حجت‌الاسلام و المسلمین سید سعید لواسانی:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِآیاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِیَ ما قَدَّمَتْ یَداهُ إِنَّا جَعَلْنا عَلی‏ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّه أَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فِی آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَی الْهُدی‏ فَلَنْ یَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً (57) وَ رَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَه لَوْ یُؤاخِذُهُمْ بِما کَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذابَ بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ لَنْ یَجِدُوا مِنْ دُونِهِ مَوْئِلاً (58) وَ تِلْکَ الْقُری‏ أَهْلَکْناهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جَعَلْنا لِمَهْلِکِهِمْ مَوْعِداً (59)
آیه 57
وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِآیاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِیَ ما قَدَّمَتْ یَداهُ إِنَّا جَعَلْنا عَلی‏ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّه أَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فِی آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَی الْهُدی‏ فَلَنْ یَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً
ترجمه
و کیست ستمکارتر از آن کس که به آیات پروردگارش تذکار داده شده و از آنها روی برگردانده و کارهای از پیش‌کرده خود را فراموش کرده است؟ ما بر دل‌های آنان پوشش‌هایی گذاردیم تا حقیقت را درنیابند و در گوش‌های‌شان سنگینی نهادیم‏، بدین‌سان  اگر آنها را به هدایت فراخوانی،  هرگز  هدایت نخواهند شد.
ستمکارترین مردمان
پس از اینکه در آیه پیشین روشن فرمود که گروهی باطل‌گرایی جدال‌پیشه هستند که هدفشان نابودی حق است، و به این دلیل آیات و نشانه‌های الهی را به سُخره می‌گیرند، در آیه حاضر می‌فرماید که از آنان ستمکارتر کیست؟ «وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِآیاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها» همه عالَم نشانه‌های پروردگار است و مایه یادآوری و تذکار. اما مهم‌ترین مایه تذکار فطرت است که در درون ماست و در کنار آن، پیامبران و اولیا و کتب الهی هستند که از بیرون انسان را تذکر می‌دهند. منظور از تذکار صدایی است که به گوش بشر آشناست و او را هدایت می‌کند و در این صورت چه کسی ستمکارتر از کسی است که به آیات الهی تذکار داده می‌شود و او از آن رو برمی‌گرداند؟ یعنی صدای آشنایی را که مبتنی بر فطرت او است، رها می‌کند و به بیگانه که دشمن او است، دل می‌بندد. این یک. اما دومین ویژگی ستمکارترین افراد آن است که «وَ نَسِیَ ما قَدَّمَتْ یَداه»‏ و آنچه را از پیش فرستاده‌اند، فراموش کرده‌اند، و با باورها،  اندیشه‌ها، گفتار و کردار نادرست به محضر خدا وارد شده‌اند. اینان ستمکارترین افراد هستند زیرا با دستانی پرگناه به محضر حق وارد می‌شوند و از این همه سرمایه درونی و بیرونی بهره‌ای نمی‌برند و گرفتار سوءاعتقاد و سوءعمل خود می‌شوند.
حجابی بر قلب
در ادامه آیه حقیقتی تلخ را روشن می‌فرماید. علت اینکه آنان توان بهره از نشانه‌های پروردگار را ندارند و سخنان آشنای پیامبران الهی و تذکرات و تبشیر و انذار آنان در گوش‌شان طنین ندارد، آن است که آنان درِ هدایت را بر خود بسته‌اند و به این دلیل ما بر دل‌هایشان حجابی ضخیم افکنده‌ایم: «إِنَّا جَعَلْنا عَلی‏ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّه أَنْ یَفْقَهُوهُ» «أَکِنَّه» پرده‌ای است که با آن چیزها را پنهان می‌کنند. [مفردات: 727] و «فقه» فهم با تأمل و دقت را گویند. [التحقیق: 9/123]  خداوند بر دل‌های آنان پرده‌ای آویخته به این دلیل حقایق متعالی از آنان پنهان است و توان فهم دقیق و تدبر در آیات پروردگار را ندارند. «وَ فِی آذانِهِمْ وَقْرا»  «وَقر» هرگونه سنگینی در هر چیزی را گویند که یکی از موارد آن سنگینی در گوش است. [مقاییس اللغه: 6/132] و گوش‌هایشان را سنگین کردیم. یعنی دلیل اینکه آنان از آیات پروردگار رویگردان هستند، آن است که دل‌هایشان از فهم معارف بلند الهی ناتوان است و گوش‌های‌شان هم ناشنواست. روشن است کسی که به دنبال هواهای نفسانی رفت و معبود و خدای او نفسانیت شد و تحت سرپرستی شیطان قرار گرفت، و خود را از هدایت الهی محروم کرد، قلبش را روی معارف الهی و حقایق متعالی می‌بندند و گوشش را برای آنها ناشنوا می‌کنند. چنین کسانی را خداوند به خودشان وامی‌گذارد و به این دلیل اختیار آنان در دست نفسانیت و شیطان است، یعنی به جای فطرت؛ نفسانیت و به جای  سخنان آشنای پیامبران و اولیای الهی؛ شیطان که بیگانه است، بر او حکمرانی می‌کند. خداوند هم فیوضاتش را از او می‌گیرد.
هرگز هدایت نمی‌شوند
نتیجه چنین بدکرداری و به خودواگذاری چیست؟ «وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَی الْهُدی‏ فَلَنْ یَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً» هرچه آنان را به هدایت فرابخوانند، آنان هرگز هدایت نمی‌شوند. زیرا آنانی که مجاری ادراکی خود را به هدایت و حق بسته‌اند، نه گوش شنوا دارند تا سخن حق را بشنوند و نه عقل تا آن را فهم کنند، به این دلیل گرفتار آتش سوزان جهنم می‌شوند: «وَ قَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ» [ملک: 10] آری کسی که راه را برخودش بست، هرگز هدایت نمی‌شود.
آیه 58
وَ رَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَه لَوْ یُؤاخِذُهُمْ بِما کَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذابَ بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ لَنْ یَجِدُوا مِنْ دُونِهِ مَوْئِلاً
ترجمه
و پروردگار تو بسیارآمرزنده و دربرگیرنده رحمت گسترده است. اگر به سزای آنچه کرده‌اند، آنان را فرامی‌گرفت، قطعاً در عذاب‌شان شتاب می‌کرد اما آنان را سررسیدی است که هرگز در برابر آن پناهگاه و گریزگاهی نمی‌یابند.
استمرار و ثبوت رحمت الهی
قرآن که کتاب هدایت و تذکار است، در کنار انذار، تبشیر می‌کند. در آیه پیشین انذار فرمود که کسانی که دربرابر دین خدا بایستند و کفر بورزند، راه برای‌شان بسته می‌شود. در این آیه بشارت می‌دهد که خداوند غفور است و رحمت گسترده دارد و تا زمان مقرر به آنان مهلت می‌دهد و راه توبه تا آن زمان باز است.
«وَ رَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَه» آیه را با تعبیری عاطفی و محبت‌آمیز آغاز فرمود: پروردگار تو غفور است، یعنی همواره آمرزنده [التحقیق: 7/245] و بسیار بخشنده است. [المیزان: 13/334] و صاحب همه نوع رحمت است. «ذُو الرَّحْمَه» صفت عامی است که عمومیت آن از دو اسم مبارک «الرحمان» و «الرحیم» بیشتر است، پس خداوند دارای  همه نوع رحمتی است، هم رحمت رحمانی دارد و هم رحمت رحیمی؛ و رحمت او  بر همه چیزها شمول دارد، و حتی هرجا که موانعی بر رحمت الهی باشد، اسم مبارک «غفور» آن را برطرف می‌کند و این دلالت بر زیادی و استمرار و ثبوت رحمت الهی بر همگان دارد. [همان]
زمانی برای عذاب
بنابراین به‌رغم اینکه کفار استحقاق عذاب دارند، خداوند با غفران و رحمت خود، عذاب آنان را به تأخیر می‌اندازد. پس «لَوْ یُؤاخِذُهُمْ بِما کَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذابَ» اگر خدا می‌خواست که هم‌اکنون و بالفعل این گروهی که در ستمکاری به نهایت رسیده‌اند، در عذاب‌شان شتاب می‌فرمود و عذاب آنان را به تأخیر نمی‌انداخت بلکه «بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ» برای آنان زمانی است که از آن تخلفی نیست، تا آن زمان به آنان مهلت داده می‌شود و راه توبه برایشان باز است.
ما بالفعل آنان را عذاب نمی‌کنیم، زیرا موعد و زمان آن را هم‌اکنون معین کرده‌ایم. «لَنْ یَجِدُوا مِنْ دُونِهِ مَوْئِلاً» «مَوئل» به معنای پناهگاه است. [التحقیق: 13/12] تاکید می‌فرماید که برای عذاب آنان زمانی وعده شده است که از آن پناهگاه و گریزگاهی ندارند. این سنت الهی است که در همه زمان‌ها جاری است.
آیه 59
وَ تِلْکَ الْقُری‏ أَهْلَکْناهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جَعَلْنا لِمَهْلِکِهِمْ مَوْعِداً
ترجمه
و آنان مردم‏ سرزمین‌هایی هستند که ستم کردند، و ما هلاکشان کردیم و برای نابودی‌شان زمانی خاص را  مقرر کردیم.
راه گریزی از عذاب نیست
آری، راه گریزی از عذاب الهی نیست:
«وَ تِلْکَ الْقُری‏ أَهْلَکْناهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا» بروید و نگاه کنید مردم ستمکاری که در سرزمین‌های مختلف بوده‌اند، به دلیل ستم‌شان هلاک‍شان کردیم و برای هرکدام موعد و زمانی خاص معین کردیم: «وَ جَعَلْنا لِمَهْلِکِهِمْ مَوْعِداً»، یعنی در همان سرزمینی که به آن انس داشتند و در آن ستم و فساد می‌کردند، گرفتار عذاب شدند. منتها باید زمان معین آن برسد، وقتی زمان رسید: «فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین» [انعام: 45] «بنیان گروه کافر قطع می‌شود و سپاس خدا را که پروردگار جهانیان است».
سنت الهی هلاکت ستمکاران
این تبین سنت الهی در معرفت جمعی است که طبق آن جوامعی که ستم می‌ورزند و راه کفر و عناد را در پیش می‌گیرند، در زمان موعد خود عذاب می‌شوند و به هلاکت می‌رسند و این سنت تخلف‌بردار نیست یعنی هم نابودی و هلاکت ستمکاران و هم عدم تعجیل در آن و نهادنِ زمانی خاص برای آن جزو سنن الهی است. یادآوری این نکته ضروری است که سوره کهف از سوره‌ه‍ای مکی است که مسلمانان در مرحله انقلاب و نهضت اسلامی بودند و دشمنان آنان که صنادید قریش بودند، نیروی برتر محسوب می‌شدند. قرآن می‌فرماید که روزی که در علم خدا مشخص است، بساط مشرکان برچیده می‌شود، و این سنت الهی است که هرگاه کفر و ستم مسلط شد، روزی بنیانش قطع می‌شود و امروزه نیز همین سنت جاری است که دوران ستم استکبار جهانی و شیطان بزرگ سرخواهد آمد اما ما موظفیم به وظایف جمعی خود در برابر دین عمل کنیم و در ترویج دین و احکام آن بکوشیم.
 

حسین قدیانی: الف. ب. آب... این «الفبای مهر» است، که معلم، نوشتن را با همین «آب» به ما آموخت.
«ن و القلم و مایسطرون» در «مکتب آب» قد کشیده. قلم در مکتب آب، با الف. ب. آب... شست و شو کرده و به خرابات، خرامیده. زلالی قلم، از زلالی آب است و هر حرف که می‌نویسیم، خود از قطرات آب است، از برکات آب است. ما هنوز دلداده آن نیمکت‌های چند نفره هستیم؛ محل تمرین آب! ‌آی باکلاه! پس کتاب، نه فقط در ظاهر با آب تمام می‌شود بلکه در باطن نیز با آب شروع می‌شود؛ «بابا آب داد». کیست آن که در این نعمت را به روی ما گشوده است؟ کیست آن که این منت بی‌بدیل را بر سر ما ارزانی داشته است؟ آیا جز خداوند منان؟ گمانم حرف «خ» چون کمی آنسوتر از ابتدای الفبای عاشقی است، این آب نازنین با «بابا» شروع شد و الا بابا بهتر از همه می‌داند که خالق آب خداست. آری! آب از آن خداست. و این، خدا بود که آب داد. و همچنان خداست که آب می‌دهد. من این اول مهری، عاشق آن معلم بصیری هستم که بی‌خیال نظم و ترتیب خشک حروف الفبا، مشق عشق را اینگونه برای بچه‌ها تعلیم دهد؛ «خدا آب داد» که اساسا الف. ب. آب... بلکه همه حروف الفبا از آن خداست. راستی! چه در این خلق شگفت‌انگیز نهفته است که «و جعلنا من الماء کل شیء حی»؟ چیست معنای این آیه؟ چیست راز خلقت آب؟  خدایا! ممنون توییم برای نعمت آب. و اعتراف می‌کنیم که «بابا آب داد» استعاره از لطف و عطای تو خدای مهربان است. خدایا! چه رازی است در صدای آب که ترنمی فوق آن متصور نیست؟ و چه حکمتی است در شرشر باران که این همه خارج از وصف آدمیزاد است؟ خدایا! در این آب بی‌رنگ، چه نهفته‌ای که جمله رنگ حیات، بسته به آن است؟ و در آن، چه قرار داده‌ای که خود مزه ندارد اما همه طعم حیات، بسته به آن است؟ وه که چه معجزه لطیفی است این معجزه آب! باید هم مهریه خوبان باشد این مهر بی‌مثال. خدایا! ما نیز چون آب، آفریده تو هستیم. و آب، مایه حیات ما است. نمی‌بینی بحران آب را؟ و کام تشنه بشریت را؟ خدایا! ببخش ابنای آدم را و نازل کن بر ما آب را. چند قطره باران! یک قطره ظهور! یک جرعه عدالت! خدایا! آب، مهریه مادر است؛ پس این ارث را کی به آفتاب می‌رسانی؟ پس کی به وعده‌ای که خود داده‌ای، جامه عمل می‌پوشانی؟ الف. ب. آب... آب. آب. آب. این روزها همه رسانه‌ها پر شده‌ است از تذکر بی‌آبی. که رعایت کنید؛ کمتر مصرف کنید! شاید اعتدال در این بود که ما رسانه‌های اصولگرا نیز مثل سایر رسانه‌ها در زمان سایر دولت‌ها، از کمبود آب، چماق بر فرق دولت کنونی بسازیم اما جملگی شده‌ایم بولتن دولت! و منعکس‌کننده امر و نهی دولتمردان! بی‌هیچ کنایه‌ای! ما اگر بیشتر از رسانه‌های مدعی طرفداری از دولت اعتدال، عامل انعکاس بحران آب از زبان دست‌اندرکاران نبوده‌ایم، لااقل هیچ کمتر از آنها همراهی نکرده‌ایم با دولت در این زمینه. آنی تامل کنید. هم الان اگر نفر دوم انتخابات 24 خرداد 92 رئیس‌جمهور شده بود، مواجهه رسانه‌های مدعی، معطوف به همین بحران کم‌آبی، چه بود با دولت؟! نظرات دولتمردان را پوشش می‌دادند یا رسما بحران آب را می‌بستند به ناف رئیس دولت؟!‌ ای بسا که همین عالیجنابان، در مقام میرآب، زیرآب دولت را می‌زدند! مع‌الاسف، سابقه‌شان، این را نشان می‌دهد. من روزهای گذشته، وقتی به تواتر دیدم که همه توصیه به صرفه‌جویی در مصرف آب می‌کنند، ناگهان یاد سال 88 افتادم و دلم گرفت. عجیب هم دلم گرفت! خوب خاطرم هست؛ از 22 خرداد 88 فقط چند روز گذشته بود که دستورالعمل جدید فتنه‌گران صادر شد! چه بود این دستورالعمل؟ هیچ الا آنکه ملت را در کمال وقاحت، دعوت کرده بودند به مصرف بی‌رویه آب و برق، آنهم در ساعات پرمصرف شبانه‌روز! که چه بشود؟ که مثلا نظام دارای برند 40 میلیون رای در آخرین انتخاباتش -یعنی همین چند روز پیش- به مشکل بخورد! که فی‌الواقع خود ملت به مشکل بخورد! که آب و برق ملت قطع شود!  باور دارم شیطان، به طمع همین چیزها از آدمیزاد، زبانش را جلوی خدای ما دراز کرد! اُف بر این آدمیزاد که حتی در عالم توهمات خود، به آب هم رحم نمی‌کند! آخر بگو؛ بر فرض که مشکل با جمهوری اسلامی داشتند، چه کارشان بود به آب؟! هم الان یوم‌الحساب آن «دعوت بی‌شرم به مصرف بی‌رویه» است که الحق باید گرفت گوش این جماعت وقیح را؛ «گیرم توهم زده بودید در انتخابات، تقلب شده، چه کار داشتید به آب؟ چه کار داشتید به برق؟» صدالبته یارای کتمان ندارند اصحاب فتنه! سندش هست!
عکسش هست! پوسترهایشان هست! دعوت‌شان هست! واضح‌تر از شعار «نه غزه، نه لبنان...» شعر گفتند و در نهایت بی‌صفتی، از ملتی چون ملت نجیب ما خواستند همین‌طور بی‌خود شیر آب را باز کنند که مملکت بخورد به بحران آب! همچنانکه از ملت خواستند در ساعات اوج مصرف و دقیقا در یک بازه زمانی معین استفاده مضاعف از وسایل پرمصرف برقی کنند که مثلا نیروگاه‌های مولد برق دچار اختلال شوند! مکرر در فضای مجازی، این دعوت را نشر می‌دادند! مکرر از طریق پیامک در بوق این دعوت می‌دمیدند! مکرر در فضای جامعه، رژه می‌رفتند روی اعصاب ملت! حتی خوب یادم هست برگه دعوت خود را می‌گذاشتند زیر برف‌پاک‌کن ماشین‌ها... که «آهای ملت! بعد از غروب، اتو را چند ساعت به برق بزنید، ماشین لباس‌شویی را روشن کنید، شیر آب حمام و دست‌شویی را همین‌طور چند ساعت باز بگذارید که حال جمهوری اسلامی گرفته شود!» اپوزیسیون، بی‌منطق‌تر از این؟! واقعا از سخت‌ترین کارهایم در وبلاگ «قطعه 26» یکی همین نحوه مواجهه با کامنت‌هایی بود که جز این دعوت، محتوایی نداشت. نخستین روزهای فتنه را می‌گویم. مکرر در مکرر کامنت می‌گذاشتند که امشب دیگر آب به مشکل می‌خورد، که فردا نوبت برق است، که پس فردا نوبت اصل نظام! آن روزها با خود می‌گفتم؛ «آیا دانه‌درشت‌های فتنه، این اندازه حداقلی از وجدان را دارند که لااقل این کار طرفداران خود را سرزنش کنند؟!» شگفتا! که سکوت‌شان هم حکایت نامه‌شان، «سرگشاده» بود و حاکی از رضایت‌شان از این دعوت وقیحانه! در حالی که دعوت‌کنندگان به مصرف بی‌رویه آب و برق، خود را زیر پرچم رجال فتنه، صاحب مجال برای این کارهای بی‌شرم می‌دانستند، لام تا کام واکنشی نشان ندادند آقایان! از آن که نامه سرگشاده نوشت تا دیگر کسان تا رئیس ستاد فتنه که الان وزیر اعتدال است، هیچ موضع نگرفتند علیه این دعوت، هیچ! البته از حق نگذریم؛ گاهی موضع می‌گرفتند! و در مواضع‌شان، حمایت مطلق می‌کردند از پیاده‌های فتنه! خب! حالا خنده‌دار نیست وقتی بعضی از همین رجال، از ملت می‌خواهند بحران آب را جدی بگیرند؟! صرفنظر از رجال فتنه، گاه می‌بینیم بعضی از همان پیاده‌ها نیز که بدون تعارف، بی‌رودربایستی، گاهی دولت محترم، نمایندگی‌شان را بر عهده می‌گیرد، ملت ما را دعوت می‌کنند به مصرف کمتر آب و برق! لیکن بنازم آب را که چه قشنگ آبرو می‌برد! و دقیقا همین‌جاست محل «چالش آب»! آب هم حکایت باد، مورد استهزا قرار گیرد، مسخره‌کننده را رسوا می‌کند! آب، مسخره نیست که دیروز، یکجور از آن چماق درست کنیم؛ امروز، جور دیگر! که دیروز، حکم دهیم به مصرف بی‌رویه؛ امروز، حکم دهیم به قناعت! آن هم با قر و فر روشنفکرانه! دایه مهربان‌تر از مادر شدن برای آب! آن‌هم آب! و جیغ بنفش کشیدن در سوگ آب! اینکه ملت ما هیچ‌وقت حتی پهن هم بار روشنفکران نکرده، دلیلش همین نفاق این جماعت است که از همه چیز من‌جمله آب، استفاده ابزاری می‌کنند. من اما گمانم مشکل اصلی فتنه‌گران، اصلا و اساسا سیاسی نیست، بلکه همه مشکل‌شان این است که رابطه‌شان با خداوند تنظیم نیست، تمام! آن دعوت وقیح، فقط از کسانی برمی‌آید که با خدا مشکل دارند و الا آب مگر مال این نظام یا آن دولت است؟! واقعیت آن است که بعضی‌ها بیشتر با خدای جمهوری اسلامی مشکل دارند تا خود جمهوری اسلامی. فتنه 88 را بنگرید! از همه بیشتر خود خدا را زدند! اسلام خدا را زدند! و حذف کردند اسلام خدا را از آن شعار مسخره‌شان! جمهوری بدون اسلامی، یعنی جمهوری بدون خدا! و فقط آدمی که با خدا مشکل داشته باشد، آب و برق را بازیچه می‌گیرد! من این بار دوستانه، نصیحت می‌کنم این جماعت جالب را که؛ «آب، منت خداست بر سر ما، ربطی هم به جمهوری اسلامی ندارد. پس آن را وارد توهمات خود نکنید!» این روزها، بلکه این سالیان و ناظر بر بحران آب، بدتر از آب‌بازی، بازی کردن با آب است! با آب که بازی کنی، اینگونه آبرویت را می‌برد! و دقیقا! این قلم، نوشتن را در «مکتب آب» و دقیقا با «الف. ب. آب...» معلم آموخته است. هفته دفاع مقدس است از بخت خوش این قلم. «بسیجی آب»، همان شهید لب‌تشنه‌ای است که در قتلگاه خشک فکه، از آخرین قطرات قمقمه خود گذشت تا ثابت کند «مکتب آب» همان «مکتب علقمه» است. بعضی‌ها فقط نزد «یونیسف» سرشان بلند است! آب اما محتاج ادا و اطوار سمبلیک نیست. حفاظت از آب، بسیجی ‌ناب می‌خواهد. خدا باید از آدم راضی باشد، نه نهادهای زیرمجموعه کدخدا. احترام و اعتماد به ابلیس؟! با بعضی چیزها که می‌شنویم، چه بیگانه‌‌ایم! ما در نظام 300 هزار شهید جمهوری اسلامی، به صدق و صفای آب و به زلالی 2 امام از تبار ابوتراب عادت کرده‌ایم؛ لطف می‌کنید اگر این همه بی‌کلاس، حرف از شراب و سراب و حباب نزنید! مانده‌ام نوشتن را با چه آغاز کرده‌اند بعضی‌ها که هر آنچه مرقوم می‌دارند، فاصله دارد با اخلاص آب؟! آقایان! الف با ب، فقط «آب» می‌سازد. ممنون می‌شویم اگر که این همه کاسبی نکنید با حروف الفبا! من اما بنا دارم این روز خوش اول مهر، تصحیح کنم این غلط مصطلح را. آنکه آب داد، خدا بود و بابا آن بود که خون داد. آری! بابا آن بود که خون داد. از ما که گذشت، اما وقتی می‌خواهند بنویسند «الف. ب. آب... بابا آب داد»، خدایا! تو رحم کن به دل «علیرضا و آرمیتا» که از این سخت‌تر، مشقی پیدا نمی‌شود. خدایا! سوگند بر قطرات اشک روی دفتر مشق بچه‌های این دیار، غیبت آب و آفتاب را با هم تمام کن! والله تشنه‌ایم... زمین تشنه است، آسمان تشنه است، باران تشنه است، آب تشنه است، آفتاب تشنه است؛ مگر که او بیاید!   

 

 حمله نیروی هوایی ارتش به خاک دشمن متجاوز یک روز پس از آغاز جنگ (1359 ش)
پس از تعرض هواپیماهای عراق به حریم هوایی ایران و بمباران مناطق حساس کشور، در کمتر از 20 ساعت140 فروند جنگنده ایرانی در حریم هوایی بغداد ظاهر شده و طی عملیاتی برق‏آسا، چندین پایگاه نظامی و دیگر مراکز مهم و حساس را در بغداد و سایر شهرهای عراق بمباران کردند. در این حملات، تعداد زیادی از هواپیماهای عراقی که روی باند مستقر شده بودند، منهدم شدند. این عملیات و نفوذ در خاک عراق تا مناطقی نزدیک مرز سوریه و اردن حیرت کارشناسان نظامی خارجی را نیز برانگیخت که خلبانان ایرانی چگونه توانسته‏اند از دیوار توپ‏های ضدهوایی و موشک‏های زمین به هوای عراق عبور کنند. این حمله، توان و قابلیت رزمی نیروی هوایی را به منصه ظهور رساند و به طرز باشکوهی به نمایش گذاشت.
تصرف بغداد توسط تیمور گورکانی و قتل هزاران نفر از مردم(804ق)
تیمور گورکانی معروف به تیمور لنگ طی دوران سلطنت 36 ساله‏اش، 3 یورش وحشیانه‏ سه، پنج و هفت ساله به نواحی اطراف ایران داشت و در هر نوبت، صدها هزار نفر را قتل‌عام کرد. وی پس از فتح هر شهر، از سرهای کشتگان، مناره‏ها می‏ساخت و یادبودی از قساوت و سنگدلی در یادها می‏گذاشت. در جریان یورش 7 ساله‏ تیمور، وی شهر بزرگ بغداد را که در قتل و غارت هلاکوخان مغول در سال 565ق ویران شده بود تصرف کرد و چون چند سرباز او در آن شهر کشته شده بودند، دستور داد تا هر یک از سربازان او دو سر حاضر کنند و به دنبال آن، قتل‌عام سختی در بغداد رخ داد و هزاران نفر از کوچک و بزرگ و زن و مرد بی‏گناه، در پنجه قهر سربازان خونخوار تیمور لنگ مبتلا و کشته شدند. تیمور سرانجام پس از جنایات فراوان و غارت بغداد، آن را همچون ویرانه‏ای ترک کرد.
مرگ زیگموند فروید، روانپزشک و روانکاو معروف اتریشی (1939م)
او زاده شهر پریبور در جمهوری چک کنونی و امپراتوری اتریش پیشین است. خانواده وی از یهودیان اشکنازی بودند. پدرش پارچه‌فروش بود که 3 سال بعد از تولد زیگموند به دلیل مشکلات مالی همراه خانواده خود به لایپزیک رفت و پس از مدتی به وین مهاجرت کرد. نخست می‌خواست حقوق بخواند اما بعد در سال ۱۸۷۳ به دانشکده پزشکی دانشگاه وین رفت و در سال ۱۸۷۵ برای بورس تحصیلی در رشته جانورشناسی به تریست ایتالیا رفت. در ۱۸۸۲ مدرک پزشکی خود را گرفت و در همان زمان با مارتا برنز ازدواج کرده و در بیمارستان عمومی وین مشغول به کار شد. در ۱۸۸۵ برای تحقیقات عصب‌شناسی وارد پاریس شد و در بیمارستان سال‌پتریه با ژان مارتن شارکو که بزرگ‌ترین روانپزشک زمان به شمار می‌رفت آشنا شد. شارکو روی کاربرد هیپنوتیزم در درمان هیستری کار می‌کرد. سپس به وین بازگشت و مطبی باز کرد و به درمان بیماران روانی با استفاده از هیپنوتیزم پرداخت. فروید بعدها تصمیم گرفت به جای هیپنوتیزم، تداعی آزاد و تحلیل رویاها را برای تشخیص و درمان بیماران روانی به کار گیرد. یکی از بیماران او نام «سخن‌درمانی» را بر این شیوه گذاشت.
کشف سیاره نپتون توسط دو دانشمند فرانسوی (1846م)
نپتون هشتمین سیاره منظومه شمسی است که در 23 سپتامبر سال 1846م توسط یوهان گوتفرید گاله، منجم آلمانی رصد شد. وی براساس محاسبات دانشمندان قبل از خود، موفق به کشف این سیاره شد. قبل از وی دو دانشمند فرانسوی که جان کاوچ آدامز و اوریان لوودیه نام داشتند ضمن مشاهده و مطالعه درباره اورانوس، دیگر سیاره منظومه شمسی، با توجه به تند و کند شدن حرکات آن در مدار خویش، به وجود سیاره‏ای دیگر در کنار آن پی بردند. از این‏رو، هر دو دانشمند به محاسبه محل احتمالی سیاره‏ای پرداختند که آن را ندیده بودند و وجود آن را احتمال می‏دادند. آنها سپس نتایج محاسبات خود را به رصدخانه برلین فرستادند و توسط دانشمندان آن محل آن کشف شد. مدت گردش این سیاره به دور خورشید 165 سال و قطر متوسط آن، در حدود 4940 کیلومتر است و فاصله آن از خورشید 4497 میلیون کیلومتر است. نپتون دارای دو قمر و طول شبانه‌‌روز آن برحسب ساعت زمین، 15/7 ساعت است.

  با توجه به آنکه سال گذشته برای نخستین بار پس از انقلاب، رئیس‌جمهوری اسلامی ایران حاضر به گفت‌وگوی تلفنی با رئیس‌جمهوری ایالات متحده شد، برخی در داخل می‌گفتند دیگر همه چیز درست می‌شود و همه مشکلات کشور حل خواهد شد اما در عمل دیدیم که هم آمریکایی‌ها  مدعی شدند تماس از طرف ایران و به اصرار ایران بوده و بار دیگر اینکه نباید به شیطان اطمینان کرد را ثابت کردند و هم توهین‌ها و تهدیدهای آمریکایی‌ها علیه ایران تشدید شد و به پایین‌ترین و دون‌پایه‌ترین افراد دولت این کشور هم کشیده شد و هم هیچ اتفاق مثبتی نیفتاد. حال برخی برای چه دوباره به فکر چنین تماس‌هایی و حتی بالاتر از آن، دیدار هستند؟ چه نتیجه‌ای به سود کشور حاصل شد؟
سیفی
 رئیس‌جمهور محترم آیا بدون هماهنگی می‌توانند دیدار با رئیس رژیم شیطان بزرگ را در برنامه خود بگذارند؟ برخی افراد دولتی ظاهراً چنین عقیده‌ای دارند که از اساس اشتباه است.
عقیلیان
 موضوع اقتصاد کشور را تحت‌ الشعاع برخی کارهای هیجانی و در عین حال فاقد ثمر و فایده قرار دادن، از تخصص‌های این دولت است. دیدار با اوباما دیگر چه ضرورت و نفعی دارد که ذکر این روزهای برخی رسانه‌های حامی آمریکا و فتنه شده است؟
سیروس‌پور
 

در حالی که تکفیری‌های مزدور دولت‌های غربی و عربی در حال شکست در جنگ متعارف با ارتش و نیروهای مردمی عراق هستند و در برابر حملات گسترده آنها هر روز مناطق تصرف شده را یکی پس از دیگری از دست می‌دهند، به شکلی غیرانسانی رو به جنگ نامتعارف آورده‌اند. داعش برای نخستین‌بار در منطقه «الصقلاویه» فلوجه از گاز کلر استفاده کرد که در نتیجه آن 300 سرباز عراقی کشته شدند. استفاده از تسلیحات شیمیایی یکی از نشانه‌های بارز حضور فرماندهان صدامی در صفوف تروریست‌هاست.  روز دوشنبه نمایندگان استان دیوانیه عراق در اظهاراتی اعلام کردند گروه تروریستی داعش با استفاده از گاز کلر در منطقه الصقلاویه در شمال شهر فلوجه دست به جنایت زده است.  به گزارش سومریه نیوز، «علی البدیری» یکی از نمایندگان استان دیوانیه در پارلمان عراق در نشستی خبری که با حضور شماری از نمایندگان این استان در ساختمان پارلمان برگزار شد، گفت: «گروه تروریستی داعش پس از محاصره بیش از 400 سرباز در منطقه الصقلاویه برای نخستین بار از گاز کلر استفاده کرد که به خفگی بسیاری از این سربازان منجر شد. جنایت الصقلاویه، جنایت اسپایکر دیگری است که در آن 300 سرباز کشته شدند.  از طرف دیگر ارتش عراق در اوایل روز یکشنبه عملیات گسترده‌ای را علیه تروریست‌های تکفیری داعش در شهر فلوجه آغاز کرد و با حمایت مبارزان داوطلب به محاصره صدها تن از سربازان عراقی در استان الانبار از سوی تروریست‌های داعش پایان داد. سرهنگ قاسم الموسوی، سخنگوی ارتش عراق گفت نیروهای عراقی نیمه‌شب موفق شدند حدود ۴۰۰ سرباز را که 3 روز قبل در منطقه سجر در نزدیکی شهر فلوجه (حدود ۶۹ کیلومتری غرب بغداد) از سوی تروریست‌های داعش محاصره شده بودند، آزاد کنند.  همچنین شبکه تلویزیونی العراقیه گزارش داد، قاسم عطا، سخنگوی نیروهای مسلح عراق گفت مخفیگاه‌های تروریست‌ها در منطقه السجر هدف قرار گرفته است. پلیس استان دیاله در عراق نیز اعلام کرد، سرکرده نظامی گروه تروریستی داعش در مقدادیه به همراه 2 تن از معاونانش کشته شدند.  پایگاه خبری شفق‌نیوز به نقل از این منبع افزود: «در حمله جنگنده‌ها به یکی از پایگاه‌های داعش در روستای حنبس در شمال مقدادیه، ابوغزوان العراقی از سرکردگان نظامی داعش و 2 معاون او که یکی از آنها تونسی است، کشته شدند».به گزارش پایگاه خبری سومریه‌نیوز از دیاله، ابوغزوان العراقی از اهالی شهر تکریت و از افسران رژیم صدام، دیکتاتور سابق عراق بود و در بسیاری حملات و خشونت‌ها از جمله اعدام 10 غیرنظامی در روستای سنسل در مجاورت روستای حنبس مشارکت مستقیم داشت.
او از ادامه حملات هوایی به روستاهای حنبس، سنسل و نوفل خبر داد و گفت: «هدف پاکسازی مناطق شمال مقدادیه از حضور داعش است». وزارت دفاع عراق در بیانیه‌ای که یکشنبه شب صادر کرد از بازپس‌گیری بخش وسیعی در جرف‌الصخر در شمال استان بابل خبر داد.  در این بیانیه آمده است: «با تسلط نیروهای نظامی و امنیتی بر مناطقی گسترده از جرف‌الصخر مسیر کمک‌رسانی به عناصر داعش مسدود شده است».  
ادامه حملات به آمرلی
تروریست‌های عضو «داعش» با وجود شکسته شدن حصر 80 روزه شهر ترکمن و شیعه‌نشین «آمرلی» عراق، هنوز از مناطق شمالی به این شهر حمله می‌کنند.  به گزارش آسوشیتدپرس، هنوز صدای گلوله و حملات خمپاره‌ای تروریست‌ها از مرزهای شمالی شهر آمرلی شنیده می‌شود، این در حالی است که نیروهای عراقی موفق شدند اواخر ماه آگوست (اوایل شهریور) این شهر را آزاد کنند.
گروگانگیری داعش
اما خبرگزاری آلمان از قول منابع امنیتی عراق در بعقوبه گزارش داد، گروه‌های مسلح داعش، با برپایی مراکز ایست و بازرسی در مناطق مختلف شهر السعدیه در شمال شرق بعقوبه، شماری از جوانان عراقی را دستگیر کردند و آنان را به مکان‌های نامعلومی انتقال دادند. همچنین عناصر داعش با یورش به گشتی ارتش عراق در شمال حله در 100 کیلومتری جنوب بغداد، یک سرباز را کشتند و 2 تن دیگر را زخمی کردند.  منابع امنیتی عراق اعلام کردند: تروریست‌های مسلح دیروز به یک گشتی ارتش عراق در منطقه الفارسیه در حومه شهر جرف‌الصخر در شمال حله نیز حمله کردند.