تعزیه یا تعزیت به معنای سوگواری بوده و گونه‌ای از نمایش مذهبی منظوم است که در آن عده‌ای اهل ذوق و کارآشنا در جریان سوگواری‌های ماه محرم و برای نشان دادن ارادت و اخلاص به اهل بیت، طی مراسم خاصی بعضی از داستان‌های مربوط به واقعه کربلا را پیش چشم مخاطبان بازآفرینی می‌کنند. در تعزیه چون اهمیت خواندن هنرمندانه اشعار بیشتر از روش اجرا و نمایش واقعه‌هاست، آن را تعزیه‌خوانی نیز گفته‌‌اند. مسلمانان از قرون اولیه اسلامی کوشیده‌اند عزاداری سالار شهیدان را با شور و شوق وافری برگزار کنند با این اندیشه که مردم را با وقایع غم‌انگیز کربلا بیشتر آشنا کنند و با تداعی صحنه‌های تأثرانگیز نینوا احساسات مردم را برانگیزند. بدین ترتیب‌ تعزیه از مراسم سینه‌زنی‌، مرثیه‌ها و روضه‌خوانی‌ها، سرگذشت پیامبران و حماسه‌های دینی کمک گرفت و به صحنه آمد و با استقبال مردم مواجه شد. نمایش تعزیه از ایمان مذهبی‌ و تنفر از ستم و بیداد حکایت می‌کند و نزد مخاطبان تأثیرگذار است. درباره تاریخ پیدایش تعزیه سند و مدرک صحیح و دقیقی موجود نیست ولی بعضی مورخان مقدمه ظهور آن را تا حدود هزار سال پیش‌، یعنی تا زمان حکومت سلسله ایرانی آل‌بویه در بغداد، به عقب برده‌اند. بنا بر روایت ابن‌کثیر شامی در احسن‌القصص، معزالدوله احمد بن بویه در سال 352ق در بغداد امر می‌کند که در دهه اول محرم دکان‌ها را ببندند و مردم لباس عزا به تن کنند و به تعزیه سیدالشهدا(ع‌) بپردازند و این رسم تا اوایل سلطنت طغرل سلجوقی در بغداد و شهرهای دیگر ایران معمول بوده است. پیشینه پیدایش نمایش هر قوم به سابقه دینی و آیین‌های مذهبی آن می‌رسد. به گمان بسیار، تعزیه جدا از شباهت‌هایش با عزاداری‌های آیینی گذشته، شکل تکامل‌یافته‌تر و پیچیده‌تر سوگواری‌های ساده شیعیان سده‌های نخستین برای کشته‌شدگان کربلاست که امروزه در صحنه نمایش و در قالب فرم‌هایی  جدید پیوست‌یافته به عناصر دیگر در هنر تئاتر بروز پیدا کرده است. برخی دیگر با استناد به گزارش‌هایی، پیدایش تعزیه را مشخصاً از ایران پس از اسلام و مستقیماً از ماجرای کربلا و شهادت حسین(ع) و یارانش می‌دانند.
اگر تعزیه را به معنی عزاداری و سوگواری و نه به معنی شبیه‌خوانی امروز گمان کنیم، نخستین سوگواری بعد از پیشامد عاشورا از سوی گواهان عینی واقعه کربلا بوده که در سنین کودکی و نوجوانی پس از عاشورا به اسارت رفتند؛ در واقع از هنگامی که قافله اسرا به طرف شام حرکت کرد. در دوران حکومت سلطان محمد خدابنده، شیعیان حداکثر استفاده را در انجام مراسم سوگواری و بزرگداشت خاندان محمد(ص) می‌کردند اما سوگواری‌ها در این فاصله تاریخی سبک مشخصی نداشت. به‌تدریج و به مرور زمان، عزاداری‌ها برای حسین‌بن علی(ع) شکل و شیوه مشخصی پیدا کرد. تعزیه بیشترین رواج خود را در حکومت صفویان پیدا کرد. در دوره شکوفایی تعزیه، با رواج تشیع و دلایلی مانند روضه‌خوانی و حمله‌خوانی، تعزیه از حمایت بیشتری برخوردار شد. در سال‌های آغاز دیکتاتوری رضاخان، یعنی پس از ۱۳۰۴ هجری شمسی، اجرای تعزیه و روضه‌خوانی رفته‌رفته ممنوع اعلام شد و با تخریب تکیه دولت به دستور رضاخان، تعزیه پا به دوران افول خود گذاشت. هرچند پس از شهریور ۱۳۲۰ دیگر بار سر برآورد، اما در برابر سرگرمی‌هایی همچون سینما و تئاتر، نتوانست موقعیت و عظمت پیشین خود را بازیابد. اما اجرای تعزیه هم شرایط و سبک نمایشی منحصر به خود دارد، برای نمونه شبیه‌خوان‌ها برای یادآوری معمولاً هنگام اجرا، تکه کاغذی به نام «فرد» در دست دارند که در آنها مصراع‌های آخر نقش طرف مقابل یا نخستین مصراع از ادامه نقش‌شان یادداشت شده تا بتوانند به‌موقع و بدون زحمت نقش‌آفرینی خود را دنبال کنند. شبیه‌خوانان در اجرای هر مجلس معمولاً 2 دسته‌اند: اولیاخوان و اشقیاخوان. شبیه‌خوان‌هایی که نقش اولیا و یاری‌دهندگان دین را بازی می‌کنند، اولیاخوان، مظلوم و انبیاخوان نامیده می‌شوند و کسانی که نقش اشقیا و دین‌ستیزان را بازی می‌کنند اشقیاخوان یا ظالم‌خوانند. اولیاخوان‌ها نقش‌های خود را موزون و خطابه‌ای سر می‌دهند اما اشقیاخوان‌ها سخنان خود را ناموزون و معمولی و در پاره‌ای از موارد، تمسخرآمیز بیان می‌کنند. اولیاخوان‌ها جامه سبز یا سیاه بر تن می‌کنند و اشقیاخوان‌ها لباس سرخ. اما درباره سیاهی‌لشکرهای هر یک از 2 دسته، استفاده از جامه‌هایی با این رنگ‌ها مصداق کاملی ندارد. منابع داستانی تعزیه‌ها غالباً کتاب‌های مقاتل و حماسه‌های دینی و احادیث و اخبار بوده‌اند. ازجمله شاعرانی که در این زمینه تلاشی ارزشمند کرده‌اند یکی میرزا نصرالله اصفهانی (شهاب‌) است که در دوره ناصرالدین شاه و به تشویق امیرکبیر به گردآوری و تکمیل اشعار تعزیه‌های پیش از خود پرداخت و خود نیز تعزیه‌هایی به نگارش درآورد که تعزیه مسلم از جمله آنهاست و دیگر باید از محمدتقی نوری و نیز سیدمصطفی کاشانی (میرعزا) نام برد. مساله دیگر درباره آیین نمایشی است که در لغت معنای قانون و شریعت می‌دهد و ما در تعزیه به دنبال کهن‌الگوهایی می‌گردیم که آیین خوب زندگی کردن و درست زیستن را برایمان به همراه داشته باشد، بنابراین تعزیه افزون بر عزاداری و گریستن بر آدم‌ها، خوب زیستن و آزادگی را هم خواستار می‌شود، به این معنا که ما در حیرت و اندوهیم از اینکه انسانی با همه عقل و شعور و درایت، اسیر آدم‌های جاهل می‌شود. تعزیه در واقع این است که گریه ما فقط برای حسین(ع) نیست؛ هم برای حسین(ع) و هم بر خویشتن است، بنابراین تعزیه نشانی بر مظلومیت خود ما هم هست. وقتی ما این مطالب را مطرح می‌کنیم گویی با یک نوع همزاد‌پنداری یا یک نوع سمپاتی با تعزیه برخورد داریم. به این سمپاتی در فرهنگ لغات یونان «پطوس» می‌گویند که به معنای درد است. در واقع تعزیه اینگونه است که ما در جریان یک واقعه به شکلی قرار می‌گیریم که هم درد فیزیکی و هم درد روانی را درک می‌کنیم و بدون آنکه بدانیم چرا یا چگونه، عاشق آن می‌شویم. از طرفی تعزیه، کامل‏ترین تئاتر در نوع خود است، تئاتری که بازیگرانش با تمام همت ایفای نقش می‏کنند. در صورتی که تئاتر غرب، کاملاً برعکس تعزیه، آکنده از ریا و تمهید است و به قولی با تئاتری پردسیسه مواجهیم که هنر نمایشی آن به خاطر روش و تمهید آن است و هیجان آن به این بستگی دارد که شخصیت‏های نامطلوب آن دارای نمود و خصلتی پیچیده باشند. در روند اجرای تعزیه همانند تئاتر، هم بازیگران و هم تماشاگران از زمان و مکان خود فاصله گزیده و به طور حسی و زنده به مکان و زمان وقوع حماسه برده می‏شوند. تعزیه، نمایشی است که برعکس تئاتر، قبل از شروع نمایش، همه تماشاگرانش از مضمون، شخصیت‏ها، رخدادها و نتایج حاصل از آن، کاملاً آگاهند و نتیجه این بازیگری و تماشاگری، بیشتر در حوزه احساسات افراد منعکس می‏شود. با این وجود، افراد با انگیزه و اشتیاق وافر و وصف‏ناشدنی و با سیمایی عبادت‏گون، ساعت‏ها با چشمانی اشکبار این واقعه مکرر و دیرآشنا را به نظاره می‏نشینند و سرنوشت قهرمانان محبوب خویش و نتایج نهایی این کارزار همیشه برپا را رصد می‏کنند.

مرتضی اسماعیل‌دوست: برای معرفی این هفته نمایش‌های روی صحنه به دلیل همجواری با ایام حماسه و خون، در پی آثاری می‌رویم که رنگ معرفت بر ساختار روایی‌شان تجلی دارد و سیمایی از تابش حقیقت در اجرایشان قابل ردیابی است که در این فرصت نگاهی اجمالی بر ماهیت و مشخصات آنها خواهیم داشت.
«حلقه» با اجرای حمید ابراهیمی
نمایش «حلقه» بازخوانی نمایشنامه «آوای‌باد» است که سال 1380 از سوی حمید ابراهیمی نوشته و به چاپ رسید و این شب‌ها در ساعت 18:30 در تماشاخانه مهر حوزه هنری به اجرا در می‌آید. این نمایش درباره زن و مردی است که بعد از حادثه عاشورا بر سر اینکه امام حسین(ع) در کربلا چگونه به شهادت رسید، بحث می‌کنند، چرا که زن عاشق امام و مرد مخالف است!  در نمایش «حلقه» که در بخش میهمان بیست و چهارمین جشنواره‌ سراسری تئاتر سوره ماه به روی صحنه رفته بود، عمار تفتی، ماریه ماشاءالهی، شیما داوودی، مهدی کازرانی، صابر کریمی، مجید ترکستانی، یزدان نظری و بهمن فکوری نقش‌آفرینی می‌کنند. نمایش «حلقه» درامى است عاشقانه و در راستای دلسپاری به مولای عشق که تماشای آن به دوستداران هنر تئاتر پیشنهاد می‌شود.
نمایش تعزیه در نیاوران
تعزیه از درون سوگواری‌های مذهبی برآمده و خود نیز جزئی از سوگواری به‌ شمار می‌‌رود اما به تدریج با پیمودن مسیر تکاملی، انواع تعزیه‌‌ها به وجود آمد. مجالس تعزیه عاشورایی از نخستین روز ماه محرم با استقبال قابل‌ توجه علاقه‌مندان در سالن اصلی فرهنگسرای نیاوران آغاز شده و تا روز عاشورا همه‌ روزه ساعت 19 در این فرهنگسرا برگزار می‌‌شود.  هنر تعزیه، در طول زمان تغییراتی را به خود دیده ‌است اما هنوز هم جزو اصیل‌ترین و پرسابقه‌ترین هنرهای ایرانی و اسلامی مردمان ایران بوده و در استان‌های مختلف ایران از شمالی‌‌ترین شهرهای خراسان و آذربایجان تا جنوبی‌ترین شهرهای سیستان و از پهنه کویر تا حاشیه‌‌های زاگرس و البرز و از دریای خزر تا خلیج همیشه فارس، صحنه‌هایی از هنر تعزیه برپاست. در کنار اجرای تعزیه در فرهنگسرای نیاوران، نمایشگاه نسخ و ادوات تعزیه نیز با همکاری انجمن تعزیه شهرستان خوانسار و توسط بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران میزبان علاقه‌‌مندان خواهد بود.
«عروس صفه» به کارگردانی حمید صفایی
در نمایش «عروس صفه» می‌توان نگاهی دیگر به روایت دلدادگی در بستر تاریخ عاشورا داشت. در این نمایش که تا 30 مهر از ساعت 19:30 به مدت 60 دقیقه در سالن اصلی تالار محراب اجرا می‌شود، باز هم می‌توان در برداشتی دراماتیزه به دشت مهربانی‌ها رسید و نگاهی عاشقانه را بر فراز تبلور دانایی به نشان گرفت. این نمایش به نویسندگی و کارگردانی حمید صفایی به بخشی از زندگی یکی از اصحاب صفه بعد از بیعت با پیامبر(ص) می‌پردازد که تماشای آن در این روزهای حماسه و ایثار می‌تواند برای مخاطبان مناسب و ارزنده باشد. «عروس صفه» به زمانی از تاریخ اشاره دارد که پیامبر از مکه به مدینه هجرت کرده و این مساله باعث تحولاتی شده و عده‌ای را ترغیب به مسلمانی می‌کند.  نمایش «عروس صفه» در نگره‌ای امروزین برای مخاطبان قابل برداشت است و نویسنده و کارگردان در روایت‌پردازی پیوندی میان ادوار تاریخی ایجاد کرده که تماشای آن برای نسل جوان هم قابل توجه است.
«جنایت و مکافات» با اجرای ایمان افشاریان
برخی منابع ادبی چنان ارزش والایی در خاطر مخاطبان یافته و چنان منزلتی دارند که مولفان آثار هنری هر چند وقت آنها را در فرم‌ و اشکال مختلف به جریان درآورده و از زاویه‌ای متمایز، نوری بر پیکر درخشان اثر می‌نهند.  «جنایت و مکافات» داستایوفسکی هم در این جایگاه قرار می‌گیرد و با وجودی که بارها در کشورهای مختلف اقتباس‌هایی بر آن در سازه‌هایی سینمایی، تلویزیونی یا نمایشی شده است اما همچنان محل تاملی بسیار برای تحلیل اثر در قالب‌های مختلف فرمی و فکری وجود دارد. این شب‌ها در تماشاخانه جدید مسعودیه شاهد اجرای اثری از این شاهکار ادبی توسط ایمان افشاریان هستیم که برداشتی ملهم از پدیدارشناسی بشر را در قالبی موزیکال ارائه می‌دهد.  داستان شخصیتی مرموز با نام راسکولنیکف که دچار کابوس‌ها و دلهره‌های بسیار می‌شود. تمرکز کارگردان به این فضای ذهنی گاه در فضایی انتزاعی و گاه در فرآیندی تنش‌زا منجر به بروز نشانه‌هایی از ژانر وحشت می‌شود، حسی دوگانه را برای مخاطب در میان خیال و واقعیت، ترس و انکار، کابوس و وحشت می‌سازد که فضای ذهنی راسکولنیکوف، تصورات شبح‌گونه مقتولین، جهانی وهم‌گونه و سیمایی مخوف در نمایش اجرا شده توسط افشاریان نمایان است؛ نمایشی که تنها به بخشی از ابعاد رمان ارزنده داستایوفسکی نظر افکنده اما با این وجود، لحظاتی تماشایی را برای مخاطب ایجاد می‌کند.
 

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سومین شب از اجرای «اپرای عاشورا» با انتقاد از حاشیه‌های پیش آمده، این اپرا را یکی از آثار قابل اعتنا درباره واقعه جانگداز عاشورا توصیف کرد.  علی جنتی بعد از پایان سومین کنسرت «اپرای عاشورا» در جمع خبرنگاران گفت: «اپرای عاشورا» در نوع خود اثر بی‌نظیری است که با استفاده از اشعار محتشم کاشانی و شعرهای زیبای دیگر پیرامون واقعه عاشورا اجرا شده است. آن وقت عده‌ای می‌گویند اینها تاریخ عاشورا را به بازیچه گرفته‌اند، تکخوانی زن دارند و در واقعه عاشورا ابتذال ایجاد کرده‌اند. در حالی که وقتی من کار را دیدم، متوجه شدم این کار یک اثر بسیار برجسته و قابل عرضه در سطح جهانی است که بسیاری از اشعار آن برگرفته از تعزیه‌های خودمان است که ما در طول سالیان دراز آنها را شنیده‌ایم. جنتی با تاکید بر اینکه کسانی که این کار را ببینند حتما تحت‌تاثیر فضای معنوی آن قرار می‌گیرند، بیان کرد: جای تاسف است یکسری از عناصری که فقط  و فقط  به سیاست‌بازی فکر می‌کنند بیایند و چنین کاری را خدشه‌دار کنند!  لازم به ذکر است، استفاده از صدای تکخوان زن در این اپرا موجب انتقادات بسیاری در روزهای اخیر شده است و با توجه به اینکه این مساله در گذشته نیز رخ داده، نگرانی بسیاری از متعهدان به انقلاب را به دنبال داشته است.
 

از قیام 15 خرداد تا ترور دانشمندان هسته‌ای در سریال «سرباز 57»
مجموعه تلویزیونی «سرباز 57» روایتی است از قیام 15 خرداد تا ترور دانشمندان هسته‌ای که به کارگردانی سعید چاری تولید شده و قرار است از شبکه 2 سیما پخش شود. به گزارش تسنیم، مجموعه «سرباز 57» به کارگردانی سعید چاری و تهیه‌کنندگی محمد آزادی‌مهربانی در 13 قسمت 30 دقیقه‌ای آماده پخش از شبکه 2 سیما شد. این سریال به شکل مستند داستانی به بازسازی حوادث قیام 15 خرداد 42 و بازسازی عملیات‌های «خیبر»، «والفجر 8»، «کربلا 4» و حصر سوسنگرد و ترور دانشمندان هسته‌ای می‌پردازد. بخش‌های بازسازی به‌صورت داستانی تولید شده است و علاوه بر آن سردار جعفری، سردار آسوده، محمدجواد لاریجانی و تنی چند از فرماندهان و چهره‌های تاثیرگذار انقلاب و دفاع‌مقدس در این مجموعه حضور دارند.

انتشار مستندی درباره زندگی آیت‌الله‌العظمی بهجت(ره)
مستند «بهجت انقلاب» به کارگردانی حسین فرقدان و تهیه‌کنندگی زهرا صفدری منتشر شد. «بهجت انقلاب» نام مستند بلندی است که بُعد دیگری از شخصیت آیت‌الله‌العظمی بهجت(ره) را برای مخاطب بازگو می‌کند و بیننده را با زوایای کمتر گفته شده این عالم ربانی آشنا می‌کند. به گزارش فارس، این مستند روایتی از زندگی سیاسی عالم بزرگ، آیت‌الله‌العظمی محمدتقی بهجت(ره) است. مستندی که بُعد دیگری از شخصیت آیت‌الله‌العظمی بهجت(ره) را برای مخاطب بازگو می‌کند و بیننده را با زوایای کمتر گفته‌شده این عالم ربانی آشنا می‌کند. عارفی که حتی در قبال کنفرانس برلین بی‌تفاوت نبود. فقیهی که در جنگ 33 روزه، از حزب‌الله لبنان غافل نماند. مرجعی که برای انتخابات پیام دارد و برای خطراتش هشدار و.... روایت اصلی مستند، روایت‌ ارتباط آیت‌الله‌العظمی بهجت(ره) و انقلاب اسلامی است. این ارتباط قبل و بعد از وقوع انقلاب اسلامی را شامل می‌شود. مستند «بهجت انقلاب» نخستین تجربه بلند حسین فرقدان است که پیش از این در پنجمین جشنواره مردمی فیلم عمار به نمایش درآمد و توانست لوح افتخار بخش مستند تاریخ معاصر ایران و فتنه 88 را کسب کند. این محصول در حال حاضر به صورت دانلودی در سینما مارکت به فروش می‌رسد و بزودی لوح فشرده این اثر در فروشگاه‌های فرهنگی سراسر کشور نیز عرضه خواهد شد.

زندگی احمد عزیزی موضوع یک مستند تلویزیونی شد
خواهر احمد عزیزی از تولید مستند تلویزیونی براساس زندگی برادرش خبر داد. به گزارش تسنیم، زینب عزیزی، خواهر احمد عزیزی در این‌باره گفت: این مستند به سفارش وزارت ارشاد تولید شده و قرار است در کنگره احمد عزیزی پخش شود و به گفته کارگردان بعد از اتمام نیز در رسانه ملی پخش خواهد شد. عزیزی همچنین از بررسی پرونده درمانی برادرش خبر داد و یادآور شد: همچنین قرار شده است پرونده درمانی برادرم را چند پزشک بررسی کنند تا در صورت امکان او را به خارج از کشور برای ادامه درمان اعزام کنیم. البته من در جریان جزئیات امر نیستم و از رسانه‌ها از این موضوع مطلع شدم. وی در پایان به برگزاری کنگره احمد عزیزی که قرار است در آبان‌ماه در کرمانشاه برپا شود، اشاره کرد و گفت: زبان من، زبان احمد است. از همه دوستداران به علم و ادب درخواست می‌کنم در این کنگره شرکت کنند و به بحث و تبادل نظر بپردازند تا این کنگره راهی باشد برای ورود چهره‌های جدید به صحنه شعر و ادب این کشور.

داوود میرباقری «ماه‌تی‌تی» را می‌سازد
موسسه فرهنگی- هنری ابر بعد از مجموعه خانگی «دندون طلا» تصمیم دارد «ماه‌تی‌تی» را به کارگردانی داوود میرباقری تولید کند.  به گزارش مهر، «ماه‌تی‌تی» سومین مجموعه نمایش خانگی داوود میرباقری است که هنوز وارد مرحله پیش‌تولید نشده و روابط عمومی این موسسه بزودی جزئیات ساخت و تولید مجموعه «ماه‌تی‌تی» را در اختیار رسانه‌ها قرار می‌دهد. نگارش فیلمنامه فصل اول این مجموعه نمایش خانگی زیر نظر داوود میرباقری توسط الهه میرباقری و آزاده محسنی بتازگی به پایان رسیده است. مجموعه «دندون طلا» به نویسندگی و کارگردانی داوود میرباقری مدتی است وارد بازار شبکه خانگی شده است و بزودی پخش قسمت‌های این مینی‌سریال
به پایان می‌رسد.

نگاهی به فراسوی حباب آمریکایی در کتاب «آیا امیدی به عمو سام هست؟»
کتاب «آیا امیدی به عمو سام هست؟» اثر جن ندروین پیترز با ترجمه مریم عربی از سوی انتشارات گروه مطالعات اندیشه‌ورزان آریا راهی بازار کتاب شد.  کتاب «آیا امیدی به عمو سام هست؟» نگاهی به فراسوی حباب آمریکایی داشته که در 8 فصل تالیف شده و در طول آن به فراسوی حباب آمریکا پرداخته است.  به گزارش فارس، در فصل اول آن خواننده با مساله‌ای تحت عنوان حباب آمریکا روبه‌رو می‌شود. در فصل دوم مساله نابرابری اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. فصل سوم کتاب «آیا امیدی به عمو سام هست؟» تعبیر سیاسی نابرابری اجتماعی در فصل دوم را پیگیری کرده و خواننده را با آن روبه‌رو می‌کند. فصل‌های 4 تا 6 این کتاب به مشکلات ناشی از برتری و سلطه می‌پردازد و در هر فصل روی یک مشکل خاص تمرکز می‌کند. فصل هفتم این کتاب به اصلی‌ترین مساله پرداخته است. آیا توازن قوا در ایالات متحده آمریکا به گونه‌ای هست که این کشور بتواند در صورت ناتوانی در تحمل یک بحران اقتصادی و سیاسی بزرگ، مسیری متفاوت را ترسیم کند؟ این سوالی است که در فصل هفتم به آن پاسخ داده شده است.

«هاتف» به دنبال روایت عاشورا
در فضای معاصر
داریوش یاری، نویسنده و کارگردان از نگارش یک فیلمنامه جدید با حال و هوای عاشورایی با نام «هاتف» خبر داد.  به گزارش مهر، داریوش یاری در این باره افزود: با همکاری حسین تراب‌نژاد در حال نگارش طرحی از یک سریال ۳۰ قسمتی هستیم که موقتا «هاتف» نام دارد و به نوعی ماجرای عاشورا در فضای معاصر را روایت می‌کند. داستان این سریال حول زندگی 2 دوست شکل می‌گیرد که بعد از سال‌ها به هم می‌رسند. یکی از این دو در سخت‌ترین شرایطی که قرار دارد از دوستش کمک می‌خواهد اما در پی تلاش‌های دوست برای حل این ماجرا حقایقی برملا می‌شود. یاری در پایان گفت: این فیلمنامه از کارهای مورد علاقه‌ام است و به نظرم به خاطر فضای بصری و پرتحرکی که دارد یک اثر تلویزیونی جذاب و پرکشش خواهد بود. قصد داریم این طرح را به معاونت برون‌مرزی سازمان هم ارائه دهیم تا در صورت مهیا بودن شرایط، همکاری‌مان با آنها را آغاز کنیم.

«پری دریایی» به روایت شهدای غواص می‌پردازد
«پری دریایی» فیلمی درباره شهدای غواص است که به صورت اتفاقی پایان فیلمبرداری آن با پیدا شدن اجساد مطهر شهدای خط‌شکن غواص همزمان شد.  به گزارش تسنیم، این فیلم هم‌اکنون در مرحله تدوین به سر می‌برد و امیرمسعود آقاباباییان کارگردانی آن را برعهده دارد. تحقیقات پیرامون نگارش «پری دریایی» از 4 سال قبل آغاز شد تا فیلمنامه آن براساس فیلمنامه پیشین محمدرضا عرب (از دریا) نوشته شود و سرانجام این فیلم با کسب پروانه نمایش در سال 90 توانست در دی‌ماه 93 جلوی دوربین برود. «پری دریایی» در 6 نقطه کشور از جمله خلیج‌فارس، جزیره‌های قشم و هنگام، کازرون، اصفهان، تهران و شهرک سینمایی دفاع‌مقدس مجموعاً در 70  لوکیشن و نزدیک به 3 ماه فیلمبرداری شده است.

«پیغام» پسوآ به ایران رسید
مجموعه شعر «پیغام» سروده فرناندو پسوآ با ترجمه ابوذر کردی توسط انتشارات بوتیمار منتشر و راهی بازار نشر شد.   مجموعه شعر «پیغام» سروده فرناندو پسوآ با ترجمه ابوذر کردی بتازگی توسط انتشارات بوتیمار منتشر و راهی کتابفروشی‌ها شده است. «پیغام» به‌عنوان دهمین کتاب مجموعه «شعر جهان» این ناشر به چاپ رسیده است. پسوآ در زندگی شعری‌اش تحت تاثیر شاعران کلاسیک انگلیسی مانند شکسپیر، میلتون و رمانتیک‌هایی چون شلی، بایرون، کیتس، وردزورت و تنیسون بود. پسوآ در سال ۱۹۳۵ در سن ۴۷ سالگی از دنیا رفت در حالی که تنها یک مجموعه شعر به زبان پرتغالی با نام «پیغام» سروده بود. مجموعه «پیغام» ۴۴ شعر کوتاه را دربر می‌گیرد.  این کتاب در پرتغال به «کتاب کوچک شعر» معروف است و در آن شعرهای کوتاهی درج شده که در آنها شاعر با استفاده از رویکردهای پدیدارشناسی به موضوع پرتغال و گذشته مشعشع آن در برابر روزهای پر از انحطاط که مصادف با زمان سرودن شعرها بوده، پرداخته است.  این کتاب ۳ بخش اصلی دارد که عبارتند از: افتخار، دریای پرتغال و مستور.