این روزها چرخ‌دنده‌های صنعت و تولید در شهرستان نهاوند به‌خوبی نمی‌چرخد و واحدهای تولیدی همچنان برای ادامه حیات با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند و ۳۰ درصد واحدهای صنعتی از کار افتاده است. براساس آمار۶۰ درصد واحدهای تولیدی نهاوند زیر ظرفیت اسمی خود کار می‌کنند که این آمارها در مقایسه با متوسط کشوری نشان‌دهنده وضعیت نگران‌کننده صنعت و تولید در شهرستان نهاوند است هرچند تولید در کل کشور دچار رکود و پسرفت شده است.   فعالیت‌های بخش صنعت و معدن نهاوند باوجود معادن بسیار ارزشمندی همچون دولومیت که توان استخراج بیش از ۴۰ درصد نیاز کشور را دارد از همان ابتدا نسبت به سایر شهرستان‌های استان همدان و استان‌های همجوار پیشرفت چندانی نداشته است. در حقیقت اکنون عمده‌ترین مشکل صنعتگران شهرستان نهاوند نبود سرمایه در گردش عنوان می‌شود. مدیرعامل یک شرکت صنعتی در شهرستان نهاوند در گفت‌وگو با مهر گفت: در سال ۱۳۸۶ با توجه به ظرفیت موجود در تولیدات کشاورزی این شهرستان برای احداث سردخانه
۳ هزار تنی در شهرک صنعتی نهاوند سرمایه‌گذاری کردیم.  محمد باباعلیان افزود: سردخانه‌ در مدت یک سال مراحل احداث خود را طی کرد ولی با توجه به مسائلی همچون اعتمادسازی افتتاح رسمی در سال ۸۸ صورت گرفت. وی عنوان کرد: از همان بدو شروع کار چون پول دریافتی به‌عنوان تسهیلات دولتی که یک‌میلیارد تومان بود، کفاف هزینه‌های سردخانه و تجهیز این کارخانه را نمی‌داد و علاوه بر ۳۰۰ میلیون آورده خود، ۲۰۰میلیون تومان نیز مقروض شدیم.  وی افزود: پس از 6 ماه از آغاز کار بانک عامل به ما اعلام کرد باید نسبت به پرداخت اقساط خود اقدام کنیم. این اخطاریه در حالی صورت گرفت که با توجه محصولات باغی موجود در شهرستان همچون سیب، درآمدزایی سردخانه در 6 ماه دوم سال آغاز می‌شد.  وی دلیل عقب افتادن اقساط را تنفس ندادن بانک‌های عامل در بازپرداخت وام‌ها دانست و گفت: در حالی که توان بازپرداخت وام‌ها با سود ۱۲ درصد را نداشتیم امروز این وام‌های ۲۱ درصد که برای نجات ما در نظر گرفته‌اند را نیاز نداریم، چراکه تا پرداخت آنها سود وام‌ها به ۵۰ درصد هم می‌رسد.  فرماندار نهاوند در همین زمینه با بیان اینکه بررسی مشکلات واحدهای تولیدی و صنعتی شهرستان یکی از اولویت‌های مهم در راستای پویایی شهرستان نهاوند به‌حساب می‌آید، گفت: تحقق این رخداد برعهده مسؤولان مربوطه است. کریم حمیدوند با بیان اینکه تشکیل واحدهای صنعتی با توجه به مشکلات حال حاضر در اقتصاد و صنعت کشور ریسک بسیار بزرگی است، گفت: نگهداری سرمایه‌دارانی که با توجه به شرایط موجود فعالیت می‌کنند ولو حداقلی، باید در دستور کار مسؤولان بخش صنعت باشد.  وی با بیان اینکه آمار و مستندات کذب گذشته درباره اشتغال عامل ایجاد مشکلات امروز است، گفت: اگر این روند باز هم ادامه داشته باشد و حمایت از چرخه تولید رعایت نشود شاهد متضرر شدن دیگران در آینده نیز خواهیم شد.  در همین حال، کارشناس ارشد امور صنایع اداره صنعت، معدن و تجارت نهاوند نیز گفت: ۳۰ درصد واحدهای صنعتی شهرستان غیرفعال است.  بیژن ترابیان افزود: از ۲۳ واحد شهرک صنعتی نهاوند ۷ واحد به علت بدهی‌های معوقه به بانک‌های عامل خود تعطیل ‌شده‌اند. وی گفت: این واحدهای صنعتی مشکل‌دار که شاهد غیرفعال شدن آنها هستیم
۳۹ میلیارد تومان به بانک‌های عامل خود بدهی دارند. ترابیان فقدان سرمایه در گردش برای تأمین مواد اولیه و پرداخت حقوق و مزایای کارکنان واحدهای تولیدی را از جمله مشکلات اصلی این واحدهای صنعتی برشمرد و گفت: به دلیل معوقات بانکی این واحدهای صنعتی قادر به دریافت تسهیلات جدید برای خروج از تعطیلی ادامه فعالیت را ندارند.

مجری طرح گردشگری هنرهای سنتی در کشور گفت: هنرمندان و تولیدکنندگان کم‌درآمد صنایع‌دستی بزودی امکان حضور در نمایشگاه‌های بزرگ بین‌المللی را پیدا می‌کنند.  مهران رحیم‌زاده‌خراسانی اظهار داشت: براساس نیازسنجی‌های صورت گرفته از بازارهای خارجی و توافقات انجام شده از این پس آثار هنرمندان محلی، تولیدکنندگان کم‌درآمد و صاحبان کارگاه‌های کوچک  صنایع‌دستی در نمایشگاه‌های بین‌المللی داخلی و خارجی به معرض نمایش درخواهد آمد.   وی تصریح کرد: حضور پررنگ و دائمی تولیدکنندگان و صادرکنندگان بزرگ صنایع دستی به‌عنوان نمایندگان کشورمان در نمایشگاه‌های مطرح اروپایی، باعث شده است هنرمندان کم‌درآمد و صاحبان کارگاه‌های کوچک به دلیل هزینه‌های بالای غرفه، ناآشنایی در عرضه محصولات و فنون بازاریابی، نتوانند از بازارهای جهانی سهمی داشته باشند.  مجری طرح گردشگری هنرهای سنتی ادامه داد: با توجه به اینکه هدف از اجرای این طرح، معرفی، بازاریابی و فروش صنایع دستی و هنرهای سنتی و بومی کشورمان است، تنها تعدادی از هنرمندان و متخصصان حوزه بازاریابی و تبلیغات به‌عنوان نمایندگان این جمع در نمایشگاه‌های بین‌المللی شرکت خواهند کرد.  وی ادامه داد: فاز دوم این طرح، شناسایی سرمایه‌گذاران خارجی علاقه‌مند برای فعالیت مستقیم در حوزه صنایع‌دستی و هنرهای بومی کشورمان است، بدین ترتیب که نمایندگان حاضر در این نمایشگاه‌ها با ارائه بسته‌های پیشنهادی و توجیه اقتصادی، اقدام به معرفی کارگاه‌ها و پتانسیل‌های بالقوه آنها می‌کنند که پس از توافقات اولیه، این سرمایه‌گذاران در قالب تورهای تخصصی و اقتصادی به بازدید از کارگاه‌های محلی خواهند پرداخت.  رحیم‌زاده‌خراسانی گفت: هیچ صنعتی به ‌اندازه صنایع‌دستی در کشور اشتغالزا نیست و اشتغال در این عرصه با کمترین هزینه ایجاد می‌شود. وی افزود: باز شدن پای سرمایه‌گذاران خارجی در صنعت هنرهای سنتی، علاوه بر اشتغالزایی و رونق بخشیدن به صادرات صنایع‌دستی، باعث اشاعه فرهنگ اسلامی- ایرانی می‌شود.

نماینده عالی دولت در استان هرمزگان گفت: در بخش جغین پتانسیل لازم برای ایجاد شهر وجود دارد و تلاش می‌کنیم در تقسیمات کشوری در بخش جغین شهر ایجاد و شهرداری مستقر شود. دکتر جاسم جادری در نشست شورای اداری بخش جغین شهرستان رودان، عنوان کرد: برای بررسی و رصد مشکلات موجود در این بخش حضور یافتیم و تلاش خواهد شد در جهت رفع مشکلات گام محکمی برای رسیدن به نتیجه مطلوب برداشته شود. وی ادامه داد: در بخش جغین پتانسیل لازم برای ایجاد شهر وجود دارد و تلاش می‌کنیم در تقسیمات کشوری در بخش جغین شهر ایجاد و شهرداری مستقر شود. استاندار هرمزگان افزود: اهالی بخش جغین باید از امکانات کافی در این منطقه برخوردار باشند و این موضوع جزو برنامه‌های مهم قرار خواهد گرفت و با توجه به پتانسیل‌های بالای این بخش برای ارتقا و بهبود وضعیت آن نیاز است در این بخش شهرداری تاسیس شود. جادری از پیگیری جهت احداث بوستان اختصاصی بانوان در این بخش خبر داد و بیان داشت: در تلاش هستیم بوستان تدبیر و امید ویژه بانوان سال آینده در بخش جغین احداث شود.
 

 روابط عمومی بانک قوامین موفق به دریافت تندیس شاهین نقره‌ای، دیپلم افتخار و 3 لوح سپاس شد. در نخستین جشنواره تبلیغات که در سالن همایش‌های صدا‌وسیما برگزار شد، روابط عمومی بانک قوامین موفق به دریافت شاهین نقره‌ای در بخش تبلیغات محیطی و همچنین اخذ دیپلم افتخار در شاخه تبلیغات چاپی و نیز 3 لوح سپاس در بخش فرهنگی، مشارکت و سرود سازمانی شد. بر پایه همین گزارش، در نخستین جشنواره ملی تبلیغات که روز یکشنبه 21 دی‌ماه سال جاری در مرکز همایش‌های صدا‌وسیما با حضور اساتید و صاحب‌نظران تبلیغات برگزار شد، از برترین‌های رشته تبلیغات در سال جاری تقدیر و قدردانی به عمل آمد.
 

در جلسه هماهنگی احداث ساختمان سازمان انتقال خون شهرستان شهریار مقرر شد با همکاری شورای اسلامی شهر و شهرداری شهریار این پروژه آغاز شود. به گزارش فارس از شهریار، در این جلسه مقرر شد با همکاری شورای اسلامی شهر شهریار و شهرداری شهریار قطعه زمین مناسبی جهت احداث ساختمان سازمان انتقال خون شهرستان شهریار در اختیار این سازمان قرار گیرد و در ساخت آن نیز مشارکت صورت گیرد.
 

طرح فاضلاب تهران از سال 1374 در گستره‌ای به مساحت 70 هزار هکتار در مناطق بیست‌ودوگانه تهران و برای پوشش
11 میلیون نفر از جمعیت این شهر آغاز به کار کرد. این طرح براساس اولویت‌های کارشناسی‌‌شده تهران به 5 فاز عملیاتی تقسیم شده و طبق برنامه بیش از 9 هزار کیلومتر احداث شبکه جمع‌آوری، خط اصلی و تونل فاضلابرو در پروژه اجرا خواهد شد. این طرح براساس برآورد سال 1394  با اعتباری بالغ بر 200 هزار میلیارد ریال در دست اجراست و پیش‌بینی می‌شود با اتمام آن حدود 900 هزار انشعاب به مشترکان واگذار شود و تا به امروز بهره‌برداری از 6 واحد  از 8 واحد تصفیه‌خانه جنوب تهران  که جمعیتی معادل 3 میلیون و 150 هزار نفر را در شهر تهران تحت پوشش خدمات فاضلاب قرار می‌دهد آغاز شده است. این طرح به عنوان  یکی از 15 پروژه برتر جهان در سال 2016 (در میان طرح‌های برتر همه کشور‌های جهان از جمله آمریکا، انگلیس، کانادا، چین، استرالیا و...) انتخاب و نامزد دریافت جایزه جهانی انرژی (World Award) شده است. کاندیدا شدن یک طرح از ایران به‌عنوان یکی از 15 طرح برتر جهان  (یکی از  3 طرح برتر جهان در بخش آب) به منظور دریافت جایزه جهانی انرژی (World Award) برای نخستین بار اتفاق افتاده است. مراسم اهدای جایزه جهانی انرژی سال 2015، برای نخستین بار در ایران در تاریخ  29/10/94 به منظور معرفی و تقدیر از پروژهای سبز پذیرفته شده در محل همایش‌های برج میلاد تهران برگزار خواهد شد.
 

محمدرضا کردلو: حمید سبزواری از کدام قصیده و غزل، از کدام ترانه و سرود، آغاز می‌شود؟ چه می‌دانیم ما! اما می‌دانیم که سبزواری سال‌ها پیش‌تر از انقلاب، بیداری را در شعر آغاز کرده. انقلاب شروع نشده است که او آغاز کرده است. پیش از 57 حال و هوای انقلاب دارد. در خود انقلاب کرده است و انگار می‌خواهد آنچه علیه ظلم در درونش می‌گذرد را جان ببخشد و فراگیر کند. روشنفکر‌ها به او طعنه می‌زنند، اما در جواب آنها چیزی نمی‌گوید. شعر می‌گوید و سرود و ترانه برای انقلاب.
 «برای انقلاب» شعر می‌گوید نه «بعد از انقلاب». قافله‌سالار شعر متعهد، هنوز در سال 42 است که «ای مجاهد،‌ ای مظهر شرف/‌ ای گذشته ز جان در ره هدف» را برای رهبر نهضت انقلابی مردم ایران می‌سراید. 15سال بعد وقتی این سرود را در فرودگاه برای امام(ره) می‌خوانند، سبزواری در 4-3 کیلومتری فرودگاه در میان غلغله جمعیت مانده است.  امام آمده است.  امام در فرودگاه است که می‌خوانند: «خمینی‌ ای امام» را. امام به بهشت زهرا می‌رود. آنجا هم سبزواری انقلاب کرده:
«برخیزید ‌ای شهیدان راه خدا».
انقلاب امام پیروز می‌شود:
 این بانگ آزادی ست، کز خاوران خیزد / فریاد انسان‌هاست، کز نای جان خیزد / اعلام توفان‌هاست، کز هر کران خیزد/ آتشفشان قهر ملت‌های در بند است/ حبل المتین توده‌های آرزومند است/ الله‌اکبر، خمینی رهبر
سبزواری به انقلاب جان داده، از انقلاب جان گرفته است. آنقدر انقلاب را فهمیده است که می‌داند نباید انقلاب را تنها گذاشت. انقلاب ادامه دارد و شعر حمید هم. شناسنامه روزهای انقلاب است. کمتر اتفاقی است که به انقلاب مربوط باشد و انعکاس آن در شعر استاد نباشد.
حمید سبزواری همان روزها هم زیاد جوان نیست که شور برپا می‌کند. متولد 1304، شاعرزاده و اهل دل است. 57، 53ساله است، اما آنقدر جوانانه مبارزه می‌کند که جوان‌ها شرمسارش می‌شوند. علیه جشن‌های 2500ساله در سال‌های پرطمطراق حکومت پهلوی قصیده می‌گوید:
ای ساز کرده قصه زال زر
از دست داده دانش و کر و فرّ
از دخمه برون به در آورده
دندان گیو و جمجمه نوذر
می‌بینمت به معرکه چون ضحاک
آنک نوای کاوه آهنگر
مردم ز بند رسته و بربسته
دست تو و قبیله تو یک‌سر...
پیش‌تر و بعد از ۲۸ مرداد به دلیل شعرهای سیاسی‌ای که سروده است، تحت فشار قرار می‌گیرد و به همین دلیل عزم مهاجرت به تهران می‌کند. چند دفعه استاد را در سبزوار بازداشت کرده بودند. حمید علاوه بر شعر و سرود، سخنرانی هم می‌کرد و به همین دلیل تحت تعقیب ساواک هم قرار می‌گیرد. خودش اینطور می‌گوید: «از مدت‌ها قبل از حادثه‌های انقلاب اسلامی شعر انقلابی گفتم، زمانی که صنعت نفت را ملی کردند، باز هم منافع دست بیگانگان بود و ثروت مردم را می‌بردند شعری گفتم با این مطلع «نفت ملی وطن گرو رفته» البته نتوانستم این شعر را جایی چاپ کنم. آن زمان معلم بودم. به من خاتمه خدمت دادند و در مشهد محاکمه شدم.»
استاد پا به پای انقلاب آمده است، پا به پای امام: «امام(ره) در صدر انقلاب بود، من بارها گفته‌ام هرچند امام(ره) به امامت نرسیده، اما کارش کار امامانه بود. امام(ره) باعث شد ما گرد هم جمع شویم و شرایط را بشناسیم. امام(ره) مردم را به حرکت درآورد. ما نزد امام می‌رفتیم و دست ایشان را می‌بوسیدیم. ایشان آنقدر سلیم و افتاده بودند که کسی را از خود نمی‌رنجاندند، مگر کسی که دشمن خدا بود.»
انقلاب پیروز نشده است هنوز. شهید بهشتی حمید سبزواری را می‌بیند. شعری که برای «شهدای انقلاب» گفته را می‌شنود و در حالی که هنوز هیچ خبری از «22بهمن» و «جمهوری اسلامی» نیست، به استاد می‌گوید: «آقای حمید شعر برای جمهوری بگویید. به جدم ما پیروز خواهیم شد، شما، آقای حمید برای «جمهوری اسلامی» شعر بگویید.»
انقلاب می‌شود، مردم به جمهوری اسلامی رای می‌دهند و سبزواری هنوز پای کار انقلاب است. اهل دلی می‌گفت: سبزواری نگذاشت شعر، شرمنده یاران آخرالزمانی رسول‌الله(ص) شود. راست می‌گفت. هرجا انقلاب هست، حسین(ع) هست، خمینی(ره) هست، شعر سبزواری هم هست. شعر سبزواری شعر یاران انقلاب است. اردیبهشت 58که استاد شهید مطهری توسط گروهک فرقان شهید می‌شود، استاد سبزواری دست دل روی کاغذ می‌برد و می‌سراید:
ای مجاهد شهید مطهر    
مرتضی را چون آیینه مظهر     
ای شهید ره حکمت و علم    
خون تو حافظ دین و دفتر
...
خشم امت ز سوگ تو جوشید    
بی تو رهبر سیه جامه پوشید    
خود نمیری که مردن تُرا نیست
زنده‌ای زنده تا صبح محشر
و...
امام سرود این ترانه را تحسین می‌کند.
قطار انقلاب در حرکت است و این پویایی منافقان و دشمنان انقلاب را به هراس آورده است. زین جهت، داس ترور به راه می‌افتد و می‌خواهد که انقلاب را ناکام بگذارد. بهشتی و72تن از یارانش شهید می‌شوند. رجایی و باهنر را نیز منافقانه به شهادت می‌رسانند. شعر حمید اما زنده است:
هر دم از این رهگذار رهگذری می‌رود    
وز پی مردان مرد پی سپری می‌رود
عرصه نگردد تهی گرچه ز همسنگران
گه جگری می‌درند، گاه سری می‌رود
... راه رجایی به جاست، شور رهایی به پاست    
گرچه زنام‌آوران، ناموری می‌رود
بی‌هنران را بگو، گنج هنر زان ماست
گرچه زملک هنر باهنری می‌رود
جنگ و سال‌های دفاع مقدس برای حال اهل درد جور دیگری است. استاد حمید سبزواری اما برای فتح و ظفر دلیرمردان جبهه‌های حق علیه باطل، چه‌ها که نمی‌کند. «خجسته باد این پیروزی» را همه شنیده‌اند حتما:  «اگر مایه ناباوری نباشد مثل این بود که به من الهام شده است. خرمشهر که با جنایت بعثی‌ها و جانفشانی رزمندگان «خونین‌شهر» نامیده می‌شد در تصرف بود، دلم می‌خواست از نزدیک، دلاوری‌های رزمندگان را شاهد باشم. به من گفتند رفتن به خرمشهر امکان‌پذیر نیست، و من شاعر که احساساتم خارج از اختیارم بود اصرار داشتم، لذا پذیرفتند مرا تا نزدیک خرمشهر ببرند و به آبادان رفتم. در آنجا با خلق و خوی رزمندگان آشنا شدم و مطمئن شدم عزم و اراده آنها باعث پیروزی خواهد شد.
تحت تاثیر حالات شاعرانه‌ام که از بچه‌های جبهه ناشی می‌شد به الهام مورد نظر دست یافتم و همان جا در جبهه، سرود خجسته باد را سرودم:
از صلابت ملت و ارتش و سپاه ما
جاودانه شد از فروغ سحر پگاه ما
صبح آرزو دمیده از کرانه‌ها
شاخه‌های زندگی زده جوانه‌ها
این پیروزی خجسته باد این پیروزی»
و مگر می‌شود شعر سبزواری تمام شود. او که در همین سروده  «خجسته باد» امام را به «باغبان» تشبیه کرده، پس از رحلت ایشان فی‌الداهه و از پشت تلفن باز همراه درد و غم انقلاب است: « ببار از دیده، دامن دامن ‌ای اشک / که غم زد آتشم در خرمن ‌ای اشک/ که بر این آتشم آبی فشانم/ چو خشکیدی تو در چشم من ‌ای اشک/ دریغا ای دریغا ای دریغا / خدایی سایه‌ای رفت از سر ما...»
بعد از امام یار و همراه رهبر انقلاب است:
ای یاد تو شورافکن و پیغام تو پرجوش
آوای تو نجوای هزاران لب خاموش
آنجا که تو رخساره نمایی همه چشمند
وانجا که سخن ساز کنی جمله جهان گوش
در سینه تُرا گر نه غم خلق جهانست
از نای تو شکوای قرون از چه زند جوش
فریاد تو ویرانگر بنیان نفاق است
ای پرچم توحید ترا زیب بر و دوش
بانگ تو خروشی است ملامت‌گر تاریخ
برخاسته از نای هزاران لب خاموش
شعرخوانی امسال استاد در حضور رهبر معظم انقلاب حال و هوای دیگری داشت. وقتی شاعران تک‌تک شعر می‌خواندند؛ قزوه نوبت را به استاد داد. قزوه از حمید سبزواری با عبارت «بزرگ جماعت شعر انقلاب» نام می‌برد و می‌خواهد او شعرخوانی را شروع کند. اولین آفرین آقا را اولین بند از شعر او دشت می‌کند:
خوش‌نشینان ساحل بدانند
موج این بحر را رامشی نیست
دل به امید رامش نبندند
بحر را ذوق آسایشی نیست
آقا آفرین می‌گویند. آخرین بیت هم علاوه بر آفرین آقا، آفرین و احسنت جمعیت را می‌گیرد:
خوش‌نشینان ساحل بدانند
تا که دریاست این شور و حال است
چشم سازش ز دریا ندارید
سازش موج و ساحل محال است
آقا می‌گویند: «شعر جوانانه‌ای بود، معلوم می‌شود در 90 سالگی هم می‌توان شعر جوانانه گفت.»
سبزواری در جمهوری اسلامی نفس می‌کشد و برای این مردم هنوز شعر می‌گوید. پا به پای انقلاب آمده است. پا به پای امام و رهبری و پا به پای مردم.
 

شروین طاهری : رجب اوغلین یل احمغی...
سونرا تیفان پیشمغی....
با آنکه بخش زیادی از جمعیت ایران، زبان آذری را پاس می‌دارند اما باز هم ضوابط انتشار متنی در یک روزنامه سراسری این ضرورت را ایجاب می‌کند که فارسی را هم پاس بداریم و این جمله معترضه موزون آذری را به پارسی برگردانیم:  باد کاشتن رجب اوغلی... سپس توفان درو کردن او...!    
احتمالا این جمله معترضه سلطان قلابی نوعثمانی را در کاخ سفیدش – آق سارای – متوحش می‌کند. قطعا او که یک روز هیتلر را تمجید می‌کند و روز دیگر توسط داعشی‌ها تمجید می‌شود،  از ارتباط فرهنگی ما و مردمش که با همکاری آمریکا و اسرائیل و سعودی و لولوی داعش به گروگان‌شان گرفته، وحشت دارد. واکنش‌های هیستریک رجب طیب‌اردوغان به افشاگری رسانه‌های ایرانی از حمایت‌های پنهان و آشکارش از تروریسم و آتش‌افروزی بر کسی پوشیده نیست. همین هفته پیش بود که دولت آنکارا به نیابت از رئیس‌جمهور ترکیه به تهران به‌خاطر شریک دانستن اردوغان در جنایت اعدام شهید آیت‌الله نمر به دست سعودی‌ها شکوه کرده بود. اما  چرا وقتی تابوی نوشتن از فساد و جنایات سازمان‌یافته اردوغان و خانواده‌اش در رسانه‌های اروپایی و آمریکایی و حتی خود ترکیه شکسته شده،  او این قدر روی افکار عمومی ایران حساس است؟ آن هم در حالی که منبع چنین خبرهای رسواکننده‌ای در روزنامه‌ها و تارنماهای کشورمان عمدتا رسانه‌های غربی، عربی  و روسی هستند. به جز تاثیری که افکار عمومی پارسی و آذری بر طرف ترکی می‌گذارند،  قطعا یکی دیگر از دلایل وحشت اردوغان و حزب حاکم عدالت و توسعه از رسوایی‌شان در کشورمان، قطع شریان  پول کلانی است که متاسفانه بسیاری از ما ایرانی‌ها برای تفریحات غیرضروری و خریدهای تجملاتی خود به خزانه رجب اوغلی می‌ریزیم تا با آن کفتارهای تکفیری داعش، جبهه‌النصره و... را پروار کند و به جان مردم ترکیه و همسایگانش بیندازد. واردات موج توریست ایرانی به آنتالیا، ازمیر و استانبول بدون تردید با صادرات فوج تروریست‌ها از آنکارا نسبت مستقیم دارد و بر ماست که در این مورد تصمیمی تاریخی بگیریم. در حالی که پس از فاجعه منا تبلیغاتی کاملا مغرضانه در شبکه‌های اجتماعی، ایرانی جماعت را از عمره‌مفرده و حتی حج تمتع به بهانه ریخته شدن پول به جیب سعودی‌های وحشی باز می‌داشت، باید گفت ترکیه اردوغانی 5/1 میلیارد دلار فقط از توریست‌های ایرانی درآمد دارد و این به جز سود کلان‌تر آن از ایران بابت تجارت چمدانی، قاچاق، صادرات پوشاک و کالاهای لوکس و گرفتن حق ترانزیت باربری و ترابری از ماست که دست کم 4 تا 5 میلیارد دلار نصیبش می‌کند، یعنی حدودا 4 برابر آمار رسمی درآمدزایی سعودی‌ها از همه حجاج ایرانی. حالا با لغو سفرهای عمره به عربستان این فاصله بسیار بیشتر هم شده است.
اما سه‌شنبه انفجار تروریستی بی‌سابقه در قلب استانبول فرصتی تاریخی بود برای اینکه هم ما و هم مردم ترکیه در احوالات خود تعمق کنیم. اگر ما در مقابل یک آزمون اقتصادی قرار گرفته‌ایم، مساله  ترک‌ها و کردهای ترکیه حیاتی است، چراکه استانبول قلب اقتصاد ترکیه شامل صنایع و تجارت و ترانزیت و بویژه صنعت گردشگری 36 میلیارد‌دلاری این کشور و سرانجام پایتخت سنتی و حقیقی جامعه آن است. حال صدای پای تروریست‌ها بلند‌تر از هر زمان دیگری در قلب ترکیه شنیده می‌شود و لاجرم توریست‌هایی می‌روند که مایه نجات زندگی دشوار ترک‌ها از دهه‌های واپسین قرن بیستم میلادی بودند.
عملیات انتحاری یک زن آن هم در روز روشن در میدان احمد سلطان، قلب فعالیت‌های استانبول،  با اینکه به اندازه کافی مهلک بوده و به جز کشتن 11 نفر و زخمی کردن 15 تن دیگر - شامل چندین توریست آلمانی - سراسر شهر را هم لرزانده است اما بیش از آن، اهمیتی نمادین دارد.
این شهر زیبای به جا مانده از یونانی‌ها و رومی‌های بیزانس بر کرانه تنگه بسفر، یکی از کلیدی‌ترین آبراهه‌های جهان و اصلی‌ترین پل میان آسیا و اروپا محسوب می‌شود و از نظر بسیاری چهارراه شرق و غرب و مرکز ثقل جغرافیای سیاسی جهان مدرن است. امنیت استانبول بسیار پیچیده است و تنها ابعاد توریستی و تجاری ندارد بلکه یک سرپل راهبردی نظامی هم هست که برای تامین امنیت آن بزرگ‌ترین سازمان‌های اطلاعاتی و ضدخرابکاری جهان به پیچیده‌ترین شکل ممکن و به طور توامان با هم رقابت و تشریک مساعی دارند. حال  رخنه تروریست‌ها به آن می‌تواند غرب و شرق را به اجماع برساند که اردوغان و مافیایش لیاقت اداره چنین سرپل حساسی را ندارند. این قطعا به معنای پایان خواب‌های نوعثمانی رجب اوغلی برای ترکیه خواهد بود اما در عین حال این کشور را همانند دوران اواخر امپراتوری عثمانی صحنه جنگ خواهد کرد، چرا که با بیداری خرس روسی از خواب زمستانی 3 دهه اخیر و جولان داعش در منطقه بویژه در خود ترکیه، شاید برای نخستین‌بار پس از روزهای پایانی جنگ اول جهانی، غرب تسلطش  بر سرپل خود با  شرق را از دست داده باشد.
نکته اینجاست که هم شرق و هم غرب تا پیش از انفجار سه‌شنبه 12 ژانویه نیز چند سالی بود می‌دانستند محله‌های شلوغ و عرب‌نشین استانبول به اقامتگاه بسیاری از سران داعش و القاعده و مرکز اداره تروریسم بین‌المللی تکفیری تبدیل شده است اما بنا به پاره‌ای ملاحظات این موضوع تا همین اواخر مسکوت مانده بود. آمریکا و متحدانش خود از پروژه داعش و نظایر آن حمایت می‌کنند اما بنا به شروطی. از سوی دیگر بویژه پس از تهدیدآفرینی‌های احمقانه اردوغان برای روسیه و ایران، ملاحظات این طرفی نیز از میان رفته‌اند. روزنامه حریت، نشریه مخالف دولت آنکارا نیز اخیرا در سلسله گزارش‌هایی درباره به تسخیر درآمدن استانبول توسط عرب‌ها، به این موضوع کنایه زده است. تازه فیلم‌های فراوانی در شبکه‌های اجتماعی رفت و آمد آزادانه چهره‌های داعشی در سطح استانبول را نشان می‌دهند. در ضمن 3 هفته پیش خبرگزاری رویترز اعلام کرد مقامات امنیتی یک وهابی سرشناس اصالتا اهل سوریه را که قصد داشت به کنسولگری آمریکا در استانبول حمله کند، دستگیر کردند و کنسولگری آمریکا نیز یک هفته به همین خاطر تعطیل شده بود. البته با همه اینها پس از آتش‌بس سراسری 5 سال پیش، هیچ‌گاه استانبول هدف حمله تروریستی تکفیری‌ها قرار نگرفته بود و فقط یکی ـ دو باری گروه‌های شبه نظامی چپ‌گرا و نه حتی پ‌ک‌ک تلاش‌های ناکامی در این زمینه داشته‌اند. این بار اما ماجرا فرق دارد.این حادثه جرقه‌ای در انبار باروت تکفیری‌ها بود. پس از این شاید ترکیه کماکان بهشت تروریست‌ها باشد اما قطعا به جهنم توریست‌ها تبدیل خواهد شد. عبداللطیف شنر، معاون مستعفی رجب طیب اردوغان در مصاحبه‌ای که یکشنبه گذشته در روزنامه شرق منتشر شد پیش‌بینی خوبی از اوضاع آینده کشورش نداشت. او علاوه بر اینکه حکومت اقتدارطلب اردوغان را محکوم به شکست دانست، آن را فاقد اراده و اقتدار در مقابل دخالت‌های قدرت‌های بزرگ دنیا از طریق تروریست‌ها در کشورش توصیف کرد. استانبول قبل از اردوغان هم شاهد انقراض نسل سلاطین متوهم اما بی‌اقتدار در مقابل بیگانگان بوده است.
 

سیدمحسن میرشمسی: نه دولت روحانی، نه هواخواهان دولت و نه هیچ انسان منصفی نمی‌تواند کاسه کوزه بحران پیش آمده در روابط دیپلماتیک دولت و دومینوی قطع رابطه کشورهای عربی با ایران را بر سر آن چند نفری که به غلط به سفارت عربستان ریختند، بشکند!
حمله به سفارت سعودی- که بی‌تردید اقدامی غلط و اشتباه بود- اگر نقش و سهم و تأثیری در سیاه‌بازی این روزهای عربستان و بحرین و امارات و سودان، و جیبوتی(!) و دیگر دنباله‌روهای آل‌سعود داشته باشد، نهایتاً 10 درصد است! 90 درصد بقیه معلول سیاست خارجی بشدت منفعلانه است و دولت مجالی برای شانه خالی کردن از زیر بار این مسؤولیت ندارد و نمی‌تواند خود را از این بحران دیپلماسی که نشانه دیگری از به بن‌بست رسیدن سیاست خارجی به اصطلاح تعاملی و تنش‌زدای دولت است، تبرئه کند! دولت روحانی هم در حادثه حمله به سفارت عربستان مقصر است و هم در گستاخ شدن حکام رژیم سعودی و رفتارهای منتج از این گستاخی و بی‌عقلی!
دولت در حادثه حمله به ساختمان سفارت سعودی از 2 جهت دارای تقصیر است؛ از یک جهت قاصر است، چراکه به‌جای کنترل و هدایت صحیح خشم و غضب طبیعی منبعث از غیرت دینی و ملی مردم ایران در قبال گستاخی‌ها و خصومت‌افکنی‌های حکومت آل‌سعود، با واکنش‌های منفعلانه و غیرعزتمندانه‌اش، آتش خشم مردم را شعله‌ورتر کرد.  جنبه و جهت دیگر قصور و کوتاهی دولت این است که امنیتی‌ترین دولت تاریخ جمهوری اسلامی ایران که هم رئیسش و هم خیلی از وزرا و مقاماتش سال‌ها سابقه امنیتی- اطلاعاتی داشته‌اند، نتوانسته است حادثه‌ای مثل حمله به سفارت عربستان را که به‌راحتی و حتی از سوی مردم عادی قابل پیش‌بینی بود، پیش‌بینی و از وقوع آن جلوگیری کند.  دولت باید به این سوال مهم و اساسی پاسخ شفاف و روشن دهد که آیا شورای تأمین استان تهران که ریاست آن برعهده استاندار تهران است، پس از اعلام خبر اعدام آیت‌الله شهید نمر که کاسه صبر ملت ایران را  بیش از پیش سرریز کرد، جلسه‌ ویژه‌ای به‌منظور اتخاذ تدابیر لازم برای حفظ و تأمین امنیت سفارت عربستان که وظیفه ذاتی دولت است و نیازی به یادآوری آن به دولت در مواقع مختلف نیست، برگزار کرده است؟!
 اگر چنین جلسه‌ای برگزار نشده است، خود مؤید قصور دولت است و اگر هم برگزار شده است، دولت باید اعلام کند خروجی آن جلسه چه بوده که نتیجه‌اش جز ناتوانی دولت در حفاظت از سفارت سعودی نبوده است؟!
همچنین این سوال مطرح است که وزارت اطلاعات دولت روحانی در این میان چه می‌کرده است؟! آیا وزارت اطلاعات که باید چشم و گوش پنهان و آشکار دولت و دیده‌بان بیدار نظام باشد، چنین حادثه‌ای را پیش‌بینی می‌‌کرده است یا خیر؟! اگر پیش‌بینی کرده، چرا اقدام پیشگیرانه‌ای انجام نداده و اگر پیش‌بینی نکرده، متأسفانه پیامی جز ضعف اطلاعاتی به افکار عمومی القا نکرده است!
علاوه بر اینها دولت در نوع رفتار و گفتار سعودی‌ها هم «مقصر» و هم «مؤثر» است. باید از دولت پرسید آن‌روز که عربستان در مسیر مذاکرات هسته‌ای سنگ‌اندازی می‌کرد، آن زمان که مأموران سعودی به 2 زائر نوجوان ایرانی در فرودگاه جده تجاوز کردند، آن موقع که سعودی‌ها 500 زائر ایرانی را در فاجعه منا به قربانگاه بردند و جان پاک‌شان را گرفتند، آن وقت که وزارت خارجه عربستان در اقدامی توهین‌آمیز برای نماینده رسمی دولت جمهوری اسلامی ویزا صادر نکرد و کار به جایی رسید که جناب آقای ظریف مقابل امیر کویت زانو زد که وساطت و سفارش دولت ایران را به حکومت عربستان بکند، آن لحظاتی که مقامات گستاخ سعودی انواع و اقسام مواضع هتاکانه، خصمانه و تعابیر توهین‌آمیز را علیه دولت روحانی و مقامات دولت اتخاذ می‌کردند و نیز در موارد مشابه دیگر، آیا خبری از حمله به سفارت عربستان بود که بتوان ادعا کرد این مساله باعث و بانی رفتارهای دیروز و امروز پادشاهی سعودی و متحدانش بوده است؟!
همه اینها اثبات می‌کند اقدام توهین‌آمیز عربستان، بحرین، امارات، سودان و دیگر متحدان رژیم سعودی در قطع یا کاهش رابطه دیپلماتیک با ایران و اخراج سفرای دولت جمهوری اسلامی، بیش از آنکه ناشی از حمله عده‌ای به سفارت عربستان باشد، متأثر از سیاست حاکم بر دیپلماسی دولت روحانی است! سیاست خارجی منفعلانه‌ای که به اسم تعامل و تنش‌زدایی، کاری جز کوتاه آمدن و سکوت و انفعال انجام نمی‌دهد!
انفعال حوصله‌سَربَر دولت روحانی تا جایی است که کمترین و کوچک‌ترین اقتدار و قاطعیتی در واکنش مقامات دولتی در قبال این قطع و کاهش رابطه تحقیرآمیز مشاهده نمی‌شود!
گویا ملت ایران همچنان باید در حسرت و آرزوی یک مثقال عزت و اقتدار در سیاست خارجی و دیپلماسی دولت روحانی، روزگار سپری کند!