سعید قاسمی: فیلم «کانون توجه»
(Spotligh) ساخته تام مک کارتی برخلاف انتظارات عنوان بهترین فیلم را در مراسم جایزه اسکار 2016 از آن خود کرد. این غافلگیری با توجه به این بود که معمولا آثاری که در گلدن گلوب انتخاب می‌شوند، شانس بیشتری را برای انتخاب در اسکار آن سال دارند و از این نظر فیلم «بازگشته» امید بیشتری داشت و از طرفی سلیقه انتخاب‌کنندگان اسکار چندان همراستا با منتقدان و جوایز هنری نبود و از این جهت فیلم قابل توجه «کانون توجه» را باید انتخابی متمایز دانست.  با این توضیح مقدماتی سراغ نقد بهترین فیلم امسال می‌رویم. داستان فیلم «کانون توجه» مربوط به سال 2001 بوده که روزنامه محلی بوستون گلوب از رسوایی اخلاقی کلیسای کاتولیک درباره تجاوز به کودکان خردسال پرده‌برداری کرد. این افشاگری به قدری جنجال‌آفرین ظاهر شد که کلیسا را مجبور به عذرخواهی و وضع قوانین مستحکم جهت نظارت بر اعضای کلیسا کرد و روزنامه‌نگاران افشاگر مورد تقدیر قرار گرفتند.  فیلم «کانون توجه» به کارگردانی تام مک کارتی به این وقایع تاریخی می‌پردازد و از شکل‌گیری ایده به جریان انداختن پرونده خبری که سال‌ها مسکوت باقی مانده است آغاز می‌شود و در ادامه داستان، افشای حقیقت توسط روزنامه‌نگاران را به تصویر می‌کشد. البته در نقدی منصفانه باید درباره چگونگی بازنمایی این واقعه تاریخی توسط 2 فیلمنامه‌نویس اثر یعنی تام مک کارتی و جاش سینگر به بحث پرداخت، چرا که دارای ایرادات قابل توجهی است.  از جهتی با توجه به اینکه مخاطب انتهای داستان را می‌داند، چیزی که باید این خلأ تعلیق و کنجکاوی تماشاگر را پر کند عملا در فیلم دیده نمی‌شود. داستان از جایی آغاز می‌شود که یک یهودی به نام مارتی بارون (لیو شریبر) به سردبیری روزنامه منصوب می‌شود و از همان آغاز به روزنامه‌نگاران دستور می‌دهد پس از سال‌ها پرونده کلیسا را پیگیری و افشا کنند. این امر و شروع داستان به گونه‌ای صورت می‌گیرد که مخاطب از انگیزش‌های شخصیت سردبیر چیز خاصی را در نمی‌یابد. چه اتفاقی رخ می‌دهد که به صورت ناگهانی به فکر پیگیری این پرونده می‌افتد؟  شخصیت‌پردازی نامطلوب سردبیر جدید و عدم پرداخت ایجاد انگیزش و خاستگاه هدف یک مجموعه کاراکترها، کارکرد تاثیرگذاری را در بر ندارد. به عبارتی فیلمساز، جهانی را به صورت کامل و بی‌نیاز از جهان بیرون، به‌عنوان جهان داستان خود نمی‌تواند خلق کند بلکه آن را مفروض به اطلاعات و ادراک تماشاگر از بیرون متن واگذار می‌کند.  ایراد بیان‌شده در ضعف شخصیت‌پردازی سردبیر روزنامه، در پرداخت شخصیت‌های روزنامه‌نگاران دیگر هم به وضوح به چشم می‌خورد. تمام کاراکتر‌ها به صورت تیپیکال پرداخت می‌شوند. فیلمساز به لایه‌های درونی شخصیت‌ها نفوذ نمی‌کند و تمرکز خود را بر پیشبرد وقایع تاریخی می‌گذارد. در این صورت باید با یک فیلم پیرنگ‌محور به صورت مطلق مواجه باشیم اما اصلی‌ترین عناصر سینمای داستان‌محور در فیلم غایب است. قوس دراماتیک پیرنگ به صورت یکنواخت و فارغ از هرگونه فراز و نشیبی پیش می‌رود.  روند داستان به گونه‌ای به نظر می‌رسد که گویا یک هدف ساده وجود داشته است و برای تحقق چنین هدفی فقط نیاز به چند مصاحبه با قربانیان بوده است. مک کارتی تا جایی که می‌تواند از پرداخت به جزئیات وقایع شانه خالی می‌کند. جز چند مقطع کوتاه، فیلم سعی بر بازنمایی وقایع صرف می‌کند. پرهیز از استفاده از ملودرام و عدم ورود به لایه‌های زیرین داستان، فیلم را از سطح به عمق و تاثیرگذاری مضاعف نمی‌رساند. تنها بار ملودرام داستان، بر دوش مادربزرگ یکی از خبرنگاران است که ظاهرا کاتولیک متعصبی است. در انتهای داستان یاس و دلزدگی و سرخوردگی او از کلیسا به صورت بسیط دراماتیزه نمی‌شود. عملکرد فیلمساز در قبال مصاحبه‌های میان خبرنگاران و قربانیان سوال‌برانگیز و به عبارتی نامطلوب است. نگاه کارگردان در یک میانمایگی بین رویکرد آسیب‌شناسانه یا وقایع‌نگاری محض است.  به قول رابرت مک کی چیزی که در داستان معنا می‌آفریند کشمکش است و نه چیز دیگر اما در فیلم «کانون توجه» با یک داستان یکنواخت و بدون کشمکش مواجه هستیم که نه توان ایجاد تعلیق را دارد و نه در برانگیختن همدلی مخاطب نسبت به کاراکترها موفق عمل می‌کند. فیلمساز از تمام موقعیت‌های دراماتیکی که به خوبی ایجاد می‌شوند به سادگی و سهل‌انگارانه عبور می‌کند. موقعیت‌هایی که می‌توانست به کشمکش‌های پیش‌برنده و دارای رویکرد ختم شود. مانند مقاومت قربانیان در برابر مصاحبه یا اشخاصی که اطلاعاتی از سال‌های دور در این رابطه دارند اما به دلایلی از افشای آن سر باز می‌زنند. با کمی دقت و توجه بیشتر، «کانون توجه» می‌توانست به فیلمی چندلایه با یک متن قدرتمند و زیر متن حساب‌شده تبدیل شود. اگرچه فیلمساز در رابطه با قربانیان طی چند صحنه کوتاه و چند دیالوگ سعی بر آسیب‌شناسی دارد اما در اجرا به صورت بسیط و تاثیرگذار نمی‌شود. در ادامه نحوه نمایش و روایت واکنش‌های کلیسا نسبت به تحقیقات روزنامه بار مثبتی به داستان اضافه نمی‌کند. زمانی که رهبر کلیسا برای نزدیک شدن به سردبیر روزنامه وارد عمل می‌شود و با واکنش صریح مارتی بارون مواجه می‌شود، چنین موقعیتی به خودی خود، موقعیتی تنش‌زا و فرصتی مناسب برای ایجاد کشمکش است اما میزانسن چنین حس و حالی را به مخاطب نمی‌رساند. تمام ایرادات یاد‌شده بیشترین تاثیر خود را در پایان‌بندی فیلم می‌گذارند. اگر پایان داستان توان برقراری ارتباط با مخاطب را ندارد به این دلیل است که در مقطع وقوع بحران و شکل‌گیری هدفی که نقش ستون اصلی داستان را برعهده دارد، پایان فیلم به صورت مطلوبی زیرسازی نشده است. پایانی که در بطن خود خنثی و عقیم است اما فیلمساز سعی بر نمایش لحظاتی پرشور و انرژی را دارد. طبیعی خواهد بود که مخاطب باور نکند ارگانی که روزنامه‌نگاران توانسته‌اند آن را رسوا کنند، مرکز قدرتی به نام کلیسا باشد. فارغ از ایرادات بیان‌شده، «کانون توجه» از کادر بازیگری بسیار خوبی بهره می‌گیرد. آدامز،روفالو و مایکل کیتون در نقش خود بسیار خوب ظاهر شده‌اند. مشخص نیست اگر بازیگران برای ایفای نقش‌ها مناسب نبودند، آیا این فیلم همچنان می‌توانست به همین میزان مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار گیرد؟
 

در حالی بامداد دوشنبه به وقت تهران مراسم اعطای جایزه هشتادوهشتم اسکار برگزار شد که جدا از مساله رسواکننده عدم انتخاب تیره‌پوستان در لیست کاندیداها که نگاه نژادپرستانه هالیوودی‌ها را  برملا کرد، مساله‌ای مهم‌تر در این دوره از برگزاری به‌عنوان دلیلی محکم از دست‌های پشت پرده صهیونیست‌ها در برپایی اسکار خود را نمایاند و آن در شرایطی ایجاد شد که در سیاستی برنامه‌ریزی شده عنوان شد به همه افراد نامزد در بخش‌های مختلف اسکار، بلیت سفری به سرزمین‌های اشغالی توسط سیاستمداران دژخیم صهیونیستی اهدا می‌شود! جایزه‌ای که با صرف بودجه‌ای از سوی صهیونیست‌ها تعیین شد و اینجا بود که دغدغه‌ها و گفته‌های بسیاری از اهالی دغدغه‌مند که سال‌ها عنوان می‌داشتند جایزه اسکار سرابی برای رفتن به جهان توطئه‌گرایانه غربی‌ها و نه جایزه‌ای در قبال هنرمندی کاراکترهای سینمایی است، تصدیق شد.  جایزه‌ای که نگاه شوم سیاست را بر پیکر سینما نمایان کرد و دریچه‌ای دیگر از دسیسه سیاستمداران را در عالم سینما به نقش درآورد و باز هم بازیگران را بازیچه‌ای در خدمت قدرت‌طلبان قرار داد. اما آنچه پیداست اثرات چنین انتخابی در آینده نزدیک خواهد بود، چرا که هم‌اکنون موج جدیدی درباره رخدادهای اسکار ایجاد شده است و بسیاری از اهالی سینما را به واکنش درباره سیاست‌های اسکارنشینان وادار کرده است. انجام این نوع سیاستگذاری برای رهسپاری کاندیداهای اسکار به کشور غاصب اسرائیل در حالی است که چند مدتی است پس از اعلام کاندیدای اسکار و عدم توجه به رنگین‌پوست‌های صنعت آمریکا، بسیاری از عوامل و دست‌اندرکاران سینما و افراد مشهور دست به اعتراض نسبت به نحوه برخورد نژادپرستانه غربی‌ها زدند و حتی بسیاری در واکنش به این جریان سیاست‌ورزانه مراسم امسال را تحریم کردند. البته این نوع نگاه نژادپرستانه را می‌توان در تاریخ برگزاری مراسم اسکار به دفعات رصد کرد، برای نمونه در سال 1940 هنگامی که هتی مک ‌دانل، بازیگر فیلم مطرح «بر باد رفته» نامزد جایزه اسکار برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن بود او را به دلیل رنگ پوستش در میزی جدا از بقیه و در انتهای سالن برده بودند! اما نگاه جدید شکل یافته از سوی آکادمی سیاست‌پیشه صهیونیستی، آب پاکی را بر سر همه دلبرکان این جایزه سفارشی ریخت و در واقع دست‌های سیاه و پشت پرده صهیونیست‌ها را به شکلی علنی عیان کرد تا ماهیت حقیقی دغل‌بازان برگزاری مراسم اسکار برای همگان بویژه منکران سیاسی بودن این جایزه برملا شود.  از این رو در مراسم امسال دیگر کیف هدیه 200 هزار دلاری و اتومبیل‌های کرایه‌ای آئودی و رنگارنگ، روز جایزه به چشم نخواهد آمد و مهم‌ترین بخش جایزه این روز اهدای سفر 10 روزه‌ به سرزمین‌های صهیونیستی است که برای اجرایی کردن آن صاحبان صهیونیستی هالیوود با تخصیص هزینه‌ای به مبلغ 5/1 میلیون دلار این پروژه سیاسی را شکل دادند و دولت خونخوار رژیم صهیونیستی برای سفر هر سینماگر بین 15 تا 18 هزار دلار را تخصیص داده است!  در نقطه مقابل چند روزی است که کمپین‌های مختلفی در اعتراض به نقشه شوم طراحی شده توسط دولت متجاوز صهیونیستی راه‌اندازی شده است؛ نقشه‌ای که به ظاهر در جهت ایجاد برند اقتصادی برای محصولات تولیدی صهیونیست‌ها و در جهت جذب گردشگر عنوان شده و در واقع اعلام موجودیت بخشی و ثبت عکس‌های یادگاری ستارگان جهان سینما از سرزمینی اشغالی است. از این رو کمپین‌های مبارزه با جلادپیشگی اسرائیلی‌ها از هنرمندان کاندیدای اسکار خواستند در دام صهیونیست‌ها نیفتاده و از سفر به سرزمین‌های اشغال شده دوری کنند. در این میان 2 کمپ فعال در این باره با عناوین «کمپین آمریکایی برای پایان اشغالگری اسرائیلی» و «گروه صداهای یهودی برای صلح» خطاب به هنرمندان هالیوودی نوشتند: «با رد سفر به اسرائیل نژادپرستی اسرائیلی را تایید نکنید.» البته یکی از سازمان‌های مدعی حقوق بشر معروف به « AVAAZ» هم از نامزدهای اسکار خواسته‌ است اگر به اسرائیل سفر می‌‌کنند از این رژیم بخواهند امکان دیدار با کودکان فلسطینی اسیر در زندان‌های رژیم اشغالگر قدس را فراهم آورند. مجسمه‌های اسکار به همراه بلیت‌های اعزامی به سمت کشوری غاصب به اهالی شناخته شده هالیوود اعطا شد و مسیر جدیدی از پروژه‌های توطئه‌گرایانه غربی‌ها در جهت تبلیغاتی صهیونیستی رونمایی شد و اینجاست که نگره شوم و پشت پرده از تولید آثار سینمایی فریبنده غربی‌ها به شکل کارت دعوت به بهشت دروغین ایجاد شده از سوی اشغالگران قدس کلید خورد، هر چند تاریخ نشان داده انتهای نقشه‌های طراحی شده سردمداران غربی تاریکی است و غبار نشسته بر چهره توطئه‌پردازان.

مجموعه‌ عکس‌های «سربازان ناشناس» از دیوید جی، تصویری از فقدان صلح و جنگ‌طلبی آمریکایی‌ها در جهان است. آثاری متفاوت در ژانر جنگی و براساس نگره خاص عکاسی که مولف است و به بازنمایی تاثیر مخرب جنگ‌افروزی نزد جامعه بشری می‌پردازد. عکس‌هایی در تجسم دیوید جی که در آنها عریانی چهره‌ها خبر از نیستی آرزوها در دنیای قدرت‌طلبانه سیاستمداران می‌دهد.دیوید جی که بیشتر به‌عنوان عکاس مد و زیبایی شناخته می‌شود، پس از اجرای موفقیت آمیز پروژه عکاسی تحت عنوان «SCAR» در نیویورک به سال 2011 سراغ پروژه مهم دیگری در راستای اثرات و تبعات جنگ رفت و با دستمایه قرار دادن سربازان آمریکایی که تحت امر قدرت‌طلبان سیاستمدار خود به جنگ در عراق و افغانستان رفته بودند، تصاویری قابل توجه را به بار آورد. «سربازان ناشناس» مجموعه‌ای از عکس‌هایی با ابعاد بزرگ است همانند «پروژه SCAR» از سربازانی جوان با زخم‌های شدید که از جنگ در افغانستان و عراق بازگشته‌اند. تصاویر دیوید جی زندگی و داستان این مردان جوان را پس از بازگشت‌شان به میهن مستند می‌کند.  دیوید جی در سایت این پروژه شرایطی را فراهم کرده است تا سربازان زخمی برای تبدیل شدن به سوژه عکاسانه او داوطلب شوند. عکس‌های دیوید جی، تصاویری عریان از زخم‌هایی است که سرباز متحمل شده است. عموم این تصاویر به نحوی است که سرباز نیمه‌برهنه برابر دوربین جی ظاهر شده است. زخم‌هایی که معمولاً دیده نمی‌شود در عکس دیده می‌شود و برهنگی سوژه آن را تشدید و ذهن را کنجکاو می‌کند. شکل زخم‌ها به غایت مشمئزکننده است و جی از ما می‌خواهد در این اشمئزاز شریک شویم.  درک ما از این وضعیت، کمی از درد سوژه را منتقل می‌کند. عکاسی جی را باید نمایش فقدان دانست؛ فقدان اعضای قطع شده با میزانسنی که او چیده است.

یادی از فرج‌الله سلحشور در اختتامیه جایزه شهید غنی‌پور
مراسم اختتامیه پانزدهمین دوره جایزه شهید غنی‌پور روز دوشنبه، ۱۷ اسفندماه، برگزار می‌شود و بخشی از این برنامه به گرامیداشت زنده‌یاد فرج‌الله سلحشور، کارگردان سینما و تلویزیون اختصاص دارد. در این مراسم برنامه‌های متعددی در نظر گرفته شده است که از جمله این موارد می‌توان به معرفی برگزیدگان این دوره جایزه، سخنرانی گلعلی بابایی درباره مستندنگاری جنگ و یادی از زنده‌یاد فرج‌الله سلحشور اشاره کرد. مراسم اختتامیه پانزدهمین دوره جایزه شهید حبیب غنی‌پور با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و قلم دوشنبه، 17 اسفندماه در مسجد جوادالائمه(ع) برگزار می‌شود. در این دوره بیش از 3 هزار اثر در بخش‌های کودک، نوجوان، انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس و بخش رمان آزاد مورد بررسی قرار گرفته است. مراسم اختتامیه در روز یادشده بعد از نماز مغرب و عشا برگزار می‌شود.

تمجید روزنامه واتیکان از فیلم انتقادی «کانون توجه»!
در اقدامی عجیب، روزنامه واتیکان پس از اهدای جایزه اسکار به فیلم «کانون توجه»، از این اثر معترضانه بر سیاست‌های پاپ تجلیل کرد! به گزارش اسکرین‌دیلی، روزنامه «اوزرویتور رومانو» متعلق به واتیکان با نقد فیلم «کانون توجه» از این فیلم به‌خاطر رساندن صدای قربانیان سوء‌استفاده شده توسط کلیسای کاتولیک، تجلیل کرد. لوسیتا اسکارافیا منتقد این روزنامه نوشت: «این فیلم توانست صدای رنج عمیق و شوک مومنان را برابر کشف این واقعیت وحشتناک به گوش همه برساند. امروز برای همه روشن شده که در کلیسای کاتولیک خیلی‌ها نگران این بودند که با انتشار این اخبار چه تصویری از این نهاد ایجاد می‌شود و کمتر به سنگینی خود این عمل فکر می‌کردند». این در حالی است که مایکل شوگر، تهیه‌کننده این فیلم در مراسم دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم، مستقیم پاپ فرانسیس را مورد خطاب قرار داد و از او خواست از کودکان حفاظت کند و ایمان را به قلب مومنان کلیسا بازگرداند. منتقد روزنامه واتیکان در پاسخ به وی نوشت هنوز ایمان در این نهاد وجود دارد و اعتماد پاپ است که موجب شده تا پاکسازی کلیسا از این مسائل که از زمان پاپ قبلی شروع شده بود، ادامه پیدا کند. اگرچه پاپ فرانسیس هنوز به صورت مستقیم چیزی درباره این فیلم نگفته، اما این فیلم ماه پیش برای اعضای کمیسیون جدید مبارزه با سوء‌استفاده در کلیسای کاتولیک به نمایش درآمد.  

تکذیب حدادعادل درباره شایعات مربوط به ریاست رسانه ملی
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی با تکذیب خبر مدیریت خود در رسانه ملی گفت: از رسانه‌ها درخواست می‌کنم در انعکاس اخبار دقت لازم را در صحت مطالب داشته باشند و موجب شک، شبهه و شائبه‌ای نشوند. غلامعلی حدادعادل در حاشیه مراسم پاسداشت بیش از نیم‌قرن خدمات علمی مهدی‌ مشکوه‌الدینی اظهار داشت: خبر منتشر شده در رابطه با مدیریت من در صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران شایعه‌ است که در فضای مجازی منتشرشده و صحت ندارد. وی افزود: این خبر کذب محض بوده و آن را تکذیب می‌کنم و دکتر محمد سرافراز، رئیس رسانه ملی همچنان در سمت خود به فعالیت می‌پردازد. رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی خطاب به اصحاب رسانه گفت: در مصاحبه خود اعلام کردم از گذشته تاکنون مشاوره و راهنمایی به رسانه ملی می‌دادم و هرگز اعلام نکردم از سوی مقام معظم رهبری به عنوان رئیس سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران منصوب شده‌ام و درخواستم از اصحاب رسانه این است که اخبار را به درستی منعکس کنند تا هیچگونه شک و شبهه و شائبه‌ای ایجاد نشود.

افتتاح نمایشگاه هنرهای کلاسیک «سلام»
نمایشگاه بین‌المللی هنرهای کلاسیک «سلام» روز پنجشنبه 13 اسفند افتتاح می‌شود و در کنار آن از 7 پیشکسوت هنرمند تجسمی تجلیل به عمل می‌آید. نمایشگاه بین‌المللی هنرهای کلاسیک «سلام» میزبان آثار هنرمندان اصفهان در 15 رشته هنری بوده و تا 21 اسفند از ساعت 10 صبح تا 23 برای بازدید علاقه‌مندان برپاست.

علی‌اصغر پورمحمدی، معاون سیما:
دولت توجهی به حل مشکلات رسانه ملی ندارد
معاون رسانه ملی با بیان اینکه طرح ادغام شبکه‌های تلویزیونی احتمالاً از ابتدای سال آینده آغاز می‌شود، گفت: تاکنون چندین‌بار با مسؤولان دولت برای بررسی مشکلات جلسه گذاشته‌ایم اما هیچ اتفاقی نیفتاده است. علی‌اصغر پورمحمدی، معاون سیمای رسانه ملی با انتقاد از عدم توجه دولت در حل معضلات بودجه‌ای رسانه ملی افزود: تاکنون چندین‌بار با مسؤولان دولت جلسه گذاشته‌ و نامه‌نگاری کرده‌ایم اما هیچ اتفاقی نیفتاده است و قولی برای حل مشکلات نیز نمی‌دهند.

انتقاد ماریو بارگاس یوسا از کاندیدای جمهوری‌خواه
ترامپ، دلقک و نژادپرست است
ماریو بارگاس یوسا، رمان‌نویس و فعال سیاسی پرویی با انتقاد از دونالد ترامپ، نماینده حزب جمهوری‌خواه در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری آمریکا، وی را «دلقک و نژادپرست» خواند! برنده نوبل ادبیات که شدیدا در عرصه سیاست هم فعال است، گفت: دونالد ترامپ یک دلقک و نژادپرست است و برای آمریکا یک خطر محسوب می‌شود. او گفت که اگر ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ماه نوامبر ایالات متحده آمریکا برنده شود، حزب جمهوری‌خواه را به شکست می‌رساند. دونالد ترامپ، نماینده حزب جمهوری‌خواه آمریکاست که چندی پیش اعلام کرد اگر به عنوان رئیس‌جمهور برگزیده شود، دیواری بین مرز آمریکا و مکزیک می‌کشد و 11 میلیون مهاجر غیرقانونی را از این کشور اخراج می‌کند!

برگزاری اولین نشست رسانه‌ای جشنواره معرفتی «چهل‌چراغ»
اولین نشست رسانه‌ای نخستین جشنواره مردمی فیلم و عکس « چهل‌چراغ» با حضور اصحاب رسانه و با اجرای حسین یاری، بازیگر مطرح سینمای ایران تحت عنوان سخنگوی این جشنواره برگزار شد که طی سخنانی گرانقدر بیان داشت: بسیار مشعوف هستم به خاطر حضور در جشنواره‌ای که رنگ و بوی امام حسین(ع) را دارد و باورم این است که این چیزهایی که می‌گویم تمام مکنونات قلبی خودم و همچنین شما است و اطمینان دارم هرکسی هم به‌جای من اینجا نشسته بود همین‌ها را می‌گفت. حسین یاری، سخنگوی جشنواره معنوی « چهل‌چراغ» افزود:‌ همه ما دل‌های‌مان برای شخص امام حسین(ع) می‌تپد. در رابطه با عنوان «چهل‌چراغ» باید بگویم که دوستان این عنوان را از میان 200 نام دیگر انتخاب کردند. از آنجایی که چراغ عنصر روشنایی، نور و هدایت است و از طرفی عدد 40 در فرهنگ دینی ما بسیار مفهوم خوبی دارد این عنوان نیز می‌تواند یک نام شایسته محسوب شود. از طرفی در جشنواره‌ای که به نام امام حسین(ع) مزین است و همچنین اربعین حسینی که یک نوع چله‌نشینی است می‌توان به این نام مناسب بیشتر پی برد. سخنگوی جشنواره مردمی فیلم و عکس «چهل‌چراغ» افزود: بعد از انقلاب که 37 سال از آن می‌گذرد خلأ چنین جشنواره‌ای احساس می‌شد. ما در این سال‌ها میزان ارادت خود را به صورت فرادا نشان داده‌ایم. تصور می‌کنم این میزان ارادت ما نسبت به سیدالشهدا(ع) در این جشنواره که مستقل است می‌تواند خود را نمایان کند. در این جشنواره می‌توانیم به عنوان یک هیأت که در آن جمع می‌شویم آثارمان را نیز ارائه کنیم، چرا که قرار است مکنونات قلبی ما نسبت به امام حسین(ع) باشد.

ساخت جدیدترین اثر فریبنده غرب علیه اسلام
فیلم هالیوودی «سقوط لندن» که از 2 روز گذشته اکران آن آغاز شده اثری است که در آن تلاش شده با اسامی عربی و حتی فارسی، تروریسم را امری اسلامی و ایرانی جلوه دهد! «سقوط لندن» به کارگردانی بابک نجفی، کارگردان سوئدی ایرانی‌تبار، روایتگر تجمع رهبران جهان برای مشارکت در تشییع جنازه نخست‌وزیر انگلستان در لندن است که در جریان آن یک گروه تروریستی به رهبری فردی به نام امیر برقاوی، لندن را مورد حملات تروریستی قرار می‌دهند. این گروه تروریستی به دنبال ربودن رئیس‌جمهور آمریکا هستند تا با آن شروع به ایجاد هژمونی و سیطره بر همه جهان بکنند و مذاکرات خود برای این امر را با معاون رئیس‌جمهور آمریکا آغاز می‌کنند. «سقوط لندن»، جدیدترین اثر فریبنده غرب علیه اسلام بوده که تلاش هالیوود برای نمایش تصویری دروغین از این دین آسمانی است.