|
جرمی کوربین، رهبر چپگرای حزب کارگر انگلیس ضد جنگ و ضد تبعیض طبقاتی است
زلزله کارگری در قلمروی ملکه
گروه بینالملل: زلزلهای دیگر در جزیره! هنوز یک سال از سودای جداییطلبی اسکاتلندیها از پادشاهی بریتانیا نگذشته که گسلی سیاسی در قلب لندن، در وستمینستر نمایان میشود. حزب کارگر، دومین حزب قدرتمند انگلیس پس از آنکه در انتخابات سراسری ژوئن گذشته شکست سختی را پذیرا شد و میرفت حتی به حزب سوم پارلمان بدل شود، با گشودن درهایش به چپترین طیفهای ممکن حزب و جامعه در تلاش است پایگاه اجتماعیاش را در مقابل حزب حاکم محافظهکار ترمیم کند اما نتیجه آنی شکسته شدن دایره لیبرالیسم سیاسی در حلقه بسته اعضای رسمی حزب کارگر، یک زلزله سیاسی بود. «جرمی کوربین » 66 ساله که روز شنبه با نزدیک 60 درصد آرای انتخابات رهبری حزب کارگر پیروز شد مخالف سرسخت بسیاری از چیزهایی است که حکومت پادشاهی – استعماری بریتانیا بر آن بنا شده؛ جنگ، تبعیض طبقاتی و سیاستهای ریاضتی منجر به فقر. او از منتهیالیه چپ حامیان حزبی برخاسته که زمانی قرار بود علیه همین موضوعات بجنگد اما با تحمیل فضای نولیبرالیسم در دهههای اخیر، حزب کارگر به رقابت با محافظهکاران برسر سیاستهای راستگرایانه پرداخت تا جایی که در فاصله سالهای 1997 تا 2010 که دولت را در کنترل خود داشت، پروژه حرکت بریتانیا به سمت آمریکا و شرکت در اشغال افغانستان و عراق به همراه آمریکا و ناتو را در کارنامه معاصر خود ثبت کرد. حالا حزب کارگر، رهبری کاملا متفاوت از تونی بلر، گوردون براون و اد میلیبند دارد؛ سیاستمدارانی که همگی کم و بیش خادمان بانکداران صهیونیست و سلطهطلبان آنگلوساکسون بودند. به همین دلیل بود که رهبران حزب کارگر از نامزدی او که حدود 3 ماه پیش بود حمایت نکردند. اما روش جدید انتخابات درونحزبی که بر جذب هرچه بیشتر نیروهای اجتماعی استوار شده است و حق رای بسیاری از کسانی که بهخاطر تفکرات ضد سرمایهداری و حتی ضد سلطنتیشان طرد شده بودند - با شرط آسان حق عضویت موقت 3 پوندی - در انتخاب کوربین نقش بازی کرد. جرمی کوربین که حالا این بخت را دارد تا برای نخستوزیری بریتانیا تلاش کند در نخستین سخنرانی پس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جدید حزب کارگر هم دوباره به انتقاد از تجاوز نظامی به دیگر کشورها پرداخت و گفت: «بیایید نیرویی برای صلح، نیرویی برای تغییر در جهان باشیم». رهبر چپگرای جدید اپوزیسیون همچنین خشمگینانه از سیاستهای ریاضتی لندن انتقاد کرد و گفت: انگلیسیها خواستار «بریتانیایی بهتر، بریتانیایی عادلانهتر هستند. ما به سیاست اقتصادیای نیاز داریم که وضع زندگیها را بهبود بخشیده و بیعدالتی را محو کند.» و در نهایت گفت: «اوضاع میتواند تغییر کند و تغییر خواهد کرد». به نظر میرسد شعار تغییر او همراستا با شعار تغییر 7 سال پیش که اوباما را به کاخ سفید رساند نباشد و بر خلاف سلف کارگرش بلر و رقیب محافظهکار فعلیاش کامرون، کوربین دستکم اگر با نومحافظهکاران نمیجنگد با آنها دست دوستی هم نخواهد داد. کوربین پس از نطق پیروزی بلافاصله در تظاهرات حمایت از پناهجویان در اروپا شرکت کرد تا زنگ خطر را نه فقط برای دولت محافظهکار کامرون بلکه برای اشراف انگلیسی هم که دهههاست راه را بر عدالت اجتماعی حقیقی بستهاند به صدا درآورد. پیام او آنقدر واضح بود که «دیوید کامرون» نخستوزیر انگلیس دیروز گفت: «اکنون حزب کارگر تهدیدی علیه امنیت ملی، امنیت اقتصادی و امنیت خانوادههای ماست». این در حالی بود که شب پیش از آن کامرون در تماسی تلفنی انتخاب کوربین به رهبری حزب کارگر را به او تبریک گفته بود. همان روز انتخاب کوربین هم «مایکل فالون» وزیر دفاع انگلیس، او را تهدیدی برای امنیت پادشاهی دانسته و گفته بود: «حزب کارگر اکنون با این رهبر جدید، تهدیدی برای امنیت ملی است». در حال حاضر مهمترین دلیل عصبانیت دولت لندن از رهبری اپوزیسیون توسط کوربین این است که او به عنوان مشهورترین سیاستمدار ضد جنگ در جزیره شناخته میشود آن هم در شرایطی که کامرون همانند بلر هوای همراهی آمریکا در تجاوزی دیگر به خاورمیانه را در سر میپروراند. نام کوربین پس از تظاهرات معروف ضد جنگ سال 2003 دیگر بار اوایل تابستان امسال و ۲۵ روز بعد از انتخابات سراسری بریتانیا که به شکست فاحش حزب کارگر و استعفای اد میلیبند، رهبر این حزب منتهی شد، بر سر زبانها افتاد و رسانههای بریتانیا از احتمال نامزدی جرمی کوربین برای رهبری حزب خبر دادند. به گزارش بیبیسی، تا آن موقع به جز فعالان عرصه سیاسی کمتر کسی او را میشناخت و کمتر کسی فکر میکرد او ۳۵ رایی را که برای نامزدی در انتخابات نیاز دارد به دست آورد. هنوز ماه ژوئن به پایان نرسیده بود که جرمی کوربین با رای «قرضی» بعضی از نمایندگان به حد نصاب رسید و یکی از 4 نامزد رهبری حزب شد. بسیاری از این نمایندگان تنها میخواستند صدای اقلیت چپ هم در کارزار انتخاب رهبر حزب شنیده شود اما او به فاصله کوتاهی حمایت بزرگترین اتحادیههای صنفی بریتانیا را به دست آورد و نظرسنجیها نشان داد از نامزدهای دیگر یعنی ایوت کوپر، اندی برنهام و لیز کندال پیش افتاده است. در نهایت انتخاب او در روز شنبه از سوی کارشناسان به «زلزله سیاسی» در بریتانیا توصیف شد. او در سیاست خارجی مخالف جنگ و ماجراجویی نظامی است و از معدود نمایندگان حزب کارگر بوده که در سال 2003 علیه تجاوز نظامی به عراق رأی داد. همچنین کوربین از منتقدان شدید سیاست ریاضت اقتصادی و دولت محافظهکار است و بشدت با برنامههای دولت بریتانیا در جلوگیری از ورود مهاجران خارجی به انگلیس مخالفت میکند و خواستار پذیرش مهاجران است. همچنین رویکرد و ادبیات متفاوت و نظریههای چپگرایانه او تحولی در فضای سیاسی ایجاد کرده و افرادی در سطوح بالاتر از دولت یعنی خاندان سلطنتی، لردها و سرمایهداران را که حاکمان اصلی بریتانیا هستند نگران کرده است. این نگرانی بویژه به شعار محوری کوربین یعنی مبارزه با تبعیض طبقاتی معطوف شده است. بعید است دستگاه سلطنت در کشوری که یکی از احزاب اصلیاش تا این اندازه چپ میزد آتیهای داشته باشد اما در هر صورت او برای به لرزه درآوردن مهمترین ستون تبعیض طبقاتی در بریتانیا یعنی همان اشرافیت سنتی باید ستونی از مطالبات جدید مردمی را علم کند البته اگر ترورها و توطئههای سیاسی طبقه حاکم او را امان دهد.
کریستینا فرناندس: کوربین دوست آمریکای لاتین است ارسال به دوستان
گاف شاه سعودی در محل سقوط
گروه بینالملل: سرانجام یک روز پس از حادثه خونین مسجدالحرام، سلمان بنعبدالعزیز، شاه سعودی به همراه محمد بننایف و محمد بنسلمان، ولیعهد و جانشین ولیعهد به محل حادثه رفت. خالد الفیصل، امیر مکه و مشاور شاه نیز از شاه و همراهانش استقبال کرد. سلمان به هنگام بازدید گفت علل حادثه بررسی و نتیجه آن بزودی برای عموم اعلام میشود. ارسال به دوستان
100 زخمی در یورش صهیونیستها به مسجدالاقصی
گروه بینالملل: در پی دعوت سازمان یهودیان تندور برای یورش به مسجدالاقصی به بهانه نزدیکی اعیاد یهودی، نیروهای رژیم صهیونیستی دیروز با حمله به این مسجد و ممانعت از ورود نمازگزاران به داخل مسجد با آنها درگیر شدند. در این درگیریها صهیونیستها از گاز اشکآور و بمبهای صوتی علیه نمازگزاران استفاده کردند. منابع خبری از زخمی شدن دستکم 100 تن از نمازگزاران و محاصره حدود 50 فلسطینی در مسجدالاقصی و نیز بازداشت 30 تن از نگهبانان این مسجد خبر داد. همچنین گزارشها حاکی از آن است که اوری آریل، وزیر کشاورزی رژیم صهیونیستی همراه نیروهای صهیونیستی که به مسجدالاقصی یورش بردند، بوده است. صهیونیستها همچنین به عمر الکسوانی، مدیر مسجدالاقصی نیز حمله کردند و بخشهای جنوبی مسجد القبلی نیز در اثر پرتاب گاز اشکآور و بمبهای صوتی دچار آتشسوزی شد. روز شنبه یهودیان تندرو برای یورش به مسجدالاقصی دعوت کرده بودند. در همین حال جنبش مقاومت اسلامی حماس در واکنش به این حملات اعلام کرد حمله به مسجدالاقصی «جنایت جنگی» و با هدف تقسیم این مسجد است. عزت الرشق از رهبران حماس با بیان این مطلب تاکید کرد به هیچ قیمتی اجازه تقسیم الاقصی را نمیدهیم. ارسال به دوستان
روسیه انتقادهای اوباما درباره سیاست منطقهای این کشور را رد کرد
پیامهای ژئوپلیتیک پوتین درباره سوریه
گروه بینالملل: سخنگوی دفتر ریاستجمهوری روسیه اعلام کرد، از نظر مسکو، تلاشهایی که از سوی جناحهای خارجی برای تحمیل تصمیمهایی درباره آینده سوریه بر این کشور صورت میگیرد، قابل قبول نیست. دیمیتری پسکوف به خبرنگاران گفت: از نظر ما تحمیل تصمیمها از سوی جناحهای خارجی بر مردم سوریه امری است که نه تنها نمیتوان آن را پذیرفت بلکه در عین حال خطرناک است. وی خاطرنشان کرد، ولادیمیر پوتین، رئیسجمهوری روسیه بارها تاکید کرده تصمیمگیری درباره آینده سوریه باید بر عهده مردم این کشور باشد. سخنگوی کرملین اعلام کرد هیچ جایگزینی برای دولت سوریه جهت تضمین امنیت و وحدت کشور و مقابله با داعش نیست. وی ضمن تاکید بر اینکه هیچ جایگزینی برای دولت مشروع سوریه جهت تضمین امنیت و وحدت کشور و مقابله با داعش نیست انتقادات باراک اوباما، رئیسجمهوری آمریکا درباره استراتژی روسیه در سوریه را رد کرد. در همین راستا، نیکولاس کیگووسدف، کارشناس سیاست خارجی و امنیت ملی آمریکا در مقالهای در نشریه نشنالاینترست نوشت: «مسکو با صدای بلند و قوی میگوید آماده است به وعدههایش عمل کند و مشارکت فعالانه در تحول اوضاع در خاورمیانه را پیشنهاد میکند. همکاری فنی و نظامی بین مسکو و دمشق راهی است که ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه با آن 5 پیام ژئوپلیتیک را به جهان میفرستد. نخست آنکه اظهارنظرها درباره فروپاشی روسیه کاملا اغراقآمیز است و پیشبینیها مبنی بر اینکه مجازاتهای غربی، سقوط بهای نفت و کند شدن رشد اقتصادی چین کرملین را در آستانه ورشکستگی قرار داده است، هنوز زود است. روسیه همچنان یکی از معدود کشورهای جهان است که میتواند نیروهایش را به خارج از مرزهای خود بفرستد و از آنها دفاع کند و کرملین مشارکت فعالانه در تحول اوضاع در خاورمیانه را پیشنهاد کرده است. دومین پیام این است که پوتین به روشنی نشان داد دیدگاه واشنگتن را مبنی بر اینکه برکناری یک رهبر سرسخت به ثبات درازمدت در خاورمیانه منجر خواهد شد، قبول ندارد. پوتین بیش از یک بار اعلام کرد اگر غرب بخواهد موج آوارگان را کاهش دهد و تهدید تروریسم را کم کند، تجربه به دست آمده در عراق و لیبی ثابت کرد سرنگونی بشار اسد نتایج مورد نظر را در بر نخواهد داشت. چهارم اینکه کرملین خطوط قرمز خود را ترسیم کرده است. روسیه دست روی دست نمیگذارد تا بشار اسد در نتیجه مداخله نظامی خارجی از سمتش کنار برود. پنجمین پیام هم این است مسکو آماده عمل به تعهداتش است حتی اگر این امر مستلزم برخی فداکاریها به شکل هزینههای مادی باشد و کشورهایی نظیر جمهوری آذربایجان و مصر که درباره اراده آمریکا برای تضمین شکوفایی خود تردید دارند، احتمالا متوجه این موضوع شدهاند». ارسال به دوستان
قاهره نزدیکتر به دمشق دورتر از ریاض
چرا مصر به یمن نیرو اعزام نکرد؟
گروه بینالملل: هفته گذشته، منابع آگاه اعلام کردند که علی مملوک، رئیس دفتر امنیت ملی سوریه پس از اینکه چندی پیش به عربستان سفر و با مقامات این کشور دیدار کرد، این بار به قاهره رفته و با عبدالفتاح السیسی، رئیسجمهوری مصر دیدار کرده است. پایگاه اینترنتی رایالیوم در سرمقاله روز شنبه خود به بررسی این موضوع پرداخت و نوشت: «دولت مصر به سمت در پیش گرفتن سیاست مستقل منطقهای در محیط جغرافیایی خود گرایش پیدا کرده است که این امر بویژه درباره پرونده سوریه نمود پیدا کرده است که بر این اساس، مصر از کشورهای حوزه خلیجفارس بویژه عربستان سعودی که از حامیان آن هستند، فاصله گرفته است. شاید این موضوع لغو سفر رسمی سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان سعودی را تفسیر کند که قرار بود پس از بازگشت از سفر خود به واشنگتن، عازم قاهره شود. ولی او ترجیح داد برای گذراندن تعطیلات خود به سمت طنجه در مراکش سفر کند و از آنجا مستقیما به ریاض برود. دولت مصر از زمان سرنگونی محمد مرسی، رئیسجمهور منتخب و رسیدن عبدالفتاح السیسی بر مسند ریاستجمهوری، به طور کامل مواضع خصمانه علیه بشار اسد، رئیسجمهوری سوریه را کنار گذاشته و از معارضان لیبرال و چپ سوریه نیز استقبال کرده است و همچنین میزبان نشستهای آنها در قاهره بوده است که به دعوت رسمی و تحت نظارت وزارت خارجه آن برگزار میشد ولی مصر اصرار داشت که گروه اخوانالمسلمین در سوریه در این نشستها مشارکت نداشته باشد. مصر همچنین از تصمیم اتحادیه عرب مبنی بر عدم واگذاری کرسی سوریه به ائتلاف معارضان مورد حمایت قطر و عربستان سعودی حمایت میکرد. سفر غیرمنتظره سرلشکر علی مملوک، رئیس دفتر امنیت ملی سوریه به قاهره در دهه سوم ماه گذشته (میلادی) و دیدار او با رئیسجمهور السیسی و فرماندهان ارتش و دستگاههای امنیتی مصر یک گام بزرگ به سمت همگرایی و احیای روابط کامل دیپلماتیک بین دمشق و قاهره ارزیابی میشود و چهبسا احیای روابط قریبالوقوع باشد. سفر ماه گذشته رئیسجمهور السیسی به مسکو که همزمان با سفر عبدالله دوم، پادشاه اردن و محمد بن زاید، ولیعهد ابوظبی انجام شد، ائتلاف جدید عربی- روسی را برای هماهنگی در مسائل منطقهای بویژه سوریه ایجاد کرد و این ائتلاف در مقابل ائتلاف آمریکایی- سعودی – ترکی قرار دارد. چهبسا فرود 2 هواپیمای روسی حامل کمکهای نظامی به سوریه در فرودگاه لاذقیه و نیز افزایش حمایت روسیه از نظام سوریه بر پایبندی این محور به حمایت از رئیسجمهوری سوریه و تایید مشروعیت او تأکید میکند، در شرایطی که معارضان مسلح سوریه به فضل پشتیبانیهای عربستان سعودی، ترکیه، قطر و آمریکا حملات خود را در حومه دمشق افزایش دادهاند. روشن است که سرلشکر علی مملوک که با میانجیگری روسیه به جده سفر و با جانشین ولیعهد سعودی دیدار کرد، مرد قویای است که به نمایندگی از رئیسجمهور اسد در ماموریتهای دشوار نظامی و امنیتی ایفای نقش میکند و همزمان از اعتماد دولت روسیه برخوردار است و این امر نشان میدهد که او شاید ماموریتهای دیگری نیز در روزها و ماههای آینده انجام دهد. شاخصهای زیادی ثابت میکند که معادلههای سیاسی و نظامی درباره اوضاع سوریه وجود دارد و از همان آغاز بحران یعنی از 5 سال گذشته ایجاد شده و بهتدریج ولی شتابنده در حال تغییر است و یکی از بارزترین وجوه این تغییر ظهور نقش مصر و روسیه به ضرر مواضع عربستان سعودی و ترکیه است. روابط مصر و سوریه رو به بهبود میرود و این روابط به ضرر روابط مصر و عربستان سعودی است که در حال ورود به مرحلهای از تنش شده است. یکی از دلایل سردی این روابط، موضع عربستان سعودی است که ایجاد نیروی مشترک عربی را - که ایده مصر و مورد حمایت امارات عربی متحده و اردن بود - به تاخیر انداخت و مصر نیز با عدم اعزام نیروی زمینی به یمن به این موضع سعودی واکنش نشان داد. همچنانکه ژنرال احمد عسیری، سخنگوی عملیات موسوم به «توفان قاطعیت» این واقعیت را فاش و اعزام سربازان مصر به مارب که مقر نیروهای زمینی ائتلاف برای حمله به صنعا بهشمار میرود را رد کرد. مصرِ رئیسجمهور السیسی از 2 مانع اساسی رنج میبرد: قطر و اخوانالمسلمین. ارتباط تنگاتنگی بین این دو وجود دارد. هر دوی آنها پیوند مشترکی برای همگرایی مصر با سوریه و مسکو و نیز فاصله گرفتن آن از عربستان سعودی ایجاد کردهاند. ارسال به دوستان
چهارگوشه
تقدیر ترکیه از آیتالله سیستانی ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|