«شاخه‌های روز» رمانی بومی انقلابی در فضای سال 57 است، پیش از این، آثار بسیاری در این زمینه به چاپ رسیده است اما وجه تمایز اثر کی قبادی پرداختن به موضوع انقلاب در بستر بومی آن است، در واقع ما در این اثر با ژانری مواجهیم که درک محیطی در آن بر سایر زمینه‌هایش غلبه دارد. «شاخه‌های روز» اولین رمان بومی سبزوار است که به مساله انقلاب سبزوار پرداخته و بعضی از وقایع آن را بیان کرده است. رمان در دو زمان روایت می‌شود؛ زمان حال و زمان انقلاب. راوی زمان حال، جوان 24 ساله‌ای است که از اول عمر تا به حال، با مادر و برادرش زندگی می‌کرده است. برادرش برای تحصیل به خارج از کشور رفته و حالا یک ماهی است که پاکتی حاوی چند برگ کاغذ، توسط دختری ناشناس به مادرش رسیده و روند طبیعی زندگی آنها را به هم ریخته است. مادر عازم سفر حج است و راوی، این کاغذها را با سختی زیاد پیدا می‌کند تا پی ببرد چرا مادرش با خواندن این نوشته‌ها، اینگونه آشفته و به هم ریخته شده است. رمان در طول سفر مادر در حج، با گریز به مطالبی که در کاغذها نوشته شده ادامه پیدا می‌کند. مطالب این کاغذها با محوریت انقلاب سبزوار و قهرمانی شخصی به اسم گودرز دنبال می‌شود. در نهایت پس از رفت‌وآمد در زمان حال و گذشته، ما رابطه این کاغذها با مادر و دیگر شخصیت‌ها و ماجراها را متوجه می‌شویم.
علت نامگذاری «شاخه‌های روز» برای این رمان این است که اگر ما انقلاب را به روز و روز را به درخت تعبیر کنیم، این درخت یکسری شاخه‌ها دارد که شاخه‌هایش را در این رمان می‌بینیم. به گزارش فارس، حسن کی‌قبادی 2 رمان به نام‌های «42روز کچل» و «روزگار بوسه و خون» و همچنین 2 فیلم مستند لبیک در کیلومتر 665 و نور جهان را در کارنامه خود دارد و «شاخه‌های روز» در 450 صفحه توسط انتشارات شهرستان ادب به چاپ رسیده است. داستان در 2 فضای متفاوت اما در دل هم روایت می‌شود. نیمی از وقایع در گذشته و نیمی در حال شکل می‌گیرد. راوی جوانی است که پدرش شهید شده و به تازگی مادرش به حج رفته، او حالا دنبال برگه‌هایی می‌گردد که حالات روحی مادرش را مدتی است به هم ریخته. جوان کاغذها را پیدا می‌کند و اینجاست که زندگی مبارزی به نام گودرز در داستان شکل می‌گیرد، در ادامه خواننده با فراز و فرودهای بسیاری مواجه است که همین نکته رمان کی‌قبادی را جذاب‌تر کرده است. در واقع گودرز قهرمان داستان در زمان گذشته یا همان انقلاب است، آنچه در این داستان حائز اهمیت است گره خوردن ماجراهایی از زندگی، مبارزه، عشق و گذشته است. حسن کی‌قبادی کوشیده است در پیرنگی منسجم روابط علی و معلولی را طوری طراحی کند که نقطه ابهامی در داستان باقی نماند تا حوادث سلسله‌وار و در کنار همدیگر کل واحدی را تشکیل دهند که در آن کمتر تضاد معنایی به چشم می‌خورد. داستان با زاویه دید اول شخص روایت می‌شود،  ما در این نوشتار با اثری یک خطی مواجهیم و هرچند نثر چندان فراز و فرودی ندارد اما زبان اثر همه فهم و به دور از اطناب واژگان ادبی است.  «حالا که وقت رفتنش به حج شده پاشو کرده تو یه کفش که نمی‌رم. می‌پرسم چی شده مامان؟ تو که گفتی طلب شدی، هر روز قند تو دلت آب می‌شد وای که این نوشته‌ها با تو چه کرده؟»
از همین دیالوگ ساده اما پر حادثه، داستان وارد جریان اصلی‌اش می‌شود. کم‌کم با یک فلاش‌بک سر و  کله گودرز که شخصی مبارز و فعال در زمان انقلاب است پیدا می‌شود. او از آن دست ‌آدم‌هایی است که کمتر در پی اشتغالات روزمره است، مدام در تلاش و تکاپو است و از همه مهم‌تر فعالیت‌های انقلابی می‌کند، تشکیلاتی هم دارد. در مقابل گودرز، شخصی دیگر که ضد دین و بی‌رحم و خیانتکار است پیدایش می‌شود و همین سرهنگ منوچهر است که دائما با گودرز درگیر است و او را شکنجه می‌کند تا دست از مبارزه بردارد.  دیالوگ‌ها اغلب محترمانه و بومی است، مگر در پاره‌ای و آن هم دیالوگ‌های مربوط به سرهنگ و تیمسارهای شاهنشاهی، آنجاست که ما گاهی از زبانشان فحش و بد و بیراه و پاره‌ای سخنان سخیف می‌شنویم که برای ارائه تصویری از شخصیت‌شان شاید بی‌ربط هم نباشد. نویسنده کوشیده است فضا را طوری ترسیم کند که در خواننده حس همزادپنداری ایجاد شود؛ فضایی پر از تلاش و شور زندگی. در همین بازه زمانی است که انقلاب شکل پررنگ‌تری به خود می‌گیرد. شخصیت‌های رمان باورپذیر بوده و دارای فعل و انفعالات کنش‌دار هستند، آدم‌هایی زنده که گویی در اطراف ما می‌زیسته‌اند و دغدغه‌هایشان دور از ذهن نیست. در داستان اندیشه‌های انقلابی همه جا به چشم می‌خورد، در دیالوگ، شخصیت‌پردازی و فضاسازی و در واقع می‌توان گفت نویسنده به هدف خود که ارائه اثر انقلابی و احساسی و عاطفی است نائل آمده است.
 

مرتضی اسماعیل‌دوست: 15 مهر مصادف با روز تولد سهراب سپهری بوده که از حسب روزگار مصادف با روز روستا نیز است و حالا با کمی فاصله از تصادفی چنین با قافیه می‌توان از تناسب روح طبیعت‌گرای شاعر با سادگی نهفته در بطن روستا مطلب نوشت و از نان گرم نشسته در سفره پُر احساس سهراب تا جهان بی‌ریای مانده در نقش و نگار آسمان زیستن به‌عنوان نشانه‌ای روشن در بطن شاعرانگی نام برد. بیراهه نیست که شعر فارسی از روزگار گذشته تاکنون تحت تاثیر عناصر طبیعی بوده و هست. عناصری که سبب‌ساز هم‌قرینگی شاعر با طبیعت شده و کشف صنایع ادبی گوناگون را در پی داشته است. سهراب سپهری، شاعر خلوتِ بی‌ریای واژه‌ها برای تابلوی زیستن آدمی است. شاعری که در جوار خنده گل‌ها، طرح دوست را بر دل نسیم خوش طبیعت به نقاشی درآورده و همگرایی با زبان خوش ‌الحان پرندگان بهاری در قاب دلش به شعری نیلگون درمی‌آید. اگر چه در گذر سال‌ها در پی شکل‌‌یابی جوامع مدرن‌گرای شهری، عناصر روستایی به کناره نگاه مردمان امروزین رسیده است اما ذات ساده و پاک شاعرانگی را همچنان در میان مجموعه‌های مختلف شعر و ادب فارسی می‌توان جست و تجربه سیر و سفرهای شاعرانه را در فضایی آسمانی رصد کرد. سهراب سپهری برای رسیدن به خلوت‌سرایی عاشقانه، سراغ «قریه چنار» و کویرهای کاشان رفت و در مجموعه‌های «شرق اندوه» و «آوار آفتاب» به احساسی آمیخته با طبیعتی دلربا رسید. شعر «صدای پای آب»، رمز ورودی نزدیک به منظر جهان خاص و خلوت‌گزین شاعر در دل طبیعت سبز و ساده آراستگی است که مخاطب را به درون قابی روشن از منظره‌ای بهشت‌گونه می‌برد. سهراب سپهری با شعر کمال یافته «در گلستانه» به زیبایی زیست شاعرانه خود را در دل فضاهای روستایی کاشان به تصویر درمی‌آورد و در حال و هوای روستای گلستانه می‌توان به درک «دشت‌های فراخ»، «کوه‌های بلند» و «بوی علف» رسید. مطابق وصیت شاعر بنا بوده سهراب در همین روستای خوش نوا به خاک سپرده شود اما پس از فوت او به دلیل حفظ مزارش از طغیان رود، سهراب سپهری در صحن امامزاده سلطان علی در دهستان مشهد اردهال آرمیده شد. حالا با گذشت سال‌ها از عبور تازیانه شهرنشینی بهتر می‌توان به «صدای پای آب» گوش سپرد:
«از چنار، از پشه، از تابستان
 روی پای‌تر باران به بلندی محبت برویم
در به روی بشر و نور و گیاه و حشره باز کنیم
کار ما شاید این است
که میان گل نیلوفر و قرن
پی آواز حقیقت بدویم».

نشر بصیرت (وابسته به انتشارات حکمت) در بستر طراحی مجموعه‌ای مکتوب با نام «یک فیلم، چند نگاه»، چندی است که کتاب‌های «روبان سفید»، «آینه» و «آواتار» را راهی بازار نشر کرده است. تازگی این مجموعه ارزنده و نگاهی ویژه که به آثار ماندگار سینمایی دارد، بهانه‌ای برای پیشنهاد این هفته بخش «کتاب‌خوان» شده است.
روبان سفید
کتاب «روبان سفید» درباره فیلمی به همین نام از میشائیل هانکه، فیلمساز صاحب‌فکر اتریشی و نخستین کتاب از مجموعه آثار «یک فیلم، چند نگاه» است که در آن پیتر برونت، راجر ایبرت، تیم کاکول، روی گروندمان، جان اُر و جیمز ویلیامز با ترجمه حمید باقری، مهدی نوغانی و حامد عزیزیان به مشخصات فیلم و دنیای تکان‌دهنده اثر و سینمای هانکه و جایگاه روبان سفید در سینمای این فیلمساز برجسته و صاحب‌سبک می‌پردازند. همچنین گفت‌وگویی خواندنی با هانکه در این کتاب جای گرفته که در آن فیلمساز گفته است: «سال‌ها تلاش من بر این بود که به مخاطب ذره‌ای از تجربه رها بودن و آزادی را که در دیگر هنرها وجود دارد بچشانم. موسیقی، نقاشی و هنرهای زیبا، فضایی را برای تنفس و رها بودن با توجه به خود اثر برای مخاطب ایجاد می‌کند». فیلم «روبان سفید» محصول سال 2009 یکی از آثار سینمایی مطرح میشائیل هانکه است که نخل طلای جشنواره کن و نیز جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان و نامزدی اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان را به ‌دست آورد و با وجود سیاه و سفید بودن، جایزه انجمن فیلمبرداران و منتقدان آمریکا را برای بهترین فیلمبرداری تصاحب کرد. فیلم، ماجراهای تنش‌ها و حوادث مرموزی را به تصویر درمی‌آورد که برای اهالی روستایی در آلمان سال‌های آغاز جنگ اول جهانی روی می‌‌دهد. یک شاهکار بازسازی‌شده تاریخی و در عین حال نقدی تاریخی- اجتماعی که قدرت و شایستگی کارگردانی توانا را نشان می‌دهد. کتاب «روبان سفید» به‌سادگی خواننده را به دنیای مناسبات خشونت‌ورزانه جهانی رو به نابودی وارد می‌کند و فیلمساز با کنتراست بصری و همانند یک نقاشی سیاه‌قلم به‌تدریج به سمت خاکستری شدن پیش می‌رود. کتاب «روبان سفید» در برگیرنده مقالاتی از منتقدان صاحب‌نظری است که هر یک از منظری خاص به این اثر هوشیارانه هانکه پرداخته‌اند.
آینه
فیلم «آینه» اوج حضور زمان و نامیرایی است. نمونه درخشان دیگری از سینمای شاعرانه فیلمسازی که رویایی کودکانه را در ایوان نور و روشنایی، پیشکش دریچه ذهنی پویا قرار می‌دهد. آندری تارکوفسکی، شاعر بی‌بدیل سینما با «آینه» و «ایثار» و «کودکی ایوان»، ایمان و گذشته فردی‌‌اش را دوباره بازمی‌یابد و با شمعی روشن در «آندری روبلوف» یخ‌زدگی آدمی را در سراب دلهره و شک، جانی دوباره می‌بخشد. شک و ایمانی که با «استاکر» به اوج خود می‌‌رسد تا «سولاریس»‌گونه پا در فضایی فرازمینی نهد. کتاب «آینه» یک گاهنماری بر شمایل فیلمساز ارائه داده و آینه روبان رویایی تارکوفسکی را از زبان فیلمساز ارائه می‌دهد. کتاب «آینه»، هزارتوی خلاقیت کارگردان را در بستر فرهنگ، تاریخ و طبیعت منعکس کرده و سیمای مادران و پدران را در تصاویری دور و نزدیک از نگاهی دامنه‌دار منعکس می‌کند، چرا که تارکوفسکی، مادر را بازتابی از زمانه خودش نامیده که از طریق او ارزش‌های معنوی جامعه را ردیابی می‌کند. شاعرانگی، مثل حضور موزون مادر در همه‌ لحظات فیلم جاری ا‌ست و تارکوفسکی به دنبال ترسیم رنج آدمی و فاصله‌اش با روشنایی است. مطابق فیلمنامه اولیه که «روز روشن روشن» نام داشت، قرار بود از فیلم‌های مستند کمتری استفاده شود و در عوض بیشتر خاطرات دوران کودکی تارکوفسکی مبنای کار قرار گیرد. همان‌گونه که تارکوفسکی در مصاحبه‌ای منعکس‌شده در این کتاب به آن اشاره می‌کند: «آینه، فیلمی اتوبیوگرافیک است. اتفاق‌هایی که در فیلم می‌افتد همه اموری واقعی است که برای نزدیک‌ترین بستگان من رخ داده. درست به همان صورتی که در بخش‌های فیلم وجود دارد». پاتریک هینن، جرمی مارک رابینسون، ناتالی سینِسیوس و پیتر گرین با ترجمه‌های حامد عزیزیان و حمید باقری، دریچه‌های مختلفی از «آینه» را به مخاطب ارائه داده و نهمین فیلم برتر تاریخ سینما از سوی مجله سایت‌اند ساوند در سال 2012 را به واکاوی درآورده‌اند.
آواتار
فیلم «آواتار» در سال 2009 به اتفاق مهمی در صنعت سینما بدل شد و جدا از تحلیل‌های مفهومی اثر در جهانی نامیرا می‌توان آن را به عنوان اثری پیشرو در ژانر علمی - تخیلی شناخت. جدا از ابعاد داستانی فیلم باید از شاخصه‌های صنعتی «آواتار» در هدایت مخاطب به فضایی رویاپردازانه یاد کرد که با بهره‌گیری از آخرین ابزارهای تکنولوژی و مشورت با متخصصان علمی حاصل شد، چنانکه استفان بکستر، یکی از برجسته‌‌ترین نویسنده‌های علمی‌ - ‌تخیلی معاصر که سابقه فعالیت‌های علمی و مهندسی را در پیشینه دارد، با کاوشی روشنگرانه در دنیای علم به نگارش آن پرداخت. کتاب «آواتار» نوشته استفان بکستر با ترجمه پوریا ناظمی تاملی بایسته در جهان تفکری آواتار داشته و در این سفر موشکافانه به ابعاد مختلف ساخت این اثر عظیم جیمز کامرون پرداخته است.  دنیاهای رویایی و پرونده‌ای برای زیست‌شناسی استوانه‌ای و شیاطین و فرشتگان بخشی از دغدغه‌های نویسنده در این کتاب بوده که نگاهی فراسینمایی به آواتار افکنده و دامنه‌های مختلف زیست‌محیطی، فلسفه، تکنولوژی و معنوی را در برگرفته است. از این رو کتاب، دیدگاه ما را ورای آنچه روی پرده می‌بینیم خواهد گستراند و ساختار درونی اثر را که حاصل تفکر مهندسی‌شده و ذهن خلاق نویسنده است، نمایان می‌کند. این کتاب اگر چه به بهانه فیلم «آواتار» و در مسیر سفر قهرمان آن نوشته شده، اما درباره علم و فناوری و چشم‌انداز آینده آن است. در فیلم «آواتار» ما نشانه‌هایی بصری از میدانی مغناطیسی را به شکلی شاعرانه مشاهده می‌کنیم. همان کمان‌های طاق‌مانند سنگی که در مناطقی که میدان‌های قوی مغناطیسی وجود دارد به چشم خورده و یادآور شراره‌های خورشیدی هستند. در کتاب «آواتار»، نویسنده نموداری از سفر جیک سالی از زمین ویران‌شده به دنیایی جدید را ترسیم کرده و دایره‌ای از ناامیدی موجود تا رسیدن به رستگاری را منعکس می‌کند و جهانی بیگانه با هویت زیستن را به یادمان می‌آورد. دنیایی با فناوری شگرف اما از نظر زیست‌شناسی در حال فروریزش که دچار شکاف و دست به گریبان منازعه‌های بسیار است.

حاشیه‌های دیدار جانبازان با مقام معظم رهبری در شبکه مستند
برنامه «روایت دیدار» به حاشیه‌های جالب توجه دیدار جانبازان قطع نخاع و بالای 70 درصد و خانواده‌های آنها با مقام معظم رهبری می‌پردازد. به گزارش روابط عمومی شبکه مستند سیما، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی یکشنبه 29 شهریور و در آستانه هفته دفاع مقدس، به مدت 2 ساعت و نیم، با جمعی از جانبازان قطع نخاع و جانبازان بالای 70 درصد و همچنین خانواده‌های آنان دیدار کردند. قسمت جدید از مجموعه «روایت دیدار»، حاشیه‌های این دیدار را به مدت 40 دقیقه روی آنتن می‌فرستد و در این قسمت با روایت این حاشیه‌ها مشکلات جانبازان بالای 70 درصد بررسی و شور و اشتیاق آنها در دیدار با رهبر انقلاب به تصویر کشیده می‌شود.  «روایت دیدار» یکشنبه 19 مهر ساعت 23 از شبکه مستند سیما روی آنتن می‌رود و بازپخش آن ساعت 9 صبح روز دوشنبه 20 مهر و ساعت 17 سه‌شنبه 21 مهر خواهد بود.

دلنوشته روح‌الله سهرابى در پی شهادت سردار همدانی
به فراموشى‌ات عادت نخواهیم کرد
روح‌الله سهرابى، کارگردان جوان سینمای ایران که فیلم «خاکستر و برف» را در اکران دارد، در یادداشتی به مناسبت شهادت سردار حسین همدانی نوشت:  «به فراموشى‌ات عادت نخواهیم کرد... دلتنگى اما حکایت دیگرى است... سردار سرافراز وطنم! شهادت غریبانه‌ات قلب ملتى را به درد آورد. ملتى که تو را آسان به دست نیاورده بود. البته که آسان هم از دست نداد. هنوز نامت کابوس فراموش‌نشدنى روبه‌صفتانى است که شوکت پوشالی‌شان تنها و تنها زنان و کودکان بى‌دفاع سرزمینى خسته از ظلم را نشانه رفته است. نامت، هنوز مى‌تواند خواب شیطان‌صفتان سنگدل را آشفته سازد. نامت هنوز امنیت خاطرى است براى همه آنان که امنیتشان به تاراج رفته است. نامت همواره یادآور دورانى است که سرشار بود از دفاع. دفاعى سخت. سخت و مقدس. نامت آن سال‌ها هم نامى بود، وقتى براى سرت جایزه مى‌گذاشتند.... سردار روزهاى سخت دفاع؛ سال‌هاى سال است تو را می‌شناسم... نه من، که همه ایران تو را می‌شناسند... بیشتر از ما اما در آن سوى مرز‌ها کودکانى تو را مى‌شناسند که سوغات شبشان وحشت و سرگرمى روزشان آتش است و بیشتر از مردم مظلوم بى‌دفاع، در و دیوار حرم پیام‌آور کربلاست که تو را مى‌شناسد... آنجا که هنوز یاد حضورت کافى است تا ددمنشان ناامیدانه آرزوى رسیدن به آن را به گور ببرند. سردار پرابهت وطنم! صلابت نام و نجابت نگاهت، هنوز برایمان تازه است... تازه و عجیب... عجیب و باورنکردنى! یاد همه روز‌ها و شب‌هایى بخیر که سپاه ایران، هنوز «تو» را داشت.... سردار خستگى‌ناپذیر ایران عزیز! دل همه ایران برایت تنگ مى‌شود... دل مردمان مظلوم و تنهاى سوریه و عراق و یمن بیشتر حتی!... باورکن، سردار شجاع کشورم!... به فراموشى‌ات عادت نخواهیم کرد... دلتنگى اما حکایت دیگرى است....

محسن رضایی:
تأثیرگذاری «آبی‌ترین وصال» قابل مقایسه با نمایش‌های دیگر نیست
محسن رضایی با تماشای نمایش «آبی‌ترین وصال» این اثر را یک ترکیب هنری و ابتکار زیبا دانست و آن را عاملی برای ایجاد خودباوری در میان جوانان و افتخار و اطمینان به کشور در میان مردم معرفی کرد که قابل مقایسه با نمایش‌های دیگر نیست. به گزارش روابط عمومی مرکز هنرهای نمایشی انقلاب اسلامی مهنا، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام اظهار کرد: این نمایش ترکیبی از فیلم، تئاتر و نمایش‌های قدیمی ایرانی است که قبلا به صورت تعزیه در ایران باستان اجرا می‌شد. «آبی‌ترین وصال» را می‌توان یک ابتکار خوب و ترکیب هنری زیبا دانست. وی افزود: حس لازمی که شاید در فیلم‌ها به بیننده منتقل نمی‌شود، در اینجا به مخاطبان انتقال پیدا می‌کند و مردم با واقعیت‌های تاریخی خودشان آشنا می‌شوند. بنابراین چنین نمایشی تاثیر خاص و بسزای خودش را دارد؛ تاثیری که ممکن است نمایش‌های دیگر نتوانند موفق به ایجاد آن شوند.

نگاهی تخصصی در «نقد شعر معاصر»
برنامه تلویزیونی «نقد شعر معاصر» از سری برنامه‌های «نقد 4» با نگاهی تخصصی به شعر معاصر هر هفته یکشنبه‌شب‌ها روی آنتن شبکه 4 می‌رود. به گزارش مهر، کورش انصاری، تهیه‌کننده برنامه «نقد شعر معاصر ایران» گفت: این برنامه زنده جزو اولین تولیدات تلویزیونی است که به طور تخصصی و متمرکز به شعر معاصر توجه و تمام حواشی و اخبار پیرامون این مساله را به طور اختصاصی
 بررسی می‌کند.

کتاب «مهتاب خین» روایتی از خاطرات شهید همدانی
کتاب «مهتاب خین» حاصل گفت‌وگوهای طولانی حسین بهزاد با شهید سردار همدانی است؛ کتابی که آدمی را می‌برد به سال‌های حماسه و دفاع، خاطراتی که به گفته ناشر روایتی است دست اول از جنس تاریخ شفاهی. این کتاب رخدادهای مربوط به سال‌های مبارزه علیه دیکتاتوری پهلوی، انقلاب اسلامی بهمن 57، استقرار نظام نوین، تاسیس سپاه پاسداران، نبردهای داخلی جبهه کردستان و ناگفته‌های بسیار از پیکارهای جبهه غرب و جنوب در مصاف با ارتش متجاوز رژیم بعث عراق را دربر می‌گیرد.  سردار همدانی در این کتاب، به خوبی به نحوه انجام عملیات‌های فتح‌المبین و بیت‌المقدس پرداخته و رشادت‌های رزمندگان استان همدان را در جبهه‌ها تشریح کرده است.

محمدمهدی حیدریان
 مدیر پروژه «محمد رسول‌الله(ص)»:
مجیدی انتخاب «آقا» بود
محمدمهدی حیدریان، مدیر پروژه «محمد رسول‌الله(ص)»، ایده اولیه ساخت این فیلم  را از سوی مقام معظم رهبری دانست و در این باره گفت: مقام معظم رهبری از دیرباز در حوزه فرهنگی و هنری حضور مشخصی داشتند؛ به معنای اینکه خودشان مستقیما در فضای فرهنگی و هنری داخلی و بین‌المللی حضور داشته و دارند و همیشه با حساسیت موضوعات را دنبال می‌‌کنند. ممارست در این نوع نگاه و تبدیل شدن آن به بخشی از شخصیت ایشان، باعث می‌شود که به طور طبیعی آقا صاحب ایده، پیش‌بینی و ضرورت‌سنجی در هر حوزه‌ای شوند. ایشان تحلیل‌شان مبتنی بر اهلیت و عضویت و اشراف بر این حوزه بود و اعتقاد داشتند الان دیگر وقتش است که ما درباره حضرت رسول(ص) کاری کنیم. به گزارش تسنیم، حیدریان افزود: این تحلیل و نیاز‌سنجی ابتدایی ایشان بود و با توجه به جامعیت و اشرافی که ایشان بر موضوع سینما دارند، تشخیص اینکه چه کسی برای این موضوع بهترین است هم امر پیچیده‌ای نیست. حضرت آقا با همه قابلیت‌ها و اشرافی که داشتند، آن فرد را پیدا کردند و این جرقه را در مجیدی روشن کردند.

بازنشر 2 دفتر شعر سپید عاشورایی خیمه در بازار کتاب
در آستانه ماه محرم نشر خیمه 2 دفتر شعر سپید عاشورایی از سیداکبر میرجعفری و محمدمهدی رسولی را بار دیگر روانه بازار کتاب کرد.   به گزارش مهر، مجموعه شعر «چند مجلس از دهه اول» از سروده‌های سیداکبر میر‌جعفری است که در قالب شعر سپید عاشورایی سروده شده و مشتمل بر مقدمه، اشعار و متنی با عنوان هنر شیعه کردن اشیا است. اشعار این کتاب با نگاه اجتماعی و روحانی به کربلا و با تاثیر فرهنگ عاشورا در زندگی و روزگار ما سروده شده است. مجموعه شعر «هوای ماریه ابری است» نیز عنوان سروده‌های سپید عاشورایی محمدمهدی رسولی، نقاش نویسنده و شاعر معاصر است که بیش از هر چیز به تجربه‌های تازه رسولی در فضای شعر تکیه دارد.

ضرورت انتقال مفهوم ایثار و شهادت به نسل جوان
دبیر پنجمین جشنواره‌ سراسری تئاتر ایثار، با اشاره به اینکه درحال حاضر کشور درگیر جنگ نرم است، بر لزوم انتقال مفهوم ایثار و شهادت به نسل جوان با استفاده از همه ظرفیت‌های هنری تاکید کرد.  به گزارش تسنیم، حسینعلی بیات، دبیر جشنواره در نشست خبری جشنواره سراسری تئاتر ایثار گفت: این جشنواره در شروع به کار خود به صورت منطقه‌ای فعالیت داشت و پس از برگزاری 3 دوره به حالت سراسری درآمد که در دوره پیش به دلیل برخی مسائل مالی، دو بخش نمایش‌ خیابانی و نمایش‌نامه‌نویسی حذف شد.  بیات در ادامه  با بیان اینکه هدف ما در این جشنواره، انتقال پیام و وصایای شهدا در قالب نمایش‌های صحنه‌ای است، از صاحبان قلم و فکر برای نگارش متون خود در این موضوعات دعوت کرد و توضیح داد: ما تصمیم داریم همه آثار را با یک کیفیت مناسب ضبط کنیم تا بتوانیم بعد از جشنواره آنها را از تلویزیون پخش کنیم ضمن آنکه تهیه‌ 3 مستند گزارشی و حمایت از اجرای عمومی آثار منتخب و معرفی اثر برگزیده به دبیرخانه‌ بین‌المللی جشنواره تئاتر فجر، از دیگر برنامه‌های ما پس از اتمام جشنواره‌ است. پنجمین جشنواره سراسری تئاتر ایثار از 15 تا 20 مهر سال جاری در تهران برگزار می‌شود.