نام «جواهر لعل نهرو» با کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» در ایران پیوند خورده است بویژه اینکه رهبر انقلاب نیز به این کتاب عنایت ویژه‌ای داشته‌اند و آن را برای مطالعه توصیه کرده‌اند.
جواهر لعل نهرو نخستین نخست‌وزیر هند پس از استقلال آن در 15 اوت 1947 /23 مرداد 1326 است. پیش از آنکه نهرو به این پست انتخاب شود نزدیک به 10 سال از عمرش را ‌ـ‌ البته به گونه‌ای نامنظم‌ ـ‌ در زندان‌های استعماری سلطنت بریتانیا گذراند. به دنبال کتابی بودیم تا یاد این آزادیخواه و سیاستمدار بزرگ را گرامی بداریم. از همین رو برخی از صفحات کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» وی را تورق کردیم. تورقی که در آن خواندن سطوری درباره ایران آن هم با جزئیات بسیار از زبان یک سیاستمدار شرقی برای هر ایرانی دلچسب است. آن هم سیاستمداری که سال‌ها برای آزادی کشورهای جهان سوم مبارزه کرده و با دیده سپاس به همسایه تاریخی خود می‌نگریست و از این فرهنگ نیز بی‌نصیب نماند.
جامه عمل پوشانیدن به سلطه‌گریزی ملل جهان سوم
به گزارش ایبنا، نهرو طی سال‌های دهه‌ 1930 به اتهام فعالیت‌های سیاسی و مخالفت با تسلط بریتانیا بر هندوستان و دولت «کرارا» به زندان افتاد. وی همچنین در طول جنگ دوم جهانی به دلیل مخالفت با همکاری و کمک هندوستان در جنگ انگلستان علیه قوای محور و به این بهانه که هندوستان بلافاصله بعد از جنگ باید به استقلال خود دست یابد، به زندان افتاد. اصطلاح «عدم تعهد» اولین بار در یک سخنرانی وی، در کلمبو، در آوریل سال 1954 مطرح شد. در واقع نهرو، پس از کامیابی‌هایش در زدودن استعمار از شبه‌قاره‌ هند و لغو نظام کاست در این کشور، به تلاش برای مبارزه با آثار و بقایای سیاسی و اقتصادی نظام سلطه در عرصه‌ جهانی پرداخت. به این ترتیب نام نهرو همواره یادآور تلاش‌هایی است که به خواسته‌ سلطه‌گریزی ملل جهان سوم و در حال توسعه جامه‌ عمل پوشانده است.
این سیاستمدار و آزادیخواه زمانی که در زندان استعمارگران هند به سر می‌برد، شروع به نوشتن نامه‌هایی به دخترش ایندیرا گاندی کرد. این نامه‌نگاری میان پدر و دختر موجب نگارش کتاب سه جلدی «نگاهی به تاریخ جهان» شد. ایندیرا، خود درباره کتاب «نامه‌های پدری به دخترش» می‌گوید: «این واقعیت که پدرم با وجود تمام اشتغالات و گرفتاری‌هایش فرصت می‌یافت ذهن مرا که تازه به راه می‌افتاد نیز راهنمایی کند موجب شادمانی فراوان من می‌شد و به من نیرو می‌بخشید تا تنهایی و جدایی و دوری از او را که در وضع زندگی آن زمان ما گریزناپذیر بود، تحمل کنم.» در قسمتی از کتاب «نامه‌های پدری به دخترش»، نهرو درباره مطالعه رنج‌هایی که در طول تاریخ بر انسان‌ها گذشته، آورده است: «لابد از نامه‌های من کاملا خسته شده‌ای! فکر می‌کنم تا اندازه‌ای هم حق داری. بسیار خوب! اکنون دیگر تا مدتی چیز تازه‌ای برایت نخواهم نوشت، فقط می‌خواهم درباره آنچه تاکنون نوشته‌ام و کاری که کرده‌ایم کمی فکر کنی... تو اکنون 10 سال داری و چقدر بزرگ شده‌ای! تو حالا یک دخترخانم جوان هستی، این طور نیست؟ بله! یک دختر جوان! در نظر تو یکصد سال مدت بسیار درازی جلوه می‌کند. فکر کن هزار سال چقدر دراز است و آن وقت یک میلیون سال که هزار هزار سال می‌شود چقدر خواهد شد! گمان می‌کنم نمی‌توانیم معنای واقعی این رقم را به‌درستی با مغز کوچک خودمان درک کنیم... ما تصور می‌کنیم موجودات بسیار مهمی هستیم اما اغلب، چیزهای بسیار کوچکی ما را از جا به در می‌برند و ناراحت می‌سازند. اما این وقایع کوچک در برابر تاریخ عظیم و طولانی دنیا چه ارزشی دارد؟ چقدر مفید است که مطالبی درباره این دوران‌های ممتد تاریخ گذشته بخوانیم و بیاموزیم زیرا در این صورت دیگر برای چیزهای کوچک و عادی، ناراحت نخواهیم شد».
 مداومت و استقامت هنر ایرانی در تاروپود خاک و طبیعت
نخست‌وزیر هند در بخشی از کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» به معرفی ایران می‌پردازد و درباره نفوذ هنر ایرانی در هند می‌نویسد: «اکنون، به ایران، به سرزمینی که گفته می‌شود روحش به هند آمده و در بنای تاج‌محل کالبد و جسم متناسبی برای خود یافته است، برویم. هنر ایرانی سنن درخشان و نمایانی دارد. این سنت‌ها در مدت بیش از ۲۰۰۰ سال بعد از زمان آشوری‌ها تاکنون ادامه یافته است. در ایران در حکومت‌ها، در سلسله‌های پادشاهان و در مذهب تغییراتی روی داده است. سرزمین این کشور زیر تسلط حکمرانان و پادشاهان خودی و بیگانه قرار گرفته، اسلام به آن کشور راه یافته و بسیاری چیزها را منقلب ساخته است معهذا سنن هنری ایران همچنان مداومت داشته است. بدیهی است هنر ایران طی قرون تغییر و تکامل هم یافته است. گفته می‌شود این مداومت و استقامت هنر ایرانی با خاک و طبیعت و مناظر ایران بستگی دارد.» نهرو در توصیف تاریخ باستان و ویژگی‌های این عصر از تاریخ ایران آورده است: «کورش و داریوش و خشایارشا، اسامی بعضی از این «پادشاهان بزرگ» است. سلسله این پادشاهان «هخامنشیان» نامیده می‌شود. این سلسله مدت ۲۲۰ سال حکومت کرد تا اینکه «اسکندر مقدونی» به آسیا آمد و به حکومت آنها پایان داد. ظاهرا حکومت ایرانیان پس از دوران ظالمانه آشوری‌ها و بابلی‌ها، در رفاه و آسایش بسیار بزرگی بوده است. آنها اربابان و حکمرانان متمدن و بافرهنگی بودند که نسبت به معتقدات دیگران به مدارا رفتار می‌کردند و اجازه می‌دادند مذاهب و تمدن‌های مختلف رونق و رواج داشته باشد. امپراتوری عظیم ایشان، سازمان منظمی داشت و مخصوصا به ساختن راه‌های شوسه عالی توجه داشتند که قسمت‌های مختلف کشور را به یکدیگر مربوط و کار ارتباط را آسان می‌ساخت.»
نویسنده کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» نحوه ورود اسلام به ایران و تطبیق مردم این سرزمین با آن را به زیبایی توصیف می‌کند به طوری که در این باره می‌خوانیم: «قرن سوم میلادی یک نوع احیا و رنسانس در ایران صورت گرفت و سلسله تازه‌ای به قدرت رسید. این سلسله تازه خاندان ساسانیان بود که یک ناسیونالیسم شدید و متجاوز داشت و مدعی بود جانشین پادشاهان هخامنشی است. ساسانیان در اواخر دوران سلطنت ممتدشان ضعیف شدند و ایران دچار وضع بدی شده بود. پس از جنگ‌های دراز با امپراتوری بیزانس، این هر دو کشور خسته و فرسوده شده بودند و برای ارتش‌های عرب که از حدت و حرارت یک اعتقاد و ایمان تازه سرشار بودند، هیچ اشکالی نداشت که ایران را مسخر سازند. ایران نیز به همین قرار مسخر اعراب گردید اما عرب‌ها نتوانستند مردم ایران را به خود شبیه سازند و مانند سوریه یا مصر در خود تحلیل برند. به این جهت نژادها از هم جدا ماندند و زبان ایران هم، همچنان محفوظ ماند».
 حیات تازه اسلام در فعالیت‌های هنری ایران
نهرو با اشاره به تاثیر اسلام بر فرهنگ ایرانیان می‌نویسد: «اسلام به سرعت در ایران انتشار یافت و جای مذهب زردشتی را گرفت و آیین زردشت عاقبت مجبور گشت به هند پناهنده شود. اما ایرانی‌ها حتی در اسلام راه مخصوصی برای خود در پیش گرفتند. در اسلام شکافی به وجود آمد و 2 فرقه مجزا از یکدیگر یعنی شیعی و سنی، پیدا شدند. در ایران اکثریت عظیم مردم شیعی شدند و هنوز هم هستند در حالی که دنیای اسلام در سایر جاها به طور کلی سنی است. اما هر چند ایران شبیه اعراب نشد و در ملیت عربی تحلیل نرفت، تمدن عرب تاثیری فوق‌العاده بر آن داشت و اسلام در ایران هم مانند هند یک حیات تازه برای فعالیت‌های هنری ایجاد کرد.»
وصف یکی از شاهکارهای شعر حماسی ایران از زبان نهرو بسیار خواندنی است، وی در ترسیم گوشه‌هایی از کتاب حکیم فردوسی آورده است: «خیال می‌کنم برایت از فردوسی شاعر ایرانی مطالبی گفته‌ام که در زمان سلطان محمود غزنوی زندگی می‌کرد. فردوسی به خواهش سلطان محمود حماسه بزرگ ملی ایران را به نام «شاهنامه» به نظم درآورد. صحنه‌هایی که در این کتاب توصیف شده، همه مربوط به دوران پیش از اسلام است و قسمتی از آن شرح دلاوری‌های رستم، قهرمان بزرگ است. خود این امر نشان می‌دهد چگونه ادبیات و هنر ایران با گذشته‌های ملی و سنن باستانی قدیمی پیوند داشته است. موضوع بسیاری از نقاشی‌ها و مینیاتورهای زیبای ایران از داستان‌های شاهنامه اقتباس شده است».
 فردوسی مشعل هنر و فرهنگ ایران را روشن نگه داشت
پس از وصف شاهنامه و پیوند عمیق آن با فرهنگ باستانی ایرانیان، در معرفی سایر شاعران کشورمان می‌نویسد: «فردوسی اواخر قرن دهم و هنگام به پایان رسیدن هزاره اول [۹۳۲ تا ۱۰۲۱] زندگی می‌کرد. کمی بعد از او شاعر و منجم معروف ایرانی عمر خیام نیشابوری در ایران پیدا شد که نامش هم در انگلستان و هم در ایران مشهور است. به دنبال او شیخ سعدی شیرازی آمد که یکی از بزرگ‌ترین شاعران ایران است و شاگردان مدارس هند در طی چندین نسل گذشته کتاب‌های «گلستان» و «بوستان» او را می‌آموختند و در خاطر حفظ می‌کردند. فقط می‌خواهم متوجه شوی که مشعل هنر و فرهنگ ایران طی قرون متمادی روشن و درخشان بود و پرتو خود را تا ماوراءالنهر در آسیای میانه می‌تاباند».
در بخش دیگر از معرفی مشاهیر و فلاسفه ایران می‌خوانیم: «شهرهای بزرگی مانند بخارا و بلخ در ماوراءالنهر به عنوان مراکز فعالیت‌های ادبی و هنری با شهرهای ایران رقابت می‌کردند. در بخارا بود که ابن‌سینا مشهورترین فیلسوف در اواخر قرن نهم متولد گردید و در بلخ بود که ۲۰۰ سال بعد یکی دیگر از بزرگ‌ترین شاعران ایران، جلال‌الدین رومی به دنیا آمد. او یکی از بزرگ‌ترین عارفان بود و سلسله درویشانی را که به رقص می‌پردازند تاسیس کرد».
 رواج اشعار حافظ در هند
نخست‌وزیر هند درباره بخش دیگری از تاریخ ایران و حکومت مغولان در ایران و تاثیرپذیری آنها از فرهنگ کشورمان می‌نویسد: «لابد به خاطر می‌آوری که پس از مرگ چنگیزخان، امپراتوری پهناور او تقسیم گشت. قسمتی از آن که شامل ایران و حدود آن می‌گشت نصیب هولاکو گردید که پس از آنکه دوران ویرانی خود را به پایان رساند یک حکمران مسالمت‌جو و بامدارا شد و سلسله ایلخانیان را بنیان نهاد. این ایلخانیان تا مدتی همچنان مذهب قدیمی مغولی و ستایش آسمان را برای خود حفظ کردند، اما بعدها اسلام را پذیرفتند. اما چه پیش از قبول اسلام و چه بعد از آن نسبت به مذاهب دیگر با کمال مسالمت و مدارا رفتار می‌کردند. پسرعموهای آنها در چین «خاقان کبیر» لقب داشتند و اعضای خانواده ایشان بودایی شده بودند و میان این دو خانواده روابط بسیار نزدیک برقرار بود. حتی از چین و از راه دور و دراز به خواستگاری عروس به ایران می‌آمدند.» نهرو زمانی که تلاش می‌کند تاریخ ایران را برای دخترش شرح دهد، در جملات و کلماتی که در وصف کشورمان می‌نگارد، کاملا تاثیرپذیری از فرهنگ آن قابل لمس است. وی در توصیف یکی از شاعران مطرح قرن چهاردهم اینگونه می‌نویسد: «این تماس‌ها میان 2 شاخه خاندان مغول‌ها که در ایران و چین بودند در هنرها تاثیر شگرفی داشت. نفوذ چین در ایران راه یافت و جلوه‌گر شد. اما باز هم با وجود تمام شکست‌ها و ناکامی‌ها عنصر ایرانی پیروز گردید. اواسط قرن چهاردهم ایران یک شاعر بزرگ به وجود آورد و او حافظ شیرازی بود که اشعارش هنوز حتی در هند نیز بسیار رواج دارد و محبوب است. شاهرخ پسر تیمور بزرگ‌ترین جانشینان تیمور بود و در هرات که آنجا را پایتخت خود قرار داد یک کتابخانه عالی به وجود آورد و گروه کثیری از ادبا و دانشمندان را به خود جلب کرد.» نویسنده کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» با تفسیر حضور برخی سلسله‌های مهاجم در ایران و میزان تاثیر این اقوام آورده است: «این دوران یکصد ساله حکومت تیموریان به اندازه‌ای از نظر نهضت‌های ادبی و هنری باارزش است که به نام دوران «رنسانس تیموریان» مشهور شده است. در ادبیات ایران توسعه و تکاملی به وجود آمد و مقادیر زیادی تابلوهای نقاشی زیبا ساخته شد. «بهزاد» نقاش، بزرگ استاد و پیشوای یک مکتب نقاشی بود. اوایل قرن شانزدهم ناسیونالیسم ایرانی پیروز گشت و تیموریان به طور قاطع از ایران رانده شدند. یک سلسله ملی به نام صفویان بر تخت نشست. دومین پادشاه همین سلسله «شاه طهماسب اول» بود که به همایون پادشاه مغول هند که در برابر شورش شیرخان، گریخته بود، پناه داد.» نگاهی به برخی جمله‌های نهرو در شرح تاریخ ایران حاکی از میزان اطلاعات عمیق این سیاستمدار است. به طوری که در توصیف حکومت صفویه می‌خوانیم: «دوران حکومت صفویان مدت ۲۲۰ سال از ۱۵۰۲ تا ۱۷۲۲ ادامه یافت. این دوران «عصر طلایی هنر ایران» نامیده می‌شود. اصفهان پایتخت صفویان از ساختمان‌های باشکوه و زیبا پر بود و یکی از مراکز بزرگ هنری گردید که مخصوصا برای نقاشی‌هایش شهرت داشت. شاه عباس که از ۱۵۸۷ تا ۱۶۲۹ سلطنت کرد ممتازترین و معروف‌ترین پادشاه این سلسله بود و یکی از بزرگ‌ترین پادشاهان ایران به شمار می‌آید».
توصیف مفصل و ستایش‌آمیز سیاحان اروپایی از پایتخت صفویه
پدر ایندیرا گاندی درباره هنر دوره صفویه می‌نویسد: «نقشه شهر اصفهان که به وسیله شاه عباس طرح گردید، یک «شاهکار ذوق و ظرافت کلاسیک هنری» نامیده می‌شود. ساختمان‌هایی که در آن زمان به وجود آمدند نه فقط خودشان زیبا بودند و با کمال ظرافت و زیبایی تزیین می‌شدند، بلکه لطف تناسب و هم‌آهنگی کلی آنها با یکدیگر بر زیبایی‌شان می‌افزود. مسافران و سیاحان اروپایی که در آن زمان به ایران آمده‌اند و اصفهان را دیده‌اند توصیف‌های مفصل و ستایش‌آمیزی از آن نقل می‌کنند.» نهرو با کنکاش در تاریخ هنر ایران عصر صفویه از نفوذ این هنر به اروپا دم می‌زند؛ هنری که درباره آن می‌خوانیم: «معماری، ادبیات و نقاشی روی دیوار به صورت مینیاتور، قالی‌بافی، ساختن ظروف چینی ظریف و عالی و کاشی‌سازی در این دوران عصر طلایی هنر ایران رونق و شکفتگی بسیار داشت. بعضی نقاشی‌های دیواری و مینیاتورهای این زمان زیبایی حیرت‌انگیزی دارند. فرهنگ ایرانی در مناطق وسیع و پهناوری از ترکیه در غرب تا هند در شرق گسترده بود. زبان فارسی در دربار امپراتوران مغول هند و به طور کلی در آسیای غربی زبان فرهنگ شمرده می‌شود و مانند زبان فرانسوی در اروپا است.» نویسنده کتاب «نگاهی به تاریخ جهان» پیوند هنر ایرانی و حضور آن در هند را با بیان مثالی برای دخترش قابل لمس می‌کند. وی درباره نفوذ هنر ایران در هند می‌نویسد: «روح قدیمی هنر ایران در ساختمان تاج‌محل در شهر «اگره» یک اثر جاویدان به وجود آورده است و به همین قرار هنر ایرانی در معماری عثمانی در نواحی دوردست غربی مانند قسطنطنیه اثر می‌گذاشت و در آنجا ساختمان‌های بزرگ و زیبایی ساخته شد که نفوذ ایران را منعکس می‌ساخت».
 

عرفانه فتحیان: بعد از سال‌ها محبوبیت و مقبولیت مک‌دونالد، سال ٢٠١٦ نسخه جدیدی به مردم آمریکا ارائه شده است که هیلادونالد نام دارد! این ترکیب، در ظاهر بیش از چینش 2 واژه فاصله دارند اما دعوای زرگری، رسم سیاستمداران بوده و هست. اینکه فریاد‌ها صرفا برای 2 نامزد بلند است و اسمی از نماینده قشر دیگری به میان نیست جای تامل دارد و داستان تلخ شمالی‌نشینان این قاره است. خر یا فیل! این روز‌ها مساله این است! و گاهی انتخاب گستره‌ای نمایشی دارد که این و آنش، آنچنان تکان‌دهنده نیست ولی برای حفظ موجودیتت مجبور می‌شوی همین انتخاب را دریابی تا دست کم با تغییر ارقام جمع انتخابگران، از محو شدن بگریزی. حالا ٤١ درصد ملت آمریکا نسبت به صحت روند انتخابات اطمینان خاطر ندارند و جوان‌ها درصد کمی از شرکت‌کنندگان را تشکیل می‌دهند و هر دو یعنی کاش کمیت فدای کیفیت می‌شد ولی زهر بی‌اعتمادی به شریان رابطه عوام با سیاسیون وارد نمی‌شد. اینکه منوی هیلادونالد نیز به جذابیت برگرهای مک‌دونالد از آب در آید کمی جای حرف دارد و احتمالا پوزخند، نخستین واکنش شما به این جمله خواهد بود! چیزی که تا اینجا خوب خودنمایی می‌کند این است که خبری از چاشنی اخلاق در آشپزخانه پیش‌رو نیست!
هیلاری یا دونالد، هر دو سرآشپز یک دستورالعمل هستند و فقط نمای متفاوتی دارند. یادتان باشد مزیت مک‌دونالد این است که در تمام دنیا طعم و کیفیت یکسان دارد! روزهای آخر دولت باراک اوباما با داغی بر پیشانی رو به اتمام است و به قول مرد اول جمهوری‌خواهان، توافق با ایران حتی ارزش مکتوب ماندن ندارد و باید پاره شود، هر چند همگان می‌دانند که بهانه‌گیری ترامپ چیزی جز رقیب‌افکنی نیست و برجام شروع خوبی برای آرام کردن این نسل پیرو تسخیرگران لانه جاسوسی بود. در این یک سال اخیر اینقدر حول برجام حرف زده‌اند و به تحلیلش نشسته‌اند که خلأ‌ها در این موضوع با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیست!
فقط می‌دانم چیزی از ١٣ آبان‌مان کم نکرد، بغضی از بغض‌های‌مان را به حب مبدل نکرد و مُهری بر دهان‌مان نکوبید که حتی معذب شویم برای مشت‌های گره شده و فریادهای مرگ‌آلودی که نثار سیاست‌های‌شان می‌کردیم.
اینکه کلید تدبیر به اعتراف خودی‌ها دری را گشود که نمای آن باغ بی‌ثمری است، بماند! اما کاش آنچه را تصویر می‌کنند ما نیز از لنز تلسکوپی به چشم می‌دیدیم.
هر چند این بین علاوه بر نداى تشویق سیاه‌لشکر موافقان، وقوف و رکودی عجیب نیز به ما رسید، چنانکه گاهی هوس می‌کنی بازی دلار و نوسان قیمتش مثل چندی پیش سر به سر اقتصادمان بگذارد ولی لااقل تکانی به این روز‌های تار عنکبوت بسته بدهد.
شاید تلخ باشد ولی برای خلاصه سال‌هاى اخیر چیزی جز بیت زیر ذهنم را قلقلک نمی‌دهد:
«در راه، کلید خانه را گم کردند
در راه کلید، خانه را گم کردند!»
امسال ١٣ آبان را مطمئن‌تر فریاد ‌زدیم، چون برای شک‌های‌مان بهانه‌های مستدل به پا کردند و اثبات شد رویای همکلامی با سران‌شان را که ناشی از تدابیر ناشیانه برخی بزرگان‌مان بود نمی‌توانند آنقدر‌ها هم آرمانی از آب در آورند و اعتبار و اصالتش به قدر همان رویا بوده و بس!
اصلا امسال باید صدای‌مان به مردمانی که چند روزی بعد از تلنگر هرساله ما در نیمه اول آبان، کشورشان صحنه انتخاب خواهد شد برسد. هر چند این صدا علی‌الظاهر ندای خصومت و تفرقه باشد اما آنان که پیام نامه رهبری به جوانان غرب را دریافتند، می‌فهمند اگرچه فریادمان لباس رزم بر تن دارد ولی در بطن آن ندای عطوفت موج می‌زند. و امسال یکی از مخاطبان اصلی ما، مظلومان آمریکایی خواهند بود. شاید چنین ترکیبی شما را متعجب کند اما یادمان نرود گاهی ظالم چنان مظلوم را آذین‌بندی می‌کند که ذهن‌ها برای اعتراض به ناکجا می‌رود!
این ناکجا نه به این معناست که ظلم‌های آشکار و خونین این سیاستمداران کاسه‌لیس یهود، فرع بر مقصود ماست اما گرگی که به فرزندانش رحم نکند نگاهش به طعمه‌ها چیزی جز دریدن نخواهد بود.  تبعیض نژادی؛ عنوانی که تا سال‌ها قبل در حق رای، درآمد و امکانات عمومی که حقوق بدیهى شهروندان است اثر مشهودتری داشت یا قانون دفاع مرگبار که سالانه جان ٢٨ هزار آمریکایی را می‌گیرد، چرا که به بهانه دموکراسی، در ازای ٥ درصد جمعیت جهان که در این حیطه ساکنند ٥٠ درصد از سلاح‌های غیرنظامی دنیا در اختیار آنهاست.
٥٠ میلیون هیسپانیک که بزرگ‌ترین اقلیت آمریکا هستند درآمدی برابر با ٦٤ درصد سفیدپوستان دارند و ٤٦ درصد از خانه‌دار‌های این کشور را تشکیل می‌دهند.در قتل‌های مکرر توسط پلیس که ٧٧ درصد آنها بی‌علت بوده، تاکنون قرعه همواره به نام رنگین‌پوستان این منطقه افتاده است!
٢٦٠٠ کودک، محکوم به حبس ابد و بدون عفو در زندان‌های ایالات متحده‌ هستند و سالانه حدود ٨٠٠ هزار گزارش ربودن یا گم شدن اطفالی که ٤٠ درصد آنها باز نمی‌گردند ثبت می‌شود. یک میلیون بی‌خانمان و بیش از 3 میلیون سالمند بالای ٦٥ سال زیر خط فقر هستند، همچنین در سال 2003 صد هزار گزارش بدرفتاری با این افراد تنها در ایالت کالیفرنیا ثبت شده است. تا پایان سال ٢٠٠٥ میلادی 12 میلیون و 500 هزار کودک و نوجوان پایین ١٨ سال زیر خط فقر بودند و به گزارش سازمان مبارزه با خشونت در آمریکا، هر 10 ثانیه یک کودک به جهت آزار و اذیت کشته می‌شود.
رتبه دوم اعدام در دنیا پس از چین و رتبه شصت‌وپنجم در تساوی حقوق و درآمد- چنانکه به ازای کار برابر، زنان ٦٦ درصد مردان دستمزد دریافت خواهند کرد- نیز متعلق به این کشور است.
همچنین محدودیت‌های انتخاباتی که زندانیان را فاقد حق رای می‌داند و طی یک سال تا ٢٠١٠ به بهانه اسناد هویت، نزدیک به 5 میلیون نفر از انتخابات محروم شدند.
به گزارش «اف‌بی‌آی» 659 میلیون مکالمه شنود شده است و وضعیت آزادی بیان را هم با مالکیت رسانه و مواجهه با قول یا فعلی که نشان‌دهنده تردید در هولوکاست باشد، می‌توان به عینه دید! همه این اشارات یعنى قابل حدس است که هیلادونالد مورد بحث ما براى منوی ویژه خود، خون مظلومان زیادی از داخل و خارج قلمروى حکومتش را به شیشه کرده و آماده سرو نیز خواهد کرد!

حسن رحیم‌پور ازغدی: ‌ به‌ هر صورت‌ باید میان‌ «اشراف‌ تام» (به‌ حدی‌ که‌ مشروعیت‌ و حق‌ تصرف‌ قوای‌ سه‌گانه، مشروط‌ به‌ خواست‌ رهبری‌ باشد) و میان‌ «نظارت‌ ایدئولوگ‌وار» که‌ هر دو را خود ایشان‌ طرح‌ می‌کند، جمع‌ کرد در غیر این‌ صورت‌ تناقضات‌ صریحی‌ در ذهن‌ جناب‌ آقای‌ منتظری‌ وجود دارد که‌ باید علاجی‌ بفرمایند. ایشان‌ خود به‌ تفصیل‌ در باب‌ حاکمیت‌ و اشراف‌ تام‌ و ولایت‌ اجرایی‌ رهبر در راس‌ کل‌ حاکمیت‌ بحث‌ و استدلال‌ فقهی‌ کرده‌ و اثبات‌ کرده‌ است‌ که‌ همه‌ امور حکومتی‌ در درجه‌ وظیفه‌ و اختیارات‌ رهبر است‌ و اوست‌ که‌ میان‌ رؤ‌سای‌ 3 قوه‌ و... تقسیم‌ کار و تفویض‌ اختیار می‌کند و هدایت‌ همه‌ آنها با اوست‌ و با دست‌ و چشم‌ (دخالت‌ و نظارت) باید مراقب‌ عملکرد آنان‌ باشد زیرا در برابر عمل‌ همه‌ آنها مسؤول‌ است  و اصولا‌ «ولایت» به معنی‌ حکومت‌ و امارت‌ و تولی‌ اجرایی‌ امور حکومتی‌ و تصرف‌ در آنهاست‌.
«فیطلق‌ علی‌ قائد القوم‌ وزعیمهم، الوالی‌ و الامام‌ و السلطان‌ و الحاکم‌ و الامیر به‌ عنایاتٍ‌ مختلفه‌ فهو والٍبحق‌ تصرفه‌ و امامُ‌ بوقوعه‌ فی‌ الاَمام‌ و سلطانٌ‌ بسُلطته‌ و حاکمٌ‌ بِحُکمه‌ و امیرٌ‌ بامره‌ فتدبر». یعنی‌ ولایت‌ فقیه‌ به‌ معنی‌ زعامت‌ و امامت‌ و جلوداری‌ و رهبری‌ و سلطه‌ حکومت‌ و فرماندهی‌ است‌ نه‌ نظارت‌ حاشیه‌ای‌ و انفعالی! «پس‌ ولایت‌ تشریعی‌ به‌ معنی‌ حق‌ تصرف‌ و فرماندهی‌ است‌ که‌ در عصر غیبت، متعلق‌ به‌ فقیه‌ عادل‌ عالم‌ به‌ حوادث‌ واقعه‌ و مسائل‌ زمان‌ و توانمند بر حل‌ آنهاست». و ولایت، همان‌ امامت‌ است‌ که‌ برای‌ فعلیت‌ 3 مرحله‌ دارد:
مرحله‌ اول: وجود صفات‌ ذاتی‌ و اکتسابی‌ که‌ صلاحیت‌ رهبری‌ را پدید می‌آورد.
مرحله‌ دوم: پیدایش‌ حق‌ شرعی‌ ولایت‌ و نصب‌ و جعل‌ الهی.
مرحله‌ سوم: فعلیت‌ یافتن‌ سلطه‌ در جامعه‌ و تحقق‌ خارجی‌ حکومت‌ که‌ در صورت‌ اطاعت‌پذیری‌ مردم‌ و بیعت‌ آنان‌ (یا نمایندگان‌شان) پیدا می‌شود و شرط‌ آن، تسلیم‌ اجتماعی‌ مردم‌ در برابر احکام‌ اوست‌ و مربوط‌ به‌ انقیاد امت‌ است‌ نه‌ صلاحیت‌ و حق‌ حاکمیت. به‌ عبارت‌ دیگر آقای‌ منتظری‌ «بیعت‌ مردم» را از باب‌ اطاعت‌پذیری، نه‌ در مرحله‌ ایجاد صلاحیت‌ رهبری‌ و نه‌ در مرحله‌ پیدایش‌ حق‌ شرعی‌ ولایت‌ و مشروعیت‌ بلکه‌ در مرحله‌ فعلیت‌ و تحقق‌ خارجی‌ حاکمیت‌ مطرح‌ کرده‌ است‌ که‌ می‌تواند برخلاف‌ نظریه‌ انتخاب‌ نیز دانسته‌ شود. این‌ ولایت‌ و رهبری‌ قطعا‌ منحصر به‌ عبادیات‌ یا احکام‌ شرعی‌ فردی‌ نیست‌ زیرا ایشان‌ مکررا‌ و به‌ دلایل‌ عقلی‌ و نقلی‌ تاکید کرده‌ است‌ که‌ دین‌ از دنیا و فقه‌ از سیاست‌ و حکومت‌ جدا نیست‌ و ولایت‌ فقیه‌ همه مسائل‌ حکومتی‌ (اعم‌ از قضایی، اجرایی‌ و قانونگذاری) را دربر می‌گیرد. ایشان‌ پس‌ از نقل‌ اجماع‌ از بسیاری‌ فقهای‌ شیعه‌ و سنی‌ در باب‌ حکومت‌ فقیه‌ عادل‌ و ولایت‌ او در امور مربوط‌ به‌ دین‌ و دنیا و معاد و معاش‌ مردم توضیح‌ می‌دادند که‌ حتی‌ بدون‌ نیاز به‌ ادله‌ نقلی‌ خاص، با ادله‌ عقلی‌ پس‌ از پذیرش‌ اسلام‌ و احکام‌ آن، به‌ ضرورت‌ حکومت‌ فقیه‌ عادل‌ می‌رسیم‌ و دست‌کم در 2 نقطه‌ از مباحث‌ ولایت‌ فقیه‌ می‌گویند که‌ بدون‌ نیاز به‌ بحث‌ متکلمانه‌ همچون‌ مرحوم‌ نراقی، حتی‌ با بحث‌ فیلسوفانه‌ و عقلی‌ می‌توان‌ ولایت‌ فقیه‌ را اثبات‌ کرد و: «اسلام‌ فقط‌ دنبال‌ آخرت‌ نیست‌ و تنها به‌ مباحث‌ عبادی‌ و فردی‌ در خانه‌ و مسجد نپرداخته‌ بلکه‌ به‌ سیاست‌ و اجتماع‌ و اقتصاد مرتبط‌ است. به‌ جمیع‌ حاجات‌ انسان‌ توجه‌ دارد و آن‌ تز استعماری‌ است. این‌ تصور از اسلام‌ را رسانه‌های‌ شوم‌ اجنبی‌ و عمال‌ استعمار نشر می‌دهند و وارد افکار عمومی‌ مسلمانان‌ و علما کرده‌اند. اسلام‌ از دوران‌ وضع‌ و طفولیت‌ و شیرخوارگی‌ تا مرگ‌ در باب‌ معارف‌ و اخلاق‌ و تکالیف‌ عملی حساسیت‌ نشان‌ داده‌ است‌ و راجع‌ به‌ علاقه‌های‌ اجتماعی، اقتصادی‌ و سیاسی، روابط‌ حکومت‌ با مردم، حقوق‌ مدنی‌ و جزائی‌ روابط‌ بین‌الملل‌ و... حکم‌ دارد و مقررات‌ شرعی‌ وضع‌ کرده‌ است».  «فالاسلام‌ دینٌ‌ واسعٌ‌ قد شر‌عت‌ مقرراته‌ علی‌ اساس‌ الدولهًْ‌ والحکومهًْ‌ الحقه‌ فهو دینٌ‌ و دولهًْ، و عقیدهًْ‌ و نظامٌ‌ و عبادهًْ‌ و اخلاقٌ‌ و تشریعٌ، و اقتصادٌ‌ و سیاسهًْ‌ و حکمٌ‌ و... هذا هوالفهم‌ الصحیح‌ الاسلام». بنابراین‌ تکلیف‌ ولایت‌ دینی‌ و حکومت‌ اسلامی‌ و دایره‌ اختیارات‌ ولی‌فقیه‌ روشن‌ می‌شود چون‌ ایشان‌ تصریح‌ می‌کند: «اسلام‌ دینی‌ است‌ با گستره‌ کامل‌ که‌ قوانین‌ آن‌ برای‌ تنظیم‌ دولت‌ و حکومت‌ طراحی‌ شده‌، بنابراین‌ اسلام، هم‌ دین‌ است‌ و هم‌ دولت، هم‌ طرز تفکر است‌ و هم‌ نظام‌ اجتماعی‌ و مدیریتی‌ و هم‌ عبادت‌ و اخلاق‌ و قانونگذاری‌ و اقتصاد و سیاست‌ و قضاوت‌ و... این‌ است‌ فهم‌ درست‌ از اسلام!».
ادامه دارد