پسته که طی یک دهه اخیر به یکی از مهم‌ترین محصولات کشاورزی استان یزد تبدیل شده و ارزش افزوده بسیار خوبی برای کشاورزان داشته، امسال به پسته‌کاران یزدی لبخند نزد و کام آنها را تلخ کرد.  خشکسالی و لب‌شور شدن آب بسیاری از چاه‌های کشاورزی در مناطق مختلف استان یزد، کشاورزان این استان را به فکر کشت محصولات کم‌آبخواه و سازگار با اقلیم استان و مقاوم در برابر شوری آب و کمبود آب انداخت و اینگونه شد که یزد طی یکی دو دهه اخیر به دومین استان تولیدکننده پسته تبدیل شد. این محصول که پیش از این نیز به طور پراکنده و بسیار محدود در برخی مناطق استان یزد کشت می‌شد، ناگهان رشد بسیار خوبی در استان پیدا کرد و اکنون شهرستان‌های اردکان، مهریز، خاتم، ابرکوه و بافق را می‌توان از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان پسته کشور دانست. پسته که درآمد بسیار خوبی دارد طی سال‌های اخیر وضعیت اقتصادی بسیاری از کشاورزان را دگرگون کرد و اکنون بسیاری از روستاهایی که در دو  سه دهه اخیر در اوج محرومیت به سر می‌بردند، در وضعیت خوبی هستند و پسته توانسته بسیاری از خانواده‌های زحمتکش روستایی را خندان کند.
رئیس جهاد کشاورزی استان یزد درباره سطح زیرکشت پسته در این استان به مهر گفت: در حال حاضر ۳۲ هزار هکتار از اراضی استان یزد زیر کشت پسته قرار دارد که البته بخشی از این سطح زیرکشت هنوز نهالستان است و درختان آن به بار ننشسته‌اند. سیدجمال سجادی‌پور عنوان کرد: استان یزد به لحاظ سطح زیرکشت پسته، سومین استان کشور و به لحاظ میزان تولید پسته دومین استان کشور است و توانسته با سختکوشی و خلاقیت کشاورزان این منطقه بسیاری از شهرهای صاحبنام در زمینه تولید این محصول را پشت سر بگذارد.  وی یادآور شد: در استان یزد اغلب ارقام زیرکشت این محصول، احمدآقایی، کله‌قوچی، بادامی و بومی است که برخی ارقام آن متقاضیان داخلی و خارجی بسیاری دارد.  امسال در شهرستان مهریز که دومین شهر تولیدکننده پسته در استان یزد به شمار می‌رود، میزان تولید محصول تا ۵۰ درصد کاهش یافت و بخش قابل توجهی از محصول تولیدی نیز یا دچار آفت شد یا به‌اصطلاح پوک بود. مسؤول جهاد کشاورزی شهرستان مهریز با تایید خبر کاهش محصول پسته در این شهرستان اظهار داشت: سرمازدگی و خشکسالی سبب شد میزان برداشت محصول پسته امسال کاهش چشمگیری پیدا کند. کامیار رسولی عنوان کرد: در برخی باغ‌ها برداشت محصول حتی تا ۷۰ درصد نیز کاهش یافته اما به طور میانگین امسال میزان برداشت پسته در شهرستان مهریز به عنوان یکی از مهم‌ترین تولیدکنندگان این محصول در سطح کشور ۵۰ درصد کاهش داشته است.  وی با اشاره به اینکه در شهرستان مهریز ۷ هزار هکتار زمین زیرکشت باغ‌های پسته است، افزود: در این شهرستان ۳ هزار خانوار بومی و غیربومی در زمینه تولید و فرآوری محصول پسته مشغول به کار هستند. در اردکان نیز امسال وضعیت به همین منوال بوده و شهرستان خاتم نیز وضعیت بهتری از مهریز نداشته است و پسته‌کاران استان یزد امسال نتوانستند آنگونه که باید محصول برداشت کنند.  البته مشکل پسته‌کاران یزدی منحصر به کاهش محصول نیست بلکه نگرانی بزرگ‌تر آنها به خاطر احتمال از دست رفتن بازارهای خارجی پسته است. آنچه پسته را به محصولی پرسود تبدیل کرده، وجود بازارهای خوب خارجی است که این روند طی یکی دو سال اخیر بویژه امسال متفاوت بوده و نگرانی‌های بیشتری برای پسته‌کاران ایجاد کرده است. آمریکا چند سالی است که در زمینه تولید پسته به رقیبی جدی برای پسته‌کاران ایرانی تبدیل شده و طی 2 سال اخیر توانسته ضربه‌هایی جدی به صادرکنندگان پسته وارد کند، زیرا پسته‌ای موسوم به پسته کالیفرنیا توانسته بازارهای خارجی را قبضه کند. اگرچه پسته ایرانی روی دست صادرکنندگان نماند و آن را به بازارهای دیگر روانه کردند اما اگر روند توسعه کشت پسته در آمریکا و گرفتن بازارهای خارجی به همین روال پیش رود، دیری نمی‌پاید که پسته ایران دیگر مشتری خارجی نخواهد داشت. یکی از صادرکنندگان پسته در استان یزد در این زمینه گفت: مشکلی که اکنون در زمینه صادرات پسته وجود دارد، قبضه شدن برخی بازارهای هدف ما طی یکی دو سال اخیر است.  محمدرضا خواجه‌مرادی بیان کرد: پسته آمریکا رقیبی جدی برای پسته ایران است و البته این رقابت از دیرباز وجود داشته اما طی سال‌های اخیر جدی‌تر شده و برخی عوامل سبب شده صادرکنندگان پسته نگرانی‌هایی داشته باشند. وی افزود: البته محصول پسته ایران همواره مشتریان خاص خود را به خاطر کیفیت خوب دارد.

محمد  زعیم‌زاده: ۱- پروسه‌ انتخابات ایالات متحده‌ آمریکا به مبتذل‌ترین شکل ممکن پیش می‌رود. امروز مردم آمریکا مخیر به انتخاب بین «طراح پروژه تشکیل داعش و تروریست‌های مدرن» از جریان دموکرات و «یک مولتی‌میلیاردر مستهجن» جمهوری‌خواه هستند. البته برای جریان لیبرال- دموکراسی که پیش‌تر پدیده‌هایی چون «سارکوزی» و «برلوسکونی» در فرانسه و ایتالیا را هم بر اریکه‌ قدرت دیده است، تماشای مدیریت کاخ سفید توسط هر یک از این دو خیلی عجیب نخواهد بود. «هیلاری کلینتون» امروز نماد حاکمیت آمریکاست و ترامپ نماد جامعه‌ آمریکایی تحت تربیت این حاکمیت! ترامپ انتقادات جدی‌ای به نحوه‌ مدیریت هیات حاکمه‌ آمریکا دارد که بخشی از آن حتی به همقطاران جمهوری‌خواه خودش بازمی‌گردد، در حالی که بزرگ‌ترین انتقاد هیلاری به ترامپ موضوع فسادهای جنسی اوست. هیلاری در حالی در این حوزه به «ترامپ» انتقاد می‌کند که در زمان حاکمیت دموکرات‌ها و بویژه همسرش در کاخ سفید از این نوع اتفاقات داخل اتاق رئیس‌جمهور رخ داده است! و به قول ترامپ «من صرفا حرفش را زده‌ام ولی بیل کلینتون این کار‌ها را انجام داده است».
۲-«ممکن است نتیجه‌ انتخابات را نپذیرم؛ درباره صحت نتیجه بعد از انتخابات حرف می‌زنم.» این شاید مهم‌ترین اظهارنظر ترامپ در مناظره سوم با رقیب دموکرات خود باشد. او قبل‌تر هم از احتمال تقلب در انتخابات گفته بود؛ موضعی که واکنش جدی اوباما را در پی داشت و رئیس‌جمهور آمریکا در اظهاراتی قاطع طرح «شائبه‌ تقلب در انتخابات» را تضعیف‌کننده‌ حاکمیت ملی در آمریکا خواند و شدیدا به ترامپ حمله کرد. اما جناب اوباما درحالی سال ۸۸ در انتخابات ریاست‌جمهوری ایران تمام امکانات مثلث زر و زور و تزویر آمریکایی اعم از رسانه‌ و پول و حتی مشاوره‌های امنیتی- نظامی را برای سران فتنه و به اصطلاح معترضان انتخابات قانونی ایران به کار گرفت که در تمام نظرسنجی‌های پیشاانتخاباتی و در صندوق رای فاصله‌ نفر اول و دوم حداقل ۲۵ درصد بود.
اوبامایی که اعتراض ترامپ را برنمی‌تابد و در دفاع از حاکمیت ملی آمریکا پشت میکروفن آمد، سال 88 شورش خیابانی را دفاع از آزادی و در مسیر دموکراسی‌خواهی می‌دانست و تمام‌قد حامی آشوب‌های خیابانی بود! اما این نکته هم حائز اهمیت است که اوباما در حالی امروز ترامپ را به تضعیف حاکمیت ملی آمریکا متهم می‌کند که ستاد ترامپ از 3 ماه قبل از انتخابات کمیته‌ صیانت از آرا تشکیل نداده است، فاصله‌اش در هیچ‌یک از نظرسنجی‌ها بیش از ۵ درصد نیست و احتمالا در صورت شکست در انتخابات هیچ‌کدام از اعضای ستادش به هواداران نخواهند گفت اگر دونالد رأی نیاورد «بریزید توی خیابونا!» بعید است خود ترامپ هم پیش از آنکه هنوز صندوق‌های رأی باز نشده جلوی دوربین‌ها بگوید «اینجانب با نسبت آرای بسیار بالا پیروز انتخاباتم». فکر نمی‌کنم بعد از انتخابات هم همسر ترامپ مثلا با پرس‌تی‌وی مصاحبه کند و بگوید دونالد داماد فلان ایالت است و اینها داماد خود را رها نمی‌کنند تا به هیلاری رای دهند(!) درست است که ترامپ احتمالا بسیار عاقل‌تر از اصلاح‌طلبان با انتخابات برخورد خواهد کرد ولی حاکمیت آمریکا در حد همین یک جمله هم بازی با امنیت ملی کشور را قبول نمی‌کند!
۳- تلاش برای القای تقلب در انتخابات تنها شباهت تجدیدنظرطلبان داخلی با دونالد ترامپ نیست، کلینتون رسما دونالد را فردی می‌داند که هرگاه حزبش انتخاباتی را برده آن انتخابات را واقعی خوانده و هرگاه شکست خورده شروع به جرزنی کرده است و این رفتار جناب میلیاردر بی‌شباهت با برخی نمونه‌های وطنی نیست. کسانی که حتی در انتخابات ۸۴ که دولت اصلاحات مسؤول برگزاری آن بود گفتند «اگر فرمانداران دولت دقت می‌کردند شکست نمی‌خوردیم»، کسانی که خواستار ابطال انتخابات ۸۸ هم بودند اما انتخابات سال ۹۲ را که همان دولت برگزار کرد و گزینه‌ مطلوب‌شان پیروز انتخابات شد سالم‌ترین و دموکراتیک‌ترین انتخابات‌ها خواندند.
4- هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ به‌رغم تمام اختلافاتی که در مواضع مختلف در نمایش انتخاباتی آمریکا با هم دارند درباره مساله‌ جریان مقاومت و نقش آن در تحولات غرب آسیا کاملا هم‌نظرند. مساله‌ای که امروز کابوس جناح‌ها و گروه‌های مختلف سیاسی آمریکا در مسائل منطقه‌ غرب آسیاست، همان سرداران قلم، علم و حرم جبهه‌ مقاومت هستند که حقد و کینه‌ هر دو کاندیدای انتخاباتی آمریکا و حاکمیت این کشور از اثربخشی آنها در به نتیجه نرسیدن نقشه‌های آمریکایی وصف‌ناشدنی است. همان سردارانی که امروز ناجوانمردانه در داخل هم نواخته می‌شوند.

معاون اداره‌کل ورزش و جوانان همدان از افزایش آمار ازدواج و کاهش طلاق در این استان خبر داد.  به گزارش فارس از همدان، اسدالله ربانی‌مهر گفت: در 6 ماه نخست سال 95، 10 هزار و 250 مورد ازدواج در استان همدان انجام شده که نسبت به مدت مشابه سال 94، 3/2 درصد افزایش داشته است. وی افزود: در همین مدت هزار و 961 مورد طلاق اتفاق افتاد که در سال گذشته این تعداد هزار و 997 مورد بود و نسبت به سال گذشته 4/1 درصد کاهش داشته است.
 

خسرو معتضد: در شانزدهمین دوره انتخابات نماینده مدیران مسؤول در هیات نظارت بر مطبوعات که به صورت الکترونیکی و از طریق سامانه جامع رسانه‌های کشور برگزار شد، آقای حسین انتظامی با کسب حدود 72 درصد آرا به عنوان نماینده مدیران مسؤول در هیات نظارت بر مطبوعات انتخاب شد. آقای انتظامی شخصا فرد خوشفکر و محترمی است. ایشان سال‌ها مدیر روزنامه جام‌جم و همشهری و نشریات اینچنینی
- نشریاتی که دولت یا شهرداری تامین‌کننده هزینه‌های آنها بوده است- بوده‌اند. به یاد دارم سال‌ها پیش در مصاحبه‌ای گفته بودند فایده سردبیری و مدیریت نشریات دولتی این است که گرداننده نشریه غم و غصه تیراژ بالا و پایین و فروش رفتن یا نرفتن روزنامه را ندارد، معمولا این نشریات از نظر جذب آگهی نیز مشکلی ندارند و آگهی فراوان بنا به دلایل مختلف صفحات این نشریات را پر می‌کند. اما من اگر جای جناب آقای انتظامی بودم زیر بار این نمایندگی نمی‌رفتم، زیرا چگونه است شخصی معاون مطبوعاتی وزارتخانه‌ای باشد که سروکار مطبوعات کشور با آن است، در عین حال در هیات نظارت بر مطبوعات سمت نمایندگی مدیران مسؤول و حمایت از مطبوعاتی را داشته باشد که وقتی مرتکب تخلف یا خطا یا بیرون رفتن از خط قرمز می‌شوند، باید به عنوان نماینده دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستار پیگرد آنها شود.
این جمع اضداد شغلین است و اساسا معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به دلیل مقام دولتی خود در قامت رقیب سایر نامزدها شرایط رقابت را نابرابر کرده است.
آقای انتظامی فردی محترم است اما حضور ایشان به نمایندگی مدیران مسؤول مشابه این است که در یک دادگاه، شخصی هم دادستان نامیده شود که باید علیه متهم مفروض اقامه کیفرخواست کند و هم خود را وکیل‌مدافع متهم معرفی کند. مرحوم دکتر مصدق و سایر نمایندگان ملت در ادوار اولیه مجلس شورای ملی که آبرو، عزت و احترامی داشت، هر زمان در مجلس لب به سخن می‌گشودند به مجلسیان و دولتیان هشدار می‌دادند آنچه ما در این فضا(فضای مجلس) و در این جامعه و در این کشور می‌کنیم زیر دوربین و در حقیقت زیر ذره‌بین جوامع مترقی جهان و دانشمندان و ارباب بصیرت است و فکر نکنیم فقط مربوط به خودمان است.
در زمان رضاشاه که بتدریج مطبوعات تحت اختناق شدید و خفقان سانسور قرار گرفتند و روزنامه‌های مهم و پرتیراژ و مورد توجه عموم مانند «طوفان» فرخی، «شفق سرخ» علی دشتی و «ستاره ایران» اعتصام‌زاده(این روزنامه یک صفحه هم به زبان فرانسه خبر و مطلب چاپ می‌کرد) تعطیل شدند و روزنامه‌های اطلاعات، ایران، کوشش و ستاره تحت نظارت شدید استواران و افسران جزء شهربانی به بولتن حمد و ثنای دربار تبدیل شده بودند، مجله ایران‌امروز- نشریه دولتی- تیراژ فقط 1000 نسخه‌ای در ماه داشت. وقتی واقعه سوم شهریور 1320 روی داد و کشور اشغال شد، روزنامه اطلاعات مقاله‌ای تحت عنوان «تاثر عمومی» نوشت و ابراز تاسف کرد چرا متفقین، ایران بی‌طرف و بی‌دفاع را اشغال کرده‌اند؟
سفارتخانه‌های انگلیس و شوروی این مقاله را نوشته خود رضاشاه یا فروغی یا دکتر صدیق اعلم، مدیرکل اداره انتشارات و تبلیغات دانسته و اعلام کردند ارتش انگلیس و ارتش شوروی بزودی وارد تهران خواهند شد، زیرا این مقاله که به وسیله شاه یا نخست‌وزیر یا مدیرکل تبلیغات نوشته شده، مردم را به مقاومت علیه دولتین اشغالگر برانگیخته است.
فروغی که 4-3 روز بود نخست‌وزیر شده بود به سفارت انگلیس رفت و صدها دلیل آورد که این روزنامه آزاد و خصوصی است و مقاله به قلم علی جلالی، سردبیر آن نوشته شده است. متفقین خواهان توقیف روزنامه اطلاعات شدند که از نهم شهریور تا چندین روز تعطیل و توقیف شد و مردم در بی‌خبری ماندند. ولی همین مطبوعات در دوران آزادی بیان پس از شهریور چنان مقام و مرتبتی یافتند که وقتی «سرگئی کافتارادزه» معاون وزارت خارجه شوروی یا «ادوارد هریو» رئیس مجلس ملی فرانسه یا «کیسی» وزیر خواروبار انگلیس یا چرچیل یا دوگل به تهران می‌آمدند، در مصاحبه مطبوعاتی در انجمن جراید حضور می‌یافتند و در بحران آذربایجان مطبوعات ایران بودند که صدای حق ملت ایران را به گوش جهانیان رساندند.
شهریور 1320 و روزهای پس از استعفای رضاشاه هیچ مقام انگلیسی و روس استدلال‌های مقامات ایرانی را نپذیرفت که مقاله ‌زاده احساسات و تاثر مردم ایران و مثلا سردبیر و اعضای هیات تحریریه روزنامه  اطلاعات بوده و می‌گفتند چون در ایران مطبوعات آزاد وجود خارجی ندارند و همه تحت نظارت و سانسور اداره راهنمای نامه‌نگاری یعنی اداره‌ای وابسته به شهربانی کل کشورند، پس این مقاله که مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهد به قلم شخص رضاشاه است. وقتی فروغی می‌گفت: اعلیحضرت تاکنون مقاله‌ای ننوشته‌اند، می‌گفتند خود جنابعالی چه؟ او می‌گفت: من که خود تا چند روز پیش مغضوب و تحت نظر بوده‌ام. سر ریدر بولارد، وزیر مختار انگلیس می‌گفت خود دکتر عیسی صدیق (صدیق اعلم) مدیرکل تبلیغات نوشته و جاسوسان خبر داده‌اند مقاله در یک پاکت دربسته از اداره کل تبلیغات به دربار رفته و شاه آن را خوانده و تصحیح و حذف و جرحی در آن انجام داده و دوباره به روزنامه اطلاعات ارسال داشته که به چاپ رسیده است.
همین جراید وقتی آزاد، متکثر و متنوع شدند، در جریان کشته شدن 5 کارگر  ایرانی که از کنار اردوگاه آمریکایی‌ها در امیرآباد در غرب تهران می‌گذشتند و سربازان زبان‌نفهم هندی از روی اشتباه به آنان تیراندازی کردند و هر 5 تن را کشتند، طوری علیه انگلیسی‌ها مقاله نوشتند و احساسات مردم ایران را بیان کردند که دکتر حسین گل‌گلاب شعر جاودانی «ای ایران ای مرز پر گهر» را سرود و استاد روح‌الله خالقی روی آن آهنگ گذاشت و وقتی این سرود با صدای غلامحسین بنان پخش شد، سفارت انگلیس بنا به اسناد موجود در موزه اسناد ریاست‌جمهوری که همان مرکز اسناد نخست‌وزیری است به عجز و لابه افتاده و سر ریدر بولارد نامه‌ها به نخست‌وزیر وقت ایران ارسال داشت و خواهان توقیف 10 روزنامه‌ای شد که اشغالگران را می‌کوبیدند و دولت عذر آورد که مطبوعات آزادند؛ خود دولتین معظمتین اصرار داشته‌اند مطبوعات ایران آزاد باشند.
بنابراین فقط می‌توان آنها را از طریق شکایت به دادگستری جلب و توقیف کرد و اگر حکومت نظامی در کار بود توقیف آنها طبق ماده 5 حکومت نظامی آسان بود ولی عجالتا جز تذکر به آنها یا اقدام از طریق شهربانی کاری نمی‌توان کرد و مجلس، دولت را در محظور خواهد گذاشت!
ملاحظه می‌فرمایید این تفاوت امر درباره مطبوعاتی است که دولتی یا وابسته به دولتند با جرایدی که آزاد و خصوصی‌اند که حتی سفارتخانه خارجی هم جرات اقدام علیه آنها را نداشته است.
در دوران ملی شدن صنعت نفت اهمیت جراید ایران که اکثرا آزاد و غیردولتی بودند (اساسا در آن دوران به یاد ندارم دولت نشریه‌ای نشر دهد) به حدی بود که رادیو لندن سرمقاله روزنامه‌های ایران را می‌خواند و به آنها پاسخ می‌داد. در سفر دکتر مصدق به نیویورک در 1330 و به لاهه در 1331، چند مدیر روزنامه با خرج موسسه خود همراه نخست‌وزیر به نیویورک، واشنگتن و لاهه رفتند.
نگاهی به گذشته کنید. ببینید نمایندگان مطبوعات در انجمن‌های مطبوعات که تقریبا نقشی شبیه انجمن یا شورای نظارت بر مطبوعات کنونی را برعهده داشت، آیا از جراید معدود دولتی آن زمان بودند یا از میان مدیران مطبوعات آزاد و غیردولتی؟
هرچه به مطبوعات آزاد و غیردولتی فرصت فعالیت و بیان مکنونات و خواست‌های مردم داده شود به نفع مملکت و مصالح آن است.
من به جناب آقای انتظامی توصیه می‌کنم این نمایندگی را به نماینده مدیران مسؤول روزنامه‌ها و مجلات خصوصی و غیردولتی که از بودجه دولت، شهرداری و نهادهای رسمی استفاده نمی‌کنند و غم تیراژ دارند و باید حقوق همکاران خود را از دخل و خرج نشریه‌شان بدهند واگذار کنند.
چندی پیش رجب طیب اردوغان که در کشورش چند هزار نشریه و حدود 1200 شبکه تلویزیونی و صدها رادیوی خصوصی دارد از مطالبی که جراید ایران درباره وضعیت دولت ترکیه و فساد مالی بعضی مقامات بلندپایه ترکیه می‌نویسند نزد مقامات ایرانی گله کرد. نظیر این گله را در رژیم سابق هیچ مقام خارجی از شاه و نخست‌وزیر و وزیران او نمی‌کرد، زیرا مطبوعات ایران در دهه 50 هیچ‌گونه اعتبار و اهمیتی در دنیای رسانه‌ای نداشتند و هیچ دولت بیگانه‌ای آنها را نماینده افکار عمومی ایران نمی‌دانست و تاثیرگذاری مقالات جراید بر مردم را ناچیز می‌دانستند، در حالی که یک مقاله واشنگتن‌پست یا نیویورک‌تایمز یا گاردین یا تایمز، شاه را مشوش می‌کرد. در آن زمان خارجیان می‌گفتند جراید تحت نظر ساواک هستند و مقالات آنها اهمیتی ندارد.
نمی‌دانم آقای انتظامی طی 3 سال گذشته که هم معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده‌اند و هم نماینده مدیران مسؤول مطبوعات، در جریان مشکلاتی که برای جراید پیش می‌آید یا شکایت شاکیان خصوصی یا دولتی از بعضی جراید، چگونه توانسته‌اند موازنه را حفظ و هر دو طرف را اقناع کنند. شورای نظارت به مثابه یک نهاد حقوقی و ترازوی عدل و انصاف بین دولت و مطبوعات است. این شورا باید آنچنان اعتبار و ظرفیت و بی‌طرفی را به منصه ظهور برساند که هر رأیی که از آن صادر شود فصل‌الخطاب باشد و هر روزنامه‌نگاری نه تنها در مطبوعات بلکه حتی در فضای مجازی وقتی دست به قلم می‌برد به خاطر داشته باشد که اگر دروغ بگوید یا تهمت بزند یا توهین کند، ناظر منصف و بی‌طرفی بر اثرش نظارت دارد و درهیأت نظارت بر مطبوعات، همانگونه که نماینده دولت حاضر است، نماینده مدیران مسؤول نیز حضور خواهد داشت. قدرت مطبوعات آزاد ناوابسته در دنیای امروز شگفت‌انگیز است. واشنگتن‌پست که نیکسون را از سریر قدرت به زیر کشید و امروز ترامپ را رسوا کرد، یک روزنامه خصوصی است که تیراژی فقط 700 هزار شماره‌ای دارد، در حالی که نشریات «پراودا» و «ایزوستیا» با تیراژهای 5 میلیون نسخه‌ای خود نتوانستند هیچ کاری برای بقای رژیم کمونیسم انجام دهند، زیرا دولتی و حزبی بودند و مدیران آنها اختیاراتی جز آنچه «پولیت بورو» به آنها اعطا کرده بود نداشتند و ناشر افکار دولت و حزب منحصر به فرد کمونیست بودند. در هر حال چه خوب است جناب آقای انتظامی که احترامی در دنیای مطبوعات دارند، به همان مقام معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بسنده کنند و اجازه دهند مدیران مسؤول نشریات بخش خصوصی و آزاد وارد میدان شوند و سمت نمایندگی از همکاران خود آنها باشد. هر اندازه مطبوعات ایران از آزادی بیان و انتقاد برخوردار باشند به نفع مملکت و اسباب رضایت مردم است و جلوی فساد مالی و دست‌اندازی به اموال عمومی را می‌گیرد چون در حکم بازرسان بی‌جیره و مواجب دولت هستند.  
 

امیر استکی: اگر میان مردم برویم و بپرسیم مساله و دلمشغولی اصلی آنها چیست، بی‌شک به پاسخ‌هایی برمی‌خوریم که وجه‌ مشترک همه آنها «مسائل اقتصادی» است. برای مردمی که اکثریت آنها عایدی زیر 2 میلیون تومان در ماه دارند، قطع به یقین مساله اصلی، مدیریت امور کلی زندگی‌شان است و اگر مطالبه‌ای هم داشته باشند در همین راستا خواهد بود. اگر دولتمردان به عنوان اصلی‌ترین پاسخگویان عرصه اقتصاد نیز بخواهند کاری در راستای دغدغه‌های مردم بکنند، بی‌شک این کارها باید در زمینه اقتصاد باشد و اگر قرار به اصلاح روندها و تغییر افراد است اولویت اصلی اقتصاد است. اما چرا همه توپ و ترقه دولت یازدهم برای تغییرات در کابینه و اصلاح امور مملکتی در 3 وزارتخانه غیراقتصادی ترکانده می‌شود؟ اگرچه منکر اهمیت عرصه فرهنگ و آموزش و ورزش نیستیم ولی در این شرایط که همانگونه که ذکر آن رفت اولویت اصلی همه اقتصاد است، چرا وزارتخانه‌های اقتصادی از تغییرات در امان بوده‌اند؟ آیا این به معنای آن نیست که دولت قویا به خط مشی اقتصادی خود معتقد است و اصولا عملکرد اقتصادی خود را قابل تردید ارزیابی نمی‌کند؟ این اعتقاد اما چرا در تقابل با واقعیات کنونی کشور قرار دارد؟ آیا این تغییرات فرافکنی و فرار از پاسخگویی نیست؟ به نظر می‌رسد دولت 3 وزارتخانه غیراقتصادی خود را پای عملکرد غیرقابل دفاع اقتصادی خود قربانی کرده است. گناه بلخ‌نشینان را وزرای شوشتری باید تاوان بدهند تا بار فشار اجتماعی از دولت برداشته شود و دولت واکنش موثر خود در برابر مطالبات عمومی را از سر خود وا کند.
اگرچه تغییر وزرای فرهنگ و ارشاد و ورزش که از محبوبیت و پذیرش کمی در میان هنرمندان و ورزشکاران- و البته هنردوستان و ورزش‌دوستان- برخوردارند و حاشیه‌هایی را هم در زمینه‌های فعالیت خود داشته‌اند به هدف نگه‌داشتن آنها در زمره حامیان دولت و استفاده از محبوبیت و جنبه‌های پوپولار حمایت آنها از دولت در انتخابات پیش رو قابل فهم است ولی همانگونه که ذکر آن رفت پاسخگوی خواست عمومی در زمینه بهبود شرایط اقتصادی کشور نیست. شرایطی که طبق وعده‌های رئیس‌جمهور و براساس تصویری که وی در بدو امر از برنامه‌ها و توانایی‌های دولت خود ارائه می‌کرد، امروز باید بسیار بهتر از آنچه هست باشد. در کنار این مساله دولت در برکناری وزیر آموزش‌وپرورش که در زیرمجموعه‌های اقتصادی آن خبرهای زیادی از فساد و ناکارآمدی اقتصادی به گوش می‌رسد، پیشقدمی کرده است و قبل از رفتن فانی به جلسه استیضاح راه خطر را بر حادثه بسته است و در نهایت می‌تواند مدعی باشد دارای ساختار خودترمیمی است، اگرچه انتخاب سرپرست‌های جدید وزارتخانه‌های فوق‌الذکر از میان معاونان وزرای سابق تا حدود زیادی نافی این ادعای احتمالی خواهد بود. وزارتخانه بسیار بزرگی که همواره از نداشتن منابع شکایت داشته است امروز شاهد فساد گسترده مالی در صندوق ذخیره فرهنگیان است، فسادهایی که به دستگیری تعدادی از دست‌اندرکاران رده‌بالای آن انجامیده و وزیر این وزارتخانه را نیز به برکناری و عزل کشانده است. مساله‌ای که علاوه بر فرهنگیان برای سایر مردم نیز این پرسش را دوباره مطرح خواهد کرد: چرا بهره بردن از این همه منابع موجود در جایی که همواره از کمبود منابع می‌نالیده است، منحصر به عده خاصی شده است و چرا مانند داستان فیش‌های نجومی اینجا هم شاهد این رویه تکرارشونده هستیم که در تخصیص منابع تنگ‌نظری و خاصه‌خرجی می‌شود.
این مساله‌ای است که دولت جز با کلی‌گویی هیچگاه در مقام پاسخ به آن برنیامده است و امروز هم شاهد آنیم که برای انحراف افکار عمومی از اینگونه مسائل اقتصادی و مالی دست به تغییر بی‌ربط‌ترین وزرای کابینه به مساله اقتصاد زده است. در کنار همه اینها درگیر شدن مجلس با بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی برای این وزارتخانه‌ها براحتی می‌تواند اندک فشارهای بی‌رمق مجلس به دولت را نیز خنثی کند و دیگر وزرا را از خطر استیضاح برهاند و در نهایت باعث شود جریان‌های رقیب سیاسی نیز نتوانند از پتانسیل‌های خود در مجلس برای اعمال رویه‌های کنترل و تعادل بهره ببرند.  توجه به این مساله در سایه انتخابات ریاست جمهوری پیش رو تصویر بهتری از چرایی این عزل و نصب‌ها به دست خواهد داد، چرا که کمترین دستاورد آن کاهش پتانسیل فشار مجلس به دولت خواهد بود.  روحانی اینگونه 2 تیر را یکجا نشانده؛ اول اینکه چند وزیر ناکارآمدش را با ژست ترمیم کابینه تغییر داده و از طرفی مسائل اقتصادی را به محاق برده و از اولویت بحث انداخته است تا مثل آن ضرب‌المثل معروف بگوید «نه خانی آمده و نه خانی رفته!» اینها همه در تحلیل نهایی به معنای آن است که تغییرات یادشده نه در درجه اول به خاطر اصلاح روندهای مدیریتی و بسامان کردن امور است، بلکه بیشتر رنگ و بوی زمینه‌چینی‌های انتخاباتی برای بردن انتخابات پیش روی ریاست‌جمهوری را دارد. تغییراتی که همانگونه که ذکر آن رفت اگر براستی با نیت انجام بهترین عمل برای اصلاح امور کشور انجام می‌گرفت باید در زمینه‌های اقتصادی می‌بود و حال که اینچنین نیست پس جایی برای پندارهای خوشبینانه باقی نمی‌ماند.

 

جایگاه ایلام در تولید نفت باید ارتقا یابد
نماینده مردم ایلام، ایوان، مهران، سیروان، چرداول و ملکشاهی در مجلس گفت: جایگاه استان ایلام از نظر تولید نفت در سطح کشور و حتی بازارهای جهانی باید افزایش یابد.  اسلام امینی در گفت‌وگو با فارس در ایلام اظهار داشت: تولید 15 هزار بشکه نفت تا پایان سال در ایلام محقق می‌شود. وی در مجلس شورای اسلامی گفت: بنا به گفته رئیس شرکت مهندسی توسعه نفت، در آینده نزدیک از میدان نفتی آذر و چنگوله 65 هزار بشکه نفت تولید می‌شود. وی ادامه داد: این شرکت برنامه‌ریزی کرده از این حوزه در یک طرح زودهنگام تا سقف 15 هزار بشکه نفت تا پایان سال جاری تولید داشته باشد. این نماینده مجلس اضافه کرد: همچنین طی برنامه دیگری 30هزار بشکه دیگر هم در قالب این طرح تولید شده که امیدواریم تا پایان سال 97 این تولید کامل شود و ما بتوانیم در میدان مشترک 65 هزار بشکه نفت در روز تولید کنیم.


قالی قمات یزد نشان نخل طلایی دریافت کرد
در اجلاس سراسری نام و نشان ماندگار، خانه هنرمندان قالیباف، دارنده برند قالی قمات، نشان نخل طلایی دریافت کرد.  به گزارش فارس از یزد، هنرمندان قالیباف و فعالان این عرصه افتخاری دیگر برای استان یزد کسب کردند و این بار مدیر خانه هنرمندان قالیباف با برند قمات، نشان نخل طلایی دریافت کرد. محمد شکاری‌دهج، در اجلاس سراسری نام و نشان ماندگار که در مرکز همایش‌های بین‌المللی صداوسیما با حضور مسؤولان کشوری برگزار شد، توانست نشان نخل طلایی از نام و نشان‌های ماندگار ایران را از آن خود کند.  وی پیش از این نیز موفق به دریافت تندیس‌های مختلفی از جمله تندیس چهره ماندگار مدیریت (برگزیده ملی)، تندیس مدیر شایسته ملی، تندیس نام‌آوران اقتصاد و فرهنگ، تندیس سوغات داخل ‌و خارج از کشور و تندیس رعایت حقوق مصرف‌کنندگان و... شده و با ایجاد برند تجاری قمات باعث ارتقای فرش دستباف استان شده است.  قالی قمات نشان اختصاری قالی قم، اصفهان و تبریز و دارای نقش و طرحی متفاوت و منحصر به‌فرد است.