گروه سیاسی: حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، رهبر حکیم انقلاب صبح دیروز چهارشنبه در دیدار پرشور هزاران نفر از مردم نجف‌آباد، در سخنان مهمی، ضمن تبیین دقیق 2 واژه «میانه‌رو و تندرو» و دعوت همه مردم بویژه مسؤولان و سیاسیون به هوشیاری در قبال ترفند دشمن برای ایجاد دوقطبی‌های دروغین و القایی در فضای انتخاباتی،  انتخابات را «عرصه قد برافراشتن ملی» و تجلی وفاداری و ایستادگی ملی و حمایت از عزت و استقلال کشور دانستند و تأکید کردند: همه کسانی که به عزت ایران اسلامی علاقه‌مندند باید در انتخابات روز جمعه شرکت کنند و دنیا در روز هفتم اسفند خواهد دید که مردم ایران، چگونه مشتاقانه در پای صندوق‌های رأی حاضر خواهند شد.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله ‌العظمی خامنه‌ای، ضمن گرامیداشت ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله علیها، به 2 انتخابات بسیار مهم مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان در روز جمعه، اشاره کردند و گفتند: اهمیت اصل انتخابات در کشور، فقط به‌واسطه رأی دادن نیست بلکه انتخابات به معنای سینه سپر کردن و عرض‌اندام ملت ایران در مقابل دشمن، بعد از انواع فشارها و تحریم‌های ظالمانه و تبلیغات خباثت‌آمیز است.
ایشان حضور گسترده مردم در انتخابات را موجب هیبت و عظمت مجدد انقلاب اسلامی در جهان خواندند و افزودند: انتخابات علاوه بر نشان دادن «قدرت و عزم و ایستادگی ملی»، وفاداری، شجاعت و دلیری یک ملت بزرگ را در کارزار مقابله با اهداف غرض‌آلود، نشان خواهد داد. رهبر انقلاب بعد از تبیین اهمیت حضور آحاد واجدان شرایط رأی دادن در انتخابات، به ترفندهای دشمن در ۳۷ سال گذشته، در مقاطع مختلف انتخاباتی اشاره کردند و گفتند: «انکار و دروغ خواندن انتخابات در ایران»، «تلاش برای حضور کم‌رنگ و کم‌تعداد مردم در انتخابات» و «القای بی‌فایده بودن حضور در انتخابات به دلیل مشخص بودن نتیجه آن از قبل»، از جمله تبلیغات بدخواهان برای سست کردن حضور مردم در انتخابات، در طول سال‌های گذشته بود و حتی در برخی دوران‌ها، مقامات آمریکایی صراحتاً موضع‌گیری کردند. حضرت آیت‌الله‌‌العظمی خامنه‌ای با تأکید بر اینکه آمریکایی‌ها اکنون براساس تجربه، دریافته‌اند که موضع‌گیری صریح، نتیجه عکس خواهد داشت، افزودند: بر همین اساس آمریکایی‌ها در این انتخابات سکوت کرده‌اند اما عوامل و ریزه‌خواران آنها به روش‌های مختلف مشغول اجرای ترفندی جدید هستند. ایشان در تشریح این ترفند جدید گفتند: بدخواهان ملت ایران برای این انتخابات، به ایجاد «دوقطبی‌های دروغین» روی آورده‌اند تا القای وجود دودستگی در مردم بکنند.
رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به اینکه طبیعت انتخابات، همچون هر مسابقه‌ای، شور و نشاط و برتری و عدم برتری است، خاطرنشان کردند: این برتری یا عدم برتری در انتخابات به معنای دوقطبی شدن ملت و ایجاد دودستگی در جامعه و دشمنی و عناد مردم با یکدیگر نیست و القای وجود این
دو قطبی در ایران، دروغ است.
حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، دوقطبی واقعی در ایران را دوقطبی میان «وفاداران به انقلاب اسلامی و اصول امام‌(ره)» و «جبهه استکبار و همفکران آن» خواندند و افزودند: البته در این دوقطبی، قاطبه ملت ایران، «انقلابی و علاقه‌‌مند به انقلاب و وفادار به امام(ره) و تفکر و اصول ایشان» هستند. ایشان گفتند: منشأ اصلی دوقطبی‌سازی‌های دروغین، در خارج از کشور است اما متأسفانه برخی اوقات در داخل نیز تکرار می‌شود. رهبر انقلاب اسلامی، دوقطبی «مجلس دولتی» و «مجلس ضددولتی» را یکی از دوقطبی‌های دروغین در فضای انتخاباتی برشمردند و افزودند: طراحان این دوقطبی تلاش دارند تا اینگونه القا کنند که بخشی از مردم ایران طرفدار مجلس دولتی هستند و بخش دیگر، مخالف مجلس دولتی، در حالی که ملت ایران نه مجلس دولتی می‌خواهد و نه مجلس ضد دولتی. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای تأکید کردند: ملت ایران مجلسی می‌خواهد که «متدین»، «متعهد»، «شجاع»، «فریب نخور»، «مقاوم در مقابل زیاده‌خواهی‌ها و طمع‌ورزی‌های استکبار»، «مدافع عزت و استقلال ملی»، «علاقه‌مند واقعی به پیشرفت کشور»، «معتقد به حرکت علمی استعدادهای جوان»، «معتقد به اقتصاد درون‌زا»، «آشنا با درد مردم» و «مصمم به حل مشکلات مردم» باشد و مرعوب آمریکا نشود و به وظایف قانونی خود عمل کند. ایشان افزودند: آحاد ملت ایران به دنبال چنین مجلسی هستند و نه مجلس طرفدار فلان شخص یا فلان شخص دیگر. رهبر انقلاب اسلامی سپس به طراحی‌های آمریکا برای بعد از برجام اشاره و خاطرنشان کردند: آمریکایی‌ها بعد از برجام، طرحی برای ایران و طرحی هم برای منطقه داشتند که همچنان پیگیر آنها هستند زیرا بخوبی می‌دانند که کدام کشور در مقابل اهداف پلید آنها در منطقه، محکم ایستاده است. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، استفاده از نفوذی‌ها را راهکار آمریکایی‌ها برای طراحی خود در ایران دانستند و گفتند: از هنگامی که موضوع نفوذ و لزوم هوشیاری در قبال نفوذی‌ها مطرح شد، عده‌ای در داخل برآشفته شده‌اند که چرا دائماً حرف از نفوذ زده می‌شود اما این برآشفتگی بیجا و بی‌مورد است. ایشان تأکید کردند: موضوع نفوذ و نفوذی واقعی است اما گاهی اوقات فرد نفوذی خودش هم متوجه نیست که در چه مسیری قرار گرفته است.
رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به سخنان امام هوشیار و مجرب مبنی بر اینکه گاهی اوقات سخن دشمن با چند واسطه از زبان افراد موجه شنیده می‌شود، افزودند: این فرد موجه، نه پولی گرفته و نه تعهدی داده است اما بدون آنکه بداند، سخن دشمن را تکرار می‌کند و در واقع به نوعی زمینه‌ساز نفوذ شده است.
حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای به نمونه‌هایی از نفوذی‌هایی که احیاناً خودشان هم متوجه نبوده‌اند، اشاره کردند و گفتند: در سال‌های گذشته در صحن علنی مجلس، یکی از نمایندگان، با تکرار حرف دشمن، نظام اسلامی را متهم به دروغگویی کرد. رهبر انقلاب در اشاره به نمونه‌ای دیگر افزودند: در دورانی که هیأت مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان، مشغول مذاکره سخت و در واقع مبارزه با طرف مقابل بود و رئیس‌جمهور محترم فعلی نیز، رئیس هیأت مذاکره‌کننده بود، عده‌ای طرحی 3 فوریتی را به مجلس آوردند که تایید حرف طرف مقابل ما در مذاکرات بود و رئیس‌جمهور محترم فعلی در آن زمان از این طرح گلایه کرد و گفت این طرح به نفع دشمن است.
رهبر انقلاب اسلامی، همه مردم بویژه مسؤولان و سیاسیون را به هوشیاری آگاهانه در مقابل نفوذ دشمن فراخواندند و خاطرنشان کردند: لازمه مراقبت این است که اگر دشمن با هدف ایجاد دودستگی در مردم، از فلان گروه یا فرد تعریف می‌کند، بی‌درنگ ابراز بیزاری و در مقابل او موضع‌گیری شود. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای با یادآوری سخنان امام(ره) مبنی بر اینکه «اگر دشمن از شما تعریف کرد، در رفتار و کارهای خود تردید کنید»، افزودند: این سخن، «دستورالعمل انقلاب» است، بنابراین باید در مقابل تعریف بیگانه، سریع موضع‌گیری کرد و دچار غفلت نشد. ایشان تأکید کردند: لازمه اداره کشوری با این وسعت و پیش بردن امور مردمی به این بزرگی و رشادت، «هوشیاری، چشم باز و عزم راسخ» در مقابل دشمن است. رهبر انقلاب، مسؤولان و سیاسیون را همچنین به پرهیز از تکرار ادبیات سیاسی دشمن، بویژه استفاده از تعبیر «تندرو» و «میانه‌رو» توصیه کردند و افزودند: از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، بدخواهان این تعبیر را به‌کار بردند و منظور آنها از تندرو کسانی است که نسبت به انقلاب اسلامی و تفکر و اصول امام پایبندتر و مصمم‌تر هستند و مقصود آنها از میانه‌رو کسانی هستند که در مقابل بیگانگان، تسلیم و سازش‌پذیرتر هستند. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای گفتند: کسانی که در داخل این تعابیر را به‌کار می‌برند باید معارف اسلامی را به دقت مطالعه کنند زیرا در اسلام، چنین تقسیم‌بندی‌ای وجود ندارد و میانه و وسط، به معنای «راه مستقیم» است، بنابراین در مقابل راه میانه، تندروی قرار ندارد بلکه منحرفان از صراط مستقیم قرار دارند. ایشان افزودند: در مسیر مستقیم ممکن است عده‌ای تندتر بروند و عده‌ای هم کندتر که این اشکالی ندارد.
رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: در ادبیات سیاسی بیگانه، به داعش نیز تندرو می‌گویند در حالی که داعش منحرف از اسلام، قرآن و صراط مستقیم است. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در جمع‌بندی این بخش از سخنان خود گفتند: کسانی که در بیرون مرزها تعبیر تندرو را به‌کار می‌برند، مقصودشان جریان وفادار به انقلاب و حزب‌اللهی‌ها است، بنابراین در داخل باید مراقبت شود که با تکرار این تعابیر، هدف دشمن تأمین نشود.
ایشان با اشاره به اعتراف آمریکایی‌ها مبنی بر اینکه در ایران هیچ میانه‌رویی وجود ندارد، تأکید کردند: قاطبه ملت ایران طرفدار انقلاب هستند و بر انقلاب پافشاری می‌کنند، البته ممکن است برخی اوقات اشتباه و لغزش هم باشد اما هیچیک از ملت ایران طرفدار وابستگی به آنها نیست.
رهبر انقلاب اسلامی به اهمیت چگونگی «انتخاب» نیز اشاره کردند و خطاب به مردم گفتند: نتیجه هرگونه انتخاب شما در این انتخابات اعم از انتخاب خوب یا بد به خود شما باز خواهد گشت، بنابراین سعی شود که انتخاب درستی انجام گیرد.
حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای، رضایت یا نارضایتی خداوند متعال را یکی دیگر از نتایج چگونگی انتخاب برشمردند و افزودند: تلاش شود تا انتخاب با دقت و بصیرت و با شناخت درست انجام شود. ایشان تأکید کردند: برای انتخاب نمایندگان مجلس شورای اسلامی و خبرگان حتماً از تدین، تعهد، وفاداری به انقلاب، ایستادگی در راه انقلاب، مرعوب نشدن در مقابل دشمن و عزم و شجاعت داوطلبان مطمئن شوید و سپس رأی دهید. رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: اگر برخی افراد را هم نمی‌شناسید نگویید که رأی نمی‌دهم بلکه باید با افرادی که نسبت به دین، تعهد و بصیرت آنها اطمینان دارید، مشورت کنید. حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای با تأکید بر اینکه در این مسیر، راه، هدف و وظیفه و تکلیف روشن است، افزودند: اگر این کار بزرگ درست انجام شود، قطعاً در آن صورت، خداوند یاری خواهد کرد و نتیجه انتخابات هرچه که باشد، به نفع کشور خواهد بود. ایشان گفتند: اعتقاد راسخ دارم که با وجود همه تلاش‌های بدخواهان، خداوند پیروزی نهایی را برای ملت ایران مقدر فرموده است و به فضل الهی دشمن نخواهد توانست به این انقلاب و نظام اسلامی ضربه‌ای وارد کند. رهبر انقلاب اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود با تجلیل از ایمان، صداقت و وفاداری و ایستادگی مردم نجف‌آباد در مسیر انقلاب اسلامی، گفتند: مردم نجف‌آباد، در دوران نهضت اسلامی شور و شعور و فهم بالای خود را در حمایت از مبارزه نشان دادند و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در مقاطع مختلف بویژه دوران دفاع‌مقدس بار دیگر رشادت، غیوری، ایستادگی و کارآمدی خود را به نمایش گذاشتند.
 پیش از بیانات رهبر انقلاب اسلامی، حجت‌الاسلام والمسلمین حسناتی امام‌جمعه نجف‌آباد با اشاره به رشادت‌ها و حماسه‌های مردم شهیدپرور این شهر در دوران پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس و تقدیم بیش از ۲۵۰۰ شهید، گفت: مردم باوفای نجف‌آباد بر عهد و پیمانی که با اسلام و قرآن و با امام(ره) و رهبر فرزانه انقلاب بسته‌اند، تأکید دارند و تا آخرین قطره خون بر این عهد خواهند ماند.
 

علی صالحی: «ساموئل هانتینگتون وقتی اصطلاح انسان داووسی را وضع کرد، از ظهور نخبگانی بی‌کشور آزرده بود. او این گروه را کسانی توصیف کرد که نیاز چندانی به وفاداری ملی حس نمی‌کنند. زوال مرزهای ملی را برمی‌تابند و دولت‌های ملی را رسوباتی از گذشته می‌دانند که تنها وظیفه مثبت آنان تسهیل تحرکات جهانی نخبگان است. اندیشه هانتینگتون به تدریج تکامل یافته و امروز غالبا در وبلاگ‌ها، کتب، مقالات و ستون‌های روزنامه‌ها در وصف نه فقط شهروندان جهانی که گروهی ابراز می‌شود که قصد تحمیل دیدگاه‌هایشان را به جهان و دیگران دارند. داووس اما بیش از این است. شاید بیشتر از آن رو که 500 تا 1000 نفری که در آن شرکت می‌کنند اعضای واقعی اَبَرطبقه جهانی هستند و این نشست، بزرگ‌ترین گردهمایی آنان است».
ابرطبقه اصطلاحی است که دیوید راتکاف آن را برای تعدادی از چهره‌های تاثیرگذار جهانی در نظر گرفته است که آمار آنها براساس برآورد او در حدود 6 هزار نفر است. راتکاف اصطلاح ابرطبقه را از نظریه هانتینگتون برداشت کرده و با شرح رویکرد وی نسبت به داووس در کتاب خود، اقدام به افشاگری‌های تامل‌برانگیزی کرده است. راتکاف محقق، استاد، مشاور تجارت بین‌المللی و معاون وزیر بازرگانی آمریکا در دولت کلینتون است و بررسی‌های گسترده خود درباره اجلاس جهانی داووس را در کتابی تحت عنوان ابرطبقه منتشر کرده است.
اجلاس داووس از سال 1971 توسط کلاوس شواب آلمانی پایه‌گذاری شد. شواب کرسی تدریس در دانشگاه ژنو داشت و در ابتدا قصد او این بود با برگزاری نشست‌های مشترک با سرمایه‌داران و مدیران اروپایی، نحوه مقابله با شرکت‌های آمریکایی را مورد ارزیابی قرار دهد. بتدریج نشست‌های داووس رنگ و شکل جهانی به خود گرفت و امروز به عنوان معتبرترین مجمع جهانی اقتصاد که البته رویکردهای سیاسی و تصمیم‌سازی نیز به خود می‌گیرد، مطرح شده است. شهر کوچک یا دهکده داووس در بلندی کوه‌های آلپ قرار دارد و مرتفع‌ترین شهر سوییس و اروپا به شمار می‌رود. بیش از 11 هزار نفر جمعیت دارد و به جز اجلاس داووس و پیست اسکی، برتری خاصی نسبت به دیگر شهرهای کوچک اروپایی ندارد.
این اجلاس هر سال در ماه ژانویه برگزار می‌شود و برف و سرمای شدید داووس یکی از سوژه‌های مورد توجه راتکاف در کتاب ابرطبقه شده است. چهل و ششمین اجلاس این مجمع در حالی برگزار شد که از طرف دولت ایران محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه و محمد نهاوندیان، رئیس دفتر رئیس‌جمهور در آن شرکت کردند. داووس 2014 نیز در سال 92 همراه با حضور روحانی به عنوان رئیس‌جمهور ایران برگزار شد.
  از تقی‌زاده تا سریع‌القلم
اما یکی از حلقه‌هایی که اجلاس داووس را بیشتر با ایران نزدیک می‌کند، حضور پی در پی محمود سریع‌القلم، استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی در این اجلاس است. سریع‌القلم که در ابتدای روی کار آمدن دولت یازدهم مشاور ارشد روحانی محسوب می‌شد و پس از انتشار عکس‌هایش با کراوات، پست مشاور بودن او مورد سوال رسانه‌ها قرار گرفت، در 17 دوره گذشته این اجلاس حضور داشته است. سریع‌القلم یکی از حامیان اندیشه توسعه براساس مدل‌های لیبرالیستی غرب محسوب می‌شود. او معتقد است: «هدف غایی و کمال مطلوب ما رسیدن به توسعه اقتصادی و ارتقای سطح معیشت و رفاه مردم ایران است». سریع‌القلم جزو طبقه‌ای از کاست روشنفکری ایران به شمار می‌رود که مدل افراطی آن توسط سیدحسن تقی‌زاده در دوره مشروطه پیگیری می‌شد. سریع‌القلم در هنگام معرفی خود در جلسات داووس به جای آنکه دانشگاه ایرانی خود را با نام کامل شهید بهشتی مطرح کند، از نام دانشگاه ملی ایران استفاده می‌کند که برخی این را به معنای ابا داشتن وی از اعتراف به هرگونه مظهر انقلابی‌گری و اصولگرایی تعبیر می‌کنند.
سریع القلم در تبیین مسیر رسیدن به توسعه معتقد است: «تحقق این هدف هرگز با اتکا بر توان داخلی و تولید بومی ممکن نیست و تنها از طریق برقراری ارتباط با جهان خارج برای استفاده از منابع و امکانات بیرونی امکانپذیر است. یعنی طبق اصول توسعه که امروز به صورت قانونی خدشه‌ناپذیر درآمده است، نیل به توسعه یافتگی تنها و تنها از رهگذر پیوستن به منظومه اقتصاد و سیاست جهانی محقق خواهد شد».
مقایسه این دیدگاه با تفکرات تقی‌زاده مشابهت‌های زیادی را به همراه دارد. تقی‌زاده در سال 1920 یعنی 50 سال پیش از شکل‌گیری نشست‌های داووس می‌گوید: «امروز چیزی که به حد اعلا برای ایران لازم است و همه وطن‌‌دوستان ایران با تمام قوا باید در راه آن بکوشند 3 چیز است که هر چه درباره شدت لزوم آنها مبالغه شود کمتر از حقیقت گفته شده؛ نخست قبول و ترویج تمدن اروپا بلا شرط و قید و تسلیم مطلق شدن به اروپا و اخذ آداب و عادات و رسوم و ترتیب و علوم و صنایع و زندگی و کل اوضاع فرنگستان بدون هیچ استثنا (جز از زبان). دوم اهتمام بلیغ در حفظ زبان و ادبیات فارسی و ترقی و توسعه و تعمیم آن، سوم نشر علوم فرنگ و اقبال عمومی به تأسیس مدارس. این است عقیده نگارنده این سطور در خط خدمت به ایران و همچنین برای آنان که به واسطه تجارت علمی و سیاسی زیاد با نویسنده هم ‌عقیده‌اند که ایران باید ظاهرا و باطنا و جسما و روحا فرنگی‌‌مآب شود و بس!».
اتفاقا این اظهارات تقی‌زاده نیز از نظر زمانی در ماه ژانویه منتشر شده است و ناخواسته پیوند معنی‌داری میان او و نخبگان داووسی ایجاد می‌کند. سریع‌القلم در جدیدترین اظهارات داووسی خود که ژانویه 2016 برگزار شد نسبت به درآمدهای ایران در دوره پسابرجام نیز با خبرنگار شبکه سی‌ان‌ان گفت‌وگو می‌کند و می‌گوید: «ایران باید پولی را که به دست می‌آورد صرف حل مشکلات اقتصادی در داخل کند. بنابراین چیزی برای هزینه در منطقه نخواهد داشت. با توجه به شرایط کنونی اقتصاد ایران و این حقیقت که هم‌اکنون 41 درصد از تحصیلکردگان در کشور بیکارند و باز این حقیقت که ایران باید پس از بیش از 10 ‌سال تحریم، تحریم‌های شدید، ساختار اقتصادش را از نو بنا کند، بیشتر توجه این کشور بر مسائل داخلی قرار خواهد داشت، بویژه اقتصاد ملی. لذا ایران دیگر منابعی در اختیار نخواهد داشت که به منطقه یا بلندپروازی‌هایش در منطقه اختصاص دهد».
  انتقاد در دیکتاتوری توسعه
توسعه براساس نگاه اومانیستی غرب به انسان با یک دیکتاتوری پنهان همراه است. توسعه، ابزاری برای تقویت روح کاپیتالیستی (سرمایه‌سالاری) در جامعه به شمار می‌رود که باید چرخ‌های مدرنیته را به حرکت درآورد. حرکت چرخ‌های مدرنیته با الگوی توسعه لیبرالی به معنای له شدن بخش عمده اقشار آسیب‌پذیر جامعه خواهد بود. علاوه بر این، حرکت چرخ‌های مدرنیته مستلزم عبور از فرهنگ‌های اخلاقی و ارزشمداری است که براساس سنت‌ها به وجود آمده‌اند. دیکتاتوری توسعه در برابر هر دو مانع یاد شده یعنی فرهنگ و اقشار آسیب‌پذیر با رویکرد حذفی و تهاجمی برخورد می‌کند. شهریار زرشناس در این باره می‌گوید: «دنیای مدرن ماهیتا مبتنی بر سودجویی، کمیت‌انگاری و سوداگری است. در واقع انگیزه دائمی پیشرفت که در انسان مدرن به صورت یک دغدغه درآمده است یکی از ارکان روح و تفکر مدرن است که صورت تئوریزه اقتصادی - اجتماعی آن همانا طرح نظریه توسعه است».
بر این اساس می‌توان یک الگوی کامل نسبت به رویکرد دولت کارگزارانی حسن روحانی به منتقدان در طول 30 ماه گذشته ارائه داد. حزب کارگزاران که به صورت رسمی خود را لیبرال - دموکرات معرفی می‌کند، در دوره 16 ساله قدرت از سال 68 تا 84 تمام تلاش خود را برای تثبیت مبانی توسعه در ایران به خرج داد. از تبلیغات «فرزند کمتر زندگی بهتر» تا ترویج خام‌فروشی نفت و تقسیم‌بندی شهروندان جامعه به شهروندان درجه یک و درجه 2، همگی گام‌های سلطه توسعه در ایران بودند. این گام‌ها گاهی با صراحت بیشتری برداشته می‌شد و از جانب مسؤولان وقت دولتی له شدن بخشی از اقشار جامعه زیر چرخ‌های توسعه امری طبیعی تصویر می‌شد. پدیده‌های تلخ اجتماعی در اواسط دهه 70 نمونه‌هایی از این تفکر محسوب می‌شود. در حال حاضر نیز بازتولید نگاه توسعه‌محور به حقیقت پیشرفت در دولت روحانی، رئیس‌جمهور و حامیان حزبی آن را به مسیر دیکتاتوری توسعه رهبری می‌کند. نقد و بررسی در دیکتاتوری توسعه همانگونه که در دوره سازندگی، به معنای جنگ با حکومت قلمداد می‌شد، یک خط قرمز برای دولت یازدهم محسوب می‌شود. منتقدان با برچسب‌هایی نظیر بی‌سواد، تازه به دوران رسیده، بزدل سیاسی، ترسو، لرزان و... از جانب رئیس‌جمهور خطاب می‌شوند و حتی در یک موضع‌گیری بی‌سابقه رئیس‌جمهور از مردم می‌خواهد درباره یکی از آسیب‌های جدی اقتصادی - اجتماعی کشور یعنی رکود، سخنی نگویند!
  توسعه واردات، واردات توسعه
توسعه لیبرالی برای جوامعی که از گروه کشورهای صنعتی خارج هستند، به معنی تبدیل شدن آنها به کشورهای وارداتی است. خرید کالاهای مصرفی از هواپیما تا نارنگی حتی با انعقاد قراردادهای تردیدآمیز، بخش جدایی‌ناپذیر این الگوست و البته پرواضح است که نقد این سیاست‌ها از طرف دولت‌های متبوع با واکنش‌های تند مواجه خواهد شد. اعتراضات شدیدی که مرحوم سیداحمد خمینی اوایل دهه 70 نسبت به این جنس از سیاست‌های دولت وقت داشت، گواه این مدعاست: «آیا آمریکا به ما گفت که دور دنیا راه بیفتیم و از هر کشور و دولتی که سر راهمان بود چند صد میلیون و چندین میلیارد دلار وام بگیریم و مملکت را زیر بار استقراض خارجی ببریم؟ یک مدت ایام ماه‌عسل بود، آقایان از دردسر جنگ فراغت یافته و پول‌های موجود را هزینه می‌‌کردند. دوستان انقلاب و نظام مرتبا حرص می‌‌خوردند و مضرات دریافت وام‌های سنگین خارجی را گوشزد می‌کردند اما آقایان در مصاحبه‌های خود دریافت هرگونه وجهی را از کشورهای خارجی تکذیب کرده و با قاطعیت می‌گفتند ما هیچ‌گونه بدهی خارجی نداریم اما حالا اعلام می‌شود که صحبت از 35 تا 40 میلیارد دلار بدهی است».
در چنین فضایی حتی به خرید هواپیماهای ایرباس ای380 نیز نمی‌توان انتقاد کرد. هواپیماهای غول‌پیکری که حتی در کشورهای پیشرفته‌تر نیز فرودگاهی برای پذیرش آنها وجود ندارد. اما در کنار مقابله‌های دولت در برابر نقدهای اقتصادی، عبور از مبانی ارزشی و مقاومتی نیز به بخش قابل‌توجهی از سیاست‌های دولت تبدیل شده است. از ایجاد تشکیک در توان دفاعی ایران در برابر آمریکا توسط وزیر خارجه تا نفی وجود هنر ارزشی و هنر غیرارزشی توسط رئیس‌جمهور، همگی در طول 2 سال و نیم گذشته در یک جهت‌گیری مشخص تنظیم شده‌اند.
دولت روحانی به‌رغم صبغه‌های دوگانه‌ای که از جریان اصلاح‌طلبی و حزب کارگزاران دارد، در آزمون مهمی قرار گرفته است. در صورتی که رویکرد کنونی دولت نسبت به مفهوم توسعه با اتکا به طرف‌های غربی تداوم پیدا کند، دچار آسیب‌هایی که دامن هر دو دولت کارگزاران و اصلاح‌طلب را گرفت، خواهد شد. نظریه‌پردازی درباره عدم استفاده از پول برای راهبری گروه‌های مقاومت اسلامی که سریع‌القلم آن را مطرح کرده است یا دیدگاه روحانی نسبت به همسان‌نگری به انقلاب و جمهوری اسلامی، جنس مخالفت‌ها با دولت را از سطوح تاکتیکی به راهبردی افزایش خواهد داد و در چنین شرایطی باید انتظار برخوردهای سخت‌تری را از جانب دولت با منتقدان داشت.
منابع
1- راتکاف، دیوید (1392). ابرطبقه (چاپ دوم)، ترجمه احمدی عزیزی. تهران: کویر
2- زرشناس، شهریار (1392). توسعه (چاپ اول). تهران: معارف
3- mashreghnews.ir/fa/news/193094
4- هفته‌نامه تجارت فردا، سال چهارم، شماره 165، شنبه 10 بهمن 1394
5- mashreghnews.ir/fa/news/370009
6- president.ir/fa/89345
7-farsi.khamenei.ir/newscontent?id=30767

رئیس سازمان پزشکی قانونی کشور گفت امکان تعیین علت فوت مرحوم رکن‌آبادی وجود ندارد. احمد شجاعی در گفت‌و‌گو با ایسنا اظهار کرد: انجام آزمایش‌های متعدد برای تعیین علت فوت مرحوم غضنفر اصل رکن‌آبادی امکان ندارد و این امر مشکل است. احمد شجاعی پیش از این گفته بود: هنوز نتایج آزمایشات در رابطه با علت فوت مرحوم غضنفر اصل رکن‌آبادی مشخص نشده است. مرحوم رکن‌آبادی سفیر سابق ایران در لبنان بود که در حج امسال در فاجعه منا جان خود را از دست داد. پیش از این نیز اعلام شد زمان درگذشت مرحوم رکن‌آبادی مشخص نیست! و این درحالی است که برخی شاهدان و برخی سیاسیون و همچنین خانواده مرحوم رکن‌آبادی گفته بودند رکن‌آبادی را در حال انتقال به بیمارستان، زنده دیده‌اند! بعد از این ماجرا فرضیه ربایش رکن‌آبادی توسط عوامل سعودی تقویت شد. اکنون نیز مقامات دولتی همزمان فوت مرحوم رکن‌آبادی و هم علت آن را غیرقابل تشخیص می‌دانند! و این به نظر می‌رسد چندان با قواعد و بدیهیات پزشکی سازگار نباشد!  دیپلمات ایرانی در عربستان در خلال یک ماجرا مفقود می‌شود و چند ماه بعد جسد او به کشور تحویل می‌شود. نه دلیل مرگ را می‌گویند و نه زمان آن را!  این رفتار زمانی قابل تامل می‌شود که ادبیات و انفعال وزارت  امور خارجه در ماجرای فاجعه منا در کنار آن قرار گیرد. دولت نه‌تنها واکنش قاطعی به این ماجرا نشان نداد بلکه حتی جواد ظریف اخیرا در نشست امنیتی مونیخ گفت وزارت خارجه دولت روحانی به خاطر کشته شدن 500 ایرانی در فاجعه منا روابط خود با عربستان را نه‌تنها قطع نکرد بلکه آن را کاهش هم نداد! او از عوامل عربستان، یعنی از قاتلان 500 ایرانی تحت عنوان «برادران سعودی» نام برد و عادل الجبیر را «دوست خوبم» خطاب کرد. این اظهارنظر نسنجیده ظریف با اعتراض خانواده قربانیان مواجه شد و آنها اعلام کردند در جریان از دست دادن عزیزانشان در عربستان، وزارت خارجه پشتیبان آنها نبوده است. البته چندی بعد عادل الجبیر جواب این حرف ظریف را هم داد و گفت ایران قاتل دیپلمات‌های سعودی است!

گروه اجتماعی: انتظار مردم خوزستان برای انجام سفر رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست به این استان و اجرای برنامه‌های عملیاتی و فوری برای کاستن از میزان گردوغبار آسمان با یک پیام تلگرامی پاسخ داده شد!
مردم اهواز طی روزهای گذشته ذرات گردوغبار با غلظتی معادل 66 برابر حد مجاز را تحمل کردند و مطابق معمول در حال کنار آمدن با این پدیده زیست‌محیطی بودند که باز هم با کمک تغییرات جوی و نیروی باد و باران راه تنفس خوزستانی‌ها باز شد. این در حالی است که استان خوزستان از روزهای ابتدایی هفته با هجوم دوباره گردوخاک مواجه شده بود و همزمان با این مشکل توقع خوزستانی‌ها از دولت و بویژه سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان متولی رسیدگی به بحران زیست محیطی این استان همان انتظار همیشگی برای مشاهده و اجرایی شدن برنامه‌های عملیاتی است. اما با وجود تکرار چندباره خواسته مردم این استان و به مخاطره افتادن سلامت خوزستانی‌ها و برخی استان‌های غربی در اثر ورود گردوغبار به کشور که بارها از سوی رسانه‌ها و حتی وکلای ملت در بهارستان به گوش مدیران دولتی رسید، در عمل اقدام چشمگیری که بتواند ساکنان این نواحی را راضی کند انجام نگرفت.
در تازه‌ترین واکنش به ایجاد شرایط بحرانی در خوزستان که تعطیلی ادارات و مدارس و کنسل شدن پروازها را هم به همراه داشت رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست به ارسال پیامی تلگرامی بسنده کرده و رفع این معضل را زمانبر و نیازمند اعتبارات خاص دانسته است.
مقابله مجازی با گردوغبار واقعی!
سه‌شنبه شب و در شرایطی که 3 روز از دست و پنجه نرم کردن اهالی خوزستان با ذرات مهاجم گردوخاک گذشته بود انتظار خوزستانی‌ها برای انجام سفر رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست به این استان با ارسال پیامی تلگرامی رفع و رجوع شد. حضور مدیران ارشد دولتی در زمان بروز شرایط سخت نه‌تنها از جنبه روحی و اجتماعی بلکه از نظر درک بهتر شرایط و تصمیم‌گیری متناسب با شرایط موجود همواره مود توجه است. در همین حال یکی از نمایندگان این استان نیز با اوج‌گیری مشکلات زیست‌محیطی خوزستان با ورود گردوغبار با منشأ‌های متفاوت به آسمان این مناطق خواستار تشکیل جلسه هیات دولت در این استان شد اما نه‌تنها چنین موضوعی تحقق نیافت بلکه رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز حاضر به ترک ساختمان سبز پردیسان نشد و از طریق تلگرام راهکارهای مقابله با ریزگردها را تشریح کرد!
سیاست یا محیط‌زیست؛ مسأله این است
از دیگر انتقاداتی که درباره نحوه عملکرد معصومه ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست مطرح است سیاست‌زدگی این سازمان و تمرکز بر فعالیت‌های حاشیه‌ای مانند انتخابات است که وظایف اصلی این سازمان را تحت تاثیر قرار داده و این روند به باور بسیاری از کارشناسان همچنان ادامه دارد.
 

یک روز تا برگزاری انتخابات سرنوشت‌ساز فیفا، هنوز فدراسیون فوتبال ایران درباره رأی بین شیخ سلمان بحرینی و اینفانتینو مردد است. هر چند سازما‌ن‌های جهانی حقوق بشری تاکید کرده‌اند که نقش شیخ‌سلمان در شیعه‌کشی رژیم آل‌خلیفه مشخص است اما از آن طرف ورزش ایران هنوز نمی‌داند که به رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا رای بدهد یا دبیرکل یوفا و این شائبه‌های فراوانی را به وجود آورده است. با این حال سفر اینفانتینو به تهران و دیدارش با مقامات فدراسیون فوتبال ایران باعث شد کفاشیان که تا پیش از سفر دبیرکل یوفا به ایران به طور رسمی از شیخ سلمان حمایت کرده بود، کمی تغییر موضع بدهد و بگوید «اینفانتینو» نظرم را عوض کرد. با وجود اینکه بسیاری می‌گویند منفعت شخصی کفاشیان این است که از شیخ سلمان حمایت کند اما مصاحبه اخیر عباس ترابیان مشاور بین‌الملل رئیس فدراسیون فوتبال نشان می‌دهد کفاشیان هم به جمع‌بندی رسیده که حمایت از شیخ سلمان، آسیب بزرگی را در آینده به پیکره فوتبال ایران وارد می‌کند. نگاهی به 5 نامزد شرکت‌کننده در انتخابات ریاست فیفا و بررسی شانس آنها:
شاهزاده علی بن‌حسین؛ حامی جوانان و فوتبال زنان
شاهزاده اردنی 39 سال سن دارد. او از سال 1999 تاکنون رئیس فدراسیون فوتبال اردن است و فدراسیون غرب آسیا را در سال 2000 بنیان نهاد. او کوچک‌ترین عضو تاریخ کمیته اجرایی فیفا به شمار می‌آید. بن‌حسین در انتخابات دور قبل فیفا تنها رقیب بلاتر بود و در دور نخست موفق شد 73 رای به دست آورد. این در حالی بود که بلاتر 133 رای به دست آورده بود اما این شاهزاده اردنی در حالی که از حمایت بیشتر کشورهای اروپایی برخوردار بود تصمیم گرفت از دور دوم انتخابات انصراف دهد تا بلاتر برای پنجمین بار رئیس فیفا شود. بن‌حسین تصمیم گرفت برای انتخابات دور جدید فیفا نامزد شود. شانس او اما برای پیروز شدن در این انتخابات بسیار کم است و این به خاطر پایین آمدن سطح محبوبیت این شاهزاده اردنی نیست بلکه به 2 دلیل است؛ نخست اینکه کشورهای اروپایی از اینفانتینو حمایت می‌کنند تا جایی که حتی اتحادیه فوتبال انگلیس که از حامیان اصلی بن حسین بود، اعلام کرده است به اینفانتینو رأی می‌دهد و دلیل دوم اینکه شیخ سلمان هم که یک عرب است، در این انتخابات شرکت دارد و موفق شده رای بیشتر کشورهای عربی و آفریقایی را به خود اختصاص دهد. رئیس فدراسیون فوتبال اردن اطمینان پیدا کرده است شانسی برای پیروز شدن در انتخابات ندارد و به همین خاطر به دنبال این است که زمان برگزاری انتخابات را به تعویق بیندازد اما بعید به نظر می‌رسد با این راهکار هم بتواند در انتخابات پیروز شود.
شامپاین؛ سیاستمدار نزدیک به بلاتر
شامپاین یک فرانسوی است که 57 سال دارد. او از سال 1999 تا 2010 در فیفا مشغول به کار شد. او قصد داشت در انتخابات قبلی فیفا هم شرکت کند اما نتوانست رای 5 کشور را که لازمه شرکت در انتخابات است، به دست آورد. شامپاین به عنوان دیپلمات در کشورهای عمان، کوبا، آمریکا و برزیل فعالیت کرده است. او به عنوان روزنامه‌نگار در مجله فرانس فوتبال فرانسه هم کار کرده است و یکی از اعضای برگزاری رقابت‌های جام‌جهانی 1998 فرانسه هم بوده است. او درباره این سوال که چرا در سال 2010 از فعالیت در فیفا انصراف داد، گفته بود: بعضی از فشارهای داخلی و خارجی باعث شد فیفا را ترک کنم. با توجه به آنکه قاره اروپا و آمریکا از اینفانتینو و قاره آسیا و آفریقا از شیخ سلمان حمایت می‌کنند، طبیعی است که شامپاین هیچ شانسی برای پیروز شدن در این انتخابات ندارد و جالب اینکه خود او نیز اعلام کرده است تنها 8 فدراسیون فوتبال از او حمایت کردند و شانسی برای پیروز شدن در این انتخابات ندارد.
اینفانتینو؛ سوییسی جذاب و تابع
او 45 ساله و هموطن بلاتر است. اینفانتینو تنها نامزد ریاست انتخابات فیفا بوده است که برای جلب نظر فدراسیون فوتبال ایران به کشورمان سفر کرد. او بارها تاکید کرد تنها در صورتی در انتخابات ریاست فیفا شرکت می‌کند که صلاحیت میشل پلاتینی تایید نشود و در نهایت هم اینگونه شد و اینفانتینو از سایه پلاتینی خارج شد تا به عنوان نماینده قاره اروپا، در این انتخابات شرکت کند. اینفانتینو در سال 2000 برای پیشرفت امور قانونی، تجاری و حرفه‌ای‌گری در فوتبال اروپا، وارد اتحادیه فوتبال اروپا شد و تا الان در این نهاد مشغول به کار است. او در سال 2009 به عنوان دبیر کل یوفا انتخاب شد و تاکنون هم در این پست به کار مشغول است البته او عضو کمیته اصلاح فیفا هم هست و بعد از رسوایی‌های اخیر، این وظیفه را پیدا کرده است تا زمینه را برای پاک کردن چهره لکه‌دار فیفا فراهم کند.اینفانتینو یکی از 2 شانس اصلی برنده شدن در انتخابات ریاست فیفاست. جدی‌ترین رقیب او، شیخ سلمان بحرینی است که البته به نظر می‌رسد شانس اینفانتینو حتی بیشتر از شیخ سلمان است. او نامزد مورد حمایت کشورهای اروپایی است، همچنان‌که بیشتر کشور‌های قاره آمریکا (شمالی، جنوبی و مرکزی)، حمایت خود را از این چهره سوییسی اعلام کرده‌اند. امتیاز دیگر اینفانتینو نسبت به شیخ سلمان این است که او توانسته حمایت بعضی از کشورهای آسیایی و آفریقایی را به دست آورد. خود او می‌گوید نصف کشورهای آفریقایی هم به او رأی خواهند داد که اگر اینگونه باشد، بدون شک شانس نخست پیروز شدن در انتخابات است.
شیخ سلمان؛ غیرقابل پیش‌بینی
او در یک خانواده سلطنتی در بحرین به دنیا آمد. در انتخابات ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا، با حمایت بلاتر برنده شد و به عنوان نایب رئیس فیفا هم فعالیت می‌کند. شیخ سلمان، اسمی که خیلی سریع در قاره آسیا و فوتبال جهان مطرح شد. او تا 2 سال پیش تنها در فوتبال بحرین شناخته شده بود اما اکنون یکی از شانس‌های اصلی پیروز شدن در انتخابات ریاست فیفاست. او در این باره در گفت‌وگویی که با فرانس پرس داشت، گفته بود: به هیچ وجه پیش‌بینی نمی‌کردم به این مرحله برسم و یکی از گزینه‌های اصلی ریاست فیفا باشم. اگر چند سال پیش از من سوال می‌کردند آیا روزی نامزد اصلی انتخابات ریاست فیفا می‌شوم، بدون شک می‌گفتم نه اما با تلاش زیاد به این جایگاه رسیدم. شیخ سلمان یکی از طرفداران اصلی میزبانی جام‌جهانی 2022 قطر است. او از حمایت کشورهای عربی برخوردار است و با توجه به آنکه رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا است، حمایت کشورهای آسیایی را هم به خود جلب کرده است. آنچه که باعث شده شیخ سلمان شانس زیادی برای پیروز شدن در انتخابات داشته باشد، حمایت کشورهای آفریقایی از او است. یکی از اتهامات وارده به شیح سلمان که باعث شد بسیاری از او انتقاد کنند و حتی چند کشور هم حمایت از او را لغو کنند، دست داشتن در آزار و اذیت معترضان بحرینی بود که البته خود او این اتهام را بشدت رد کرد.
سکسویل؛ یار وفادار ماندلا
او یکی از یاران وفادار نلسون ماندلا، رهبر مبارزه با نژادپرستی در قاره آفریقا است و 13 سال را در زندان سپری کرد. او یک تاجر موفق به شمار می‌آید و در سال 2009 هم در وزارت مسکن حکومت یاکوب زوما مشغول به کار شد. او یکی از اعضای برگزار‌کننده جام‌جهانی 2010 آفریقای‌جنوبی بود و اکنون به عنوان مشاور فیفا در زمینه مبارزه با نژادپرستی در فوتبال فعالیت می‌کند. فرانس بکن باوئر، قیصر فوتبال آلمان از حامیان اصلی نامزدی سکسویل بود اما فدراسیون فوتبال آلمان اعلام کرد به این چهره آفریقایی رای نخواهد داد و از اینفانتینو حمایت می‌کند. سکسویل هم شانسی برای پیروز شدن در انتخابات ریاست فیفا ندارد چرا که حتی کشورهای آفریقایی هم از او حمایت نکردند و به شیخ سلمان رأی می‌دهند. با این حال او اصرار دارد در این انتخابات شرکت کند و زمانی که از چرایی اصرار او برای شرکت در این انتخابات سوال شد، اینگونه پاسخ داد: نباید در ریاست فیفا یک سوییسی را با یک سوییسی دیگر عوض کنیم. فیفا نیاز به شفافیت دارد و اگر در انتخابات پیروز شوم، این اصل را در دستور کار خود قرار می‌دهم.

بازنشر منویات امام و رهبری در قالب سوال‌هایی که امروز شاید در ذهن عموم جامعه باشد مطرح می‌شود تا مردم در کشور بدانند آنچه به نام امام گفته می‌شود با آنچه امام خود گفته است متفاوت است. این روزها که حتی انگلیس از برخی لیست‌ها حمایت می‌کند و برخی که مدعی همراهی با امام(ره) هستند نیز در این لیست‌ها حضور دارند، بازخوانی مواضع امام و رهبری درباره مجلس کارآمد ضروری به نظر می‌رسد.
 برای جلوگیری از شکل‌گیری طبقه اشراف در جامعه رعایت چه نکاتی لازم است؟
مقام معظم رهبری: آقایان و خانم‌هاى نماینده سعى کنند مردمى بمانند. مردمى بودن هم فقط این نیست که انسان هر از گاهى به محل انتخابات سر بزند. البته آن خیلى لازم است، باید رفت، سر زد، با مردم ملاقات کرد، منقطع از مردم نباید شد؛ در این شکى نیست؛ اما فقط این نیست! نباید ما در جمهورى اسلامى کمک کنیم به ایجاد یک طبقه‏ جدید، یک طبقه‏ برخوردار اشراف جدید. نباید بگذاریم این کار انجام بگیرد. این هم با دستور و حکم و فرمان حاصل نمی‌شود، با دل، با ایمان، با انگیزه، شدنى است.
 در چه صورت سر نماینده و هر فرد دیگری که مسؤول می‌خواهد بشود در مملکت کلاه رفته است؟
مقام معظم رهبری: اگر هدف ما از نمایندگى مجلس و از مسؤولیت‌هاى دولتى و از تکیه زدن بر مناصب و مسندهاى گوناگون... همین شأن ظاهرى و برخوردارى‏هاى ظاهرى باشد... بدون شک سرمان کلاه رفته است؛ یکى از نام‌هاى داراى افتخار در تاریخ ما - به همان اندازه‏‌اى که واقعیت دارد - امیرکبیر است. امیرکبیر در کشور ما 3 سال در رأس دولت بوده است. معلوم مى‏شود 3 سال وقت خیلى زیادى است. همه‏ کارهایى که امیرکبیر انجام داده و همه‏ خاطرات خوبى که تاریخ و ملت ما از این شخصیت دارد، محصول 3 سال است. بنابراین 4 سال، وقت کمى نیست - وقت خیلى زیادى است - به شرط اینکه از همه‏ این وقت به نحو درست استفاده شود.
 چطور می‌شود در جامعه اسلامی، شأن و شخصیت انسانی نقض می‌شود؟
مقام معظم رهبری: امروز در بعضى گفته‌ها و اظهارات، راجع به شأن و شخصیت و شرف و کرامت انسان در جامعه حرف زده مى‏شود. این بلاشک از اصول اسلامى است؛ اما کدام نقض کرامت انسانى بالاتر از این که انسانى، رئیس عائله‌اى، پدر خانواد‌ه‏اى، در جامعه‌اى که در آن همه‏ چیز هم هست، نتواند اولیات زندگى فرزندان خودش را تأمین کند؟! کدام تحقیر از این بالاتر است؟! کدام نقض شخصیت و شرف و کرامت انسانى از این بالاتر است؟! صبح تا شب کار کند، آخرش به من یا به شما یا به آن مسؤول دیگر نامه بنویسد که من 2 ماه است به خانه‏‌ام گوشت نبرده‏‌ام!
یک وقت در جامعه گوشت و میوه نیست، من و شما هم نمى‏‌خوریم؛ یک وقت در جامعه امکانات رفاهى نیست، من و شما هم استفاده نمی‌کنیم؛ یک وقت ایام عید که می‌شود، فرزندان من و شما هم لباس نو بر تن نمى‌‏کنند. در این حالت کسى احساس سرشکستگى نمى‏کند - البلیه اذا عمت طابت - اما وقتى همه چیز هست، وقتى کسانى در جامعه با استفاده از فرصت‌هاى نامشروع توانسته‏‌اند براى خودشان آلاف و الوف و زندگی‌هاى تجملى فراهم کنند، وقتى طبقاتى در جامعه هستند که برای‌شان پول خرج کردن هیچ اهمیتى ندارد، جمع کثیرى از مردم که در بین آنها رزمندگان و عناصر نظامى و کارمندان دولت و معلمان و روستاییان و مردم مناطق محروم و دور و مناطق جنوب هستند، نتوانند نان و پنیر بچه‏‌های‌شان را فراهم کنند، کدام شکستن شخصیت و شرف انسانى از این بالاتر هست؟! شما می‌خواهید جواب چه کسى را بدهید؟ شما می‌خواهید دل چه کسى را خوش کنید؟ شما مى‌خواهید چه کسى از شما راضى باشد؟
بله! مساله معیشت قطعاً در اولویت اول است. معیشت که نبود، دین هم نیست؛ اخلاق هم نیست؛ حفظ عصمت و عفت هم نیست؛ امید هم نیست. کسى را که به موقعیتى دست پیدا کرده، به خاطر این که براى رفع نابسامانى و فقر، تلاش و مجاهدت کند و شب و روز خودش را صرف نماید، ملامت نخواهند کرد. اولویت‌ها را پیدا کنید. مسائل اساسى جامعه اینهاست.
عزیزان من! شما بدانید که دشمن شما، دشمن این انقلاب، دشمن این نظام، بُرنده‏‌ترین حربه‏‌اى که در اختیار خواهد داشت، فقر و گرفتارى اقتصادى مردم است. روى این مساله باید فکر کرد. گرفتاری‌هاى اقتصادى مردم، همین بیکارى‏اى است که در کلمات شما تکرار مى‌شود و درست هم هست؛ همین کمبودها و همین مشکلات فراوان است. البته فسادهاى گوناگون، سوءاستفاده‏هاى گوناگون، تبعیض‌هاى گوناگون، مشکلات ادارى و مشکلات قضایى هم در کنارش هست. اولویت اول براى شما این است که امید مردم را حفظ کنید. اولویت اول این است که شکم مردم را سیر کنید. مى‏‌شود نشست و حرف‌هاى روشنفکرى زد: اگر فلان‏طور نشود، فلان‏طور نخواهد شد؛ اگر چنین نشود، چنان نخواهد شد؛ اما باید دید واقعیت چیست.
 آیا بالاتر از قانون چیزی هست؟
هیچ چیزى از قانون بالاتر و عزیزتر نیست. در دنیا معروف است، می‌گویند قانون بد هم از بى‌قانونى بهتر است. بعید نیست آدم این را قبول داشته باشد؛ چون بى‌قانونى، هرج و مرج است؛ قانون بد لااقل یک ضابطه‌اى است؛ خب! انسان اصلاحش می‌کند. خوشبختانه قوانین انتخاباتى ما قوانین خوبى است؛ ممکن است بعدها کامل‌تر و بهتر هم بشود.
کسانى هم که وارد عرصه‌ انتخابات می‌شوند، باید یک تقیداتى، تعهداتى داشته باشند. این، خطاب به همه‌ کسانى است که به عنوان نامزد وارد عرصه‌ انتخابات می‌شوند، و خطاب به همه‌ مردم است. مردم عزیزمان در سراسر کشور این رفتارها را در نامزدهاى انتخابات تفرس کنند، دنبال کنند، دقت کنند. نامزد انتخابات باید با قصد خدمت وارد شود. اگر با قصد قدرت‌طلبى و جمع‌کردن پول و مسائل گوناگون و انگیزه‌هاى ناسالم دیگر وارد شود، به کشور خدمت نمی‌کند. نامزد انتخابات باید با انگیزه‌ خدمت وارد شود؛ این را باید تشخیص داد، باید فهمید، باید حدس زد. اگر چنانچه نامزدها به مراکز ثروت و قدرت متصل شوند، کار خراب می‌شود؛ همچنان که امروز در به‌اصطلاح دموکراسى‌هاى دنیا، در آمریکا و غیر آمریکا این رسم هست؛ کمپانى‌ها و پولدارها به نامزد انتخابات در ریاست‌جمهورى یا در انتخابات کنگره پول می‌دهند، ولى او در مقابل آنها متعهد است. آن رئیس‌جمهورى که با پول دستگاه‌هاى گوناگون و مراکز ثروت سر کار بیاید، در مقابل آنها متعهد است. آن نماینده‌ مجلسى که با پول فلان شرکت و فلان کمپانى و فلان ارباب و فلان پولدار توى مجلس بیاید، مجبور است آنجایى که آنها لازم می‌دانند، قانون جعل کند، قانون بردارد، توسعه و تضییق در قانون بکند. این نماینده به درد مردم نمی‌خورد. نه باید به مراکز ثروت‌هاى شخصى متصل بود، و نه به طریق اولى‌ به ثروت‌هاى عمومى. کسى بیاید از پول بیت‌المال مصرف کند، براى اینکه به وکالت مجلس برسد؛ این دو برابر اشکال دارد، اشکال مضاعف دارد. اینها را باید مردم مراقب باشند. البته هرکسى را هم نمی‌شود متهم کرد. بگوییم آقا این وابسته‌ به فلان‌جاست، این وابسته‌ به فلان‌کس است، این فلان پول را خرج کرده؛ باید اینها هم روشن شود، باید ثابت شود.
مردم باید چشم‌ها را باز کنند، ملتفت باشند. 19/10/1390
 نمایندگانی که به مجلس راه پیدا می‌کنند باید از لحاظ معیشت و وضع زندگی چگونه باشند؟
مقام معظم رهبری: من فیلمی که دیشب از مرحوم رجایی گذاشته بودند و منزلش را نشان می‏دادند - یک دفعه دیگر هم مثل اینکه دیدم این را - بعضی از اشخاصی که پیش من بودند، می‏گفتند: ما رفتیم منزل آقای رجایی، این خوب نشان می‏داد، آنجا به این اندازه نیست؛ واقع مطلب این طور نیست. این یک چیز بزرگی کأنه نشان دارد می‏دهد و حال آنکه ما که رفتیم منزلشان دیدیم که، مساله این‏طور هم نیست. وقتی بنا شد یک نفر رئیس‌جمهور شده یا یک نفر نخست‌وزیر است، آقا منزلش آنطوری است و وضع عادی‏اش این‏طوری است، این دیگر نمی‏شود که از یک قدرت بزرگی بترسد. برای چه بترسد؟ این را که از او نمی‏گیرند. آن باید بترسد که می‏خواهد چپاول کند و می‏خواهد یک حکومت کذایی بکند، آن باید بترسد. اما رجایی- خدا رحمتش کند - و امثال اینها و باهنر و اینهایی که ما از دست دادیم، اینطور نبود که زندگی‌شان جوری باشد که مبادا یک وقتی از دست ما برود؛ خاضع بشوند پیش دیگران و برای اینکه زندگی را بیشترش بکنند زورگویی کنند به مردم.
این یک عنایتی است که خدای تبارک و تعالی به این ملت کرد، و از خود مردم، از خود این توده‏ها، از بازار - نمی‏دانم - از کوچه‏ها و خانه‏ها، افراد منبعث شدند و حکومت تشکیل دادند. وقتی از بازار، مردم حکومت را تشکیل دادند، می‏دانند که بازار وضعش چه‏جوری است. وقتی که از بین خود مردمی که مرفه نیستند، اینها آمدند و خودشان هم نظیر آنها هستند، اینها به درددل مردم می‏توانند برسند. من اینکه عرض می‏کنم نمی‏خواهم از شما تعریف کنم، برای اینکه می‏ترسم تعریف کنم. این برای این است که تنبه بدهم؛ تنبه بدهم به اینکه تا وضع این طوری است حکومت برقرار است، حکومت اسلامی برقرار است. تا وضع دولت، مجلس ـ نمی‏دانم ـ ارتش، رؤسای ارتش، فرماندهان؛ همه ‌جا این وضع است که می‏بینیم الان و مشاهده می‏کنیم، شما خوف از اینکه یک آسیبی این جمهوری اسلامی به آن برسد، از این خوف نداشته باشید.
 بهره‌ای که نماینده از 4 سال نمایندگی‌اش می‌برد چه چیزی باید باشد؟
مقام معظم رهبری: 4 سال خدمت. آنچه شما باید از این 4 سال بهره ببرید، پولى نیست که به دست مى‏آید، یا احترام و شعارى که به نفع شما داده مى‏شود، یا سرشناس شدن و به دست آمدن جاه و معروفیت، یا نام چنین و چنان. آنچه از این 4 سال در درجه‏ اول باید مورد توجه و همت ما باشد، این است که وقتى در پیشگاه خداى متعال حاضر شدیم- که خیلى هم زود خواهد بود؛ یعنى اگر شما 100 سال هم عمر کنید، خیلى زود خواهد گذشت؛ واقعا وقتى انسان گذر عمر را نگاه مى‏کند، مى‏بیند خیلى سریع گذشته؛ ما غافلیم که خیال مى‏کنیم طول مى‏کشد؛ نه! به سرعت برق مى‏گذرد – ذخیره‌اى را در دستمان خواهیم داشت و آن، چهار سال خدمت و کار است.
 مبنای عمل نمایندگان باید چه باشد؟
امام خمینی: روی قانون عمل بکنند. این قانونی که ملت برایش رای داده است. رای نداده است که توی طاقچه بگذارید و کاری به آن نداشته باشید، بروید مشغول کار خودتان بشوید. این قانون باید دست همه باشد و همه حدود را قانون معین بکند. قانون برای مجلس حدود معین کرده است، تخلف از این حدود نشود. برای رئیس‌جمهور تحدید کرده، حدود قرار داده، او هم تخلف نکند. برای نخست‌وزیر و امثال اینها و دولت‌ها حدود معین کرده. آنها هم نباید خارج بشوند. هرکه خارج بشود از حدود، باید این را تنبه بدهند، هدایت کنند آن را. 4/3/1359
  اگر کسی بگوید من قانون را قبول ندارم، آن وقت تکلیف چیست؟
امام خمینی: نمی‌شود از کسی پذیرفت که ما قانون را قبول نداریم. غلط می‌کنی قانون را قبول نداری! قانون تو را قبول ندارد. نباید از مردم پذیرفت، از کسی پذیرفت، که ما شورای نگهبان را قبول نداریم. نمی‌توانی قبول نداشته باشی. مردم رای دادند به اینها، مردم 16 میلیون تقریبا یا یک قدری بیشتر رای دادند به قانون اساسی. مردمی که به قانون اساسی رای دادند منتظرند که قانون اساسی اجرا بشود؛ نه هرکس از هر جا صبح بلند می‌شود بگوید من شورای نگهبان را قبول ندارم، من قانون اساسی را قبول ندارم، من مجلس را قبول ندارم، من رئیس جمهور را قبول ندارم، من دولت را قبول ندارم. نه! همه باید مقید به این باشید که قانون را بپذیرید، ولو بر خلاف رای شما باشد. باید بپذیرید، برای اینکه میزان اکثریت است. 6/3/1360
 مردم بیشتر قانونگرا هستند یا مسؤولان؟
امام خمینی: این مردم بیچاره همه چیز را قبول دارند؛ این من و شما هستیم که هر جا بر خلاف مصلحت ما باشد اساس را می‌گوییم قبول نداریم. هرجا هرکس بر خلاف من است این اصلا مسلمان هم نیست و هر که بر وفق من است، اگر شمر هم باشد، این ابوذر است! 6/3/1360
 مرز میان خدمت کردن یا خیانت کردن به مردم در چیست؟
امام خمینی: وقتی بنا شد ما به تکلیف‌مان عمل بکنیم، و ما آن راهی را که خدای تبارک و تعالی پیش‌ پای ما گذاشته است آن راه را برویم، برای ما شکست هیچی نیست. برای اینکه از دو حال خارج نیست: یا این است که ما پیش می‌بریم که شکست هیچ نیست، و یا این است که نه، می‌آیند و ما را عقب می‌زنند، ما تکلیف‌مان را عمل کرده‌ایم، چه شکستی است؟ سیدالشهدا علیه‌السلام هم شکست خورد در کربلا، اما شکست نبود این. کشته شد و زنده کرد یک عالمی را.
امیرالمومنین علیه‌السلام هم در جنگ‌ها، در جنگ صفین شکست خورد، لکن شکست نبود این. او به خدمت اسلام بود و برای خدا کار می‌کرد. کسی که برای خدا کار بکند، هیچ وقت شکست تویش نیست، برد همیشه با آنهاست. شما توجه داشته باشید که به اسلام خدمت کنید و به کشور خودتان خدمت کنید. شما وکیل مردمی هستید که همه اسلام را می‌خواهند، و همه کشور خودشان را می‌خواهند. و شما باید برای این ملت خدمت بکنید، به آن چیزی که شما را وکیل کرده است خدمت بکنید. اگر انحراف پیدا کنید بر خلاف ملت، خیانت کرده‌اید به وکالتی که دارید. 4/3/1359
 انتخابات نزدیک است و هیاهو و غوغا‌سالاری برخی نمایندگان و کاندیدا‌ها فضا را پر کرده، در این فضا که شاید غبارآلود به نظر برسد چه باید کرد؟
امام خمینی: این هیاهوها که در عالم هست، اینها همیشه بوده است و همیشه هم خواهد بود، لکن آن که باقی است خداست و اعتماد به خدا، شما این اعتماد را حفظ کنید و مشکلات را با تدبیرهایی که دارید حل کنید. و امیدوارم که خداوند همه را تایید کند، وقتی برای خدا باشد تایید می‌کند. وقتی کار برای خدا باشد، ما چه پیروز بشویم چه نشویم، کارمان برای خداست، ما تکلیف ادا کردیم. ما می‌خواهیم تکلیف‌مان ادا بشود، دنبال این نیستیم که یک منصبی به دست بیاوریم، شماها نیستید. و ما می‌دانیم که از عهده شکر خدا نمی‌توانیم به در بیاییم. من خودم را عرض می‌کنم؛ من شهادت می‌دهم که خودم تاکنون 2 رکعت نماز برای خدا نخوانده‌ام، هرچه بوده برای نفس بوده. دلیلش هم این است که چنانچه جنت و ناری نباشد، آیا ما باز همان‌طور مشغول می‌شویم به دعا یا خیر؟ دعای ما آنی که هست برای این است که خدای تبارک و تعالی به ما عنایت کند و به ما روزی کند بهشت را و محترز کند از جهنم. آنی که غایت آمال ماست همین است و الا برای خدا آن وقت معلوم می‌شود که اگر کلید بهشت و جهنم را به شما بدهند و بگویند که شما مختارید و هیچ کس از شما به جهنم نمی‌رود، هیچکس از شما هم از بهشت محروم نیست، آن وقت آیا ما باز قیام می‌کردیم به دفع شهوات؟ قیام می‌کردیم به خواندن نماز؟ اینها پیش خود ماست. من خودم می‌دانم که نیست این‌جور؛ نیستم این‌طور. 13/3/1366
 قانون‌هایی که در مجلس تصویب می‌شود، کدام قشر جامعه را باید در بربگیرد؟
امام خمینی: امید آن است که رسیدگی به حال مستضعفین و مستمندان کشور که قسمت اعظم ملت مظلوم را در بر می‌گیرد در راس برنامه‌ها قرار گیرد و در نخستین مجلس شورای اسلامی طرح‌هایی جدی در رفاه حال این طبقه محروم داده شود و از طرف دولت منتخب شما بدون مسامحه به مورد اجرا گذاشته شود تا در پیشگاه خداوند متعال، بعضی از دیون خودتان را به این طبقه عزیز که جان خود را برای اسلام و آزادی و استقلال کشور در طبق اخلاص گذاشته و پیروزی را برای انقلاب اسلامی به ارمغان آورده‌اند، ادا کرده باشید. 7/4/1359
 جایگاه مجلس در میان دیگر قوا در حکومت چگونه است؟
امام خمینی: من تکرار می‌کنم مجلس بالاترین مقام است در این مملکت. مجلس اگر رای داد و شورای نگهبان هم آن رای را پذیرفت، هیچکس حق ندارد یک کلمه راجع به این بگوید. من نمی‌گویم رای خودش را نگوید؛ بگوید؛ رای خودش را بگوید؛ اما اگر بخواهد فساد کند، به مردم بگوید که این شورای نگهبان کذا و این مجلس کذا، این فساد است، و مفسد است یک همچو آدمی، تحت تعقیب مفسد فی‌الارض باید قرار بگیرد. این مجلس ما حاصل خون یک جمعیتی است که وفادار به اسلام بودند؛ و این مجلس عصاره زحمت‌های طاقت‌فرسای این ملت مسلمان بوده است؛ این مجلس فراهم آمده از «الله اکبر»های مردم است؛ اگر بنا باشد این مجلس فراهم‌آمده از «الله اکبر» مردم قدمی برخلاف اسلام بگذارد، این مجلس، مجلسی خواهد بود که برخلاف مسیر مسلمین عمل کرده. با تمام قدرت، بدون اینکه ملاحظه از احدی و از مقامی بشود، مجلس باید مسائل را طرح بکند. و رد و بدل و انتقاد صحیح، بدون جار و جنجال، بدون هیاهو، مسائل را بگویند. کسی که مخالف است مخالفت خودش را بدون هیاهو بگوید. آن که موافق است موافقت خودش را بدون جار و جنجال بگوید. و بعد هم رای بگیرند. وقتی رای گرفتند، اگر اکثریت رای داد، و بعد هم برده شد پیش شورای نگهبان و آنها هم صحیح دانستند این رای را، مخالف اسلام ندانستند و مخالف قانون اساسی ندانستند، اگر بعدها بخواهند شیطنت بکنند، این شیطنت‌ها از مبادی غضب، از مبادی فاسد، بیرون می‌آید. باید سر تسلیم به مجلس، یعنی سر تسلیم به اسلام وقتی مخالف اسلام نیست، سر تسلیم به اسلام فرود آورد. روش‌های غیراسلامی را، اگر هم در باطن - خدای نخواسته - دارند، نباید دیگر اظهار بکنند و نباید اذهان مردم را نسبت به مجلس مشوش کنند. این یک مساله‌ای است اساسی، و باید همه توجه داشته باشند. به مجرد اینکه یک مطلبی برخلاف رای یک نفر است، نباید بگوید مجلس درست نیست. 6/3/1360
 برکاتی که شامل حال نظام اسلامی و عموم ملت شده است، متأثر از کدام تفکر و دیدگاه و کدام نوع زندگی است؟ آن نوع زندگی که مایه سعادت بشریت می‌شود چطور محقق می‌شود؟
امام خمینی: آن مقداری که برکات از کوخ‌ها در دنیا منتشر شده است هیچ در کاخ‌ها پیدا نمی‌شود. ما یک کوخ 5-4 نفری در صدر اسلام داشتیم، و آن کوخ فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است. از این کوخ‌ها هم محقرتر بوده لکن برکات این چی است؟ برکات این کوخ چند نفری آن قدر است که عالم را پر کرده است از نورانیت و بسیار راه دارد تا انسان به آن برکات برسد. این کوخ‌نشینان در کوخ محقر، در ناحیه معنویات آن قدر در مرتبه بالا بودند که دست ملکوتی‌ها هم به آن نمی‌رسد؛ و در جنبه‌های تربیتی آن قدر بوده است که هرچه انسان می‌بیند برکات در بلاد مسلمین هست و بویژه در مثل بلاد ماها، اینها از برکت آنهاست. خود رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌ که در رأس همه واقع است زندگی کوخ‌نشینی داشته است. خیال نشود که یک اتاق، حتی یک اتاق نظیر اتاق متوسط این جامعه داشته‌اند. چند تا حجره داشته‌اند، حجره‌های محقر. و این شخص عالی‌مقام از همین حجره محقر نورش به ملک و ملکوت افتاده است و سعه تربیتش در تمام جهان توسعه پیدا کرده است.
 چگونه می‌شود مجلس به سمت انحراف از آرمان‌های اصیل انقلاب تمایل پیدا می‌کند؟
امام خمینی: هر امری کم‌کم به انحراف کشیده می‌شود و چنین نیست که یکدفعه انحراف واقع شود. در خود انسان نیز چنین است که شیطان و نفس ‌اماره بتدریج از عمل به مکروهات و بعد از آن به صغایر و از آنجا به بالاتر انسان را منحرف می‌کنند. در مجلس سابق دوره اولش بهتر بود، لکن در هر سال چیزی به آن اضافه و یا از آن کم شد تا رسید به آنجا که مجالس اخیر را دیدیم. شما از اول اگر جلوی فساد را نگیرید معلوم نیست که به وضع سابق منتهی نشود. البته باید عاقلانه باشد که مساله حادی پیش نیاید. 14/8/1362
 

علی‌اکبر عباسی: هرچند حساسیت‌های سیاسی- اجتماعی در جمهوری‌اسلامی، صرفا به دوران انتخابات‌ها، محدود نمی‌شود و در همه سال‌های حیات انقلاب، مسائلی وجود داشته که فضای سیاسی کشور را در شرایط ویژه‌ای قرار داده اما بدیهی است موسم انتخابات، نقش ویژه و تعیین‌کننده‌ای برای نظام و مردم و همچنین گروه‌های سیاسی مختلف دارد و ادامه حرکت انقلاب اسلامی به سمت اهداف اولیه خود، به میزان قابل توجهی، متاثر از کم و کیف چگونگی پشت سر گذاشتن این برهه‌های حساس است. بر همین اساس است که مشارکت یا عدم مشارکت گسترده و پرشور مردم در انتخابات‌ها و همچنین جهت‌گیری‌های این مشارکت از اهمیت خاصی برخوردار است.
در شرایط فعلی نیز در پیش بودن 2 انتخابات بسیار مهم مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری، وضعیت خاصی را بر فضای سیاسی- اجتماعی کشور حاکم کرده است.
با وجود اینکه همزمانی2 انتخابات یاد شده، خود از عواملی است که بر اهمیت آن افزوده اما علاوه بر این، دلایل دیگری نیز وجود دارد که اهمیت و حساسیت انتخابات این دوره را بویژه برای مردم و دلسوزان انقلاب، بیش از گذشته کرده است.
اصلی‌ترین عاملی که بر اهمیت انتخابات این دوره افزوده و رسالت دوستداران انقلاب را نسبت به هر زمان دیگری افزون کرده، طمع‌ورزی خاص بیگانگان نسبت به این انتخابات است. البته که دشمنان در همه ادوار نسبت به انتخابات و رخدادهای سیاسی کشور طمع داشته و همواره تلاش کرده‌اند نقش خود را در این زمینه ایفا کنند اما آنها در این دوره به‌گونه‌ای متفاوت برای تاثیرگذاری و نقش‌آفرینی در انتخابات ایران ورود کرده‌اند. اگر قبل از این، دشمنان انقلاب اسلامی و کینه‌ورزان نسبت به امام خمینی(ره) سعی می‌کردند به انحای مختلف، مردم را نسبت به حضور در انتخابات دلسرد کنند و بدین‌شکل در فرآیند انتخابات نقش‌آفرینی کنند یا اینکه به نرمی و غیرمستقیم تلاش می‌کردند بر جهت‌گیری‌های انتخاب مردم تاثیر بگذارند اما حالا شیوه‌ای جدید را در پیش گرفته‌اند و به گونه‌ای متفاوت از گذشته، وارد عرصه شده‌اند.  این‌بار دیگر نه تنها مردم را به عدم حضور در انتخابات تشویق نمی‌کنند، بلکه حتی سعی می‌کنند آنها را به شرکت در انتخابات هم ترغیب کنند و برای مردم لیست انتخاباتی هم ارائه می‌دهند و برای آنها تعیین می‌کنند که به چه کسانی رای بدهند و به چه کسانی رای ندهند. در واقع نقش‌آفرینی بیگانگان و به طور مشخص دولت انگلیس در انتخابات این دوره به گونه‌ای است کأنه این کشور خود به یک جناح و رقیب انتخاباتی در داخل ایران تبدیل شده است.
انگلیسی‌ها این روزها به قدری با صراحت سعی می‌کنند در انتخابات ایران نقش‌آفرینی کنند و به‌گونه‌ای نگرانی‌هایشان را از رای نیاوردن یک جناح سیاسی در انتخابات علنی کرده‌اند که انگار می‌خواهند همه ناکامی‌های دیگرشان در عرصه‌های مختلف داخلی و خارجی را هم با دخالت در انتخابات ایران جبران کنند.
از آنجایی که روباه پیر با شیوه‌های قبلی نتوانسته اهداف موردنظرش را در ایران پیاده کند، حال روشی دیگر را پیشه کرده و تصمیم گرفته به طور علنی برای مردم ایران نسخه بپیچد و لیست انتخاباتی ارائه دهد. وقتی انگلیسی‌ها نتوانستند اهداف موردنظرشان را در فتنه سال 88 اجرایی کنند، حال به دنبال این هستند که انتقام خلق‌کنندگان حماسه 9 دی را به واسطه انتخابات 7 اسفند بگیرند.  آری! انتخابات این دوره، به این جهت از اهمیت مضاعفی برای دلسوزان انقلاب و عاشقان خمینی برخوردار است، چون همان‌هایی که در سوریه و عراق با تمام وجود از داعش حمایت می‌کنند، این روزها به هر دری می‌زنند تا نقش‌شان در ایران را با حمایت از برخی لیست‌های انتخاباتی ایفا کنند.
آنها که داعش را در عراق و سوریه فعال کردند تا در نهایت به واسطه آن، جمهوری‌اسلامی را بزنند، حال در شرایطی قرار گرفته‌اند که به برکت جمهوری‌اسلامی، دست‌شان از سوریه و عراق هم در حال کوتاه شدن است. به همین جهت است که برای جبران همه‌ این سرخوردگی‌ها به برخی گروه‌های سیاسی داخل ایران دل بسته‌اند و برای راهیابی آنها به مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی بشدت تقلا می‌کنند.  انگلیسی‌ها حالا عزم‌شان را جزم کرده‌اند تا انتقام حضور قاسم سلیمانی‌ها در سوریه و شکست‌های داعش در عراق و سوریه را به واسطه دخالت و ایفای نقش در انتخابات بگیرند. حمایت‌های بی‌بی‌سی از یک لیست انتخاباتی خاص و تبلیغات برای رای نیاوردن چهره‌های انقلابی، در واقع تلاش‌های انگلیس جهت انتقام از جانفشانی‌های فرزندان خامنه‌ای است که در سوریه به جنگ مزدوران انگلیس و آمریکا رفتند که دیگر مجبور نباشیم در کرمانشاه و همدان با آنها بجنگیم.
در واقع انگلیسی‌ها که خواب مصاف داعش با ایران در کرمانشاه و همدان برایشان تعبیر نشده است، حالا میدان کارزار را در تهران و در حمایت از یک جریان سیاسی و تلاش برای ممانعت از حضور چهره‌های انقلابی در مجلس می‌بینند.

سیده آزاده امامی: در جریان مذاکرات هسته‎ای، یکی از بیشمار اتهاماتی که هواداران مذاکره و توافق نثار منتقدان می‎کردند، اتهام مضحک «همصدایی» منتقدان «با اسرائیل» بود تا بدین شیوه هم جای متهم و شاکی را عوض کنند، هم با فرافکنی و غوغاسالاری از پاسخگویی به نقدهای محکم و دقیقی که به روند مذاکرات و مفاد توافق وارد بود شانه خالی کنند تا مشت تهی‎ از استدلال‌شان در برابر ملت گشوده نشده و همچنان قادر باشند برابر افکار عمومی از توافقی اینچنین ضعیف به‎مثابه «فتح‎الفتوح»ی شگرف دفاع کنند. همان ایام و در همین روزنامه محترم به این قیاس مع‎الفارق پرداختیم و مغالطه به کار رفته در آن را به مدد اصول مسلم منطق باز و ثابت کردیم میان «این» مخالفت و «آن» مخالفت تفاوت از زمین تا آسمان است. از این‎رو در این جستار بنای بازپرداختن به آن ادعای بی‎اساس را نداریم که گذر ایام و نهایی شدن توافق نیز پرده از حقیقت ماجرا برافکند و روشن شد حامیان تابلودار اسرائیل چگونه از این توافق به وجد آمده و اذعان کردند در خواب هم نمی‎دیدند ایران چنین تعهدات سنگینی را در قبال امتیازاتی به‎غایت نامتوازن و کم‎بها و بی‎ارزش گردن نهد که امروز مجال دیگری فراروی ماست که بی‌هیچ طفره و انکاری «همصدایان با اسرائیل» را به ملت می‎شناساند!
کمتر کسی را می‎توان یافت که حداقل اطلاعی درباره مناسبات حاکم بر دنیای امروز داشته باشد و از همبستگی و ارتباط بی‎چون و چرای امپراتوری رسانه‎ای دنیای استکبار با رژیم منحوس صهیونیستی بی‎خبر باشد و بتواند منکر این حقیقت شود که عملکرد این دستگاه‎های تبلیغاتی تنها و تنها در نسبت با منافع و اهداف پلید این رژیم تعریف شده و از این‎رو هر خط تبلیغی و مانور رسانه‎ای آنها را فقط و فقط در راستای آن منافع و اهداف باید تحلیل و ارزیابی کرد.
نیز بعید است کسی پیدا شود که منکر حمایت تمام عیار جریان رسانه‎ای
یادشده- به‎مثابه بازوی تبلیغاتی صهیونیسم بین‎الملل و اعوان و انصارش- از گروه و افراد خاصی در انتخابات پیش رو باشد و بتواند خدشه‎ای در این ادعا وارد کند که امروز همه دشمنان مسلم نظام تمام امکانات خود را به کارگرفته‎اند که این افراد و گروه‎ها پیروز رقابت حساس 7 اسفند باشند. چنین کسی هم اگر پیدا شود یا آن اندازه از معرکه پرت است که برای بینش و بصیرت او حداقل محلی از اعراب هم نمی‎توان قائل شد یا اگر نگوییم به شیوه حقیرترین انسان‎ها خیال خودفریبی دارد، جز این نمی‎توان تصور کرد که دیگران را سفیه و نادان پنداشته و عوامفریبانه سودای توهین به شعور ملت را دارد! به اعتبار همین مقبولیت است که «همصدایان حقیقی اسرائیل» را می‎توان شناخت و برائت از آنان را چونان معیاری برای محک ادعای انقلابی‎گری افراد لحاظ کرد؛ مقبولیتی که صدالبته ناموجه و بی‎مبنا نیست و به یقین به قرابت فکری و عملکرد این افراد با دشمنان انقلاب بازگشت دارد که مسلم است اینان برای این حمایت‎های همه‎جانبه سکه نینداخته‎اند و محض رضای خدا برای ایشان این همه سرمایه صرف نکرده‎اند، که اگر این بود، چرا در تمام این سال‎ها یک‎بار هم تصادفاً سکه شانس(!) به نام گروه و جریان دیگری نمی‎افتاد؟!
این داستان البته تازگی ندارد و در تمام سال‎های بعد از انقلاب استراتژی کلان اصلی‎ترین دشمنان نظام همواره عدم برگزاری انتخابات بوده و اگر نشد
- که بحمدالله تاکنون نشده و این هدف ناکام مانده است- تاکتیک بعدی وارد کردن افرادی به نهادهای تصمیم‎ساز و تصمیم‎گیر نظام بوده که موریانه‎وار هویت اصیل اسلامی و انقلابی نظام را از درون تهی کرده و در عوض منویات دشمنان انقلاب را به نحوی خزنده و گام به گام محقق سازند، تا در نهایت تغییر ماهیت «جمهوری اسلامی» به «جمهوری ایرانی» با کمترین هزینه و بدون راه انداختن جنگی سخت، به شیوه‎ای کاملاً نرم و نامحسوس و توسط عناصر درون نظام رقم بخورد! غایتی که به نحوی کاملاً عریان و بی‎پیرایه در جریان فتنه 88 و از زبان علف‎های هرز فتنه عنوان شد.
سال‎های سال است ‌آش همین‌ آش بوده و کاسه همین کاسه؛ موسم انتخابات که می‎شود دست پلید دشمنان ملت به حمایت از گروهی خاص بیرون می‎آید و هرچه در چنته دارند رو می‎کنند تا حضراتی که همه می‎دانند کیستند، پیروز میدان باشند. امروز هم داستان از همین قرار است و دشمنان دیرینه نظام هرچه داشته‎اند آورده‎اند تا به یاری معجون در هم‎جوشی از اغوا و نیرنگ و تخریب و تهمت با تأثیرگذاری بر آرای ملت و به دست ملت نیروهای انقلابی را از صحنه خارج و مهره‎های مطلوب خویش را روانه «خانه ملت» و «مجلس خبرگان» کنند و اگر تا دیروز اندکی محتاطانه‎تر و دست به عصاتر پا به این عرصه می‎گذاشتند، امروز با وقاحت تمام و با صراحت گزینه‎های مطلوب و نامطلوب خویش را معرفی می‎کنند. این «دم خروس» عیان‎تر از آن است که هیچ «قسم حضرت عباس»ی برای توجیه آن کارگر افتد! از این‎رو است که منکران آن را جز در سه‎گانه تشریح شده نمی‎توان جای داد!
حتی اگر برای برخی هنوز اندک تردیدی باقی مانده و عقل ایشان را یارای درک این حقیقت نیست و این قضیه را سیاستی می‎پندارند که مثلا به فلان نیت و بهمان هدف پی گرفته شده است، می‎توان این همه راه دور و دراز(!) نرفت و زحمت اثبات این مدعا را هم بسان اکثر زحمات این
2، 3 ساله به جناب «ظریف» محول کرد؛ حال که در دوره «پسابرجام» و به برکت(!) توافق، روابط «گرگ و میش» در حال احیا و ازسرگیری است و هر موضوعی از بحران سوریه و اجلاس مونیخ گرفته تا احیاناً مجمع چندسالانه هم‎اندیشی درباره آب شدن یخ‎های قطب شمال طی 50 سال آینده، بهانه‎ای شده است برای تجدید دیدارهای «جان» و «جواد» و رایزنی درباره چند و چون اجرای برجام، حال که در خلال این دیدارهای صمیمانه منویات و خرده‎فرمایشات حضرت کدخدا به سمع و نظر رعایای ایرانی کدخدا می‎رسد و جناب ایشان دستور می‎فرمایند در کنار آن ‎همه تعهدات سنگین و از جنس «سیمان»، مثلاً آزادی کدام جاسوس نیز باید جزئی از توافق و تعهدات ما باشد، می‎شود آقای ظریف از حضرت کدخدا بخواهد مرحمت کرده لیست افرادی را که خواهان ورود ایشان به پارلمان جمهوری اسلامی هستند، بفرمایند تا...!
این فقره البته به وضوح و صراحت بارها و بارها عنوان شده است به شرط آنکه کسی خیال به خواب زدن خود را نداشته باشد؛ چه در گرماگرم روزهای مذاکره و توافق که سنا و مجلس نمایندگان آمریکا
- برخلاف مجلس ایران که 20 دقیقه‎ای پرونده‎ای به این مهمی را فیصله داد- مردان مذاکره‎اش را به صُلابه کشید تا از حداکثری بودن تعهدات تحمیل‎شده به ایران در قبال حداقلی از امتیازات اطمینان حاصل کنند، پیروزی همفکران جناب ظریف و روحانی در انتخابات به‎مثابه یکی از اصلی‎ترین دلایل شکل‎گیری توافق مطرح شد تا توافق مشخصاً در انتخابات آتی نقش سکوی پرش این حضرات را به کرسی قدرت ایفا کند و چه امروز که در جنجال جادوگران رسانه‎ای نه فقط به «رسم» که به نحوی عریان و صریح به «اسم» و آدرس «عالیجناب» و مریدان وی به‎مثابه گزینه‎های مطلوب جناب کدخدا و روباه پیر اشاره می‎شود و وقیحانه برای ملت ایران «نسخه انگلیسی» می‎پیچند!
امروز کسی را یارای این انکار نیست که برخی نام‎ها و لیست‎ها «خدا» را خشنود می‎کند و بعضی «کدخدا» را! اگرچه ممکن است ادعا شود در این کارزار ما را راهی به علم یافتن به آنچه به راستی سبب خشنودی «خدا» می‎شود، نیست اما از آنجا که تردیدی نیست آنچه رضایت «کدخدا» را در پی دارد در منظومه رضایت «خدا» جایی ندارد، لااقل می‎توان در جهتی عکس رضایت «کدخدا» گام برداشت!
پس بهتر است در مواجهه با این امر همه با خود صادق باشند و حال که موضوع آنقدر عیان است که بی‎نیاز از بیان باشد، کسی با انکار این حقیقت روشن درصدد خدشه‎دار کردن شعور خویش و توهین به ملت برنیاید! ضمن آنکه اگر ادعای دیانت می‎کنیم باید تکلیف خود را با این آیه شریفه به جد روشن کنیم که «وَلَن تَرضى عَنکَ الیَهودُ وَلا النصارى حَتى تَتبِعَ مِلتَهُم قُل إِن هُدَى اللهِ هُوَ الهُدی وَلَئِنِ اتبَعتَ أَهواءَهُم بَعدَ الذی جاءَکَ مِنَ العِلمِ ما لَکَ مِنَ اللهِ مِن وَلِی وَلا نَصیرٍ» (بقره 120) مدت‎هاست کار از «رضایت» گذشته و به «حمایت» رسیده است!
این البته برای تنبه آنانی است که هنوز در این بازار مکاره وجدان خویش را قربانی توجیه‎های خنده‎آور و کودکانه نکرده‎ و نیک می‎دانند داور راستین این هشدار قاطع کسی جز «عالم السر و الخفیات» نیست، نه آنان که دیری‎ است خود را به خواب زده‎اند و به طنین هیچ سروش حقیقتی خیال بیداری ندارند!

گروه بین‌الملل: پس از آنکه دمشق توافق مشروط خود با آتش‌بس مورد حمایت آمریکا و روسیه را اعلام کرد برخی اخبار محرمانه از احتمال حملات تروریستی با استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی توسط داعش و القاعده با حمایت آمریکا و متحدانش علیه مردم سوریه به بیرون درز کرده ‌است. به نظر می‌رسد غرب به وسیله ترکیه  و سعودی  با سوء‌استفاده از اهرمی ضدبشری، بشار اسد را  زیر فشار گذاشته‌اند تا آتش‌بس مورد نظرشان را به او تحمیل کنند، آن هم در حالی که ارتش و نیروهای آزادی‌بخش با بیشترین سرعت ممکن در حال  عقب راندن تروریست‌های تکفیری و غیرتکفیری در شمال و جنوب کشور هستند. دولت سوریه با انتشار بیانیه‌ای به توافق آتش‌بس رسمیت بخشید اما البته به شرط تداوم عملیات نظامی علیه  تروریست‌های تکفیری داعش و جبهه‌النصره و سایر گروه‌های تروریستی مرتبط با آنها نظیر بریگاد ترکمن‌های تحت‌الحمایه مستقیم آنکارا در شمال لاذقیه و حلب یا تروریست‌های احرار الشام که عملا یک گروه سعودی هستند. جالب اینکه گروه
تکفیری - وهابی احرارالشام که سرکرده مشهورشان ظهران علوش به تازگی به هلاکت رسیده و بخش اعظم تشکیلات آن در اطراف دمشق و مرز با اردن از بین رفته است، از چند روز پیش با تغییر نام خود به جیش‌الحلب، بر آن شده شاخه‌های پراکنده زیرشاخه‌های داعش و القاعده در شمال سوریه را تحت کنترل خود در آورد و آنها را در تصمیم‌گیری‌های نظامی و سیاسی هماهنگ سازد. همچنین روز دوشنبه اصلی‌ترین گروه معارضان سوریه موسوم به «کمیته عالی مذاکرات» (اچ‌ان‌سی) که تحت حمایت عربستان سعودی قصد داشت در نشست ژنو3 شرکت کنند اما در عوض باعث بن‌بست مذاکرات شد،  اعلام کرد بر سر «ارائه پاسخ مثبت به تلاش‌های بین‌‌المللی برای دستیابی به یک توافق آتش‌بس» به توافق رسیده‌ است اما تعهدش به آتش‌بس مشروط است.
طرح حمله شیمیایی داعش و النصره به دمشق
 اما یکی از موارد مشکوک درباره سرعت رسیدن تمام طرف‌های دعوا به توافق، موضع‌گیری مثبت و باور نکردنی ترکیه و عربستان سعودی، سازمان‌دهندگان میدانی- لجستیکی تکفیری‌هاست؛
2 دولت تروریست‌پرور که تمام آتش‌بس‌ها و مذاکرات صلح پیشین شام را یکطرفه رد کرده بودند. نعمان کورتولموش، معاون نخست‌وزیر ترکیه در جلسه کابینه گفت: «ما آن (طرح آتش‌بس) را راهی برای دستیابی به آتش‌بس تلقی می‌کنیم. امیدواریم مانند آتش‌بس‌های قبلی نباشد و قابلیت اجرا داشته باشد». او همچنین کنایه زد: «ما امیدواریم روسیه، در جنگ خود علیه داعش، جنگنده‌های خود را به پرواز در نیاورد و افراد بی‌گناه را نکشد». ادعایی که توسط فیلیپ هاموند، وزیر خارجه انگلیس نیز ضمن استقبال او از طرح آتش‌بس تکرار شد. این دیپلمات البته بنا به سیاست سنتی انگلیسی به نیمی از حقیقت برای قلب تمام حقیقت اشاره کرد و گفت این توافق یک گام مهم به سوی کاهش سطح خشونت‌های دهشتناک در سوریه است.  اما اخیرا فاش شده کد «خشونت‌های دهشتناک» بارها در لایه‌های پنهان‌تر مذاکرات حامیان غربی- عربی تروریست‌ها به عنوان هشداری خطاب به مذاکره‌کنندگان سوری و روسی به کار برده شده است. به موازات آن بخشی از تهدید خشونت‌های دهشتناک در عمل به اجرا در آمد که همان انفجارهای خونبار و کم‌سابقه روز یکشنبه در جنوب دمشق(زینبیه) و حمص بود که مستقیما غیرنظامیان را هدف قرار داده و دست‌کم 168 سوری را به شهادت رساند. در بیانیه اخیر دولت سوریه نیز آمده است که دمشق حق خود را برای پاسخ به هرگونه اقدام نظامی از سوی گروه‌های مسلح علیه شهروندان سوری یا نیروهای خود در دوره آتش‌بس محفوظ می‌داند. این بند نگرانی عمیق بشار اسد را از یک حمله کشتار جمعی توسط داعش و به نیابت از حامیان غربی‌اش برملا می‌سازد. کنایه اخیر ولادیمیر پوتین در تماس تلفنی با اوباما مبنی بر اینکه «امیدوارم آمریکا هم با معارضان سوری درباره ترک مخاصمه گفت‌وگو کند» در واقع به منظور مسؤول نشان دادن طرف آمریکایی درباره ادامه نقشه قتل‌عام مردم سوریه توسط داعش،  النصره و ارتش ترکیه بود. نقشه‌ای که اگرچه تا هفته پیش فاز اصلی‌اش کماکان در هزارتوی محرمانه مذاکرات پنهان مانده بود اما اخیرا توسط منابع خبری نزدیک به کرملین رسانه‌ای شد تا بلکه اهرم فشار نیابتی واشنگتن بر دمشق تا حدودی خنثی شود. بر این اساس منابع اطلاعاتی فاش کرده‌اند که داعش و القاعده با وجود جنگ زرگری‌شان، طی یک همکاری تنگاتنگ و زیر نظر مستقیم مستشاران غربی و ترکیه‌ای موشک‌های اسکاد مجهز به کلاهک‌های شیمیایی را از شرق سوریه به حوالی دمشق انتقال داده‌اند. داعشی‌ها ابتدا قطعات موشک‌های به غنیمت گرفته شده از ارتش عراق را به شهر غریبه در استان دیرالزور در شرق سوریه انتقال داده بودند و پس از سرهم کردن آنها در تاسیسات نفتی جبیسه، موشک‌ها را به کلاهک‌های شیمیایی ارسالی ترکیه مجهز کرده و در مرکز کشاورزی رقه، پایتخت امارت مورد ادعای عراق و شام مخفی کرده بودند. براساس اطلاعات فاش شده از مقر داعش، عملیات سوار کردن کلاهک‌های شیمیایی بر موشک‌های اسکاد مستقیما توسط «جوناس شلی» استرالیایی، کوئینت فرل انگلیسی، یک آمریکایی به نام «بلر» با نام مستعار ابواحمد و متخصصی به نام «میتسو» انجام شده است. این عملیات مستقیما تحت فرماندهی و نظارت «عبدالرزاق عیسی الخلیل» و«بسام الرفضان»، تروریست‌های داعشی از امارت حلب بوده  و توسط عوامل اطلاعاتی سعودی به نام‌های سالبی خالد یونس، فارس الجویدان (افسر)، محمد دواخی العنزی و ترکی جدعان الصرحان (موسوم به ابومقیره) حمات مالی شده است. کارشناس ارشد تروریستی میت(سازمان جاسوسی ترکیه) یعنی «چوک اکتای» نیز مستقیما بر سوار شدن کلاهک‌های شیمیایی نظارت داشته است. غرب پیش‌تر در جریان حمله شیمیایی تروریست‌ها به مردم غوطه دمشق که به مرگ دست‌کم 2 هزار سوری انجامید و با هیاهوی رسانه‌های غربی به گردن دولت این کشور انداخته شده بود، تلویحا تمایل خود را برای تهدید نظام اسد به حمله با تسلیحات کشتار جمعی به پایتخت نشان داده بود، چنانکه امسال مشخص شد جبهه النصره سلاح‌های شیمیایی بلغاری و اوکراینی را از طریق ترکیه دریافت کرده است. اما  این کلاهک‌ها اخیرا در هماهنگی با جبهه النصره از مناطق آلوده سوریه به بلندی‌های قلمون و از آنجا به اراضی جراجیر عرسال در شمال دمشق انتقال داده شده‌اند تا از آنجا پایتخت و کاخ ریاست‌جمهوری را به منظور راه انداختن قتل‌عامی بزرگ هدف بگیرند. داعش در شرایطی دست به هزینه‌های کلان و جذب نیروهای متخصص غربی برای سوار کردن کلاهک شیمیایی روی اسکادها و انتقال آنها به غرب سوریه زده که در این مدت با تنگنای مالی مواجه بوده و این اثبات‌کننده دخالت منابع مالی خارجی در این  توطئه شوم بوده است. در نهایت این آمریکا و متحدانش بودند که از این اسکادهای شیمیایی در نزدیک دمشق به عنوان اهرم فشار بر بشار اسد استفاده کردند، تسلیحاتی کشتار جمعی که امکان انهدام آنها با حملات هوایی هم میسر نیست و تنها گذشت زمان و آزادسازی زمینی منطقه عرسال می‌تواند آنها را خنثی کند.
 

10 استان سوریه آماده برگزاری انتخابات پارلمانی
انتخابات پارلمانی سوریه در تاریخ ۱۳ آوریل آینده برگزار خواهد شد. چنین خبری نمایانگر این موضوع است که شخص رئیس‌جمهوری بر اوضاع سوریه تسلط قابل قبولی پیدا کرده است که این بحث از جنبه دیگر می‌تواند نشان‌دهنده کارآمد بودن ارتش و نیروهای مردمی این کشور باشد. به طوری که آزادسازی منطقه شمال و جنوب حلب و اطراف ادلب نشان می‌دهد که بحران سوریه تا پایان سال ۲۰۱۶ قابل حل و فصل کامل است. از سوی دیگر باید توجه کرد که برگزاری انتخابات پارلمانی در فضای فعلی می‌تواند امنیت روانی را در جامعه سوریه به وجود آورد و ضریب آرامش آنها را تا حد زیادی افزایش دهد. به گفته هانی‌زاده، کار‌شناس مسائل خاورمیانه از مجموع استان‌های موجود در سوریه حداقل ۱۰ استان می‌توانند در وضعیت کنونی انتخابات را برگزار کنند.

مهدی محمدی: یکم- اجازه بدهید با یادآوری یک اصل شروع کنیم. انتخابات 7 اسفند یک رأی‌دهی ساده برای مجلس شورا یا خبرگان نیست. این انتخابات از منظر دشمنی که اراده‌اش برای دشمنی صدچندان شده، یک مرحله کلیدی از دوران پس از توافق هسته‌ای است که در آن بناست جامعه ایرانی دچار ازهم‌گسیختگی اجتماعی، آشوب ساختاری و در نهایت فروپاشی امنیتی شود. نتایج تست 7 اسفند راهبرد آمریکا، اسرائیل و سعودی درباره ایران را معین خواهد کرد و تندی یا کندی روند پیاده‌سازی این راهبرد را نیز مشخص می‌کند.
دوم- برای پیاده‌سازی راهبرد غرب درباره ایران، هیچ چیز به اندازه ایجاد، تقویت و پای‌کار نگه‌داشتن یک شبکه همکار داخلی اهمیت ندارد. وجود یا عدم وجود یک شبکه همکار داخلی آنقدر مهم است که می‌تواند حتی سرنوشت گزینه‌هایی مانند جنگ را تغییر بدهد. آمریکا به این دلیل به عراق حمله کرد که یک شبکه همکار داخلی در آنجا داشت و به این دلیل به سوریه حمله نکرد و هنوز هم در آنجا موفق نیست که فاقد یک شبکه همکار پای‌کار در این کشور است. نگاه دشمن به انتخابات پیش‌ رو در ایران این است که می‌تواند طی آن شبکه همکار داخلی خود را به طور اساسی ارتقا داده و آنها را آماده عملیات‌های پرریسک‌تر در آینده کند. اگر کسی قصد دارد به طور اساسی سد راه پروژه دشمن برای آینده ایران شود، باید این کار را از 7 اسفند آغاز کند؛ پس از آن شاید بسیار دیر شده باشد. اگر غربی‌ها بتوانند شبکه همکار خود در ایران را به اندازه‌ای که مایلند تقویت کنند، فجایعی بدتر از حمله نظامی به ایران در راه خواهد بود.
سوم- دشمن این بار با اساس انقلاب اسلامی و جایگاه ولایت فقیه درگیر شده است. سطح منازعه به گونه‌ای است که نشان می‌دهد دشمن تصمیماتی بسیار خطرناک گرفته و فرصت پیش‌رو را برای خود به مثابه یک فرصت راهبردی که شاید دیگر هرگز تکرار نشود ارزیابی می‌کند. علت اینکه این بار تقریبا تمام طیف‌های اپوزیسیون هوادار مشارکت شده‌اند و حتی رهنمود انتخاباتی صادر می‌کنند، دقیقا همین است که به سبب برخی آدرس‌های ارسالی از داخل به نحو بی‌سابقه‌ای احساس فرصت می‌کنند. اگرچه این فرصت ناشی از یک اشتباه محاسباتی عمیق درباره الگوی رفتار سیاسی جامعه ایرانی و نوع مناسبات مردم با نظام در ایران است اما همین اشتباه هم اگر تصحیح نشود، می‌تواند در کوتاه‌مدت هزینه‌های بسیار زیادی تولید و کشور را درگیر بحران‌هایی پیچیده کند. رای صحیح در انتخابات 7 اسفند صیانت از آینده انقلاب اسلامی و تصحیح برخی از خطرناک‌ترین اشتباهات محاسباتی است که اکنون مبنای طرح‌ریزی راهبردی آمریکا قرار دارد.
چهارم- آمریکا اکنون ایران را مهم‌ترین مانع بر سر راه پیاده‌سازی طرح‌های ژئوپلیتیک خود در خاورمیانه می‌داند. اساس منازعه ایران و آمریکا یک منازعه ژئوپلیتیک بر سر شکل‌بندی سیاسی در آینده منطقه خاورمیانه است. توقف موفقیت‌های منطقه‌ای ایران و کشاندن حوزه ناامنی به مرزها و درون سرزمین ایران، فوری‌ترین برنامه‌ای است که آمریکا باید برای جلوگیری از شکست محتوم در منطقه هر چه زودتر پیاده‌سازی کند. آمریکایی‌ها برای اینکه تصمیم بگیرند چگونه باید با ایران رفتار کنند منتظر نتیجه انتخابات 7 اسفند هستند. روی کار آمدن جریان غربگرا موثرترین پیامی است که می‌تواند آمریکا، اسرائیل و عربستان را متقاعد کند انقلابیون به عنوان اصلی‌ترین جریان تولیدکننده امنیت در ایران تضعیف شده‌اند و لذا می‌توانند تعرض به مرزهای امنیتی ایران را آغاز کنند.
پنجم- جریان فتنه در ایران اکنون تمام نقاب‌های پیشین را از چهره خود کنار زده است. اصلی‌ترین وعده این جریان برای جامعه ایرانی این است که به دنبال فرصتی است تا کشور را به هم بریزد. برای غربگرایان ایرانی این انتخابات عرصه‌ای است که باید در آن به قول و قراری که با آمریکا گذاشته‌اند عمل کنند. در فرآیند بده‌بستان پس از توافق هسته‌ای، این اصلی‌ترین و حساس‌ترین صحنه است.
هیچ چیز در ساعات  باقیمانده به اندازه سخن گفتن با مردم درباره تبعات تصمیماتی که خواهند گرفت مهم نیست. چشم‌ها باید گشوده شود و وقتی گشوده شد، دیدن حقیقت دیگر دشوار نخواهد بود. سرمایه عظیم اجماع نیروهای انقلاب اسلامی مهم‌ترین دارایی دلسوزان کشور در مقابل این برنامه‌ریزی پیچیده و جدی است. همچنان که آگاهی دادن به مردم و صریح و صادقانه سخن گفتن با آنها، به سرعت تومار فتنه 88 را در هم پیچید، این بار هم تنها روشنگری و ترسیم دقیق و کامل پازل دشمن و بازیگران داخلی و خارجی آن است که می‌تواند انقلاب را بیمه کند. باید به دقت این مساله را واکاوی کرد که اکنون آمریکا و عربستان سعودی از چه کسانی در ایران حمایت می‌کنند و برنامه مشترک آنها برای ایران پس از آنکه به زعم خود دوستان‌شان کار را به دست گرفتند چیست؟ این کوتاه‌ترین مسیر برای حل مساله بغرنج انتخابات 94 است.