پروژه‌های نیمه‌تمام این بار چشم به سفر هیات دولت به استان بسته‌اند تا شاید این سفر راهی به سوی روبان قرمز افتتاح باز و قفل این پروژه‌ها را با کلید تدبیر باز کند. پروژه‌های نیمه‌تمام برجای مانده از گذشته و کلنگ‌هایی که همچنان بر زمین مانده، دغدغه‌ای است که گریبان توسعه استان را گرفته است. تعدد پروژه‌های ناتمام، محدود بودن منابع و حجم مطالبات پیمانکاران موجب شده سرنوشت پروژه‌های ناتمام کهگیلویه و بویراحمد در هاله‌ای از ابهام قرار گیرد. میراث فراز و فرود کلنگ‌ها در یکی از محروم‌ترین استان‌های کشور، یکهزار و ۸۰۰ پروژه نیمه‌تمام است که نیازمند نوشدارویی قوی است تا به جان استانی محروم نفسی تازه ببخشد.  فراز و فرودهای کلنگ‌زنی‌ها بارقه امیدی بود بر دل مردم استان حتی در دورافتاده‌ترین نقاط تا شاید راهی از دل کوه‌ها باز شود یا کارخانه‌ای فرزندان‌شان را از بیکاری حاکم بر شهر و روستا برهاند. کهگیلویه و بویراحمد که در جنوب غربی سرزمین کهن ایران در پای دنا و در سایه بلوط‌های هزار ساله‌اش با گنج نفت، مردمی در رنج بیکاری و محرومیت دارد، نیازمند گوشه چشمی است که پروژه‌های روی زمین مانده‌اش را ببیند و آنها را از زمین بلند کند. یکی از پروژه‌هایی که لقب پیرترین پروژه استان را با خود یدک می‌کشد، جاده پاتاوه به دهدشت است. این پروژه ۲۰ ساله قرار است محور بنادر جنوب کشور و شرق خوزستان را ۲۰۰ کیلومتر به مرکز کشور نزدیک‌تر و ۴۰۰ روستای کهگیلویه و بویراحمد را نیز از بن بست خارج کند. این پروژه به طول
۱۳۶ کیلومتر و دارای 4 فاز است که جنوب کشور را ۲۰۰ کیلومتر به مرکز کشور نزدیک‌تر می‌کند. فازهای یک و 3 این طرح به ترتیب ۲۸ و ۲۰ کیلومتر و فازهای 2 و 4 این طرح نیز به ترتیب
۲۸ و ۶۳ کیلومتر است و تاکنون افزون بر ۱۰۰ میلیارد تومان برای احداث این جاده ملی هزینه شده است.  بیمارستان ۲۰۰ تختخوابی از مهم‌ترین پروژه‌های بخش درمان کهگیلویه و بویراحمد بوده که هنوز به پایان نرسیده است تا مردم این استان برای درمان در استا‌ن‌های دیگر آواره شوند. کلنگ این پروژه و پروژه بیمارستان بوشهر با هم بر زمین زده شد اما در بوشهر به پایان رسید و در یاسوج هنوز ۷۱درصد پیشرفت فیزیکی دارد.  چهارخطه کردن محور یاسوج به سمیرم یکی دیگر از پروژه‌های مهم و نیمه تمام کهگیلویه و بویراحمد است که این پروژه نیز به دلیل کمبود اعتبار بر زمین مانده است. این پروژه در دولت گذشته نام مصوبه استانی هم به خود گرفت اما به‌رغم هشدارهای کارشناسان نسبت به خطرات این جاده، نسخه‌های مسؤولان برای رفع آنها اثری نکرد و مهر ماندگار هم گره از مشکلات باز نکرده است. چهارخطه کردن این محور مهم که کریدور جنوب به مرکز کشور نام گرفته و راه ارتباطی بنادر جنوبی به مرکز است، هنوز هم معطل مانده و جان نمی‌گیرد تا هر هفته در پیچ و خم آن جانی از مسافران آن گرفته شود.  از دیگر مشکلات این استان آبخیز، کمبود آب است. منابع آبی فعلی یاسوج دیگر جوابگوی رشد جمعیت آن نیست و از طرفی هدر روی بی‌رویه آب ناشی از مصرف بیش از حد مردم و فرسوده بودن شبکه توزیع، این زخم را کاری‌تر کرده است تا جایی که امکان بحران آب در یاسوج با همه داشته‌های آبی‌اش وجود دارد. با این حال سد «تنگ سرخ» که با هدف تامین آب شرب درازمدت شهر یاسوج و روستاهای اطراف، در سال ۹۰ کلنگش به زمین زده شد، به بهانه‌های مختلف حرکتی لاک‌پشتی دارد و با اعتبار قطره‌چکانی حتی نتوانسته زمین‌های مورد نیاز را تملک کند و معلوم نیست با این اعتبار اندک کی به پایان برسد. با وجود تلاش بسیار مسؤولان و تخصیص اعتبار، در حدود 2 سال فعالیت دولت ۹۰۸ پروژه عمرانی و اقتصادی در این استان افتتاح یا کلنگ‌زنی شد که ۷۴۸ مورد از این تعداد طرح‌های افتتاحی بودند. اما هنوز بسیاری از پروژه‌های کلیدی و مهم که می‌تواند این استان را از محرومیت نجات دهد، بر زمین مانده‌اند.  این پروژه‌ها نیازمند تخصیص اعتباراتی ویژه هستند تا شاید غبار محرمیت را از چهره استان کمرنگ کنند. سفر هیات دولت اما می‌تواند مرهمی بر زخم‌های این پروژه‌ها باشد و آرزوی دیرینه مردم این استان برای رسیدن به توسعه را محقق کند.

شتاب‌بخشی به پروژه 2 هزار واحدی مسکن‌مهر نفت اهواز
استاندار خوزستان بر شتاب بخشی به طرح 2 هزار واحدی مسکن‌مهر نفت واقع در منطقه سپیدار اهواز تاکید کرد.  غلامرضا شریعتی در حاشیه بازدید از این پروژه 2 هزار واحدی اظهار داشت: این طرح باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن در اختیار متقاضیان قرار گیرد و به سرعت به سرانجام برسد. طرح 2 هزار واحدی مسکن‌مهر نفت اهواز در سال 1389با حضور وزیر نفت آغاز شد و قرار بود در یک فرآیند 2 ساله به بهره‌برداری برسد.  در نشستی که با حضور استاندار خوزستان برای بررسی این طرح در همان محل برگزار شد مشکلات این پروژه از جمله کمبود نقدینگی، آب و فاضلاب و نداشتن متولی برای تامین اعتبار لازم به منظور آماده‌سازی طرح از سوی مجری مسکن 2 هزار واحدی نفت مطرح شد.  در این نشست اعلام شد این طرح با پیشرفت 62 درصد در حال انجام است و تاکنون 400 واحد به متقاضیان تحویل داده شده و 200 واحد دیگر بزودی به متقاضیان واگذار می‌شود.  


کارگاه‌های آموزشی برای هنرمندان برپا می‌شود
رئیس سازمان بسیج هنرمندان استان اردبیل گفت: کارگاه‌های آموزشی هنرمندان در رشته‌های مختلف نظیر تصویربرداری، داستان‌نویسی و بازیگری تئاتر در اردبیل برگزار می‌شود.  به گزارش فارس از اردبیل، عظیم دشتی در جلسه شورای مرکزی انجمن تئاتر بسیج استان اردبیل اظهار کرد: ما این دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی را همزمان با فصل تابستان و با هدف توانمندی هنرمندان در رشته‌های مختلف برگزار می‌کنیم. وی گفت: یکی از ماموریت‌های مهم سازمان بسیج هنرمندان در سال جاری برگزاری کارگاه‌های آموزشی است. وی گفت: کارگاه‌های آموزشی هنرمندان در رشته‌های مختلف نظیر تصویربرداری، داستان‌نویسی و بازیگری تئاتر در اردبیل برگزار می‌شود.  دشتی افزود: سازمان بسیج هنرمندان در تلاش است با تربیت هنرمندان متعهد و انقلابی  در تعالی هنر دینی قدم‌های مؤثری بردارد که در این راستا دانشکده هنر انقلاب اسلامی را راه‌اندازی کرده است.

حسین قدیانی: «یک بار ما رفته بودیم کرمانشاه. علی هنوز ازدواج نکرده بود. یک ارتشی آمد در خانه و مقداری آذوقه به ما داد. حالا علی به ما قبلا سفارش کرده بود که از این جور چیزها به هیچ‌وجه نگیریم. من به آن ارتشی گفتم: اینها چیست؟ گفت: مال جناب سروان است! من پاکت‌ها را گذاشتم آشپزخانه اما درشان را باز نکردم. تا اینکه سر و کله علی پیدا شد و من ماجرا را برایش تعریف کردم. علی خیلی ناراحت شد که چرا آن پاکت‌ها را که ظاهرا چای بودند، آوردم خانه. بعد از چند روز، دوباره سر و کله همان مرد پیدا شد. این بار من هیچ پاکتی از او نگرفتم. بعدها در پادگان ارتش، این ارتشی برای خودشیرینی، یک جوری به علی حالی می‌کند که پاکت‌ها کار او بوده! بنده خدا که فکر می‌کرد با تشویق علی روبه‌رو می‌شود، با اخم‌وتخم علی مواجه شد که تو به چه حقی از بیت‌المال برای خودشیرینی استفاده کرده‌ای؟! بعد هم علی به آن مرد می‌گوید: پول پاکت‌ها با محتویاتش چقدر می‌شود؟ خلاصه! آن پول را برمی‌گرداند بیت‌المال و طرف را هم یک هفته بازداشت می‌کند!»
فکر می‌کنید راوی خاطره بالا چه کسی باشد؟! حدس می‌زنید در خاطره بالا «علی» چه کسی باشد؟! القصه! بهار 85 یعنی 10 سال پیش رفتم مشهد تا برای مجله «یاد ماندگار» با خانم «شهربانو شجاع» مصاحبه کنم. شهربانو شجاع اما همین 3 روز پیش درگذشت. او مادر امیر شهید علی صیاد شیرازی بود. با این توضیح مختصر، لابد جواب 2 سوالی را که پرسیدم، گرفتی! و خوب وقتی هم گرفتی! در این روزهای سرشار از فیش! حالا یک پرسش دیگر؛ در فلان مناظره تلویزیونی انتخابات ریاست‌جمهوری 92 کدام نامزد بر سینه کوبید و گفت «من سرهنگ نیستم، حقوقدانم»؟! این یکی دیگر، توضیح مرا نمی‌خواهد! جوابش را حتما می‌دانی! حسن روحانی! آفرین! صدآفرین! «آفرین» را به توی خواننده گفتم، «صدآفرین» را به حسن روحانی! اصلش مبارزه با فساد را باید با همین خاطره شروع کرد! با همین چند پاکت چای! تخم‌مرغ‌دزد، شتردزد می‌شود! برای این مدیران نجومی هم اولش از همین پاکت چای شروع شد! اصلا شاید از یک استکان چای! پس صیاد فقط قهرمان مبارزه با منافقین نیست، قهرمان مبارزه با نفاق درون، فساد درون، منیت درون، کدخدای درون و شیطان بزرگ درون هم هست! درون هر نفسی، یک اوبامای بشدت مبادی آداب و باهوش هست که اگر بینی‌اش را به خاک نمالی، دمار از روزگارت درمی‌آورد! علی‌ای‌حال آنجا که نفس، آدمی را دعوت به فساد می‌کند، چه سرهنگ باشیم و چه نباشیم، باید صیاد را الگو قرار دهیم! صیاد را! پس یک بار دیگر خاطره بالا را مرور کنیم! چه جالب! محل وقوع آن خاطره هم «کرمانشاه» است! «شهید جمهور» چه خاطره‌ای در کرمانشاه از خود به یادگار گذاشت، «رئیس‌جمهور» چه خاطره‌ای؟! «سروان صیاد شیرازی» چه خاطره‌ای، حقوقدان حسن روحانی چه خاطره‌ای؟! «بعد از چند روز، دوباره سر و کله همان مرد پیدا شد. این‌بار من هیچ پاکتی از او نگرفتم». خب می‌گرفتی مادر! روحت شاد شهربانو شجاع اما یعنی فرزند تو، این امیر دلاور ارتش اسلام، این خار چشم منافقین و این اسطوره بی‌بدیل مرصاد، اندازه 4 تا پاکت چای از بیت‌المال حق ندارد؟! «بعد هم علی به آن مرد می‌گوید: پول پاکت‌ها با محتویاتش چقدر می‌شود؟ خلاصه! آن پول را برمی‌گرداند بیت‌المال و طرف را هم یک هفته بازداشت می‌کند!» عجبا! پول پاکت‌ها دیگر برای چه؟! اصلا پاکت چی هست که پولش چقدر باشد؟! و یک «عجبا»ی دیگر! یک هفته بازداشت، تنها به خاطر 4 تا پاکت چای؟! آری! یک هفته بازداشت، تنها به خاطر 4 تا پاکت چای، که تخم‌مرغ‌دزد، شتردزد می‌شود! بعضی از این مدیران نجومی توهم زده‌اند ما ملت بعد از شنیدن نام «جمهوری اسلامی» تنها و تنها یاد ایشان و شرکا می‌افتیم لیکن مگر صیاد مرده است؟! از قضا، پرورش مدیران از ما بهتران، محصول فاصله گرفتن از «مکتب صیاد» است! زیادی به سرهنگ نبودن خود ببالی، مدیرانت هم می‌شوند همین شرکا که جز «حقوق» تقریبا هیچ چیز دیگری نمی‌دانند! کیست مگر سرهنگ؟! جز آنکه از مادر، زن، بچه و مال و منال این دنیا می‌گذرد تا به هزینه جان شیرین خود امنیت را ارزانی همگان کند؟! باورم هست آن جمله قصار مناظراتی، آه بسیاری از پیشکسوتان جبهه و جنگ را به همراه داشت! و این هم یک آه دیگر! که خدا دید و شنید! اینک خدا باز هم مشغول سخن گفتن با دولت است! خدا دارد با خاطره سروان علی صیاد شیرازی، آنهم در شهر کرمانشاه با حضرات سخن می‌گوید! از این واضح‌تر؟! از این رساتر؟! خون کدام‌یک از این مدیران بی‌شرم و حیا پررنگ‌تر از خون صیاد ما بود؟! جان کدام یک از این مدیران پرطمطراق شیرین‌تر از جان صیاد بود؟! کدام این جماعت، نخبه‌تر از صیاد بودند؟! کدام این جماعت، بیش از صیاد به کشور سود رساندند؟! بعضی بر این باورند «عقیل و شمع بیت‌المال» یک مفهوم انتزاعی است اما به شهادت صیاد، هرگز اینگونه نیست! دنیا یعنی تفاله چای! دنیا با همه زرق و برقی که دارد، آخرش یعنی تفاله چای! آب بینی بز! لنگه کفشی پاره! یکی اما در همین دنیا می‌شود صیاد، یکی هم اجازه می‌دهد تفاله چای او را صید کند! مرگ اگر شهادت هم باشد، باز یعنی دل بریدن از دنیا! و صیاد آنگونه زیست که در قنوت نمازش از خدا شهادت طلب می‌کرد! آن را که حساب پاک است، چه هراس از مرگ؟! «فتمنوا الموت» کار صیاد است! و کار مادر صیاد که در طول آن مصاحبه، آرزویی جز پیوستن به پسر شهیدش نداشت! جا دارد به تأسی از قرآن، خطاب به بعضی‌ها بگوییم؛ آیا شما هم قادر هستید مثل صیاد، این همه راحت، طلب مرگ کنید، در حالی که آب بینی بز، چند کیلو تفاله چای یا لنگه کفشی پاره، شما را صید خود کرده است؟! حق دارد مولای خراسانی ما اگر که در دیدار رمضانی با اعضای کابینه، نهج‌البلاغه برای دوستان می‌خوانند! نهج‌البلاغه یعنی راه علی! راه عدل! راه صیاد! علی صیاد شیرازی! چه اسم زیبایی! و چه رسم زیبایی! در آن عصر شوم مثلا اصلاحات، دولت بنا داشت ذائقه ملت را عوض کند اما غوغایی به راه انداخت ملت زیر تابوت امیر ارتش اسلام! علی‌الظاهر جنگ نبود لیکن ملت، سروان و سرهنگ و سردار خود را فراموش نکرده بود! ذائقه‌اش عوض نشده بود! الان هم ذائقه ملت عوض نشده! مردم صیاد خود را دوست می‌دارند! سردار بی‌محافظ! سروان اهل عدل و داد! سرهنگ محجوب!
«علی همیشه می‌گفت: پول برای من، با کثافت هیچ فرقی نمی‌کند. الان کسی این حرف‌ها را باورش نمی‌شود ولی علی بعد از پیوستنش به دانشگاه افسری، همه حقوق خود را به من می‌داد. می‌گفت: مادرجان! من یک جور بلدم گلیم خودم را از آب بیرون بکشم اما شما ۵ تا پسر و ۲ تا دختر داری. حتی بعد از ازدواج هم، بخشی از حقوقش را می‌داد به من، که قبول کردنش برای من سخت بود. حاضر بود خودش و خانواده‌اش در سختی زندگی کنند اما به ما هیچ گزندی نرسد. تا وقتی شهید شد، هیچ وقت نشد این مقرری را به ما ندهد. علی فکر می‌کرد پدرش با حقوق ناچیز بازنشستگی، چگونه می‌تواند این خانواده شلوغ و پر رفت‌وآمد را بچرخاند».
***
دوباره که دارم می‌خوانم، فکر می‌کنم این متن «فیش حقوقی صیاد» است! دقیقا! با همه جزئیات! کاش در جلسه بعدی هیأت دولت، هنگامی که اعضای کابینه مشغول نوش جان کردن چای هستند، یکی پیدا شود خاطره اول این یادداشت را برای حضرات بخواند! دقیقا! با همه جزئیات!
  بعدالتحریر
«در جمهوری اسلامی همه آزادند الا حزب‌اللهی‌ها!» با همه علایقم به روحیات انقلابی، هر وقت به این جمله برمی‌خورم، دوست دارم بنشینم و کلی ردیه برایش بیاورم! اقلش این است که بگویم سید شهیدان اهل قلم، هنگام بیان این جمله، دیگر زیادی احساساتی شده بود! و اصلا یک چیز دیگر؛ آیا ممکن است در جمهوری اسلامی همه آزاد باشند الا حزب‌اللهی‌ها؟! راستش را بخواهید اساسا خیلی موافق این نوع نگاه نیستم! هم از مظلوم‌نمایی بدم می‌آید، هم از اینکه بخواهیم خدای نکرده قضاوت‌های احساسی درباره نظام داشته باشیم! با همه این اوصاف، می‌خواهم اعترافی بکنم و بالاتر! دستانم را در برابر این جمله به علامت تسلیم بالا بیاورم! آری! خود غلط بود آنچه می‌پنداشتیم، چرا که «در جمهوری اسلامی همه آزادند الا حزب‌اللهی‌ها»! نور ببارد به آن قبر مرمرینت مرتضای آوینی! حرف حساب، جواب ندارد! دولت هم اگر از ما شکایت به دستگاه قضا نبرد، هستند عزیزانی که در روز روشن، میز و صندلی سردبیر روزنامه را به خیابان منتقل کنند! آه! در جمهوری اسلامی همه احترام دارند الا حزب‌اللهی‌ها! آنجا که هنگام ورود به ساختمان نیم‌بند روزنامه، متحیر می‌مانی که میز و صندلی سردبیری، کف خیابان چه می‌کند؟! و اصلا چرا این همه مأمور؟! اینجا چه خبر است؟! القصه! ساعت ۱۴ روز سه‌شنبه، زنگ زدم دفتر که ایمیل‌تان را چک کنید! متنم را فرستاده‌ام! تیترش را هم زده‌ام «فیش حقوقی صیاد»! بچه‌های دفتر اما گفتند: «ریخته‌اند روزنامه و دارند وسایل را یکی‌یکی می‌برند بیرون!» به طرفه‌العینی آماده شدم و راه افتادم! در راه زنگ زدم به یکی از همکاران که این بار کدام متن روزنامه، این بلا را سر ما آورده؟! خنده تلخی تحویلم داد و گفت: «مأموران فلان نهاد با کلی باربر ریخته‌اند روزنامه، از اتاق سردبیری شروع کرده‌اند دارند یکی‌یکی وسایل را می‌ریزند کف خیابان! که چی؟! که حکم تخلیه دارند! وقتی رسیدند اتاق سردبیری، سردبیر می‌خواست نماز بخواند که به او گفتند نمازت رو برو توی خونه بخون! و البته سردبیر بی‌آنکه با جماعت وارد بگومگو شود قامت بست اما آنها حتی حرمت نماز را هم نگه نداشتند و در همان‌ حین، میز و صندلی‌ها را داشتند می‌بردند بیرون!» با اعصابی خراب، تلفن را قطع کردم و کلی در دلم به خودم بد و بیراه گفتم که حالا باز برو ردیه بیاور علیه جمله آوینی! همین جا بگویم که من خود از آن دسته‌ام که دیوانه‌وار معتقدم روزنامه‌نگار حتی اگر بمیرد هم نباید روزنامه را تعطیل کند اما خود به خدایی من اگر جای سردبیر روزنامه بودم، دیگر «وطن امروز» را درنمی‌آوردم! گمانم ما همان کودکان گل‌فروش سر چهارراهیم! روزنامه‌های زنجیره‌ای که یک روز سردار همدانی را می‌زنند، یک روز سردار سلیمانی را، و هنوز از تهمت بزرگ تقلب عذری نخواسته‌اند، سر و مر و گنده، اما «وطن امروز»، وسایل اتاق سردبیرش باید کف خیابان باشد! «در جمهوری اسلامی همه آزادند الا حزب‌اللهی‌ها» به شهادت شکایت فلان نهاد دولتی از من و ما نیست، به شهادت رفتار دوستانی است که این بلا را سر ساختمان «وطن امروز» آوردند! و این داغ را مضاعف می‌کند! مگر ما متوقع هستیم که وزیر ارشاد از ما حمایت کند؟! مگر ما متوقع کمک اعضای کابینه هستیم؟! هیهات!
«در جمهوری اسلامی همه آزادند الا حزب‌اللهی‌ها» نه برای این است که دولت اعتدال - بخوانید یکی از دولت‌های جمهوری اسلامی! - ما را می‌زند! اینکه خب طبیعی است و باید هم بزند! یعنی رسیده‌ایم به جایی که باید بگوییم؛ وقتی دولت جمهوری اسلامی، حزب‌اللهی‌ها را می‌زند، اینکه خب طبیعی است و باید هم بزند! طرفه حکایت اینجاست که جمله مد نظر را آوینی گفت، نه از آن رو که «BBC» یا دوستان داخلی‌ رسانه روباه پیر علی‌الدوام خط حزب‌الله را وارونه جلوه می‌دهند، بل از آن رو که دوست هم بعضا عرصه را بر جوان انقلابی تنگ می‌کند! آنقدر که چون دیروزی اصلا امکان انتشار روزنامه برای ما ممکن نباشد! روزگار غریبی است نازنین! خوش به حالت آقای دعایی! هم با حق دم‌ می‌خوری و هم با باطل! روزنامه‌نگار یعنی تو! گور پدر روزنامه‌نگار متعهد، مستقل و آزاد! قلم را باید فروخت! هر روز به یک جناح! هر روز به یک نهاد! باید ساخت! باید پاخت! باید هم در جلسات بزرگان آفتابی شد و هم از ایشان حکم داشت، هم فصلی یک بار با تیترهای ۶ ستونی برای فتنه جشن تولد گرفت! غبطه می‌خورم به این همه آسودگی! رئیس همان نهادی که آن بلا را سر اتاق سردبیر روزنامه ما آورد، تو را از دور هم ببیند به احترامت بلند می‌شود! برایش بلند می‌شوی! سلام علیکم! در نهایت غلظت! ادای حروف از انتهای مخرج! تشدید روی همه حروف! خوش به حالش! خوش به حالت! حکم تخلیه سهم ما، حکم داشتن از بزرگان سهم تو! آن وقت من‌باب اعتدال، افه مستقل بودن سهم تو، افترای حکومتی بودن سهم ما! تقسیم کار جالبی است! ما که راضی به رضای خدا هستیم! همین! همین و دیگر هیچ!

53 روستای شهرستان رامیان از نعمت گاز طبیعی بهره‌مند شدند
به گزارش روابط عمومی شرکت گاز استان گلستان، صفرعلی جمال‌لیوانی از بهره‌مندی تعداد 53 روستای شهرستان رامیان از گاز طبیعی خبر داد.  وی گفت: از مجموع
64 روستای شهرستان رامیان تاکنون تعداد
53 روستا گازرسانی شده است. مدیرعامل شرکت گاز گلستان افزود: از 9 روستای فاقد گاز شهرستان در حال حاضر عملیات اجرایی گازرسانی
4 روستای رضی، کشکک، الهادی و ویرو درحال انجام است که ان‌شاءالله در صورت تخصیص بموقع منابع مورد نیاز برابر برنامه در زمان تعیین شده به بهره‌برداری خواهد رسید.وی تصریح کرد: در حال حاضر در سطح شهرستان رامیان افزون بر 396 کیلومتر شبکه اجرا، تعداد 14 هزار و
540 انشعابات نصب و تعداد 23 هزار و 104 مشترک جذب و 22 هزار و 864 خانوار نیز از نعمت گاز طبیعی بهره‌مند شده‌اند. وی اظهار داشت: در همین راستا تعداد 16 واحد صنعتی عمده و 5 جایگاه CNG شهرستان نیز گازرسانی شده است.   


خط تولید شرکت فولاد هرمزگان مترقی می‌شود
سرپرست کارگاه تعمیرات فولادسازی شرکت فولادهرمزگان گفت: 2 دستگاه لاورشل کوره توسط شرکت خارجی به صورت 2 تکه در اختیار فولاد هرمزگان بود که با توجه به نیاز خط تولید، مونتاژ این لاورشل‌ها با تلاش و همت کارکنان فولاد هرمزگان با موفقیت انجام شد.  هیمن چوگلی افزود: مونتاژ لاور شل به صورت 4 فاز شامل 2 مرحله جوشکاری (جوشکاری پشت لاورشل و جوشکاری روی لاورشل) و یک مرحله چرخاندن و برگردان و در نهایت نصب ادوات و متعلقات لاورشل است. وی بیان داشت: این فعالیت برای اولین بار در مجموعه فولاد هرمزگان انجام شد و با بالاترین کیفیت و تحت استانداردهای اروپایی و نظارت دقیق انجام شد. وی گفت: یکی از اصلی‌ترین مراحل مونتاژ این دستگاه حمل لاورشل 2تکه به محل مونتاژ و چرخاندن و برگردان زدن لاور شل مونتاژ شده جهت ادامه فرآیند جوشکاری است که این وظیفه خطیر به عهده واحد حمل‌ونقل صنعتی بود که با درایت و توانمندی این مهم بخوبی صورت پذیرفت.

محمد زعیم‌زاده: 1- فیلم اظهارات شاذ و سطحی دختر آیت‌الله هاشمی درباره حکومت دینی و آثار و نتایج آن روی جامعه را که دیدم ناخودآگاه یاد فیلم تبلیغاتی شیخ مهدی کروبی در انتخابات 88 افتادم که در آن همسر یکی از وزرای بافرهنگ و مدرن دولت اصلاحات که از قضا از منتقدان سنت و منتفعان جدی برخی احکام آن از جمله نکاح و تعدد زوجات است و همواره سعی داشته همه اوربیتال‌های خود را پر نگه دارد! از قوانین مربوط به چندهمسری گلایه می‌کرد، فرد دیگری از اعضای دفتر رئیس دولت اصلاحات در آن فیلم منتقد مقدس‌نمایی و هاله نور دیدن‌ها بود در حالی که یکی از نزدیکانش به عنوان یکی از مدعیان جدی مساله ارتباط ارگانیک و همیشگی با حضرت حجت(عج) شهره بوده است و شهردار اسبق و معلوم‌الحال تهران که سابقه خط‌ونشان کشیدن برای مستضعفان و تعیین حداقل درآمد برای زندگی در تهران را داراست، برای وضع معیشتی کارگران، زار زار گریه می‌کرد.
2- فائزه هاشمی می‌تواند یک مورد مطالعه جذاب برای جامعه‌شناسان باشد؛ فائزه هاشمی تنها دختر آیت‌الله رفسنجانی نیست، او حتی فقط یک سیاستمدار رانتی هم نیست، او نمادی از یک طبقه است، طبقه‌ای که با دستور تشکیل کلونی اشرافی‌گری در نماز جمعه معروف، تاسیس شد و با سال‌ها رانتخواری در حکومت روز به روز فربه‌تر شد. نمادی که با صراحت لهجه مکنونات قلبی یک طبقه را هر از گاهی فریاد می‌زند. یک روز با میدان‌داری در پروژه براندازی و فتنه، یک روز با هم‌داستانی و همراهی با برادر پاکدست و عدالتخواهش  «م-ه»، یک روز با همپیالگی با بهاییان و حالا هم با اعلام انزجار و مخالفت با حکومت دینی. فائزه هاشمی نماد طبقه‌ای است که در عین اینکه بیشترین منفعت را از حکومت دینی برده‌اند؛ منتقد آن هم هستند. آن هم از این جهت که مخل دینداری مردم است (!) فائزه هاشمی نماد طبقه نوکیسه‌ای است که از دوران پس از جنگ پر و بال گرفت و در دستگاه‌های حاکمیت رخنه کرد، کلونی‌های خانوادگی و حزبی و قبیله‌ای در دستگاه‌های دولتی و غیردولتی تشکیل داد، دچار فساد‌های مالی شبکه‌ای شد، فیش‌های نجومی چندصد میلیونی برای خودش صادر کرد و وام‌های میلیاردی بی‌بهره گرفت. زر و زور و تزویر را در خدمت گرفت تا همیشه صاحب قدرت باشد و هیچ‌گاه به رای مردم تمکین نکرد و هرگاه رای مردم عرصه را بر او تنگ کرد، پنجه در صورت مردم‌سالاری کشید و «فرمان بریزید تو خیابون‌ها» صادر کرد و در آخر حتی نتوانست انحراف عقیدتی خود را پنهان کند؛ فرقه ضاله بهاییت را به رسمیت شناخت و حالا منتقد حکومت دینی شده است.
3- تالار تازه‌ساز عظیمی است. میهمانان زیادی دعوت شده بودند. حدود 2 ساعت زمان صرف شام بود. گروه‌های متعدد موسیقی نیز آمدند و آواز خواندند... عفت و بچه‌ها هم می‌گفتند مراسم آنها هم ساز و آواز و رقص خانم‌ها بوده و بیشتر ترانه‌های گوگوش را می‌خواندند...
- سرشب از استخر دفتر استفاده کردم. عفت از گوشت شکاری که یاسر زده است کباب درست کرده است.
- به همراه تمام اعضای خانواده به جز یاسر به کیش رفتیم. هدف سفر استراحت بود ولی نگذاشتند. قبل از ظهر در دریا شنا کردم و مقداری «جت‌اسکی» نمودم. «جت‌اسکی» خوبی دارند و استفاده از آن آسان است. شام را در رستوران سبز صرف کردیم. مناظر شاعرانه‌ای دارد.
- به میهمان‌سرای سعدآباد رفتم، صبحانه را در کنار استخر و با میهمانان تاجیکی خوردم، عصر به سد لتیان رفتیم. بتدریج بستگان، عفت، والده و همشیره و بچه‌ها آمدند. عصر در آب سد شنا کردم. هوای خوبی دارد.
اینها بخشی از سبک زندگی و حال و هوای فائزه و مهدی هاشمی است در ابتدای دهه 70 آن هم در شرایطی که پدرشان رئیس‌جمهور کشور و رئیس دولت بوده است آن هم زمانی که کلمه مقدس «مستضعف» تبدیل به «قشر آسیب‌پذیر» شده و همین قشر هم دارد زیر چرخ‌های توسعه له می‌شود. تورم رکورد چندده ساله زده و به 50 درصد رسیده و شورش‌های اجتماعی در اسلامشهر و مشهد و... به خاطر شرایط اقتصادی به‌وقوع پیوسته است. فائزه هاشمی که از فتنه‌گردانی در سال 88 حالا به کرسی استادی ملک طلق پدری در دانشگاه آزاد رسیده است شاید نداند ولی احتمالا ابوی بزرگوار خوب می‌دانند بی‌شک حکومت دینی می‌تواند در دینداری مردم موثر باشد و قطعا اثرگذاری حکومت بر دینداری و زندگی مردم در حکومتی که مالک اشتر، عمار و سلمان کارگزار آنند با حکومتی که عبدالله بن زبیر و امثالهم در آن زمامدار باشند، متفاوت است. در دولتی که رئیس‌جمهورش درباره اختلاس و حقوق‌های نجومی بگوید «اینقدر بحث از اختلاس و دزدی نکنید و روحیه مردم را خراب نکنید. وقتی‌که ما یک سدی را می‌سازیم و مثلاً 10 میلیارد خرج می‌کنیم، ممکن است از قِبَل آن، 500 میلیون هم اختلاس شود اما این سد برای کشور می‌ماند و هیچکس نمی‌تواند از این سد اختلاس یا دزدی کند» یا وزرایش سوال‌کنندگان درباره فیش‌های نجومی را با کمونیست‌ها مقایسه کنند یا وزیر دیگرش حقوق‌های چندصد میلیونی را امری طبیعی در دنیا بداند و در این بین از او و پدر و طایفه‌اش حتی یک موضع منتقدانه نسبت به حقوق‌های نجومی بیرون نیاید، نه حتی اثربخشی مثبتی بر تفکر دینی مردم روی نخواهد داد بلکه دوگانه فساد مالی و اعتقادی همچون مدل «م-ه» و «ف-ه» نیز گسترش پیدا خواهد کرد.
و در آخر اینکه به قول ظریفی، اگر مخالفت فائزه هاشمی با حکومت دینی مقدمه دست برداشتن طایفه او از سر حکومت دینی باشد، باید از آن استقبال کرد!
 

 گروه اقتصادی: روزنامه متعلق به زیرمجموعه وزارت صنعت، معدن و تجارت یک‌شبه و بدون تشریفات قانونی به بخش خصوصی و نزدیکان وزیر صنعت منتقل شد. به گزارش «وطن‌امروز»، روزنامه تخصصی گسترش صنعت که بعدها به گسترش صمت (صنعت، معدن و تجارت) تغییر نام داد در گذشته‌ای نه چندان دور و در دولت دهم آغاز به کار کرد. این روزنامه به علت اینکه متعلق به سازمان گسترش صنایع (ایدرو) بود به نام گسترش صنعت نامگذاری شده و تریبون اصلی وزارت صنعت و مدیران خود بود. روزنامه گسترش صنعت در دولت یازدهم بعد از وقفه‌ای کوتاه چاپ و آگهی‌های بسیاری از صنایع و واحدهای تولیدی دولتی و غیردولتی به این روزنامه سرازیر شد.  قطعا روزنامه‌ای که متعلق به زیرمجموعه وزارت صنعت است به خودی خود انگیزه‌ای دوچندان به صنایع و معادن کشور می‌دهد که ارتباط اقتصادی با آن داشته باشند و این روزنامه را به سایر روزنامه‌های خصوصی ترجیح دهند اما موضوع این است که روزنامه گسترش صمت (که حالا فقط صمت آن باقی مانده) دیگر دولتی نیست و یک‌شبه و بدون سروصدا به بخش خصوصی واگذار شده است.
خریداران امتیاز و اموال این روزنامه برای اینکه همچنان روزنامه ارگان وزارت صنعت خوانده شود، هیچ تغییر محسوسی در لوگو یا نام و فرم روزنامه ایجاد نکردند و خیلی‌ها آن را هنوز ارگان رسمی این وزارتخانه می‌دانند در حالی‌که حقیقت چیز دیگری است.
13 اردیبهشت 94 آگهی تاسیس یک موسسه به نام «موسسه غیرتجاری فرهنگی مطبوعاتی گسترش صنعت، معدن و تجارت» به شماره ثبت 35854 منتشر شد. در این آگهی که در روزنامه رسمی جمهوری اسلامی ایران منتشر شده اطلاعات جالبی می‌توان یافت که مهم‌ترین بخش آن بند «ی» آگهی است که خبر از انتقال کامل روزنامه گسترش صنعت (صمت) با همه اموال می‌دهد. در این بند می‌خوانیم: «انتقال کامل روزنامه گسترش صنعت (صمت) شامل امتیاز و امکانات از سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) به موسسه. مدت موسسه از تاریخ ثبت به مدت نامحدود».
روزنامه دولت به چه کسی واگذار شده است؟
روزنامه گسترش صمت اردیبهشت 94 واگذار شد اما اصلا معلوم نیست چگونه و با کدام تشریفات قانونی از حالت دولتی به حالت خصوصی تبدیل شده است.   در اساسنامه موسسه خصوصی گسترش صنعت، معدن و تجارت نام‌های آشنایی می‌بینیم: ناصر بزرگمهر رئیس‌ هیات‌مدیره و مدیرعامل، خلیل محمودی نایب‌رئیس‌ هیات‌مدیره، حسین حاجی‌پور عضو هیات‌مدیره و منوچهر طاهایی سرمایه‌گذار و سایر شرکا.
ناصر بزرگمهر مشاور رسانه‌ای نعمت‌زاده وزیر صنعت، منوچهر طاهایی رئیس شورای اطلاع‌رسانی وزارتخانه و حسین حاجی‌پور مدیرکل دفتر وزارتی نعمت‌زاده هستند. بدین‌ترتیب مشخص می‌شود بزرگمهر و شرکا که درون بدنه وزارت صنعت، معدن و تجارت هستند موسسه‌ای خصوصی ثبت و روزنامه وزارتخانه را از آن خود می‌کنند تا سوالات بسیاری ایجاد شود: اینکه با کدام تشریفات قانونی و کدام مزایده امتیاز و اموال روزنامه گسترش صمت یکجا و برای مدت نامحدود به یک موسسه خصوصی واگذار می‌شود؟ آن موسسه خصوصی چقدر برای خرید امتیاز و اموال به وزارتخانه داده است؟ چگونه این واگذاری صورت گرفته و چرا باید این موسسه که از رانت منصوبان وزیر صنعت استفاده می‌کرده‌ تنها متقاضی روزنامه باشد؟ چرا اعلام نمی‌شود این روزنامه دیگر هیچ وابستگی‌ای به وزارتخانه و دولت ندارد؟ چرا 80 درصد آگهی‌های این روزنامه هنوز دولتی است و این روزنامه همچنان به عنوان ارگان رسمی وزارتخانه نامیده می‌شود؟
برای پاسخ به سوالات بالا چندین بار با ناصر بزرگمهر، مدیرمسؤول روزنامه گسترش صمت تماس گرفتیم اما وی حاضر به گفت‌وگو نشد و چند روز بعد از تماس‌های مکرر اعلام شد وی به سفر خارج از کشور رفته است. محمودی، قائم‌مقام بزرگمهر در روزنامه گسترش صمت در پاسخ به سوالات «وطن‌امروز» اعلام کرد تمام تشریفات قانونی انتقال صورت گرفته است. وی در پاسخ به این سوال که تشریفات قانونی و مزایده انتقال چه موقعی انجام شده و مبلغ انتقال امتیازات این روزنامه چقدر بوده است؟ گفت برای انتقال حتما نباید مزایده‌ای انجام شود و واگذاری به وسیله کمیسیون ترک تشریفات هم انجام می‌شود. ایدرو هم آگهی و اطلاع‌رسانی کرده و ما هم خریدار بودیم. 3 کارشناس از وزارت ارشاد روزنامه را ارزشگذاری کردند و از شهریور 94 سازمان گسترش اعلام کرد روزنامه به موسسه گسترش صمت واگذار شده است. در آن زمان روزنامه تعطیل بوده و هیچ ارزشی نداشته است!
وی درباره مبلغ ارزشگذاری گفت: نمی‌دانم! ما به قیمت کارشناسی خریدیم اما من اطلاعی از این مبلغ  ندارم. از ایدرو بپرسید چون آنها فروشنده‌اند.
محمودی تمایلی به گفت‌وگو نداشت تا ابهامات در این زمینه همچنان باقی بماند. آگهی مزایده ایدرو معلوم نیست چه زمانی منتشر شده و چگونه اطلاع‌رسانی رخ داده است.
در زمان انتقال روزنامه از دولت به بخش خصوصی این روزنامه چاپ می‌شده و در اختیار گسترش و نوسازی صنایع کشور بوده است و اینکه مسؤولان این روزنامه آن را تعطیل و ورشکسته می‌دانند صحیح نیست. بهتر است مسؤولان دولتی پاسخی قانع‌کننده درباره این ابهامات بدهند و مانند مسؤولان روزنامه خصوصی‌شده صمت به سمت پاسخ‌های ابهام‌آلود نروند.