریشه برخی مشکلات در این سالن را وجود پرچم فلسطین در دست دوستان به جای پرچم ایران می‌دانم.» میرحسین موسوی در سفر خود به استان مرکزی نیز در جمع دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی اراک در بخشی از سخنانش ابراز کرد: « دولت با شعارهای احساسی درباره فلسطین فضاحت به بار آورده ‌است».
با همه این مواضع و بسیاری مواضع دیگر، مردم انتخاباتی را در سلامت کامل با نصاب 85 درصدی به‌وجود می‌آورند تا یک رکوردشکنی تاریخی را در عرصه مردمسالاری به رخ جهانیان بکشند اما آمریکا، اسرائیل، انگلیس و برخی کاندیداهای شکست خورده از انتخاب مردم رضایت ندارند و آشوب‌های خیابانی را کلید می‌زنند تا به خیال خود انقلاب رنگین در ایران به‌وجود آورند.
اگرچه همگان 3 سال قبل از آن جنگ نیابتی ایران با اسرائیل را به‌خاطر دارند که در آن حزب‌الله لبنان در 33 روز چگونه اسرائیل را شکست داد اما آشوب‌ها تا روز قدس ادامه دارد و دوباره آن آرمان بزرگ مورد تهاجم این جریان اندک قرار می‌گیرد. شعار اصلی این جریان آن است که «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» بی‌آنکه ذره‌ای درباره جایگاه استراتژیک و مواضع فراملی فلسطین، غزه، لبنان و.... توجهی داشته باشند.
بعد از چند ماه کشور به آرامش کامل می‌رسد اما جنگ به مرزهای ایران نزدیک‌تر می‌شود. بعد از فلسطین و جنوب لبنان این بار جنگ در سوریه بالا می‌گیرد. جمهوری اسلامی به عنوان محور مقاومت همچنان مواضع خود را در دفاع از حلقه مقاومت بیان می‌کند و آن جریان باز در مواضعی جاهلانه دفاع ایران از سوریه را بی‌منطق، غیرعقلانی و ظلم به مردم داخل کشور می‌داند.
به موازات این جریان، گروه کوچک دیگری که در دو ـ سه سال اخیر قوت گرفته و در حال رشد و نمو است جریان جعلی شیعه‌نمایی است که در حاشیه و متن بیوت یکی از مراجع تقلید قم به نام شیرازی شکل گرفته است. این جریان غیرمعقول که بدون نگاه به مکان و زمان و بدون توجه به مسائل جاری در جهان اسلام، به اشاعه بدعت‌هایی می‌پردازد که نتیجه آن جز کشتار شیعیان بی‌گناه نیست به گواه بسیاری از تحلیلگران از سوی سرویس‌های جاسوسی انگلستان خط‌دهی می‌شود.
شبکه‌های ماهواره‌ای متعدد، امپراتوری اینترنتی و مراکز وسیع آموزشی در کشورهای مختلف اسلامی، تنها ثمره بخشی از حمایت‌های مادی و توزیع پول‌های کلان این جریان است. این در حالی است که کشورهای اروپایی شبکه‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران را می‌بندند و شبکه المنار حزب‌الله در بسیاری از ماهواره‌ها توقیف شده و اجازه پخش ندارد.
این جریان با وجود اینکه ادعای حمایت و دستگیری از همه شیعیان و محبان اهل بیت را دارد اما در ماجرای سوریه کوچک‌ترین اظهارنظری نکرده است. حتی زمانی که دشمن درصدد تخریب مرقد مطهر حضرت زینب سلام‌الله علیها بود، هیچ عکس‌العملی از این فرقه نشان داده نشد. نکته جالب ماجرا جایی است که تنها جریان مسلمانی که بعد از تکفیری‌ها علیه سیدحسن نصرالله در لبنان فعالیت می‌کند، این جریان است. این فرقه به دنبال ایجاد شکاف بین مردم متدین عامی و نظام اسلامی است.
جریان شیرازی‌ها که خط انگلیس یعنی تفرقه را کلید زده‌اند از طرفی در حال تهاجم به سمت نظام اسلامی ایران بوده، از سوی دیگر تهاجم به سمت اهل‌سنت که این تفرقه بین شیعه و سنی را به همراه خواهد داشت و عملکرد تروریستی جریان‌های تندرو سلفی و وهابی علیه شیعیان را تهییج خواهد کرد.
غائله سوریه بعد از 3 سال ختم به خیر شده و انتخابات باشکوهی با نصابی بالا در این کشور برگزار شد اما یاغیان موسوم به «داعش» که از طریق آمریکا و اسرائیل پروار شده بودند، امروز به عراق گسیل شده‌اند تا هم جنگ به مرز ایران بیش از پیش نزدیک شود و هم عراق به عنوان یکی از مهم‌ترین اماکن مقدس شیعه که چند امام معصوم را در خاک خود دارد، مورد تهاجم قرار گیرد. با توجه به آنچه گفته شد دو سوال اصلی پیش روی این دو جریان منافق قرار می‌گیرد. سوال اول که پاسخش را باید سران فتنه بدهند آن است که جنگ نیابتی ایران در چند هزار کیلومتر آن طرف‌تر از خاک ایران بهتر می‌بود یا جنگ در نزدیکی مرزهای کشور؟ این احتمال امروز صفر است که داعش و هر جریان دیگری جرأت تجاوز به خاک ایران را بکند اما آیا اگر این اتفاق افتاد آن جریان فتنه‌گر در سال 88 که شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» را سر می‌دادند حاضر هستند واقعا جان خود را فدای ایران کنند؟ چنانچه امروز مشاهده می‌کنیم این جریان سکوت محض را در مقابل اتفاقات اخیر از خود نشان داده است!
و سوال دوم را باید از جریان منافق «شیرازی‌ها» پرسید که داعیه شیعه ناب بودن را دارند. بی‌شک یکی از دلایلی که امروز این اتفاقات تلخ بر سر مردم عراق در حال وقوع است، تندروی‌های این جریان است که به نام اسلام و شیعه، با داعیه دفاع از حریم امامت و حضرات معصومین علیهم‌السلام تحریکات تفرقه‌افکنانه بین شیعه و سنی و بین شیعه و حکومت اسلامی را رقم زده است. جریانی که تا امروز محل امتحانی برایش نبوده، امروز که جریان سلفی‌مسلک داعش به عراق حمله کرده و اعلام کرده مقصد بعدی‌‌اش کربلاست، چرا سکوت کرده و به دفاع از عتبات عالیات بر نمی‌خیزد‍؟
اتفاقات اخیر دو پیام مهم برای جهان اسلام و تشیع داشت و آن اینکه هر دو این جریان‌ها نه تنها با اسلام شیعی قرابتی ندارند بلکه با رفتار منافقانه خود در راستای اهداف روباه پیر، آمریکا و اسرائیل عمل می‌کنند.

رضا ملک‌زاده: سوق دادن دغدغه‌های محیط‌زیستی از جهان اول به کشورهای در حال توسعه و جهان‌سومی یکی از شگردهای جهانی‌سازی است. در شرایطی که خود فرآیند «توسعه حداکثری» و «جهانی‌سازی» بیشترین خسارت را به واسطه افزایش تولید و بهره‌برداری از منابع طبیعت به کره زمین وارد کرده، کشور‌های پیشرفته تلاش می‌کنند از دغدغه‌های دروغین محیط‌زیستی نیز ظرفی بسازند برای همراه‌سازی حداکثری سایرین با قوانین از پیش تعریف‌شده جهانی که نه تنها کمکی به بهبود شرایط زیست‌محیطی آنها در مرزهای ملی نخواهد کرد بلکه عملا منجر به هتک قوانین داخلی دولت‌ها و کوتاه شدن دست مردم از مدیریت منابع‌شان خواهد شد.
این موضوع نه کشف ما ایرانی‌هاست و نه به قول انگلیسی‌های خبیث برآمده از تئوری توطئه است! جمعیت قابل‌توجهی از مخالفان جهانی‌سازی دغدغه‌های محیط‌زیستی‌شان بر مبنای همین اصول بنیانگذاری شده است. روشن است که برای رسیدن به رشد فزاینده، تاکید خاصی بر قلب تپنده الگوی جهانی‌سازی یعنی تجارت آزاد می‌شود و در کنار آن از فعالیت‌ شرکت‌های استعمارگر چندملیتی که حکم بازوی اجرایی جهانی‌سازی را دارند، مقررات‌زدایی شده و خصوصی‌سازی و «کالا‌سازی» تا آنجا که امکان دارد، گسترش می‌یابد. نکته اخیر حتی شامل حیطه‌هایی از فعالیت‌های اجتماعی می‌شود که تا این لحظه از تاریخ در نظام مبادله و تجارت وارد نشده است یا حیطه‌هایی که به نظر می‌رسد، حق طبیعی انسان است که خارج از نظام مبادلاتی و تجاری به آن دسترسی داشته باشد.
هم‌اکنون فشارهایی وجود دارد تا مواردی چون آب رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و چشمه‌ها را نیز که همیشه بخشی از زندگی طبیعی انسان بوده، همچون حق مالکیت بذر محصولات کشاورزی، به سیستم کالایی و مبادله‌ای فوق ملحق کنند. بنابراین در حال حاضر بنا به مفاد قراردادهای مبتنی بر تجارت جهانی، روند کالاسازی و خصوصی‌سازی در حوزه خدمات عمومی جریان دارد. آخرین مذاکرات انجام شده، پیرامون حوزه‌هایی است که هنوز به طور عمده در اختیار دولت‌هاست، مانند رادیو و تلویزیون، آموزش‌عمومی، بهداشت، آب و فاضلاب، تامین‌اجتماعی، پلیس، آتش‌نشانی، راه‌آهن، زندان‌ها و...!
 خصوصی‌سازی در این حوزه‌ها، زمینه برای سرمایه‌گذاری خارجی و تسلط آنها بر این مقوله‌ها را فراهم می‌سازد. آنگاه ‌باید برای دریافت خدمات تامین‌اجتماعی به شرکت نفتی شل و برای اداره زندان‌ها به توتال مراجعه کنیم و برنامه‌های صدا و سیما را از دیزنی دریافت کنیم. اتفاقا در کشور ما به واسطه حساسیت زیاد ذاتی، این برنامه‌ها با سرعت بیشتری آغاز شده است. فارغ از بحث‌ها پیرامون خصوصی‌سازی صدا و سیما، هم‌اکنون عملا مهدهای کودک نیز به یک سازمان مردم‌نهاد وابسته به سیستم آموزشی یونسکو واگذار شده است. سیستم آموزشی دانشگاهی نیز که از ابتدا تحت مدیریت ما نبود و عملا سال‌هاست قوانین شورایعالی انقلاب فرهنگی به مرحله اجرا صعود نمی‌کنند! حتی برنامه «تحدید نسل ایرانیان» نیز توسط مجموعه‌ای از سازمان‌های مردم‌نهاد که تحت مدیریت بانک‌جهانی و یونیسف به خرج مدیران شل، فعالیت می‌کردند در سطح کشور انجام شد. به نحوی که قریب به 10 سال پیاپی ایرانیان مقام اول سرعت کاهش نرخ رشد جمعیت در جهان را به خود اختصاص داده بودند!
اینها همان مبانی است که براساس آن سازمان حفاظت محیط‌زیست کشورمان را به سان یک سرباز نظام جهانی به جنگ با تولید بنزین در داخل کشور با انگ سرطان‌زایی وامی‌دارد و اتفاقا در بدو آغاز این پروسه رسانه‌ای بی‌سند و مدرک، مدیر این جریان را شایسته دریافت انواع جوایز جهانی برمی‌شمارد!
جوزف نای، تئوریسین بزرگ آمریکایی ترغیب کشورهای در حال توسعه و جهان‌سوم به «خصوصی‌سازی» حداکثری پیش از وضع قوانین را تحریک به قطع بازوی دولت‌ها توسط خودشان می‌نامد چرا که به طور معمول دغدغه قانونگذاری در چنین کشورهایی همیشه با تاخیر زمانی چندده‌ساله نسبت به تاکیدات اجرای بی‌چون و چرای نقشه‌های دیکته شده توسط سازمان‌های بین‌المللی بروز می‌کند! اینگونه می‌شود که در سازمان محیط‌زیست هیچ دغدغه‌ای برای تبیین قوانین سختگیرانه درباره محموله‌های گندم وارداتی با ریسک سرطان‌زایی حداکثری دیده نمی‌شود! هیچ استاندارد محیط‌زیستی برای کودهای شیمیایی وارداتی وضع نمی‌شود و سرطان، نازایی و ناباروری در کشوری که به تولید محصولات ارگانیک در جهان شناخته می‌شود، به همین جهت افزایش می‌یابد! هنوز سازمان محیط‌زیست و وزارت نفت بابت آلودگی نفتکش‌های چندملیتی که روزانه از تنگه هرمز عبور می‌کنند و ضایعات و مایعات نفتی خود را به خلیج‌فارس روانه می‌کنند، مالیات یا قانونی وضع نکرده‌اند!
با تبیین نقشه جهانی‌سازی در میان مردم، رمزگشایی از تک‌تک اظهارات مدیران و مسؤولان دولت یازدهم که به صورت روزانه در کشور ایجاد بحران‌های محتوایی می‌کنند، کار سختی نخواهد بود. وقتی بنا بر کالاسازی و خصوصی‌سازی به نفع جریان جهانی باشد، اظهارات علی جنتی با این مطلع که هر اندازه از زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که مشتری داشته باشد، فروشی و قابل واگذاری به بخش خصوصی است، قابل تعبیر و تحلیل خواهد بود. البته دولتی‌ها از واگذاری به «مردم» سخن می‌گویند اما کیست که نداند ما از سال 1368 تاکنون «به نام مردم» صنایع مادر و زیرساخت‌های حیاتی کشور را خصوصی می‌کنیم و ناباورانه هر بار سند مراکز خصوصی‌شده به دست یک لابی واحد می‌افتد! این در حالی است که در خود سیستم مبدع تشکیلات تجارت آزاد مبتنی بر جهانی‌سازی اقتصادی، فرهنگی و حتی سیاسی همه‌جانبه، فضا به سمت اتحاد حداکثری و تصدی‌گری جهانی با سرعت  پیش می‌رود. اگر 10 سال پیش 70 شرکت داروسازی معتبر در جهان وجود داشت، امروز این تعداد با تجمیع حداکثری به 5 شرکت بزرگ چندملیتی با قدرت مدیریت کل بازارهای دارویی جهان تقلیل یافته است. دغدغه‌های زیست‌محیطی جهان‌اولی هم در جهت حذف سایر رقبا از سیستم، رشد چشمگیری یافته است. از انگ سرطان‌زایی بنزین تولید داخل بگیرید تا آلودگی پسته ایرانی و بایکوت جهانی بازار صادرات به سمت «خام‌فروشی» حداکثری و بهره‌برداری صرفا بدون قانون از منابع طبیعی سایر کشورها! با این وجود امتیاز بهره‌برداری و استفاده از منابع کشورهایی همچون کانادا، آمریکا، آلمان، فرانسه و امثالهم به اندازه‌ای با استانداردها و قوانین حداکثری سفت و سخت مرزبندی شده که هرگز فرضا شرکت ملی نفت ایران امکان امضای قراردادی مشابه شرکت بی‌پی در آفریقا را نخواهد یافت. علاوه بر آن به همان اندازه در قراردادهای منعقد شده توسط وزارت نفت ما با شرکت‌های چندملیتی «گشاددستی» عمدی برآمده از همین قوانین جهانی‌سازی دیده می‌شود. اینجا نه تنها استانداردهای زیست‌محیطی دریای مازندران و خلیج فارس در قراردادها وضع نمی‌شود بلکه طرح‌هایی همچون اعلام ایران به عنوان منطقه آزاد انرژی با قوانین حداقلی حاکمیتی نیز توسط نهادهای بالادستی همچون مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام وضع می‌شود! مورد دیگر تلاش گسترده امثال زنگنه، وزیر نفت برای حداکثر‌سازی طرح خصوصی‌سازی در زیرمجموعه این وزارتخانه است. از فضای مجازی گرفته تا محیط‌زیست... بنا بر تضییع حقوق ملت و نقض قوانین ملی به نفع حاکمان جهانی است. این همان تحلیل خطرناکی است که سال‌هاست مخالفان جهانی‌سازی را در اروپا، آمریکا و آسیا به قیام واداشته است. تصویر دانشجویان و نخبگانی که مقابل اجلاس جهانی سازمان تجارت جهانی زیر سم اسب پلیس، کتک می‌خورند و با گاز اشک‌آور و باتوم از آنها استقبال می‌شود بارها از صدا و سیمای ما پخش شده اما ظاهرا مردم ایران هرگز فرصت آشنایی با دغدغه‌های این گروه بزرگ از آزاداندیشان جهانی را نیافته‌اند!

 

باباهامون جلوی باباهاشون پاشونو دراز نکردن. ما پاهامونو دراز کردیم اما به احترامشون جلوشون سیگار نکشیدیم! بچه‌هامون اگه تو جمع نزنن زیر گوشمون شانس آوردیم!

 جای تعجب است در حالی که کارشناسان که حتی برخی از آنها در دولت هم حضور دارند، معتقدند خانواده‌ای که درآمد ماهانه آن زیر 2 میلیون تومان است، زیر خط فقر زندگی می‌کند، دولت ول‌کن انصراف یارانه‌بگیران نیست و همچنان می‌گوید از این 45 هزار تومان بگذرید! شما چرا از میهمانی‌های آنچنانی و همایش‌های غیرضروری نمی‌گذرید؟
رضایی
 مسؤولان که به فکر واردکردن بنزین به هر قیمت از خارج افتاده‌اند، بدانند آن روز که استکبار ما را در بنزین تحریم کرده بود، برخی مسؤولان و متخصصان دلسوز کشور، دشمن را ناکام گذاشتند. حالا هم اگر به زعم شما این بنزین تولیدی ایراد دارد، چرا درصدد رفع عیوب آن نیستید؟ قسم خورده‌اید در این شرایط بد اقتصادی کشور، هر طور شده ارز خارج شود؟!
 فرید ثباتی
 وظیفه وزارت ارشاد در برخورد با روزنامه‌های زنجیره‌ای که بلندگوی رسمی دشمنان اسلام شده‌اند، چیست؟ آیا این وزارتخانه نباید با آنها که به نشر سخنان دشمنان اسلام می‌پردازند، برخورد کند؟ تکلیف این وزارتخانه درباره فیلم‌های حامی فتنه چیست؟ آیا نباید این فیلم‌های موهن را به زباله‌دان انداخته و نویسندگان و کارگردانان آن ممنوع‌الفعالیت شوند؟ ظاهراً وظیفه وزارت ارشاد، فقط محدودکردن رسانه‌ها و فیلم‌های انقلابی است چون این کار را به خوبی دارند انجام می‌دهند.
محمدزادگان

حسین بابازاده مقدم: از این قبل‌تر‌ها وقتی می‌خواستند بگویند مساله حجاب موضوع جدی و مهمی نیست از عبارت‌هایی شبیه به اینکه بمب هسته‌ای که نیست روسریه، یا اینکه جاسوس که نیستن همین دخترای خودمونن، استفاده می‌شد اما حالا و با نزدیک‌ترشدن به زمان مذاکرات هسته‌ای و در عین حال سازمان‌یافتن یک برنامه فشرده علیه زنان به‌نظر می‌رسد روسری‌های زنان ایرانی چندان هم بی‌ارتباط با مذاکرات هسته‌ای نیست. به‌صورت همزمان آمریکایی‌ها بر گسترده‌تر‌کردن دایره مذاکرات با ایران از منظر محتوای مباحث قابل طرح در حال انجام کار هستند و این را گزارش‌های راهبردی منتشرشده از سوی موسسات آمریکایی تایید می‌کند. به‌طور کلی راهبرد آمریکا در مذاکرات، گسترش مسائل مذاکرات است. بخشی از این گسترش دایره نیز منوط به نقش‌هایی است که اتحادیه اروپا و برخی نهادهای اروپایی در موضوعات فرهنگی و حقوق بشری می‌توانند پیرامون آن به جریان‌سازی و اعمال فشار بپردازند. نشانه‌ها و سیگنال‌هایی که در دست داریم حاکی از موج‌سازی‌های تازه غرب پیرامون مساله زنان و حقوق‌بشر است، به‌نحوی که همزمان با مذاکرات هسته‌ای در برابر جمهوری اسلامی پرونده نسبتا قطور یا به‌عبارتی بهتر «قطورسازی شده» زنان نیز مطرح خواهد شد.
اگرچه مقامات ایرانی اعلام کرده‌اند در مذاکرات صرفا درباره برنامه هسته‌ای کشورمان گفت‌وگو خواهند کرد اما مقدمات صورت‌گرفته حکایت‌های دیگری دارد و نشان می‌دهد تشدید فشار‌های حقوق بشری بر جمهوری اسلامی با توسل به موضوع زنان و حجاب بخش قابل‌ملاحظه‌ای از برنامه آینده و البته خصمانه علیه جمهوری اسلامی به شمار می‌آید. همه چیز در چند ماه اخیر ترتیب یافته است تا مساله روسری هم احیانا مورد بحث و بررسی قرار بگیرد و حتی اگر در مذاکرات به روسری زنان ایرانی احتیاجی پیدا نکردند بعدا بتوانند کسری توافق‌ها و نارضایتی‌ها در گفت‌وگو با ایران را با همین روسری‌های برداشته شده به جعل یا واقعیت یا کذب و خبرسازی جبران کنند.
کاترین اشتون با تعدادی از زنان فمینیست و فعالان جریان فتنه در ایران ملاقات می‌کند، یک خواننده زن وابسته به رژیم طاغوت برای حمایت از همجنس‌بازان ترانه‌سرایی می‌کند، خبرنگار مزدور برای آزادی‌های یواشکی و برداشتن روسری صفحه می‌سازد و عکس‌های شخصی مردم را بعضا بدون اجازه این افراد و بعضا با انبوهی از تبلیغات رسانه‌ای تلویزیون‌های ماهواره‌ای منتشر می‌کند، همزمان در جشنواره کن یک بازیگر زن مرتکب خطایی غیرقابل بخشش می‌شود و همین روزهای گذشته البته گروهی موسوم به «نمایندگان ایرانی ارزشیابی حقوق‌بشر» در مجلس انگلیس حضور پیدا می‌کنند. ظاهرا همه چیز برای یک برنامه تمام‌عیار حقوق‌بشری علیه جمهوری اسلامی ایران فراهم شده است و تکه‌های پازل در کنار یکدیگر قرار گرفته و سناریوی منافقین علیه جمهوری اسلامی که توسط مریم رجوی در جریان دو، سه سخنرانی با طرف‌های سیاسی‌‌اش در پارلمان اروپا طرح شده بود، در حال عملی‌شدن است. این طرح سازمان تروریستی منافقین به پارلمان اروپاست که با توجه به گرمای هوا، برخی تمایل‌ها در داخل ایران برای پوشش‌های آزادتر و خنک‌تر و... مطرح شود و همچنین با طرح لزوم پیگیری مطالبات فمینیستی که عملا یک جریان چپ در جهان به شمار می‌آید، در واقع دست به همگرایی با سازمان تروریستی منافقین در حمایت از حقوق زنان بزنند.
برپایه این طرح چنانچه اهرم‌های فشار علیه جمهوری اسلامی در جریان مذاکرات محدود باشد، بحث آزادی‌های اجتماعی زنان البته با روایت‌های غربی و غیرانسانی طرح خواهد شد، حتی اگر طرف‌های مذاکره‌کننده ایرانی از این مرحله نیز به سلامت عبور کنند، آمریکا حفره‌های اعمال فشار علیه جمهوری اسلامی را با مساله آزادی‌های زنان پر خواهد کرد و قطعنامه‌های تازه‌تری علیه جمهوری اسلامی در این زمینه به تصویب خواهد رسید. بنابر همین سیاست‌های تحریمی است که برخی از مهم‌ترین بنگاه‌های حرفه‌ای و رسانه‌ای غرب، مساله آزادی‌های زنان در ایران را به‌عنوان‌ دستور کاری برای خود تعریف کرده و بی‌بی‌سی فارسی نیز به‌عنوان‌ مکمل و هادی اصلی طرح از ارائه رپرتاژهای دائمی برای طرح و توسعه این بحث خودداری نمی‌کند و همه تلاش خود را برای تبلیغ این پروژه در جریان برنامه‌سازی‌های خود انجام می‌دهد. در واقع مسائل مربوط به زنان اگر چه ممکن است در یک‌هزارم درصد توسط کسانی به اجرا درآورده شود که واقعا در پیش‌زمینه ذهنی دغدغه‌هایی در این رابطه بر اثر حل‌شدن در فرهنگ غرب داشته باشند اما محصول و نان این اقدامات را در مذاکرات طبخ می‌کنند. بزودی غربی‌ها ناچار می‌شوند از این پروژه به‌صورت عمومی پرده‌برداری کرده و دست به بهره‌برداری بزنند اما نتایج دستاوردهایشان محدود به برنامه مذاکرات نبوده و دربرگیرنده دایره گسترده‌تری است، چرا که اگر برنامه غرب علیه زنان در ایران با ناکامی روبه‌رو شود، احتمالا هزینه‌های میلیون‌دلاری فراوان صرف شده به هدر رفته و بدون ثمر باقی خواهد ماند. غرب به نتیجه رسیدن فعالیت‌های تقریبا صدساله خود علیه حجاب در ایران را به این راحتی فراموش نکرده و از آن صرف‌نظر نخواهد کرد.

تشکیل «مجلس عالی» در تهران و عزل محمدعلی شاه از سلطنت (1288 ش)
پس از فتح تهران به دست مجاهدان و پناهنده شدن محمدعلی شاه قاجار به سفارت روسیه، در روز 25 خردادماه 1288ش برابر با 27 جمادی‏الثانی 1327 ق، همه گروه‏های مردم تهران برای دیدار و عرض تبریک به سرداران فاتح تهران، به جانب آنان شتافتند. سپس اجتماعی باشکوه با حضور 500 تن از نمایندگان مجلس، مجاهدان و شخصیت‏های برجسته تشکیل شد که نام «مجلس عالی» گرفت و در همان جا تصمیمات مهمی اتخاذ شد. براین اساس، محمدعلی شاه از سلطنت خلع و فرزند خردسالش به نام احمدشاه در 12 سالگی به سلطنت انتخاب شد. همچنین مقرر شد تا هنگام بلوغ وی، علیرضاخان عضدالملک به عنوان نیابت سلطنت، وظایف او را برعهده گیرد. در این جلسه، چون هیات وزیران تشکیل نشده بود، هیاتی به جای آن مأمور رسیدگی به امور کشور شد.
مرگ تیمور گورکانی سرسلسله‏  تیموریان(807 ق)
تیمور گورکانی در سال 736 ق در نزدیک سمرقند به دنیا آمد. در ابتدا به خدمت یکی از امرای ماوراءالنهر درآمد و درجات ترقی را پیمود. او پس از چندین بار لشکرکشی به خوارزم، آن شهر را تصرف کرد و به تعدی به سرزمین‏های مجاور پرداخت. تیمور در دوران حکومت 40 ساله‏ خود بارها به شهرها و مناطق گوناگون حمله برد و صدها هزار نفر را از دم تیغ گذراند. یورش‏های 3، 5 و 7 ساله‏ او باعث ویرانی قسمت عمده‏ شهرهای آن دوران شد. وی در آخرین مرحله قصد تصرف چین را در سر می‏پروراند که اجل، مهلت کشتار دوباره به او نداد و جانش را گرفت. کشور او از دیوار چین تا دریای مدیترانه امتداد داشت ولی جانشینان تیمور این اراضی را بین خود تقسیم کردند و امپراتوری او متلاشی شد.
رحلت فقیه بزرگوار آیت‌‏الله حسنعلی اصفهانی معروف به «نخودکی» (1361ق)
آیت‏الله شیخ حسنعلی اصفهانی معروف به نخودکی فرزند ملاعلی‌اکبر در نیمه‏ ذیقعده سال 1279 قمری در اصفهان دیده به جهان گشود و از کودکی تلاش و جدیت وافر در تزکیه نفس، تهجد و عبادت داشت. وی با مراقبت حاج محمدصادق فولادی تحصیلات مقدماتی را در اصفهان فرا گرفت. آنگاه از محضر آخوند ملامحمد کاشی، جهانگیرخان و حاج‌سید سینا بهره‏ها گرفت. سپس به نجف اشرف عزیمت و از محضر بزرگانی چون سیدمحمد فشارکی، سید مرتضی کشمیری و ملااسماعیل قره‏باغی تلمذ کرد. آیت‏الله نخودکی اصفهانی پس از مراجعت از نجف اشرف در مشهد مقدس اقامت گزید و از محضر فرزانگان این دیار نیز بهره‏مند شد. او علاوه برتدریس و تحقیق و عبادت بسیار، به مستمندان و نیازمندان توجه ویژه‏ای داشت. آیت‌الله نخودکی در 17 شعبان 1361 قمری وفات یافت و در جنب ایوان عباسی (مقابل صحن ایوان طلا) در حرم حضرت امام رضا(ع) مدفون شد.
درگذشت عالم و فقیه جلیل و مرجع بزرگ آیت‌‌الله ملاعلی آخوند همدانی (1398ق)
آخوند ملاعلی همدانی، در سال 1313 ق در یکی از روستاهای همدان به دنیا آمد. مقداری از دروس خود را در همدان خواند و سپس چند سالی در تهران ادامه‏ تحصیل داد. وی در سال 1340 ق به قم رفت و از درس میرزا جواد ملکی تبریزی و آیت‌الله حائری استفاده برد. آخوند ملاعلی همدانی در سال 1350 ق حسب امر آیت‏الله حائری یزدی در همدان مقیم شد و حوزه‏ علمیه‏ همدان را تاسیس کرد. از وی تالیفات متعددی به جا مانده است. این عالم ربانی سرانجام در 85 سالگی در همدان دار فانی را وداع گفت و در همان شهر به خاک سپرده شد.
سرکوب قیام استقلال‌طلبان اسکاتلندی توسط نیروهای انگلیس (1708م)
انگلستان از دیرباز همواره در صدد الحاق منطقه اسکاتلند در شمال این کشور، به سرزمین اصلی خود بود تا اینکه این امر در اوایل قرن هفدهم تحقق یافت اما قیام‏های متعدد اسکاتلندی‏ها علیه سلطه انگلیس حاکی از نارضایتی آنها از چنین وضعیتی بود. با این حال، پارلمان‏های 2 کشور در سال 1707م در یکدیگر ادغام شدند. این تصمیم خشم اسکاتلندی‏ها را برانگیخت و موجب قیام دیگری شد که در روز 15 ژوئن 1708م سرکوب شد. با این حال در پی گسترش اعتراض‏ها، لندن مجبور شد با تأسیس یک پارلمان محلی در اسکاتلند موافقت کند.