گروه سیاسی: آمریکایی‌ها دبه درآورده‌اند! آنها نه تنها پس از توافق ژنو بلکه اکنون پس از بیانیه لوزان هم نسبت به تعهدات خود وفادار نمانده و بار دیگر بدعهدی خود را نشان داده‌اند! آمریکایی‌ها درباره تعهدات خود در لوزان دبه درآورده‌اند! این را اولین بار علی‌اکبر صالحی، معاون حسن روحانی، رئیس سازمان انرژی اتمی و عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده ایران در مذاکرات لوزان گفت. صالحی البته درباره جزئیات دبه آمریکایی‌ها چیزی نگفت و چند روز بعد پس از آنکه به قول خودش، خطری جدی را از سر گذراند، در بیمارستان اعلام کرد «دبه شوخی بود»! دبه اما شوخی نبود! واقعیت این است که آمریکایی‌ها دبه درآورده‌اند. روز گذشته این بار یک دیپلمات باسابقه دیگر که از قضا او هم همنام صالحی است، ماجرای دبه آمریکایی را با ذکر برخی جزئیات فاش کرد. علی‌اکبر ولایتی، مشاور عالی رهبر انقلاب در امور بین‌الملل و رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام و یکی از باسابقه‌ترین دیپلمات‌های جمهوری اسلامی ایران روز گذشته بشدت از عدم پایبندی آمریکایی‌ها به تعهدات خود در مذاکرات لوزان انتقاد کرد و گفت آمریکایی‌ها در لوزان هم دبه در می‌آورند.  به گزارش «وطن امروز»، علی‌اکبر ولایتی البته برخی جزئیات دبه آمریکایی‌ها در مذاکرات هسته‌ای را نیز فاش کرد. ولایتی گفت: آمریکایی‌ها به‌رغم قول و تعهد خود نسبت به تعداد سانتریفیوژها در فردو، در دور جدید مذاکرات هسته‌ای اظهاراتی متفاوت و مغایر  تعهدات خود مطرح کرده‌اند. به گفته ولایتی، یکی دیگر از دبه‌های آمریکایی‌ها، ماجرای قطعنامه جدید شورای امنیت است که برخلاف تعهد اولیه، اکنون آمریکایی‌ها اصرار دارند ایران همچنان ذیل فصل هفتم شورای امنیت باقی بماند. ولایتی درباره مدت زمان بازرسی‌ها و نیز بازه‌های زمانی که ایران در مذاکرات لوزان پذیرفته، ابراز نگرانی کرد و گفت: برخلاف تعهدات اولیه، آمریکایی‌ها 3 بازه زمانی 15،10 و 25 سال را به عنوان دوره زمانی تعهدات ایران اعلام کرده‌اند که این نیز خلاف تعهدات آنها در مذاکرات لوزان است.  به گزارش «وطن‌امروز»، این افشاگری علی‌اکبر ولایتی در واقع فاش کردن یکی از واقعیات مربوط به مذاکرات هسته‌ای است. و این افشاگری بزرگ، از آن جهت قابل تامل است که او، یعنی علی‌اکبر ولایتی یکی از حامیان ویژه مذاکرات هسته‌ای در دولت فعلی بوده است. از سوی دیگر علی‌اکبر ولایتی به عنوان استاد تیم مذاکره‌کننده فعلی معرفی شده است و در مراسم معارفه او به عنوان رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفته شد جواد ظریف، شاگرد آقای ولایتی است. بر همین اساس این اظهارات مهم ولایتی و ابراز نگرانی وی از آنچه در مذاکرات هسته‌ای در حال وقوع است، بسیار قابل تامل است. دولتی‌ها تقریبا در ماجرای مربوط به دبه آمریکایی‌ها سکوت کرده‌اند اما علی‌اکبر ولایتی می‌گوید خطوط قرمز اعلام شده از سوی نظام، قطعی است و در صورت عدم رعایت خطوط قرمز، قطعا نظام موضوع پنهان و محرمانه‌ای از مردم نخواهد داشت. البته ولایتی نسبت به برخی زیاده‌خواهی‌های آمریکایی‌ها نیز بشدت ابراز نگرانی کرد و به عنوان نمونه مرجعیت یافتن آژانس برای راستی‌آزمایی اقدامات و تعهدات ایران را یکی از نگرانی‌های موجود در این باره دانست. به اعتقاد ولایتی، یکی از خطوط قرمز غیرقابل تغییر ایران، موضوع بازرسی‌هاست و ایران هرگز اجازه نخواهد داد از مراکز نظامی بازدید شود.
آمریکا دن‌کیشوت است!
علی‌اکبر ولایتی در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای با اشاره به تداوم ادبیات تهدیدآمیز آمریکایی‌ها علیه ایران همزمان با مذاکرات هسته‌ای گفت: در حقیقت آمریکا به یک «دُن‌کیشوت» تبدیل شده که فقط در «توهم ابرقدرتی» است و با تکیه به گذشته‌اش، دیگران را تهدید می‌کند. درباره ایران قطعاً این تهدیدها پشتوانه‌ عملی ندارد. تجربه‌ای که آمریکا در کشورهای ضعیف‌تر از ایران دارد، تجربه‌ شکست‌خورده‌ای است. ایران سابقه‌ طولانی از شنیدن این نوع تهدیدها دارد و امروز این تهدیدها بی‌پشتوانه‌ترین تهدید‌ها در طول تاریخ انقلاب اسلامی است. بنابراین نکته‌ اول این است که جرأت عملی کردن این تهدیدها را ندارند. نکته‌ دوم اینکه اگر قرار است این مذاکرات درست پیش برود باید متوازن و در فضایی تعاملی باشد. مذاکرات باید براساس همان قرارهای اولیه پیش برود. آمریکایی‌ها نباید همین‌طور به روش خودشان ادامه دهند، تهدید کنند و با «دورویی‌های سیاسی» سعی کنند به اهداف خودشان برسند. از یک طرف رئیس‌جمهور آمریکا می‌گوید اگر کنگره بخواهد کاری کند، ما وتو می‌کنیم و از طرف دیگر، با این موضوع که مصوبه‌‌ای برخلاف روند توافق در کنگره تصویب شود، موافقت می‌کند. این یک نوع تناقض در گفتار و رفتار است. اگر به این تناقضات، آن تهدیدها هم اضافه شود، یکی از نتایجش این است که «اصل مذاکرات» به خطر می‌افتد. لذا به آنها توصیه می‌کنیم دست از این تهدیدها بردارند، برای اینکه هیچ توجیهی ندارند. وزیر خارجه‌ آمریکا در خلوت با مسؤولان مذاکره‌کننده‌ ما چیزی می‌گوید و در جلوت حرف دیگری می‌زند. این بیش از آنکه به نفع آمریکایی‌ها باشد، به ضرر آنهاست و فضای متوازن بین 2 گروه ایران و 1+5 را به خطر می‌اندازد و از جانب ایران به نوعی زیاده‌خواهی تعبیر می‌شود. به همین علت، رهبر معظم انقلاب بیان فرمودند مذاکرات زیر شبح تهدید معنایی ندارد. بنابراین اگر بخواهند به این کارشان ادامه دهند، ادامه‌ مذاکرات به خطر می‌افتد. ولایتی در ادامه درباره رسیدن به توافق خوب، با توجه به چنین رفتاری از سوی آمریکایی‌ها افزود: بعضی ادعاهای دیگر هم آمریکایی‌ها دارند که امکان رسیدن به توافق را دچار تردید می‌کند. برای مثال رهبر معظم انقلاب و رئیس‌‌جمهور محترم در یک روز، یک نظر واحد را اعلام کردند مبنی بر اینکه باید موضوع محدود کردن فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز ایران و برداشتن تحریم‌ها، همزمان با هم آغاز شود. درحالی‌که آنها می‌گویند ایران اقداماتی که تعهد خواهد کرد، انجام بدهد (یعنی محدود کردن سانتریفیوژها و مقدار مواد غنی‌شده‌ای که می‌تواند نگه دارد) و بعد آژانس آن را تایید کند تا ما هم به تعهدات خودمان عمل کنیم. این عملاً غیرمنطقی است، آن هم با سابقه‌ای که از آژانس می‌شناسیم. ما اساساً تردید داریم در اینکه آژانس تحت تأثیر بعضی از اعضای 1+5 نباشد و منصفانه قضاوت کند. این موضوع با آنچه رهبر انقلاب اسلامی فرمودند و رئیس‌‌جمهور اعلام کرد مغایرت دارد. بنابراین برداشتن تحریم‌ها و محدودکردن فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، باید توأمان و همزمان با هم باشد. حرف‌های آمریکایی‌ها مغایرت جدی با تصمیم نظام جمهوری اسلامی ایران دارد. موضوع دیگر، مدت زمانی است که از زبان دولتمردان آمریکایی شنیده می‌شود. کسی می‌گوید دوره‌ محدودیت‌‌ها ۱۰ سال است، دیگری می‌گوید ۱۵ سال و شخصی دیگر از ۲۵ سال حرف می‌زند. این زمان‌ها مورد تایید ایران نیست. نکته‌ سوم اینکه آنها گفته‌اند از بعضی مراکز می‌خواهند بازدید کنند که شامل بعضی مراکز نظامی هم می‌شود. رهبر معظم انقلاب در صحبت‌هایشان فرموده‌اند که مسؤولان نظامی مأذون نیستند برای بازرسی سیستم دفاعی جمهوری اسلامی ایران، به فردی اجازه بدهند. این مسائل جزو امنیت جمهوری اسلامی ایران است و چنین اذنی از سوی فرماندهی کل قوا و رهبری داده نشده است اما آنها مرتب این موضوع را تکرار می‌کنند که باید این مراکز را ببینیم. پس این موارد جزو خط ‌قرمزهاست و آنها اصرار دارند که خط‌قرمزها را بشکنند و از این حدود عبور کنند. این خودش تبدیل به یک مانع می‌شود. رهبر معظم انقلاب هم تأکید کردند خط‌قرمزها باید رعایت شود. البته تیم مذاکره‌کننده‌ ما پایبند به این خط‌قرمزهاست و باید آن را رعایت ‌کند. همچنین وظیفه‌ همه‌ کسانی که در این زمینه کاری می‌کنند یا نظری می‌دهند این است که خط‌قرمزها را رعایت کنند. بر این موضوع تأکید می‌کنم که خط‌قرمز‌های اعلام‌شده «قطعی» است و به‌هیچ‌وجه این خطوط نباید از طرف مذاکره‌کنندگان نادیده گرفته شود. رئیس مرکز بررسی‌های مجمع تشخیص مصلحت نظام، در ادامه با اشاره به ناتوانی و شکست آمریکایی‌ها در منطقه، نیاز آمریکایی‌ها به مذاکره با ایران را یک نیاز حیاتی برای آنها دانست و تصریح کرد: نباید این تصور را داشته باشیم که آمریکایی‌ها می‌خواهند نسبت به جمهوری اسلامی ایران اغماض کنند و به همین دلیل با ما وارد مذاکره شده‌اند. قطعاً اینگونه نیست. به همین دلیل قبل از اینکه مذاکرات شروع شود و چنین سازوکاری پیدا کند، مرتب از راه‌های مختلف و به‌خصوص از طریق برخی حکومت‌های منطقه که دوست ایران هستند، پیغام می‌فرستادند که ما می‌خواهیم با شما مذاکره کنیم و «قول می‌دهیم» حقوق هسته‌ای ایران را به رسمیت بشناسیم.
دبه و ما ادراک ما...
ولایتی در ادامه این گفت‌وگو از ماجرای دبه آمریکایی‌ها در مذاکرات هسته‌ای گفت. وی با اشاره به اینکه بدعهدی به عادت همیشگی آمریکایی‌ها تبدیل شده است، اظهار داشت: نکته‌ مهم این است که هربار مذاکره می‌کنند، بعدش دبه درمی‌آورند و همان حرف‌هایی که قبلاً به‌نوعی درباره‌ آنها تفاهم حاصل شده است، دومرتبه تکرار و بعد ادعاهای جدیدی مطرح می‌کنند. این معنایش همان خوی زیاده‌خواهی آمریکاست که فکر می‌کنند می‌توانند با یک کار روانی و تبلیغاتی و با کش دادن قضایا، ایران را وادار کنند بیشترین امتیاز را بدهد و کمترین نتیجه را بگیرد. ولایتی در ادامه درباره نقض تعهدات آمریکایی‌ها بویژه پس از مذاکرات لوزان گفت: مثلاً درباره‌ فردو بعد از تلاش‌های زیادی که تیم مذاکره‌کننده‌ ما انجام داد، قراری را قبول کردند ولی در نوبت بعدی که سر میز مذاکرات آمدند، حرف‌های دیگری زدند که با حرف‌های قبلی متفاوت بود یعنی حتی به تعهد خودشان هم پایبند نبودند. نکته‌ جالب‌تر آنکه آمریکایی‌ها حتی به آنچه در «فکت‌شیت» خودشان درباره فردو آورده بودند هم عمل نکردند و دفعه‌ بعدی که سر میز مذاکرات حاضر شدند، خلاف «فکت‌شیت» خودشان حرف زدند! بگذریم از اینکه اساساً آن فکت‌شیت، برداشت یک‌طرفه‌ آنها از تفاهم اولیه بود و ما آن را قبول نداشته و نداریم. با این حال حرف‌هایی زدند که با همان فکت‌شیت منتشر‌شده‌ خودشان هم مغایرت داشت. یا قرار بر این شده بود که قطعنامه‌ای در شورای امنیت به تصویب برسد که قطعنامه‌های قبلی علیه ایران را ملغی کند. بنابراین دیگر معنا ندارد ایران در فصل هفتم منشور سازمان ملل باقی بماند، درحالی‌که آنها می‌گویند ایران باید برای مدت طولانی در فصل هفتم باقی بماند. چنین چیزی مورد قبول نیست. در واقع آنها هر دفعه چیزی را مطرح می‌کنند که با مطالب قبلی‌شان متفاوت است. مثلاً وزیر خارجه‌ آمریکا زمانی توافقی می‌کند، بعد در نوبت بعدی حرف دیگری می‌زند. بعد که این موضوع را به او می‌گویند، در جواب می‌گوید کارشناسان به ما ایراد گرفتند. خب! موقعی که وزیر خارجه‌ یک کشور در مذاکره‌ای شرکت می‌کند، یک تیم کارشناسی بزرگ پشت سر او هستند. تیم مذاکره‌کننده در همان ژنو یا هر جای دیگر، در مکان ویژه‌ ضدشنود، مطالب را منعکس می‌کند و از آنها دستورالعمل می‌گیرد و در حین مذاکرات هم مرتب این کار تکرار می‌شود. بنابراین پذیرفته نیست که چیزی را قبول کنند و دفعه‌ بعد بگویند مورد قبولشان نیست. یک مطلب دیگر هم همین قضیه‌ مصوبه‌ سنا و مجلس نمایندگان است که در ابتدای گفت‌وگو به آن اشاره کردم. یا درباره‌ مدت محدودیت نسبی فعالیت‌های هسته‌ای ایران تا به حال اعداد متفاوتی گفته‌اند. هر کسی می‌رسد، عددی را بیان می‌کند. بنابراین اگر بخواهند به این روش یعنی تهدید نظامی، تناقض‌گویی، نقض عهد و عقب‌نشینی از حرف‌های مورد قبول ادامه دهند، دیگر اعتمادی در طرف مقابل باقی نمی‌‌ماند.
محرمانه نداریم
ولایتی اما در ادامه این گفت‌وگو با اشاره به اینکه خطوط قرمز نظام در مذاکره با آمریکا قطعی و غیرقابل جابه‌جایی است، تصریح کرد رهبر انقلاب بر منافع ملت، قاطع و صریح خواهند بود. ولایتی در پاسخ به این سوال که در مقابل رفتار دوگانه آمریکایی‌ها چه باید کرد؟ گفت: با شناختی که من از تیم مذاکره‌کننده دارم، آنها مقید به این هستند که خطوط قرمز را نصب‌العین کار خودشان قرار دهند. از سوی دیگر، استواری رهبر معظم انقلاب در دیدگاه‌هایی که اعلام می‌کنند، در طول سال‌های رهبری و حتی در زمان ریاست‌جمهوری ایشان، بر همه اثبات شده است. اگر ایشان مطلبی را اعلام کنند و به موضعی برسند و آن تشخیص را اعلام و اعمال کنند، قطعاً با استواری، به نیابت از مردم، آن موضع را دنبال و مطالبه خواهند کرد. ایشان همت‌شان بر این است که حقوق مردم تضییع نشود. بالاخره مردم و همه‌ مسلمانان جهان چشم به جمهوری اسلامی ایران و ایشان بسته‌اند. من در زمانی که مسؤولیت وزارت امور خارجه را برعهده داشتم، به کشورهای زیادی سفر کردم. افرادی در بعضی از این کشورها به من می‌گفتند که تو فقط وزیر خارجه‌ ایران نیستی، تو وزیر خارجه‌ جهان اسلام هستی، وزیر خارجه‌ ما هم هستی. موقعیت و مقامی که رهبری جمهوری اسلامی ایران دارند نیز در حقیقت زبان گویای عزت مسلمانان تمام جهان اسلام است. حق هم این است که کارهای حکومتی به‌گونه‌ای پیش نرود که منافع مردم نادیده گرفته شود. معلوم است که ما دنبال کار نظامی نیستیم ولی نفس اینکه ایران بتواند قدرت هسته‌ای داشته باشد و قدرتمند باشد، آنها را می‌ترساند. ایران می‌خواهد این قدرتمندی ادامه پیدا کند و بناست این رویه ادامه پیدا کند و رو به افزایش باشد. بنابراین باید در گفت‌وگوها، معادلات، تعامل‌ها، ظاهر و باطن و در خلوت و جلوت، به‌گونه‌ای باشد که وقتی مردم محاسبه می‌کنند، احساس کنند منافع‌شان حفظ شده است. در راه اهداف جمهوری اسلامی ایران، مردم ما حاضرند هرگونه فداکاری‌ای انجام دهند، چون مطمئن هستند آن کسی که در رأس نظام قرار دارد، مدافع حقوق مردم است. این حقوق متعلق به یک فرد نیست که بتواند برای خواست آمریکایی‌ها بگوید امروز از انرژی هسته‌ای می‌گذریم. این مهم متعلق به همه‌ مردم ایران است. به همین دلیل هم در نظرسنجی‌هایی که در داخل یا خارج از کشور، درباره‌ فناوری هسته‌ای انجام شده است، اکثر مردم بر داشتن آن تأکید کرده‌اند. حتی آنهایی که خارج از کشور هستند و بعضاً ممکن است نسبت به نظام انتقاداتی هم داشته باشند، این مساله را به‌عنوان یک حق ملی، قبول دارند و معتقدند باید از آن صیانت شود. بنابراین کسانی که مذاکره می‌کنند و در متن جریان مذاکرات هستند، جز اینکه خطوط قرمز را رعایت کنند، چاره‌ دیگری ندارند. اگر روزی خدای‌نکرده از این خطوط گذر کنند، همان‌طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند، ما در مسائل اساسی، محرمانه و غیرمحرمانه با مردم نداریم و واقعیات را به مردم خواهند گفت.
 

محمدرضا کردلو: 1- «کافر همه را به کیش خود پندارد»؛ واقعیت این است که به خاطر همین گزاره است که سیاستمداران دنیا (و غربی‌ها بیشتر) راست نمی‌گویند، چون پیش‌فرض‌شان این است که بقیه هم حداقل به این دلیل که هم‌کیش آنها در سیاستند، دروغ خواهند گفت. اشاره چندروز پیش رهبر حکیم انقلاب به طنز تلخ چرچیل در میانه «دروغ‌های بزرگ» رسانه‌های عبری و سیاستمداران عربی درباره اوضاع وخیم و تراژدی غمناک یمن، هزار نکته باریک‌تر از مو دارد. در روز عید مبعث در جمع نمایندگان و سفرای کشورهای اسلامی و کارگزاران نظام بود که رهبر انقلاب با اشاره به یکی از عبارات چرچیل درباره سیاست، به نوع نگاه غربی‌ها به سیاست پرداختند و گفتند: «این سیاستمدار معروف نسل قبل انگلیس، چرچیل- که ما ایرانی‌ها با اسم چرچیل خیلی آشنا هستیم- یک حرفی دارد که در این حرف، طنز عجیبی نهفته است؛ او می‌گوید «راستی» آنقدر عزیز است که باید انسان حتماً آن را در پوششی از دروغ بپیچاند و محفوظ بدارد! ببینید، این منطق است! دروغ، تبلیغ خلاف واقع، سخن درست نقطه‌ مقابل حقیقت؛ این آن چیزی است که در سیاست‌های غربی‌ها انسان مشاهده می‌کند». این جمله چرچیل با همه کوتاهی توانسته است متون مفصل سیاست و حکومت در غرب را خلاصه کند؛ سیاستی که امروز آمریکایی‌ها سردمدار آن هستند.
2- کریستین امانپور در اتاق مصاحبه کاخ قذافی نشسته بود و با او درباره آینده لیبی مصاحبه می‌کرد. در حالی که نظامیان وفادار به قذافی مردم را در خیابان‌ها می‌کشتند، قذافی گفت مردم لیبی دوستش دارند. در همین حین هواپیماهای ناتو وارد لیبی شدند. بمباران‌ها علیه مردم لیبی توسط هواپیماهای ناتو شدت گرفت. در مدت مصاحبه امانپور با قذافی یک گلوله هم نزدیک اتاق نشیمن قذافی به زمین نخورد. خبرنگار CNN بیرون آمد. لحظاتی بعد هواپیماها شروع به بمباران کاخ کردند و قذافی فرار کرد. قذافی مردم را می‌کشت اما خبرهایی که کریستین امانپور و رفقای رسانه‌ای‌اش در لیبی مخابره می‌کردند، تعداد این کشته‌ها را چند ده برابر اعلام می‌کرد. ناتو همین طعمه رسانه‌ای را بهانه کرد و به لیبی حمله‌ور شد. هواپیماهای ناتو چند ده برابر جمعیتی را که قذافی در خیابان‌ها کشته بود کشتند.
3- رسانه‌های غربی و آمریکایی چاره‌ای نداشتند، نمی‌توانستند وال‌استریت را مخفی نگاه دارند، مثل همین روزها که تصاویر آتش زدن پرچم آمریکا را در خود ایالات متحده نمی‌توانند مخفی کنند. به خاطر همین باز دروغ گفتند. مجری پشت دوربین آمد و با انگشت‌شمار خواندن مخالفان جریان یک درصدی خواست آنها را نادیده بگیرد. قانون دفاع ملی آمریکا هم به ماموران پلیس اجازه داده بود در صورت لزوم و صلاحدید این تعداد انگشت‌شمار را بکشند اما چون این تعداد انگشت‌شمار نبودند، وال‌استریت جهانی شد. اگرچه با سرکوب‌های استالینیستی مخالفان سرمایه‌داری خانه‌نشین و از حق تحصیل محروم شدند اما تجربه دروغ برای هزارمین بار در رسانه‌های آمریکایی تکرار شد.
4- اسناد تازه‌ای که روزنامه‌های آمریکایی منتشر می‌کنند، می‌گوید ادعای «سلاح کشتار جمعی» داشتن صدام دروغ است. تازه! کاشف به عمل آمده است که صرفا برای تز زایمان خاورمیانه بوده است که لشکرکشی آمریکا به منطقه آغاز شد. مردم عراق از رفتن صدام خوشحالند اما آمریکایی‌ها جانشینان خوبی برای صدام نبودند. آمار قربانیان عراقی پس از حضور نظامیان آمریکایی از 2 میلیون نفر تجاوز کرده است و این 2 میلیون نفر پس از دروغ معروف کالین پاول پشت تریبون کاخ سفید قربانی شدند.
5- حضور طالبان در افغانستان دروغ نبود، اما حمله آمریکایی‌ها به بهانه حذف طالبان دروغ بود. چون 11 سپتامبر آنطور که رسانه‌های آمریکایی گفتند نبود. تیری میسان، محقق و پژوهشگر فرانسوی سال‌هاست درباره 11 سپتامبر تحقیق می‌کند. او یک جمله معروف دارد. او می‌گوید: «برج‌های دوقلو را بوش نساخته بود اما او خراب کرد». پس از هجوم آمریکایی‌ها به افغانستان و روانه کردن ارتش‌های صدهزار نفری به این کشور خانه‌های فراوانی ویران شد و بسیاری از عروسی‌ها به عزا تبدیل شد. زنان و کودکان کشته شدند و به بهانه دستگیری و کشتن بن‌لادن هزاران هزار افغان ترک حیات کردند.
6- مک‌کارتیسم، یکی از دروغ‌های بزرگ تاریخ سیاسی آمریکا بود؛ سیاستی که به بهانه حذف کمونیسم به تهدیدی علیه شهروندان آمریکایی تبدیل شد. ژوزف مک‌کارتی مجری این سیاست بود و با افشای لیست‌های الکی و
«من درآوردی» تلاش می‌کرد مردم آمریکا را از اینکه حتی درباره کمونیسم فکر کنند، بترساند. مک‌کارتیسم حتی از نلسون ماندلا هم سوءاستفاده کرد. وی در یکی از سخنرانی‌های معروفش در
 ٩ فوریه ١٩٥٠ گفت: «فهرستی در دست من است که نام ٢٠٥ کارمند وزارت خارجه که از اعضای حزب کمونیست بودند و هنوز هم با آنها فعالیت می‌کنند، در آن نوشته شده است».

البته این دروغ بود و صرفا در راستای تلاش‌های راست سرمایه‌دار برای خشکاندن ریشه کمونیسم در آمریکا بود.
7- «ائتلاف علیه داعش»؛ سربازان سپاه بدر و نیروهای مردمی عراق مدام گزارش می‌دهند هلی‌کوپترهایی که به بهانه جنگ با داعش به عراق آمده‌اند، برای‌شان تسلیحات پیاده می‌کنند. شاهدان عینی می‌گویند: «بارها بسته‌های بزرگ از هلی‌کوپتر‌ها پایین می‌آید، نیروهای داعش به فاصله چند ساعت آنها را برمی‌دارند و راهی می‌شوند». آنها دیده‌اند بسیاری از اسلحه‌های سنگین توسط هلی‌کوپتر‌های آمریکایی برای استفاده نیروهای تکفیری داعش پیاده می‌شود. از همان ابتدا هم کسی مطمئن نبود که آمریکا در این فقره راست بگوید و قصد داشته باشد با داعش بجنگد. مردم عراق می‌گویند: آمریکا فضا را برای قدرت گرفتن داعش فراهم می‌کند، داعش قدرت می‌گیرد، چاه‌های نفت را در دست می‌گیرد و دوباره پول نفت را در جیب کمپانی‌های اسلحه‌فروش آمریکایی می‌ریزد، پس چرا باید آمریکا به داعش حمله کند؟!!
 8- تراژدی غمبار یمن، حالا نزدیک به دو ماه است منطقه را تحت تاثیر خود قرار داده است. حکومت جانی آل‌سعود، می‌خواهد «قهرمان» نداشته این سال‌های جهان عرب باشد، کشتاری بزرگ و شبیه صدام، شرط تحقق این آرزوست. عربستان امروز از حمایت صددرصد آمریکا برخوردار است. آمریکایی‌ها می‌گویند: عربستان مواضع نظامی یمن را هدف گرفته و برای ایجاد دموکراسی در این کشور تلاش می‌کند؛ این هم یک دروغ دیگر!
9- واقعیت آن است که «دروغ»گویی‌های آمریکا از شماره خارج است. «آمریکا دروغ می‌گوید» این را ظریف دقایقی پس از بیانیه لوزان و زمانی که داشت همراه با خبرنگاران از اتوبوس پیاده می‌شد، گفت. این روزها پیشنهاد موافقان مذاکره و مخالفان توافق بد به ظریف این است که حواسش به دروغگویی‌ آمریکا باشد. خدا کند ظریف حواسش باشد؛ خدا کند!

عضو مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره با بازتاب‌های نامه رهبر معظم انقلاب به جوانان اروپا و آمریکای شمالی، گفت: در ارتباطاتی که جوانان اروپایی و آمریکایی با نهادهای ذی‌ربط برقرار کردند، تعابیر قابل توجهی  را درباره این نامه به کار بردند که به طور مثال گفته‌اند «این نامه، انتخابی حائز اهمیت بود»، «نامه‌ای عمیق و هوشمندانه‌ که با جوانانی که در غرب و در فضای غربی زندگی می‌کردند به گفت‌وگو پرداخت»، «اقدامی بی‌سابقه»، «با ادبیات عاطفی ولی با لحنی آکنده از عقل و منطق به زبان پدرانه با جوانان به گفت‌و‌گو پرداختند» و... .
حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قمی در گفت‌وگو با تسنیم افزود: برخی هم با اشاره به فرمایش مقام معظم رهبری مدظله العالی در نامه که فرمودند من شما را مجبور نمی‌کنم تلقی مرا از اسلام بپذیرید، گفته‌اند «این نامه سعی کرد از خشونت شکل‌گرفته علیه اسلام کم کند و واقعیت‌ها را نشان دهد» یا اینکه  «نامه، فرصتی برای یادگیری»، «دعوتی هوشیارانه و ظریف»، «محبت‌آمیز و حساب‌شده برای خنثی کردن تبلیغات علیه اسلام و دعوت به تفکر، آزاداندیشی و توجه به عامل اصلی اسلام‌ستیزی» یا  یکی از آن جوانان گفته بود «این نامه می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از تکرار جنگ‌های صلیبی داشته باشد».  این تعابیر کسانی بوده که این نامه به دست آنها رسیده است. عضو مجلس خبرگان رهبری با طرح سوالی مبنی بر اینکه حالا نکته‌ای که در اینجا باقی می‌ماند آنکه چرا نامه؟ و چرا از شکل‌های دیگر استفاده نشده است؟ اظهار داشت: این به روش سنتی ما در اسلام و به همان سیره پیامبر اکرم(ص) برمی‌گردد که سعی می‌‌فرمودند دعوت خودشان را برای اسلام، عدالت، معنویت، اخلاق و عقلانیت از طریق نامه توضیح دهند. مجموعه نامه‌هایی که پیامبر اسلام(ص) در آن زمان به امپراتوری روم و بلاد دیگر نوشتند را مرحوم آقای میانجی در کتاب مفاتیح‌الرسول  در 5 جلد جمع‌آوری کردند که بیش از 100 عدد از این نامه‌هایی که به دست ما رسیده برای دعوت به اسلام بوده است.
وی افزود: غیر از این در سابقه تاریخی انقلاب اسلامی هم مشابه این مورد که حضرت امام(ره) به گورباچف نوشته‌اند داشته‌ایم که البته این دو  شباهت‌ها و تفاوت‌هایی هم با یکدیگر دارند.
عضو مجلس خبرگان رهبری در بخش دیگری از این مصاحبه درباره شباهت‌های نامه امام(ره) و نامه رهبر معظم انقلاب، گفت: یک شباهت در هر دو نامه اینکه هر دو تاثیرگذارند. در آن نامه دیدیم که تأثیر خودش را در فروپاشی نظام سوسیالیستی و کمونیستی بر ‌جای گذارد و فلسفه مارکسیسم را زیر سوال برد و این نامه که نظام و شرایط حاکم بر جوامع لیبرال را مورد چالش قرار داد.
وی افزود: شباهت دیگر هر دو نامه، دعوت به آزاداندیشی و تفکر آزاد است. امام(ره) به گورباچف پیام دادند نخبگان و هوشمندان خود را بفرستید تا بیایند و از ظرایف معارف اسلامی بهره‌مند شوند.
حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قمی اضافه کرد: بحث دیگر دعوت به تفکر است. مقام معظم رهبری مدظله العالی در همین نامه مجدداً فرمودند من از شما نمی‌خواهم این تصور و باوری که من از اسلام دارم را بپذیرید، بلکه من شما را دعوت می‌کنم مستقیم به منابع اصیل اسلامی مراجعه و اسلام را از منابع اصلی بشناسید.
وی درباره دیگر شباهت‌های نامه امام(ره) و نامه مقام معظم رهبری مدظله العالی اظهار داشت: دومین شباهت این بود که معظم‌له فرمودند اصول و ارزش‌های اسلامی را با ارزش‌های حاکم بر جهان غرب مقایسه کنید. عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه نامه امام(ره) و مقام معظم رهبری مدظله العالی تفاوت‌هایی نیز دارند به بررسی این تفاوت‌ها پرداخت و اظهار داشت: نامه حضرت امام(ره) خطاب به سیاستمداری به نام گورباچف بود. آن زمان شاید در لایه‌های عمومی جوامع غیراسلامی این زمینه وجود نداشت که امام(ره) توده‌ها و جوانان را مورد خطاب قرار دهند اما اکنون شرایط فرق می‌کند و به دنبال همان نامه و تأثیرات دیگر می‌توان توده‌ها و جوانان را مخاطب قرار داد، چرا که شرایط متفاوتی بر جوامع حاکم شده است.
عضو هیات نظارت بر مطبوعات  افزود: بحث فقط این نیست که نخبگان مسائل را بفهمند، امروز توده‌های مردم مساله را درک می‌کنند؛ خستگی و دلسردی از نظام سلطه، زمینه گرایش آنان به  معنویت و معارف والا را فراهم کرده و مقام معظم رهبری مدظله العالی در این فضا، این نامه را صادر کردند و از جوانان خواستند خودشان را از سلطه رسانه‌ای غرب آزاد کنند و به خودشان اجازه مراجعه مستقیم به منابع را بدهند و اسلام را آنگونه که هست درک کنند.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا جوانان مخاطب نامه قرار می‌گیرند؟ تصریح کرد: شاید بتوانیم بگوییم که در نامه، پاسخ به این پرسش داده شده است. معظم‌له در این نامه اشاره می‌کنند که اولاً جوانان از ویژگی حقیقت‌جویی و حقیقت‌طلبی برخوردارند و حقیقت‌جو هستند و به دنبال این هستند که حقیقت چیست و وقتی که درک کردند، پای آن می‌ایستند.
حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر قمی افزود: همین تاکتیکی که توسط جوانان به کار رفت و از شبکه‌های اجتماعی برای توزیع نامه استفاده شد تا حد زیادی بایکوت رسانه‌های بزرگ دنیا را شکست و ما فکر می‌کنیم این مقدار از ابلاغ پیام که انجام شده، تا حدودی قابل قبول است.
عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی با تأکید بر اینکه کاری که باید برای این نامه صورت گیرد، مرحله‌ای است، گفت: یک مرحله  همین ابلاغ پیام است و حالا چه به صورت فیزیکی و چه به صورت مجازی باید به مخاطبان اصلی آن که همان جوان‌های اروپایی و آمریکایی هستند برسد، اما این همه کار نیست. مرحله دوم تبیین محتوای پیام است که محتوای پیام چیست؟ محتوای پیام این است که در ذهن جوان غربی سوال ایجاد می‌کند. سوال از اینکه چرا همیشه رسانه‌های غربی سعی می‌کنند یک دشمنی به نام دیگری درست کنند تا بتوانند بر ظلم و جنایتی که این نظام جهانی مرتکب می‌شود، سرپوش بگذارند.

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان در گفت‌وگو با نشریه آلمانی اشپیگل  درباره درخواست آژانس برای بازدید از سایت‌های نظامی ایران گفت: ما گفته‌ایم اگر به توافق رسیدیم، ایران براساس سیستم حقوق داخلی خودش آماده است پروتکل الحاقی معاهده منع اشاعه هسته‌ای را اجرا کند. واضح است که هیچ کشوری اجازه دسترسی باز به تأسیسات محرمانه‌اش را نمی‌دهد و در تمام معاهدات بین‌المللی به مساله چگونگی برخورد با اسرار دولتی نیز پرداخته می‌شود. فکر نمی‌کنم ایران در پذیرش استانداردهای شفاف بودن مشکلی داشته باشد. ظریف همچنین در پاسخ به این سوال که آیا توانسته است نگرانی‌های رهبر انقلاب درباره نتایج لوزان را برطرف کند یا خیر؟ گفت:  همه درباره صداقت و جدیت طرف‌های غربی مذاکره بالاخص آمریکا نگران هستیم. سطح بی‌اعتمادی بسیار عظیم و دوطرفه است. وی درباره این مطلب که گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره حقوق بشر در ایران در ماه مارس عنوان داشت (شرایط) حقوق بشر در دوران ریاست جمهوری روحانی به طور قابل توجهی بدتر شده است،‌ گفت: من فکر می‌کنم در تعامل با ایران گزارشگر ویژه سازمان ملل کمتر اعتبار داشته و موثق است. اگر شما اتهاماتی را وارد می‌کنید مبنی بر اینکه وضعیت در دوران ریاست جمهوری روحانی بدتر شده است، بیش از آنکه به دنبال دیدن واقعیت‌ها باشید، به دنبال مشارکت در پروپاگاندای سیاسی علیه این دولت هستید.
 

مجتبی اصغری: چارچوب و روند مذاکرات نشان از آن دارد که هیچ «توافقی» در نهایت قابل حصول نیست و چنین هدفی از ابتدا هم در دستور کار آمریکایی‌ها نبوده است بلکه اوباما تلاش می‌کند تنها سلاح جدی باقیمانده از آمریکای ابرقدرت را در پروسه دیپلماسی سخت و فشرده با ایران کلاسه کند و رویکرد وامانده کیسینجری را مجددا بر رویه پیروز دوره قدرت برژینسکی برتری دهد. با این تفاوت که این بار خود برژینسکی نیز با درک شرایط «افول قدرت آمریکا» از هواداران رویه «دیپلماسی نمایشی استراتژیک» است. این موضوعی است که در گزارش اندیشکده هادسن، با اشاره به «توافق نکردن بر سر هیچ» در لوزان و در عین حال «تاریخی خواندن» مذاکراتی که در نهایت حتی یک «فکت‌شیت یکسان» نیز از آن بیرون نیامد، مورد توجه واقع شده است. این دگردیسی آمریکا در مسیر افول است که کلانتر هفت‌تیرکش روانی را به لاک‌پشتی عاقل اما با عمری طولانی تبدیل خواهد کرد. هرچند دیپلماسی آمریکایی نشان از آن دارد که آمریکا برای بروز چنین شخصیتی از خود بسیار ناپخته است و کماکان تلاش می‌کند میان دوگانه «دکتر جکیل و آقای هاید» دوران‌سازی کند. نمونه بارز رویه مذکور را می‌توان در چند پرده به تماشا نشست.
1- «زیاده‌خواهی سیری‌ناپذیر» آمریکایی‌ها در مسیر مذاکرات هسته‌ای با ایران
2- تهدید مکرر ایران به جنگ و گزینه‌های روی میز ابرقدرتی در مسیر مذاکره
3- تلاش برای جنگ‌افروزی مکرر در جهان و درگیر کردن سایر قدرت‌ها
4- حرکت برای حل بحران ذاتی اسرائیل از مسیر فرعی
تناقض 2 مورد اول با یک دیپلماسی آشکار مصلحت‌اندیش، توسط رهبر انقلاب مورد کنکاش قرار گرفته است. در حقیقت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای با کلید واژه «مذاکره زیر اسلحه» و «شبح تهدید» تناقضات آشکار و حماقت‌آمیز «نمایش تغییر رویه آمریکا» را به رخ کشیدند و تذبذب ساختاری نظام چندگانه و غیرمتمرکز آمریکایی- صهیونیستی را در مقابل عقلا و سیاسیون جهانی به چالش کشیدند. این دقیقا خلاف رویه یکپارچه سیاسی ایران اسلامی است که در طول همه سال‌های گذشته از تغییر مواضع و اصول در فضای جهانی خودداری کرده و به واسطه اصول ذاتی نظام ولایت فقیه، وحدت مواضع را به نمایش گذاشته است. به این ترتیب پیش‌بینی می‌شود خود ادامه مسیر مذاکرات فارغ از نتایج قابل پیش‌بینی آن، به تضعیف خودبه‌خودی دیپلماسی آمریکایی در کنار رویه جنگ‌افروزی آن منجر شود و برخلاف آنچه سیاستمداران نئولیبرال پشت پرده مصلحت‌ساز در آمریکا گمان می‌کنند، افول آمریکا را سرعتی بیش از پیش بخشیده و به فراگیری نظم مورد علاقه ایرانی- اسلامی در منطقه بینجامد.
مورد سوم در نظم‌ستیزی ذاتی عامل «جنگ‌افروزی» در جهان قابل تفسیر است. «جنگ» به این علت همیشه آخرین ابزار سیاسیون برای ایجاد تغییرات دلخواه محسوب می‌شود که ذاتا «بی‌نظمی» می‌آفریند و قوی‌ترین و هوشیار‌ترین حکومت‌ها نیز در برابر یک «بی‌نظمی پیشرونده» می‌توانند به سادگی به علت «غیرقابل پیش‌بینی بودن» دامنه‌های رشد آن، زمینگیر شوند. این اصلی پذیرفته‌شده در روابط بین‌الملل است که بی‌نظمی را همچون شکلی تبدیل‌شونده از انرژی منفی، سرانجام به آفریننده آن بازمی‌گرداند. علاوه بر اینکه ادامه‌دار بودن بحران چندساله داعش به‌عنوان فرزند نامشروع آمریکا در منطقه و حوادث اوکراین و یمن، همچون زلزله‌ای که هر چه زمان آن طولانی‌تر می‌شود از قدرت تخریب بیشتری نیز برخوردار می‌شود، بر شدت ویرانگری و تبعات سیاسی تصمیم‌سازی‌های غلط جنگ‌افروزانه دیپلماسی آمریکایی- صهیونیستی خواهد افزود.
مورد چهارم اشاره به پلیتیک جدید آمریکا برای «امن ساختن اسرائیل» برای یهودیان مهاجر دارد. پیش از این گفته بودیم اوباما در دوره اخیر با رای 70 درصدی یهودیان افراطی آمریکا و زیر سایه شعار «اوباما، آخرین منجی یهود» به کرسی ریاست‌جمهوری آمریکا تکیه زد. از ابتدا هم بنا بر این بود که اوباما به شیوه‌ای جدید «بحران اعراب و اسرائیل» را حل و فصل کند.

خوشبینانه‌ترین شکل این ماجرا می‌توانست در از سر گیری گفت‌وگوهای صلح و انعقاد پیمان کمپ دیویدی دیگر بروز یابد. هر چند اوباما خیلی زود متوجه اوضاع بحرانی جامعه درونی صهیونیست‌ها شد. نتانیاهو در شرایطی نبود که بتواند در برابر جامعه دو قطبی صهیونیست‌ها رأی به «عقب‌نشینی اصولی» درونی بدهد، چرا که چنین موقعیت‌سازی می‌توانست به قدرت گرفتن حداکثری قطبی منجر شود که براساس تجربه 60 ساله زندگی در خاک دیگران، به این نتیجه رسیده‌اند که تشکیل «اسرائیل» از ابتدا سیاستی غیرقابل دفاع و شکست‌آفرین بوده است. اینها همان گروه میلیونی هستند که در سایت اتحادیه اروپایی درخواست مهاجرت از سرزمین‌های اشغالی را به صورت رسمی پر کرده و نتانیاهو تنها با نمایش «پیروزی نزدیک است» می‌تواند از جدا شدن قطعی آنها از جامعه اسرائیلی جلوگیری کند. علت رای آوردن مجدد نتانیاهو در انتخابات اخیر اسرائیل نیز همین در پیش گرفتن سیاست «امید» بود. در غیر این صورت نتانیاهو یا باید نابودی اسرائیل از درون را تسریع کند یا سرنوشتی مشابه «اسحاق رابین» را به جرم «صلح با اعراب» برگزیند.
نتیجه این شد که اوباما با درک مشکلات درونی اسرائیل و نتانیاهو با در پیش گرفتن سیاستی دوگانه، در عین در پیش گرفتن مذاکرات ایران و آمریکا با هدف «امن‌تر کردن اسرائیل» به‌عنوان نمایشی در ظاهر عاقلانه و ضدجنگ، مسیر ایجاد جنگ‌های نیابتی گسترده میان جبهه‌های مختلف مسلمانان را دنبال کنند. در حالی که اوباما حقیقتا در باطن از نتیجه نهایی چنین سیاستی مطمئن نیست اما خوب می‌داند مسیر دیگری برای «نجات اسرائیل» وجود ندارد و این «آخرین ترفند» است. قرینه گفتمانی این تحلیل را می‌توان در اخبار رسانه‌های صهیونیستی در روزهای اخیر جست‌وجو کرد که تاکید دارند به واسطه «گفت‌وگوهای ایران و آمریکا» و «جنگ نیابتی داعش و عربستان با مسلمانان» از همیشه «بی‌دشمن‌تر» هستند و «احساس امنیت» می‌کنند. هر چند- همان طور که گفته شد- بنا به دلایل علمی و سیاسی، این آرامش پیش از توفان است و فشار بر منطقه همراه با ایجاد بی‌نظمی روزافزون از ظرفیت‌های ویژه‌ای برخوردار است که انگلیس را حتی بیش از آمریکا نگران کرده است.
در چنین شرایطی همانطور که پیش از این بارها گفته‌ایم تمرکز بر این موضوع که آمریکا به «تغییر رویه‌ای مثبت» در سیاست‌های فرامنطقه‌ای خویش روی آورده و به فرض «ایران» را به‌عنوان «شریک استراتژیک» آینده خویش برگزیده حقیقتا حماقت‌آمیز است. آمریکا راه دیگری برای لجام زدن به ایران در مسیر جهانی ندارد و خوب می‌داند اسرائیل در هر حال در پایش نوار زمان، ناامن‌تر می‌شود. کما اینکه آمریکا در مسیر «تحریم‌های فلج‌کننده» ایران، در طول زمان شکست خورد و فضای جهانی را در ادامه ساختار تحریم‌ها بسیار نامطمئن و شکننده ارزیابی می‌کند. در حقیقت آمریکا به دنبال کامل کردن یک نمایش دیپلماسی مصلحت‌اندیشانه با ایران است و به «توافق» نمی‌اندیشد. دیپلماسی‌ای که در میانه راه از اهداف خود دور شده و به واسطه بروز برخی ظرفیت‌های پیش‌بینی نشده از تیم مذاکره‌کننده ایرانی، ناگهان به سمت طرح‌های محدود‌کننده «قدرت نظامی ایران» با درخواست «بازرسی از مراکز نظامی» شیفت پیدا کرده است. راز تحریک مکرر تقاضای جمهوری‌خواهان از «توافق نهایی» نیز در همین موضوع است. قطعا حصول چنین اهداف بلند‌پروازانه‌ای در دستور کار آمریکایی‌هایی که تنها خواسته اساسی‌شان از مذاکرات، نمایش شوی یک «دیپلماسی موفق» در کنار «جنگ‌افروزی‌ها»ی مدل دوره ابرقدرتی است، نبوده بلکه این کم استقامتی و ضعف درونی دولت یازدهم است که به آمریکا پالس‌های ویژه‌ای فرستاده و دندان طمع آنها را تحریک کرده است. راز تاکید مکرر رهبر حکیم انقلاب بر تکیه بر توان داخلی و قرار ندادن هیچ تخم‌مرغ آرزومندی در سبد توافق نهایی در همین دوراندیشی است که قویا مصر است «هیچ توافقی در کار نخواهد بود».
 

گروه بین‌الملل: دبیرکل حزب‌الله لبنان شنبه شب در سخنانی تاکید کرد خطرناک‌تر از اصل تجاوز و جنگ عربستان سعودی و آمریکا ضد یمن،‌ آن است که آنها به تمام امور ممنوعه دست زدند؛ حتی دشمن اسرائیلی هم در جنایات و آدم‌کشی، مزارها و اماکن مقدس را هدف قرار نداد اما آنها چنین کردند، این اندیشه و فکر بیابانی بدوی باعث شده است این تجاوز حتی مزارها و قلعه‌ها و آثار تاریخی باستانی یمن را هم هدف قرار دهد.‬ دبیرکل حزب‌الله لبنان در آغاز سخنانش با اشاره به شایعاتی که درباره وضع جسمانی وی منتشر می‌شود، گفت: به این شایعات توجه نکنید. من بحمدالله مشکل جسمانی ندارم و هیچ دارویی استفاده نمی‌کنم.
پروژه تکفیری، نکبت جدید جهان اسلام
دبیرکل حزب‌الله درباره اشغال فلسطین به دست صهیونیست‌ها گفت: از آن زمان یک دشمن بزرگ به نام اسرائیل در منطقه ما ایجاد شد که با همه منطقه سر جنگ دارد و مردم لبنان و فلسطین بیش از دیگران از دشمنی‌های مستمر آن رنج برده‌اند اما امروز هم ما در برابر یک پروژه دیگر قرار داریم که پروژه تکفیری است و آمریکا آن را برای تضعیف امت اسلام و ایجاد تفرقه در میان آنها به کار می‌گیرد. وی تصریح کرد: در حال حاضر ما به بازنگری‌هایی نیاز داریم، چرا که امروز در برابر نکبت تازه‌ای قرار گرفته‌ایم و آن نکبت، نکبت پروژه تکفیری است.‌ نکبتی که آمریکا برای تضعیف امت و تکه‌تکه کردن آن از این پروژه استفاده می‌کند.‬ سیدحسن نصرالله گفت: نکبت جدید قصد دارد فلسطین و امت را گمراه کند و خطرناک‌تر از آن، اینکه این نکبت می‌خواهد کشورهایی را که در آن تکفیری‌ها شکل می‌گیرند، به طور کامل نابود کند.
پیروزی در قلمون بسیار بزرگ بود
نصرالله سپس با اشاره به پیروزی‌های اخیر ارتش سوریه و نیروهای مقاومت در قلمون افزود: در روزهای اخیر درگیری‌های شدیدی در منطقه قلمون در مرز سوریه با لبنان درگرفت که تروریست‌ها در این درگیری‌ها شکست خوردند و عقب‌نشینی کردند. ما همچنان در وسط میدان جنگ حضور داریم و شکست‌های سنگینی را به گروه‌های تروریستی وارد کرده‌ایم و آنها را از همه مناطق درگیری به عقب رانده‌ایم و 300 کیلومتر مربع از اراضی لبنان و سوریه را از آنان بازپس گرفته‌ایم و تجهیزات آن را منهدم کرده‌ایم. میدان نبرد، منطقه جرود القلمون در سوریه  است که در بخش بزرگی از آن سلسله کوه‌های لبنان شرقی واقع است. این منطقه، منطقه‌ای است کوهستانی و به هم فشرده که چندین کیلومتر مربع وسعت دارد.‬ دبیرکل حزب‌الله لبنان ادامه داد: این میدان گسترده و وسیع، گروه‌های بزرگی را که پایگاه‌های نظامی داشتند در خود جای داده بود، البته در این منطقه موانع طبیعی هم وجود دارد که ما کارگاه‌های بزرگ بمب‌گذاری خودروها را کشف کردیم و تعدادی از اتاق‌های هدایت عملیات تروریست‌ها هم کشف شد.‬‎ نصرالله افزود: گروه‌های تروریستی در هر کجا که توان جنگیدن می‌یافتند، درگیر می‌شدند. در نتیجه باید بگویم تا به امروز، ما هنوز در قلب درگیری‌ها هستیم و در نتیجه نیز باید بگویم که شکست سنگینی را به گروه‌های مسلح وارد و آنها را ناگزیز کردیم از تمام مناطق درگیری خارج شوند و موفق شدیم مساحت 300 کیلومتر مربع از اراضی لبنانی و سوری را از لوث گروه‌های مسلح پاکسازی کنیم. ما بخش بخش منطقه الجرود را از سوریه که همان عسال الورد است تا داخل لبنان در بریتال، بعلیک نحل یونین پاکسازی کردیم. دبیرکل حزب‌الله ادامه داد: ما معمولا تعداد شهدای هر عملیات را اعلام نمی‌کنیم اما درباره عملیات قلمون این قاعده را نقض و اعلام می‌کنیم که حزب‌الله در عملیات اخیر فقط 13 شهید داده و ارتش سوریه هم 7 شهید تقدیم کرده و در مقابل، پیروزی بسیار بزرگی به دست آورده‌ایم. برخی نیروهای سیاسی و رسانه‌های وابسته به آنها از گروه‌های مسلح در القلمون بشدت دفاع می‌کردند و زمانی که جنگ آغاز شد، تعداد شهدا را بزرگنمایی کردند و سپس دستاوردها را تضعیف و آن را انکار می‌کردند و پس از جنجال رسانه‌ها، می‌گویند که این منطقه اهمیت ندارد.
مرجع فکری گروه‌های سیاسی لبنانی کیست؟
به گفته نصرالله، نیروهای سیاسی و رسانه‌های خبری وابسته به این جریان‌های تکفیری و تروریستی، به همراه رسانه‌های عربی همواره به صورت پیگیر از گروه‌های مسلح در القلمون حمایت می‌کردند و زمانی که نبرد واقعی آغاز شد، تلاش کردند شمار شهدای حزب‌الله را بیش از آنچه هست نشان دهند و دستاوردهای مقاومت را ناچیز و بی‌ارزش قلمداد کنند و بعد از جولان دادن رسانه‌های خبری در آن مناطق، تلاش کردند از دست رفتن مناطق مذکور را کم اهمیت جلوه دهند.‬ وی سپس از گروه‌های سیاسی لبنانی پرسید: کسانی که ارتش لبنان را هدف قرار می‌دهند، تروریست هستند یا انقلابی؟ دبیرکل حزب‌الله افزود: اگر مرجع فکری این جریان‌های سیاسی، عربستان سعودی است، پس باید بدانند خود عربستان اعلام کرده است داعش و النصره، سازمان‌های تروریستی هستند و اگر مرجع فکری این جریان‌ها، جامعه بین‌المللی است، آنها نیز اعلام کرده‌اند این گروه‌ها، تروریستی هستند و اگر مرجع فکری این جریان‌ها، دستگاه قضایی لبنان است، این دستگاه هم این گروه‌ها را تروریستی خوانده است ‬و گروه‌های سیاسی که از این دو گروه تروریستی حمایت می‌کنند، هیچ توجیهی برای حمایت‌های خود ندارند. وی سپس در اشاره به انقلاب مردم بحرین گفت: وضعیت زندان‌های بحرین در سایه سکوت جهانی، دردناک و فاجعه‌بار است و تنها گزینه ملت بحرین، ادامه دادن به مبارزات خود است.
حمله به یمن، نتایج معکوس داشت
دبیرکل حزب‌الله در ادامه به بحران یمن پرداخت و گفت: ما بار دیگر تجاوز آمریکا و عربستان به یمن را محکوم و اعلام می‌کنیم متجاوزان به اهداف خود نرسیدند، بلکه نتیجه معکوس گرفته‌اند. به گفته نصرالله، سابقه خطرناکی که تجاوز عربستان سعودی ضد یمن رقم زد این است که از این پس، ارتش‌های آمریکا و اسرائیل یا هر ارتش متجاوز دیگری یا گروه تروریستی در حمله به مناطق ممنوعه ابایی نداشته باشند و در برابر امت، هیچ مسؤولیتی در قبال تجاوز خود احساس نکنند‬.
اسرائیل هم جنایات سعودی‌ها را مرتکب نشد
سیدحسن نصرالله گفت: خطرناک‌تر از اصل تجاوز و جنگ عربستان سعودی و آمریکا بر ضد یمن،‌ آن است که آنها به تمام امور ممنوعه دست زدند؛ حتی دشمن اسرائیلی هم در جنایات و قتل‌عام، مزارها و اماکن مقدس را هدف قرار نداد اما آنها چنین کردند، این اندیشه و فکر بیابانی بدوی باعث شده است این تجاوز حتی مزارها و قلعه‌ها و آثار تاریخی باستانی یمن را هم هدف قرار دهد.‬

حسین کرمانی: این روزها در ادامه اجرای طرح خصوصی‌سازی مدارس که از قضا با وجود مخالفت قاطع مجلس از سوی آموزش‌وپرورش در جریان است، معلمان 970 مدرسه و کادر تربیتی مدارس واگذار شده خارج و افرادی خارج از مدرسه به عنوان معلم در سر کلاس‌های درس حاضر شده‌اند. به این ترتیب پای غریبه‌هایی که از قضا به دلیل صرفه اقتصادی از نیروهای کم‌تجربه و ارزان‌قیمت هم هستند به نظام آموزش کشور باز شده است! واگذاری مدارس به بخش خصوصی که آموزش‌وپرورشی‌ها اسم آن را «بسته حمایتی مدارس غیردولتی» گذاشته‌اند با مخالفت مجلس شورای اسلامی روبه‌رو شده و ادامه این رویه اشتباه در سال 94 ممنوع است اما در همین حال رئیس‌جمهور و مدیران آموزش‌وپرورش همچنان بر تداوم این طرح اصرار داشته و شیوه آزمون و خطا را در اداره دانش‌آموزان بیشتر از هر متد دیگری سرلوحه فعالیت‌های خود قرار داده‌اند؛ موضوعی که بیش از  970 مدرسه را به بخش خصوصی سپرده و فرجام 200‌هزار دانش‌آموز را با ابهام روبه‌رو کرده است! اظهارات رئیس دولت هم در این میان باعث شده نگرانی از آتش زیر خاکستر خصوصی‌سازی در سال جدید هم وجود داشته باشد؛ انگار که بر سر در مدارس دولتی نوشته باشند این ملک به فروش می‌رسد!
 مدارس دولتی رهسپار بخش خصوصی
کمی قبل از آغاز سال تحصیلی  یعنی اوایل شهریور ماه سال 93 علی‌اصغر فانی به‌عنوان سکاندار وزارتخانه میلیونی آموزش‌وپرورش با این توجیه که طرحی برای جبران کمبود آموزگار و توسعه مشارکت‌ها در آموزش‌وپرورش اجرایی می‌شود در عمل واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی را کلید زد و پیکره نظام آموزشی را در معرض تهدید قرار داد. همزمان با اجرایی شدن این طرح پرسش‌های متعددی درباره سرنوشت دانش‌آموزان، کیفیت آموزش در این مدارس و هزینه تحصیل ذهن خانواده‌ها و نمایندگان را به خود مشغول کرد و نامشخص بودن استراتژی آموزش و پرورش در اجرای این طرح و حساسیت موضوع آموزش باعث شد وکلای ملت نسبت به این طرح ناپخته واکنش نشان دهند.
تفسیر عکس از یک قانون
هر چند براساس اصل 44 قانون اساسی دولت می‌تواند از مشارکت بخش خصوصی بهر‌ه‌مند شده و با خرید خدمات از این بخش در مدیریت و ارتقای بهره‌وری برنامه‌ریزی کند اما آنچه با استناد به این موضوع در آموزش‌وپرورش تعریف شده و بهارستان‌نشینان مسیر اداره آموزش‌وپرورش را ریل‌گذاری کرده‌اند، استفاده از ظرفیت بخش خصوصی در مناطقی است که به دلیل کم تعداد بودن دانش‌آموزان، تاسیس مدارس جدید دولتی صرفه اقتصادی ندارد و با توجه به وجود مدارس غیردولتی در آن نواحی آموزش و پرورش می‌تواند با پرداخت هزینه تحصیل دانش‌آموزان آنها را به مدارس غیرانتفاعی موجود راهی کند اما آنچه در حال حاضر در آموزش‌وپرورش اتفاق افتاده تفسیر اشتباه از این قانون است یعنی مدارس دولتی موجود با دانش‌آموز به طور کلی به بخش خصوصی سپرده شده‌اند!  کادر تربیتی خارج شده و عده‌ای خارج از مدرسه به‌عنوان معلم سر کلاس‌های درس حاضر شده‌اند. به این ترتیب پای غریبه‌هایی که از قضا به دلیل صرفه اقتصادی از نیروهای کم‌تجربه و ارزان‌قیمت هم هستند به نظام آموزش کشور باز شده است.
چراغ قرمز بهارستان به واگذاری مدارس
این در حالی است که شاکله آینده کشور توسط آموزش‌وپرورش تربیت می‌شود و از این رو آموزش‌وپرورش جایی برای آزمون و خطا نیست. بیشتر کشورهای مترقی دنیا در برنامه‌ریزی‌های آموزشی حساسیت‌های بالایی به خرج می‌دهند و در تصمیم‌گیری برای دانش‌آموزان از نظرات کارشناسی دقیق بهره می‌گیرند اما متاسفانه وجود اشکالات فراوان در برنامه‌های آموزشی مانند واگذاری مدارس به موسسات غیردولتی که در خلال اجرا خود را نمایان می‌کند حکایت از آن دارد که کارشناسی دقیقی برای انجام چنین برنامه‌هایی صورت نگرفته یا به هیچ‌وجه از مردم نظرخواهی نشده است. به واقع جای مردم و نظرات اولیا در تصمیم‌گیری‌های آموزش‌وپرورش کجاست؟ همزمان با اجرای طرح واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی و شائبه پولی شدن مدارس در آینده، اعضای کمیسیون آموزش مجلس لطمه به پیکره نظام آموزشی را تاب نیاورده و مراتب مخالفت خود با این پروژه و غیرقانونی بودن آن را اعلام کردند، چرا که براساس اصل سی‌ام قانون اساسی جمهوری اسلامی، دولت موظف است وسایل آموزش‌وپرورش رایگان را برای همه‌ ملت تا پایان دوره‌ متوسطه فراهم کند و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد امکان خودکفایی کشور، به‌طور رایگان گسترش دهد اما با وجود چنین قوانین متقنی وزارت آموزش‌وپرورش کیفیت آموزش را فدای حساب و کتاب مالی کرده و ساده‌ترین راه را برای فرار از مشکلات برگزیده است. به هر روی وجود سابقه قبلی در تفسیر سلیقه‌ای همین قانون که در دولت سازندگی و درباره آموزش  عالی و دانشگاه آزاد اتفاق افتاد باعث شد نگرانی از پولی شدن آموزش دوچندان شود و دغدغه نمایندگان درباره آموزش‌وپرورش به عنوان یک نهاد حاکمیتی فرمان ایست به خصوصی‌سازی مدارس را صادر کرد.
از جرمی پنهان تا اصراری عیان
این در حالی است که نمایندگان مجلس در بررسی بودجه سال 94 و در بند یک تبصره 13 قانون بودجه به صراحت ممنوعیت واگذاری مدارس به بخش خصوصی را تا پایان برنامه پنجم توسعه گوشزد کردند تا مدیران آموزش‌وپرورش دیگر بهانه‌ای برای بخشیدن مدارس و دانش‌آموزان به دیگران نداشته باشند اما با این وجود حسن روحانی در سی‌و‌یکمین آیین بزرگداشت مقام معلم دوباره بر شیپور خصوصی‌سازی مدارس دمید و موج تازه‌ای از نگرانی‌ها را دامن زد. رئیس‌جمهور با به میان کشیدن مباحثی مانند تعاونی معلمان خواستار خروج آموزش‌وپرورش از دولتی بودن شد. این سخنان روحانی در حالی بیان شد که وی پیش از این نیز در آذر ۹۳ در جلسه شورای اداری استان گلستان گفته بود: «براساس لایحه جدید دولت، اداره مدرسه به مردم واگذار می‌شود و دولت فقط سرانه تحصیلی دانش‌آموزان را پرداخت خواهد کرد.» یعنی با وجود نص صریح قانون بر غیرقانونی بودن این کار، دولت اصرار عجیبی برای به کرسی نشاندن حرف خود دارد.
جرمی به نام واگذاری مدارس
جالب اینجاست که براساس مصوبات بهارستان که تا پایان برنامه پنجم مانع از انتقال مدیریت مدارس دولتی به سایرین شده است؛ ادامه این رویه در سال جاری فراتر از تخلف بوده و به منزله جرم تلقی می‌شود. آن‌طور که محمدمهدی زاهدی، رئیس کمیسیون آموزش مجلس بیان کرده است سر باز زدن از این قانون در سال جدید جرم محسوب شده و قانون باید اجرایی شود اما به نظر می‌رسد دست وپنجه نرم کردن آموزش‌وپرورش با مشکلات فراوان این گمان را تقویت می‌کند که مدیران آموزش‌وپرورش می‌خواهند راهی برای دور زدن قانون بیابند و مسیر پردست‌انداز گذشته را ادامه دهند، چرا که پیش از این نیز وزیر آموزش‌وپرورش با به کار بردن واژه عقب‌نشینی در پاسخ به پرسشی مبنی بر تداوم اجرای این برنامه باعث شکل‌گیری چنین تصوری شد که فضای کشمکش شکل گرفته و این وزارتخانه قصد عقب‌نشینی از مواضع خود را ندارد. به راستی با کنار هم قرار دادن اظهارات وزیر آموزش‌وپرورش و رئیس‌جمهور چه شمایی از طرح و برنامه‌های آینده دانش‌آموزان در ذهن شکل می‌گیرد؟
 

جمع‌آوری 70 امضا برای استیضاح فانی
تاکنون حدود ۷۰ نماینده مجلس، طرح استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش را امضا کرده‌اند. حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی موسوی‌نژاد، نماینده مردم دشتستان در مجلس شورای اسلامی درباره موضوع استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش اظهار داشت: در حال حاضر در حدود 70 نفر طرح استیضاح وزیر آموزش‌وپرورش را امضا کرده‌اند.  وی به فارس بیان داشت: هیأت رئیسه مجلس بشدت درباره استیضاح، نظر مخالف دارد و اعتقادشان این است که باید با همین وزیر آموزش‌وپرورش فعلی، مشکل فرهنگیان حل شود. حجت‌الاسلام والمسلمین موسوی‌نژاد یادآور شد: به دلیل اینکه هیأت رئیسه طرح استیضاح را قبول نکرد، راه دیگری را رفتیم و سوال از وزیر آموزش‌وپرورش را مطرح کردیم. نماینده مردم دشتستان در مجلس خاطرنشان کرد: با این کار، سوال در صحن مطرح می‌شود و وقتی وزیر سومین کارت زرد را بگیرد، استیضاح جاری می‌شود و طبق قانون باید به استیضاح عمل شود، طرح سوال نیز به هیأت رئیسه اعلام شده است و منتظر هستیم وزیر به صحن علنی بیاید و سؤال مطرح شود.

سردار سعید منتظرالمهدی با حکم فرمانده نیروی انتظامی به‌عنوان سخنگوی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران منصوب شد. به گزارش «وطن امروز»، سردار اشتری، فرمانده ناجا در حکمی سردار سعید منتظرالمهدی را با حفظ سمت معاونت اجتماعی ناجا به‌عنوان سخنگوی نیروی انتظامی منصوب کرد. مرکز اطلاع‌‌رسانی و ارتباطات مردمی پلیس ناجا با تایید این خبر اعلام کرد که از این پس سردار منتظرالمهدی درباره وقایع گوناگون نیروی انتظامی اطلاع‌رسانی‌ لازم را انجام خواهد داد.
 

گروه بین‌الملل: اگرچه مردم صنعا یکشنبه در آخرین روز آتش‌بس 5 روزه آرامشی نسبی را پس از 50 روز حملات جنایتکارانه تجربه کردند اما این به معنای تعهد سعودی‌ها و متحدان عربی- غربی‌شان به آتش‌بس نبود و دیروز هم جنگنده‌های متجاوز ائتلاف به صورت گسترده بر فراز مناطق مختلف یمن از جمله صنعا، حجه و صعده به پرواز درآمدند تا جهانیان شاهد باشند که حکومت ریاض و شیخ‌نشین‌های خلیج فارس برای قول خود نیز اعتباری قائل نیستند. خالق الصایدی خبرنگار شبکه خبری العالم در این باره گفت: «تجاوزگری‌های سعودی و نقض آتش‌بس انسانی 5 روزه، بدون رعایت قوانین بین‌الملل همچنان ادامه دارد و متجاوزان 2 استان حجه و صعده را هدف قرار دادند و در نتیجه آن، شماری از شهروندان یمنی شهید و زخمی شدند. سعودی‌ها مناطق مرزی یمن را نیز با سلاح‌های نیمه‌سنگین هدف قرار می‌دهند». همچنین ابراهیم العبیدی از اعضای ارشد جنبش انصارلله یمن در گفت‌وگو با العالم با اشاره به اینکه سعودی‌ها با مطرح کردن آتش‌بس و نقض مکرر آن، جهان را به بازی گرفته‌اند، گفت: «این آتش‌بس در حقیقت تدبیر دشمن برای ساماندهی اوضاع خود و تجاوزگری بیشتر و طولانی‌تر علیه یمنی‌هاست». با آنکه «شیخ احمد» فرستاده سازمان ملل در امور یمن  پنجشنبه از طرف‌های درگیری خواسته بود  به آتش‌بس اعلام شده پایبند بمانند، از ریاض خبر احتمال تمدید یکجانبه آتش‌بس به گوش می‌رسد اما در عمل سعودی‌ها حتی برای یک روز به 2 دوره آتش‌بس‌های خودخوانده‌شان- نخست پس از عملیات توفان قاطعیت و سپس در ادامه عملیات احیای امید- تن ندادند و در حقیقت تنها به دنبال تمدید نقض آتش‌بس هستند. پس از آنکه عربستان  روز شنبه استان‌های حجه و صعده را با 15 فروند موشک هدف قرار داد که به شهید و زخمی شدن شماری از مردم بی‌گناه یمن منجر شد، شب شنبه نیز نیروهای گارد مرزی عربستان 10 راکت به استان صعده شلیک کردند. همچنین جنگنده‌های عربستان سعودی بار دیگر منطقه «وادی غلاف» واقع در شهرستان «سحار» در استان صعده را بمباران کردند که بر اثر آن 2 تن زخمی شدند. شبکه خبری المسیره ارگان انصارالله نیز خبر داد جنگنده‌های عربستان سعودی بار دیگر استان صعده را بمباران کردند که بر اثر آن
2 تن از شهروندان یمنی زخمی شدند.
کنفرانس صلح جنایتکاران در ریاض
در بیست و ششمین روز مرحله دوم تجاوز عربی- غربی به یمن موسوم به احیای امید، طرفداران عبد ربه منصور هادی که در جنایات سعودی‌ها در یمن سهیم هستند در ریاض گرد هم آمدند تا به زعم خود مذاکرات صلح برگزار کرده باشند. رئیس‌جمهور مستعفی یمن که به عربستان سعودی گریخته، بارها خواستار تشکیل کنفرانسی در ریاض شده بود ولی گروه‌های سیاسی یمن و سازمان ملل با مکان برگزاری این کنفرانس مخالفت می‌کردند. کنفرانس ریاض در حالی برگزار شد  که عضو شورای رسانه‌ای جنبش انصارالله یمن اعلام کرد این جنبش تحت هیچ شرایطی در کنفرانس احتمالی ریاض شرکت نخواهد کرد.
رزمندگان یمنی، دست خالی مقابل تانک
یک فعال و رزمنده یمنی که در نبردهای انصارالله یمن حضور داشته با اشاره به دشمنی دیرینه عربستان با انصارالله در یمن گفت سعودی‌ها بشدت از انعکاس واقعیت‌های یمن به جهان وحشت دارند. به گفته او دشمن سعودی در این حملات به مساجد و قبرستان‌های یمن هم رحم نکرده است «سلیمان صالح» در نشست خبرگزاری تسنیم گفت: «ما مبارزانی داریم که با دستان خالی به جنگ تانک می‌روند و وقتی نظامیان داخل تانک گلوله‌های خود را شلیک می‌کردند و آماده می‌شدند گلوله بعدی را شلیک کنند، با دستان خالی به تانک حمله می‌کردند، این همان فرهنگ مقاومتی است که سیدحسین (سیدحسین الحوثی پایه‌گذار جنبش انصارالله که در سال 2002 به دست نیروهای آل‌سعود به شهادت رسید) به جوانان و دانشجویان خود ارائه داد. سید حسین در داخل سنگر بود و به وی اطلاع داده شد آتش به درون سنگر رسیده است. وی در پاسخ می‌گوید به خدا سوگند اگر آتش به درون سنگر برسد و تمام آن را فرا بگیرد هرگز در پیروزی الهی شک و تردید نخواهم کرد».
جهاد تروریست‌ها در حمایت از آل‌سعود
در همدستی دولت عربستان با جنایات تروریست‌های تکفیری وهابی در منطقه همین بس که گروه تروریستی موسوم به «سپاه شام» از آمادگی نیروهای خود برای مشارکت در جنگ علیه یمنی‌ها تحت فرمان پادشاه عربستان خبر داد. به گزارش سایت سعودی «الرصد»، این گروه تروریستی با انتشار این بیانیه در صفحه رسمی خود ادعا کرد این تصمیم برای عمل به «وظیفه عربی و اسلامی در قبال عربستان سعودی» است. در این بیانیه تروریست‌ها از همه کشورهای عضو شورای همکاری خواسته‌اند  به عربستان سعودی در جنگ علیه یمن کمک کنند. حال آنکه  حملات عربستان به یمن بیش از
3600 شهید و بیش از 6 هزار زخمی داشته است و بیش از 100 هزار یمنی نیز آواره شده‌اند.
مانع تراشی سعودی‌ها برای کمک‌های انسانی
سخنگوی رسمی دولت یمن به خبرگزاری رسمی این کشور(سبا) گفت کمک‌های امدادرسانی و دارویی و غذایی که وارد یمن شده، بسیار ناچیز بوده و جوابگوی نیازها نیست. این سخنگو خاطرنشان کرد متجاوزان سعودی به عمد باعث کند شدن ورود این کمک‌ها و تلاش برای وقت‌کشی به بهانه‌های واهی و آنچه اقدامات مختلفی خوانده است، شده‌اند که این اقدامات بر اوضاع و شرایط مردم تاثیر منفی گذشته و سبب تشدید رنج همه افراد جامعه شده است.
 

دبیر انجمن تخصصی صنایع همگن قطعه‌سازان کشور با بیان اینکه رکورد واردات خودرو در سال گذشته شکسته شد، گفت: در حال حاضر خودروسازان خود به‌نوعی، واردکننده خودرو شده‌اند. آرش محبی‌نژاد در گفت‌وگو با تسنیم، با اشاره به اینکه خوشبختانه با تدابیر انجام شده واردات خودروهای بالای 2500 سی‌سی کاهش پیدا کرده است، اظهار داشت: متأسفانه در سال گذشته رکورد واردات خودروهای کمتر از 2500 سی‌سی در کشور شکسته شده و حدود 103هزار دستگاه خودرو وارد کشور شده است. وی با بیان اینکه سال گذشته بدترین سال در میزان واردات خودرو به کشور بوده است، افزود: البته در ماه‌های نخست امسال حجم واردات خودرو به کشور روند نزولی را تجربه کرده که دلایل این امر را باید تقویت توان تولیدات داخلی، کاهش تقاضای مردم در خرید خودروهای خارجی یا امید مردم به نتایج مثبت مذاکرات هسته‌ای دانست. دبیر انجمن تخصصی صنایع همگن قطعه‌سازان کشور با اعلام اینکه در شرایط فعلی کمبود نقدینگی واحدهای قطعه‌سازی کشور را زمینگیر کرده است، گفت: این روزها شرکت‌های خودروساز بیشتر خصولتی اداره می‌شوند به‌نحوی که با تغییر دولت‌ها برنامه و سیاست‌های شرکت‌های خودروساز هم تغییر می‌کند و در نهایت یک سیاست جامع در فعالیت‌ها دنبال نمی‌شود. محبی‌نژاد با گلایه از اینکه در حال حاضر خودروسازان خود به‌نوعی واردکننده خودرو شده‌اند، اظهار داشت: آنها خودروها را در قالب CBU آن هم از محل نقدینگی جاری، برای تولید انبوه و نیازسنجی بازار وارد کشور می‌کنند اما بروز برخی مشکلات مانع تولید انبوه همه این خودروها در کشور می‌شود. وی با اشاره به اینکه بدهی بانکی خودروسازان به‌قیمت افزایش مدت زمان پرداخت مطالبات قطعه‌سازان کاهش پیدا کرده است، تصریح کرد: این موضوع مشکلات قطعه‌سازان را افزایش داده است حتی این روزها باخبر شده‌ایم شرکت‌های خودروساز قصد خرید باشگاه‌های ورزشی را دارند که این امر برای قطعه‌سازان بسیار سوال برانگیر است. به‌‌گفته وی، بیش از یک سال و نیم است که خودروسازان مالیات بر ارزش افزوده قطعه‌سازان را پرداخت نکرده‌اند.

محمدصادق علیزاده: حالا دیگر بازدید هر ساله رهبری از نمایشگاه تبدیل به یکی از آیین‌ها و مناسک‌ فرهنگی جمهوری اسلامی شده؛ کانّه انتخابات که اگر انجام نشود، خیلی‌ها پی دلیلش می‌روند و بازار حرف و حدیث‌ها را داغ می‌کند. بازدید امسال هم از این قاعده مستثنا نبود و از همان روزهای ابتدایی نمایشگاه روی آن سایه انداخته بود. اعلام رئیس دفتر رهبری اما به همه حرف و حدیث‌ها پایان داد. مصلا همان مکانی است که بعد از 2 دهه هنوز آماده بهره‌برداری نشده و فعلا در آن نمایشگاه برگزار می‌شود!
 برنامه بازدید امسال از ضلع شمال‌شرقی شبستان شروع شد. مساله‌ای که به گمانم دلیلش بیشتر به نظم تشریفات ورود و خروج از شبستان و سهل‌الوصول بودن این مسیر برمی‌گشت و ایضاً بزرگی غرفه‌‌ها! راسته‌ راهروی اصلی شبستان هم همینجاست که از سوره مهر و پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) در آن بساط کرده‌اند تا نشر نی و چشمه و امثالهم. بازدید از غرفه‌ نشر نی شروع می‌شود که غرفه نخست است. لابه‌لای هیات همراه، چهره‌ علی جنتی وزیر ارشاد و عباس صالحی معاون فرهنگی‌اش جا به جا می‌آید توی چشم. ناشران را اگر فاکتور بگیریم، میزبان اصلی اینهایند. به رسم مألوف، مکث رهبری روی رمان و ادبیات بیشتر است. «غرور و تعصب» جین آستین را برمی‌دارند و تورقی می‌کنند و بعد هم اشاره‌ می‌کنند به دیگر آثار آستین: «اینها ترجمه نشده بود! درست است؟!» پرسشی که با تایید مدیر انتشارات همراه می‌شود. بخش علوم اجتماعی و سیاسی هم از نگاه آقا دور نمی‎ماند، گویا به دنبال یافتن نکته‌ای هستند:
- این ترجمه‌ها را خودتان پیشنهاد می‌دهید یا مترجم؟
- عموماً از طرف خودمان است ولی بعضاً مترجم‌ها هم پیشنهاد  می‌دهند.
نگاه آقا که روی کتاب‌ها لغزیده بود دوباره برمی‌گردد سمت ناشر:
- شما خودتان چطور انتخاب می‌کنید؟
- ارزیابی می‌کنیم. کمیته‌ای داریم که کتاب‌های مناسب را بر مبنای سیلابس دانشگاه‌ها انتخاب و پیشنهاد  می‌کنند.
چهره جنتی، وزیر ارشاد دوباره می‌آید توی کادر اطرافیان نزدیک رهبر. ناشر هم کنارشان ایستاده. آقا چشم ریز می‌کنند روی عناوین! دست می‌برند و دانشنامه قطور روابط بین‌الملل و سیاست جهان را برمی‌دارند و تورقی می‌کنند. من اما می‌روم در بحر اندیشه‌ میراث نظام فقهی هزار ساله شیعه‌ که حالا یکی از فقهایش، بیش از 2 دهه است مهم‌ترین نظام سیاسی خاورمیانه را به سلامت از گرداب‌های منطقه‌ای و بین‌المللی عبور می‌دهد بدون اتکا به عقبه نظری و تئوریک آکادمی‌های علوم سیاسی و روابط بین‌الملل داخلی و خارجی! دروغ نگویم همیشه هم در بحران‌ها دلم به این معرفت درون‌زا خوش است. ناشر مشغول توضیح مجدد می‌شود: «یک اثر مطالعات انتقادی هم داشته‌ایم که راجع به جهان پس از آمریکاست!» آقا دقیق می‌شوند و رو می‌گردانند سمت مدیر انتشارات: «کدام است؟!» ناشر نزدیک می‌شود و کتاب را تقدیم می‌کند. وزیر ارشاد حالا دیگر کاملا کنار آقا ایستاده. ناشر سمت راست و وزیر سمت چپ و آقا در میان این دو نفر دارند جهان پس از آمریکا را ورق می‌زنند. شناسنامه کتاب را از نظر می‌گذرانند. صدای شاتر دوربین‌ها هم فضا را پر کرده‌ است. در نهایت هم کتاب را تحویل می‌دهند و تشکر و خداحافظی از مسؤولان غرفه. ترافیک مسؤولان، سنگین شده است.
 
غرفه بعدی نشر چشمه است. آقا دوری می‌زنند توی غرفه و بدون توقف یا مکث یا دست بردن به کتابی، از جلوی عناوین می‎گذرند. هنگام گذشتن از جلوی کتابی که تصویر سپانلو روی جلدش است، زمزمه‌ای میان بعضی‌ها درمی‌گیرد که اسم سپانلو را از میان زمزمه‌ها تشخیص می‌دهم. صحبت‌های درگوشی بی‌ارتباط نیست با فوتش که همین چند روز قبل بوده. موقع بیرون آمدن از غرفه، مدیر انتشارات خودش را می‌رساند به آقا و بعد از سلام و علیک، از کتاب‌های چاپ جدید می‌گوید: «حاج آقا! کتاب‌های جدید را چیده بودم روی میز وسط که ببینید ولی عبور کردید!» آقا به حکم ادب بازمی‎گردند و نگاهی به عناوین چیده‌شده روی میز می‌اندازند که وسط غرفه بوده. نیم‌نگاهی و بعد هم عزم خروج کردن که دوباره هنگام خروج، مدیر انتشارات آقا را صدا می‌زند. آقا باز می‌گردند: «دیوان عطاری چاپ کرده‌ایم که جدید است! اجازه می‌دهید تقدیم کنیم؟!» آقا مکثی می‌کنند. از مصحح دیوان می‌پرسند. ناشر پاسخ می‎دهد. جمع ساکت است. مدیر نشر دوباره درخواستش را تکرار می‌کند: «تقدیم کنیم؟!» آقا مکثی می‌کنند و سری تکان می‌دهند و به حکم ادب می‌گویند: «خب بدهید!» ناشر می‌رود داخل و آقا هم می‌آید بیرون و به بازدید چند دقیقه‌ای خود پایان می‌دهد.
دنباله‌ ترافیک انسانی سنگین‌تر شده و این را می‌شود از روی هاله‌ جمعیت همراه، هنگام بیرون آمدن از غرفه هم فهمید!

 غرفه‌های نشر مرکز و قطره هم در راسته سالن اصلی شبستان هستند و طبعاً در مسیر بازدید. در نشر مرکز، آقا حال و احوالی می‌کنند با یکی از غرفه‌داران که بازماندگان یکی از چهره‌های قدیمی است و در ادامه با عباس صالحی معاون ارشاد - که مشهدی است - گعده‌شان می‌گیرد درباره رجال قدیمی نشر! 2 همشهری قدیمی رفته‌اند توی حال و هوای ناشران دهه‌های 30 و 40 و 50! لابه‌لای صحبت‌ها، اسم مرحوم علمی و خاندانش هم به میان می‌آید.

   عالی‌ترین مقام کشور دارند با معاون فرهنگی فرهنگی‌ترین وزارتخانه کابینه، راجع به چهره‌های فرهنگی سخن می‌گویند و اهالی نشر و از خیلی‌هایشان حتی اطلاعات دقیق و جزئی دارند و بعضا حشر و نشر! در غرفه نشر قطره هم مکث بیشتر روی رمان و ادبیات است.
بخش نمایشنامه‌ها هم بی‌نصیب نمی‌ماند؛ توقفی و سوال و جوابی از غرفه‌داران درباره میزان فروش‌ این دسته از کتاب‌ها و ایضاً مخاطبان‌شان. مساله‌ای که در غرفه نشر نی هم تکرار شده بود. هنگام بیرون آمدن از غرفه و دوشادوش شدن دوباره‌ وزیر ارشاد با آقا اما علتش را می‌فهمم، آقا از چند گزارش ناراحت‌کننده در رابطه با وضعیت نمایش که به دستشان رسیده نکاتی را بیان می‌کنند. وزیر پاسخی می‌دهد به نشانه پیگیری و در ادامه هم تا رسیدن به غرفه بعدی، گزارش کوتاهی می‌دهد که خودش و مجموعه تحت مسؤولیتش موضوع را پیگیری خواهند کرد!
بین جابه‌جایی در غرفه‌ها، فرصت خوبی است که چشم بچرخانم میان هاله‌ جمعیت و بروم توی نخ مسؤولان. علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی و حجت‌الاسلام رشاد رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی را هم می‌بینم. هوای شبستان کمی دم برداشته، ازدحام جمعیت هم به آن دامن زده! هیات به غرفه سوره مهر که می‌رسد، محسن مومنی حوزه و محمد حمزه‌زاده‌ سوره به استقبال می‌آیند. جمع، صلواتی چاق می‌کند. فضا، آشکارا عوض شده. ارشادی‌ها حالا کمی عقب‌نشینی می‌کنند و حوزه‌ای‌ها می‎آیند توی کادر! آقا از یک گوشه شروع می‌کنند به بازدید و مسؤول غرفه هم مشغول توضیح است. به کتاب‌های خاطرات شفاهی جنگ و بخش‌هایی از آن که مربوط به رزمندگان ارتشی است، می‌رسند، مکثی می‌کنند و توضیحات مومنی هم جالب توجه‌تر می‌شود: «در راستای فرمایشات حضرتعالی کتاب‌هایی هم درباره ارتشی‌‌ها و خلبان‌ها کار شده است. الحمدلله هم استقبال از کتاب‌ها خوب بوده و هم استقبال خلبان‌ها!» در ادامه هم اشاره می‌کند به «ستاره‌های نبرد هوایی» و «تکاوران نیروی دریایی در خرمشهر» به عنوان 2 نمونه‌ای که در این راستا بوده‌اند!

...و من ناگهان گره ذهنی‌ام باز می‌شود که گرای قضیه از کجا آب خورده که ارتش و نیروی هوایی و خلبان‌ها در این سال‌های اخیر شده‌اند محل توجه جایی مثل سوره که ناشر تخصصی دفاع مقدس است و این خود تلنگری است از دقت و حساسیت شخص اول مملکت نسبت به واقعیات جنگ که تمام و کمال گفته شود آنگونه که واقعاً بوده، بدون از قلم افتادن نام کسی یا چیزی! آنگاه هم احساس کنند که از سازمان‌های عریض و طویل، کاری برنمی‌آید، خود شخصاً وارد می‌شوند و شاید اگر توصیه ایشان نبود، این کتاب‌ها هم الان وجود خارجی نداشت! یاد جلسه با یکی از فرماندهان می‌افتم که از سوز دل، با یکی از رفقای شفیق بلند شدیم رفتیم ستاد مشترک‌ ارتش و از اهمیت و ضرورت و حیاتی بودن آنچه گفتیم که در سینه ارتشی‌ها از روزهای جنگ بر جای مانده و اینکه حاضریم کنار کار خودمان، رایگان برایشان کار کنیم. جناب فرمانده هم انصافا خوب گوش کرد و قول همکاری دارد. هر چند درخواست‌مان لای پرونده‌بازی و کاغذبازی گم شد و چندی بعد هم با عوض شدن فرمانده مزبور، همه چیز به تاریخ پیوست. من اما هنوز جوش آن اسرار را می‌خوردم ‎که با شهادت یا درگذشت هر یک از این افسران، زیر خاک می‌رود. آخر سر هم مجبور شدیم خودمان در حد وسع‌مان آستین بالا بزنیم. حالا چقدر خوب است که می‌فهمم خیلی پیش از ما یکی گرای‌ این قبیله را به سوره داده!

 کنار صلوات چاق کردن، نهضت چفیه گرفتن هم رسما از سوره استارت می‌خورد و اولین و حتی به نظرم دومین و سومین چفیه در سوره به تبرک گرفته می‌شود. غرفه‌های ققنوس، ثالث، نگاه، صدرا، موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) هم یک به یک بازدید می‌شوند و رهبر به فراخور هر یک، سخنی می‌گویند و مطلبی. در غرفه موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره)، حمید انصاری مشغول ارائه‌ کارنامه آثار است و می‌رسد به بحث نظریه‌پردازی درباره انقلاب که سعی کرده‌ایم در راستای صحبت‎های شما درباره انقلاب، بحث‌های نظریه‌پردازی و امثالهم را ترویج دهیم و الخ! آقا سوای موضوع، نخ صحبت را می‌کشانند به افراد که: «آدم‎هایی باید در این حوزه به کار گرفته شوند که هم فکرشان کار کند و هم دل‌شان با انقلاب باشد؛ اینها هستند که باید بنشینند و راجع به انقلاب صحبت کنند». انصاری و جنتی وزیر ارشاد تایید می‌کنند.

حضور در غرفه انتشارات سخن و هم‌سخن شدن با یکی از غرفه‌داران هم فضا را عوض می‌کند: «آقای علی‌‌اصغر علمی شما هستید؟!» غرفه‌دار جواب مثبت‌ می‌دهد. گل از گل آقا می‌شکفد: «کارهایتان خیلی خوب است! محبت می‌کنید و همیشه هم برای من می‌فرستید و من هم می‌بینم و استفاده می‌کنم!» بعد هم سراغ باقی خاندان علمی را می‌گیرند. مدیر انتشارات هم که جد اندر جدش ناشر بوده‌اند، صحبت را می‌کشاند به یک کتاب چاپ سنگی که پدر پدر بزرگش چاپ کرده بوده و البته اجازه ورودش به مصلا را نداده‌اند. آقا لبخندی می‌زنند و یادی می‌کنند از یکی از کتاب‌های چاپ سنگی که سابقا همین جناب علمی برایش فرستاده بوده! صالحی معاون فرهنگی هم وارد بحث می‌شود و دوباره گعده مشهدی‌ها و رجال نشر، داغ می‌شود. صالحی از سرمایه اجتماعی نشر می‌گوید و دینی که خاندان علمی طی یکی دو قرن گذشته بر گردن نشر دارند و رهبر از نسل فرهنگی این خاندان می‌گویند و اینکه پدر و عموهای جناب علمی فعلی، نسل سوم این خاندان فرهنگی هستند و پدرشان هم آن علمی معروف! تشکر از پرکاری سخن هم حُسن ختام بازدید از غرفه‌ سخن می‌شود.
 در غرفه صدرا، نوه شهید مطهری به استقبال می‌آید و از چاپ‌های جدید آثار استاد شهید می‌گوید؛ آقا در پایان بازدید می‌گویند سلام به مادربزرگ برسانید. این سلام رساندن‌ها بعداً در چند جای دیگر نمایشگاه نیز تکرار می‌شود؛ در غرفه طرحی برای فردا، سلام به آقای رحیم‌پورازغدی، در غرفه شهید زین‎الدین سلام به همسر شهید و... .

 غرفه فرهنگ معاصر و پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی هم مقاصد بعدی هستند. روز به نیمه خودش رسیده و گرما و دَم هوا به مرور زیاد می‌شود. روی همین حساب هم هست که غرفه‌ باز و نسبتا بزرگ پژوهشگاه، مجالی فراهم می‌آورد برای دمی نشستن و سخن گفتن و چای نوشیدن و استراحت! ایضاً فرصتی مغتنم برای صالحی
ـ که رئیس نمایشگاه هم محسوب می‌شود ـ برای ارائه گزارشی از وضعیت این دوره نمایشگاه و ناشران و بازدیدکنندگان و امثالهم!

 نَفَس جمع و هیات همراه که سر جایش می‌آید، آقا دوباره بر می‌خیزند. برنامه کشیده می‌شود به راهروهای کوچک درون شبستان. حالا دیگر هر ناشر و کتابی پیش روی آقاست؛ از دفاع مقدس و روانشناسی عمومی و کتاب‌های تربیتی و کُردی گرفته تا آشپزی و طب گیاهی و تغذیه و زیبایی پوست! توقف‌ها البته جلوی بعضی‌ها بیشتر است؛ انتشارات صریر، شهرستان ادب و شهید ابراهیم هادی و مجمع ناشران انقلاب اسلامی و بعضی ناشران شهرستانی و طرحی برای فردا مشمول این قاعده‌اند.

 جلوی یکی از ناشران مازندرانی، خانم غرفه‌دار جلو می‌آید و بعد از حال و احوال، یاد بازدید 12 سال قبل را می‌کند و ذکر این نکته که آن زمان هم موفق شده‌اند به دیدار و آقا از غرفه‌شان بازدید کرده و الخ! هوا گرم‌تر شده! صدای قرآن هم بلند شده. نوید نزدیکی اذان است. آرام آرام قطرات عرق هم روی پیشانی‌ها خودنمایی می‌کند. آقا مشغول صحبت با خانم غرفه‌دار هستند و از حوزه کاری‎اش می‌پرسند. او مشتاقانه پاسخ می‌دهد. نهضت چفیه گرفتن - که در دیدارهای رهبری دیگر تبدیل به مناسک و آیین شده است - با شدت و حدت بیشتری ادامه دارد تا جایی که دیگر کف‌گیر چفیه‌هایی که دفتر رهبری با خود به همراه آورده به ته دیگ می‌خورد.

 نوای قرآن پیچیده در فضای مصلا! قدم‌های آقا تندتر شده، 70 غرفه را در 2 ساعت و نیم بازدید کرده‌اند. از زمان و مکان جدا می‌شوم. سوار امواج ذهن می‌شوم و سیر می‌کنم در تصورات و افکار و اندیشه‌ها! تجربه‌ها و مشاهدات برنامه‌هایی که همراه رهبر در این سال‌ها رفته‌ام توی ذهنم چرخ می‌خورد و دوباره آن فرضیه قبلی جان می‌گیرد. از گوشه‎های ذهنم قد می‌کشد و بالا می‌آید. ولایت در این دیار بیش و پیش از آنکه یک مفهوم خشک فقهی یا سیاسی باشد، یک مفهوم اجتماعی است که در نسبت با جامعه اسلامی تعریف می‌شود. رهبر در جامعه اسلامی فصل مشترک اقشار مختلف اجتماعی ا‌ست. شاید خیلی از اینها در حالتی عادی با رهبر نسبتی نداشته باشند اما رهبر قطعا با آنان نسبت دارد. صدای اذان پر می‌کشد در شبستان! زمان نماز فرا رسیده...

گروه اقتصادی:‌ بیش از 18 ماه از آغاز به کار دولت یازدهم و وزارت راه‌وشهرسازی می‌گذرد. در این مدت طرح‌های مختلفی از جمله طرح مسکن اجتماعی به‌عنوان راهکارهای خانه‌دار کردن مردم ارائه و درباره آن بحث و تبادل نظر شده است. اما از میان آن همه در حالی که طرح مسکن‌مهر نیز حال و روز خوشی ندارد، دستورالعمل دیگری از سوی وزیر این وزارتخانه به بانک‌های عامل برای اجرا ابلاغ شد که تنها افرادی را شامل می‌شود که اندوخته و پس‌اندازی برای واریز به حساب امانی نزد بانک عامل دارند. این روش خانه‌دار کردن به طور قطع افراد بدون پشتوانه مالی و پس‌انداز را شامل نمی‌شود و تنها تضمینی برای پیش‌فروش و پیش‌خرید خانه است. در این حال مصوبه هیات وزیران درباره حساب امانی بانک‌ها روز گذشته از سوی وزیر راه و شهرسازی به بانک‌ها ابلاغ شد. این حساب با بانک مرکزی و دیگر بانک‌ها هماهنگ شده است و براساس مصوبه
هیات‌وزیران دستورالعمل آن از سوی وزیر راه و شهرسازی به بانک مسکن و دیگر بانک‌ها ابلاغ شده  و آنها می‌توانند براساس این دستورالعمل وارد این کار شوند. سال‌هاست مشکلات ناشی از پیش‌خرید واحدهای مسکونی گریبان بیشتر متقاضیان مسکن را که با امید و آرزو برای خانه‌دار شدن دست به این کار می‌زنند، گرفته است، چرا که بیشتر متقاضیان خرید مسکن گروهی هستند که امکان تهیه و پرداخت تمام بهای یک واحد مسکونی را ندارند. این متقاضیان با امید به اینکه بتوانند ظرف یک‌سال یا بیشتر این پول را فراهم کرده و نیز وامی دست و پا کنند، اقدام به خرید واحدهای پیش‌فروش شده از سوی انبوه‌سازان می‌کنند، اما همواره شنیده می‌شود برخی از سازندگان نه‌تنها از تحویل بموقع واحد مسکونی سر باز می‌زنند، بلکه برای کاهش قیمت تمام شده برخی از مواد توافق از قبیل نصب شیرآلات مناسب و حتی استفاده از مصالح ساختمانی با کیفیت را انجام نمی‌دهند. از سوی دیگر برخی انبوه‌سازان به دلیل تغییر قیمت‌ مصالح و لوازم ساختمانی، امکان ادامه کار و پایان پروژه را پیدا نکرده و کار ساخت و ساز را در نیمه راه رها می‌کنند و برخی دیگر با نوعی کلاهبرداری یک واحد را به چندین نفر می‌فروشند. گروهی نیز با توجه به افزایش هزینه‌های ساخت یا نوسان بازار مسکن حاضر به تحویل آپارتمان بر مبنای قرارداد پیش‌فروش نیستند. براساس این اعلام، آیین‌نامه‌ای در هیات وزیران به تصویب رسیده که براساس آن همه مراحل پیش فروش مسکن تعیین تکلیف شده است، تا این موارد به حداقل برسد، بنابراین متقاضیان مسکن می‌توانند حساب امانی برای پیش خرید مسکن نزد بانک‌ها سپرده‌گذاری کنند. براساس این الگو و سازوکار پول پیش خرید مسکن در حسابی که متقاضی نزد بانک باز خواهد کرد، قرار می‌گیرد و بانک باید به‌عنوان امین خریدار بر ساخت و ساز نظارت کند و براساس پیشرفت کار، پرداخت‌ها را به تدریج انجام دهد. در واقع این حساب ویژه کسانی است که پولی برای خرید مسکن داشته باشند و بانک در این میان ضامن خرید آنها می‌‌‌شود تا سرشان کلاه نرود. گفتنی است در این طرح، علاوه بر دو طرف معامله یعنی پیش خریدار و پیش فروشنده، بانک‌ها هم به‌عنوان ضلع سوم و ناظر بر روند ساخت و براساس میزان پیشرفت طرح، وجوه خریدار را به فروشنده پرداخت می‌کنند. از این طریق دست دلالان از بازار مسکن کوتاه شده و معاملات پیش خرید رونق می‌یابد. افتتاح حساب امانی نزد بانک و واریز وجوه مردم به آن، حجم نقدینگی در بازار را کاهش می‌دهد و باعث شفافیت قیمت ملک و جلوگیری از هرگونه تخلف سازنده مانند عدم تحویل بموقع ملک یا تغییر قیمت نهایی ملک می‌شود ضمن آنکه این حساب در واقع به عنوان پشتیبانی قابل اعتماد برای جلوگیری از ضرر و زیان خریدار خواهد بود. همچنین با توجه به کاهش قدرت خرید متقاضیان مسکن در چند سال گذشته بازار پیش‌خرید که به‌عنوان بازار دوم معاملات مسکن مطرح است از اقبال بیشتری نسبت به بازار اول یا همان خرید آپارتمان آماده، برخوردار است بنابراین بازار پیش خرید هم با اجرای این طرح رونق می‌گیرد. علاوه‌ بر این عدم تغییر قیمت ملک در طول مدت زمان ساخت هم یک مزیت دیگر طرح جدید وزارت راه و شهرسازی به شمار می‌رود به این صورت که در طول مدت ساخت، قیمت ملک مشخص شده است بنابراین خریدار، آپارتمان خود را بدون تغییر قیمت و با همان قیمت زمان توافق تحویل می‌گیرد و از این طریق جلوی هرگونه افزایش قیمت به بهانه تغییر نرخ مصالح یا متغیرهای دیگر توسط سازنده گرفته می‌شود و سازنده هم مجبور به تحویل سریع‌تر ملک خواهد بود.
بانک امانتدار پیش‌خریدار می‌شود
عباسعلی آخوندی، وزیر راه‌وشهرسازی در پاسخ به پرسشی درباره حساب امانی بانک‌ها توضیح داد: پیش‌فروش‌هایی که در ایران انجام می‌شود به این صورت است که یک نفر کالایی را برای آینده به فروش می‌رساند و این کالا ممکن است مسکن خودرو و هر چیز دیگری باشد و نظارتی درباره روند تولید و پیشرفت کار وجود نداشت، با ایجاد حساب امانی بانکی امانتدار پیش‌خریدار می‌شود و بر فرآیند تولید نظارت می‌کند.‌ آخوندی ادامه داد: بانک بر فرآیند تولید  نظارت خواهد داشت و مبالغ پرداخت شده از پیش‌خریدار نزد بانک امانت خواهد بود همچنین پیش‌فروشنده نیز از چگونگی پرداخت‌ها مطمئن خواهد شد و پیش‌خریدار هم خیالش از فرآیند تولید و ساخت مسکن راحت خواهد بود. وی نکته بسیار مهم این طرح را محل پول پیش‌خرید دانست و افزود: الگویی که ما پیش‌بینی کردیم در بیشتر کشورهای دنیا هم اجرا می‌شود.
آیین‌نامه نیاز به اصلاح دارد
علیرضا خسروی، عضو کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی  در این‌‌‌‌باره به ایرنا گفت: اجرایی شدن آن باعث می‌شود تا مردم با اعتماد کامل وارد سرمایه‌گذاری در بازار پیش‌فروش شوند. خسروی اظهار داشت: اجرای این قانون، سازنده را ملزم به تحویل ملک در زمان مقرر کرده است. وی با بیان آنکه رونق بازار مسکن پیش‌نیاز خروج از رکود کشور است، افزود: این طرح با اطمینانی که به خریدار می‌دهد، تاثیر بسیار مثبتی در رونق معاملات مسکن خواهد داشت و بازار مسکن را هم از رکود خارج می‌کند. وی  قانون جدید را ادامه همان قانون پیش فروش آپارتمان ابلاغ شده در سال گذشته دانست و گفت: به اعتقاد من نیازی به تدوین قانون جدید نبود و وزارت راه‌وشهرسازی باید با رفع ابهامات قانون پیش‌فروش سال قبل، همان را اجرا کند. اما محمود جهانی، کارشناس اقتصاد مسکن با بیان اینکه تشکیل حساب امانی نزد بانک‌ها برای واریز وجه پیش‌فروش مسکن نیازمند اصلاح آیین‌نامه است، گفت: این قبیل بحث‌ها مربوط به زمانی است که بازار مسکن رونق داشته باشد و در دوره رکود کسی دنبال این قبیل مسائل نیست. جهانی اظهار داشت: مباحث مربوط به واریز وجوه پیش‌خریدار مسکن به حسابی نزد بانک مسکن در سال 1358 در یکی از ماده واحده‌های شورای انقلاب تصویب شد و آیین‌نامه اجرایی این ماده در سال 1375 یعنی دوره قبلی وزارت آقای آخوندی در وزارت مسکن و شهرسازی به تصویب رسید. جهانی افزود: احتمالا آقای دکتر آخوندی با استناد به آیین‌نامه سال 75 این مساله را طرح کرده است و اگر بخواهد این مساله را در قانون جدید عملیاتی کند باید آیین‌نامه را اصلاح کنند تا بتوان حساب امانی نزد بانک‌ها برای وجوه پیش‌فروش مسکن ایجاد کرد.

سیده‌آزاده امامی: یکی از قواعد «علم منطق» قاعده‎ای است موسوم به قاعده «وضع مقدم» که در حوزه «قضایای شرطی» کاربرد دارد؛ بدین صورت که اگر در یک گزاره‎ شرطی تحقق امری (مثلا پدیده «ب») منوط و مشروط به تحقق امر دیگری (مثلا پدیده «الف») شود، و در گزاره دیگری خبر از تحقق آن شرط- یعنی پدیده «الف»- داده شود، «ناگزیر» نتیجه گرفته می‎شود پدیده «ب» نیز محقق خواهد شد. در زبان منطق پدیده «الف»، «مقدم»، و پدیده «ب»، «تالی» نامیده می‎شوند، و «تحقق» پدیده «الف» به زبان منطق در واقع «وضع» شدن «مقدم» است که سبب نامیده شدن قاعده یادشده به نام «وضع مقدم» نیز هست. توضیح این قاعده در قالب مثال اینگونه است:
«اگر من به اصفهان بروم، آنگاه از آثار تاریخی این شهر دیدن می‎کنم.
من به اصفهان آمده‎ام.
--------------
من از آثار تاریخی این شهر (اصفهان) دیدن می‎کنم.»
روزهای گذشته رهبر انقلاب در دیدار جمعی از فرهنگیان، علاوه بر تذکرات و هشدارهایی که همواره درباره مذاکرات هسته‎ای بویژه در یکی ـ دو سال اخیر بیان فرموده‎اند، عبارت بسیار صریحی نیز داشتند که هم برای مذاکره‎کنندگان و مسؤولان و هم برای ملت فصل‎الخطاب است؛ حضرت ایشان به صراحت فرمودند: «با مذاکراتی که زیر شبح تهدید باشد، موافق نیستم.» فرمایش ایشان را می‎توان به‌سادگی در قالب گزاره‎ای شرطی به زبان منطق (علم منطق) صورت‎بندی کرد: «اگر مذاکرات زیر شبح تهدید باشد، با آن (مذاکرات) موافق نیستم.»
اشاره صریح ایشان به تهدیدات اخیر مقامات آمریکایی هم علناً یعنی «مذاکرات زیر شبح تهدید «هست»»، و باز به زبان منطق این یعنی «وضع مقدم» گزاره شرطی فوق و با تلفیق 2 گزاره فوق به‎مثابه 2 «مقدمه» قاعده «وضع مقدم» این نتیجه ناگزیر اخذ می‎شود:
«اگر مذاکرات زیر شبح تهدید باشد، با آن (مذاکرات) موافق نیستم.»
«مذاکرات زیر شبح تهدید «هست».»
«با این روند مذاکرات موافق نیستم»!

مسلم است نتیجه گرفته «نمی‎شود» که رهبری «اصل» مذاکره را رد می‎کنند، بلکه ناگزیر باید اینگونه استنباط ‎شود که با «این مذاکراتی که زیر شبح تهدید «هست»» موافق نیستند یا به عبارتی با «رویکرد»ی که در حال حاضر در جریان است، موافقتی ندارند!
حدود 2 سال است مذاکرات هسته‎ای با هدف «رفع تحریم‎ها و تهدیدها» از سوی دولت یازدهم در جریان است و دولتمردان به ملت وعده داده بودند به مدد فوت و فنی که در کف «تدبیر» ایشان است، چنان خواهند کرد که دیگر نه اثری از «تحریم»‎ها باشد و نه «تهدید»ها و در عین حال حقوق و دستاوردهای ملت نیز تمام و کمال حفظ شود و «چرخ زندگی» ملت همپای «چرخ سانتریفیوژها» بچرخد. حدود 2 سال از این وعده و «رویکرد» می‎گذرد و با اینکه «چرخ سانتریفیوژها» مدت‎هاست از چرخش ایستاده‎، نه خبری از چرخش چرخ زندگی ملت بر مداری «متفاوت از قبل» است و نه خبری از «رفع تحریم‎ها و تهدیدها»! «رویکرد»ی که به آینده آن هم «امید» چندانی نمی‎توان داشت، بویژه وقتی قرائت طرف مقابل را که قرار است «مجری» یک سوی تفاهم‎های صورت گرفته بر مبنای این «رویکرد» باشد، مد نظر داشته باشیم؛ قرائتی که چیزی شبیه «فاجعه» است و مسلم است عمل «آنها» به تعهدات‎شان بر مبنای قرائت و تفسیر «خودشان» صورت خواهد گرفت و نه ادعای طرف ایرانی ماجرا!
مذاکرات در جریان است در شرایطی که نه‎تنها «شبح تهدید» که سایه «تحقیر و تحمیل» هم بر آن گسترده است؛ تا پیش از «توافق ژنو» تنها و تنها گزینه پوسیده‎ای روی میز طرف مقابل بود که همه دنیا می‎دانستند حتی جرأت آزمودن آن را هم ندارند لیکن کلامی خلاف شأن و منزلت ملت ایران به زبان نمی‎راندند اما پس از این توافق کذایی نه‎تنها سر سوزنی از «تهدید»ها کاسته نشده و همچنان لاف آن گزینه گندیده روی میز را می‎زنند که به لطف «تدبیر» دولت، هم زبان آنها به «تحقیر» دراز شده و هم دست آنها به «تحمیل»!
یک قلم از این «تحقیر و تحمیل»ها دیپورت سفیر ایران در سازمان ملل است که در اقدامی بی‎سابقه در تاریخ جهان با دولتِ مدعی بلد بودنِ راه تعامل با دنیا آن کردند که در طول تاریخ با هیچ «گینه بیسائو»یی نکرده بودند! اما دولت محترم به روی مبارک هم نیاورد و آرام و بی‌سر و صدا عقب نشست و این «تحقیر و تحمیل» را پذیرفت و در کارنامه خویش ثبت کرد.
یک قلم از این «تحمیل»ها آن است که دولت را به جایی رساندند که چراغ دستاورد شگرفی را که تنها به برکت عزم والای دانشمندان غیور این سرزمین رقم‌ خورده و همه دنیا در برابر عظمت آن وادار به تعظیم شده‎اند به دست خویش به خاموشی بسپارد. (کاری که همه «تهدید»ها هم از پس آن برنیامدند) و «تحقیر»ش آنکه «مال و دارایی خودمان» را در ازای آن به عنوان «امتیاز» به ما «ببخشند»، تازه! با هزار منت. طرفه آنکه این وسط برخی این «تراژدی» را «فتح‎الفتوح» نامیده و برای آن دست‎افشانی و پایکوبی هم به راه انداختند!
اظهارات وقیحانه شرمن، کری و اوباما درباره DNA ملت ایران و گزافه‎گویی‎های آنان در ایام توزیع «سبد کالا» و همه گستاخی‎هایی را که در این مدت آنچه شایسته و برازنده خودشان بوده است به ملت سرافراز ایران نسبت داده‎اند نیز می‎گذاریم و می‎گذریم! چه اتفاق دیگری باید بیفتد و طرف مقابل چه چیز دیگری باید بگوید که آقایان باورشان شود ضمن این فرآیند نامبارک بارها و بارها به شأن والای این ملت خدشه وارد شده و دشمن به خود جرأت داده است به ساحت باعظمت این ملت جسارت کند! هر چه خواسته‎اند گفته‎اند و هر کار خواسته‎اند کرده‎اند و به هر حیله و ترفند از زیر بار تعهدات کم‎بهای نصفه و نیمه‎ دررفته‎اند اما دریغ از یک موضع قاطع و یک جواب درست و حسابی از دولت که بزند دندان این شیطان روسیاه را در دهانش خرد کند. تنها واکنش دولت در برابر اهانت‎ها و گستاخی‎های طرف مقابل یک جمله بیشتر نبوده است: «این اظهارات مصرف داخلی دارد»! بر فرض محال که چنین هم باشد، متأسفانه دولت محترم لااقل برای «مصرف داخلی خودش» هم که شده تاکنون درصدد اقدام متقابلی در راستای صیانت از عظمت ملت برنیامده و از بیم آنکه مبادا واکنش به این «تهدید»ها و «تحمیل»ها و «تحقیر»ها خدشه‎ای به روند مذاکرات وارد آورد، کوچک‌ترین موضعی در برابر آن نداشته‎ حتی به اندازه درصدی ناچیز از موضعی که در برابر منتقدان داخلی دارد! دولتی که به کمترین انتقادی در داخل برمی‎آشوبد و موضع می‎گیرد و مرحمتی نثار منتقدجماعت می‎کند، از «کم‎سواد» و «بی‎شناسنامه» و «بی‎دین» گرفته تا «دلال تحریم» و «جیب‎بر» و «بزدل» که بایسته است به‎زعم ایشان «به‎جهنم» هم بروند!
ضمن آنکه عدم واکنش قاطع دولت به بی‎حرمتی‎های
صورت گرفته، طرف مقابل را در مسیری که از «تهدید» و «تحقیر» در پیش گرفته است جری‎تر و گستاخ‎تر هم ساخته است!
متأسفانه در روزهای اخیر نه‎تنها هشدار بزرگان آنگونه که باید و شاید جدی گرفته نشد، بلکه مذاکره‎کننده ارشد ما (آقای عراقچی) با این ادعای سوال‎برانگیز که «تاکنون طرف مقابل به خود اجازه استفاده از ادبیات تهدید در مذاکرات نداده است» صراحتاً و علناً به شعور ملت توهین کرد! حتما که نباید این تهدیدات در جریان مذاکرات و «سر میز مذاکرات» بیان شود، همین که به محض ترک میز مذاکرات این گزافه‎گویی‎ها صورت می‎گیرد کافی است برای افاده «تهدید»، ضمن آنکه شاهدی دوباره بر «غیرقابل اعتماد» بودن طرف مقابل نیز هست. یعنی این آقایان محترم، تهدیدی را که مقام رسمی فلان کشور از تریبون رسمی عنوان می‎کند به هیچ می‎انگارند و برای آن هیچ وجهی قائل نمی‎شوند؟! و آیا چنین تصوری نمی‎تواند گواه ساده‎لوحی و خوش‎بینی حضرات باشد!
حال آنکه فرمایش صریح رهبری جا برای هیچ انکار و توجیهی باقی نگذاشته است، روشن است که رهبری از «رویکرد» فعلی مذاکرات ناراضی‎اند؛ رویکردی که به خوش‎بینی مفرط به دشمن «آلوده» شده و مذاکره را «در هر شرایطی» و «به هر قیمتی»، حتی زیر سایه «تهدید و تحقیر و تحمیل» هم دنبال می‎کند! «رویکرد»ی که به نظر می‎رسد صرفاً به دنبال حصول یک «توافق» است، نه الزاماً یک «توافق خوب». «صرفاً توافق»، برای آنکه احیانا میوه‎های آن را در «بهارستان» بچیند، که چه‌بسا از هول حلیم درون دیگ هم بیفتند و میوه‎ای کال و کرم‎خورده کامشان را تلخ کند!
این نه یک استنباط شخصی است و نه برآمده از بدبینی و بی‎اعتمادی به مذاکره‎کنندگان، صرفاً بر مبنای شواهدی از رفتار آقایانی است که بر این باورند «هر توافقی بهتر از عدم توافق است»! و از آنجا که عقل سلیم تصریح دارد «منافع و حقوق ملت» ضمن «هر توافقی» حفظ «نمی‎شود»، با این حساب ناروا نخواهد بود ادعای اینکه کسی که به دنبال «هر توافقی» است سودایی «جز» منافع و حقوق ملت در سر می‎پرورد، پس ناروا نیز نخواهد بود «نارضایتی» و «نگرانی» از چنین «رویکرد»ی!
ناروا نخواهد بود استنباط «نارضایتی» از رویکرد «مدارا» و «خوش‎بینی» به دشمن؛ یک سال است رهبری مدام تکرار می‎کنند «آمریکایی‎ها قابل اعتماد نیستند»، «فریب لبخند دشمن را نخورید»، «به دشمن خوش‎بین نباشید» و.... اگرچه این هشدارها می‎تواند من باب «و ذکر فأن الذکری تنفع المؤمنین» تفسیر شود، لیکن قرائنی در دست است که متأسفانه شائبه «خوش‎بینی» و «اعتماد» به دشمن را در مذاکره‎کنندگان تقویت می‎کند و از این‎رو سرّ تکرار و ضرورت تذکرات مذکور را توجیه! مشروط کردن اجرای معدود تعهدات طرف مقابل به اعلام رضایت آنها از انجام تعهدات سنگین و بعضاً غیرقابل بازگشت جمهوری اسلامی، مصداق بارز این اعتماد است که به وضوح عملی شدن وعده‎های نسیه و کم‎بهای طرف مقابل را هم با تردیدهای جدی مواجه کرده است!
در واقع «نگران»ی از چنین «رویکرد»ی به معنای آن نیست که نسبت به حسن نیت مذاکره‎کنندگان تردیدی وجود داشته باشد یا حتما قائل به قصد و غرض خاصی باشیم (که البته حقیقتا امیدواریم اینگونه نباشد)، لیکن همین‎که برخی این «مهم» را امری ساده پنداشته‎اند که به صرف یک «لبخند» حل خواهد شد و تصور می‎کنند به «شیطان»ی که مقابل‎شان نشسته‎ می‎توان «اعتماد» کرد و بر مبنای این «اعتماد» تا مرز «خلع سلاح» خویش در برابر او نیز پیش رفت، کافی است برای «نگران»ی از نتیجه کار! البته رهبری همواره از «مذاکره‎کنندگان» حمایت کرده‎اند، برخی اما بر آن بوده‎اند که حمایت رهبری از «مذاکره‎کنندگان» را حمایت از «رویکرد» و «محتوا»ی مذاکرات تعبیر کرده و با این ادعا که مسیر مذاکرات گام به گام با نظر ایشان طی شده، هم دهان منتقدان را ببندند، هم هزینه‎های «توافق احتمالی» یا «احتمالاً عدم توافق» را متوجه رهبری کنند! حال آنکه ایشان ضمن رد صریح هرگونه دخالت در جزئیات مذاکرات، بارها «نگران»ی‎های خویش را ابراز داشته و متذکر شده‎اند توافقی را مطلوب می‎دانند که ضمن آن «همه خطوط قرمز» نظام و نیز «عزت و عظمت» ملت حفظ شده باشد.
مسلم است که «رویکردِ» آغشته به «مدارا» و «مماشات» که سبب دراز شدن زبان دشمن به طعن و تحقیر این ملت شده است نمی‎تواند ضامن عزت و عظمت ملت باصلابت ایران باشد؛ حالا که وجدان‎های بیدار به پاخاسته‎اند و به غیرت و استقامت این ملت اقتدا کرده‎اند و بر قدرت‎های پوشالی مادی شوریده‎اند، حیف است که در این واپسین گام‎های باقی‌مانده تا قلل افتخار، شائبه‎ای به عزت و عظمت این ملت وارد آید! این است که مقتدای آزاده این ملت هیچ خدشه‎ای را بر وجهه باشکوه مردمش برنمی‎تابد، که از مقتدای خویش آموخته است «هیهات منا الذله».
ملت ایران، ملت «توسری‎خور»ی نیست، این «مدارا» و «انفعال» صدای ملت ایران نیست...
صدای این ملت را باید از خروش «انقلابی» مقتدایش شنید...
غرض آنکه عنایتی دقیق به فرمایشات و مواضع صریح رهبر معظم انقلاب و نیز واقعیات موجود در عرصه مذاکرات هسته‎ای پیام‎های بسیار روشنی برای ملت و مسؤولان دارد، پس بهتر است مسؤولان با کنار گذاشتن تعارف‎های مرسوم از این پس بیش از این با خود و با ملت صادق باشند؛ یا باید در «رویکرد» فعلی مذاکرات بازنگری‎ای اساسی صورت داد یا...!