بیش از 3 ماه از توفان ویرانگر در روستاهای آمل می‌گذرد اما هنوز وعده‌های مسؤولان تحقق نیافته و مردم خسارت‌دیده از توفان به انتظار وعده‌ها نشسته‌اند. به گزارش مهر، حدود 3 ماه پیش، بامداد جمعه ۱۲ شهریور ماه توفانی با سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت به همراه بارش شدید باران و رعد و برق شهرستان آمل را درنوردید و موجب تحمیل خسارت به تأسیسات شهرستان شد. بر اثر این توفان، سقف و سربندی حدود یکهزار واحد مسکونی، ۲۰ واحد مدرسه و مسجد، ۲۰ واحد کارخانه شالی‌کوبی، زمین‌های شالی و محصولات شالیکاران در شهرستان آمل متحمل خسارت شد. احمد منفرد، فرماندار آمل پیش‌تر با اعلام اینکه مجموع خسارت توفان ۱۲ شهریور ۳۱۸ میلیارد و ۴۸۲ میلیون ریال بوده با اشاره به بازدید مسؤولان کشوری از مناطق آسیب‌دیده آمل گفته بود خبرها و حمایت‌های خوبی از سوی مسؤولان استانی و کشوری به خسارت‌دیدگان تعهد شده است. به‌رغم این خوشبینی‌های فرماندار ویژه آمل و بسیاری از مسؤولان استانی و کشوری اما همچنان با گذشت 3 ماه از توفان هنوز اتفاق خاصی برای جبران خسارت روستاییان نیفتاده است و همچنان خسارت‌دیدگان توفان با مشکلات ناشی از آن دست و پنجه نرم می‌کنند. فرماندار آمل قبلا از توزیع ۲۲ تریلی ایرانیت در میان خسارت‌دیدگان توفان آمل خبر داده و گفته بود این میزان شامل ۱۲۵۰ ورق ایرانیت به مساحت ۲۸ هزار مترمربع بود که بخش مهمی از مشکلات شهرستان را پس از خسارت رفع کرد. البته این میزان آمار توزیع ایرانیت هم نتوانست جبران خسارت کند؛ به نحوی که در روستای پاشاکلا دابودشت آمل با توجه به اینکه خسارت زیادی را متحمل شد، متاسفانه جز یک منزل مسکونی، مابقی ساکنان ایرانیتی دریافت نکردند و همچنان منتظر حمایت مسؤولان هستند. بیشتر ساکنان این روستا که از عدم تحویل ایرانیت و بی‌توجهی مسؤولان شهرستان به روستای خود گلایه دارند، می‌گویند: چرا مسؤولان به روستاهایی که آسیب دیدند وعده‌های تسهیلات می‌دهند تا ما را دلخوش کنند اما بعد از گذشت ۳ ماه هیچ کمکی به ما نشده و باید زیر بار بدهی برویم؟ این روستاییان می‌گویند: وعده‌هایی که مدیران جهت پرداخت تسهیلات کم‌بهره در روزهای بعد توفان داده بودند محقق نشد.  محمد غلامی، ساکن روستای پاشاکلا دابودشت می‌گوید: نصف سقف خانه‌ام به طور یکجا بلند و به پایین انداخته شد و هیچ‌گونه سرپناهی در آن باران نداشتیم و به دلیل اینکه شغلی ندارم، مجبور شدم همان حلب‌های کهنه را مجدد روی سقف خانه‌ام نصب کنم و اکنون با بارش باران از سقف خانه‌ام آب چکه می‌کند. وی ادامه داد: در زمان توفان ۲۰ سانتیمتر آب در کف خانه‌ام نشست و فقط عکس و فیلم ضبط کردند و به ما وعده دادند که بزودی تسهیلات داده می‌شود. قاسم‌زاده، یکی دیگر از ساکنان این روستا می‌گوید: بعد از توفان ۱۰۰ درصد سقف خانه‌ام آسیب دید و 10 میلیون تومان بابت تعمیر سقف هزینه کردم که به ما وعده‌های مساعدت داده بودند اما عملی نشد. خانم حق‌پرست، از ساکنان این روستا هم می‌گوید: تمام زندگی من از جمله یخچال، پنکه و تلویزیون از بین رفت و تنها اقساط پرداختش برایمان باقی مانده است.  در همین حال، اصغر حمزه‌ای، دهیار روستای پاشاکلا دابودشت در گفت‌وگو با مهر گفت: پس از توفانی که ۱۲ شهریور اتفاق افتاد در اولین فرصت ساعت ۴ صبح از تمام منازل بازدید و سرکشی کردیم، عکس و فیلم گرفتیم، گزارشات اولیه را تهیه کردیم و چندین بار با بخشداری، فرمانداری و مسؤولان ذی‌ربط تماس گرفتیم که خسارت مردم زیاد است حتی بعضی منازل صددرصد خسارت ‌دیدند و اوضاع خوبی نداشتند به طوری که وسایل خانه خود را به خانه همسایه‌ها بردند. وی افزود: از طریق بنیاد مسکن بازدید و به تمام خانه‌ها سرکشی کردند. چندین بار گزارشات خود را به بخشداری، فرمانداری و بنیاد مسکن بردیم و تمام پرونده‌ها در بنیاد مسکن موجود است که چه تعداد خانه خراب شده و چه اندازه خسارت دیده‌اند. دهیار روستای پاشاکلا دابودشت افزود: هیچ ایرانیتی به ما ندادند. فقط یکی از ساکنان روستا به بنیاد مسکن مراجعه کرد و پس از ۲۴ ساعت پافشاری توانست ۶۰ عدد ایرانیت تحویل بگیرد. حمزه‌ای اظهار داشت: ۳۱منزل مسکونی، یک مسجد و یک مدرسه به طور کامل آسیب دیدند اما هیچ‌ اقدامی برای رفع مشکل منازل مسکونی نشد و فقط روز بعد توفان از روستا بازدید به عمل آمد. بخشدار دابودشت نیز گفت: درباره توفان ۱۲ شهریور ۳۰۰ پرونده تخریب سقف منزل مسکونی در بنیاد مسکن شهرستان تشکیل شد و ۶۰ درصد کل تخریب‌ها مختص این بخش بوده است که کمترین ایرانیت به این بخش تحویل داده شد. اوضاع مناطق توفان‌زده بخش‌های روستایی شهرستان آمل با گذشت 3 ماه از توفان همچنان حال ناخوشی دارد و بسیاری از خسارت‌دیدگان روستایی در انتظار تحقق وعده‌های مسؤولان نشسته‌اند تا با دریافت آن بتوانند مرهمی بر زخم‌های کهنه‌شان بگذارند.

 مسؤول دارالقرآن شرکت پالایش گاز شهید هاشمی‌نژاد از کسب مقام سوم تیمی نهمین دوره مسابقات قرآن کریم و نهج‌البلاغه بهار در بهار ویژه کارکنان و همسران شرکت ملی گاز توسط کارکنان این مجتمع گازی خبرداد. به گزارش روابط عمومی شرکت پالایش گاز شهید هاشمی‌نژاد، حسن مردانی با اعلام این خبر افزود: نهمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم و نهج‌البلاغه بهار در بهار امسال به میزبانی شهر یزد و با حضور 40 تیم از شرکت‌های تابعه شرکت ملی گاز ایران برگزار شد. وی اظهار داشت: نفرات اعزامی از پالایشگاه خانگیران در 2 بخش برادران و خواهران در رشته‌های حفظ تخصصی قرآن کریم، مفاهیم قرآن کریم و نهج‌البلاغه، قرائت تحقیق، ترتیل و اذان با دیگر شرکت‌کنندگان به رقابت پرداختند.
مردانی تصریح کرد: در پایان این مسابقات در بخش کارکنان، جواد مولوی حائز مقام اول رشته قرائت تحقیق شد. وی تاکید کرد: رضا صحبایی‌استاد، از دیگر کارکنان قرآنی مجموعه شرکت پالایش گاز شهید هاشمی‌نژاد در رقابت با سایر شرکت‌کنندگان، با اقتدار در سکوی دوم رشته حفظ کل قرآن کریم ایستاد و مجید علاقه‌بندحسینی مقام دوم حفظ تخصصی قرآن کریم را به دست آورد. مسؤول دارالقرآن پالایشگاه خانگیران همچنین گفت: در بخش همسران کارکنان، این شرکت حائز 5 مقام برتر شد. مردانی اضافه کرد: خانم‌ها معصومه فلاحی در رشته حفظ تخصصی 2 جزء قرآن کریم و زهرا پارسا در رشته مفاهیم نهج‌البلاغه در سکوی دوم مسابقات قرار گرفتند.
 

اقتصادنوین دومین بانک اسلامی جهان در گزارش نوامبر 2016 مجله «بنکر»
(The Banker) از برترین مؤسسات مالی و اعتباری اسلامی جهان، بانک «اقتصادنوین» در میان 20 بانک برتر مبتنی بر شریعت اسلامی، رتبه دوم را به خود اختصاص داد. در فهرست 20 بانک برتر اسلامی مجله بنکر، بانک‌هایی مورد بررسی قرار گرفته‌اند که از معاملات و عقود مبتنی بر شریعت اسلامی پیروی می‌کنند که براساس رتبه‌بندی این مجله معتبر، بانک اقتصادنوین پس از بانک قطر در رتبه دوم بزرگ‌ترین بانک‌های اسلامی جهان که بیشترین رشد در دارایی‌ها را داشته‌اند قرار گرفته و بانک‌هایی از کویت و اندونزی رتبه‌های سوم و چهارم را از آن خود کرده‌اند. این دهمین سال متوالی است که مجله بنکر فهرست برترین مؤسسات مالی اسلامی جهان را منتشر می‌کند. به نوشته مجله بنکر، رشد بانک‌های اسلامی طی 10 سال گذشته بسیار سریع بوده ‌است به‌گونه‌ای که در طول این مدت صنعت بانکداری اسلامی از یک صنعت در مقیاس کوچک به یک سیستم مالی در سطح جهانی تبدیل شده است.  

عرضه کارت‌های اعتباری جدید بانک ملت
بانک ملت در راستای تکمیل سبد خدمات بانکی و ارائه خدمات نوین به مشتریان نسبت به طراحی کارت اعتباری جدید تحت عنوان «شاپ کارت ملت» و راه‌اندازی شبکه فروشگاهی «ملت شاپ» اقدام کرده است.  کارت‌های اعتباری «شاپ کارت»، صرفاً در پایانه‌های فروشگاهی طرف قرارداد و عضو شبکه اعتباری پرداخت ملت (ملت شاپ) قابل استفاده است. بر این اساس، مشتریان می‌توانند در صورت استفاده از اعتبار کارت و انجام مراحل خرید نسبت به تسویه بدهی به صورت تقسیطی در قالب عقد مرابحه یا بازپرداخت یکجا اقدام کنند. «ملت شاپ» نیز به مجموعه‌ای از فروشگاه‌های دارنده پایانه‌های فروشگاهی طرف قرارداد با بانک ملت اطلاق می‌شود که در این طرح پذیرای کارت‌های صادره بانک برای مشتریان در زمان خرید کالا یا خدمات از آنها هستند. این مراکز تجاری و فروشگاه‌ها از طریق برچسب‌های ویژه‌ای که روی نمای بیرونی این مراکز نصب شده، به مشتریان اطلاع‌رسانی خواهد شد.

حمایت اداره کل گردشگری قشم از انجمن بانوان صنعت‌کار
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سازمان منطقه آزاد قشم گفت: حمایت از بانوان صنعت‌کار به عنوان سیاست ابلاغی مدیرعامل این سازمان در دستور کار این اداره کل قرار دارد.  عبدالجواد کمالی افزود: اولین نشست هم‌اندیشی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سازمان منطقه آزاد قشم با هدف حمایت از بانوان هنرمند این عرصه از جزایر قشم، هرمز و بندرعباس برگزار شد. وی گفت: در این نشست بر حمایت از کسب و کار بانوان در صنعت گردشگری، بازاریابی صنایع‌دستی و ارائه راهکارهای مناسب برای جذب سرمایه‌گذار و رایزنی  با صندوق کارآفرینی امید جهت اعطای تسهیلات برای اشتغال بانوان صنایع‌دستی و ایجاد مشاغل خانگی در راستای حمایت از بانوان تاکید شد. وی با تاکید بر توان بالای بانوان در حوزه صنعت گردشگری و صنایع‌دستی، گفت: یکی از سیاست‌های توسعه همه‌جانبه سازمان منطقه آزاد قشم، حمایت از فعالان اقتصادی در هنر صنایع‌دستی و فعالیت‌های خانگی در این جزیره است.


راه‌اندازی سرویس خرید اپلیکیشن از بازار مایکت برای مشترکان رایتل
سرویس خرید اپلیکیشن از بازار مایکت (Myket) برای مشترکان رایتل با برقراری ارتباط مستقیم با سامانه شارژینگ راه‌اندازی شد. به گزارش روابط عمومی رایتل، مایکت با همکاری رایتل، به صورت روزانه و در دوره‌های زمانی مختلف تعدادی اپلیکیشن کاربردی پولی را فقط برای کاربران رایتل به رایگان عرضه می‌کند. همچنین با سرویس مای‌گارانتی مایکت کاربران می‌توانند هرگونه نرم‌افزار یا بازی را براحتی خریداری کرده و در صورت عدم رضایت تا یک ساعت بازپس دهند. برای استفاده از این اپلیکیشن مشترکان اندرویدی رایتل می‌توانند نرم‌افزار مایکت را از
http://rightel. myket. ir/myket. apk دانلود و نسبت به نصب آن اقدام کنند.  لازم است پس از دانلود، مشترک با اینترنت سیمکارت رایتل خود وارد مایکت شده و پس از ایجاد حساب کاربری در مایکت، وارد برنامه شده و اپلیکیشن‌های ویژه رایتلی‌ها را به‌صورت رایگان دریافت کند.

محمد واعظی: بسیار گران و به طرز عجیبی بزرگ! این توصیفی است که اغلب خبرگزاری‌ها و منابع خبری غرب برای توافق ایران و شرکت هوافضا و صنایع دفاعی آمریکا
 – بوئینگ - به کار بردند. براساس متن «توافقنامه»‌ای که در تهران امضا شد 50 فروند هواپیمای 737 ماکس 8 اس، 15 هواپیمای 777-300 ‌ای‌آراس و 15 فروند بوئینگ 777-9 اس در طول 12 سال بناست به ایران تحویل شود. هواپیماهای سفارش داده شده بتدریج ساخته می‌شود و تناسبی با روابط سیاسی تحریمی ایران و آمریکا ندارد، به نحوی که مطابق متن توافق که هنوز بوئینگ از لفظ «قرارداد» برای آن استفاده نکرده، تا سال ۲۰۲۰ تنها تعداد ۱۵ فروند هواپیمای مدل 777-300  تحویل می‌شود و مابقی هواپیماها نیز در دوره زمانی سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۸ بتدریج ارائه می‌شود. تعداد و نوع هواپیماهای پهن‌پیکر که برای جابه‌جایی مسافر بین قاره‌ای ذیل توافق خریداری می‌شود مرتبط با نیاز داخلی نیست. با احتساب این موارد وقت خوبی برای تعمیق در موضوع قرارداد بوئینگ و حواشی آن است.
  محرمانه‌های تحریمی
این قرارداد مطابق مجوز دولت آمریکا که شهریور امسال برای بوئینگ آمریکا صادر شد و بر پایه شروط مندرج در این مجوز منعقد شده است. بر این اساس موارد مهمی همچون استفاده از هواپیماهای کذایی برای جابه‌جایی نیرو و استفاده در موارد نظامی و سایر تحرکاتی که مطابق میل و نظر دولت آمریکا خلاف قوانین تحریم‌ها قلمداد شود، از سوی ایران ممنوع شده است. جالب اینجاست که «عباس آخوندی» وزیر راه‌وشهرسازی در پاسخ به سوال رویترز پیرامون نگرانی‌ها در کنگره درباره همین موارد، اعلام کرده به تمام موارد مندرج در قرارداد پایبند است. با این وجود قطعا توافق با بوئینگ نیز شامل موارد «محرمانه»‌ای است که آمریکایی‌ها مکرر تاکید کرده‌اند بنا به احترام به خواست طرف ایرانی از فاش کردن متن آن معذور هستند.
  اقتصاد پیشمرگ سیاست
پس بسادگی استنباط می‌شود رونمایی از «توافقنامه مشروط» دولت ایران و بوئینگ آمریکا در بحبوحه «نقض برجام» و وضع تحریم‌های جدید، بیش از آنکه جنبه اقتصادی داشته باشد یک «نمایش سیاسی» پر سروصداست که معلوم نیست در انتها چیزی بیشتر از ماکت هواپیماهای بوئینگ دست خطوط هوایی ایران را بگیرد! کما اینکه هم‌اکنون 2 بوئینگ نو در فرودگاه مهرآباد پارک است اما مطابق تحریم‌ها اجازه بلند شدن از باند را ندارند!
در حقیقت دولت بیش از آنکه مطابق اعلامات تبلیغاتی به دنبال تبدیل «ایران‌ایر» به خط هوایی برتر جهان با بریز و بپاش دلاری در بحبوحه بی‌اعتباری برجام، باقی ماندن تحریم دلار و سوئیفت و بلوکه ماندن درآمد حاصل از فروش نفت ایران در سایر کشورها باشد نیاز به یک باج‌دهی بزرگ تبلیغاتی به نفع برجام و دولت آمریکا داشت تا جمهوری‌خواهان بدقلق را ترغیب به حفظ سرمایه سیاسی خود کند. در تایید همین موضوع می‌توان به مطلب مستند منتشر شده در روزنامه دولتی «ایران» به قلم رئیس سازمان هواپیمایی اشاره کرد: «قرارداد ایران و بوئینگ در فضای سیاسی متأثر از برخی نقض عهدهای دولت آمریکا نشانگر پویایی برجام به عنوان یک توافق بین‌المللی است».
اهمیت این موضوع زمانی مشخص می‌شود که بدانیم اغلب تحلیلگران صدور اجازه انعقاد قرارداد دولت ایران با بوئینگ توسط خزانه‌داری آمریکا را نوعی امتیازدهی دولت اوباما به دولت روحانی قلمداد می‌کردند اما با کنکاش در نوع قرارداد و کیفیت آن مشخص می‌شود روند مذکور ادامه سیاست امتیازدهی یکجانبه ایران به آمریکاست.
ضمانت کشکی!
با توجه به استقراض مکرر دولت از اقتصاد برای بزک چهره از هم پاشیده سیاست خارجی برجامی و تاکید بر ادامه امتیازدهی بی‌مزد و مواجب به آمریکایی‌ها، قول‌های بی‌پشتوانه عباس آخوندی در اخبار سراسری به مردم نیز قابل توجیه است. آخوندی همچون مدیری تازه‌کار که هنوز توفیق نیافته نظم حاکم بر جهان را مطالعه و شناسایی کند، ضمانت دوام توافق با بوئینگ را شکایت به دادگاه‌های بین‌المللی در صورت نقض عهد آمریکا اعلام کرد! انگار دولت بابت نیمه‌کاره ماندن قراردادهای توتال و پژو و شل و صدها شرکت دیگر که پس از اعمال تحریم‌ها بدون نگرانی، کار را برخلاف متون حقوق بین‌الملل رها کردند، میلیاردها دلار خسارت دریافت کرده است!
در بخش تامین مالی معامله 17 میلیارد دلاری دولت یازدهم نیز با توجه به برقراری تحریم‌ها، استقراض خارجی در دستور کار قرار گرفته است. برخی معتقدند بانک مرکزی چین به واسطه شرکت لیزینگ «BOC Aviation» و به اعتبار نفت ایران، تامین 10 میلیارد دلار از اعتبار این توافق را قول داده است. البته کمی پیش از این بوئینگ قریب به 2 میلیارد دلار در BOC Aviation سرمایه‌گذاری کرده که با این احتساب در بخش تامین مالی پروژه نیز باز با بوئینگ طرف هستیم که تابع قوانین تحریمی وزارت خزانه‌داری آمریکاست!
سفره ایرانی!
بوئینگ در بیانیه خود آورده است: «قرارداد با ایران استمرار 100 هزار فرصت شغلی در صنعت هوافضای آمریکا را تضمین خواهد کرد. در 51 ایالت آمریکا 13 هزار و 600 تأمین‌کننده و عرضه‌کننده قطعات شرکت هواپیماسازی بوئینگ فعال هستند که پیش‌بینی می‌شود در پی آغاز عملیات اجرایی قرارداد با ایران در این زنجیره تأمین، حفظ بالغ بر یک و نیم میلیون فرصت شغلی تضمین خواهد شد». اینها آخرین تلاش‌های تیم اوباما برای ایجاد جذابیت اقتصادی پیرامون برجام و جلب نظر همزمان دونالد ترامپ و کنگره به حفظ ایران به عنوان یک کشور نفتی با تیمی از سیاستمداران غربگرای قابل مدیریت در ذیل حریم کدخداست. کما اینکه ترامپ، سیاست اقتصادی اوباما را عامل افزایش بیکاری و ورشکستگی تولیدکنندگان داخلی دانسته و در نخستین اقدام قرارداد بوئینگ با ریاست جمهوری را به علت «گران‌فروشی» باطل کرده بود. حالا بناست بوئینگ با پول ایرانی‌های مقروض و بی‌ادعا و گرفتار در بحران بیکاری و رکود، 12 سال در آمریکا رونق اقتصادی ایجاد کند!
باج سبیل کدخدا
البته سیاست باج‌دهی اقتصادی به آمریکا برای ثمردهی سرفصل ادعایی«تنش‌زدایی» در میان غربگرایان قدمتی چند ده ساله دارد. در دولت هاشمی‌رفسنجانی نیز استقراض از دولت‌های خارجی به حد انبوه صورت گرفت تا خرج قراردادهای آنچنانی با شرکت‌های اروپایی و آمریکایی شود. حتی کار به جایی رسید که 50 درصد نفت ایران به صورت مستقیم و غیرمستقیم با شرکت‌های آمریکایی معامله می‌شد و دلالان ایرانی- آمریکایی نان‌شان در این معامله‌ها اساسی روغنی شده بود.
یادگار امام، مرحوم سیداحمد خمینی در برابر این سیاست کریه چنین موضع گرفت: «آیا آمریکا به ما گفت که دور دنیا راه بیفتیم و از هر کشور و دولتی که سر راه‌مان بود چند صد میلیون و چندین میلیارد دلار وام بگیریم و مملکت را زیر بار استقراض خارجی ببریم؟ یک مدت ایام ماه عسل بود، آقایان از دردسر جنگ فراغت یافته و پول‌های موجود را هزینه می‌کردند. دوستان انقلاب و نظام مرتبا حرص می‌خوردند و مضرات دریافت وام‌های سنگین خارجی را گوشزد می‌کردند اما آقایان در مصاحبه‌های خود دریافت هرگونه وجهی را از کشورهای خارجی تکذیب کرده و با قاطعیت می‌گفتند ما هیچگونه بدهی خارجی نداریم اما حالا اعلام می‌شود صحبت از 35 تا 40 میلیارد دلار بدهی است و هر چند هفته یکبار اخبار مربوط به نحوه پرداخت بدهی‌ها به آلمان، فرانسه، انگلیس، هلند، کره، ژاپن و بعضی ممالک دور و نزدیک در جراید چاپ می‌شود و یک نفر هم نیست که این روزنامه‌ها را بردارد ببرد بگذارد جلوی برادر دکتر عادلی رئیس کل سابق بانک مرکزی و دکتر نوربخش وزیر سابق دارایی و از آقایان بپرسد مگر شما نمی‌گفتید ما صنار به ممالک خارجی بدهکار نیستیم؟»
محرمانه‌های برجامی
اکنون دولت با علم به گرفتار شدن در دور جدید تحریم‌ها و انتظار برای افزایش محدودیت‌های اقتصادی، با سرمایه محدود ایرانیان ریسک‌های سیاسی آنچنانی می‌کند تا «برجام بی‌ثمر» را دست‌کم برای «استفاده انتخاباتی» حفظ کند و احتمالا شعار «هر ایرانی یک صندلی بوئینگ» را در بحبوحه رکود و تورم و بحران بیکاری جوانان و ورشکستگی تولیدکنندگان و کشاورزان و دامداران ایرانی عملیاتی کند!  آیا در چنین شرایطی بدهکار کردن اقتصاد ملی به ممالک خارجی و چرب کردن سبیل شرکت‌های آمریکایی با معاملات محرمانه‌ای که مثل روز روشن است در تور تحریم‌ها گرفتار می‌شوند، منطقی و هوشمندانه است؟ آیا دولت هاشمی رفسنجانی با اتکا به همین سیاست غلط در دام «سیاست مهار دوگانه» دولت آمریکا گرفتار نشد و ایرانیان را با  تورم 60 درصدی تنها نگذاشت؟ اگر غیر از این است به ملت بفرمایید نحوه تامین مالی قراردادهای اخیر چگونه بوده است؟ توافقات محرمانه با خزانه‌داری آمریکا را در اختیار نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی بگذارید! باور کنیم این «بچه برجام»‌های محرمانه منعقد‌شده تحت برجام محرمانه، یقه اقتصاد ایران را به این زودی‌ها رها نخواهد کرد.

امیر استکی: این‌روزها تحلیلی از وضعیت کنونی سیاست خارجی ایران بویژه مساله برجام توسط آقای دکتر «محمود سریع‌القلم» در رسانه‌ها منتشر شد؛ تحلیلی که 3 نکته محوری دارد؛ اول اینکه مساله هسته‌ای ایران تنها 10 درصد از مشکلات ایران با نظام غرب و به طور خلاصه آمریکاست و از این رو نباید انتظارات خاص و عام از برجام  با تبلیغات و برخوردهای احساسی بالا برده می‌شد. دوم اما این نکته مهم‌تر است که از اهرم‌های دوگانه ایران در مناسبات بین‌المللی برای امتیازگیری که همانا برنامه هسته‌ای و وضعیت منطقه باشد، اکنون برنامه هسته‌ای دیگر وجود ندارد و فقط وضعیت منطقه مانده است. سوم اینکه بهترین اهرم ایران در مقابل نظام بین‌الملل، غرب، شرق و همسایگان، «راضی و امیدوار بودن مردم ایران از زندگی است». مهم‌ترین پایه امنیت ملی ایران، راضی بودن مردم است.
به طور خلاصه این تحلیل و اظهارنظر به دنبال ترسیم وضعیتی از روابط بین‌الملل برای عام و خاص است. ترسیمی که به اعتقاد دکتر سریع‌القلم برای زدودن احساسات و انتظارات نابجا از دیپلماسی یک کشور ضروری است؛ به گونه‌ای که ایشان معتقد است «دقت کم تئوریک دستگاه دیپلماسی با رهیافتی که نسبت به ایران طی دهه گذشته در آمریکا انباشته شده بود و سایه انداختن روش سازمان مللی (سخنرانی و تنظیم قطعنامه) بر فرآیند برجام، باعث شد انتظارات غیرواقعی و تحلیل‌های احساس‌محور در ذهن بسیاری شکل گیرد و نمایش برجام مهم‌تر از محتوای آن شود. تاریخ روابط بین‌الملل نشان می‌دهد در فرآیند حل و فصل موضوعات مهم، حداقل تبلیغات به‌کار گرفته می‌شود. برای مخاطبان و جامعه مدنی ایرانی توجیه نشد که برجام، حل و فصل مسائل ایران و آمریکا نیست و حتی مقدمه‌ای بر گشایش مشکلات ایران و غرب و ایران و منطقه نیز نیست.» تا اینجا سخنان آقای سریع‌القلم یعنی اذعان به شکست تصویری از برجام که توسط دولت روحانی به ملت نمایانده شده است و  همچنین بیم دادن نسبت به عواقب عدم توجه به واقعیات بین‌الملل. در ادامه اما راهکاری که ایشان برای داشتن دستی متوازن در مناسبات بین‌المللی پیشنهاد می‌کند، همان بهترین اهرمی است که ایشان رضایت و امید مردم می‌داند؛ به عبارت دیگر دعوتی است به نگاه به درون.
به طور خلاصه، وی بعد از فهم اینکه اهرم‌های ایران در چانه‌زنی با قدرت‌های جهانی چه چیزهایی هستند و اینکه یکی از آن اهرم‌ها نیز به واسطه برجام از میان رفته است (و صد البته نباید انتظار غلط از این نابودی داشت) به ضرورت توجه به درون و افزایش رضایت و امید مردم رسیده است. مابقی تحلیل جناب سریع‌القلم هم به ذکر مثال و نمونه برای همین 3 نکته‌ای که بیان کردیم، اختصاص یافته است. این تحلیل یعنی سریع‌القلم با منطق پوزیتیویست حادی که دارد و از دل آن این روابط بین‌الملل اُلترارئالیسمی در می‌آید و خود منادی آن است مواجهه واقعی پیدا کرده و فهمیده آن مسیری که برای ما تجویز می‌کرده ره به ترکستان برده است؛ البته ان‌شاءالله که فهمیده باشد! نکته اساسی اما این است که جناب سریع‌القلم به عنوان مشاور عالی سیاست خارجی جناب حسن روحانی و کسی که دارای چنین تحلیلی است، چرا در همه تقریبا 3 سالی که دستگاه دیپلماسی کشور- که به ادعای ایشان دارای دقت کم تئوریک است- در حال ایجاد فضای غلط احساساتی و غیر واقع‌بینانه نسبت به مذاکرات هسته‌ای و نتایج محتمل آن برای مردم بوده، سکوت کرده‌است؟ چرا این بیم و تحذیر و تحلیل را در آن روزها برای عام و خاص بیان نکرد؟ مگر این نیست که به عنوان مشاور عالی رئیس‌جمهور و از آن فراتر به واسطه همکاری چندین ساله در مرکز پژوهش‌های استراتژیک مجمع تشخیص با جناب روحانی، امکان انتقال گسترده دیدگاه‌های خود به ایشان را داشته‌، به گونه‌ای که به اعتقاد بسیاری راهبرد سیاست خارجی دولت یازدهم تا حدود زیادی متاثر از دیدگاه‌های ایشان و تاثیرات‌شان بر شخص رئیس‌جمهور بوده است. اکنون و پس از تایید تلویحی ایشان به از بین رفتن برنامه هسته‌ای ایران آیا این پذیرفتنی است که بدون اشاره به تاثیر خود بر رویکرد سیاست خارجی دولت با توسل به ادبیات تحلیلی منفعلانه درصدد نشان دادن واقعیات نظام بین‌الملل به عام و خاص باشد و بار مسؤولیت وضعیت ایجاد‌شده را بر گردن دقت کم تئوریک دستگاه دیپلماسی و نبود فهم صحیح نزد عام و خاص از مناسبات بین کشورها در سطح جهانی بیندازد؟ آیا نمی‌شود حداقل این را گفت که اگر می‌دانستید و این روند را پیش‌بینی و درک می‌کردید، چرا قبل از مرگ سهراب نوشداروی خود را تجویز نکردید؟ حتی اگر مدعی باشید چنین کاری را هنگام مشورت به رئیس‌جمهور انجام داده‌اید باز پرسش ما به قوت خود باقی است: چرا همین کار را برای خاص و عام نکردید و روشن‌شان نکردید مساله به آن شکلی که دستگاه تبلیغاتی دولت ترسیم می‌کند نخواهد بود؟ اگر واقعا می‌دانستید و نگفتید، مساله‌ای است که قضاوت درباره آن با وجدان‌های خاص و عام خواهد بود، قضاوتی که قاعدتا قضاوت دلچسبی برای شما نخواهد بود هر چند ما ترجیح می‌دهیم درباره آن سکوت کنیم و اگر نمی‌دانستید و چنین تحلیلی را نداشتید پس آیا بهتر نیست همین ژست منفعلانه «من می‌دانستم»ی را که متاسفانه گریبانگیر جامعه علمی روابط بین‌الملل کشور نیز هست هم نگیرید؟