گروه سیاسی: بعدازظهر یکشنبه 24 اسفندماه سرانجام خبری که سال‌ها مردم ایران انتظار آن را می‌کشیدند، اعلام شد. متهم «م-ه» که از سال‌ها قبل اتهامات و شایعات زیادی درباره فعالیت‌های اقتصادی او در میان مردم مطرح بود، به دادگاه کشانده و حکم اولیه مربوط به اتهامات وی نیز صادر شد. به گزارش «وطن امروز»، اگرچه در اظهارات حجت‌الاسلام‌والمسلمین محسنی‌اژه‌ای، معاون اول و سخنگوی قوه قضائیه، اشاره‌ای به میزان مجازات «م- ه» نشد اما منابع خبری گزارش داده‌اند این متهم به 15 سال حبس، رد مال و شلاق محکوم شده است. حکمی که «م- ه» تا 15 فروردین می‌تواند نسبت به آن اعتراض کند. اما همانگونه که «وطن امروز» در شماره دیروز منتشر کرد، پیگیری‌های خبرنگار ما نشان می‌دهد بخش مهمی از حکم «م-ه» به واسطه اتهامات اقتصادی او صادر شده است. در واقع اتهامات اقتصادی، محور پرونده قضایی «م-ه» بوده است و آنچه در افکار عمومی نیز بیشتر از سایر اتهامات «م-ه» مطرح و چشمگیر بود، همین اتهامات اقتصادی بود. شنیده‌های خبرنگار «وطن‌امروز» حاکی از این است که 7 سال مجازات حبس قطعی «م-ه» به خاطر یکی از پرونده‌های معروف اقتصادی اوست البته مجازات «م-ه» در این پرونده تنها مجازات حبس نیست بلکه دادگاه این متهم دانه‌درشت را به رد مال نیز محکوم کرده است. مبلغ این مجازات نیز 2/5 میلیون دلار است. به عبارتی دادگاه، «م-ه» را در یک فقره از پرونده‌های اقتصادی‌اش، به 7 سال حبس قطعی و رد 2/5 میلیون دلار مجازات کرده است. براساس اطلاعات به‌دست آمده، «م-ه» برای یکی دیگر از پرونده‌های اقتصادی خود نیز به رد مال به ارزش 18 میلیارد ریال محکوم شده است. این پرونده نیز مربوط به یکی از اتهامات معروف وی در داخل کشور است. نکته قابل تامل اینکه هر 2 اتهام اقتصادی «م-ه» نیز در دوران فعالیت‌های وی در مجموعه وزارت نفت و در دوران حاکمیت جریان اصلاحات بر قوه مجریه اتفاق افتاده است.
رشوه میلیون دلاری!
یکی از مهم‌ترین اتهامات «م-ه» مربوط به پرونده‌ای درباره یک شرکت نفتی نروژی است که وی از این شرکت رشوه دریافت کرده است. این شرکت نروژی اوایل دهه 80 به دنبال سرمایه‌گذاری در بازار نفت و گاز ایران بود اما ماجرا زمانی جالب شد که شرکت نروژی به دلیل پرداخت رشوه به یک شرکت دلالی نفتی، در نروژ محاکمه شد. اوج ماجرا زمانی بود که رئیس هیات مدیره این شرکت نیز پرداخت رشوه به دلالان ایرانی را تایید و از سمت خود استعفا کرد. رئیس هیات مدیره این شرکت نروژی همچنین طی نامه‌ای به شرح ماوقع ماجرا پرداخت. او در بخشی از این نامه نوشت: «طی سال 2001 درحالی که ارزیابی‌ها درباره 6 یا 7 پروژه پیشنهادی در حال انجام بود، شرکت با فردی که از او تحت عنوان جونیور یاد می‌شد، تماس برقرار کرد تا اولین جلسه در دفتر شرکت برگزار شود و جونیور از آن پس نام مستعار یک آقازاده پرنفوذ ایرانی می‌شود که این فرد مشاور وزیر نفت ایران بوده و خانواده وی نیز قدرت و نفوذ زیادی در تجارت نفت و گاز دارد». او سپس اقرار کرد برای حضور در بازار پارس جنوبی، به یک شرکت ایرانی رشوه داده و مقرر شده بود تا 10 سال مبلغ 15 میلیون دلار به این شرکت حق‌الزحمه پرداخت کند. استعفای رئیس هیات مدیره این شرکت نفتی نروژی و نیز مجازات این شرکت در نروژ و آمریکا باعث شد موضوع به صورت ویژه در ایران مطرح شود. اعتراف شرکت نروژی به پرداخت رشوه و مجازات این شرکت در دادگاه‌های این کشور و آمریکا یک موضوع را مسجل کرده بود و آن پرداخت رشوه بود. پول کثیفی که برای ورود به بازار پرسود انرژی ایران پرداخت شد و در این ماجرا نام یک آقازاده پرنفوذ با نام مستعار «جونیور» نیز مطرح شد! اگرچه رئیس هیات مدیره این شرکت نروژی به پرداخت رشوه اعتراف کرد و دادگاه این کشور این شرکت را مجازات کرد اما در ایران ماجرا به محاکم قضایی منتهی نشد! موضوع این پرونده نفتی بارها و بارها در رسانه‌ها مطرح شد تا اینکه بالاخره دادگاه برگزار شد.
اختلاس بهینه!
اما یکی دیگر از اتهامات، مربوط به ماجرای اختلاسی است که در یک سازمان وابسته به وزارت نفت صورت گرفت. براساس اسناد منتشر شده مبلغ 8 میلیارد تومان در آن زمان (اواخر دوران اصلاحات) در این سازمان اختلاس شد. چندین نفر از مدیران و کارمندان این سازمان به دلیل اثبات اختلاس و ارتشا دستگیر و محاکمه شدند. سال 1389 مجتمع قضایی امور اقتصادی اطلاعاتی در این‌باره منتشر کرد. براساس این اطلاعات، موضوع این اختلاس نخستین بار توسط ادره کل حقوقی و قضایی معاونت اقتصادی وزارت اطلاعات مطرح و در دستورکار مجتمع قضایی امور اقتصادی قرار گرفت. پس از پیگیری‌های قضایی، اختلاس اثبات و 7 نفر در جریان این پرونده مجازات شدند. اکنون با تشکیل دادگاه «م-ه» که رئیس این سازمان بود، این اتهام نیز به صورت ویژه مطرح شد. برخی اتهامات مانند تبانی نیز درباره دوران ریاست «م-ه» در این سازمان نفتی مطرح شده است البته در این میان ماجرای سوءاستفاده‌های انتخاباتی «م-ه» در دوران ریاست بر این سازمان نیز به عنوان یکی دیگر از اتهامات اقتصادی این متهم مطرح است به‌گونه‌ای که در جریان اعترافات برخی افراد بسیار نزدیک به «م-ه»، وی در دوران ریاست بر این سازمان پرسود نفتی، از امکانات این سازمان به سود ستاد انتخاباتی «الف- ه» در سال 84 استفاده می‌کرد. حتی برخی از این افراد صراحتا گفته‌اند مبالغ هنگفتی به ستاد «الف- ه» نیز تزریق شد. به عبارتی افراد زیادی هستند که صراحتا گفته‌اند از طریق این سازمان نیز پول‌های کثیف به انتخابات سال 84 تزریق شده است!
قدرت نامشروع!
قطعا درباره متهم «م-ه» و ابهاماتی که درباره اقدامات او مطرح است، می‌توان هزاران صفحه نوشت. اتهامات بسیار زیادی علیه وی مطرح است. همانگونه که گفته شد مهم‌ترین اتهاماتی که درباره او مطرح است مربوط به فعالیت‌های اقتصادی اوست. در واقع این اتهامات اقتصادی «م-ه» است که توجه مردم را به خود جلب کرده است اما در این میان یک نکته قابل تامل نیز وجود دارد و آن این است که «م-ه» یک عنصر کلیدی انتخاباتی نیز هست. یعنی در کنار اینکه این فرد تمرکز خود را بر کاسبی قرار داده بود اما به واسطه دامنه پرنفوذ سیاسی که داشت، همواره نقش یک حامی را نیز در انتخابات‌های مختلف ایفا می‌کرد. حضور همزمان «م-ه» در فعالیت‌های اقتصادی و سیاسی و نظر به اینکه این فرد حداقل اکنون در چند فقره از این فعالیت‌ها مجرم شناخته شده، یک واقعیت تلخ را نشان می‌دهد و آن پول‌های کثیف و نامشروعی است که در موعد انتخابات صرف فعالیت‌های انتخاباتی برخی افراد و جریان‌ها می‌شد. در واقع در جریان محاکمه «م-ه» می‌توان برخی و تنها برخی از مجاری و مبادی تزریق پول کثیف به فضای سیاسی و انتخاباتی کشور را شناخت. نه‌تنها در جریان محاکمه «م-ه» بلکه طی سال‌های گذشته که برخی دوستان فاسد این فرد درباره عملیات‌های فساد خود اعترافاتی داشته‌اند؛ واقعیات تکان‌دهنده‌ای درباره سازوکارهای انتخاباتی برخی افراد و جناح‌ها مشخص شده است. افرادی که با پول حرام به دنبال کسب قدرت بوده و هستند و حیرت‌انگیز آنکه برخی دوستان و همکاران همین دلال‌ها و کاسبان مال حرام این روزها مدعی پول کثیف نیز شده‌اند!

حسین قدیانی: ن والقلم که قصه، قصه خرابات است. ابتدا باید در آب «رکن‌آباد» شست‌وشویی کرد و آنگاه از «دروازه قرآن» رد شد. شهری که نام دروازه‌اش قرآن باشد، باید هم «حافظ» داشته باشد تا کلام‌الله را با چهارده روایت از بر بخواند. عشق است حافظه حافظ. رندی که خوب بلد بود چگونه دست حرف، دست کلمه، دست مصرع، دست بیت، دست غزل را بگیرد و ببرد پابوس «یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور/کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور/ این دل غم‌دیده حالش به شود دل بد مکن/ وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور/ دور گردون گرد و روزی بر مراد ما نرفت/ دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور».
محافظ مفهوم انتظار به حضرت حافظ می‌گویند. غزل او غزالی بود که جز دنبال یار نگشت. حقا که دیوانه‌کننده است دیوان حافظ. دلم «شیراز» می‌خواهد تا در چند محله آن طرف‌تر از «حافظیه» به صاحب فیروزه‌ای‌ترین گنبد این سرزمین بگویم: «السلام علیک یا احمدبن موسی». اگر حافظ، برادر بزرگ‌تر شعراست، «شاهچراغ» دوران خوش کودکی نیز برادر بزرگ‌تر امام رضا علیه‌السلام است. راستی! چه رازی نهفته است در شیراز؟ ای شهر خراباتی‌ها! باید هم حافظ، سنگ تو را به سینه بزند؛ «خوشا شیراز و وصف بی‌مثالش». «سعدیه»، «باغ ارم»، «ارگ»، «دار‌الرحمه»، «بازار وکیل» و... اصلا همین حوض حیاط حضرت احمدبن‌موسی علیه‌السلام، مساحت همه خاطرات بچگی‌های من است، با آن ماهی قرمزهای کوچک که تا بوی بهار می‌شنیدند، بازیگوش‌تر می‌شدند. دلم شیراز می‌خواهد، شیراز و دو رکعت نماز... به یاد خم ابروی یار، الا ای یوسف گمگشته جناب حافظ! داغ فراق تو بد کرده حال بشریت را! اینک حتی فریاد محراب هم بلند است! «شهید محراب» در همین شیراز، دیوان را که می‌گشود، ایوان ظهور تو را اندیشه می‌کرد؛ «مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید...» الا ای مسیحا نفس! غیبت تو، نظم «بوستان» را بهم ریخته! بی‌تو، بهار زمین، چنگی به دل زمان نمی‌زند! مگر نه آنکه صاحب‌الزمان تویی؟ گیرم که موسم بهار باشد؛ بدون آفتاب، پرستو با چه رویی برگردد؟
در «گلستان» دارالرحمه، بنازم «نثر» آن شهید را که جای جای وصیتنامه‌اش پر از مهدی فاطمه بود. لب هیچ شهیدی بی‌خود به خنده وا نمی‌شود. کاش چشم ما هم، مثل آن شهید شیرازی، شهادت می‌داد به دیدن تو. ای خلاصه خلقت که هم محمدی(ص) و هم علی(ع) و هم نوح(ع) و هم روح! غزل هنوز هم به عشق تو سروده می‌شود و بهار، همانا غزل خداست که فقط گل روی تو را کم دارد! صحبت تو که می‌شود، نه جای استخاره است نه حتی جای استعاره! حافظ هم، همین که به تو می‌رسید، ‌استعاره را کنار می‌گذاشت! واضح‌تر بگویم؛ فراق تو، نظم بوستان بشریت را بهم ریخته! بدون یار، به چه دردی می‌خورد بهار؟ آقا جان! امروز در شیراز، همین صبحی، دختر بچه‌ای، «باغ ارم» را به اشتباه «داغ ارم» نوشت اما معلم، به او نمره 20 داد! از حافظ تا به امروز... تا آن روز که بیایی، داغی بزرگ، زمین و زمان را در بر گرفته که با آمدن بهار، علاج نمی‌شود! بهار شاید به درد برگرداندن پرستوها بخورد اما برای بشریت، بازگشت تو یعنی بهار. حضرت منجی! زمین به اندازه کافی دور خورشید چرخیده... اینک نوبت زمینیان است! دلم شیراز می‌خواهد، دروازه قرآن را... تو را! زمین به اندازه کافی دور خورشید چرخیده... اینک نوبت زمان است! یا صاحب‌الزمان! از روز غیبت به این طرف، باورت می‌شود آدمیت، هیچ بهاری را تجربه نکرده؟ دیگر خودت بخوان که همشهری‌های حافظ چه اشتباهات درستی مرتکب می‌شوند زنگ انشاء!
 

تقی راستگو: پس از صحبت‌های اخیر علی یونسی دستیار ویژه رئیس‌جمهوری درباره «احیای امپراتوری ایران به پایتختی بغداد»، تحلیل‌های مختلفی در این رابطه از سوی جریانات گوناگون سیاسی داخل و خارج از کشور صورت گرفت. انتقاد از دیدگاه‌های مطرح‌شده توسط یونسی وجه اشتراک بسیاری از این تحلیل‌هاست. «احیای امپراتوری ایران»، هسته اصلی سخنان علی یونسی، وزیر اطلاعات محمد خاتمی را تشکیل داده است.
افرادی که آشنایی حداقلی با تاریخ ایران دارند، نیک می‌دانند امپراتوری ایرانیان در عصر باستان و توسط حکومت‌هایی چون هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان، تجلی یافته است؛ امپراتوری‌هایی که به لحاظ تمدنی از جایگاه برجسته‌ای در تاریخ بشریت برخوردارند.
اگر بخواهیم ویژگی اصلی تاکیدات یونسی بر مفهوم امپراتوری را مورد توجه و تدقیق قرار دهیم، به مفهوم «تمدن» برمی‌خوریم. به عبارت دیگر فحوای کلام علی یونسی با تاکید بر احیای امپراتوری ایران به پایتختی بغداد بیش از آنکه بر عناصر فرهنگی و نرم اشاره داشته باشد، بر عناصر تمدنی و سخت اشاره دارد. شاید این نوع تمرکز یونسی بر عناصر تمدنی و سخت بیش از هر چیز به آن دلیل است که عناصر فرهنگی و نرم این نوع از تفکر ناسیونالیستی سال‌ها پیش توسط اسفندیار رحیم‌مشایی و در قالب «مکتب ایرانی» در دومین همایش ایرانیان مقیم خارج از کشور در مرداد 89 به شکلی جدی مطرح شده بود.
‌مشایی در این همایش به ‌عنوان سخنران اختتامیه، طی سخنانی کلمه «ایران» را یک ذکر مذهبی دانسته و گفته بود: «من اصرار دارم بر مکتب ایران، بعضی‌ها ممکن است بر من خرده بگیرند که تو چرا نمی‌گویی مکتب اسلام؟ از مکتب اسلام دریافت‌های متنوعی وجود دارد... دریافت ناب از حقیقت ایمان و حقیقت توحید و حقیقت اسلام، مکتب ایران است. باید از این پس ما مکتب ایران را به دنیا معرفی کنیم».
ناگفته پیداست 2 نوع طرز تفکر که یکی بر بسترهای فرهنگی و دیگری بر ساخت تمدنی اشاره دارد، هر دو یک هدف مشخص را دنبال می‌کنند. اهدافی که اساساً و با خوانش دوباره مفاهیم و فرازهای قانون اساسی جمهوری اسلامی هیچ اشتراک و قرابتی با تفکر و آرمان‌های انقلاب اسلامی ایران ندارند؛ تفکری که بنیانش بر «امت محمدیه»(1) و نه چیز دیگر استوار شده است. با این حال و فارغ از آنکه به لحاظ سیاسی بخواهیم این دو جریان را به یکدیگر متصل کنیم، در ساحت فکر و اندیشه می‌توان این دو جریان را تداوم و مکمل یکدیگر به شمار آورد. تفکراتی که در پیوند با یکدیگر «گفتمانی خاص» را تشکیل می‌دهند؛ گفتمانی که بقایش در گروی حذف گفتمان انقلاب اسلامی است. در ادامه و طی چند بند به تشریح محورهای اصلی «گفتمان ایران‌گرایی» و تقابل آشکار آن با آرمان‌های انقلاب اسلامی ایران پرداخته‌ایم.
1- این گفتمان بیش از هر چیز برخاسته از ملی‌گرایی است که با تعلق خاطر به مجموعه‌ای از سنت‌ها، زبان‌ها و ادیان باستانی ایران قوام یافته است. اندیشه و نمودهای باستانی ایرانیان نظیر تفکرات «زردشت» در کتاب «اوستا» یا آثار تمدنی هخامشیان و دیگر آثار مربوط به دوران ایران باستان، اصلی‌ترین منبع تولید اندیشه‌های این گفتمان را تشکیل داده است. این در حالی است که منبع اصلی گفتمان انقلاب اسلامی نه کلام انسان بلکه کلام حضرت حق است.
2- تاکید بر تفکرات ناسیونالیستی، دیگر محور اصلی این گفتمان است. بر این اساس همزمان با فرآیند تشکیل ملت-دولت(Nation-State) در دوران حکومت پهلوی اول، ایرانگرایی به روح حاکم بر سیاست‌های کلان حکومت رضاخان میرپنج تبدیل شد. بر این اساس و به تبعیت از نظم وستفالی، «ملیت»، اصلی‌ترین و به تعبیری حتی تنها عنصر تعیین هویت افراد یک جامعه به مانند ایران را تشکیل داده است. بنا بر چنین اعتقادی این گفتمان حذف دیگر هویت‌ها بویژه هویت‌های مذهبی و دینی را به عنوان اصلی اساسی برای تحکیم هویت ملی تجویز کرده است. تعارض این محور از گفتمان ایران‌گرایی با گفتمان انقلاب اسلامی که یکی از اصلی‌ترین معیارهای تعیین هویت را دین می‌داند کاملاً واضح است.
3- تاکید بر تقابل اسلام با ایران در طول تاریخ یکی دیگر از محورهای اساسی است که در این گفتمان مورد توجه قرار گرفته است. البته این گفتمان در برهه‌هایی چون تشکیل دولت صفوی و نگهداشت استقلال ایران از تعرض عثمانی، جنبش ملی شدن صنعت نفت یا جنگ ایران و عراق، این دو عنصر را در کنار و همراه با هم می‌داند لکن انقلاب اسلامی سال 1357 خورشیدی ایران را سیلی محکم اسلامگرایی به ایرانگرایی می‌داند(!)
4- تاکید بر نادیده انگاشتن مصالح اسلامی به نام منافع ملی یکی دیگر از محورهای اصلی این گفتمان است. شاید آشکارترین نمود این تفکر را بتوان در شعار معروف «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»، در سال 88 و روز قدس سال فتنه به یاد آورد؛ موضعی که بارها از سوی بسیاری از رهبران این تفکر به صراحت مورد تاکید قرار گرفته است.
همانگونه که در بندهای پیش بدان اشاره شد بنیان چنین تفکری به نوع تعریف هویت بازمی‌گردد. اساساً در این گفتمان منافع ملی تنها براساس هویت ملی قابل تعریف خواهد بود. ناگفته پیداست این نوع تفکر چه بر سر تفکرات و اندیشه‌هایی چون صدور انقلاب و نظایر آن می‌آورد. بر این اساس در این گفتمان، ملاک و معیار فقط و تنها فقط، ایرانی بودن است و لاغیر.
پیروان این نوع تفکر به فراخور تعریف هویت افراد جامعه تنها براساس عنصر ملیت، برآنند منافع را نیز تنها با عنایت به این هویت تعریف کنند. بنابراین در این گفتمان صحبت از منافع یا مصالح اسلامی جایگاه چندانی ندارد.
5- سکولاریسم یکی دیگر از محورهای اصلی این گفتمان است. در این گفتمان باورهای متافیزیکی‌ای نظیر دین هیچگونه جایگاهی در نظام اجتماعی ندارد و این موضوعات تنها به ساحت فردی افراد مربوط است. بنا بر چنین تفکری، زندگی اجتماعی در بیرون از حیطه مقدسات قرار گرفته و بدین سان حوزه عمومی زیر تاثیر گرایش‌های ایمانی قرار نمی‌گیرد. در این تفکر ثروت و رفاه مردمی در این دنیا اصلی‌ترین کارکرد حکومت‌های سکولار است و حکومت‌ها هیچگونه نقشی برای پرورش اخلاقی مردم و جامعه ندارند. این گفتمان در خود، عنصر جدایی دین از حکومت و قانونگذاری را دارد. همانگونه که پیداست گفتمان ایرانگرایی که در واقع تشکیل‌شده از 2 تفکر یادشده است، به لحاظ محتوایی انحراف گسترده‌ای از گفتمان انقلاب اسلامی دارد. نکته قابل تامل آنکه طرح تفکرات اینچنینی در راستای ایده‌هایی نظیر «هلال شیعی»، «امپراتوری ایران» و... که توسط دشمنان ایران چون ملک عبدالله شاه اردن، نتانیاهو و دیگر دشمنان قسم‌خورده انقلاب اسلامی مطرح شده است، تامل برانگیز می‌نماید.
پی‌نوشت ..........................................................................
1- تعبیر مرحوم سیدجمال‌الدین اسدآبادی از امت واحده اسلامی

 

مهدی محمدی: کمتر از 3 هفته مانده به پایان ضرب‌الاجل تعیین‌شده برای حصول توافق سیاسی میان ایران و 1+5، علائم حکایت از آن دارد که احتمال نهایی شدن یک توافق میان ایران و 1+5 بیش از احتمال شکست مذاکرات است. البته دو طرف می‌توانند بدون دستیابی به توافق در مهلت مقرر، مذاکرات را تا ماه ژوئن تمدید کنند اما ظاهرا هیچ یک از دو طرف تمدید مذاکرات را به نفع خود نمی‌داند و آن را به‌عنوان یک گزینه اصلی در نظر نگرفته است. ایران عقیده دارد تمدید مذاکرات به این معناست در حالی که تحریم‌ها سر جای خود باقی است، بخش‌های بیشتری از برنامه هسته‌ای‌اش تعطیل شود. آمریکایی‌ها متقابلاً تمدید توافق را به نوعی پذیرش وضع فعلی برنامه هسته‌ای ایران تلقی می‌کنند؛ یعنی همان چیزی که از روز نخست پس از توافق ژنو گفته‌اند زیر بار آن نخواهند رفت. احتمالا همین طرز تلقی از طولانی شدن زمان مذاکرات است که باعث شده هر دو طرف روی حصول توافق تا روز 11 فروردین - به هر قیمت- متمرکز شوند. مهم‌ترین عاملی که تعیین می‌کند در هفته‌های آینده میان دو طرف توافقی حاصل خواهد شد یا خیر، این است که اولاً: آیا فرمولی برای توافق که همزمان به خطوط قرمز هر دو طرف متعهد باشد قابل دستیابی است، ثانیاً: آیا دو طرف خطوط قرمز خود را تا پایان مذاکرات حفظ خواهند کرد یا اینکه یک طرف در نهایت از موضع خود کوتاه می‌آید و ثالثاً: بستگی دارد به اینکه کدام طرف هزینه توافق نکردن را بیش از تن دادن به یک توافق نصفه و نیمه می‌داند؟
بدون آنکه قصد ورود به جزئیات مذاکرات را در اینجا داشته باشیم، چند مساله کلی وجود دارد که اختلاف درباره آنها حصول یک «توافق خوب» در مذاکرات را تهدید می‌کند. این مسائل عموما بحث‌ناشده باقی مانده، چراکه بیشتر جنبه نظری و کلی دارد و ما به ازای عینی آن محسوس نیست. با این حال، عقیده دارم این مسائل بسیار مهم است و دیدگاه دو طرف درباره آن را باید به مثابه مبانی رفتارشان در نظر گرفت.
یک- نخستین مساله این است که آیا یک توافق نهایی - صرفنظر از جزئیات آن- قرار است جانشین حقوق ایران در ان‌پی‌تی شود؟ معاهده ان‌پی‌تی برای همه اعضای خود - از جمله ایران- حقوق و تکالیفی معین کرده است. بدون تردید، حقوق و تکالیفی که ایران در توافق نهایی از آن بهره‌مند یا بدان متعهد خواهد شد، غیر از چیزی است که در معاهده آمده والا اگر قرار بود توافق نهایی تکرار ان‌پی‌تی باشد، دیگر نیازی به این همه مذاکره و بحث درباره آن نبود. این یک مساله مهم و سرنوشت‌ساز است که آیا امضای یک توافق جامع هسته‌ای با 1+5 که احتمالا به سرعت از سوی آنها در چارچوب یک قطعنامه الزام‌آور به تصویب شورای امنیت هم خواهد رسید، به این معناست که ایران پذیرفته است تا اطلاع ثانوی از حقوق خود طبق معاهده محروم است و این توافق، حقوق و تکالیف آن را معین می‌کند؟ تاکنون همه بحث‌ها درباره جایگاه حقوقی توافق نهایی در  این باره بوده است که آیا این توافق نیازی به تصویب در پارلمان‌های کشورهای طرف مذاکره دارد یا نه. آمریکایی‌ها - چنانکه توضیح خواهیم داد- تقریبا به طور رسمی گفته‌اند به دنبال توافقی هستند که نیاز به تصویب کنگره نداشته باشد. از سوی دیگر اما در ایران کم و بیش روشن است که هرگونه توافق نهایی باید به تصویب مجلس برسد. اما آنچه تقریبا هیچ‌کس درباره آن سخن نمی‌گوید، این است که نسبت این توافق با معاهده ان‌پی‌تی چیست. مجموعه شواهد تا اینجا نشان‌دهنده آن است که آمریکایی‌ها می‌خواهند توافق نهایی را در مورد خاص ایران، جانشین ان‌پی‌تی کنند. به این ترتیب، ایران در طول زمان گام نهایی یک استثنا خواهد بود که حقوقش کمتر از بقیه اعضای ان‌پی‌تی و تکالیف آن بیش از بقیه اعضا خواهد بود. از حیث راهبردی، این یک مساله بسیار اساسی برای تهران است و تبعات اجتناب‌ناپذیری خواهد داشت. اگر ایران پذیرفت در موضوع هسته‌ای یک استثنا باشد، چه مانعی وجود دارد که کشورهای غربی بعدها در پرونده‌های دیگر هم همین معامله را با آن نکنند و فرآیند اعتمادسازی را به فرآیند استانداردسازی ایران در همه حوزه‌های قدرت ملی ایران تبدیل نکنند؟
این نخستین مساله مبنایی است که اهمیت آن از مسائل ریز تکنیکال در مذاکرات بسیار بیشتر است اما بسیار کم به آن توجه شده است. همین حالا، آمریکایی‌ها بی‌پرده می‌گویند پس از حل موضوع هسته‌ای سراغ دیگر مسائل مورد اختلاف با ایران خواهند رفت. از منظر پروژه استانداردسازی ایران، این قبیل سخنان آمریکایی‌ها به این معناست که آنها قصد دارند یک توافق هسته‌ای با ایران را بدل به مدلی برای حل و فصل بقیه مشکلاتشان با ایران بکنند. اگر مساله هسته‌ای در چارچوب استثنا شدن ایران از حقوقش طبق معاهده ان‌پی‌تی فیصله پیدا کند، باید انتظار داشت غربی‌ها خواهان تکرار همین تجربه در سایر حوزه‌های رقابت راهبردی خود با ایران باشند و این یعنی ایران باید در همه حوزه‌ها بپذیرد فعلا یک استثناست تا زمانی که فرآیند بسیار طولانی اعتمادسازی را طی کند. برخی استراتژیست‌های غربی اخیرا این موضوع را در قالب یک تعبیر بسیار گویا خلاصه کرده‌اند؛ آنجا که کسانی مانند «هنری کیسینجر» می‌گویند میان ایران و آمریکا یک انقلاب فاصله است. این جمله در واقع توصیف‌کننده هدف بنیادین آمریکا از مذاکرات هسته‌ای است. هدف آمریکا این است که ایران اولاً: بپذیرد به دلیل اهداف، ماهیت و کارنامه انقلابش تا اطلاع ثانوی یک عضو نرمال جامعه بین‌المللی به حساب نمی‌آید و ثانیاً: قبول کند برای خروج از این وضعیت باید دورانی طولانی از اعتمادسازی را که از جمله مستلزم استثنا شدن از حقوقش به‌عنوان یک عضو جامعه بین‌المللی است، بپذیرد. به تعبیر دیگر، هدف اصلی و نهایی از این فرآیند، انقلاب‌زدایی از ایران و استاندارد کردن آن براساس پارامترهای غربی است یعنی همان هدفی که غربی‌ها بیش از 35 سال است تعقیب می‌کنند و نتوانسته‌اند آن را از طریق روش‌هایی مانند جنگ، تحریم، عملیات اطلاعاتی و... محقق کنند و حالا خیال می‌کنند مذاکره با یک دولت شیفته غرب می‌تواند آنها را به آرزوی دیرینه‌شان برساند. نگاه به مساله از این منظر، روشن می‌کند کیفیت یک توافق هسته‌ای، اثرات بلندمدت و بس عمیقی بر استراتژی آینده آمریکا درباره ایران خواهد گذاشت و به یک معنا می‌توان گفت به طور کلی سمت و سوی آن را معین می‌کند.
دو- به‌رغم همه تلاش‌هایی که تاکنون صورت گرفته است، به نظر می‌رسد تیم مذاکره‌کننده ایران یک درک شفاف و نهایی از راهبرد کلان آمریکا درباره ایران ندارد. در بهترین حالت تیم مذاکره‌کننده و حتی رئیس‌جمهور روحانی تصور می‌کنند دولت اوباما یک تافته جدابافته در جامعه سیاسی ایالات متحده است که در مقابل صهیونیست‌های وحشی، قهرمانانه ایستاده و می‌خواهد به یک توافق خوب با ایران برسد. این نوع نگاه به مساله که خود را در اظهارات 3 روز پیش هاشمی‌رفسنجانی نشان داد، بیش از هر چیز ناشی از نوعی سردرگمی راهبردی در قبال آمریکاست. هیچ‌کس بهتر از یک مقام عالیرتبه ایرانی نمی‌تواند شهادت دهد ساختار و استراتژی امنیت ملی آمریکا و اسرائیل تا چه حد در هم آمیخته است. اگر دیگران فقط چیزهایی در این باره شنیده یا حداکثر در یکی - دو نشریه یا اندیشکده آمریکایی مقالاتی در این باره خوانده‌اند، مقام‌های ایرانی هر روز در حال زندگی با این ائتلاف ناگسستنی هستند. بیش از 35 سال است آمریکا و رژیم صهیونیستی حتی در ریزترین جزئیات، یک راهبرد واحد را درباره ایران اجرا کرده‌اند؛ حال آیا منطقی است فقط به خاطر یکی - دو ماه جنجال، بپذیریم این دو درباره مساله هسته‌ای به چنان اختلاف بنیادینی برخورده‌اند که منجر به قشون‌کشی و صف‌آرایی در قلب واشنگتن شده است؟ این ساده‌اندیشی محض است که تصور شود آن ائتلاف چندین دهه‌ای، چندماهه بر باد رفته و آمریکا و اسرائیل اکنون یک بار دیگر می‌خواهند استراتژی ضدایرانی خود را از نو معماری کنند.
مهم‌ترین نکته‌ای که باید در اینجا به آن توجه کرد، این است که منابع آمریکایی به صراحت گفته‌اند استراتژی واقعی آنها درباره ایران «غیرممکن کردن پاسخ هسته‌ای به تحریم‌های بعدی» است. این عبارتی است که روزنامه «واشنگتن‌پست» چند ماه قبل به به کار برد و البته در داخل ایران توجه چندانی به آن نشد. این عبارت از دو جهت دارای اهمیت ویژه‌ای است. نخست، تاکید می‌کند حتی اگر تحریم‌ها در یک توافق هسته‌ای احتمالی با ایران تعلیق شود، باز تحریم‌های دیگری در راه است. در واقع به دلایل متعدد که از جمله آنها ضعف راهبردی آمریکا در منطقه، اشتباه محاسباتی درباره کارآمدی نسبی گزینه تحریم، آدرس‌های اشتباهی که مکررا از داخل ارسال می‌شود بویژه جدی نگرفتن «اقتصاد مقاومتی»، ناکارآمدی سایر گزینه‌های آمریکا و تداوم منازعه راهبردی ایران در حوزه‌های مختلف است، این قطعی است که پروژه تحریم‌ها تداوم پیدا خواهد کرد. جنبه دوم اهمیت این عبارت این است که می‌گوید حال که اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران پس از توافق هسته‌ای قطعی است، کاری که توافق هسته‌ای برای آمریکا خواهد کرد، این است که مهم‌ترین ابزار پاسخ‌دهی ایران را به فشارها در آینده یعنی برنامه غنی‌سازی خواهد گرفت و عملا ایران را در مقابل فشارهای بعدی خلع سلاح خواهد کرد.
سه- دیگر مساله اساسی که به دلایل مبهم تا امروز به آن به نحو عجیبی کم‌توجهی شده، اعلام صریح آمریکایی‌هاست مبنی بر اینکه توافق هسته‌ای را پایه و اساس یک سلسله اقدامات بشدت رادیکال و براندازانه در محیط داخلی ایران می‌دانند. در روزهای اخیر نخست از زبان صهیونیست‌ها و بعد از زبان خود مقام‌های آمریکایی مکررا شنیده‌ایم که گفته‌اند از دید آنها توافق هسته‌ای مقدمه‌ای برای روی کار آمدن یک نظام سیاسی متفاوت در ایران خواهد بود. برخی از آنها مانند «توماس فریدمن»، نویسنده «نیویورک‌تایمز» بی‌پرده گفته‌اند توافق هسته‌ای مقدمه تغییر رژیم در ایران است و برخی دیگر متواضعانه به این مقدار بسنده کرده‌اند که توافق هسته‌ای در بلندمدت منجر به روی کار آمدن یک دولت معتدل و غربگرا در ایران خواهد شد. شاید شیوا‌ترین تعبیر در این باره از زبان یک مقام ناشناس آمریکایی بیان شده باشد که جایی گفته است وقتی از تعامل ایران با جامعه جهانی سخن گفته می‌شود، در واقع مقصود این نیست که ایران به جامعه جهانی بازگردد (اتفاقی که وی تلویحا می‌خواهد بگوید هرگز رخ نخواهد داد) بلکه مساله این است که آمریکا راهی برای ورود به ایران و انجام دادن کارهایی که تاکنون موفق به انجام آن نشده، پیدا خواهد کرد. در اینجا، مساله حقیقتا این نیست که آمریکا موفق به اجرای پروژه‌ای که در سر دارد می‌شود یا خیر. کاملا روشن است آمریکایی‌ها تا امروز هم از این خواب و خیال‌ها فراوان داشته‌اند اما در اجرای آن پی‌درپی شکست خورده‌اند. مهم فرآیندی است که این بار استراتژیست‌های غربی درباره «راهبرد نوین براندازی پس از توافق هسته‌ای» از آن سخن می‌گویند. این فرآیند بر چند اصل کلیدی مبتنی است:
اول- تسخیر افکار عمومی در ایران پس از توافق هسته‌ای
دوم- تقویت بی‌سابقه جریان غربگرا در ایران
سوم- اعتبارزدایی از گفتمان مقاومتی پس از توافق هسته‌ای
چهارم- تولید فشار اجتماعی «انتخابات پایه» برای سرایت دادن مدل تفاهم دوجانبه با آمریکا به سایر حوزه‌های درگیری راهبردی ایران و غرب
پنجم- به دست آوردن حداکثر مقدار واگذاری و ارائه حداقل مقدار امتیاز از طریق تقسیم کار با بازیگرانی مانند رژیم صهیونیستی.
این مدل جدید، از دید آمریکایی‌ها همان براندازی است، چرا که به جای دادن زحمت تغییر رژیم در ایران به سرویس‌های غربی، بر تغییر رفتار دولت‌ها در ایران یا اگر نشد، تشدید شکاف‌های درونی در ایران متمرکز می‌شود و انتظار دارد خروجی آن همان نوع تغییرات - یا شاید هم بیشتر از آن- باشد که قرار است پس از تغییر رژیم رخ بدهد.
نادیده گرفتن این جنبه از موضوع که آمریکا برای محیط داخلی ایران خواب‌های جدی دیده است و اساسا اگر نبود یک طراحی ویژه برای آینده قدرت در ایران، تن به یک توافق هسته‌ای نمی‌داد، یکی از اصلی‌ترین عوامل شکل‌گیری برخی غفلت‌های راهبردی فعلی است.
هر کدام از این موارد جزئیات و مستنداتی دارد که در آینده درباره آن بحث خواهیم کرد.

 

حسین قدیانی: ن والقلم که قصه، قصه خرابات است. ابتدا باید در آب «رکن‌آباد» شست‌وشویی کرد و آنگاه از «دروازه قرآن» رد شد. شهری که نام دروازه‌اش قرآن باشد، باید هم «حافظ» داشته باشد تا کلام‌الله را با چهارده روایت از بر بخواند. عشق است حافظه حافظ. رندی که خوب بلد بود چگونه دست حرف، دست کلمه، دست مصرع، دست بیت، دست غزل را بگیرد و ببرد پابوس «یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور/کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور/ این دل غم‌دیده حالش به شود دل بد مکن/ وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور/ دور گردون گرد و روزی بر مراد ما نرفت/ دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور».
محافظ مفهوم انتظار به حضرت حافظ می‌گویند. غزل او غزالی بود که جز دنبال یار نگشت. حقا که دیوانه‌کننده است دیوان حافظ. دلم «شیراز» می‌خواهد تا در چند محله آن طرف‌تر از «حافظیه» به صاحب فیروزه‌ای‌ترین گنبد این سرزمین بگویم: «السلام علیک یا احمدبن موسی». اگر حافظ، برادر بزرگ‌تر شعراست، «شاهچراغ» دوران خوش کودکی نیز برادر بزرگ‌تر امام رضا علیه‌السلام است. راستی! چه رازی نهفته است در شیراز؟ ای شهر خراباتی‌ها! باید هم حافظ، سنگ تو را به سینه بزند؛ «خوشا شیراز و وصف بی‌مثالش». «سعدیه»، «باغ ارم»، «ارگ»، «دار‌الرحمه»، «بازار وکیل» و... اصلا همین حوض حیاط حضرت احمدبن‌موسی علیه‌السلام، مساحت همه خاطرات بچگی‌های من است، با آن ماهی قرمزهای کوچک که تا بوی بهار می‌شنیدند، بازیگوش‌تر می‌شدند. دلم شیراز می‌خواهد، شیراز و دو رکعت نماز... به یاد خم ابروی یار، الا ای یوسف گمگشته جناب حافظ! داغ فراق تو بد کرده حال بشریت را! اینک حتی فریاد محراب هم بلند است! «شهید محراب» در همین شیراز، دیوان را که می‌گشود، ایوان ظهور تو را اندیشه می‌کرد؛ «مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید...» الا ای مسیحا نفس! غیبت تو، نظم «بوستان» را بهم ریخته! بی‌تو، بهار زمین، چنگی به دل زمان نمی‌زند! مگر نه آنکه صاحب‌الزمان تویی؟ گیرم که موسم بهار باشد؛ بدون آفتاب، پرستو با چه رویی برگردد؟
در «گلستان» دارالرحمه، بنازم «نثر» آن شهید را که جای جای وصیتنامه‌اش پر از مهدی فاطمه بود. لب هیچ شهیدی بی‌خود به خنده وا نمی‌شود. کاش چشم ما هم، مثل آن شهید شیرازی، شهادت می‌داد به دیدن تو. ای خلاصه خلقت که هم محمدی(ص) و هم علی(ع) و هم نوح(ع) و هم روح! غزل هنوز هم به عشق تو سروده می‌شود و بهار، همانا غزل خداست که فقط گل روی تو را کم دارد! صحبت تو که می‌شود، نه جای استخاره است نه حتی جای استعاره! حافظ هم، همین که به تو می‌رسید، ‌استعاره را کنار می‌گذاشت! واضح‌تر بگویم؛ فراق تو، نظم بوستان بشریت را بهم ریخته! بدون یار، به چه دردی می‌خورد بهار؟ آقا جان! امروز در شیراز، همین صبحی، دختر بچه‌ای، «باغ ارم» را به اشتباه «داغ ارم» نوشت اما معلم، به او نمره 20 داد! از حافظ تا به امروز... تا آن روز که بیایی، داغی بزرگ، زمین و زمان را در بر گرفته که با آمدن بهار، علاج نمی‌شود! بهار شاید به درد برگرداندن پرستوها بخورد اما برای بشریت، بازگشت تو یعنی بهار. حضرت منجی! زمین به اندازه کافی دور خورشید چرخیده... اینک نوبت زمینیان است! دلم شیراز می‌خواهد، دروازه قرآن را... تو را! زمین به اندازه کافی دور خورشید چرخیده... اینک نوبت زمان است! یا صاحب‌الزمان! از روز غیبت به این طرف، باورت می‌شود آدمیت، هیچ بهاری را تجربه نکرده؟ دیگر خودت بخوان که همشهری‌های حافظ چه اشتباهات درستی مرتکب می‌شوند زنگ انشاء!
 

گروه اقتصادی: در جلسه یکشنبه‌شب شورایعالی کار، نمایندگان کارگران، کارفرمایان و دولت حداقل دستمزد سال آینده مشمولان قانون کار را با ۱۷ درصد افزایش نسبت به سال جاری معادل ۷۱۲۴۲۵ تومان تعیین و تصویب کردند. به گزارش مهر، با نشست شورایعالی کار که با حضور نمایندگان کارگران، کارفرمایان و دولت در محل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برگزار شد، حداقل دستمزد سال آینده 5/11 میلیون کارگر و مشمول قانون کار ۷۱۲۴۲۵ تومان شد که نسبت به دستمزد سال ۹۳ معادل ۱۰۳ هزار و ۴۳۰ تومان افزایش یافته است. برای تعیین و تصویب حداقل دستمزد سال آینده، در هفته‌های اخیر نشست‌ها و مذاکرات فراوانی بین گروه‌های کارگری، کارفرمایی و دولت انجام شد اما در نهایت ۳ گروه در رقم ۷۱۲ هزار و ۴۲۵ تومانی مزد که از ابتدای سال ۹۴ باید از سوی بنگاه‌‌ها و واحدهای تولیدی مشمول قانون کار اجرا شود، به توافق رسیدند. آخرین جلسه‌ای که پیش از این توسط شورایعالی کار برای تعیین حداقل دستمزد سالانه برگزار شده است، در پایان اسفندماه سال ۹۲ بود که در آن زمان حداقل دستمزد سال جاری به میزان ۶۰۸ هزار و ۹۰۰ تومان تعیین شده بود. همچنین شورایعالی کار حق سنوات روزانه هر مشمول قانون کار را از ابتدای سال آینده از ۵۰۰ تومان سال جاری به ۱۰۰۰ تومان افزایش داد. در عین حال، سنوات گروه‌هایی که پایه حقوق بالاتری از حداقل دستمزد دارند، بیشتر از ۵۰۰ تومان در هر روز خواهد بود.
 پرونده دستمزد ۹۴ بسته شد
بنا به این گزارش، حداقل دستمزد ۹۴ مشمولان قانون کار از ۶۰۸۹۰۰ تومان به ۷۱۲۴۲۵ تومان افزایش یافت. همچنین بن نقدی ماهانه ۱۱۰هزارتومان، حق مسکن ۴۰هزارتومان، سنوات روزانه ۱۰۰۰ تومان، حق اولاد یک فرزند نیز ۷۱۲۴۱تومان شد. شورایعالی کار پس از چند ساعت بحث و گفت‌وگوی شبانه حداقل دستمزد سال آینده میلیون‌ها مشمول قانون کار را تعیین و تصویب کرد. بر این اساس، از ابتدای سال آینده تمام کارگران و مشمولان قانون کار با افزایش دریافتی ماهانه مواجه خواهند شد. طبق مصوبه شورایعالی کار، از ابتدای فروردین‌ماه سال آینده حق بن نقدی کارگران از ۸۰ به ۱۱۰ هزارتومان، حق مسکن از ۲۰ به ۴۰ هزارتومان، حق سنوات از ۵۰۰ تومان روزانه به ۱۰۰۰ تومان، حق اولاد یک‌نفر از ۶۰۸۸۸ تومان به ۷۱۲۴۱ تومان و حداقل مزد روزانه نیز از ۲۰۲۹۷ تومان به ۲۳۷۴۷ تومان افزایش می‌یابد. تا یکی، دو روز آینده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ابلاغیه مصوبه اخیر شورایعالی کار را برای اجرا به تمام واحدهای مشمول قانون کار کشور ارائه خواهد کرد.
پرداخت 3/1 میلیون تا پایان سال
از ابتدای فروردین‌ماه سال آینده همزمان با پرداخت اولین حقوق سال ۹۴، مبلغ ۱۱۰ هزارتومان به‌عنوان بن نقدی، ماهانه به حساب کارگران واریز می‌شود. افزایش تصویب‌شده باید طبق روال در پایان هر ماه در قالب یک بند در جمع حقوق و مزایای مشمولان قانون کار منظور شود. براساس مصوبه اسفندماه ۹۳ شورایعالی کار، حق بن نقدی کارگران از ۸۰ هزارتومان فعلی به ۱۱۰ هزارتومان از ابتدای سال آینده افزایش می‌یابد و کارفرمایان موظفند این مبلغ را به همراه سایر مزایای شغلی، هر ماه به حساب کارگران واریز کنند.
حق اولاد سال ۹۴ مشخص شد
همچنین برای هر فرزند در سال ۹۴ ماهانه ۷۱۲۴۲ تومان و دو فرزند ۱۴۲۴۸۵ تومان به‌عنوان حق اولاد به حقوق کارگران افزوده می‌شود. طبق قانون، حق اولاد تنها به ۲ فرزند خانوار تعلق می‌گیرد و در صورتی که کارگران دارای فرزندان بیشتری باشند، مبلغ جدیدی به آنها پرداخت نمی‌شود. به صورت کلی، با افزایش حداقل دستمزد سالانه، به حق اولاد افراد نیز افزوده می‌شود. بر پایه این گزارش، نمی‌توان برای هر فرد با دریافتی متفاوت حق اولاد جداگانه‌ای در نظر گرفت. در قانون این حق بر مبنای حداقل دستمزد سالانه مصوب شورایعالی کار محاسبه می‌شود و حقوق و مزایای دریافتی افراد در این بخش ملاک نیست. نگاهی به روند افزایش حق اولاد در سال‌های گذشته نشان می‌دهد حق اولاد ۵۶۷۹ تومانی سال ۸۰ برای هر اولاد به ۳۳۰۳۰ تومان در سال ۹۰ افزایش یافته است. همچنین میزان حق اولاد برای یک فرزند در سال ۹۱ به میزان ۳۸۹۷۰ تومان و در سال جاری نیز ۶۰۸۸۸ تومان بوده است.
عیدی ۹۴ با تعیین دستمزد، حداکثر 2 میلیون و ۱۳۷هزار تومان
با اعلام حداقل دستمزد سال آینده کارگران و مشمولان قانون کار، حداقل عیدی سال آینده یک میلیون و ۴۲۴ هزارتومان و حداکثر نیز ۲ میلیون و ۱۳۷ هزارتومان خواهد بود. براین اساس، حداقل عیدی سال آینده کارگران به نسبت سال جاری ۲۰۷ هزار و ۶۰ تومان بیشتر خواهد بود و به یک میلیون و ۴۲۴ هزار و ۸۶۰ تومان می‌رسد. حداکثر عیدی سال ۹۴ نیز بر مبنای ۳ برابر حداقل دستمزد تعیین شده، ۲ میلیون و ۱۳۷ هزار و ۲۹۰ تومان خواهد بود. البته ارقام دریافتی مشمولان قانون کار در سال آینده به نسبت حقوق پایه متفاوت است ولی نمی‌تواند کمتر از ۲ برابر حداقل دستمزد مصوب شورایعالی کار و همچنین بیشتر از ۳ برابر آن باشد. بنابراین کارگرانی که در سال جاری برابر با ۲ پایه حقوق ۶۰۸ هزار و ۹۰۰ تومانی مصوب شورایعالی کار یک میلیون و ۲۱۷ هزار و ۸۰۰ تومان عیدی دریافت کرده‌اند در سال آینده به میزان یک میلیون و ۴۲۴ هزار و ۸۶۰ تومان عیدی خواهند گرفت. همچنین گروه‌هایی که به میزان ۳ برابر حداقل دستمزد ۷۱۲ هزار و ۴۳۰ تومانی سال جاری، یعنی یک‌میلیون و ۸۲۶ هزار و ۷۰۰ تومان عیدی دریافت کرده‌اند در سال آینده این رقم به ۲ میلیون و ۱۳۷ هزار و ۲۹۰ تومان افزایش می‌یابد. سایر سطوح مزدی و افرادی که دارای پایه حقوق‌های به مراتب بالاتر از مصوبات شورایعالی کار هستند نیز می‌توانند به همان نسبت عیدی دریافت کنند به شرطی که میزان دریافت عیدی آنان از ۳ برابر حداقل دستمزد مصوب شورایعالی کار در سال ۹۴ یعنی ۲ میلیون و ۱۳۷ هزار و ۲۹۰ تومان بیشتر نشود.
 

یکشنبه روز سختی بود برای آنهایی که پای کنفرانس خبری کی‌روش نشستند، ‌حرف‌هایی که مربی پرتغالی تیم‌ملی بر زبان جاری کرد معماهای فراوانی را مطرح می‌کرد. داستان از آن جنگ لفظی میان دبیرکل فدراسیون و سرمربی تیم‌ملی شروع می‌شود. حرف‌های کی‌روش را باید رمزگشایی کنید تا به عمق داستان
پی ببرید. اسدی از زبان وزیر حرف‌هایی را می‌گوید که رئیس فدراسیون نیز تا به حال به کارلوس نگفته، ‌او کارنامه دستیار فرگوسن را زیر سوال می‌برد و کی‌روش که همیشه آماده جنگ لفظی است خیلی زود تمام خبرنگاران و تصویربرداران را در دایره محیطی خیابان سئول جمع می‌کند. موضوع کنفرانس خبری درباره اردوی تیم در اتریش و سوئد است ولی ناگاه همه‌چیز به سمت جوابیه به اسدی برمی‌گردد. حرف‌های کی‌روش بازتاب شدیدی در رسانه‌ها پیدا می‌کند و دوست و دشمن از ظن خود او را تفسیر می‌کنند ولی نکته قابل اهمیت این است که دبیر فدراسیون تصمیم می‌گیرد تا 2 روز بعد یعنی سه‌شنبه کنفرانس خبری‌ای را ترتیب دهد. موضوع این کنفرانس را می‌شد از قبل پیش‌بینی کرد چون دبیرکل تا قبل از این هیچ رابطه مستقیمی با رسانه‌ها نداشته و حالا به یک‌باره در شب چهارشنبه سوری می‌خواست حرف‌های ناگفته‌ای را بر زبان آورد و دقیقا چند ساعت بعد از انتشار این خبر کی‌روش نیز به بهانه تبریک عید بعد از کنفرانس خبری اسدی می‌خواهد تا خبرنگاران در فاصله 48 ساعت دور او جمع شوند ولی در عرض چند ساعت همه‌چیز در یک چرخش ناگهانی تغییر می‌کند و اسدی در بیانیه‌ای که در سایت فدراسیون فوتبال منتشر می‌شود، از برگزاری این کنفرانس صرفنظر می‌کند. در بخشی از سخنان اسدی آمده: «پس از گذشت حدود 45 روز از حضورم در فدراسیون به‌عنوان خادم مردم و بویژه فوتبال کشور و تماس‌های بی‌شمار رسانه‌های فهیم، قدرشناس و دلسوز برای انجام مصاحبه، بر آن شدیم تا در روزهای پایانی سال 1393 ضمن تشکر از همه اهالی فوتبال برای یک‌سال تلاش و خدمت به مردم عزیز و تبریک سال نو، پاسخگوی سوالات رسانه‌ها باشیم و کام مردم کشورمان را با اخبار و اطلاعات دقیق، علمی و مستند که در تاریخ فوتبال ایران ثبت شده و در آینده نیز ثبت خواهد شد، شیرین کنیم.» او می‌گوید حقایق را در آینده بیان خواهد کرد! «همیشه سعی داشته‌ایم با انجام صحبت‌های سازنده و ارائه اطلاعات درست و صحیح به مردم فوتبالدوست ایران، کاری هر چند کوچک برای آنها انجام دهیم و به همین خاطر تصمیم گرفتیم در حال حاضر به جای افزودن بر بار فوتبال ایران به اقدامات زیر بنایی بپردازیم و در آینده نزدیک و در کنفرانسی خبری همه حقایق را در مورد فوتبال ایران و ترسیم آینده‌ای روشن برای آن مطرح و بازگو خواهیم کرد.» نکته قابل توجه این است که خبر لغو کنفرانس کی‌روش چند ساعت بعد از این اتفاق اعلام می‌شود. شاید کفاشیان که در سفر به سر می‌برد خیلی خوش‌شانس بود که در شب چهارشنبه سوری همه‌چیز در فدراسیون فوتبال به آرامش رسید و دیگر خبر از سر و صدای ترقه‌بازی در اطراف خیابان سئول بلند نخواهد شد. البته باید گفت دعوای میان تیم‌ملی و اعضای فدراسیون فوتبال به هیچ وجه صورت خوشی در روزهای پایانی اسفند نداشت و همان چه بهتر که تا اطلاع ثانوی همه‌چیز به عید موکول شد تا شاید تیم‌ملی فوتبال در آرامش به اردوهای تدارکاتی خود سفر کند. اینکه حق با چه کسی است به هیچ وجه اهمیت ندارد چون هویت ملی و آورده‌ای که از این جلسات برای منافع تیم ملی بیرون می‌آید مهم است.
پیغام کفاشیان به گودرزی چه بود؟
علی کفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال ایران به هیچ وجه قصد جدایی از شغل فعلی خود را ندارد.  در شرایطی که اخبار مربوط به اختلاف‌نظر بین وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال در رسانه‌ها منتشر می‌شود، کفاشیان در گفت‌وگوی دیروز خود از حضور 6 ساله در فدراسیون فوتبال پرده برداشت. او می‌گوید: من 6 سال دیگر در فدراسیون فوتبال خواهم ماند و حتی اگر در انتخابات دور بعدی فدراسیون هم شرکت نکنم به هر حال به‌عنوان نایب‌رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا کنار این رشته خواهم ماند. کفاشیان که تاکید کرد
 7 ماهی می‌شود با گودرزی، وزیر ورزش صحبتی نداشته است، همچنین روشی برای برکناری‌اش به گودرزی پیشنهاد داده: اگر مشکل من هستم باید تا مجمع سال آینده صبر کنند و باز نفر خود را بیاورند اما اگر اینگونه نیست ما تلاش خود را می‌کنیم و نباید مانعی برای حضور من باشند. نمی‌توانم الان فدراسیون را ول کنم و باید منتظر تشکیل مجمع فدراسیون باشیم.

گروه بین‌الملل: 2 روز پس از سفر عبد ربه منصور هادی، رئیس‌جمهور مستعفی یمن به عربستان سعودی و درخواست از مسؤولان سعودی برای کمک به وی برای رسیدن به کاخ ریاست‌جمهوری در صنعا، منابع عربی روز یکشنبه اعلام کردند، ریاض با در اختیار گذاشتن یک کمک 500 میلیون دلاری، حمایت خود را از منصور هادی برای رویارویی با الحوثی‎ها اعلام کرده است. درهمین حال روزنامه الیوم السابع نوشت، رئیس‌جمهوری مستعفی یمن با پشتیبانی سیاسی و مالی پادشاه عربستان، درصدد تشکیل نیروی نظامی در منطقه عدن، برای نبرد با گروه‌های مردمی از جمله الحوثی‌ها و بازگشت به کاخ ریاست‌جمهوری در صنعاست. به دنبال افزایش اعتراضات گروه‌های سیاسی و مردم یمن، عبدربه منصور هادی چندی پیش با حمایت کشورهای عربی از جمله عربستان به عدن در جنوب این کشور گریخت و در آنجا از کشورهای حامی خود خواست سفارتخانه‌های خود را از صنعا به عدن منتقل کنند، درخواستی که تنها با استقبال چند کشور عربی از جمله عربستان روبه‌رو شد. تاکید کشورهای عربی بویژه عربستان بر حمایت از رئیس‌جمهوری مستعفی یمن که به عدن در جنوب این کشور گریخته در حالی است که مردم یمن در روزهای اخیر با برگزاری تظاهرات در مناطق مختلف از جمله عدن، بارها بر توقف دخالت‌های خارجی در امور داخلی کشورشان تاکید کرده‌اند. مردم و گروه‌های یمنی معتقدند برخی کشورهای عربی با حمایت از رئیس‌جمهوری مستعفی یمن و مسلح کردن قبایل جنوبی، قصد دارند دولتی جداگانه در جنوب یمن تشکیل دهند و این کشور را به قسمت‌های مختلف تجزیه کنند. همزمان با ادامه حمایت‌های مالی و سیاسی برخی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس از رئیس‌جمهور و دولت مستعفی یمن، رهبر گروه انصارالله این کشور با استقبال از حسن ارتباط با همه کشورها گفت، این جنبش روابط متوازن با همه کشورها بویژه کشورهای منطقه را براساس احترام متقابل خواستار است. عبدالملک الحوثی روز یکشنبه، گفت، مردم و گروه‌های یمنی آماده برقراری روابط دوستانه با همه کشورها براساس احترام متقابل و پرهیز از دخالت در امور یکدیگر هستند. رهبر گروه انصارالله همچنین بر تلاش این گروه برای همکاری با سایر گروه‌ها جهت اداره این کشور تاکید کرد.
سربازگیری در جنوب
تازه‌ترین گزارش‌ها از یمن همچنین حاکی است مراکز امنیتی جنوب در پی فرار رئیس‌جمهور مستعفی و وزیر دفاع یمن به عدن در جنوب کشور، اقدام به نیرو‌گیری از میان ساکنان جنوبی کردند و از جوانانی که قصد پیوستن به این نیروها را دارند، ثبت‌نام می‌کنند. در همین رابطه خبرگزاری آلمان، دیروز گزارش داد استخدام سربازان، یکشنبه برای دومین روز متوالی ادامه دارد. یک منبع مسؤول استان عدن به خبرگزاری آلمان گفته هم‌اکنون مراکز امنیتی در 4 استان عدن، ابین، لحج و الضالع برای استخدام نیروی نظامی تا 5500 نفر فعالیت می‌کنند. به گفته این منبع مسؤول، تاکنون 200 نفر از جوانان جنوبی یمن به عنوان سرباز به کار گرفته شده‌اند و قرار است توسط افسران و فرماندهان نظامی جنوب کشور در پادگان صلاح‌الدین وابسته به مرکز فرماندهی چهارم نظامی در عدن آموزش داده شوند. تلویزیون اسکای‌نیوز نیز گزارش داد مقامات یمنی شروع به سربازگیری برای ارتش این کشور کرده‌اند. این اقدام در چارچوب تلاش عبدربه منصور هادی برای افزایش قدرتش و مقابله با انصارالله صورت می‌گیرد. در همین حال، یکی از کارشناسان نظامی یمن که خود یک افسر ارتش است، ادعا کرد انصارالله مجهز به انواع سلاح‌های پیشرفته است و گفته می‌شود حتی برد موشک‌های انصارالله یمن به عمق خاک عربستان سعودی می‌رسد. جلال الصیاد، یکی از افسران ارتش یمن در گفت‌وگو با پایگاه خبری «مصر العربیه» گفت انصارالله یمن میزان زیادی از تسلیحات و تجهیزات نظامی را به صعده واقع در شمال کشور انتقال داده‌اند و از این راه می‌توانند عمق خاک عربستان سعودی را هدف قرار دهند. وی افزود: رزمایش‌های نظامی اخیر انصارالله در نزدیکی مرزهای عربستان‌سعودی به اندازه موشک‌هایی که این جنبش به صعده انتقال داده، برای عربستان تهدید به شمار نمی‌رود. پیش از این نیز اسماعیل الجائفی، رئیس ستاد مشترک تیپ 55 ارتش یمن ادعا کرده بود انصارالله پس از پیروزی در صنعا در 21 سپتامبر 2014، به سامانه پدافند هوایی  ارتش دست یافته‌اند. برخی گزارش‌ها نیز در دست است که طی آنها ادعا شده، انصارالله 70 درصد توانمندی‌های ارتش یمن را با همکاری برخی افسران ارتش وابسته به رژیم سابق در کشور، به دست آورده است. این در حالی است که انصارالله یمن همزمان با نشست پنجشنبه گذشته وزرای خارجه شورای همکاری خلیج‌فارس در ریاض علیه انقلاب یمن، رزمایشی را در مناطق مرزی نزدیک به عربستان سعودی برگزار کرد. انصارالله این رزمایش را واکنشی به تهدیدهای دشمنان خوانده و تأکید کرده مانورهای دیگری نیز در راه است.

رایت شوکت مسلمانی
سیف دین قاسم سلیمانی
قاصم کفر و سیف اسلامی
رسته جان از خودی و خودکامی
ای پس‌ افکند قرن‌ها عظمت
دشمنت خاک باد در قدمت
خه بنام ایزد حاج‌قاسم گُرد
پهلو پارسی و خوزی و کُرد
یادگار شجاعت چمران
شاهد حصر و بدر و حاج عمران
ببر اروند و شیر خرمشهر
از دفاع و جهاد و جنگت بهر
ای سپهدار پور ایرانی
خاشه دیده انیرانی
سیف دینی تو و صلاح‌الدین
از در فتحی و فلاح‌الدین
ای امیر سپاه و فرمانده
خصمت از صولت تو درمانده
مرزبان سوادِ آئش باش
تر تراش درخت داعش باش
ای دلت پاسدار شرزه باغ
تر درو کن گیاه هرزه باغ
تا مبادا کَشن شود روزی
تِلو پور پَشن شود روزی
به مَهل کٌنده گَچف گردد
دشمن مشهد و نجف گردد
کاش با توبه پاکدین به فَقُم
باز خیزد به قصد عزت قم
تا به دیدار مهدی موعود
شیعه مرتضا بسوزد عود
کار دین از خدم به کام شود
حجت مصطفا تمام شود
تا در‌آید عیان ز در آقا
در قدومش فغان شود غوغا
خان شود مست اسم اعظم او
جان عالم فدای مقدم او
 

گروه اقتصادی: بالا رفتن تب خرید در روزهای پایانی هر سال فقط برای امسال و پارسال نیست بلکه رویه‌ای سالانه است که مردم باتوجه به میزبان بودن در روزهای نوروز و بالطبع افزایش مصرف برخی کالاهای اساسی ناچار هستند انواع کالاها از جمله برنج، چای، روغن، گوشت، قند و شکر را در آستانه سال جدید کمی بیش از نیاز معمول خرید کنند. البته امسال را می‌توان به‌نسبت سال آرام بازار به‌شمار آورد، چراکه به‌رغم افزایش قیمت مرغ و نوسان بالای آن در این‌روزها اما دیگر کالاها از نوسان کمتری برخوردارند علاوه‌بر اینکه مردم نیز با آرامش و اولویت‌بندی بهتر خرید می‌کنند. ناگفته نماند کاهش قدرت خرید مردم در چند سال اخیر هم مزید بر علت شده و شهروندان به‌ناچار از خرید برخی کالاها خودداری کرده و آن را از سبد اولویت‌های خود خارج کرده‌اند. با این حال برگزاری نمایشگاه بهاره و فروش کالا با تخفیف‌های 10 تا 20 درصدی در اغلب فروشگاه‌های زنجیره‌ای این امکان را برای مردم فراهم کرده است تا خریدهای مناسب‌تری داشته باشند. ایسنا در این‌باره گزارش می‌دهد که هم‌اکنون هر کیلوگرم برنج ایرانی درجه یک به طور میانگین در مغازه‌های سطح شهر 7500 تا 8800 تومان فروخته می‌شود و برنج خارجی موجود در بازار از جمله برنج هندی و اروگوئه بین 3000 تا 4700 تومان قیمت دارد. در این میان میزان تقاضای برنج‌های ایرانی با وجود قیمت بالاتر، بیش از برنج‌های خارجی است. همچنین روغن مایع معمولی یک لیتری 4900 تومان و روغن مایع سرخ‌کردنی در وزن 800 گرم نیز 4600 تومان عرضه می‌شود. روغن کنجد و روغن زیتون نیز در وزن‌های یک لیتری قیمتی حدود 18 تا 22 هزار تومان دارند. اما چای ایرانی که قیمت پایین‌تری نسبت به چای‌های خارجی دارد، به طور متوسط کیلویی 5500 تا 9000 تومان عرضه می‌شود و چای خارجی نیز کیلویی 17 تا 30 هزار تومان فروخته می‌شود. همچنین هر کیلوگرم قند خرد شده 3000 تومان و هر کیلوگرم شکر 2600 تومان عرضه می‌شود.
آجیل مخلوط؛ از 30 تا 52 هزار تومان
در همین حال رئیس اتحادیه خشکبار و آجیل‌فروشان تهران نرخ هر کیلوگرم آجیل مخلوط را 30 تا 52 هزار تومان عنوان کرد و گفت: این اختلاف قیمت به دلیل نوع خشکبار و اقلامی است که در آجیل مورد استفاده قرار می‌گیرد. به‌گفته مصطفی احمدی اگر در آجیل میزان پسته یا بادام هندی بیشتری باشد، گران‌تر می‌شود. احمدی با بیان اینکه نوع اقلام کیفیت و حتی اندازه آنها در متغیر بودن قیمت آجیل تاثیرگذار است، افزود: قیمت پسته در مقایسه با سال گذشته تفاوتی نداشته و در سال گذشته حدود 160 هزار تن تولید داشتیم و امسال این رقم به 190 هزار تن رسیده است اما تخمه جابونی و فندق کمی افزایش قیمت داشته‌اند. وی تصریح کرد: در برخی واحدها که مشتریان خاص دارند و توانایی و قدرت خرید مردم در آن مناطق بیشتر است آجیلی به فروش می‌رسد که میزان پسته یا بادام هندی یا برخی اقلام دیگر که گران‌تر است در آنها بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. وی ادامه داد: برخی واحدها که شغل‌شان آجیل‌فروشی نیست، در هفته‌های پایانی سال شغل آجیل‌فروشی را در کنار شغل اصلی خود قرار داده و اقدام به فروش آجیل می‌کنند ولی این واحدها از آجیل‌هایی بی‌کیفیت استفاده می‌کنند. از سوی دیگر امسال به دلیل سرمازدگی، تولید فندق در کشور نصف شده است و در پی افزایش تقاضای خرید برای نوروز، قیمت این خشکبار افزایش یافته و مغز فندق به کیلویی 80 تا 100 هزار تومان رسیده است. در شرایطی که قیمت فندق در صدر جدول خشکبار قرار گرفته و هر کیلوگرم فندق با پوست 50 تا 60 هزار تومان و هر کیلوگرم مغز فندق بسته به کیفیت آن بیش از 80 هزار تومان است. براساس اعلام مسؤولان وزارت جهاد کشاورزی قیمت منطقی برای هر کیلوگرم فندق درجه یک در نهایت 30 هزار تومان و برای هر کیلوگرم مغز فندق درجه یک فرآوری شده درنهایت حدود 65 تا 70 هزار تومان است و بیش از آن سودجویی فروشندگان است. اما عیسی گلشاهی، مدیر کل دفتر توسعه، فرآوری و بهبود کیفیت سازمان شیلات گفت: به دنبال کاهش اندک تولید در ماهی قزل‌آلا بر اثر ابتلا به ویروس VHS قیمت این محصول نسبت به سال گذشته 5/12 درصد و نسبت به ماه گذشته 7 درصد افزایش یافته است.  همچنین علی خندان روی جوان، رئیس اتحادیه گوشت گاوی از ثبات قیمت گوشت تا پایان سال خبر داد و گفت: قیمت هرکیلوگرم گوشت گوساله به صورت مخلوط ۳۰ هزار تومان و گوشت گوساله صاف درجه یک ۳۴ هزار تومان است. به گفته وی، قیمت گوشت گوساله تا پایان اسفندماه ثابت می‌ماند. جوان، قیمت هرکیلوگرم گوشت گوساله به صورت مخلوط را ۳۰ هزار تومان و گوشت گوساله صاف درجه یک را ۳۴هزار تومان عنوان کرد.

علیرضا پورصباغ: بخش دوم و پایانی گفت‌وگو با مهدی سپهر، نخستین خواننده موسیقی پاپ می‌پردازد به آسیب‌شناسی در این حوزه. چون آسیب‌شناسی روند موسیقی در رسانه‌ها کمتر مطرح می‌شود طبیعتا بخش تخصصی این حوزه را مدیران فرهنگی کمتر مورد توجه قرار می‌دهند.
***
  یکی دیگر از مشکلات موسیقی چپ کوک‌خوان‌ها هستند؟
یعنی صدای مرد جای صدای زن. واقعا الان مد شده که صدا نازک‌ها (چپ کوک‌خوان‌ها) مهتر موسیقی پاپ شده‌اند، صداهایشان اغلب مثل صدای بانوان نازک است. این سبک دارد یکنواخت می‌شود. ما باید صداهای بیس‌دار، صداهای باریتون، صداهای مردانه را پر و پال دهیم. مدام صداها نازک‌تر می‌شود. ما یک خواننده‌ای داشتیم به نام آقای بسطامی (خدا رحمتش کند) صدایش چپ کوک بود. خب! هرکسی هم واقعا این صدا را ندارد ولی چپ کوکی بود که راست کوک هم می‌خواند یعنی تنالیته پایین هم داشت ولی اینها در موسیقی پاپ کاری کردند که موسیقی پاپ ما تبدیل شده به اشک و ناله. آه و ناله. اشعار با محتوای ناسزا گفتن به معشوق و بد و بیراه گفتن به زندگی ساخته می‌شود. یک عده هم مریض‌حال می‌خوانند. رفتی من از غم تو چه کنم؟ من بیمارم، من مریضم! من علیلم و شلم و... با این روش‌ها و متدها داریم غرور و مردانگی را در موسیقی پاپ از دست می‌دهیم. احساسات کاملا زنانه از دهان خواننده‌های مرد شنیده می‌شود.
   یک هویت و سپهر مستقل، مثلا حتی کار به جایی رسید که ترانه خلیج‌فارس فلان خواننده با صدای مشابه در تلویزیون اجرا شد.
خواننده باید هویت مستقل داشته باشد که با آن شناخته شود. حالا چه کسی این اجازه را داده است؟ در حالی که من می‌توانستم خلیج‌فارسی بسازم که اصلا رنگ و بوی لس‌آنجلسی نداشته باشد. این روش زیره به کرمان بردن است. اصلا سعی نمی‌کنند تنالیته صدایشان را کمی عوض کنند، شکلش را عوض کنند. صدا و سیما هم به این افراد پروبال می‌دهد.
 امر نظارت  و ممیزی برای عدم ورود ابتذال به موسیقی پاپ چه بلایی برسرش آمده است؟
ممیزی و نظارت در دهه 90  ذلیل شده است. موسیقی پاپ دارد ذلیل می‌شود. باید کاری کرد. ضمنا تعداد زیادی از آنهایی که بی‌جهت وارد این حیطه شدند را غربال کنند. این افتضاح بزرگی است که صدا و سیما   همه صداهای نازک چپ‌کوک‌خوان را پخش می‌کند. حالا از این به بعد 4 تا صدای بم راست‌کوک‌خوان را  هم ببرید و اجبارا به مردم تحمیل کنید. یعنی نمی‌توانید یک‌شبه این سلیقه  را از مردم بگیرید. باید بت ذهنی مردم را تغییر بدهید تا آهسته آهسته بفهمند تنها این شکل از خوانندگی وجود ندارد. شما می‌توانید صدای بم هم گوش بکنید. باید مرض چپ‌کوک‌خوان‌ها را ترمیم کرد تا گوش مردم به خواننده‌های اصیل‌تر با صداهای مقبول‌تر عادت کند.
به جایی رسیده‌ایم که دیگر نمی‌توانیم موسیقی پاپ را به جایگاه اولیه‌اش بازگردانیم.  برای این کار مطبوعات و رسانه‌هایی مثل صدا و سیما باید فعال بشوند و تبلیغات بیشتری بکنند. صدا و سیما باید تلاش کند گستره متنوعی از صداها را معرفی کند تا در سلیقه مبتذلی که در 10 سال اخیر حاکم شده تغییراتی را ایجاد کند. من به جایی رسیده‌ام و اطلاعاتی دارم که در صورت لزوم مافیای کمپانی‌های موسیقی را افشا خواهم کرد.  چه کسی است دارد این کار را می‌کند؟ جیره‌اش را از کی می‌گیرد؟ مسؤولان واحد تصویب موسیقی وزارت ارشاد  چندین بار عوض شده‌اند  برای اینکه آنها کارشان را بلد نبودند و به شکل اختاپوس روی عرصه موسیقی افتاده بودند. زمانی اشعاری به بازار آمد که اعتراض صدا و سیما هم بلند شد. چه کسی به آنها اجازه داد؟ آهسته آهسته نتیجه همین آزادی‌های بدون نظارت شد وضعیت کنونی.  چهره‌های مبتذلی را وارد عرصه موسیقی کردند.  
 اصلا هویت ترانه از دست رفته است.
اصلا ارزش شعر و ترانه پایین آمد. یک زمانی من شعر می‌گفتم می‌گفتند قافیه ندارد. گفتم وکال که دارد. ببینید! خیلی کلمات هست که شما از روی صدا نمی‌فهمی با ضاد نوشته شده یا ذال یا ظا خوانده می‌شود. پشتش آ دارد مثلا کلمه مرتضی شکسته است دیگر. مثلا مرتضی را با آ می‌خوانی. الف با ی. گاهی وکالش شبیه هم است. روی چنین توازن وکالی انگشت می‌گذاشتند که نباید خوانده شود چون  قافیه ندارد، ببخشید! من حافظ و سعدی که نیستم. اما الان ببینید چه وضعی است؟
من ترانه‌سرا هستم. مثل اینکه شما فقط کتاب‌های حافظ و سعدی را باز می‌کنید که آهان در اینجا نباید اینگونه باشد. عزیز من ترانه زبان محاوره شعرگونه است.
 یعنی مقصر واحد موسیقی ارشاد است؟
افرادی را نشانده‌اند که بعد همین افراد دوستت دارم و شکسته‌ها و نشکسته‌ها و مبتذل‌ها و غیرمبتذل‌ها را همه را جمع کرده و ریخته‌اند در بازار. آقا چکار دارید می‌کنید؟ چه کسی این‌کار را می‌کند؟ آبروی ارشاد رفت، بس است. بعد خواننده‌هایی را شب عید برای سال تحویل آوردید که اغلب ترانه‌هایشان در همان گونه شکسته‌ها و نشکسته‌هاست.  شما دو تا از خواننده‌های وزین اوایل انقلاب که این همه سرود خواندند را نیاوردید. من نمی‌خواهم به کسی ایراد بگیرم، باید دید چرا پیشکسوت‌ها را نادیده می‌گیرند.  صرف پرفروش بودن آلبوم خواننده که نباید برای او تبلیغ کرد. اصلا پیشکسوت در موسیقی معنی ندارد. در سینما معنی دارد اما در موسیقی خیر.   
 و اغلب چپ‌کوک‌خوان‌های زنانه دعوت می‌شوند.
اسامی را نمی‌بریم اما صدا و سیما مقصر است. چه کسانی پشت پرده تهیه‌کننده‌ها هستند که این کارها را انجام می‌دهند؟
 اخیرا گفته‌اند قرار است به رپ هم مجوز بدهند. اسمش را هم گذاشته‌اند گفت‌آواز! نظرتان درباره موسیقی رپ چیست؟ با این طرز تفکر اعتقادی به موسیقی رپ هم دارید؟ چون تصورم این است که موج موسیقی زیرزمینی غیرقابل‌کنترل با رپ شروع شد، مثل همین تتلو.
مدیران فرهنگی ما چون بلد نیستند مصیبت درست می‌کنند. آقا وقتی بچه‌ای سیگار می‌کشد که نمی‌شود با مشت و لگد او را متوجه کار ناپسندش کرد. باید با بچه کم سن و سال  حرف زد، نه اینکه او را زیر مشت و لگد بگیری که چرا سیگار می‌کشی؟ پدرت را درمی‌آورم. بعدها می‌بینی بچه‌ات بزرگ شده زن هم گرفته، جلوی تو نمی‌کشد اما در خانه خودش می‌کشد، خودمان با دست خودمان موسیقی رپ را شاخ کردیم. این  روش مدیریت فرهنگی درست نیست. ما باید از همان اول بفهمیم چکار می‌خواهیم بکنیم.
 موسیقی رپ اصلا غیرقابل تصفیه است، مربوط به فرهنگ ما نیست. در اپرا به رچیتاتیو یا رسیتاتیو معروف است، یعنی گفتار‌های ملودیکی که محاوره است. ما تا همین حد که ترانه‌سرایی محاوره وارد فرهنگ ما شده به اندازه کافی صدمه دیده‌ایم. شأن عشق و دوست داشتن در همین ترانه با موزیک‌ویدئویی که هم‌اکنون ارائه می‌شود تا مرز اروتیسم محض پیش رفت.  
به هرحال موسیقی رپ یک گونه غربی است. بعد یک جاهایی هست که جمله خیلی زیاد است. ربات دیده‌اید چطور حرف می‌زند؟ اما این محاوره‌ای که ریتمی آهنگ غمگین است ولی در پس‌زمینه  توپ توپ  صدا می‌کند که هیچ شباهتی به موسیقی ندارد. دلم امشب گرفته نمیدونم با کی حرف بزنم (صدای بشکن و آهنگ تند). به عنوان شوخی دارم می‌گویم که شما روشن بشوی.  شما یک تاپ و توپ روی آن گذاشته‌ای که مخاطب  نمی‌فهمد چه چیزی دارد به خوردش می‌رود. داروها را دیده‌اید که کپسول می‌کنند چون تلخ است یا روی قرص یک روکش می‌کشند که مثلا بچه این قرص را بتواند بخورد. شما دارید این داروی تلخ و بی‌ربط‌تان را با یک روکش شیک وارد بازار می‌کنید. ما قبلا هم  رپ‌خوان داشتیم. روحوضی به آن می‌گفتند (با بشکن) همین آهنگ روحوضی وارد حیطه رپ‌خوان‌ها شده. ما خیلی چیزها داریم که رپ ندارد اما ما این آهنگ روحوضی را که داریم و مردم از قدیم می‌خوانند شکل مدرنش صورتی بود که مرحوم آقای مرتضی احمدی می‌خواند.خوانندگان رپ فعلی با همین شکل و قالب آن را به صورت زیرزمینی عرضه کرده‌اند و در بسیاری موارد به فرهنگ ما توهین می‌کنند. فرهنگ ایرانی ما جای رپ خواندن نیست. در  فرهنگ غربی ممکن است خواننده‌ای برود  وسط شهر این کار را بکند،  جار بزند و آلبوم هم تولید کند با همین دری وری‌هایی که می‌گوید. آقای رپ‌خوان ایراد می‌خواهی بگیری خوب برو و حرفت را مثل آدم بگو. چرا ملودی، شعر و ترانه را به این شکل مبتذل عرضه می‌کنید و مجوز هم می‌گیرد.     
 نه! ما یک عقبه موسیقی سنتی داریم که برای گفتن یک جمله ابتدا می‌گوید«‌ای»، یعنی برای هر چیزی یک مقدمه‌ای داریم، یک پیش‌درآمدی داریم. خواننده که بخواهد شعر را در موسیقی سنتی بخواند یک دهان کلا آواز می‌خواند تا یک کلمه را بگوید. موسیقی ایرانی سنتی خیلی ریتم تند را نمی‌پذیرد. حالا این تبدیل به یک سبک شده و مصیبت بعدی داستان شبیه‌سازی لس‌آنجلسی و بعد آنها خواننده‌های چپ‌کوک‌خوان (مردانی با صدای زنانه)  است.  سومین ضلع این آسیب به قول آقایان گفت‌آواز است! من افق موسیقی پاپ را خوب نمی‌بینم. بعد از این آسیب‌شناسی که گفتیم طی 20 سال اتفاق افتاده (از سال 1373 تا سال 1393) آنچه انتظار می‌رود نابودی موسیقی در آینده است.
اگر قرار باشد موسیقی پاپ را به صورت درست عرضه کنیم باید  با فرهنگ ایرانی ارتباط مستقیم داشته باشد. موسیقی فعلی با فرهنگ ما تضاد عمیقی دارد. یک‌سری ضوابطی هست که در آن نباید ابتذال ورود کند. چنین ترانه‌هایی فرهنگ خدا‌شناسی و اسلام‌شناسی و مردم‌شناسی را از بین می‌برد و موسیقی پاپ را هم ضایع می‌کند. ما باید کم‌کم شکل کار را عوض کنیم. خیلی هم من دوست دارم کمک کنم ولی متأسفانه آنقدر نفوذ این شبه‌مدرنیست‌ها زیاد است که کارشان را دارند می‌کنند و زور ما هم به آنان نمی‌رسد.
اگر موسیقی به همین منوال ادامه پیدا کند شخصیت حقوقی  ارشاد از بین می‌رود.
 مافیای بدی هم در تیتراژ‌خوانی وجود دارد.
خب! الان بازاری درست شده است که تهیه‌کننده می‌گوید چقدر می‌دهی تا تو را بیاورم تیتراژ این سریال را بخوانی و گل بکنی؟ چقدر می‌دهی؟! یک زمانی می‌گفتند آقا بیا این پولت. آهنگ برایت می‌سازیم و با سبک خودت بخوان. یک خواننده‌ای را می‌خواهی وارد بازار بکنی که هنوز دست چپ و راستش را نمی‌شناسد و هنوز جزو خواننده‌هایی نیست که تفکیک شده باشد. این آدم را که از او پول گرفته‌ای می‌بری تیتراژ بخواند؟!
 خیلی از خواننده‌هایی که قانون شکسته‌اند یعنی کلیپ برای ماهواره‌ها ساخته‌اند (طبق ضوابط ارشاد داریم صحبت می‌کنیم) از طریق همین تیتراژها وارد فضای موسیقی شده‌اند.
چه کسی اجازه می‌دهد این پخش شود؟ آن وقت به من می‌گویی که آقا تو نباید باشی (مثلا عرض می‌کنم اگرنه به من که کسی نگفته است نباید باشی) کافی است من بروم صدا و سیما و بخواهم آهنگی از من را پخش کنند. می‌گویند آقای سپهر! اول بفرستید شورای تصمیم‌گیری. تا مهر تصویب و تایید نخورده باشد نمی‌توانیم پخش کنیم. این چیزی که من دارم می‌بینم آهنگساز و شاعر در خود صدا و سیما هست. شعر و آهنگ را هم درست کرده، تهیه‌کننده و تنظیم‌کننده هم از خودشان است.
شما به من می‌گویید نخوان، چون کارت باید برود شورا. قافیه و وزن هم که  ندارد. البته از ملودی من نمی‌توانند ایراد بگیرند چون ملودی من دامبل دیمبول نیست. خیلی شیک و تمیز است. می‌دانید برای یک آلبوم خودم (که هنوز هم بیرون نیامده است) 4 سال پشت در این شورای وزارت ارشاد بودم؟  تمام اشعار من را گم و گور می‌کردند در ارشاد. اشعار و آهنگ‌های من را رد می‌کردند. 5-4 سال دوندگی کردم تا اینکه میرزمانی آمد.
 در همان مقطع هم تقریبا به هر چه آهنگ زیرزمینی بود مجوز می‌دادند.
آن وقت یک همچین آهنگی که رپ باشد یا در ژانر  عزیزم فدات بشم یا من از چشات یه چیزی دیدم که دیگه توی عمرم هیچی ندیدم دائماً مجوز می‌گرفت. اگر همچین شعری را من ببرم ارشاد، تصویب نمی‌کنند ضمن اینکه شما اصلا خواننده‌هایتان مشخص نیست. از خواننده‌ای استفاده می‌کنید که مجوز تیتراژخوانی‌اش را به ضرب و زور تهیه‌کننده  گرفته، برای تایید صدایش از هیچ سازمانی مجوز نگرفته است. طرف را با خواندن یک تیتراژ  بت می‌کنند. بعد از یک تیتراژ، خواننده‌ای که هنوز استانداردهای خواندن را رعایت نمی‌کند برای مردم کنسرت می‌گذارد. مافیا درست کرده‌اند و مافیای موسیقی خطری است که جامعه را دارد نابود می‌کند. من از صدا و سیما خواهش می‌کنم که بگردد یا سازمانی تشکیل بدهد برای تحقیق در این رابطه. این خواننده‌هایی که در این تیتراژها  خوانده‌اند کیستند؟ آیا از قبل سابقه خواندن داشته‌اند؟ برای کار کردن در یک بیمارستان می‌توانید فقط با یک روپوش سفید بروید و معاینه کنید و اسم خودتان را بگذارید دکتر؟
 وضعیت کمپانی‌ها در چه حالی است؟
کمپانی می‌گوید من هیچ قراردادی نمی‌بندم، خودت ببر ضبط کن و بیاور. یعنی آهنگ بخر، شعر بخر، پول تنظیم بده و کارت را ضبط کن بیاور، من اگر خوشم آمد پخش می‌کنم. اگر خوشمان نیامد پخش نمی‌کنیم. حالا می‌رود در نوبت. این یعنی چه؟ این مافیا یعنی چه؟ چرا من باید این همه خرج کنم بعد هم به من پول ندهی؟ یعنی هیچ جایی نیست که بتوانیم ادعا کنیم آقای فلانی ترانه‌های مرا به سرقت برده است.  ارشاد باید گروهی، سازمانی، تیمی داشته باشد که جست‌وجوگر باشد. سوابق ترانه را دربیاورد، بفهمد مثلا این کار مال من هست یا نه. یعنی دزدی آهنگ، دزدی ملودی، دزدی شعر و خواننده را مونوپل کردن، بخشی از این شرایط مافیایی است.
 وضعیت کلیپ‌سازی چگونه است؟ چون رقبای ماهواره‌ای و موسیقی زیرزمینی کارشان را از طریق ماهواره‌ها ارائه می‌کنند.
من بهترین آهنگ را درست می‌کنم، بهترین شعر را می‌گویم و خیلی خوب همه چیز اجرا می‌شود اما نمی‌توانم کلیپ بزنم. پس من این را کجا ارائه بدهم؟ این آهنگ را؟ مثلا یک آهنگ از یک کانال ماهواره‌ای پخش می‌شود، از کانال‌های مختلف ماهواره پخش می‌شود، روزی 5 مرتبه از این، از آن، شما این را دارید می‌بینید. هرجا می‌روید این را دارید می‌شنوید. خب! این ناخودآگاه درون ذهنت می‌ماند و می‌شود الگوی شما که آهنگ را باید چگونه ساخت و باید اینگونه خواند. من می‌گویم ارشاد تو این سنگ را از جلوی پای من بردار، بگذار من هم کلیپ بزنم. لااقل بگو این 10 نفر می‌توانند کلیپ بزنند. یک جایی برای ما بگذارند که آثار تصویری ما هم پخش بشود.  اینهایی که در این مملکت مانده‌اند  برادری‌شان را ثابت کرده‌اند.
قضیه کلیپ هم شبیه مجوز دادن  به موسیقی رپ است. چرا اول این کار را  درست انجام ندهیم؟ یک چوب‌هایی لای چرخ موسیقی گذاشته‌اند که بعدا نمی‌شود آن را درست کرد. خب! اجازه بده که من به عنوان یک خواننده‌ای که در ایران می‌خوانم کلیپ درست کنم تا اثر خوانندگان زیرزمینی و بدون مجوز که برای شبکه‌های ماهواره‌ای کلیپ درست می‌کنند کمرنگ شود.  چه بخواهی چه نخواهی آهنگ را می‌دزدند؛ از کنسرتش گرفته تا تصویرهایی که در ماهواره‌ها پخش می‌شود.
بگذار من هم بخوانم تا تو به او بگویی زیره به کرمان نبر، ما اینجا خودمان زیره داریم. نمی‌خواهد برای ما تولید کنی و بفرستی. من خودم سپهر را دارم و می‌خواند و کلیپ هم دارد که پخش می‌شود. چرا من حتما باید بروم و مونوپل یک کمپانی بشوم؟ آن کمپانی باید برای من کنسرت بگذارد. خب! آقای سپهر تو می‌خواهی کنسرت بگذاری؟ حتما نباید قرارداد چندساله داشته باشم. با من یک قرارداد می‌بندند، من می‌روم روی سن می‌خوانم تو سودت را برمی‌داری و من هم سودم را برمی‌دارم. چرا حتما باید مونوپل یک کسی باشم؟
این شعر پاییز که من گفته‌ام «زورق فصل پاییز تو دست باد اسیره / حالا یه مرد تنها خسته و زرد و پیره» ولی تو داری همش پاییز را می‌گویی. دلم پاییزه یا  نمی‌دانم دلم از غم لبریزه! پاییز خیلی قشنگ است همه می‌گویند فصل پاییز دل میشه از غصه لبریز/ فصل پاییز عاشقونه است/ این میونه غم بهونه است. ما اصلا غم را نباید با پاییز قاطی کنیم. پاییز فصل زیبایی است، فصل قشنگی است. کلمات غم‌انگیز را به کار می‌برم ولی رنگ طلایی به خود می‌گیرد. اگر مدیران درست عمل کنند حتما مثل گذشته ترانه‌های بهاری بسیاری خواهم خواند.

حامد مهرنیا: سال 93 در حالی روزهای پایانی خود را طی می‌کند که از شمال تا جنوب کشور و همچنین پهنه شرق تا غرب آن، روزهای پرچالشی را از نظر معضلات زیست محیطی پشت‌سر گذاشته و در این میان سازمان حفاظت محیط‌زیست به‌عنوان سکاندار صیانت از محیط‌زیست مسؤولیت سنگینی در این زمینه برعهده داشته و دارد اما اولویت‌بندی‌های این سازمان و سرگرم شدن به امور حاشیه‌ای مسیر دسترسی به هدف اصلی را پر پیچ و خم کرده است. در گزارش پیش‌رو اهم فعالیت‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست طی سال93 مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.
دریاچه ارومیه، آغاز ماجرا
معصومه ابتکار تنها 37 روز پس از روی کار آمدن دولت یازدهم به ریاست سازمان حفاظت محیط‌زیست منصوب شد و شاید یکی از اولین اقداماتی که در نخستین روزهای کاری وی انجام شد برگزاری نشستی با دولت درباره دریاچه ارومیه بود. پس از برگزاری این جلسه، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست به همراه وزیران نیرو و کشاورزی در بازدید از دریاچه ارومیه، از نزدیک وضعیت این حوضه آبی را بررسی کرد و در نهایت 18 اولویت برای بهبود وضعیت بحرانی این دریاچه تدوین شد اما نارضایتی این روزهای اهالی ارومیه و نمایندگان ملت در بهارستان نشان از آن دارد که بهبود چندانی در وضعیت این دریاچه حاصل نشده و آنطور که در برنامه‌ها و شعارهای این سازمان برای احیای دوباره دریاچه ارومیه مانور داده شده بود اقدام عملی صورت نگرفته است. جواد جهانگیرزاده، نماینده مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی در آخرین روزهای دی ماه با تاکید بر اینکه تاکنون هیچ اقدامی از سوی سازمان محیط‌زیست برای احیای دریاچه ارومیه انجام نشده، گفته است: به جز بارش‌های مهرماه کار دیگری برای نجات این دریاچه انجام نشده است و ما از ابتکار نیز برای حل این مشکل جز چند بازدید کار دیگری ندیده‌ایم.
دریای خزر غرق در مشکلات
معضل فاضلاب نیز یکی دیگر از مشکلات دیرینه‌ای است که دفع ناصحیح آن بر مشکلات کشور از جمله دریای خزر افزوده است. این روزها ورود فاضلاب به رودخانه‌های استان‌های شمالی از جمله گیلان باعث سرازیر شدن انواع و اقسام آلودگی به دریای خزر شده و نفوذ فاضلاب میزان نیترات در این دریاچه را افزایش داده است. هجوم این نوع آلودگی تهدیدی برای زیست آبزیان به شمار می‌رود و اکوسیستم منطقه را تهدید می‌کند اما با وجود گسترش مشکلات و فراگیر شدن این معضل، واکنش قابل توجهی از سوی سازمان حفاظت محیط‌زیست دیده نشده و این سازمان آنطور که باید برای رفع این نگرانی مردم اقدامی انجام نداده است تا جایی که محمدحسین قربانی، سخنگوی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در اسفندماه سال جاری وضعیت آلودگی دریای خزر را بحرانی خواند و از اینکه سازمان حفاظت محیط‌زیست برای جلوگیری از بحران زیست محیطی شمال کشور برنامه‌ای ندارد انتقاد کرد.
سوختن جنگل‌ها در آتش بی‌تدبیری
علاوه بر این غرب کشور هم به غیر از هجوم گاه و بیگاه گرد و غبار با مشکلاتی مانند حمله آفت به جنگل‌های بلوط یا آتش‌سوزی دست به گریبان است. سال گذشته و در چنین روزهایی وضعیت جنگل‌های زاگرس بدتر از دریاچه ارومیه اعلام شد و دبیر مجمع نمایندگان استان لرستان از حمله آفت زغالی به درختان این منطقه خبر داد و خواستار توجه ویژه دولت به این نواحی شد اما در عین حال کامران پورمقدم، سرپرست دفتر امور جنگلی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور نیز نابودی 18 میلیون اصله درخت بلوط بر اثر آفت زغالی بلوط در جنگل‌های زاگرس را تایید و عنوان کرد که یک میلیون و 130 هزار هکتار از جنگل‌های زاگرسی کشور به آفت زغالی بلوط مبتلا شده‌اند. علاوه بر این آتش‌سوزی نیز مزید بر علت شد تا روند نابودی جنگل‌ها سرعت گیرد البته این موضوع تنها در جنگل‌های غربی حادث نشد و شمال کشور نیز از این اتفاق بی‌بهره نماند. در سال جاری حدود ۱۰۰ مورد آتش‌سوزی در اراضی طبیعی و مناطق تحت حفاظت محیط‌زیست رخ داد که با نگرانی بسیاری از مدیران از جمله اعضای فراکسیون محیط‌زیست مجلس شورای اسلامی همراه شد اما عملکرد سازمان حفاظت محیط‌زیست در این زمینه نیز گلایه نمایندگان را به دنبال داشت. مهرداد بائوج‌لاهوتی، عضو فراکسیون محیط‌زیست مجلس با بیان اینکه سال جاری هزار هکتار از اراضی شمالی کشور طعمه حریق شده است، بیان داشت: سازمان محیط‌زیست در برخورد با تخلفات زیست‌محیطی کوتاهی می‌کند.
مناقشه بر سر کیفیت بنزین
آلودگی هوا در کلانشهرها از جمله پایتخت نیز عضو ثابت فهرست معضلات زیست‌محیطی چندین ساله است که سلامت ساکنان شهرهای بزرگ را تهدید می‌کند اما همین مشکل همیشگی در دوران مدیریت جدید سازمان حفاظت محیط‌زیست وارد فاز تازه‌ای شد. ادعای مدیریت و کنترل این مشکل باعث شد انگشت اتهام به سمت بنزین پتروشیمی نشانه رود و کیفیت پایین بنزین تولید داخل به‌عنوان مقصر اصلی آلودگی هوا به افکار عمومی معرفی شد. با طرح این ادعا مجوز واردات بنزین صادر و حجم قابل توجهی سوخت به قیمت خروج مبالغ هنگفتی ارز، به کشور ورود پیدا کرد. دیری نگذشت که با سرد شدن هوا و بروز اولین پدیده وارونگی دمایی، کیفیت بنزین وارداتی عیان شد و بازگشت سریع آلودگی هوا به آسمان کلانشهرها به خوبی نشان داد زیر سوال بردن بنزین تولید داخل راه‌حل کنترل معضل آلودگی هوا نیست. ورود حجم قابل توجهی سوخت به کشور از یک سو و پابرجایی رنگ تیره در آسمان پایتخت از طرف دیگر باعث تقویت احتمال وجود دست‌های پشت پرده در ماجرای واردات بنزین و سودجویی عده‌ای خاص از این آب گل‌آلود شد البته با بالا گرفتن بحث و جدل درباره جزئیات این ماجرا مجلس نیز وارد عمل شد. در نهایت کمیسیون اصل نود کیفیت بنزین وارداتی را در برهه‌ای از زمان در حد استاندارد یورو 2 اعلام کرد در حالی که براساس ادعای سازمان محیط‌زیست سوخت وارد شده به کشور دارای استاندارد یورو4 اعلام شده بود.
 دود سیاست در چشمان اهوازی‌ها
این در حالی است که در اواسط بهمن‌ماه هجوم ذرات گرد و خاک به آسمان استان خوزستان و پیشروی این مشکل تا برخی استان‌های غربی و جنوب غربی کشور نام سازمان محیط‌زیست را بر سر زبان‌ها انداخت. در حالی که نفس‌های اهواز به شماره افتاده بود و هجوم بی‌سابقه ذرات گرد و خاک سلامت ساکنان این مناطق را تهدید می‌کرد انتظار مردم از رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست که با شعار صیانت جدی از محیط‌زیست سکان این سازمان را در  دست گرفته این است که به‌عنوان همدردی و برای اثبات ادعای خود در جمع مردم اهواز حاضر شود اما برخلاف انتظار موجود هر بار به دلیلی سفر ابتکار به خوزستان به تاخیر افتاد اما درست در همین شرایط وزیر بهداشت توانست خود را به اهواز برساند.  در وضعیتی که به گفته کارشناسان دستگاه‌های سنجش آلودگی توان اندازه‌گیری میزان آلاینده‌ها را نداشتند و کاهش دید افقی پروازها را یکی پس از دیگری کنسل کرده بود، مجمع نمایندگان استان خوزستان که از عملکرد انفعالی سازمان حفاظت محیط‌زیست گلایه‌مند بودند، از رئیس‌جمهور خواستار تشکیل ستاد بحران در این استان شدند و برخی نمایندگان هم پیشنهاد استعفای ابتکار را ارائه کردند.
اهوازی‌ها در بیمارستان، ابتکار در جشن سیاسی
از دیگر حاشیه‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست کم‌توجهی به مشکلات زیست‌محیطی و انجام امور سیاسی با اولویت‌های بالا‌تر است. می‌توان به حضور ابتکار و سخنرانی وی در نشست یک تشکل سیاسی در دانشگاه شریف به‌عنوان مصداق بارز این ادعا اشاره کرد. در شرایطی که همچنان بحث بر سر وضعیت ریزگردها و چگونگی کنترل آن داغ بود و بسیاری از مردم عوارض استنشاق ذرات خاک را در بیمارستان‌ها درمان می‌کردند، ابتکار در برنامه‌ای سیاسی حضور پیدا کرد، اقدامی که عضو مجمع نمایندگان خوزستان آن را دهن‌کجی به مردم اهواز توصیف کرد. اما همه حاشیه‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست در سال 93 محدود به رئیس این سازمان  نیست و مشاور ابتکار نیز نقش بسزایی در حاشیه‌سازی‌ها داشته است. به دنبال دستور رهبر انقلاب برای رسیدگی هر چه سریع‌تر به مشکلات استان خوزستان و رسیدگی به معضل گرد و خاک در این استان وزیر بهداشت به‌عنوان نماینده دولت به اهواز سفر کرد اما مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست نه تنها این اقدام را مورد تایید قرار نداد بلکه در اظهاراتی با عنوان این مطلب که وزیر بهداشت نخود هر آشی است عملکرد قاضی‌زاده‌هاشمی را زیر سوال برد.
توپ در زمین بهارستان
بالا و پایین شدن اعداد و ارقام بودجه سال 94 در مجلس نیز از سوی سازمان حفاظت محیط‌زیست بهانه‌ای شد تا بازار حاشیه‌سازی در این سازمان رونق تازه‌ای یابد. در زمان بررسی بودجه سالانه کشور، ابتکار مدعی شد حذف ردیفی از بودجه این سازمان باعث تشدید آلودگی در آسمان اهواز شده و به نوعی توپ را در زمین بهارستان انداخت در صورتی که مکرر از سوی نمایندگان مجلس این ادعا تکذیب شد.
تعامل ضعیف سازمان محیط‌زیست
به واسطه نقشی که سازمان حفاظت محیط‌زیست در صیانت از محیط‌زیست دارد لازم است در بسیاری از موارد با سازمان‌ها و تشکل‌های دیگری که به نوعی با امور شهری مرتبط هستند ارتباط تنگاتنگی داشته باشد. نگاهی به عملکرد یک‌ساله سازمان محیط‌زیست بویژه در تعامل با شهرداری نشاندهنده وجود چنین تعامل سازنده‌ای نیست. به واسطه نقش شهرداری در کنترل آلودگی هوا و فراهم آوردن تمهیدات ترافیکی برای این منظور هم‌افزایی سازمان محیط‌زیست نیز می‌تواند گام مثبتی در این زمینه تلقی شود اما نه‌تنها چنین رویکردی از آنها دیده نشده بلکه در برخی موارد یکدیگر را به‌عنوان مقصر هم متهم کرده‌اند.  از دیگر مواردی که سازمان حفاظت محیط‌زیست می‌تواند نقش قابل قبولی در پیشبرد امور داشته باشد ایجاد ارتباط سازنده با کشورهای همسایه و تعاملات بین‌المللی است. به‌عنوان نمونه کنترل کانون‌های تولید گرد و غبار در کشور عراق یکی از برنامه‌هایی است که نیاز به پیگیری جدی از سوی این سازمان دارد. به نظر می‌رسد سازمان حفاظت محیط‌زیست آنطور که باید با طرف عراقی وارد رایزنی نشده چراکه اقدام عملی برای مالچ‌پاشی در این نواحی هنوز انجام نگرفته است.
حواشی پررنگ‌تر از متن
این در حالی است که سازمان حفاظت محیط‌زیست به واسطه مسؤولیتی که عهده‌دار است، در کانون توجه مردم قرار دارد و با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری بر حفاظت از محیط‌زیست، مطالبه شهروندان از این سازمان دفاع تمام قد از محیط‌زیست است اما کارنامه عملکرد سازمان حفاظت محیط‌زیست در سالی که گذشت برخی نکات منفی را به همراه داشت. پرداختن به موضوعات جانبی باعث شده این سازمان از متن به حاشیه برود و در اولویت‌بندی‌ها دچار اشکال شود. اجرای برنامه‌ها با چنین رویکردی این سازمان را به سازمانی تشریفاتی تبدیل کرده است. با وجود اینکه اختیارات و اعتبار لازم برای فعالیت‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست در نظر گرفته شده اما به نظر می‌رسد حاشیه‌سازی‌های گوناگون و به حاشیه رفتن فعالیت‌های اصلی، این پتانسیل را هدر داده است. از این گذشته باید این سازمان با توجه به برخورداری از اختیارات قانونی در برنامه‌های عملیاتی نیز با جدیت وارد شود و تنها به‌عنوان یک سازمان مطالعاتی مطرح نباشد. به هر حال براساس فرمایش مقام معظم رهبری ملاک ارزیابی عملکرد سازمان‌های گوناگون در مباحث زیست‌محیطی قضاوت مردم است. حال باید دید سازمان حفاظت محیط‌زیست در سال 93 چه نمره‌ای در ارزیابی مردمی کسب می‌کند.

اتحادیه اروپا به‌رغم مخالفت فرانسه و انگلیس و با وجود تزلزل موجود در موضع‌گیری وزارت خارجه آمریکا در قبال مذاکره با بشار اسد، تاکید دارد رئیس‌جمهور قانونی سوریه بخشی از راه‌حل بحران شام است. دیروز فدریکا موگرینی، مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت با نمایندگان نظام بشار اسد در چارچوب بررسی راه‌حل‌های بحران سوریه گفت‌وگو می‌کند. این در حالی است که چند ساعت جلوتر ماری هارف، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در صفحه توئیترش اظهارات رئیسش جان کری درباره لزوم گفت‌وگو با بشار اسد برای رفع بحران سوریه را نقض کرده و گفته بود او با «بشار اسد» صحبت نخواهد کرد.اما موگرینی در کنفرانسی در بروکسل گفت: «با نمایندگان نظام بشار اسد در چارچوب بررسی راه‌حل‌های بحران سوریه گفت‌وگو می‌کنیم... همه گروه‌های سوری از جمله نظام بشار اسد باید در گفت‌وگوهای حل بحران سوریه شرکت داشته باشند». البته او درباره ادعای وزیر خارجه ایالات متحده ابراز تردید کرد و گفت: «چه بسا منظور کری نظام اسد بوده است نه خود بشار اسد». وزیر خارجه آمریکا روز یکشنبه در مصاحبه با شبکه «سی‌بی‌اس» اعتراف کرده بود آمریکا در نهایت برای رفع بحران سوریه باید با شخص رئیس‌جمهور سوریه وارد گفت‌وگو شود اما دیروز ماری هارف در موضع‌گیری متناقضی که نشان‌دهنده اوج آشفتگی دیپلماسی  خارجی کاخ سفید است، نوشت: «کری به طور خاص به اسد اشاره نکرده است و واشنگتن هرگز با رئیس‌جمهور سوریه وارد گفت‌وگو نمی‌شود». او تنها کسی نبود که به حرف‌های اخیر کری واکنش نشان می‌داد، وزرای خارجه فرانسه و بریتانیا و دولت ترکیه هریک به نوبه خود به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم به چرخش موضع‌گیری وزیر خارجه آمریکا در قبال نظام دمشق اعتراض کرده بودند. از طرف دیگر «بشار اسد» دیروز در واکنش به ادعای کری گفت: «همچنان به سخنان گوش می‌دهیم و باید منتظر عمل آنها باشیم». از طرف دیگر موگرینی هماهنگ‌کننده ایتالیایی سیاست خارجی اتحادیه اروپا همچنین با اشاره به مذاکرات هسته‌ای 1+5 با ایران گفت: «با محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران گفت‌وگو می‌کنم. هنوز اختلافاتی بین گروه 1+5 و ایران وجود دارد که باید رفع شود. ما امیدواریم کشورهای اروپایی به حل این اختلافات کمک کنند».