رضا طریقت: خبر بسیار شگفت‌انگیز بود و مایه تعجب و تنفر. عباس کیارستمی در جلسه پرسش و پاسخ با دانشجویان دانشگاه سیراکیوز آمریکا با توهین به ابراهیم حاتمی‌کیا، 8 سال دفاع مقدس رزمندگان را بی‌مفهوم خواند و گفت: یک هفته قبل از اینکه اینجا بیایم، یکی از فیلمسازانی که سال‌ها فیلم جنگی ساخته، فیلم‌های پرهزینه جنگی و البته با مخاطب کمتر- برای اینکه مخاطب ایرانی دیگر حوصله جنگ نداشت بنابراین- ایشان- بودجه‌های خیلی سنگین می‌گیرد و فیلم‌های جنگی می‌سازد- گوش مرا پیچانده بود که زمانی که ما داشتیم می‌جنگیدیم کیارستمی داشت دنبال دفترچه دوستش می‌گشت. وی در ادامه اشاره می‌کند: «خانه دوست» یکی از پربیننده‌ترین فیلم‌هایی بود که من ساختم، در واقع همه جای دنیا آن را می‌شناسند. «خانه دوست» ماندگار شد چون  راجع به یک ارزش انسانی صحبت می‌کرد. اما فیلم‌های تو نماند چون تو راجع به یک دوره‌ای از تاریخ ایران حرف زدی که تازه آن دوره هم به هیجان آورد بچه‌ها را. احمدپور [شخصیت‌ محوری فیلم «خانه دوست کجاست؟»] رفت پس داد دفترچه را، اما تو به هیجان آوردی و احمدپورهای دیگر رفتند در جنگ و کشته شدند. حالا پس از سال‌ها می‌شود راجع به آنها فکر کرد که آنها چطوری از بین رفتند. در یک جنگی که هیچ مفهومی نداشت.
با کمی تامل در سخنان منتشر شده اخیر عباس کیارستمی می‌توان دریافت که گفته‌های وی یک مجادله هنری با همتای فیلمسازش ابراهیم حاتمی‌کیا نیست بلکه هدفش اهانت به نسلی است که در میدان‌های نبرد  عریض 12000 کیلومتری (مرزهای مشترک با عراق) پای نهاد و از جان مایه گذاشت تا با دشمن نبرد و از صیانت ملی- میهنی خویش دفاع کند. پاسداران این مرز و بوم، جان بر کف گرفتند  تا ملیت و شرف ایران زمین خدشه‌دار نشود، تا باشد ایران و ایرانی. هویت سرزمینی با خون رزمندگان ماندگار شد تا بدان نازیم و در عالم فریاد زدیم ذره‌ای از این خاک حرام باد بر حرامیان. در هیاهوی جنگ امثال کیارستمی سوار بر پول نفتی (از طریق مجاری‌ای چون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و تلویزیون ملی ایران) توانستند در سینما سیاه‌مشقی کنند و در جشنواره‌های خارجی ژست، عکس و خوش‌رقصی. واقعا اگر سایه‌بان پاسدارانه جوانان این مرز و بوم نبود، پیامبر دروغین جشنواره‌های سینمایی می‌توانست فیلم بسازد و امروز پز روشنفکری در کند؟ بی‌تردید امروز کیارستمی را با  عنوان هویت ملی- میهنی ایرانی می‌شناسند (هرچند او لیاقت چنین عنوانی را ندارد). خب، نکته این است  اگر از خون جوانان وطن لاله نمی‌دمید هم‌اکنون کیارستمی با هویت مجعول ایرانی- عراقی در محافل جهانی حضور می‌یافت. اگر آن جوانان نبودند و به همان جنگی که به‌زعم خودش مفهومی نداشت نمی‌رفتند، کیارستمی امروز باید جوایزش را به موزه عدی و قصی (فرزندان صدام) تقدیم می‌کرد و لب کلام همان است که بارها گفته شده، صدام امروز آق‌دایی کیارستمی‌ها بود. آری! برای لحظاتی چشم بگشاییم و حقیقت روشنفکران را نظاره کنیم که وطن را ناموس نمی‌پندارند. چشم بر واقعیت فروبسته‌اند، از صم و بکم خارج شده‌اند، عقده‌گشایی می‌کنند، چون مردم آثارشان را ندیده‌اند و در سرزمین خود غریبه‌اند. در محافل عمومی عباس‌آقا سوپرگوشت را نمی‌شناسند. آری! کیارستمی چونان عباس‌آقا سوپرگوشت فیلم اجاره‌نشین‌هاست. اینان چون سوپرگوشت‌ها پشت پرده در پس این جوایز فرنگی داشته‌های ملی- میهنی خود را سر سفره‌های دیگری با چشم‌آبی‌های  فرنگی معامله کرده‌اند. رفتن در یک دانشگاه آمریکایی آنقدر ذوق‌زده‌شان می‌کند که برای خوش‌رقصی حاضر به هر معامله‌ای هستند. اینان نمی‌فهمند که عشق به میهن از عشق ورزیدن به مادر اولی‌تر است. هر دو ناموس هستند، گاهی میهن از مادر اولی‌تر. ولی مگر می‌فهمند میهن و پاسداری از آن یعنی چه؟ چقدر هوای آمریکایی پس از یک دوره کافه‌نشینی پاریسی موجب غلیان طبع روشنفکرمابانه‌شان شده و چونان عباس‌آقا سوپرگوشت چون تازی می‌تازند بر کسانی که امروز زیر خروارها خاکند تا ما آسوده بخوابیم. کسی نیست به آنان بگوید شرف داشته باشید به اندازه مهرداد آسمانی، خواننده لس‌آنجلس‌نشین که حین جنگ سرباز بود، حالا که در هوای آنگلوساکسونی نفس می‌کشد اما از رزمندگان جنگ به عنوان ستاره‌های این سرزمین نام می‌برد. عباس‌آقا سوپرگوشت به اندازه یک خواننده لس‌آنجلسی شرف در وجودش جاری نیست که جنگ را بی‌مفهوم می‌انگارد. شرف دفاع و آنان که 8 سال دل از عشق و فرزند بریده‌اند را به هیچ می‌انگارد. مگر در یک جنگ 8 ساله چقدر می‌توان مردم را با فیلم‌های حاتمی‌کیا تهییج کرد؟ می‌دانی آقای سوپرگوشت! مشکل از تو نیست، مشکل از آن مدیر جهنمی است که به غلط بهشتی می‌خواندند. او که قبل از اینکه تراوش‌های ضدمردمی تو در قالب فیلم ساخته شود برایت پوستر می‌ساخت و روانه کن می‌کرد.  لوس و ننر اسیدپاش شدی که در فهم ظاهرا روشنفکرمابانه‌ات نمی‌گنجد که ما حمله نکردیم. فخر این سرزمین این است که 300 سال است به هیچ سرزمینی حمله نکرده. نمی‌ایستادیم، آنوقت آق‌دایی‌ات می‌شد صدام و برایش باید فیلم تبلیغاتی می‌ساختی. اگر ذره‌ای شعور و فهم در وجودت جاری است بفهم دفاع کردیم. دفاع کردیم تا تو در آرامش فیلم خنثای زیست‌محیطی بسازی در شمال. آنوقت در جنوب پاره‌های تن این سرزمین گلوله‌باران می‌شدند. والله اگر تو آمریکایی بودی و چنین عبارتی را درباره کشته‌شدگان جنگ دوم جهانی به کار می‌بردی، امثال مک‌کارتی‌ها و جی ادگار هوور‌ها که هنوز هم هستند محاکمه را جایز نمی‌دیدند، سریع تو را به اتاق گاز می‌فرستادند. تو جنگ را عبث خواندی و حالا یک ملت را خشمگین کردی. اما جای محاکمه کردن تو باید آن مدیر دهه 60 جهنمی را محاکمه کنند که فیلم را نساخته بودی پوسترش را روانه کن می‌کرد و خرج سفرت را از پول نفت این سرزمین تامین. تا خرخره از خون جوان وطن مکیدی و فیلم ساختی، حالا جنگ را پوچ می‌انگاری. مرگ بر شرف مدیرانی که تو را فربه کردند. اگر آن جوانان جلوی تیغ و گلوله نبودند که از سربالایی سولقان بالاتر نمی‌توانستی بروی، چه رسد به کوره‌دهات جشنواره کن. آیا واقعا یک مسؤول فرهنگی باغیرت در این سرزمین پیدا نمی‌شود ترمز افسارگسیختگانی چون تو را بکشد.  آنان که تو را ناز و نوازش کردند در دهه شصت، حاتمی‌کیا را به سازمان سینمایی جهنمی و انوار و شرکا راه نمی‌دادند. طفلک حاتمی‌کیا اگر حوزه هنری آن زمان‌شان انقلابی نداشت (چون هم‌اکنون ندارد)  فیلمی نمی‌توانست بسازد. شما بودی گل سرسبد مدیر جهنمی سینما در دهه 60. من نمی‌دانم مسؤولان سینمایی تا کی در مقابل یاوه‌های دشمن‌مابانه شما سکوت می‌کنند و می‌خواهند عباس‌آقا سوپرگوشت را به عنوان سفیر فرهنگی این سرزمین معرفی کنند. سال‌ها در مقابل دیدگانمان فیلم ضد مردم ساختی و سکوت کردیم و حرمتت را پاس داشتیم. آن زمان گذشته و سکوت جایز نیست. عباس‌آقا سوپرگوشت بهتر است راجع به پتیاره‌های ژاپنی فیلم بسازد. اصلا بهتر است راجع به پتیاره‌های آنگلوساکسونی فیلم بسازد و رقص را در مجال بی‌شرفی ادامه بدهد. واقعا کسی که راجع به پتیاره‌های ژاپنی فیلم می‌سازد نباید درباره دلاوران این سرزمین اظهارنظر کند، شأن شما به اندازه همان پتیاره‌های ژاپنی است. خلاص!
 

فیلم «امروز» به عنوان نماینده ایران به اسکار معرفی شد و دوباره تراژدی گزیدن برای اسکار پیش آمد و شد محلی برای بحث و جدل موافق و مخالف اما انتخاب فیلم برای اسکار رجعت به همان حکایت قدیمی گزیدن و گزیده شدن است. جمهور که آگه نیستند پشت درهای بسته مدیریتی سینما براساس کدام پارامترهای منطقی، فیلم برای اسکار انتخاب می‌شود اما آنچه نگارنده بدان اذعان دارد این است که منطق بررسی محتوا برای گزیدن، هر منطق‌دانی را به بی‌منطقی هیات ژوری انتخاب اسکار سوق می‌دهد. بنده بارها نوشته‌ام که مدیریت سینما نه در سطوح عالی بلکه در مدیریت جزئی، نیاز به خانه تکانی دارد و این خانه تکانی آرزوی نسلی کسانی به شمار می‌رود که در این جریان پرشتاب خواهان برجسته شدن عزت ملی حتی در گزینش فیلم برای اسکار هستند و امروز نگرانیم از انتخاب فیلم امروز آقای میرکریمی، چون چنین سیاق گزیدن امروز، منجر به گَزیده شدن هویت ملی می‌شود. قابل توجه هیات ژوری! فیلم امروز میرکریمی به دلایل محتوایی فراوان، فاقد هویت ملی است. با دلایل اثباتی پیرو نظریه یکی از منتقدان ملی و بومی در این نوشتار اثبات خواهیم کرد که اسلوب روایی فیلم امروز، بومی، ملی و اینجایی نیست. در پیرنگ فیلم امروز، پدری خودخواسته فرزندی ناخواسته را برمی‌گزیند؛ فرزندی که هویت مجهول دارد و مشخص نیست منطقا در قصه میرکریمی نطفه‌اش براساس ضابطه‌مندی عرف شکل گرفته یا ماحصل یک کامجویی ساده است، مشروع یا نامشروع، چون بودن یا نبودن. الگوی روایت امروز کریمی براساس نظر یکی از منتقدان ظاهرا کهنه‌کار هیچ ربطی به آژانس شیشه‌ای حاتمی‌کیا ندارد، بلکه الگوی پدر خودخواسته و فرزند ناخواسته را نویسندگان و سازندگان محترم از رمان بینوایان ویکتور هوگو کش رفته‌اند. ژان وال ژان در این رمان همان پدر خودخواسته است و کوزت (طفل شاید نامشروع) همان فرزند ناخواسته. یونس در فیلم میرکریمی ژان وال ژان است و زن چادری حکم فانتین را دارد؛ کوزت تازه متولد شده هم توسط یونس (وال ژان) ربوده می‌شود. این الگوی داستانی و این مختصات روایی منطقا بومی، مشرقی، ملی و ایرانی نیست. خاستگاه چنین روایت‌هایی متعلق به مغرب زمین است که کامجویی و فرزندان نامشروع، عرف رایج در فرهنگ آنجاست. سیدمحمد حسینی، منتقد سینما و سردبیر ماهنامه سینما رسانه در مقاله مفصلی که در «وطن امروز» منتشر شده، منطق امروز میرکریمی را براساس فرمول پدر خودخواسته و فرزند ناخواسته تبیین کرده است. فیلمی که بخش اعظمی از روایتش در سکوت جاری می‌شود، منطق فیلمنامه‌اش به مخاطب تفهیم نمی‌کند طفل مشروع است یا نامشروع. طبیعی است که مخاطب غربی وقتی با متن ابتر اثر مواجه می‌شود با پیش‌فرض‌های طفل نامشروع فیلم را دنبال می‌کند. از سوی دیگر سکوت فیلم دامن می‌زند به الگوی ژان وال ژانی و کوزتی فیلم. با این حساب آیا امروز میرکریمی تصویری از امروز ایران ما است که سرافرازانه از معدود کشورهایی به شمار می‌رود که لبریز از جمعیتی حلال‌زاده است؟ این سوال را چه کسی باید پاسخ دهد؟ با تشریح متن فیلم در پاراگراف‌های پیشین، فیلم هیچ وضعیتی را نسبت به طفل به دنیا آمده توضیح نمی‌دهد. کلیت اثر در منظر مخاطب خارجی تاکیدی محتوایی به توسعه اطفال نامشروع در ایران زمین است و پرسش نگارنده از هیات انتخاب این است که این فرزند نامشروع که در جلوی چشمان هیات انتخاب اسکار قرار می‌گیرد آیا موجب نمی‌شود تصویر پلشتی از وضعیت اجتماعی ایران در ذهن مغربی‌ها شکل بگیرد؟ چه کنیم که آنقدر تعجیل می‌کنند هیات انتخاب، آنقدر ذوق سیاسی افزون با چاشنی اعتدال در چشمانشان رسوب کرده که نمی‌توانند نمایش رویش اطفال نامشروع گزیده شده برای اسکار را ببینند. فقط می‌دانند فلانی رفاقت با رئیس دارد و برای خوشحال کردن رئیس، فیلم رفیق را بر می‌گزینند! این تاملات در متن فیلم میرکریمی منجر به چنین برداشتی می‌شود که الگوی روایی جاری در متن اثر به هیچ وجه مشرقی و اینجایی نیست و چه ربطی به بانویی دارد که چادرش، سمبلی از عفت او است. پرسش این است که بانوی چادر به سر چگونه تن به کامجویی مردی داده که موجب تولد طفلی بی‌هویت شده که مشروع یا نامشروع بودنش بر مخاطب داخلی پوشیده است، چه رسد به مخاطب خارجی و هیات انتخاب اسکار که دلشان غنج می‌رود برای چنین پیرنگی که در سرزمین مشرقی و مسلمان، نامشروعی از زیر نماد عفت سر برون آورد. اینجا بهشت مردان بوالهوس نیست (اشاره به دیالوگ پرستار در فیلم). نویسندگان و سازندگان کدام نمونه را برای مصداق پیدا می‌کنند که بانوانی که چادر نماد عفت آنان است تن به هر کامجویی دهند. خدا را شکر در نظام جمهوری اسلامی آنقدر آزادی فراوان است که متولیان فرهنگی رای به ساخت چنین آثاری می‌دهند و در ادامه رسانه ملی هم می‌شود طرفدار فرمول «پدر خودخواسته» و طفل نامشروع ناخواسته و از تولید و ساخت امروز حمایت می‌کند. به هر روی در عین آزادی‌هایی که برای فیلسماز قائلیم، «امروز»ها در همین سرزمین باید تولید و نمایش داده شوند و اسکار رفتنشان موجب تخطئه هویت ملی- بومی خواهد شد.
منبع: سینما پرس
 

روح‌الله شمقدری، تهیه‌کننده «روزگاری عشق و خیانت» و داوود بیدل، کارگردان به همراه بازیگران و عوامل این فیلم در جلسه نقد و بررسی فیلم یادشده از برخورد ناشایست و غیرحرفه‌ای برخی رسانه‌ها و محافل سینمایی در بایکوت رسانه‌ای این فیلم که مضمونی ضدصهیونیستی و ضدپهلوی داشته و با مضمون حوادث انقلاب تولید شده، بشدت انتقاد کردند. در ابتدای این نشست روح‌الله شمقدری، تهیه‌کننده فیلم درباره چگونگی شکل‌گیری «روزگاری عشق و خیانت» سخن گفت و افزود: حرف فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» را رسانه‌هایی که بدون دیدن فیلم یک طرفه آن را تحریم کردند نشنیدند. اگر کمی دقت کنید متوجه خواهید شد که بیشتر رسانه‌ها درباره این فیلم اصلاً حرفی نزدند و از طرفی درباره فیلمی که در رسانه‌ها صحبتی نشود معلوم است که در اکران چه اتفاقی برایش خواهد افتاد. فیلم را در جشنواره فجر به سمتی بردند که مثلاً آن را بایکوت کنند اما در همین جا اعلام خواهم کرد من این فیلم را اکران خواهم کرد حتی اگر همه عالم جلوی ما بایستند.
فیلم در راستای هیچ جریان سیاسی نیست
به گزارش سینما پرس، وی در ادامه گفت: این فیلم سینمایی در راستای اهداف نظام و دغدغه‌های مقام معظم رهبری ساخته شد و سوال این است که چرا بیشتر رسانه‌ها درباره آن کمترین حرفی نزدند!؟ این فیلم سینمایی در راستای هیچ جریان سیاسی نیست بلکه وابسته به غیرت ملی است. در جشنواره فجر تنها فیلمی که در ارتباط با انقلاب ساخته شده بود فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» بود که نسبت به آن بی‌اعتنایی شد و حتی ابتدا در بخش مسابقه هم قرار نگرفته بود، نشست خبری آن را هم برگزار نکردند و بد‌ترین ساعت اکران را به ما اختصاص دادند. تهیه‌کننده فیلم سینمایی «پایان‌نامه» ادامه داد: در صورتی که اگر هر رسانه‌ای که در جریان رخدادها قرار داشت کمی دقت می‌کرد متوجه می‌شد تلاش بسیاری صورت گرفت که برخی فیلم‌ها به هر نحوی که شده در بخش مسابقه حضور پیدا کنند تا دلخوری حاصل نشود ولی درباره فیلمی با مضمون انقلاب رفتار خوبی صورت نگرفت. باید درباره انقلاب به دنبال حرف تازه بود و سوژه‌های ناب؛ موضوعات بی‌ربط در فیلمنامه‌های انقلابی دیگر فایده ندارد.
دغدغه انقلاب را داشتم
در ادامه داوود بیدل، کارگردان این فیلم در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چطور شد که به یک فیلم سیاسی و ضد صهیونیستی روی آوردید، گفت: من بیشتر در این کار دغدغه انقلاب اسلامی را داشتم و این کار بیشتر از اینکه ضدصهیونیستی باشد به موضوع انقلاب پرداخته است.
فیلم ضدصهیونیست و ضدپهلوی است
وی گفت: خوشحالم بعد از جشنواره فجر در برخی محافل شرایط صحبت کردن درباره فیلم مهیا شد. عده‌ای بودند که نمی‌خواستند این فیلم انقلابی دیده شود. در این فیلم سینمایی دو ویژگی ضدصهیونیستی و ضدپهلوی در کنار هم قرار دارد. این کارگردان افزود: ما این دو موضوع را که برای انقلاب ما مهم است در یک فیلم کنار هم قرار دادیم. این موضوع مهمی است که به هیچ عنوان اجازه دیده شدن اینها را در سطح گسترده ندادند.  وی در ارتباط با میزان و نوع تحقیقات در ارتباط با موضوع فیلمنامه گفت: رژیم صهیونیستی در ذاتش از بین بردن مدارک است و اصولاً چیزی برای اینکه سایرین متوجه شوند چه کار‌های انجام داده‌اند باقی نمی‌گذارد اما نمی‌توانند خاطرات مردم را از بین ببرند. در‌‌ همان دوران قبل از انقلاب اعتراض‌هایی از سوی دانشجویان شکل گرفت و حتی برخی بازیگران و خوانندگان زمان شاه به این موضوع اشاره کردند و اعتراض داشتند اما اینکه چرا امروز سکوت کرده‌اند و چیزی نمی‌گویند این خود جای سوال دارد.  در ادامه شهرزاد کمال‌زاده با توجه به شرایط سخت کار کردن در دشت مغان گفت: با رفتار‌هایی که شاهد بودم بسیار دلسرد شدم. ما در شرایط جوی بدی کار می‌کردیم، تمام گروه انرژی بسیار زیادی داشتند. به‌راستی چرا به دلیل اینکه یک کار انقلابی در کشور انقلابی انجام دادیم باید اینگونه با ما برخورد شود؟
عده‌ای با حب و بغض قلم زدند
کمال‌زاده ادامه داد: خوشحالم در فیلم سینمایی «روزگاری عشق و خیانت» بازی کردم. در اثری که در ارتباط با شهدا و خانواده‌های آنها و انقلاب و مردمم بوده است. من ناراحت نیستم از اینکه در این کار بازی کرده‌ام. این گروه جزو بهترین گروه‌هایی بوده که طی این ۱۳ سال عمر کاری‌ام با آنها کار کرده‌ام. همه چیز در این پروژه طبق زمانبندی پیش می‌رفت اما غرور من توسط عده‌ای که با حب و بغض قلم می‌زنند شکسته شد. دل من شکسته است و نا‌امید شدم از اینکه بخواهم در این ژانر ادامه فعالیت دهم. سحر قریشی در ادامه این نشست در پاسخ سوال مجری مبنی بر محدودیت بازیگران در سینمای کشور پس از بازی در یک فیلم سیاسی گفت: من بازیگر هستم و هر نقشی به من بدهند بازی می‌کنم. این فیلم فیلم سیاسی نیست بلکه درباره تاریخ کشورم است، تاریخی را که اتفاق افتاده نشان می‌دهد. چرا از کلمه سیاست برای کوباندن استفاده می‌شود؟ وی گفت: در یکی از صفحه‌های اجتماعی عکسی از پشت صحنه این کار گذاشتم اما با برخورد‌های بسیار بدی روبه‌رو شدم. ما فحش‌خورمان خوب است اما خدا را شکر می‌کنم که من در این جایگاه قرار دارم که در این فیلم‌ها بازی کنم و آن افرادی که من ناسزا گفته‌اند هم جایگاه‌شان در‌‌ همان اندازه‌ است و اصلاً از دستشان ناراحت نیستم.
 

نامه سردار سلیمانی به حاتمی‌کیا
 از طعنه‌ها نهراسید و راه خود را ادامه دهید
سردار قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس انقلاب اسلامی با تماشای فیلم «چ» نامه‌ای را همزمان با تولد حاتمی‌کیا منتشر کرد. سردار قاسم سلیمانی با تماشای فیلم «چ» متنی را خطاب به ابراهیم حاتمی‌کیا، کارگردان این فیلم نوشته است. سایت فیلم «چ» این متن را منتشر کرده و در ابتدای آن آورده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
به: سردار هنر برادر عزیز جناب آقای حاتمی‌کیا
از: سرباز اسلام و ایران
با سلام؛
فرصتی شد پس از مدت‌ها فیلم «چ» را ببینم. با دیدن آن صحنه‌ها به یاد غربت دیروز ایرانی‌ترین ایرانی‌ها و اسلامی‌ترین اسلامی‌ها، ایثارگران فداکاری که فرصت یافتید با هنر قابل تقدیر خود یک نمونه از هزاران نمونه اعجاب‌آور آنان را به تصویر بکشید و بر مظلومیت امروز همان چهره‌های فراموش شده گریه کردم. برادرم از طعنه‌ها و سرزنش‌ها نهراسید و به سیمرغ‌های دنیوی هم فکر نکنید و این راه را ادامه دهید. سیمرغ شما وجدان‌های بیدار شده، در اثر این حقیقت ارزشمند ارائه شده و اشک‌های غلتانی است که بر گونه‌ها جاری ساختید. جنت الهی برخاسته از دعای مادران شهیدان و مجروحین سال‌ها بر بستر افتاده، مبارکتان باد.
برادرت قاسم سلیمانی
29/۶/1393

اردکانی «بهشت از جنوب شرقی»را کارگردانی می‌کند
تهیه‌کننده «بهشت از جنوب شرقی» گفت: بازنویسی نهایی فیلم در حال انجام است و احتمالا از چند هفته آینده وارد پیش‌تولید می‌شویم. ابراهیم اصغری، تهیه‌کننده «بهشت از جنوب‌شرقی» گفت: بازنویسی نهایی فیلمنامه این فیلم سینمایی به کارگردانی جواد اردکانی در حال انجام است و تا نیمه مهر ماه به پایان می‌رسد. وی افزود: در حال حاضر مشغول آماده کردن مقدمات پیش‌تولید این فیلم هستیم و بازبینی لوکیشن‌ها و رایزنی برای تهیه تجهیزات نظامی انجام شده است. تهیه‌کننده «شور شیرین» درباره بودجه این فیلم توضیح داد: بخشی از بودجه فیلم توسط بنیاد سینمایی فارابی تامین شده و قرار است سازمان بسیج مستضعفین و بنیاد حفظ و نشر آثار و ارزش‌های دفاع مقدس نیز در بخش دیگری  از بودجه این فیلم حمایت کنند. اصغری در ادامه درباره زمان کلید زدن این فیلم گفت: به محض تامین اعتبارات لازم برای ساخت این فیلم وارد پیش‌تولید می‌شویم و امیدوارم بتوانیم از ماه آینده و ابتدای آبان ماه کار تولید را شروع کنیم و فیلم جلوی دوربین برود و برای حضور در سی‌وسومین جشنواره فیلم فجر آماده شود. «بهشت از جنوب شرقی» قرار است در لوکیشن‌های سیستان و بلوچستان، تهران، مشهد و غرب کشور فیلمبرداری شود و حدود 3 ماه نیز فیلمبرداری برای این کار در نظر گرفته شده است. اصغری درباره داستان این فیلم نیز گفت: فیلم سینمایی «بهشت از جنوب شرقی»  با محوریت وقایع حوادث سیستان وبلوچستان  و نگاهی به شهدای وحدت ساخته می‌شود.

شعرخوانی شاعران دفاع مقدس
تهیه‌کننده «دریای نور» از آغاز پخش این ویژه‌برنامه به مناسبت هفته دفاع مقدس با موضوع شعر و ادبیات دفاع مقدس از شبکه آموزش خبر داد. امیرحسین آذر، تهیه‌کننده ویژه‌برنامه «دریای نور» درباره این برنامه به مهر گفت: پخش ویژه‌برنامه «دریای نور» با اجرای اسماعیل آذر به مناسبت هفته دفاع مقدس با موضوع شعر و ادبیات دفاع مقدس از اول مهر ماه از شبکه آموزش سیما آغاز شد. وی افزود: آذر در قسمت‌های مختلف برنامه به معرفی ویژگی‌ها و سیر تحول شعر دفاع مقدس می‌پردازد و یکی از آیتم‌های برنامه نیز شعرخوانی شاعران دفاع مقدس است. این تهیه‌کننده یادآور شد: از جمله دیگر بخش‌های برنامه می‌توان به روایت داستان «مرد یخی» اشاره کرد که هر شب از زبان نویسنده آن به صورت قطعه قطعه پخش می‌شود. آذر تأکید کرد: روایت «پایی که جا ماند» در ژانر خاطره‌نویسی توسط حسینی‌پور، نویسنده این اثر از دیگر آیتم‌های برنامه است. در بخش معرفی کتاب نیز کامور بخشایش، پژوهشگر حوزه شعر و دفاع مقدس کتاب‌های مختلفی را در این حوزه به مخاطبان معرفی می‌کند. وی در پایان گفت: در این ویژه‌برنامه فاطمه افشاریان، فرزند سردار شهید مجید افشاریان نیز به شعرخوانی می‌پردازد.

مقدم سریال «علی‌البدل» را برای نوروز می‌سازد
تهیه‌کننده مجموعه سریال‌های «پایتخت» درباره ساخت سریال نوروزی امسال توسط سیروس مقدم، اعلام کرد: «علی‌البدل» نام موقت سریال نوروزی شبکه یک سیماست که در حال حاضر توسط محسن تنابنده در حال نگارش است. این تهیه‌کننده در گفت‌وگو با ایسنا گفت: فعلا هیچ اشاره‌ای به داستان سریال نوروزی شبکه یک نمی‌توان کرد؛ چراکه طرح اصلی قصه توسط محسن تنابنده در حال نگارش است و تازه اول راه است. این مجموعه طنز فعلا با نام «علی‌البدل» توسط آقای تنابنده نوشته می‌شود تا ببینیم در نهایت چه می‌شود. وی درباره اعلام مدیر شبکه اول درباره ساخت سریال نوروزی این شبکه توسط تیم پایتخت، درباره بازیگران سریال «علی‌البدل» بیان کرد: هنوز هیچ اعلامی برای حضور بازیگران این سریال نداشتیم و منظور از تیم «پایتخت‌»، من (الهام غفوری)، سیروس مقدم‌ و محسن تنابنده است. اگر بازیگران «پایتخت» در این تایم به کاری دعوت نشوند، ممکن است از حضورشان استفاده کنیم اما هنوز هیچ چیز قطعی نشده است. غفوری در پایان درباره آخرین وضعیت ساخت سریال پلیسی «میکائیل» به کارگردانی سیروس مقدم گفت: کامبیز دیرباز و بهنوش طباطبایی تنها بازیگرانی هستند که حضورشان در «میکائیل» قطعی شده است. سایر بازیگران این سریال طی هفته‌ آینده پیش از کلید خوردن کار انتخاب خواهند شد.

خشکسالی سوژه فیلم مهرانفر شد
فرهاد مهران‌فر، کارگردان سینما که همیشه در آثارش به مسائل بومی و فرهنگی ایران توجه داشته است، بزودی ساخت فیلم سینمایی «چشمه» را آغاز می‌کند. «چشمه» داستان پیوند ناگسستنی آب، عشق و هستی است. درامی عاشقانه که با ساختاری تعلیقی در جغرافیایی نامأنوس یعنی بطن مادر زمین شکل می‌گیرد. به گزارش مهر، فرهاد مهران‌فر که با آخرین ساخته سینمایی خود «سرزمین رها» برای حضور در جشنواره بین‌المللی «خروس طلایی» دوشنبه سی‌ویکم شهریور ماه عازم کشور چین شده است، در پروژه‌ سینمایی «چشمه» به مساله کمبود آب و چالش هستی در کویرهای ایران می‌پردازد. مهران‌فر امیدوار است با حمایت بنیاد سینمایی فارابی، سازمان آب و فاضلاب کشور، سازمان میراث فرهنگی و استانداری‌های یزد، اصفهان و کرمان تولید این فیلم تحقق یابد. این کارگردان درباره ضرورت موضوع و نحوه جلب مشارکت برای ساخت این فیلم گفت: موضوع این فیلم یکی از حادترین مشکلات رو به تزاید ساکنان سرزمین خشک ایران است و انتظار دارم همچون غالب فیلمسازانی که پس از اخذ پروانه ساخت، از پشتیبانی مالی فارابی بهره‌مند می‌شوند، برای تامین بخشی از هزینه‌های فیلم مورد حمایت قرار بگیرم، زیرا در شرایط اقتصادی حاضر، تولید آثار فرهنگی بدون حمایت و مشارکت نهادهای دولتی امکانپذیر نیست. لذا با توجه به انجام مراحل پیش تولید در صورت پاسخ مثبت مدیران بنیاد سینمایی فارابی طی هفته‌های آینده، آمادگی کامل برای شروع فیلمبرداری در نیمه دوم مهر ماه را داریم.
 

با آغاز شدن قرن جدید، محصولات ابرقهرمانان هم وارد فاز تازه‌ای شدند. در ابتدای دهه گذشته کمپانی دی سی «اسمالویل» را تولید کرد، سریالی بر مبنای کمیک بوک‌های سوپرمن که اتفاقا میان جوانان هم پرطرفدار بود و به همین جهت تولید آن در 10 فصل و تا سال 2010 به طول انجامید. در آن زمان اما فقط «اسمالویل» بود که هواداران کمیک بوک‌ها را پای تلویزیون نگه می‌داشت. چند سالی هست که حضور ابرقهرمانان در تلویزیون آمریکا اما تبدیل به موج گسترده‌ای شده. «کماندار»، «مرده متحرک»، «فلش»، «گاتهام»، «ماموران شیلد»، «مامور کارتر»، «آی زامبی» و «کنستانتین» تنها چند عنوان از سریال‌های کمیک بوکی هستند که در باکس پاییز قرار دارند و پخش آنها یا آغاز شده یا بزودی آغاز می‌شود اما موج دوم این سریال‌ها تابستان آینده با «دردویل» شروع می‌شود. موجی که البته با همین یک سریال به پایان نمی‌رسد. به گزارش تسنیم، گرگ برالنتی، تهیه‌کننده سریال‌های «کماندار» و «فلش» تایید کرد که سریال «سوپرگرل» در مراحل اولیه خودش قرار دارد. او اعلام کرده کار روی این سریال را تازه آغاز کرده‌اند و به محض اینکه شبکه پخش‌کننده آن مشخص شود، اطلاعات بیشتری را در اختیار مخاطبانش قرار می‌دهد. این در حالی است که ظاهر CW، شبکه‌ای که توسط کمپانی برادران وارنر اداره می‌شود و سریال‌های «کماندار» و «فلش» را هم پخش می‌کند از پخش سریال «سوپر گرل» منصرف شده است. آنها نمی‌خواهند یک سریال ابرقهرمانی خارج از دنیای «کماندار» و «فلش» داشته باشند و ظاهرا سریال جدید هیچ ارتباطی با 2 سریال مذکور ندارد.