گروه سیاسی: سیمان که به قلب رآکتور اراک تزریق شد؛ آخرین حلقه از زنجیره تعهدات ایران برای عقب نشینی هسته ای تاریخی تکمیل شد.
به گزارش «وطن امروز»، بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز بعدازظهر چهارشنبه هفته گذشته با حضور در تاسیسات آب سنگین اراک، از نزدیک در جریان اجرای این تعهد ایران قرار گرفتند. بر اساس هماهنگی‌های صورت گرفته میان طرفین، این آخرین حلقه از زنجیره تعهداتی بود که ایران قبل از اجرای تعهدات طرف مقابل باید انجام می داد. اگرچه قرار بر این بوده که روز شنبه، 26 دی ماه به عنوان روز آغاز اجرای برجام اعلام شود اما این ایران بوده است که از شهریور ماه فرآیند اجرای تعهدات خود در برجام را آغاز کرد. جمع آوری سانتریفیوژها در نطنز و فردو، انتقال نزدیک به 11 تن اورانیوم غنی شده به روسیه و قزاقستان و در مرحله آخر، تخریب رآکتور اراک و از کار انداختن قلب این رآکتور آب سنگین؛ اقدامات کلی ایران بود که نهایتا اواخر هفته گذشته به اتمام رسید. صبح دیروز، شنبه نیز هیات‌های ایرانی، آمریکایی و نیز هیاتی به نمایندگی از اروپا به ریاست فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپایی در هتل کوبورگ وین دور هم جمع شدند تا خبر آغاز اجرای تعهدات 1+5 را اعلام کنند. اعلام این خبر البته منوط به انتشار گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی در تایید اجرای تعهدات ایران بوده است. ظریف صبح دیروز در بدو ورود به هتل کوبورگ خبر داد که تحریم ها امروز (شنبه) لغو خواهند شد. البته در حالی که همه تصور می‌کردند بعدازظهر دیروز، زمان اعلام آغاز اجرای برجام از سوی 1+5 است اما تا شامگاه دیروز این موضوع به تاخیر افتاد و برخی خبرگزاری‌های خارجی از چانه‌زنی‌های آمریکایی ها در ساعات آخر مذاکرات خبر دادند. بر اساس گزارش منابع خبری خارجی، آمریکایی‌ها تا ساعات پایانی مذاکرات، همچنان درباره نحوه تخفیف در تحریم‌های ایران چانه‌زنی کردند. البته با توجه به آنکه در ایران به قول بهروز کمالوندی، کار برنامه هسته ای تمام شده بود؛ این چانه‌زنی‌ها از سوی طرف آمریکایی کاملا قابل پیش‌بینی بود و آنها حتی در لحظات آخر نیز دست از امتیاز گرفتن از ایران بر نداشتند. ظریف البته شامگاه دیروز که اعلام خبر آغاز اجرای تعهدات طرف مقابل به تاخیر افتاده بود؛ در توئیتر خود نوشت که طرف مقابل راهی جز دیپلماسی ندارد. او نوشت:«ما در حال رسیدن به روز اجرای برجام هستیم. مشکل جدی‌ای نیست. دیپلماسی نیازمند صبر است اما همه ما می‌دانیم که جایگزین بهتری وجود ندارد.» به هر حال موعد اجرای تعهدات طرف مقابل درباره تحریم‌های اعمال شده علیه ایران فرا رسید. البته موضوع لغو تحریم‌ها در اصل و بر اساس مفاد قانونی، همان «تعلیق» تحریم‌ها است. بر اساس برجام، بخشی از تحریم های ایران تعلیق خواهند شد و زمینه برای بازگشت آنها و به‌کار گرفتن این قبیل تحریم‌ها علیه ملت ایران برای دولتمردان آمریکایی همچنان فراهم خواهد بود. به هر حال اکنون، نوبت اجرای تعهدات طرف مقابل یا به عبارتی نوبت طرف مقابل است تا به وعده‌های خود در برجام عمل کند. در واقع اکنون نوبت راستی‌آزمایی وعده‌های طرف مقابل در برجام است. ایران پس از امضای متن برنامه جامع اقدام مشترک، تمامی تعهدات خود را با نظارت بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی انجام داده است. بر اساس برجام اکنون، نوبت برداشته شدن تحریم‌های اعمال شده علیه ملت ایران است و این در حالی است که همین دیروز که آخرین ثانیه‌های مذاکرات و هماهنگی‌ها برای اعلام خبر تعلیق بخشی از تحریم‌های اعمال شده علیه ملت ایران سپری می شد؛ روی میز باراک اوباما، یک تحریم جدید موشکی علیه ایران قرار داشت.

امیرعلی  جهاندار: در آستانه بهمن 94 هستیم و مردی که هنوز در بهمن 57 مانده و تغییری نکرده، روی تخت بیمارستان آسیاست. سینه‌ای گرم، موی و محاسنی سپید و بلند، چهره‌ای همچنان مصمم از انقلاب 57 دارد. خیلی‌ها بعد از انقلاب به کاروان اضافه شدند و خیلی زود از این کاروان جدا شدند اما او السابقونی است که همچنان در حلقه مقربون است. پیش از 57، حتی پیش از 42، او از قبل از ملی شدن صنعت نفت برای نهضت مردمی قلم می‌زد؛ قلم می‌زد و چوبش را می‌خورد، اما پا پس نمی‌کشید.
برای ما بچه‌های نسل سوم انقلاب که روزهای سخت مبارزه و طعم شیرین بهمن 57 را نچشیده‌ایم؛ آنچه یادآور آن لحظه‌ها است تنها تصاویری از فرودگاه مهرآباد است که جمعی از نوجوانان «خمینی ‌ای امام» استاد را همخوانی می‌کنند و شعرهایش که با تعهد انقلابی در کتاب‌های درسی‌شان به‌جا مانده است.
آری! آنچه استاد به ما می‌آموزد، نه شعر است و نه شاعری، که شاعر و شعر بسیار در این کشور وجود دارد، او برای ما بچه‌های نسل سوم انقلاب درس تعهد می‌دهد، تعهد به آرمانی که داشته، تعهد به آرمانی که دارد، تعهد به آرمانی که حتی در
90 سالگی وقتی روی تخت بیمارستان است فراموشش نمی‌شود و هنگامه‌ای که
جمعی از همین نسل سومی‌های انقلاب به عیادتش می‌روند هم باز «خجسته باد این پیروزی» را می‌خواند و به این نهضتی که در او بوده افتخار می‌کند.
برخلاف روشنفکرانی که شعرشان را برای محافل دورهمی و سیگار کشیدن‌های دسته‌جمعی‌شان می‌خواهند و بیرون از اتاق پر از دود آنها این شعر به کار هیچکس نمی‌آید، سبزواری شعرش را برای مردم، در راه مردم و از جنس مردم می‌سرود. قزوه می‌گوید: «سبزواری کسی است که واقعا نیمی از ادبیات انقلاب ما مدیون اقدامات او است و اگر جز خط امام و انقلاب و شهدا را رفته بود، اکنون او را بت کرده بودند و این مظلومیت در بین بچه‌های ما وجود دارد». آری! سبزواری ترجیح داد به‌جای سوت و کف‌های جریان روشنفکری، دعای مردم پشت سرش باشد، دعای مادران شهیدی که هر بار چهره او را می‌بینند، انقلاب برای‌شان زنده می‌شود.
او هنوز در ایستگاه بهمن 57 مانده است، زرق و برق دنیا هنوز او را نگرفته، انقلابی مانده و انقلاب را فراموش نکرده، در دنیایی که برخی می‌گویند از انقلاب عبور کردیم و باید در دهکده جهانی هضم شویم، خدا را ول کنیم و به کدخدا نزدیک شویم و از تعامل سازنده با او به همه چیز برسیم «سازش موج و ساحل را محال می‌داند» و در 90 سالگی آنچنان شعر جسورانه و انقلابی می‌خواند که رهبری درباره‌اش می‌گویند: «معلوم می‌شود در 90 سالگی هم می‌توان شعر جوانانه گفت». تابستان امسال وقتی جدیدترین شعر استاد در محضر رهبر انقلاب رونمایی شد برای پیرمردان انقلاب، انقلاب جوان شد و برای جوانان انقلاب، انقلابی بودن مفهومی دوباره یافت؛ وقتی استاد حمید سبزواری با آن نفس گرم خود شعر «خوش‌نشینان ساحل را خواند»:
خوش‌نشینان ساحل بدانند
موج این بحر را رامشی نیست
دل به امید رامش نبندند
بحر را ذوق آسایشی نیست
تا که دریاست دریا به جوش است
شورش و موج و گرداب دارد
هرگز از بحر جوشان مجویید
آن زبونی که مرداب دارد
ما نهنگیم و خیل نهنگان
بستر از موج توفنده دارند
این سرود نهنگان دریاست
بحر را موج‌ها زنده دارند
ما نهنگیم و هر جا نهنگ است
طعمه از کام غرقاب جوید
نزد دریادلان مرده بهتر
زان که آرامش و خواب جوید
خوش‌نشینان ساحل بدانند
تا که دریاست این شور و حال است
چشم سازش ز دریا ندارند
سازش موج و ساحل محال است

دیروز 4 زندانی ایرانی ـ آمریکایی در مقابل بسته‌ای از امتیازها با طرف آمریکایی مبادله شدند. جزئیات این مساله بسیار بیشتر از آن چیزی است که رسانه‌ها تاکنون به آن پرداخته‌اند و لابد در روزهای آینده، وقتی مصالح اقتضا کند، درباره آن سخن گفته خواهد شد. آنچه در اینجا می‌خواهیم بر آن تاکید کنیم این است که اصلی‌ترین فردی که دیروز آزاد شده جیسون رضاییان است. آمریکا هم اگر چیزی به ایران داده - که داده- بابت رضاییان بوده نه آن 3 نفر دیگر. روزی که رضاییان دستگیر شد، بسیاری، از جمله برخی مقام‌های دولتی معترض بودند که او یک روزنامه‌نگار ساده است و نباید چنین بی‌محابا اتهام‌های امنیتی به او وارد شود. امروز اما بی‌آنکه ضرورتی به انتشار جزئیات فعالیت رضاییان در ایران باشد، از همین رفتار آمریکا می‌توان فهمید که رضاییان هر چه بوده، یک روزنامه‌نگار ساده نبوده است. منطقی نیست که دولت آمریکا صرفا برای آزادی یک روزنامه‌نگار، اعطای «پکیجی از امتیازها» به ایران را پذیرفته باشد. نتیجه بسیار روشنی که می‌توان گرفت این است که اگر امتیازی از دشمن گرفته می‌شود، این نه هنر دیپلماسی، بلکه مهارت مردانی است که در زمان مناسب، با اقدام درست و دقیق، سرمایه‌ای معتبر برای معامله خلق می‌کنند. کار دیپلمات‌ها، معامله کردن است اما تا امروز نشنیده‌ایم که خود نیز سرمایه‌ای برای معامله دست‌وپا کرده باشند. هرچه سرمایه است، محصول کار کسان دیگر در جای دیگر است، کسانی که اگر شهید نشوند، از غربت و گمنامی گریز و گزیری ندارند. درباره دیپلمات‌ها اما در بهترین حالت می‌توان امیدوار بود که «معامله بد» نکنند و آتش به سرمایه کشور نزنند.

مهدی جابری: گروه‌های ظریف و حساس دیروز هم یک روز ناسالم را به سختی پشت سر گذاشتند تا همچنان بر شدت ابهامات و بلاتکلیفی در پرونده‌ای افزوده شود که عناوین «ناپاک، ناسالم و آلوده» را یدک می‌کشد.
در این روزهای ناسالم که وضعیت‌های نارنجی و قرمز نام دارند، آنچه به دست می‌آید ذرات معلق با قطر تقریبی «11 میکرون» است و آنچه از دست می‌رود جز توان و انرژی جامعه نیست؛ شرایطی که اگر بدون تدبیر ادامه یابد، ما را در وضعیت «بنفش» یعنی بسیار ناسالم قرار خواهد داد. دیروز روز مانور ذرات معلق بود! روز در جا زدن و نه برجا ماندن! دیروز گروه‌های حساس و ظریف باز هم پشت درهای بسته ماندند، نشانگرها به خطوط قرمز نزدیک و نزدیک‌تر شدند و البته امید داریم از آن عبور نکنند!
برخی مذاکرات بی‌نتیجه و تصمیمات اشتباه در این سال‌ها سوخت شدن توان داخلی ما را به دنبال داشت، فرصت‌های‌مان را سوزاند و به جای آن، سرطان‌هایی از مبادی نامشخص به جامعه راه یافت. آنچه امروز از آن با عنوان «ناسالم، ناپاک و آلوده» یاد می‌شود، حاصل فکرهای ناپاک و دست‌های آلوده‌ای است که مقابل توان و استعداد جامعه، یک دیوار سیمانی بلند ساخت و تامین نیازهای داخلی را به آن سوی مرزها و البته به افراد ناشناس و بی‌شناسنامه واگذار کرد. راهکار برون‌رفت از وضعیت ناسالم و جلوگیری از بروز خطر غیرقابل جبرانی که در وضعیت بنفش وجود دارد، این است که با درک رنج‌ها، مشقت‌ها و تنگناهای مردم در زیرزمین شهر، نسبت به ایجاد خطوط میانبر، تندرو، چابک و سریع برای عبور از اوضاع پیچیده و مبهمی که نفس مردم را تنگ کرده است اقدام شود؛ به عبارت دیگر باید تلاش کنیم با جبران خسارت‌هایی که در سال‌های اخیر به واسطه برنامه‌های اشتباه به جامعه تحمیل شده است، جایگاه پیشین خود را بازیابیم. واضح‌تر اینکه امور حساس از دست افراد به ظاهر نامدار و مبتکر خارج شود تا اهل فن بتوانند با بهره‌گیری از تدابیر صحیح و نکته‌های ظریف مدیریتی برای برون‌رفت از شرایط حساس و ناسالم اقدام کنند.
وضعیت قرمز و ناسالم امروز را باید با مذاکرات داخلی حل کرد، باید حمایت مالی و معنوی از قطارهای شهری و انقلاب را در دستور کار داشت و حتی به برخی اتوبوس‌ها که به ناحق برچسب «تندرو» بر آنها زده شده اعتماد کرد! امروز چاره‌ای جز کنار گذاشتن سیاست‌های «تک‌سرنشینی» در بزرگراه‌هایی که به بن‌بست می‌رسد نداریم؛ همان تک‌سرنشین‌هایی که نه مصلحت شهر را تشخیص می‌دهند و نه امیدی به بهبودشان هست.
همچنین برای برون‌رفت از بن‌بست ناسالمی و ناپاکی باید به حال خودروهای فرسوده اما مدعی، چاره‌‌اندیشی کرد تا دودشان بیش از این به چشم مردم نرود!  چاره امروز ما این است که به جای نشستن پشت درهای بسته و فضاسازی برای جولان دادن ذرات معلق، بیشتر و بیشتر تونل بزنیم؛ تونلی به اعماق داشته‌ها و استعدادها و ظرفیت‌های نهفته در این شهر؛ تونلی که ما را از ترافیک سیاست‌های کثیف جهانی نجات دهد و میانبری باشد برای فرار از وضعیت‌ها و رنگ‌ها؛ از قرمز، ارغوانی، بنفش و نارنجی. هزینه ساخت این تونل‌ها را باید تامین کرد و دست سازندگانش را باز گذاشت اما افسوس که آب در کوزه و ما «گرد جهان می‌گردیم!»

عبدالله عبداللهی  : 1- توافقنامه «برجام» به مرحله اجرا رسید. در این مرحله بناست پس از راستی‌آزمایی آژانس درباره عملیاتی‌ شدن تعهدات سنگین ایران، بخشی از تحریم‌ها توسط آمریکا و اتحادیه اروپایی به حالت تعلیق درآید و مبلغی حدود
100 میلیارد دلار از پول‌های نفتی (که قبلا در داخل توسط دولت پیش‌خور شده بود) نیز از توقیف خارج شود.
2- برجام بیش و پیش از آنکه توافقنامه‌ای فنی درباره مساله هسته‌ای ایران باشد، با نگاه به مناسبات و معادلات سیاسی نوشته شده است؛ آنچنانکه پیش‌تر(در برهه پس از تفاهم لوزان و پیش از توافق وین) نیز در نوشته‌ای با عنوان «دغدغه‌های فراهسته‌ای در مذاکرات هسته‌ای با نگاهی به مصاحبه اوباما» تاکید کردیم، شل و سفت کردن‌های دولت آمریکا در برخی مسائل فنی هسته‌ای، بیش از هر چیز ناظر به حفظ و قوام‌بخشی به راهبرد سیاسی کلان بود و مباحث صرفاً فنی از این منظر در اولویت‌های دوم به بعد قرار می‌گرفت.
اهمیت بعد سیاسی برجام برای آمریکا تا حدی بوده و هست که جان کری، وزیر خارجه آمریکا و برخی دیگر از مقامات این کشور، در حین مذاکرات هسته‌ای و در پاسخ به برخی منتقدان داخلی‌‌شان درباره چرایی مذاکره با ایران و اعطای برخی امتیازات(جزئی)، بر سویه سیاسی مساله اشاره و تاکید می‌کردند در صورت شکست مذاکرات، مهم‌ترین اتفاقی که رخ خواهد داد، تضعیف گروه‌های خوشبین به آمریکا و مبلغ غرب در داخل ایران است (برای مطالعه بیشتر در این زمینه مراجعه شود به متن اظهارات جان کری در شورای روابط خارجی آمریکا به تاریخ 5 مرداد 94). مقامات آمریکایی طی روزهای اخیر هم مهم‌ترین رکن رایزنی خود با کنگره درباره تحریم‌های جدید را «انتخابات پارلمانی ایران» قرار داده و از آنها خواسته‌اند حداقل تا انتخابات مجلس این تحریم‌های جدید را به تعویق بیندازند.
در حقیقت، دولت آمریکا توافق برجام را یک «زیرساخت نرم‌افزاری» برای تغییر نرم در جمهوری اسلامی از طریق تقویت و تثبیت غربگرایان در دستگاه تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری ایران در نظر گرفته است. برخلاف برخی تصورات مبنی بر اینکه آمریکا با عدم اجرای بخشی از تعهدات خود، زیر میز این معاهده خواهد زد، نگارنده این سطور به جد معتقد است دولت آمریکا تا زمانی که امکان پیگیری راهبرد سیاسی مذکور خود در ایران را کاملاً منتفی نبیند، هیچگاه راساً به سمت برچیدن برجام نخواهد رفت (برخی پدیده‌ها از جمله تحریم‌های در دست بررسی کنگره آمریکا علیه ایران و نسبت آن با نقض برجام و چرایی پیگیری چنین مسائلی توسط دستگاه حاکمه آمریکا، تحلیل مستقلی می‌طلبد که در مجال‌های دیگری ان‌شاءالله به آن خواهیم پرداخت).
3- انتخابات اسفند سال جاری، بویژه انتخابات مجلس شورای اسلامی، از نظر غرب و غرب‌پرستان داخلی، اولین و شاید مهم‌ترین محک برای «کارآمدی سیاسی» معاهده «به ظاهر فنی» برجام است. هر
2 طرف به جد امیدوارند در این انتخابات، تا حد توان برجام را به یک دستاورد سیاسی در داخل ایران تبدیل و غربگرایان را روانه مجلس شورای اسلامی کنند.
4- به‌رغم بعضی اظهارات مبنی بر اینکه آمریکا یک پاپاسی از قِبَل برجام نصیب ایران نخواهد کرد، از قضا انتخابات اسفندماه یکی از اصلی‌ترین محل‌های خرج برجام خواهد بود. به نظر نگارنده، طی روزهای آتی و پیش از انتخابات اسفند، اتفاقات قابل توجهی در عرصه اقتصادی کشور رخ خواهد داد. هرچند یکی از مقامات اجرایی، به گفته برخی رسانه‌ها، ضمن گله‌مندی از منتقدان برجام تاکید کرده است «اگر این توافق در سال 2014 انجام می‌شد، دولت اکنون می‌توانست میوه‌های آن را بچیند»، با این حال به نظر نمی‌رسد این طیف غربگرا در کشور
فصل میوه‌چینی انتخاباتی از برجام را به کلی
از دست رفته  ببینند.
به واسطه پول‌های برجام، طی روزهای آینده تا مقطع انتخابات مجلس «میک‌آپ» اقتصادی موقتی شکل خواهد گرفت. یکی از فوری‌ترین ظاهرسازی‌های اقتصادی متعاقب پول‌های برجام خود را در افت نزدیک به 800 الی هزار تومانی قیمت دلار نشان خواهد داد.
به منظور ظهور موجه‌ برجام در گام‌های ابتدایی برای مردم، اثرات این میک‌آپ و آرایش ظاهری تا انتخابات دوام خواهد آورد.
5- مهم‌ترین سوال پیش ‌رو آن است که اگر از طریق برجام قرار است پولی نصیب ایران شود، چرا باید با آن مخالفت شود؛ مهم‌ترین نکته ماجرا همینجاست که اساساً برجام بنا نیست مستقل از معادلات سیاسی-آنچنان که ذکر شد - آورده‌ای برای مردم ایران داشته باشد.
به عبارت واضح‌تر، میزان بهره‌وری برجام برای ملت ایران هیچ نسبت مستقیمی با میزان «شفافیت» جمهوری اسلامی در مساله هسته‌ای ندارد، بلکه این نسبت در نگاه آمریکایی‌ها در برابر مساله بسیار بالاتری به نام «استقلال» تعریف شده است. بدین معنا که به هر اندازه غربگرایان داخلی در سیستم تصمیم‌گیری نظام تقویت و تثبیت شده و حاضر به معامله بر سر استقلال شوند، از آمریکایی‌ها می‌توان درباره برجام انتظار واقعی داشت. با این وجود اگر در انتخابات مجلس و انتخابات ریاست‌جمهوری آتی، پروژه تبدیل برجام به آورده‌ای سیاسی برای غرب نتیجه موفقی در پی نداشته باشد، آن روی سگ برجام رفته‌رفته عیان خواهد شد. آمریکایی‌ها برای این مرحله نیز مین‌‌های لازم را در برجام جاسازی کرده‌اند.

گروه سیاسی: حسین دهباشی از تاریخ‌پژوهان و مستندسازان کشورمان که به‌رغم برخی فعالیت‌های تاریخی از جمله تاریخ شفاهی دوران پهلوی دوم، افکار عمومی او را به عنوان کارگردان فیلم‌های تبلیغاتی حسن روحانی می‌شناسند؛ چند وقتی است به یکی از منتقدان جدی رئیس‌جمهور تبدیل شده است. به گزارش «وطن امروز»، از مهم‌ترین محورهای انتقادی دهباشی به حسن روحانی، عملکرد تیم مذاکره‌کننده بویژه برجام است که او معتقد است دیرزمانی نخواهد پایید که ماهیت این سند بین‌المللی برای مردم آشکار خواهد شد. دهباشی همچنین نسبت به ادبیات روحانی نسبت به منتقدان بسیار انتقاد دارد و می‌گوید این ادبیات در شأن رئیس‌جمهور نیست. دهباشی که در انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تهران کاندیدا شده است می‌گوید این توانایی را دارد که در شمار 30 کاندیدای برگزیده مردم تهران باشد چراکه بر این اعتقاد است او توانسته روحانی را از جایگاه پنجم در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، به رده اول بکشاند. دهباشی در گفت‌وگو با
نسیم آنلاین درباره اینکه چرا در انتخابات امیدوارانه وارد شده و روی خودش حساب جدی باز کرده است، می‌گوید: «من به عنوان یک شخص سیاسی روی خودم حساب می‌کنم و فکر می‌کنم کسی که این توهم را دارد که بتواند یک نفر را از نفر پنجم، نفر اول و رئیس‌جمهور کند باید بتواند یک نفر را از ششصدم حداقل نفر سی‌ام کند».   دهباشی با بیان اینکه البته این یک شوخی است، افزود: حرفی که من می‌خواستم بزنم این بود که فکر می‌کنم آن دلیل اصلی که آقای روحانی رئیس‌جمهور شدند و ان‌شاءالله رئیس‌جمهور خوبی باشند، ترکیبی از چند عامل بود که متأسفانه چون بررسی‌های دقیق صورت نگرفت، نمی‌توانیم به آنها وزن بدهیم، از پاس گل آقای قالیباف گرفته در هجده قدم تا اینکه جوی ایجاد شد که آقای هاشمی آمد و بعد آرای‌شان به حساب ایشان ریخته شد و همچنین آقای عارف کنار کشید که همه اینها برای من که جزو 3-2 نفر نزدیک به آقای دکتر بودم قطعی نبود، حالا در کنار این ماجراها فیلم‌های من هم بود؛ پس من در این رابطه توهم ندارم و در رابطه با این ماجرا من هم کمک کردم ولی شاید اگر از جهت حب نفس بگویم در حوزه رسانه‌ای من مؤثرترین بودم، اما اینکه رسانه‌ها مخصوصاً رسانه‌هایی که دست ما بود چقدر تأ‌ثیر گذاشت این نیاز به مطالعه دارد. دهباشی درباره حضور مشاوران ناصالح در کنار رئیس‌جمهور نیز انتقاداتی مطرح کرد. او در این‌باره گفت: من تصور می‌کنم دولت آقای روحانی چند تا گل خورد، به‌‌رغم اینکه محبوب من بود و  هست ولی بعضی از گل‌ها را از خودش خورد. نوع تعامل با رسانه‌ها و نحوه انتقادناپذیری دولت گل‌هایی هست که دولت در نظام، خودش به خودش می‌زند، هیچ‌کس حتی نزدیک‌ترین فرد به یک نفر، حتی برادرش، حتی پسرش، حتی فامیلش، حتی کسی که همسر فرد است از این عبارتی که شخص بیاید و بگوید طرف مقابل خس و خاشاک هست خوشش نمی‌آید، اگر این را بپذیریم باید بگوییم هیچ‌کس خوشش نمی‌آید که یک نفر نه به او، حتی به یک نفر دیگر بگوید اگر ناراحتی و می‌لرزی برو زیر پتو یا بی‌شناسنامه و امثال آن. وی افزود: در این ماجرا آقای روحانی گل‌هایی خورد که با مشورت خودی‌ها یعنی مشاوران و تیم غیرصالح رسانه‌ای خود او بود و در نتیجه آقای روحانی به جای اینکه به دروازه‌ روبه‌رویی گل بزند به دروازه خودی گل زد؛ این یک کار گروهی است و اینطور نیست که فقط آقای روحانی این صحبت‌ها را بکند، تیم او این طور صحبت می‌کنند. این
تاریخ پژوه ادامه داد: ببینید! الآن اگر کسی که بغل دستم هست بگوید فلانی دکمه یقه‌ات باز است، خب! من کمی خود را جمع و جور می‌کنم، اما اگر دو نفر بیایند از باب رفاقت بگویند که عجب تیپی و  دوتا دکمه دیگر را هم باز کن؛ من جوگیر می‌شوم و با همان فرمان می‌روم؛ مشکل این است که هر بار آقای دکتر روحانی صحبت می‌کنند صحبت‌هایی می‌کنند که در شأن‌شان نیست.
دهباشی در راستای همین موضوع ادامه داد: یک موقعی طرف کلاً همین است که خب حرفی نیست، اما آقای روحانی این نیست، آقای روحانی قبل از هر چیزی خطیب است و سال‌ها منبر رفته و باتجربه است، جامعه از یک منبری توقع ندارد که مثل بنده که فردی جوان هستم صحبت کند، اما وقتی صحبت می‌کند و مشاوران اطرافش بگویند آقای روحانی «نابود کردی» و «طرف مقابل هم رفت بمیرد»، اما در واقع چند ساعت نگذشته و به شب نکشیده در همین صفحات مجازی می‌بینید که حتی موافقین ایشان می‌گویند «شرمنده‌‌ایم،‌ ای کاش دکتر این حرف را نمی‌زد»؛ آنگاه وقتی این بازخورد در صفحات مجازی که حتی موافقین هم انتقاد می‌کنند در گزارش‌ها به گونه دیگری به گوش ایشان می‌رسد و می‌گویند جامعه استقبال کرد؛ این یعنی دوستی خاله خرسه که طرف را بیشتر در مسیر اشتباه هل می‌دهد. دهباشی درباره انتقادات خود به برجام نیز می‌گوید: هرچند موضوع هسته‌ای به حوزه و تخصص کاری‌ام بازنمی‌گردد اما به حوزه تحصیلی‌ام مربوط است؛ من دکترای دیپلماسی عمومی از دانشگاه جورج‌تاون‌ که یکی از بهترین دانشگاه‌های دنیا است دارم و آن قدری هم انگلیسی بلد شده‌ام که بتوانم متن برجام را بخوانم، به مقدار لازم هم تاریخ آمریکا را خوانده‌ام یا حداقل در این سال‌ها مشاهده کرده‌‌ام. ضمن اینکه در نظر بگیرید حدودا 90 درصد از 200 مستندی که ساخته‌ام در حوزه روابط بین‌الملل بوده؛ مثلا مستندهای من در حوزه روایت فتح درباره جنگ بالکان یا جنگ در لبنان و افغانستان است؛ حوزه کاری من نیز اساساً از تلویزیون المنار شروع شده نه تلویزیون جمهوری اسلامی. از طرف دیگر من هر بار که در رابطه با برجام ‌نوشتم قید می‌کردم که این نظر یک آدم غیرمتخصص است، البته این نظر آدمی است که درسش را خوانده اما شغلش چیز دیگری است، با وجود همه این مسائل من به عنوان یک شهروند حداقل حق اظهارنظر دارم، پس به عنوان یک شهروند گفتم؛ بعد شما در نظر بگیرید همین امروز که داریم با هم صحبت می‌کنیم براساس آخرین آمارها اگر درست باشد، 82 درصد جامعه ایران نسبت به برجام خوش‌بین هستند، حال سوال این است که اگر چنین آماری درست است چه نگرانی‌ای وجود دارد که از 70 میلیون ایرانی 2 نفر منتقد باشند؟
از اول مخالف این مذاکرات بودم
«چرخ سانتریفیوژها باید بچرخد، چرخ زندگی مردم هم بچرخد» این شعار معروف روحانی در انتخابات را دهباشی به او پیشنهاد داده بود. او درباره پیشنهادات خود درباره شعارهای مربوط به حوزه سیاست خارجی گفت: دوستان دولت حداقل می‌دانند که من از اول اول اولش با این نحوه مذاکرات مخالف بودم. ما چند جور نگاه به دنیا داریم؛ یک نوع نگاه، نگاه جنگ سردی است که نگاه ما به ابرقدرت‌هاست و بقیه کشورها را به صورت اقماری می‌‌بینیم که دور آن ابرقدرت می‌چرخند و اگر شما با محورهای قدرت ببندید با شما کاری نخواهند داشت. وی تصریح کرد: «کدخدا» و «رنگ بنفش» را من به روحانی پیشنهاد نکردم؛ ولی بقیه شعار‌ها تقریبا پیشنهاد من بود. کلمه کدخدا چون کلمه زمخت و زشتی است را من پیشنهاد نکردم، رنگ بنفش را هم من پیشنهاد نکردم ولی تقریبا بقیه پیشنهاد من بود. کدخدا با مبانی نگاه سیاسی من فرق می‌کند. پیش‌فرضی که دوستان دولت دارند، نگاه چرخیدن الکترون‌ها دور مدار است که می‌گوید روابط دوجانبه و حسن همجواری را بیخیال، اگر برویم با آمریکایی‌ها ببندیم بقیه چیزها خود به خود درست می‌شود. وی تصریح کرد: تجربه ما بعد از جنگ چه می‌گوید؟ ما فکر می‌کردیم صدام جیره‌خوار آمریکاست و آمریکا هر چیزی که بگوید انجام می‌دهد ولی اینطور نشد، صدام یک زمانی هم برخلاف نظر آمریکا به کویت حمله کرد یا تصور ما از عربستان این بود که هر چیزی که آمریکایی‌ها بگویند آنها می‌گویند چشم اما الآن می‌بینید که در منطقه خیلی هم اینگونه نیست، درباره ترکیه و دیگران هم همینطور است.
افتخارات مربوط به حاج قاسم است نه ظریف!
دهباشی در ادامه درباره مبانی انتقادات خود به مبانی سیاست خارجی دولت گفت: ما اصولاً عنصر قدرت و دولت را در کشورهای منطقه دست کم می‌گیریم؛ اغلب سیاستمداران ما اینگونه هستند که فکر می‌کنند این دولت‌ها سفیر آن کشورها هستند و اگر چیزی کشورهای قدرتمند به آنها بگویند آنها می‌گویند چشم و به این جهت بود که تیم سیاست خارجی دولت اساساً با این ترکیب بسته شد تا کسانی که تبحر‌شان سازمان‌های بین‌المللی، رابطه با قدرت‌ها و روابط چندجانبه است سر کار بیایند و نتیجه این اقدام این بود که اکنون به جایی رسیده‌ایم که تقریباً در 100 سال گذشته بی‌سابقه است که به این حد رابطه دوجانبه‌‌مان با کشورهای منطقه بد باشد. هرچند ما در سال‌های گذشته با عراق می‌جنگیدیم اما با پاکستان دعوا نداشتیم اما در شرایط فعلی ما با کل منطقه دعوا داریم و تنها یک اتحاد استراتژیک با روسیه داریم که آن هم برسر سوریه است و هر لحظه ممکن است به هم بخورد. وی افزود: ما پیش دکتر ظریف درس خوانده‌ایم به اندازه ایشان هم زبان نمی‌دانیم اما مبانی علم سیاست می‌گوید علوم سیاسی مبتنی بر حسن همجواری، روابط دوجانبه و بعد چیزهای دیگر است، حال نتیجه اینکه ما با فرانسه، انگلیس و... بسته‌ایم چیست؟ اکنون رابطه ما با ترکیه یا عراق، افغانستان و پاکستانی که به آنها کمک می‌کنیم چگونه است؟ مشخص است چون اصلاً به این کشورها اهمیت ندادیم یا حداقل دولت اهمیت نداد، رابطه خوبی نداریم البته خوشبختانه همزمان بخش‌های دیگری از نظام اهمیت دادند و فکر می‌کنم افتخار همین خرده امتیازاتی که گرفتیم را نیز باید به حاج قاسم سلیمانی بدهیم و این خرده امتیازها به حاج قاسم می‌رسد نه به آقای ظریف.

گروه اقتصادی: حدود 25 روز پیش اسنادی مبنی بر توزیع برنج آلوده و تاریخ گذشته در بین مردم در صفحه نخست روزنامه «وطن امروز»‌ به چاپ رسید که در ادامه این آگاهی‌رسانی، سلسسله خبرهای مربوط به‌ آن نیز در روزهای بعد به چاپ رسید. این پیگیری‌ها تا به آنجا  رسید که در نهایت شرکت بازرگانی دولتی خبر از معدوم کردن این‌برنج‌ها و جلوگیری از توزیع آنها در بازار داد. محموله‌های برنج وارداتی تاریخ مصرف گذشته که از انبارهای شرکت غله و خدمات بازرگانی متعلق به شرکت بازرگانی دولتی ایران در برخی استان‌ها بارگیری شده بود، در سال جاری در برخی نقاط کشور توزیع و تعدادی از این محموله‌ها هم کشف شده است. مبدأ این برنج‌های وارداتی در آن زمان کشورهای هند، تایلند، اروگوئه، آرژانتین، آمریکا و برخی کشورهای دیگر گزارش شده بود اما روز گذشته اسناد جدیدی از بازتوزیع این برنج‌ها روی خبرگزاری تسنیم قرار گرفت که نشان از آن دارد شرکت بازرگانی دولتی ایران به ۷ نامه هشدارآمیز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و ارگان‌های وابسته به این وزارتخانه در نیمه نخست امسال بی‌توجهی و از توقیف محموله ۳۰ هزارتنی برنج آلوده هندی در انبارهای این شرکت جلوگیری کرده و مانع توزیع بخشی از این برنج‌ها در سطح عرضه نشده است.
نامه نخست
اکنون اسناد جدید دریافتی از توزیع برنج آلوده و تاریخ مصرف گذشته دولتی خبر می‌دهد به‌طوری‌که شرکت بازرگانی دولتی ایران بیش از 30 هزار تن برنج آلوده هندی با برند sanido از شرکت الوقار خریداری کرده و بخشی از این محموله از انبارها خارج و وارد سطح عرضه شده است. هدایت حسینی، مدیرکل نظارت و ارزیابی فرآورده‌های غذایی، آرایشی و بهداشتی وزارت بهداشت در تاریخ 11 اسفند 93 در نامه‌ای به‌شماره 150821/675 به معاون غذا و داروی وزیر بهداشت در پاسخ به درخواست نمونه‌برداری از محموله‌های برنج شرکت بازرگانی دولتی ایران واقع در انبار شهید مدرس تهران اعلام می‌کند: «محموله برنج SANIDO D.M.C.C  برنج 10 ‌کیلویی هندی با سری ساخت 1092803004M با تاریخ تولید 2/2013 و تاریخ انقضای 2/2015 که با توجه به جوابیه آزمایشگاه شماره 685/25152/د مورخ  6/12/93 از نظر میزان سرب غیرقابل مصرف است؛ در اسرع وقت نسبت به توقیف محموله و نظارت برعدم‌مصرف اقدام شود و چنانچه بخشی از آن استفاده شده است، نسبت به جمع‌آوری از سطح عرضه اقدام عاجل به عمل آید». به‌رغم تأکید مدیرکل نظارت و ارزیابی فرآورده‌های غذایی وزارت بهداشت بر آلودگی این برنج و ضرورت اقدام عاجل برای توقیف محموله در اسرع وقت و حتی جمع‌آوری محموله‌های توزیع شده، سرپرست اداره کل هماهنگی توزیع و فروش شرکت بازرگانی دولتی ایران، 2 روز پس از ارسال نامه وزارت بهداشت، در نامه‌ای به‌شماره 78413/261 در تاریخ 13/12/93 به شرکت‌های غله و خدمات بازرگانی مناطق چهارده‌گانه با اشاره به نامه وزارت بهداشت، به تایید کیفیت همه برنج‌های هندی 1121 موجود در انبار شهید امین‌زاده و شهید مدرس تهران از سوی اداره کل استاندارد استان تهران اشاره کرده و به‌رغم تصریح نامه وزارت بهداشت، از درخواست آزمایش دوباره برنج SANIDO D.M.C.C هندی با سری ساخت 1092803004M و اعلام نتایج آن در آینده خبر داده است.
نامه دوم
پس از تعلل2 ماهه شرکت بازرگانی دولتی ایران در توقیف و جمع‌آوری این محموله برنج آلوده هندی، معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی ایران در تاریخ 14 اردیبهشت 94 در نامه‌ای از خروج برنج آلوده از انبار شهیدمدرس خبر داد و این موضوع به اطلاع معاون وزیر بهداشت هم رسید. در پی این نامه‌نگاری، مدیرکل هماهنگی توزیع و فروش شرکت بازرگانی دولتی ایران 70 روز پس از هشدار وزارت بهداشت در نامه‌ای به‌شماره 8642/261 در تاریخ  1/2/1394 به شرکت‌های غله و خدمات بازرگانی کل کشور اعلام می‌کند: «احتراماً پیرونامه شماره 78413/261 مورخ 13/12/93 مقتضی است دستور فرمایید درصورت موجود بودن برنج هندی 1121 با برند SANIDO در انبارهای آن شرکت از فروش کالای موصوف تا اطلاع ثانوی جداً خودداری فرمایند». دو نکته در نامه دوم شرکت بازرگانی دولتی مورد توجه است؛ اول اینکه اشاره می‌کند «در صورت موجود بودن»، یعنی احتمال فروش رفتن برخی از این برنج‌های آلوده وجود دارد و شرکت بازرگانی دولتی از موجود بودن برنج آلوده در انبارها مطمئن نیست. دوم اینکه، در نامه شرکت بازرگانی دولتی تصریح شده «تا اطلاع ثانوی»، گویی مسؤولان این شرکت هنوز به توزیع این برنج‌های آلوده امید دارند. همچنین در پی تعلل شرکت بازرگانی دولتی در توقف برنج آلوده و توزیع آن، رئیس سازمان غذا و دارو در تاریخ 27 اردیبهشت 94 در نامه‌ای به مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی دوباره بر نامه 11 اسفند 93 وزارت بهداشت مبنی بر غیرقابل مصرف بودن محموله برنج SANIDO D.M.C.C هندی با سری ساخت 1092803004M تأکید کرده و ضمن اعلام هشدار، خواستار رسیدگی به موضوع و جمع‌آوری عاجل کامل محموله از سطح عرضه شد.
نامه سوم
اداره کل نظارت و ارزیابی فرآورده‌های غذایی وزارت بهداشت که گویی هنوز از اقدام شرکت بازرگانی دولتی در جمع‌آوری برنج‌های آلوده از سطح عرضه مطمئن نشده، در تاریخ 6 خرداد 94 در نامه‌ای به‌شماره 28275/675 به مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ایران تأکید می‌کند:«احتراماً پیرو مکاتبات قبلی و با توجه به نامه شماره 94/ص/135/1288 مورخ 14/2/93 معاونت محترم غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی ایران لازم است وضع محموله برنج SANIDO D.M.C.C هندی با سری ساخت 1092803004M با تاریخ تولید 2/2013 و تاریخ انقضای 2/2015  که از نظر میزان سرب غیرقابل مصرف اعلام شده بود، در اسرع وقت به این اداره کل اعلام شود». ظاهراً به‌‌رغم همه این نامه‌نگاری‌ها، شرکت بازرگانی دولتی ایران اقدام عاجلی برای توقیف محموله برنج آلوده در انبارهایش و جمع‌آوری عاجل برنج‌های آلوده توزیع شده در کشور نکرده است، شاهد این گزاره هم نامه شماره 71916/655 مورخ 25 مرداد 94 معاون وزیر بهداشت و رئیس سازمان غذا و دارو به مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی است که در این نامه تصریح می‌کند: «احتراماً پیرو رونوشت نامه شماره 150821/675 مورخ 11/12/93، با توجه به اینکه محموله برنج
SANIDO D.M.C.C  برنج 10 ‌کیلویی هندی با سری ساخت 1092803004M  با تاریخ تولید 2/2013 و تاریخ انقضای 2/2015 آن شرکت براساس جوابیه آزمایشگاه شماره 685/25152/د مورخ 6/12/93 از نظر میزان سرب غیر قابل مصرف اعلام شده بود، لازم است دستور فرمایید این محموله از سطح عرضه و همچنین انبارهای شرکت غله و خدمات بازرگانی در سراسر کشور جمع‌آوری و مقدار محموله و آدرس انبار محل جمع‌آوری جهت تعیین تکلیف نهایی اعلام شود». البته معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز نیز در تیرماه و معاونت غذا و داروی استان کهگیلویه و بویراحمد هم در شهریور امسال در نامه‌های جداگانه بر آلوده بودن این برنج‌ها تأکید کرده بودند.

اسناد برنج‌های آلوده را تحویل ما دهید
هم‌اکنون ۵ انبار برنج پلمب و برنج‌های آن ممنوع‌الخروج است ولی هر فردی اسناد برنج‌های آلوده در بازار را دارد به ما تحویل دهد. رسول دیناروند، رئیس سازمان غذا و دارو با تشریح آخرین وضع برنج‌های آلوده اظهار داشت: 80 درصد برنج‌هایی که در انبارها وجود دارد برای مصرف تایید صلاحیت شده‌اند و مشکلی ندارند ولی 20 درصد این برنج‌ها تایید سلامت نشده‌اند. وی ادامه داد: حداقل 5 انبار بزرگ برنج پلمب شده است بنابراین تقاضا داریم کسانی که مدارکی از مصرف این نوع برنج‌های تعریف نشده در بازار دارند این اسناد را به سازمان غذا و دارو ارائه دهند تا ما نیز سریعاً آن را بررسی کنیم. دیناروند تصریح کرد: هم اکنون انبار برنج بزرگی در کرمانشاه پلمب و برنج‌های آن نیز ممنوع‌الخروج است.

در آستانه لغو تحریم‌ها، شیب سقوط آزاد بهای طلای سیاه در حالی در بازار تندتر شده است که پیش‌بینی می‌شود در صورت تداوم شرایط فعلی، قیمت هر بشکه نفت ایران به کمتر از ۲۰ دلار کاهش یابد. به گزارش مهر، در آستانه لغو تحریم‌های نفتی ایران، قیمت اکثر شاخص‌های معتبر طلای سیاه در بازار جهانی در معاملات منتهی به ۸ ژانویه با سقوط آزاد همراه شد. بر این اساس در معاملات جمعه گذشته به دلیل ضعف اقتصاد چین، افزایش ذخیره‌سازی نفت در آمریکا و وجود 5/1 تا ۲ میلیون بشکه نفت مازاد در بازار، قیمت نفت با بیشترین میزان کاهش در طول ۱۲ سال گذشته تاکنون روبه‌رو شد. در همین حال، پیش‌بینی می‌شود شیب سقوط آزاد قیمت بهای طلای سیاه در بازار جهانی در معاملات هفته جاری تندتر شود. از این رو در معاملات روز جمعه، شاخص برنت دریای شمال با کاهش یک دلار و ۹۴ سنتی و ثبت سقوط 3/6 درصدی قیمتی برای نخستین بار در سطوح کمتر از ۲۹ دلار به ازای هر بشکه معامله و بهای نفت برنت دریای شمال در نهایت در سطح ۲۸ دلار و ۹۴ سنت در بازارها دادوستد شد. همچنین قیمت هر بشکه نفت وست‌تگزاس آمریکا در معاملات جمعه گذشته با ثبت کاهش یک دلار و ۷۸ سنتی به بشکه‌ای کمتر از ۲۹ دلار و ۴۲ سنت رسید، ضمن آنکه سبد نفتی اوپک هم در محدوده بشکه‌ای ۲۵ دلار خرید و فروش شده است. علاوه بر این، در معاملات منتهی به هشتم ژانویه، بهای سبد نفتی اوپک با ثبت کاهش یک دلار و ۶۹ سنتی به بشکه‌ای ۲۹ دلار و ۸۰ سنت، قیمت نفت سبک و شیرین آمریکا با کاهش 2 دلار و ۴۸ سنتی، بشکه‌ای ۳۴ دلار و ۶۳ سنت و شاخص نفت برنت دریای شمال با ثبت کاهش 2 دلار و ۲۱ سنتی، بشکه‌ای ۳۴ دلار و ۳۱ سنت در بازار داد و ستد شده است. از سوی دیگر از ابتدای سال ۲۰۱۶ میلادی تاکنون متوسط قیمت فروش هر بشکه نفت سبک صادراتی ایران ۲۹ دلار و ۳۵ سنت و هر بشکه نفت‌خام سنگین صادراتی بشکه‌ای ۲۶ دلار و ۳۰ سنت معامله شده است که بیشترین میزان کاهش قیمت نفت صادراتی ایران در طول ۱۲ سال گذشته تاکنون به شمار می‌رود. این در حالی است که همزمان با افزایش ۵۰۰ هزار بشکه‌ای تولید و صادرات روزانه نفت ایران در دوران پساتحریم، پیش‌بینی می‌شود بهای هر بشکه نفت‌خام سبک و بویژه سنگین صادراتی ایران در معاملات پیش‌رو حتی تا سطح کمتر از ۲۰ دلار کاهش یابد. در همین حال، از ابتدای سال ۲۰۱۶ میلادی تاکنون متوسط قیمت سبد نفتی اوپک، بشکه‌ای ۲۹ دلار و ۸۰ سنت، نفت وست‌تگزاس آمریکا بشکه‌ای ۳۴ دلار و ۶۳ سنت، نفت برنت دریای شمال بشکه‌ای ۳۴ دلار و ۳۱ سنت، نفت دوبی بشکه‌ای ۳۰ دلار و ۱۸ سنت و نفت عمان بشکه‌ای ۳۰ دلار و ۶۲ سنت در بازار جهانی معامله شده است.
 

با توجه به ادامه پایداری هوا، کیفیت هوای تهران در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار گرفت. محمد رستگاری، معاون نظارت و پایش محیط‌زیست استان تهران  درباره آخرین وضعیت کیفیت هوای تهران گفت: با توجه به آخرین اطلاعات رسیده از ایستگاه‌های سنجش آلودگی هوای شهر تهران روز شنبه نیز کیفیت هوا در شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس قرار گرفت. وی به فارس بیان داشت: میزان غلظت آلاینده‌های ذرات معلق با قطر کمتر از 5/2 میکرون  روی عدد 122 قرار گرفت که نشان‌دهنده شرایط ناسالم برای گروه‌های حساس است. به گفته معاون نظارت و پایش محیط‌زیست استان تهران، با توجه به روزهای ناسالم هوای پایتخت طی روزهای گذشته، روز شنبه پنجمین روز متوالی بود که به دلیل پایداری هوا کیفیت هوا در شرایط ناسالم قرار گرفت. این در حالی است که براساس تصاویر ماهواره‌ای و نقشه‌های هواشناسی طی روز‌های یکشنبه تا سه‌شنبه به‌دلیل پایداری هوا افزایش آلاینده‌های جوی در شهرهای صنعتی و پرجمعیت از جمله تهران، اصفهان و اراک دور از انتظار نخواهد بود.
 

شاخص بورس اوراق بهادار در آغاز معاملات روز شنبه ۲۶ دی، ۱۱۰۰ واحد در یک ساعت اول معاملات افزایش یافت. به گزارش تسنیم، در آستانه وعده اجرایی شدن برجام و لغو تحریم‌ها، شاخص بورس دیروز در یک ساعت اول معاملات به 64 هزار و 614 واحد رسید. همچنین دیروز تا ساعت 9:45 حدود 394 میلیون سهم به ارزش 74 میلیارد تومان خریداری شده است. ارزش کل بازار سهام نیز بیش از 279 هزار میلیارد تومان است.
 

دادستان تهران از آزادی 4 زندانی دوتابعیتی خبر داد. به گزارش میزان، جعفری دولت‌آبادی دیروز شنبه اعلام کرد: در راستای مصوبات شورایعالی امنیت ملی ایران و مصالح کلی نظام 4 زندانی ایرانی دوتابعیتی ظرف روز جاری
-‌شنبه- در چارچوب مبادله زندانیان آزاد شدند. برخی منابع غیررسمی مدعی شده‌اند این 4 نفر عبارتند از: نصرت‌الله خسروی، امیر حکمتی، سعید عابدینی و جیسون رضاییان. بر اساس این مبادله 7 ایرانی در بند زندان‌های آمریکا آزاد خواهند شد و 14 ایرانی که به درخواست پلیس آمریکا تحت تعقیب اینترپل قرار دارند دیگر تحت تعقیب نخواهند بود.
 

محمد ایرانی: رژیم آل‌سعود با دست زدن به حماقت اعدام آیت‌الله شهید باقر نمر تردیدی باقی نگذاشته که به دنبال تبدیل تنش‌های منطقه‌ای به بحران است که به نظر می‌رسد تشدید این بحران‌ها دامن ریاض را خواهد گرفت و جالب آنکه روز بعد از اعدام این روحانی شیعی سرشناس، به طور یکجانبه‌ از توافق آتش‌بس با یمن هم عقب‌نشینی کرد.
اما پذیرش این امر که عربستان نمی‌دانسته تصمیم به اعدام شیخ نمر باعث به هم ریختن منطقه و تشدید تنش‌ها در روابط با جمهوری اسلامی ایران می‌شود، بسیار دشوار است و اگر از واکنش خودجوش مردم غیور ایران به این اعدام بگذریم، می‌توان اینگونه تحلیل کرد که عربستان مدتی است تشدید تنش‌ها در روابطش با تهران را در دستور کار قرار داده و آل‌سعود طی سال‌های اخیر به هر نحوی از انحا به دنبال نادیده گرفتن [اگر نگوییم ضربه زدن به] منافع جمهوری اسلامی ایران بوده و این در حالی است که تهران بارها اعلام کرده سیاستش چیزی صلح و ثبات و عدم مداخله بیگانگان در امور خاورمیانه نیست. اینک که عربستان اهدافی را دنبال می‌کند که به سود صلح و ثبات منطقه نیست [نظیر حمایت از گروه‌های تروریستی، ضربه زدن به حاکمیت سوریه، عراق و یمن و تشدید اختلافات بین شیعیان و سنی‌ها از طریق پیروی از سیاست‌هایی که بر اتحاد جوامع شیعی و سنی منطقه و جهان تاثیر منفی می‌گذارد] قطعا نمی‌توان انتظار داشت تهران نسبت به تشدید تنش‌ها در منطقه که منافع تک‌تک کشورها و در عین حال منافع منطقه‌ای را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد، بی‌تفاوت باشد.
در واقع عربستان سعودی مدت‌هاست مخالف ابتکار عمل‌های دیپلماتیکی بوده که ایران در آنها مشارکت داشته [از سوریه گرفته تا موضوع هسته‌ای تهران] و به دنبال محدود کردن نقش و تاثیر منطقه‌ای کشورمان بوده است. رفتار ریاض برای ممانعت از نقش‌آفرینی تهران در حل بحران‌های منطقه‌ای که البته ناکامی و تداوم روند بحران‌ها را به دنبال داشته مسبوق به سابقه است؛ نظیر تهدید ریاض به تحریم مذاکرات سوریه در ژنو در صورت حضور تهران در آن که البته با وجود تلاش‌های گسترده سعودی‌ها تهران به عنوان قدرت منطقه‌ای تاثیرگذار همچنان به نقش‌آفرینی موثر خود ادامه می‌دهد.
به نظر می‌رسد آل‌سعود با قطع روابط دیپلماتیک با تهران در صورتی که به دنبال کند کردن روند مذاکرات وین به رهبری آمریکا درباره سوریه یا تضعیف و توقف کامل آن باشد، بهانه مناسبی در اختیار خواهد داشت.
با نگاهی به نگرش‌های سعودی‌ها، آنها در این هراسند که تحولات ژئوپلیتیک بیش از یک دهه است در تضاد منافع ریاض عمل کرده و ظهور ایران به عنوان قدرت بی‌چون و چرای منطقه‌ که بر بسیاری از تحولات تاثیرگذار است و تصمیم آمریکا به مذاکره و مصالحه با جمهوری اسلامی ایران بر سر برنامه هسته‌ای، به نگرانی‌های پادشاهی سعودی افزوده است و با بررسی نحوه نگرش ریاض، به نظر می‌رسد خاندان سعودی چنین برداشتی داشته که با تشدید تحولات و تحریک عمدی از طریق اعدام آیت‌الله شهید نمر می‌تواند به طور ساختگی بحرانی را ایجاد کند که به واسطه آن شرایط ژئوپلیتیک به سود عربستان تغییر جهت دهد. از این منظر عربستان تلاش می‌کند آمریکا را همراه خود سازد و در عین حال در روند حل و فصل مشکلات تهران- واشنگتن، اخلال کند و البته به زعم عربستان ایجاد اختلاف بین تهران و واشنگتن بر سر چگونگی پیشبرد توافق هسته‌ای، زمینه را به سود عربستان فراهم خواهد کرد که با نزدیک کردن مواضع آمریکا به خود، تهران را در موضع ضعف قرار دهد. عربستان به نحوی در حال تنظیم روندها به سوی بحران‌سازی در منطقه پیش می‌رود، این امر به طور نسبی از این واقعیت ناشی می‌شود که ریاض تمایل شدیدی دارد با وارد کردن واشنگتن به دشمنی با ایران، کاخ سفید را مجبور به همراهی با سیاست‌ها و اهداف منطقه‌ای سعودی‌ها کند اما سوالی که مطرح  می‌شود این است که بیرون ماندن واشنگتن از نزاع بین ریاض و تهران تا چه میزان منطقی است. یک مقام آمریکایی ناشناس در گفت‌وگو با واشنگتن‌پست گفته است: عربستان بازی خطرناکی را در پیش گرفته است. ابعاد پیامدهای ناشی از اقدامات عربستان صرفا به بروز واکنش‌ها به اعدام‌های صورت‌گرفته اخیر محدود نمی‌شود بلکه این روند به مبارزه با داعش و در عین حال روند صلح سوریه آسیب می‌زند.
حال اگر اولویت واشنگتن، واقعا خشکاندن ریشه داعش و نابودی دیگر گروه‌های تروریستی باشد ـ که البته می‌دانیم قطعاً نیست و وانمود می‌کند ـ آنگاه نقش جمهوری اسلامی ایران در مبارزه با تروریسم در منطقه بیش از پیش حیاتی است و البته تلاش‌های اینچنینی زمانی مثمرثمر خواهد شد که عربستان سعودی که نقشی غیرقابل انکار در تشدید افراطی‌گری در منطقه و نتیجه‌بخش نبودن سازوکارهای امنیتی و دیپلماتیک بر عهده گرفته، متوقف شود. به نظر می‌رسد در شرایط کنونی بی‌منطقی و حماقت بیش از گذشته بر خاندان سعودی مسلط شده و البته آتشی که شاهزاده‌های سعودی به راه انداخته‌اند قطعا دامن آنان را خواهد گرفت.