گروه سیاسی: اعتراضات جامعه کارگری نسبت به سیاست‌های تبعیض‌آلود دولت، به گلستان و کارگران معدن زمستان‌یورت منطقه آزادشهر رسید.
به گزارش «وطن امروز»، اعتراض فراگیر و پرحرارت کارگران به حسن روحانی در روز کارگر، یک واکنش خودجوش به وضعیت نامناسب معیشتی بود. کارگران با شعارهای اعتراضی نسبت به سیاست‌های دولت «عزاداری» کردند. حالا به فاصله چند روز پس از روز کارگر، در گلستان، منطقه آزادشهر و در کنار معدن زمستان یورت، خانواده‌های داغدار و کارگران خشمگین این بار با مشت و لگد به استقبال کاروان حسن روحانی رفتند و بسیار صریح اعتراض خود را نسبت به رئیس قوه مجریه اعلام کردند. روز چهارشنبه 13 اردیبهشت به علت ریزش بخشی از معدن یورت، ده‌ها کارگر زخمی و حدود 40 کارگر نیز در عمق 1800 متری محبوس شدند. درحالی که از همان دقایق ابتدایی توجه افکار عمومی به نجات کارگران مظلوم معدن معطوف شده بود اما حالا بعد از گذشت 5 روز امیدها برای زنده ماندن این کارگران تقریبا از بین رفته است. کارگران معدن می‌گویند با امکانات فعلی تیم جست‌وجو شاید تا 40 روز دیگر هم کارگران محبوس پیدا نشوند. خانواده‌ها و همکاران کارگران محبوس از وضعیت پیش آمده و رسیدگی‌ها و پیگیری این حادثه تلخ ناراضی هستند. آنچه بیش از سایر موضوعات موجب خشم آنها شده، مقایسه حادثه معدن یورت با حادثه پلاسکو است. آنها نحوه رسیدگی به حادثه پلاسکو و حادثه معدن یورت را تبعیض‌آمیز می‌دانند. از سوی دیگر این کارگران از بی‌توجهی‌ها نسبت به وضعیت نامساعد معیشتی خود نیز خشمگین هستند. کارگران یورت می‌گویند حقوق آنها زیر یک میلیون تومان است. آنها به خبرنگاران گفته‌اند هر سال تنها 6 ماه
تحت پوشش بیمه خدمات درمانی قرار می‌گرفتند. آنها از طلب وصول نشده خود خبر داده و گفته‌اند گاهی تا 6 ماه نیز حقوق نگرفته‌اند. همین بغض از تبعیض و خشم از بی‌توجهی نسبت به وضعیت معیشتی باعث شد تا آنها دیروز با مشت و اعتراضات صریح و گزنده به استقبال حسن روحانی بروند. حسن روحانی دیروز صبح به گلستان و منطقه آزادشهر یعنی محل معدن زمستان‌یورت رفت. براساس هماهنگی‌های صورت گرفته، دوربین‌های صدا و سیما به صورت زنده حضور کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری را پخش می‌کردند اما گویا برخلاف انتظار دولتی‌ها، کارگران معدن یورت و خانواده کارگران محبوس پذیرای روحانی نبودند.
به گزارش «وطن‌امروز»، براساس فیلم‌های منتشر شده از حضور روحانی در محل معدن یورت، به محض ورود ماشین روحانی به محوطه، کارگران و خانواده محبوسان به اعتراض به سمت ماشین روحانی هجوم آوردند. در بخشی از این فیلم‌ها دیده شد که برخی کارگران با مشت روی ماشین روحانی می‌کوبیدند. فیلم‌های مربوط به ترک محل محوطه معدن از سوی روحانی نیز حاوی صحنه‌های مشابه است. در یکی از این فیلم‌ها مشاهده می‌شود که فردی ناگهان روی کاپوت ماشین روحانی رفته و با مشت بر شیشه جلوی ماشین حامل روحانی می‌کوبد.
اما اعتراض کارگران یورت چه بود؟
برخلاف رویه معمول، خبرگزاری‌ها محتوای دقیقی از اعتراضات کارگران معدن یورت منتشر نکردند اما فیلم‌های منتشرشده تا حدودی دلیل اعتراض معدنچیان را آشکار می‌کند. در یکی از فیلم‌های منتشرشده، یکی از کارگران به نمایندگی از سایر کارگران معدن در مقابل حسن روحانی اعتراض می‌کند. متن پیاده شده از اعتراضات این کارگر به حسن روحانی در ادامه می‌آید:
«خوش آمدید ولی دیگر واقعا فایده‌ای ندارد. (یکی از اطرافیان: همه حرف‌هایت دروغ است) اصلا هیچ کدام از شما نمی‌دانید معدنکار یعنی چه؟ حالا یادتان افتاده و جمع شدید و آمدید. 40 نفر ما از دست رفت و 170 بچه بی‌پدر و 40 زن بیوه شدند. ما اصلا نمی‌دانیم می‌خواهیم چه‌کار کنیم. چرا ایمنی نداریم و هیچ‌کس پیگیر نیست؟
آقای عزیز! چند سال پیش ما آمدیم آزادشهر شکایت کردیم و همکاران شما ما را با باتوم زدند و فرار کردیم. پارسال پس از 14 ماه که حقوق نگرفتیم با زن‌های‌مان آمدیم فرمانداری اعتراض کنیم و حق‌مان را بگیریم. یعنی تو رئیس‌جمهور متوجه نشدی؟
 من 20 میلیون تومان از این شرکت طلبکارم ولی 10 هزار تومان پول در خانه‌ام نیست بچه‌ام را دکتر ببرم. آقای رئیس‌جمهور! کارگر این ذوب‌آهن یک میلیون تومان حقوق می‌گیرد (اطرافیان: 800 هزار تومان) وجدانا شما با یک میلیون تومان می‌توانی زندگی کنی؟
آقای رئیس‌جمهور! هر کس در این معدن کار می‌کند بعد از 20 یا 25 سال بازنشست می‌شود و یک میلیون و 400 هزار تومان حقوق می‌گیرد. با این حقوق بچه‌هایش ازدواج می‌کنند و هزار گرفتاری دارد و دیگر نفسی برای کار ندارد! چه‌کار کنیم؟ اینها همه آمدند اینجا آقای رئیس‌جمهور! خواهشی که از شما دارم. این معدن 1700 متر رفته بدون تهویه. مسؤولان ما کجا هستند؟ دیشب معاون استاندار می‌گوید معدن گاز نداشت، بیاورش اینجا ببینم کجایش گاز نداشت؟ دروغ می‌گویند همه‌شان. ما بخشدار نداریم، فرماندار نداریم، استاندار نداریم. در ساختمان پلاسکو  14 نفر مردند چه تشییع جنازه‌ای انجام دادید؟ چرا تشییع جنازه مردگان ما اینگونه شد؟ ساختمان پلاسکو 14 نفر مردند چه کار کردید در تهران شما؟ ولی اینجا 40 نفر مردند این تشییع جنازه‌شان چه شد. این مادران را نگاه کن. این خانمشه! 7 تا بچه دارند اینها. چه کار کنیم ما؟ به قرآن مجید نان نداریم بخوریم. (بغض) من دلم درد دارد، بگذار حرفم را بزنم. من داغ دارم، بگذارید حرفم را بزنم. همه‌شان مردند. 40 روز دیگر هم نمی‌توانیم جنازه‌ها را بیرون بیاوریم. همه بو گرفتند. آقای رئیس‌جمهور! تا الان کجا بودی؟ شما اصلا می‌دانید معدنکار یعنی چی؟ آقا بیمه ما را نمی‌ریزند. ما یک‌سال کار می‌کنیم بیمه 6 ماه برای ما می‌ریزند! بیمه ما را کتابخانه و آرایشگری می‌زنند و به ما سختی کار و زیان‌آور نمی‌دهند. بگذارید حرف بزنم، دلم درد دارد. تمام زن‌ها آمدند اینجا و یک هفته اینجا ماندند. اینها همه خانواده و بچه‌های‌شان اینجا هستند. (گریه) ما نمی‌توانیم دیگر در این معدن کار کنیم. نمی‌توانیم آقا! بگذارید من درد دارم و درددلم را بگویم. رئیس‌جمهور دیگر اینجا نمی‌آید. تا 50 نفر نمیرند دیگر رئیس‌جمهور اینجا نمی‌آید. به قرآن نمی‌آید. هیچ‌کس نمی‌آید درددل ما را بشنود».
روزنامه دولت: کار معدنچیان نبود!
اعتراض معدنچیان خشمگین به حسن روحانی و ضربات آنها به خودروی حامل روحانی بلافاصله در رسانه‌های منطقه‌ای و غربی منعکس شد. خبرگزاری فرانسه در گزارشی در این‌باره نوشت معدنچیان خشمگین به خودروی حسن روحانی ضربه زدند. البته در شرایطی که حمله اعتراضی کارگران به روحانی به خبر مهم رسانه‌های داخلی و خارجی تبدیل شده بود، روزنامه دولتی ایران در اقدامی عجیب مدعی شد آنها که به روحانی اعتراض کردند، نه کارگر معدن بوده‌اند و نه از اهالی منطقه(!) حساب توئیتر روزنامه حسن روحانی مدعی شد یک معدنکار (روزنامه دولت به اسم این معدنکار اشاره‌ای نکرده است) به آنها گفته است کسانی که به خودروی روحانی ضربه زدند نه کارگر معدن بوده‌اند و نه از اهالی آن منطقه و کسی آنها را نمی‌شناخت!
البته در حالی که روزنامه دولت تلاش می‌کند اعتراض کارگران به روحانی را سازماندهی رقیبان انتخاباتی حسن روحانی القا کند، حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر حسن روحانی پس از انتشار فیلم‌های اعتراض کارگران معدن یورت به روحانی، در توئیتر تلاش کرد از این اعتراضات آورده‌ای برای روحانی به‌دست بیاورد. او در توئیت‌هایی که بیشتر شبیه شعارهای انتخاباتی است مدعی شد روحانی می‌دانست کارگران به او اعتراض خواهند کرد اما رفت تا کارگران معدن یورت بر سر او داد بزنند!
 

مسعود فروغی : اگر انتخابات نزدیک نبود، مشاوران آقای روحانی سفر و بازدید از وضعیت معدن «یورت» را برای رئیس‌جمهور تجویز نمی‌کردند، آن وقت جناب روحانی شاید به‌جای اینکه فکر کند شعار «عزا عزاست امروز...» کارگران در مراسم روز کارگر، «حرف دل» و «درد واقعی» جامعه است، تصور می‌کرد دست‌هایی پشت پرده برایش برنامه‌ای طراحی کرده‌اند.
مجری مراسم آن روز از بالای تریبون، یک مشت فحش و تهدید به کارگرها روانه کرد اما «بازدید انتخاباتی» از اوضاع معدن یورت در استان گلستان و واکنش بی‌سابقه و دردناک معدنچی‌های بازمانده از حادثه اخیر و خانواده‌های‌شان به روحانی نشان داد اولا ماجرای مراسم روز کارگر صدای اعتراض عده‌ای کارگر یا بخشی از بدنه این قشر نبوده و ثانیاً عمق فاجعه بیش از تصور او است.
نارضایتی قشری که زحمت زیادی می‌کشد و درآمد کمی دارد شاید جدید نباشد، حتی مختص ایران و منطقه ما نیست اما آیا شدت اعتراض‌های فعلی هم طبیعی است؟ فیلم‌ها و عکس‌های منتشر‌شده از معدن یورت در لحظه بازدید رئیس‌جمهور تقریبا استثنایی‌ترین صحنه «اعتراض کارگری» به بالاترین مقام اجرایی کشور است، آیا در اوج مشکلات اقتصادی هم چنین اعتراض بی‌محابایی در حضور محافظان رئیس دولت قابل تصور بوده است؟ قطعا اگر قبل از این سفر تیم همراه روحانی پیش‌بینی چنین واکنش تندی را کرده بودند، ریسک چنین برخوردی را به تن نمی‌خریدند.
وقتی کارگر معدن عصبانی از اوضاع کار، بیمه، همکاران از دست رفته و خانواده‌های‌شان 4 دقیقه متوالی و با عصبانیت تمام روحانی را خطاب قرار داده بود، می‌شد تصور کرد مانند یک فردی که چیزی برای از دست دادن ندارد، فقط می‌خواهد صدای اعتراض جماعت را به رئیس دولت برساند. چرا برخلاف تمام صحنه‌های مشابه که ملاقات و بازدید یک مقام دولتی (بویژه اگر عالی‌رتبه باشد) از صحنه اتفاقات ناگوار و دردناک به صحنه ابراز درد دل بازماندگان حادثه به آن مقام تبدیل می‌شود، معدنچی‌ها و خانواده‌های داغدار با اعتراض‌های توفانی به استقبال رئیس‌جمهور رفتند؟
آیا اگر صدای اعتراض به کمبودهای اقتصادی وحشتناک مثل بیمه 3 ماهه و 6 ماهه در ازای یک‌سال کار طاقت‌فرسا در معدن قبل از این شنیده شده بود، حادثه دلخراش انفجار در معدن که برای نخستین‌بار اتفاق نیفتاد اینگونه به انفجار درد دل‌های مردمی منجر می‌شد؟
صدای انفجار معدن یورت مهیب بود اما وحشتناک‌تر از آن شنیدن صدای اعتراضی بود که تا امروز، هم به آن بی‌توجهی می‌شد و هم کتمان! انگار باید 40 مرد «صورت‌سوخته» جان بر کف می‌گرفتند و در عمق 1700 متری کوه مدفون می‌شدند تا بغض فروخفته‌ «کارگر 800 هزار تومانی» بترکد، بی‌خیال هیبت تیم همراه رئیس دولت شود و داد و فریاد کند. صدای اعتراضی که در کنار مدفن معدنچی‌های گلستانی شنیده شد، صدای اعتراض میلیون‌ها انسان دردمندی بود که حقوق «نجومی» را شنیدند، اگرنه قبل‌ترها کار در معدن در عمق 200 متری و با آب پرتقال نبود!
آوار انفجار روی دوش مردهای معدنچی سنگین است و همدردی بعد از واقعه توسط کسانی که با «حقوق‌بگیران نجومی» مماشات کردند و بدتر ذخیره انقلاب نامیدند، فایده‌ای ندارد. آن روزی که گفتید پیش مردم «شرمنده نیستیم»، آن روزی که گفتید وعده‌ای ندادید که عمل نکرده باشید، آن روزی که حقوق ماهانه 200 میلیونی را توجیه کردید، آن روز که به جای کارگر سیه‌چهره معدن با «آنتیک‌های کوه‌های بالاشهر تهران» عکس یادگاری گرفتید، آن روز که کارگر بیچاره را تهدید به خرد کردن دهانش کردید، آن روز که «مسکن‌مهر»ش را زهرمارش کردید، آن روز که با ماشین مدل بالای‌تان به میان کارگرها رفتید و درد دل‌شان را نشنیدید، آن روز که بیکاری و رکود اقتصاد و جیب مردم را نفی کردید، آن روز که به‌جای رفع مشکل نان مردم دعوای سیاسی کردید... آن روز «کیلو کیلو» تی‌ان‌تی و «گالن گالن» بنزین در دل دردمند کارگر زحمتکش گذاشتید تا با صدای انفجار معدن یورت همه‌ آنها بترکد.
کارگران کمابیش همیشه مشکل داشته‏اند؛ بعضی وقت‌ها کمتر، بعضی روزها مثل امروز بیشتر اما تحمل درد وقتی آسان‏تر می‏شود که ببینند دولت‌شان با آنها همدردی می‌کند نه اینکه وزیرش تجارت میلیاردی می‌کند و مدیرش نجومی می‌خورد و رئیس‌جمهورش از موضع تکبر و تفرعن برخورد می‌کند و آنها باید فقط سختی بکشند و بکشند.
دل آدم‌ها با سخنرانی درباره عبور از رکود و نفی وعده 100 روزه می‌شکند و با حقوق نجومی منفجر می‌شود، اگر دست آن رفیق و برادر و... را قلم کرده بودید، امروز به جای لگد به ماشین رئیس دولت، کارگر داغ دیده آغوش باز می‌کرد تا غم و غصه‌اش را به شما بگوید، چون «امید» داشت می‌شنوید.
این «امید» اما بازی سیاسی نیست که مشاوران برای شما بنویسند و جلوی «دوربین» آن را بازی کنید، این «امید» با عمل به دست می‌آمد، همان چیزی که برای انجامش 4 سال از دست رفت.
 

حسین قدیانی: ناظر بر آنچه دیروز در معدن زمستان یورت و چند روز پیش در متن مراسم سخنرانی حسن روحانی در روز کارگر رخ داد و از جمهور گرفته تا رئیس‌جمهور، همه هم دیدند و شنیدند، سخن بسیار است اما بیاییم بررسی کنیم متاثر از چه چیزهایی، کارگران همیشه صبور ما اینچنین بی‌تاب شده‌اند؟! قطع به یقین، جماعت کارگر، هیچ روزی بی‌مشکل نبوده لیکن در این 4 سال، حادث شدن 2 اتفاق به موازات هم، کاسه صبر کارگران ما را لبریز کرده است! نخست، ازدیاد مشکلات و اضافه شدن هرروزه مشکلی بر مشکلات قبلی، تا آنجا که به یکباره باید شاهد تعطیلی این همه کارخانه نام و نشان‌دار و نیز بیکاری این همه کارگر پرتلاش و بی‌ادعا باشیم! دوم، بدترین نوع مواجهه دولت اعتدال با قشر کارگر و اساسا همه اقشار به حیث اقتصادی ضعیف جامعه! می‌بینی کارگر، بیکار است و کارخانه، ورشکسته؛ رکود و عدم تولید و اشتغال هم بدل به مهم‌ترین معضل اقتصاد کشور شده، آنوقت آقای روحانی، چشم در چشم همین کارگر می‌دوزد و می‌گوید «ما شرمنده مردم نیستیم»! در مقوله تخلف یا فساد، در دولت ایشان، رسما رکورد زده می‌شود، آن وقت آقای روحانی به جای حداقلی از برخورد شایسته، موضوع را به یک «معوقه بانکی» ساده فرومی‌کاهند! در قضیه مدیران نجومی‌بگیر، دولت به جای عمل به وعده خود مبنی بر مواجهه بدون خط قرمز با فساد، از این جماعت 4 درصدی همیشه متوقع همیشه متوهم همیشه زیاده‌خواه، با عنوان «ذخیره و امانتدار» یاد می‌کند! و از معرفی فقط و فقط یک مدیر با حقوق کلان به دستگاه قضا، خودداری می‌کند! در کرمانشاه مردم با شعار «بیکاری، بیکاری، بیکاری» سخن خود و به عبارت بهتر درد خود را به گوش شخص آقای روحانی می‌رسانند اما ایشان، به جای یک کلمه همدردی با مردم، مدعی می‌شود با شعار، مشکلات حل نمی‌شود! و طرفه حکایت اینجاست که «با شعار، مشکلات حل نمی‌شود» حرف جمهور با رئیس‌جمهور است اما رئیس‌جمهور، حرف جمهور را به خودشان برمی‌گرداند! این همه را بگذارید کنار وزرایی که اشرافی‌ترین زندگی‌ها را دارند! اشرافی‌ترین رفتارها! اشرافی‌ترین گفتارها! اشرافی‌ترین خانه‌ها! اشرافی‌ترین ماشین‌ها! و یاللعجب! که اخیراً متوجه نوع خاصی از اشرافیت خانواده وزرا هم شدیم به نام «بیکاری اشرافی»! آری! در این نوع بامزه از بیکاری، دختر مظلوم آقای وزیر آموزش و پرورش، وقتی بیکار می‌شود، اقدام به واردات پوشاک می‌کند! و آقای جهانگیری هم در لباس معاون اول همین دولت و همین آقای روحانی، یک جوری می‌گویند کل اجناس وارداتی دختر وزیر، 200 میلیون بیشتر نبوده، که تو گویی 200 میلیون، برای مدیران دولت اعتدال، پول حساب نمی‌شود! نباید هم بشود! وقتی آقایان و دوروبری‌ها حدود همین رقم، هر ماه به عنوان حقوق و مزایا دریافت می‌کنند، نباید هم 200 میلیون را پول حساب کنند! خب! نتیجه این همه که برشمردم، چه می‌شود الا لبریز شدن صبر کارگر؟! بله البته! قبلا هم کارگران عزیز ما بی‌مشکل نبوده‌اند اما اینجا بحث بر سر دولتی است که با وجود ازدیاد مشکلات جامعه کارگری نسبت به همه گذشته‌ها، جوری رفتار و گفتار می‌کند کانه کارگر، رعیت است و دولتمرد، ارباب! و «ما شرمنده مردم نیستیم» دقیقا محصول همین نگاه ارباب ـ‌ رعیتی است! قدر مسلم و به دور از هر گونه خط‌کشی سیاسی، آنچه چند روز پیش در روز کارگر رخ داد و آنچه دیروز در معدن زمستان یورت، برای ما هم بسی تلخ و مرارت‌بار بود. اما جناب آقای روحانی! باور بفرمایید حوادث مدنظر، نتیجه رفتار و گفتار حضرتعالی و سایر شرکا در دولت اعتدال است! آری! زیادی که موضع از بالا به پایین داشته باشی، همین می‌شود که حتی کاسه صبر کارگر همیشه صبور را هم، عاقبت لبریز کنی!
آقای روحانی! با وجود این همه بی‌تدبیری و این همه نگاه از بالا به پایین به اقشار ضعیف جامعه، خواهش می‌کنیم مردم ما را این همه از جنگ نترسانید! «جنگ» همین نوع عجیب و غریب از دولتمردی شماست! وقتی 4 سال تمام، با ابتدایی‌ترین خواسته‌های این مردم، جنگ می‌کنید و با بدترین نوع ادبیات، جواب درددل‌های ایشان را می‌دهید، همین می‌شود دیگر! والله با وجود حافظان حریم امنیت کشور، خبری از سایه شوم جنگ بر سر این کشور نیست اما قبول بفرمایید سایه شوم بی‌تدبیری بیش از این صلاح نیست بر سر این کشور، سیاهه‌ای از سیمان بکشد! اصلا صلاح نیست! دارید خودتان وضع را می‌بینید دیگر!

گروه اجتماعی:  حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح دیروز (یکشنبه) در دیدار هزاران نفر از معلمان سراسر کشور، آموزش‌وپرورش را زیرساخت اصلی علم و تحقیق در کشور دانستند و با تأکید بر لزوم اهتمام جدی مسؤولان برای اجرایی کردن سند تحول آموزش‌وپرورش،  گفتند: وظیفه آموزش‌وپرورش تربیت نسلی «با ایمان، با وفا، مسؤولیت‌پذیر، دارای اعتماد به نفس، مبتکر، راستگو، شجاع، با حیا، اهل تفکر و اندیشه، عاشق کشور و نظام و مردم، و دوستدار مصالح کشور» است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، رهبر انقلاب اسلامی همچنین انتخابات را موضوعی حیاتی و برآمده از اندیشه مردم‌سالاری دینی در نظام جمهوری اسلامی دانستند و تأکید کردند: حضور همه مردم با سلایق مختلف سیاسی، در انتخابات ۲۹ اردیبهشت، ضامن حفظ اقتدار، ابهت و مصونیت کشور است و با چنین حضوری، دشمن هرگز نخواهد توانست هیچ غلطی در مقابل ملت ایران انجام دهد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با گرامیداشت یاد شهید آیت‌الله مطهری، آن معلم شهید را آموزگاری واقعی در گفتار، رفتار و سبک زندگی خواندند و افزودند: دشمنان بشر و کشور و اسلام، او را از ما گرفتند اما کتاب‌های آن بزرگوار پرورش‌دهنده ذهن و هدایت‌کننده به‌سوی معارف اسلامی است و باید از این آثار ارزشمند حداکثر استفاده را کرد.
رهبر انقلاب اسلامی سپس با اشاره به اهمیت و جایگاه معلم گفتند: قدرت، اعتبار و آبروی کشور بیش از هر چیز وابسته به نیروی انسانی است و معلمان هستند که سازنده نسل آینده و نیروی انسانی آن هستند.
ایشان با تأکید بر لزوم قدردانستن شأن و منزلت معلم و تکریم آن در جامعه گفتند: هزینه کردن برای معلم از وظایف مسؤولان و دولت است زیرا همانطور که بارها گفته‌ام هزینه کردن برای معلم در واقع، سرمایه‌گذاری است.
رهبر انقلاب اسلامی انجام مسؤولیت بزرگ تربیت نسل آینده را نیازمند افزایش آمادگی‌های معلمان دانستند و گفتند: بر همین اساس به مسؤولان تأکید می‌کنیم دانشگاه فرهنگیان را که تولیدکننده معلم است و اهمیت فراوانی دارد، جدی بگیرند و هر چه می‌توانند برای آن سرمایه‌گذاری کنند. ایشان با اشاره به نقش برجسته معلم در ترویج اخلاق و خصلت‌های خوب در دانش‌آموزان خاطرنشان کردند: معلمِ منیع‌الطبع، صبور، متدین و متین این خصوصیات را با رفتار خود به دانش‌آموزان منتقل می‌کند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای استفاده سیاسی از معلمان را در تعارض با شأن معلم دانستند و گفتند: از سال‌های دهه ۶۰ همواره به کسانی که قصد داشتند از معلمان مانند ابزار سیاسی استفاده کنند، اعتراض داشتم چرا که معلم، همچون الماسی قیمتی است که نباید آن را بازیچه قرار داد.
رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به قریب‌الوقوع بودن بازنشستگی جمع زیادی از معلمان، گفتند: برای جبران کمبود معلم باید ظرفیت دانشگاه‌های معلم‌پرور افزایش یابد و مراکز مسؤول، ضوابطی برای جذب معلمان قرار دهند تا افراد بدون حساب وارد آموزش‌و‌پرورش نشوند.
رهبر انقلاب اسلامی آموزش‌وپرورش را زیرساخت اصلی علم و تحقیق در کشور دانستند و گفتند: اگر آموزش‌وپرورش براساس برنامه‌ها و سیاست‌های صحیح حرکت کند، کشور از لحاظ علم و تحقیق غنی خواهد شد اما اگر چنانچه آموزش‌وپرورش به حال خود رها شود، این زیرساخت لطمه خواهد خورد و ضررهای ناشی از آن، غیرقابل محاسبه خواهد بود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با تأکید بر اینکه وظیفه آموزش‌وپرورش تربیت یک نسل است، خاطرنشان کردند: آموزش‌وپرورش باید تربیت نسلی با ایمان، وفادار، مسؤولیت‌پذیر، دارای اعتماد به نفس، دارای ابتکار، راستگو، شجاع، با حیا، اهل فکر و اندیشه، عاشق کشور و نظام و مردم و دوستدار مصالح کشور را هدف اصلی خود قرار دهد.
ایشان افزودند: لازمه اینکه نسلی محکم، قوی، با اراده، مبتکر، پیشرو و فعال تربیت شود، آن است که آموزش‌وپرورش زمینه مناسب را برای معلم، دانش‌آموز، اولیا و طراحان و نویسندگان کتاب‌های درسی فراهم آورد.
رهبر انقلاب اسلامی با هشدار درباره جریانی که به دنبال از بین بردن جایگاه و ارزش آموزش‌وپرورش و سلب اعتماد از این دستگاه بسیار مهم است، خاطرنشان کردند: این جریان از خارج کشور هدایت می‌شود و تنها راه مقابله با آن، برطرف کردن نقاط ضعف آموزش‌وپرورش و زمینه‌های نفوذ است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای یکی از اشکالات آموزش‌وپرورش را بیماری «دانشگاه گرایی» خواندند و گفتند: دانشگاه‌گرایی یک تفکر غلط و خطایی است که متأسفانه سایه آن از ابتدای ورود به محیط مدرسه تا پایان تحصیلات در آموزش‌وپرورش، بر سر دانش‌آموزان سنگینی می‌کند. ایشان خاطرنشان کردند: در کشور نیازهای فوری و ضروری غیرمرتبط با تحصیلات دانشگاهی بسیار زیاد است و بر همین اساس، بنده سال‌ها است که بر موضوع اهتمام به هنرستان‌ها و مراکز فنی‌وحرفه‌ای و تقویت آنها تأکید دارم.
رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به افراد زیادی که با تحصیل در هنرستان‌ها و مراکز فنی‌وحرفه‌ای و فراگیری مهارت‌های مختلف، اکنون صاحب شغل و زندگی هستند، این افراد را ثروت‌های ملی کشور دانستند و افزودند: ما نیازمند علم و تحقیق و پیشرفت علمی هستیم اما این موضوع بدین معنا نیست که همه دانش‌آموزان باید هدف خود را دانشگاه قرار دهند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به موضوع سند تحول آموزش‌وپرورش نیز اشاره کردند و با انتقاد از اجرایی نشدن این سند با وجود گذشت چندین سال از ابلاغ آن، گفتند: چرا سند تحول آموزش‌وپرورش تا به حال عملیاتی نشده است؟ تا چه زمانی باید منتظر آماده شدن نظام‌نامه‌های سند تحول بود؟
ایشان افزودند: من به‌طور جدی از وزیر محترم و مسؤولان می‌خواهم که موضوع اجرایی شدن سند تحول را پیگیری کنند زیرا آموزش‌وپرورش نیازمند تحول عمقی و به‌دور از تغییرات ظاهری است.
رهبر انقلاب اسلامی همچنین به موضوع پذیرش سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو از جانب دولت اشاره کردند و با انتقاد شدید از این موضوع گفتند: این سند و امثال آن، مواردی نیستند که جمهوری اسلامی ایران تسلیم آنها شود و امضای این سند و اجرای بی‌سر و صدای آن قطعاً مجاز نیست و به دستگاه‌های مسؤول نیز اعلام شده است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: به چه مناسبت یک مجموعه به اصطلاح بین‌المللی که تحت نفوذ قدرت‌های بزرگ نیز قرار دارد، به خود حق می‌دهد که برای ملت‌هایی با تاریخ و فرهنگ و تمدن گوناگون، تکلیف معین کند.
ایشان با تأکید بر اینکه اصل این کار غلط است، خاطرنشان کردند: اگر چنانچه با اصل کار نمی‌توانید مخالفت کنید، صراحتاً اعلام کنید که جمهوری اسلامی ایران در زمینه آموزش‌وپرورش، دارای اسناد بالادستی است و احتیاجی به این سند ندارد.
رهبر انقلاب اسلامی با گلایه از شواریعالی انقلاب فرهنگی گفتند: این شورا باید مراقبت می‌کرد و نباید اجازه می‌داد که کار تا جایی پیش برود که اکنون ما مجبور به جلوگیری از آن شویم.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: اینجا جمهوری اسلامی ایران است و در این کشور مبنا اسلام و قرآن است. اینجا جایی نیست که سبک زندگی معیوب و ویرانگر و فاسد غربی بتواند اعمال نفوذ کند. در نظام جمهوری اسلامی پذیرش چنین سندی، معنا ندارد.
رهبر انقلاب اسلامی سپس با اشاره به انتخابات ۲۹ اردیبهشت‌ماه، انتخابات در نظام جمهوری اسلامی را یک موضوع حیاتی و بسیار با ارزش دانستند و خاطرنشان کردند: انتخابات در نظام جمهوری اسلامی، برآمده از اسلام است و اینگونه نیست که «جمهوری» به «اسلام» الصاق شده باشد و اگر انتخابات نبود، امروز اثری از جمهوری اسلامی ایران باقی نمی‌ماند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای حضور عظیم مردم در عرصه‌های مختلف بویژه انتخابات را مصونیت‌بخش کشور و حافظ منافع ملت و موجب ابهت نظام در چشم دشمنان دانستند.
ایشان با یادآوری نمونه‌ای تاریخی از اقدام یکی از دولت‌های اروپایی در متهم کردن رئیس‌جمهور ایران و احضار وی به دادگاه در اوایل دهه 70 افزودند: با آنکه رئیس‌جمهور وقت روابط نزدیکی با آن دولت داشت اما همان دولت اروپایی او را متهم و احضار کرد و تنها عاملی که باعث عقب‌نشینی آن دولت اروپایی شد، تو دهنی بود که دریافت کرد، بنابراین دشمن، دشمن است و این دولت و آن دولت ندارد. رهبر انقلاب اسلامی با تأکید بر اینکه دشمن در هر موقعیتی که بتواند، زهر خود را خواهد ریخت و ملاحظه لفاظی‌ها را هم نخواهد کرد، افزودند: تنها مانع در مقابل اظهار دشمنی دشمن، حضور مردم در صحنه است زیرا ابهت یک کشور ۸۰ میلیونی با نیروی انسانی قوی و باهوش و دارای میلیون‌ها جوان، در دل دشمن ترس ایجاد می‌کند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: اگر می‌خواهیم ابهت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی حفظ شود و مصونیت آن باقی بماند، باید همه در انتخابات شرکت کنند.
ایشان افزودند: اگر چنانچه در انتخابات کوتاهی شود و عواملی زمینه‌ساز یأس مردم شوند، قطعاً کشور لطمه خواهد خورد و هر فردی هم که در این لطمه سهیم باشد، در پیشگاه پروردگار مسؤول خواهد بود.
رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به سلایق و دیدگاه‌های مختلف سیاسی و گرایش‌های متفاوت در انتخاب کاندیداها، خاطرنشان کردند: در انتخابات هرکس به هر نامزدی که بپسندد رأی می‌دهد اما موضوع اصلی و مهم، حضور همه مردم در پای صندوق‌های رأی است تا نشان دهند که آماده دفاع از اسلام و نظام هستند و مصونیت کشور را حفظ خواهند کرد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای تأکید کردند: اگر به لطف خداوند، این همت و اراده در مردم، با همین شدت و ابهت ادامه پیدا کند، دشمن هرگز نخواهد توانست در مقابل ملت ایران، هیچ غلطی انجام دهد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همچنین با اشاره به ماه شعبان و لزوم استفاده از فرصت نیمه‌شعبان برای مناجات و تقرب به خداوند، گفتند: ماه شعبان، ماه دعا و توسل و مقدمه ماه مبارک رمضان است و در ادعیه وارده آن، راه‌های سعادت و هدایت روشن شده است. پیش از بیانات رهبر انقلاب اسلامی، وزیر آموزش‌وپرورش در سخنانی روز معلم را نمادی برای حرمت نهادن به مقام تعلیم و تعلّم دانست و افزود: یک بار دیگر باید اندیشه، روش و منش شهید مطهری را در زمینه تعلیم و تربیت بازخوانی کرده و چراغ راه قرار دهیم.
دانش‌آشتیانی با بیان اینکه معلمان دارای بالاترین منزلت اجتماعی در جامعه هستند، گفت: نگاه به آموزش‌وپرورش باید هم در سطوح فرهنگی و سیاسی و هم در سطوح اجرایی متحول و نقش‌های جدید مدرسه و معلم بخوبی تدوین شود.
 

مسعود فروغی- میکاییل دیانی: چند هفته‌ای طول کشید تا بتوانیم قرار مصاحبه را هماهنگ کنیم. آقا کاظم تازه بابا شده است، آن هم دوقلو و طبیعتا وقت خالی‌اش خیلی کمتر از قبل است. «سبحان» و «ماهان» البته 50 روز زودتر از موعد هم به دنیا آمده‌اند و به مراقبت‌های بیشتری هم نیاز دارند. همین مساله باعث شده بود با تاخیر چند هفته‌ای زمانی هماهنگ شود تا بتوانیم همدیگر را ببینیم. مصاحبه را برای روز کارگر می‌خواستیم کار کنیم اما در روز کارگر تازه بهم رسیدیم؛ آنقدر هم آن روز برای کارگران تلخ شد که مصاحبه را نگه داشتیم تا چند روزی از «مزدور» خطاب شدن این قشر زحمتکش بگذرد و آن را منتشر کنیم. «کاظم عقلمند» همان آبدارچی معروف فضای مجازی مصاحبه‌شونده بود، فردی که از دردها و سختی‌ها به فضای مجازی پناه آورده و تلاش دارد با نشان دادن هر چه بیشتر خوبی‌ها، دردها را فراموش کنیم. برای همین بیشتر پست‌های اینستاگرامش درباره مسائل خوب و خوبی‌هاست اگرچه به قول خودش درد هم زیاد دارد و اگر بخواهد از مصیبت کارگران و کم‌درآمدها که خودش هم بخشی از این قشر است بنویسد، غم‌ها سر به فلک می‌کشد. حدود ساعت 4:30 بعدازظهر به محل کارش در خیابان الوند رسیدیم. داشت آبدارخانه را جمع و جور می‌کرد. از همان اول احساس نزدیکی کردیم؛ هم او، هم ما. گفت در اتاق بغل آبدارخانه بنشینیم و گفت‌وگو را آنجا انجام دهیم.
***
 مختصری از خودت بگو.
کاظم عقلمندم. متولد اول خرداد 63 و نزدیک 33 سالگی هستم.
 سربازی رفتی؟
سال 82 به خدمت سربازی رفتم. با سیکل رفتم ولی تازه دیپلم گرفته‌ام.
 متولد کدام شهر هستی؟
متولد تهرانم ولی اصالتا اهل سراب آذربایجان شرقی هستیم. در عبدل‌آباد در منطقه 19 متولد شدم، بزرگ شدم و زندگی می‌کنم. به قولی ما بچه پایینیم.
 از کی مشغول کار شدی؟
از 15 سالگی خیاطی می‌کردم قبلش هم مثل همه بچه‌های جنوب شهر دستفروشی. اول دبیرستان را خواندم و چون قبول نشدم دیگر ادامه ندادم و 4 تا 5 سال خیاطی کردم و بعد از آن به خدمت سربازی رفتم. حتی در ایام سربازی نیز کار می‌کردم و زمانی که مرخصی می‌گرفتم دوباره سراغ خیاطی می‌رفتم.
 کی آمدی اینجا؟
از مهر 87 به اینجا آمدم و از فضایش خوشم آمد و هر دو طرف از یکدیگر راضی بودیم و به کارم ادامه دادم.
 ورودت به فضای مجازی از کی بود؟
دنیای مجازی را آخرین روزهای سال 90 شروع کردم. خواهرم را در خرداد به علت سرطان از دست دادم. افسرده بودم، دنبال یک فضایی می‌گشتم که از این افسردگی دربیایم. سال 90 بود که با وبلاگ آشنا شدم و شروع کردم به نوشتن، طنز می‌نوشتم و در آن زمان که وبلاگ تقریبا از دور خارج شده بود، کم‌کم روزی 200 کامنت داشتم.
 اسم وبلاگت چه بود؟
«من بی‌تو» بود، اسمش عاشقانه بود ولی عاشقانه نبود، به عشق خواهرم بود اما بعد از مدتی بستمش.
 چرا؟
یک روز نگاه کردم دیدم من روزی 5 تا روزنامه می‌خواندم اما حالا نه تنها روزنامه نمی‌خوانم، شرکت را هم خاک گرفته و در حقیقت همه کار و زندگی‏مان مانده بود. وبلاگم را بستم.
 آنجا نوشته بودی شغلت چیست؟
در این وبلاگم نگفته بودم شغلم چیست. به تشویق دوستانی که در وبلاگ پیدا کرده بودم دوباره  یک وبلاگ راه‌اندازی کردم؛ کامنت‏دونی، آن را بستم و عنوان کردم هر کی هر چی خواند و خوشش آمد یک صلوات بفرستد. اسم صفحه‌ام را هم «این منم بی‌تو» گذاشتم که باز هم به خاطر خواهرم بود. بعد از خراب شدن بلاگفا وارد فیسبوک شدم. صفحه‌ای به اسم «تشکر می‌کنم از آفریننده‌های خوشی‌های کوچک» بود که هر کس یک تشکر از هر چیزی می‌کرد. من تشکر نکردم، نوشتم دلخوشی‌ای که هنوز بعد از 6 سال به آن نرسیده‌ام. من آبدارچی یک شرکت هستم و کارم نیز نظافت و دادن چای است. خیلی دلم می‌خواهد یک روز که در آبدارخانه می‌نشینم یک میهمان یا یکی از همکاران به من چای بدهد، در حالی که این کار وظیفه من است. فکر می‌کنم در مجموع  پستم در آن صفحه فیسبوک 400 تا 500 هزار بار لایک خورده بود، چرا که در همه جا پخش شد و بیش از 5 تا 6 هزار جا آن را به اشتراک گذاشتند.
 پس اینجا اولین‌بار گفتی آبدارچی هستی؟
نه در وبلاگ دوم یک بار نوشتم «بچه‌ها به نظرتان شغل من چیست؟» و در همان پست نوشتم هفته بعد شغلم را اعلام می‌کنم. کامنت‌هایی که در این باره آمده بود اکثرا تصور می‌کردند من کارمند پشت میزنشین هستم که بیکار است. حتی عده‌ای هم می‌گفتند من کافی‌نت دارم. در ادامه مطلب آن پست نوشته بودم «من آبدارچی‌ام».
 مخاطبان برای آبدارچی بودنت سند یا تصویری نخواسته بودند؟
خیر! از همان ابتدا همه حرف‌هایم را قبول داشتند.
 تاریخ ورودت به فیسبوک دقیقا چه زمانی بود؟
دقیقا به خاطر ندارم ولی تاریخ ورودم به اینستاگرام 7/7/94 بوده است. یک سال و نیم تا دو سال هم در فیسبوک بودم.
 پس در فیسبوک شناخته شدی؟
آنجا دیگر همه مرا شناختند. دو شب بعد از آن پست مسیح علی‌نژاد به من پیشنهاد مصاحبه داد و این اولین پیشنهاد مصاحبه بود ولی قبول نکردم، برای هر کسی مصاحبه کردن جذاب است، دوست داشتم مصاحبه کنم اما دوست نداشتم مصاحبه‌کننده‌ام مسیح علی‌نژاد باشد.
 با مشورت کسی قبول نکردی با مسیح علی‌نژاد مصاحبه کنی؟
خیر! خودم متوجه مساله بودم و به همین دلیل قبول نکردم.
 هنوز در فیسبوک پست می‌گذاری؟ چون فیسبوک دیگر از بورس افتاده...
خیر! الان دیگر کسی در فیسبوک فعالیت زیادی ندارد، من هم ندارم.
 معروفیتت در فضای مجازی به افزایش درآمدت منجر شد؟
خیر! هیچ ارتباطی نداشت، الان نیز همانگونه است.
 در فیسبوک چی می‌نوشتی؟
در صفحه خصوصی‌ام در فیسبوک باز هم طنز می‌نوشتم. البته آن زمان دیگر دوستان می‌دانستند شغلم چیست، به همین دلیل خط اول پست‌هایم می‌نوشتم «روزمرگی‌های یک آبدارچی» هر چند روزمرگی‌ها خودش بار منفی دارد و کلمه مناسبی نیست ولی این کلمه برند من شده و دیگر نمی‌توانم آن را تغییر دهم. می‌نوشتم روزمرگی‌های یک آبدارچی و در آن پست می‌نوشتم مثلا امروز دو میهمان داشتیم و چای دادم. دوباره چند روز می‌گذشت و یک پست طنز می‌گذاشتم. بعد یک پیج ساختم با همان نام «روزمرگی‌های یک آبدارچی» اینگونه هم نبود که همیشه آنلاین باشم، 3 روز یک بار یک پست جدید می‌گذاشتم. فیسبوک هم مشکلات فیلترشکن و... را داشت و دقیقا در تاریخ 7/7/94 در اینستاگرام اولین پستم را گذاشتم و در فیسبوک نوشتم که به اینستاگرام می‌روم. ظرف 2 یا 3 روز به عدد هزار فالوئر رسیدم و به سرعت هم به 3 هزار فالوئر رسیدم که وقتی به این میزان رسیدم، هم خبرگزاری مهر و هم خبرآنلاین، هر دو در یک روز به من پیشنهاد مصاحبه دادند و مصاحبه کردم. مصاحبه را انجام دادم و بعد از آن تعداد فالوئرهایم به 8 تا 9 هزار رسید و بعد از آن علی ضیا برای شب یلدا مرا دعوت کرد و اولین‌بار جلوی دوربین رفتم. همیشه فکر می‌کردم جلوی دوربین بودن کار بسیار سختی است. اولین‌بار که علی ضیا به همراه تصویربردارشان آمد و دوربین را جلویم گرفت، ترسم ریخت. فکر می‌کنم برای شب یلدا بود که 3 یا 4 دقیقه رسانه ملی تصویر مرا در سال 94 نشان داد. دقیقا زمانی که توپ سال تحویل به صدا در آمد، تعداد فالوئرهایم 40 هزار بود. مطالب مختلف رسانه‌های مختلف به بالا رفتن تعداد فالوئرهایم کمک می‌کرد.
 با توجه به این مسائل، رفتارت تغییری نکرد؟
خیر! ذوق داشتم ولی رفتارم تغییر نکرد. علی ضیا به اینجا آمد و فیلمبرداری کرد و به دفتر مدیرمان هم رفت. از سوی دیگر مردم در خیابان با من عکس می‌اندازند. همکارانم هم برای‌شان عادی شده است. الان 181 هزار فالوئر دارم.  البته تا عید 120 هزار بود و دیگر بالا نمی‌آمد. از زمانی که فرزندانم به دنیا آمدند، تعداد لایک‌هایم بسیار افزایش داشته است. نرمال لایک‌هایم باید 10 هزار تا 11 هزار لایک باشد ولی الان ساده‌ترین پست‌هایم بالای 20 تا 30 هزار لایک دارد.
 تبلیغات هم می‌گیری؟ پول این تبلیغات را چه می‌کنی؟
وقتی به 96 هزار فالوئر رسیدم، تبلیغاتم را شروع کردم و تنها 2 ساعت پیج‌های خوب را معرفی می‌کردم. قبل از آن پیشنهاد تبلیغات داشتم ولی اصلا از این کار متنفرم. حتی زمانی که تلویزیون نیز آگهی پخش می‌شد، خوشم نمی‌آمد. می‌خواستم پیجم به 100 هزار فالوئر برسد بعد از آن بفروشم و درآمدش را هم صرف بیماران سرطانی کنم، چرا که خواهرم نیز به خاطر سرطان از دنیا رفت. این تصمیم را  زمانی که تعداد فالوئرهایم 3 هزار بود، گرفتم، چرا که همان زمان 2 خبرگزاری با من مصاحبه کردند و بعد دیدم همه روزنامه‌ها و مجلات درباره من می‌نویسند و همه صفحه مرا تبلیغ می‌کنند. بعد از آن تصمیم گرفتم اگر تعداد فالوئرهایم به 100 هزار برسد، پیجم را ‌بفروشم اما بعد تصمیم گرفتم تبلیغ بگیرم و پول تبلیغ‌ها را به امور خیریه اختصاص دهم.
 آخر هر پست یک هشتک صلوات می‌گذاری. این هم ادامه همان صلوات برای خواهرت است؟
بله! برای شادی روح او است. البته خواهرم بیشتر از اینها به من کمک کرد و الگوی من برای زندگی است.
 یک سوال مهم؛ چه زمانی ازدواج کردی؟
27 فروردین 94 ازدواج کردم؛ 6 ماه قبل از اینکه اینستاگرام را ایجاد کنم. البته در دورانی که اینستاگرام داشتم، با همسرم نامزد بودیم. آذرماه 92، نامزد داشتم و منزل همسرم هم در شهرستان بود و حتی در خواستگاری هم صحبتی از فضای مجازی نکردم. ازدواج‌مان نیز به صورت سنتی بود و همسرم دخترعموی مادرم است و در شهرستان نیز اینترنتی وجود ندارد که بخواهم درباره فیسبوک و... صحبت کنم. از ازدواجم هم بشدت راضی‌ام، فکر می‌کنم همسرم هم از من راضی باشد. [خنده جمع]
 الان همسرت با این مساله که همیشه در فضای مجازی هستی، مشکلی ندارد؟
خیر! اوایل شاید کمی مشکل داشت ولی الان با وی صحبت کرده‌ام و دیگر مشکلی نیست.
 برای صفحه‌ات قانون خاصی هم داری؟
نه! فقط اینکه هیچ‌کس بی‌احترامی و توهین نکند. این خط قرمز من است. من مذهبی هستم و دوست دارم هم خودم اخلاق‌مدار باشم و هم همه کسانی که به صفحه‌ام می‌آیند.
 کمی درباره این پروسه کار خیری که می‌کنی صحبت کنیم، دقیقا چه می‌کنی؟
هیچ! پول تبلیغاتی که می‌گیرم را به نیازمندان می‌رسانم؛ همین! اوایل یک بار جمع کردم دادم محک بعد یک بار جمع کردم دادم دهش‌پور، الان هم مستقیم می‌دهم به خانواده بیماران. البته من از فردی که مهرطلب است متنفرم. یعنی از افرادی که می‌گویند تبلیغ می‌کنم ولی می‌خواهم پولش را به نیازمندان بدهم، به همین دلیل با من همکاری کنید، متنفرم. هیچگاه این کار را نکردم و من تنها شروع کردم به تبلیغ تا اینکه پول تبلیغات را جمع کردم و خرج بیماران سرطانی کردم. اولین‌بار بعد از تبلیغات پست گذاشتم و کل ماجرای زندگی‌ام را گفتم و عنوان کردم که تبلیغات را به نیت خواهرم انجام دادم و می‌خواستم در ابتدا پیجم را بفروشم که این کار را نکردم و تبلیغات را در آن به عشق خواهرم انجام می‌دهم و از مخاطبان خواستم هر کس دوست دارد، برای خواهرم صلوات بفرستد. سه بار هزینه تبلیغات را چون نیتم بیماران سرطانی بود، به خیریه دادم و بعد از آن دیگر هزینه‌ها را به خیریه‌ها نمی‌دهم، بلکه پول را مستقیم به یک بیمار می‌دهم ولی ریز مسائل را در پیجم نمی‌نویسم، چرا که فایده‌ای ندارد و حالت ریا می‌شود.
 چگونه تبلیغ این کار را می‌کنی که دیگران تشویق شوند؟
هیچگاه نرفتم دستم را گردن یک بیمار سرطانی بیندازم و عکس بگیرم. بعد از مدتی به این نتیجه رسیدم که همه دیگر بیماری سرطان را می‌شناسند، چه لزومی دارد حتما به این بیماری بپردازم، به همین دلیل رفتم بیماری‌های مختلف مانند بیماری پروانه‌ای را معرفی کردم تا مردم را با آن آشنا کنم، من قولی که به خواهرم داده بودم را انجام دادم و آن مبلغ را صرف بیماران سرطانی کردم.
 این مساله را که متاسفانه تعداد افرادی که نیازمند کمک هستند، بسیار زیاد است قبول داری؟ خب! تو می‌توانی بیش از این کار کنی!
بله! متاسفانه بیماران زیاد هستند. من فقط معرفی می‌کنم. اصلا عده‌ای نمی‌دانند بیماری پروانه‌ای چیست و من تنها معرفی می‌کنم. یک فردی که خودش می‌گفت تازه شرایط بدنی خوبی دارد و کمترین باند را استفاده می‌کند، می‌گفت هر باند هزینه‌ای 250 هزار تومانی دارد، این فرد هم خودش بیمار بود و هم خواهرش. دولت نیز تنها یک باند در ماه به هر بیمار پروانه‌ای می‌دهد.  همین بیماری که گفتم پدرش هم فوت شده و قبلا هم کارگر بوده و 8 تا خواهر و برادر هم هستند. چون نمی‌توانستند هزینه درمانش را تامین کنند، مجبور بودند روی زخم‌شان را چسب و باند معمولی بزنند و چند روز بعد هم آن را جدا کنند و من در پیجم تنها این بیماران را معرفی می‌کنم و عنوان می‌کنم هر کس می‌تواند کمک کند، هر کس هم که نمی‌تواند حداقل از نزدیک با آنها آشنا شود. الان بیشترین پیشنهادی که به من می‌دهند این است که می‌گویند در صفحه‌ام شماره کارت بنویسم و مردم به شماره کارت من پول بریزند و می‌توانم بگویم اگر این کار را انجام دهم، ظرف مدت کوتاهی حداقل 100 میلیون تومان پول جمع کنم اما این کار را نمی‌کنم.
 چرا این کار را انجام نمی‌دهی؟
پول تبلیغاتی که انجام می‌دهم را به یک نیازمند می‌دهم و این پول خودم است و اگر آن فرد به من دروغ گفته باشد، من می‌دانم و آن فرد و خدا ولی اگر شما به من پولی بدهید و بگویید آن را به یک نیازمند بدهم، من برای هر یک ریال آن، آن دنیا مدیون شما می‌شوم و این کار را انجام نمی‌دهم.
 مشخص است مساله حرام و حلال برایت خیلی مهم است؟
قطعا! در خانه‌ای بزرگ شدم که پدرم کارگری کرده و با عرق جبین من را بزرگ کرد و یک لقمه حرام به من نداد، من هم از بچگی کارگری کردم که لقمه‌ام حلال باشد.
 حالا اگر مردم هم به تو بگویند راضی هستند که این پول را به تو می‌دهند، چرا این کار را نمی‌کنی؟
بله! اگر هم بگویند راضی هستند به آنها می‌گویم که اطراف خودشان را نگاه کنند و به نیازمندان نزدیک خودشان کمک کنند.
 روز کارگر است، ما هم به همین دلیل سراغ تو آمدیم. شاید از اینجا بحث‌های‌مان هم جدی‌تر باشد. کارگران تقریبا پرجمعیت‌ترین طیف اجتماعی و کم‌درآمد‌ترین آنها هستند. به نظرت وضعیت آنها چطور است، اصلا از فضای کلی جامعه از نظر اقتصادی چه حسی داری؟
خب! طبیعتا مشکلات اقتصادی زیاد است اما من شاکر هستم. زندگی در شرایط فعلی مخصوصا برای قشر کارگر کار سختی است، چرا که گاهی درآمد به اندازه هزینه‌ها درنمی‌آید و حتی شخصا هم از خیلی خواسته‌هایم می‌گذرم. زمانی که بیرون می‌رویم، شاید 10 بار از جلوی جگرکی و معجون‌فروشی می‌گذریم، مجبور هستیم روی‌مان را به آن طرف کنیم و به جای دیگری نگاه کنیم، چرا که نمی‌توانیم به همه خواسته‌های‌مان برسیم. قشر کارگر که من هم جزوش هستم امروز وضعیت خوبی ندارد، زندگی‌اش سخت می‌گذرد؛ حالا باز من وضعیتم به نسبت دیگران خیلی بد نیست. من اجاره خانه نمی‌دهم، طبقه دوم خانه پدرم زندگی می‌کنم و از زندگی‌ام راضی‌ام و خدا به زندگی‌ام بسیار برکت می‌دهد اما خب، می‌دانم و در محله‌هایی زندگی می‌کنم که سختی مردم را می‌بینم.
 این مسیری که تو طی می‌کنی هم البته باعث شده خیلی خدا کمکت کند.
همه فکر می‌کنند من به دیگران کمک می‌کنم در حالی که من با خدا معامله می‌کنم. در زندگی‌ام دیده‌ام وقتی یک کمکی به دیگران می‌کنم، خدا 1000 برابر آن را برای من جبران می‌کند و شعار نمی‌دهم.
 این مساله که عنوان می‌شود وضع اقتصادی بد است را قبول داری؟
طبیعتا دارم! می‌بینم. ما دو جور آدم داریم؛ یک سری افراد داریم که مدام بالای دستی خودشان را نگاه می‌کنند و می‌گویند نداریم. یکسری افراد دیگر داریم که نه وضع‌شان واقعا خوب نیست، واقعا پولی ندارند و نیازمند هستند که قشر کارگر با اینکه شاید بیشتر از همه زحمت بکشد در همین دسته است و کارگران خیلی دوست دارند شرایط برای‌شان تغییر کند و وضعیت بهتر شود. کارگران از وضعیت ناراضی هستند و حقیقتا برخوردهایی هم که با آنها می‌شود شایسته نیست.
 «کارگر» به نظر من انسان شریفی است اما مساله‌ای در جامعه ما وجود دارد مبنی بر اینکه برخی مشاغل مانند رفتگری و آبدارچی بودن، جزو شغل‌های کم‌درآمد و رده پایین جامعه محسوب می‌شود، به نظرت این مساله درست است؟
کسی می‌رود کار رفتگری و آبدارچی را انجام می‌دهد که معمولا در آن شرکت کمترین سواد تحصیلی را دارد.
 به نظرت چون فردی سطح سواد پایین دارد و چنین مشاغلی را انتخاب می‌کند، باید به وی بگوییم شغل سطح پایینی دارد؟
خب! حقوق کمی می‌گیرد و اگر آن فرد مجبور نبود، هیچگاه نمی‌آمد جارو دست بگیرد. من اگر درس می‌خواندم که هیچگاه آبدارچی نمی‌شدم ولی شرایط به گونه‌ای بود که نتوانستم درس بخوانم و با مدرک سیکل به اینجا آمدم. البته به صورت شبانه درس خواندم و دیپلم گرفته‌ام. من تنها کاری که کردم این بود که با این شغل زندگی کردم، چرا که تحصیلات نداشتم، پارتی هم نداشتم و از طرف دیگر پدر میلیاردر هم نداشتم و خودم هم گنجی پیدا نکردم و تنها راه من همین شغل است و یاد گرفتم با این شغلم زندگی کنم و بسازم، چرا که عمرم در حال گذر است.
 وقتی یک بخشی از خدمات زندگی افراد را رانندگان تاکسی، رفتگران و آبدارچی‌ها انجام می‌دهند، قطعا این شغل هم نیاز جامعه است و هم قابل احترام ولی اینکه گفته شود این شغل در سطح پایینی قرار دارد، درست نیست، در حالی که در برخی کشورها افراد با افتخار می‌گویند شغل‌شان رفتگری است، چرا در ایران اینگونه نیست؟
من خجالت نکشیدم و گفتم، مردم هم استقبال کردند. متاسفانه عده زیادی این کار را نمی‌کنند. دزدی که نکرده‌ام! در حالی که عده‌ای براحتی سینه‌شان را صاف می‌کنند و می‌گویند که من دزدی کرده‌ام، حال اگر می‌توانید بیایید و مرا دستگیر کنید. من از این شغلم خجالت نمی‌کشم و برایم استقبال مردم هم عجیب است که می‌گویند چرا شغلم را گفتم. تعجب مردم برایم عجیب است؛ من چرا نباید شغلم را به مردم بگویم؟! من وقتی سبحان و ماهان بزرگ شوند با افتخار به آنها می‌گویم آبدارچی هستم چون مهم این است که رزقی که سر سفره می‌برم حلال است، مال مردم را نمی‌خورم، به بیت‌المال دست‌درازی نمی‌کنم، در امانت مردم خیانت نمی‌کنم و از صبح تا شب تلاش می‌کنم روزی حلال کسب کنم. اینها موجب افتخار است.
 تو هم معروف هستی و هم یک فرد معمولی، یعنی سلبریتی آدم‌های معمولی هستی، در این زمینه صحبت کن.
بله! معتقدم فردی مانند علی دایی اصلا نیاز نیست اینستاگرام داشته باشد، چرا که همه وی را می‌شناسند و حتی پدرم که اصلا به اینترنت سر نمی‌زند هم علی دایی را می‌شناسد ولی مرا افرادی می‌شناسند که در اینستاگرام هستند و من یک آدم معمولی هستم که افراد معمولی مرا می‌شناسند.
 به عنوان فردی که در طبقه پایین شهرنشین جامعه زندگی می‌کنی و با مردم هستی، مسائل اصلی مردم را برای‌مان بگو.
سوال بعدی را بپرسید. این سوال سختی است و نمی‌توانم به آن پاسخ دهم. (خنده)
 اتفاقا تو باید در این زمینه صحبت کنی، چرا که در بین مردم هستی و از خود مردم، در حالی که گاهی می‌بینیم بعضی افراد که مشهور هستند، در این خصوص صحبت می‌کنند.
شعاری که همیشه می‌گویم این است که خوب است افراد پولدار باشند ولی گاهی اینگونه نیست. با این وجود باید با داشته‌های‌مان زندگی کنیم. نباید حسرت نداشته‌ها را خورد، البته نباید یک جا هم نشست و بیخیال شد. من با داشته‌هایم لذت می‌برم و حسرت نداشته‌هایم را نمی‌خورم ولی واقعا برای بهتر شدن تلاش می‌کنم اما اگر بخواهید درباره وضعیت عمومی جامعه صحبت کنم باید بگویم نداشته‌های حداقلی مردم جامعه ما زیاد است.
 با چه وسیله‌ای به سرکار می‌آیی؟
با اتوبوس و مترو به سر کارم می‌آیم و اگر این وسایل خلوت باشد بسیار خوب است. امروز مترو یک جای خالی پیدا کردم، پیرمرد و پیرزن هم اطرافم نبود که جایم را به آنها بدهم. راحت نشستم. یکی از اتفاق‌های خوبی که هر چند ماه یک بار می‌افتد و خوشحالم می‌کند این است که روی صندلی مترو بنشینم.
 خب! همین دیگر؛ می‌گویی با مترو می‌آیم، از جنوب شهر می‌آیی یعنی با مردم همراهی، می‌گویم از منظر سخنگوی جمع کثیری از مردم، مشکلات جامعه را بگو.
مشکل وجود دارد، برای همه هست، سختی و مشقت و بی‌پولی هم هست، من بخواهم شروع کنم از مصیبت‌های قشری که من متعلق به آنها هستم خب، این مشکلات سر به فلک می‌کشد ولی من تلاش می‌کنم زیبایی‌ها را بنویسم تا حداقل کمی جامعه خودم را از این فضای ناراحتی دور کنم.
 یعنی این چیزی که تو را از اول سمت فضای مجازی کشاند که افسردگی فراغ خواهرت را کم کند، باعث شد تو تلاش کنی کاری کنی که افسردگی جامعه‌ات کم شود؟
بله! من می‌گویم شخصا مشکلاتم را دارم از مشکلات مردم هم بی‌خبر نیستم ولی پیجم اینگونه است که تنها زیبایی‌ها را می‌نویسم و تنها دلتنگی من این است که درباره خواهرم می‌نویسم، آن هم اگر سالگرد و تولدی باشد درباره وی می‌نویسم اما از آن طرف سعی می‌کنم رنج افرادی را که مورد توجه قرار نمی‌گیرند هم کم کنم. درباره بیماری پروانه‌ای می‌نویسم و به مردم می‌گویم که بروند و درد این بیماران را ببینند، بیمارانی که 250 هزار تومان تنها پول یک بار باندشان است. حتی دلم نمی‌آید که عکس‌های این بیماران را نگاه کنم ولی افرادی با این بیماران زندگی می‌کنند.
 درباره اولین کسی که آن آرزویت را برآورده کرد، صحبت کن؟
آن آرزو وقتی برآورده می‌شد که من نگویم و انجام شود اما به هر حال علی ضیا اولین نفری بود که آن آرزو را برآورده کرد و آن چای را داد. همچنین یک برنامه‌ای هم رفتم فکر می‌کنم برنامه خانواده ما بود، آنجا هم برایم چای آوردند.
 

 سخنگوی قوه‌قضائیه جزئیات جدیدی را از ماجرای خبرساز واردات محموله پوشاک خارجی توسط دختر وزیر آموزش‌وپرورش اعلام کرد. بر اساس اظهارات محسنی‌اژه‌ای، محموله مشکوک پوشاک ایتالیایی متعلق به شرکتی است که وزیر آموزش‌وپرورش رئیس هیات‌مدیره آن است، در حالی که قانون به صراحت وزرا را از حضور در هیات‌مدیره شرکت‌های خصوصی منع کرده است. علاوه بر این محموله پوشاک توسط شرکتی ثبت سفارش شده است که حوزه تخصصی فعالیتش فنی و مهندسی بوده است. او گفته این شرکت اجازه واردات پوشاک برای شرکتی دیگر را نداشته است. اژه‌ای از ابهاماتی در این ماجرا نیز گفت و تاکید کرد هنوز مشخص نیست نسبت شرکت دوم که واردکننده پوشاک است با وزیر آموزش‌وپرورش چیست و چگونه اجازه این کار به این شرکت داده شده است.  به گزارش «وطن‌امروز» ماجرای کشف یک محموله پوشاک مشکوک در منزل یکی از وزرای دولت یازدهم در لواسان، به اوایل هفته گذشته بازمی‌گردد. یک روز پس از انتشار این خبر، سخنگوی قوه‌قضائیه در نشست خبری با رسانه‌ها صحت این خبر را تایید کرد و از بررسی‌های بیشتر در این زمینه سخن گفت. موضوع عجیب واردات کالای خارجی توسط شرکتی که در رأس آن وزیر آموزش‌وپرورش دولت یازدهم حضور دارد، به یکی از اساسی‌ترین مباحث دومین مناظره کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری بدل شد و محمدباقر قالیباف با طرح این موضوع نسبت به رویه موجود در دولت انتقاد کرد اما واکنش اسحاق جهانگیری نسبت به این موضوع و دفاع از واردات کالا با استفاده از تعابیری همچون «بیکاری» و «مظلومیت» دختر وزیر و شغل «شرافتمندانه» خواندن واردات کالای خارجی، این مساله را به فضاحتی برای دولت یازدهم تبدیل کرد. 2 روز پس از مناظره روز جمعه، سخنگوی قوه‌قضائیه در نشست خبری با رسانه‌ها به تشریح جزئیات این ماجرا و ابهامات موجود در آن پرداخت. بر اساس این گزارش، حجت‌الاسلام والمسلمین غلامحسین محسنی‌اژه‌ای، معاون اول و سخنگوی قوه‌قضائیه دیروز در یکصدودوازدهمین نشست خبری با اصحاب رسانه، در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره موضوع واردات پوشاک به‌وسیله دختر وزیر آموزش‌وپرورش، به بیان توضیحاتی در رابطه با شرکت «آمیتیس طراوت کودک» متعلق به وزیر آموزش‌وپرورش پرداخت و اظهار کرد: در جلسه قبل عرض کردم که گزارشی از طریق نیروی انتظامی به حوزه قضایی لواسان می‌رسد مبنی بر اینکه در ویلایی در لواسان کالای قاچاق تخلیه و از آنجا منتقل می‌شود.
وی افزود: مقام قضایی بر اساس گزارش رسمی ضابط، دستور بازرسی ویلا را می‌دهد که در آن زمان 2 نفر سر می‌رسند و می‌گویند ما محافظ وزیر آموزش‌وپرورش هستیم و این خانه وزیر است و این پوشاک هم مربوط به دختر وزیر است که مجوز دارد. معاون اول قوه‌قضائیه با بیان اینکه آن ویلا تا بررسی بیشتر پلمب می‌شود، تصریح کرد: گزارش به مقام قضایی در لواسان بازمی‌گردد و با توجه به اظهارات اولیه عنوان می‌شود این پرونده مربوط به تعزیرات است. اصل گزارش مربوط به چهارم اردیبهشت‌ماه بوده که فردای آن تعطیل رسمی بوده است. سخنگوی دستگاه قضا ادامه داد: روز چهارشنبه قرار می‌شود اسناد و مدارکی تحویل دهند. پنجشنبه و جمعه هم تعطیل بوده است و روز شنبه پرونده به تعزیرات می‌رود. روز یکشنبه 11 اردیبهشت می‌گویند گزارش به تعزیرات می‌رسد و تعزیرات هم روز دوازدهم و با فاصله کمتر از 48 ساعت حکم را صادر می‌کند. معاون اول قوه‌قضائیه همچنین به بیان توضیحاتی در رابطه با اساسنامه شرکت آمیتیس طراوت کودک پرداخت و تصریح کرد: اساسنامه این شرکت در روزنامه رسمی درج شده است و متعلق به وزیر آموزش‌وپرورش آقای فخرالدین احمدی‌آشتیانی و خانواده ایشان است که سال 93 به ثبت رسیده است. سخنگوی دستگاه قضا با بیان اینکه از آن تاریخ تا به امروز بر مبنای اساسنامه‌ای که ثبت داده است، اعلام شده رئیس هیات‌مدیره آن، وزیر آموزش‌وپرورش و مدیر عامل دختر ایشان است، افزود: این شرکت یک نمایندگی از یک شرکت ایتالیایی دارد که حوزه فعالیت آن نیز از جمله می‌تواند واردات و صادرات منسوجات باشد ولی شرکت با یک کارت بازرگانی دیگری این کالا را وارد کرده است.
واردات با کارت بازرگانی شرکتی دیگر
در ادامه نشست خبری، محسنی اژه ای به پشت‌پرده واردات کالا در این شرکت پرداخت و گفت: شرکت آمیتیس طراوت کودک از کارت بازرگانی شرکت دیگری به نام شرکت «تولیدی- بازرگانی راتیم گستران طبرستان» به آدرس فریدونکنار کالا را وارد کرده است.  معاون اول قوه‌قضائیه با تاکید بر این نکته که حوزه فعالیت شرکت «راتیم گستران»، فنی و مهندسی است، تصریح کرد: این شرکت به هیچ‌وجه نمی‌تواند دخالتی در واردات و صادرات پوشاک داشته باشد. سخنگوی دستگاه قضا در پاسخ به این سوال که نسبت  شرکت راتیم گستران با وزیر آموزش‌وپرورش چیست، گفت: هنوز در این مورد تحقیقی صورت نگرفته است. حجت‌الاسلام والمسلمین محسنی‌اژه‌ای ادامه داد: بنابراین شرکت آمیتیس که متعلق به وزیر آموزش‌وپرورش و خانواده ایشان است، پوشاکی با کارت بازرگانی خودش وارد نکرده است و اینکه کارت بازرگانی دارند یا خیر هنوز تحقیق نشده است. وی تصریح کرد: در سوابق گمرک حداقل محموله وارد شده است؛ آن هم از سوی شرکتی که حوزه فعالیت آن فنی و مهندسی بوده و حق وارد کردن پوشاک نداشته است. معاون اول قوه‌قضائیه با استناد به مقررات صادرات و واردات بیان داشت: در تبصره 3  مقررات مربوط به فعالیت شرکت‌ها آمده است که حتما باید شرکت در حوزه فعالیتی که در اساسنامه آمده کار کند و در کارت بازرگانی نیز ذکر شود که این شرکت در چه زمینه‌ای باید فعالیت کند.  سخنگوی دستگاه قضا با اشاره به تبصره
4 این مقررات ادامه داد: در تبصره 4 این مقررات نیز آمده است که دارندگان کارت بازرگانی حق ندارند این کارت را در اختیار دیگری قرار دهند سال 94 هم وزیر صنعت و معدن بخشنامه‌ای ابلاغ می‌کند که براساس آن هیچ‌کس حق واگذاری کارت بازرگانی خویش به دیگری را ندارد.
ابهامات پرونده واردات کالا
سخنگوی قوه قضائیه در ادامه این نشست خبری با بیان اینکه چند نکته در این زمینه وجود دارد که باید روشن شود، به طرح چند سوال پرداخت و گفت: یک بحث این است که آیا وزیر می‌تواند در زمانی که تصدی پست وزارت را دارد رئیس هیات‌مدیره شرکتی باشد یا خیر؟ یک ماده واحده‌ای داریم که کسانی را که در پستی قرار می‌گیرند، از عضویت در هیات‌مدیره شرکت‌ها منع کرده است. معاون اول قوه‌قضائیه ادامه داد: ایشان البته در سال 93 که این شرکت تاسیس شده، وزیر نبودند اما از وقتی که از مجلس رای اعتماد گرفتند تا الان رئیس هیات‌مدیره این شرکت هستند و در صورتجلساتی که سال گذشته به امضا رسیده نیز ریاست هیات‌مدیره به نام ایشان ذکر شده است. سخنگوی دستگاه قضا با طرح این سوال که چرا این شرکت که خودش نمایندگی دارد و حوزه فعالیت آن صادرات و واردات پوشاک است از کارت بازرگانی شرکت دیگری استفاده کرده است، به طرح پرسش‌هایی دیگر در این مورد پرداخت و گفت: آیا شرکت متعلق به وزیر مجاز بوده از کارت بازرگانی شرکت دیگری استفاده کند؟ آیا شرکت دوم مجاز بوده کالایی را برای شرکت دیگری وارد کند؟ حجت‌الاسلام والمسلمین محسنی‌اژه‌ای ادامه داد: مهم‌تر از آن اینکه شرکتی که خودش حوزه فعالیتش پوشاک نیست و فنی و مهندسی است، چگونه توانسته است این پوشاک را برای این شرکت وارد کند؟ وی بیان داشت: نکته دیگر اینکه وقتی می‌خواهند بروند ثبت سفارش دهند آن اداره‌ای که ثبت سفارش می‌دهد باید کارت بازرگانی را ببیند. این پوشاک توسط شرکت «راتین گستران طبرستان» چگونه در وزارت صنعت، معدن و تجارت ثبت سفارش شده است؟ معاون اول قوه‌قضائیه ادامه داد: این موضوع با بخشنامه‌ای که خود وزیر صنعت، معدن و تجارت داشته است منافات دارد و بنابراین بر اساس این موارد و موارد مشابه، پرونده دیگری تشکیل شده و در حال رسیدگی است. حجت‌الاسلام و‌المسلمین محسنی‌اژه‌ای افزود: جناب آقای پورمحمدی در آن فرمایش‌شان فرموده بودند که این واردات جزو دقیق‌ترین و منظم‌ترین واردات بوده است. بنده واقعا وقتی این مسائل را می‌خواندم و پیگیری می‌کردم، گفتم اگر این جزو دقیق‌ترین و منظم‌ترین هست، پس بی‌نظم‌ترین آن را خدا می‌داند چه هست.
 

سایت سامانه ملی کارانه که در پی وعده محمدباقر قالیباف برای ایجاد ۵ میلیون شغل ایجاد شده بود، عصر روز گذشته فیلتر شد.
به گزارش «وطن امروز» سامانه ملی کارانه که از روز چهارشنبه هفته گذشته و با هدف ایجاد اشتغال برای افرادی که به دنبال مهارت هستند، ایجاد شده بود، عصر روز گذشته فیلتر شد. خبرگزاری فارس پیش از فیلتر این سایت به نقل از منابع آگاه نوشت: به دستور دولت، سامانه کارانه قالیباف فیلتر می‌شود!
براساس این گزارش، سامانه ملی کارانه که با استقبال مردمی مواجه شده بود، تنها پس از گذشت 3 روز از راه‌اندازی واکنش مقامات دولتی را به همراه داشت و عبدالرضا رحمانی‌فضلی روز شنبه در نشست خبری در پاسخ به این پرسش که آیا ایجاد سامانه کارانه توسط یکی از نامزدها مشکل قانونی ندارد، گفت:  از نظر بخش حقوقی  وزارت کشور این اقدام غیرقانونی است، این اقدام به نوعی تطمیع است و به نوعی هم شائبه خریدوفروش رأی در آن وجود دارد. ما در وزارت کشور در حال پیگیری این موضوع هستیم. اگر به جمع‌بندی نهایی رسیدیم که این موضوع خلاف قانون است آن را اعلام خواهیم کرد.

زهرا  طباخی: پروژه نیویورک‌سیتی اربیل عراق، برج باغ فرمانیه تهران، مجموعه تفریحی چتن، مجتمع آموزشی مفید، مجتمع تفریحی تله‌کابین ارومیه، مدیریت سرمایه‌گذاری در مناطق ویژه اقتصادی، شهرسازی، مهندسی و ساخت‌وساز ویلاهای مروارید کیش، واردات تجهیزات شبکه‌های کامپیوتری، اخذ وام و تسهیلات برای سرمایه‌گذاران و... این فهرستی ناقص از مجموعه اشتغالات وزیر آموزش‌وپرورش کابینه حسن روحانی در طول 10 سال اخیر است. پروژه‌هایی که حتی به شرط شکست احتمالی برخی از آنها، باز هم جناب دانش‌آشتیانی را در رده میلیاردرهای دولت قرار می‌دهد. بچه‌ها یکی در سویل اسپانیا، دیگری در چین و یکی هم در کانادا روزگار سپری کرده‌اند. خلاصه! برخلاف گفته معاون اول دولت و البته «رئیس ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی» آقازاده‌ها از کودکی با پدر همکار و شریک بوده‌اند و بعید است طعم بیکاری را درک کرده باشند.
  کار عار نیست
البته که اشتغال برای سیاسیون عیب نیست و تحمل بیکاری فرزند، زیبنده هیچ پدر و مادری نیست. اما قانونگذار چند پرده بالاتر از دعواهای سیاسی آیندگان پیرامون کارچاق‌کنی یک کابینه برای رفع و رجوع اشکالات احتمالی تجارت آقازاده‌های وزرا و وکلا را می‌دیده که قاطعانه عضویت کارکنان دولت در هیات‌مدیره شرکت‌های خصوصی را ممنوع اعلام کرده است. قانونی که هزاران سند و مدرک در تایید بی‌اعتبار و مسخره شدن آن در دولت‌های مختلف وجود دارد.
رانت اطلاعاتی مقامات عالی‌رتبه و حتی کارمندان قامت متوسط دولتی بسادگی پدر بخش خصوصی را درمی‌آورد، چرا که طبیعتا پیش از دیگران پروژه‌ها نزد آقایان و خانم‌های عالی مقام تعریف می‌شود و هرکه باشد در چنین مواردی ممکن است دست و دلش بلرزد و از قدرت به نفع خود، خانواده یا دوستان استفاده کند. پس شک نکنیم هر زمان که اصرار بر بی‌اعتبار کردن عامدانه قانون به درجه اعلا رسید، منافعی در کار است که با اجرای قانون، منتفع‌شوندگان از خلافکاری، متضرر خواهند شد.
  زنده باد شعار!
حال اگر در چنین وضع و اوضاعی وزرا و رؤسا از اعلام فهرست دارایی‌های خود و خانواده هم سر باز زدند که دیگر بحثی باقی نمی‌ماند! اگر قانونی تصویب شد که مطابق آن افشای دارایی‌های مسؤولان عملی مجرمانه به شمار رود که چه بهتر! و در ادامه شما خواننده گرامی تصور کنید که صدور شعار «مبارزه با فساد» و ایجاد «شفافیت اقتصادی» و «حقوق شهروندی» از چنین حلقومی تا چه میزان برای شنوندگان خسته از تبعیض، فقر و فساد نمکین و دلپذیر می‌شود!
کمی از بیزینس فاصله بگیریم... دانش‌آشتیانی، همچون دکتر روحانی که در سفر به نیویورک متعهد به برنامه «توسعه پایدار» غرب شد، مجری بخشی از 17 بند سند آموزش یونسکو 2030 است! سندی که پیش‌تر با مدیریت اقتصاددان‌های حلقه نیاوران حسن روحانی با برگزاری همایش‌هایی مبتنی بر خصوصی‌سازی آموزش‌وپرورش و مهندسی دانشگاه فرهنگیان بنا بر تئوری انگلیسی- آمریکایی دین‌زدایی از سرفصل‌های آموزشی مدارس و پیش‌دبستانی‌های ملت‌های خاورمیانه، به اصطلاح آقایان و خانم‌ها «بومی و ملی» شده بود!
سند فرمایشی یونسکو دوم آذر سال 95 با حضور فخرالدین احمدی‌دانش‌آشتیانی، شهیندخت مولاوردی، معاونان وزیر بهداشت و فرهادی وزیر علوم  رونمایی شده بود. هدف پنهان حل تعارض با سرمایه‌داری و تامین منافع منطقه‌ای صهیونیسم است اما طبیعتا به این وضوح چیزی در سند نمی‌یابید.
مهندسی دانشگاه فرهنگیان
آنچه بر حوزه آموزش‌وپرورش کشور در دوره روحانی گذشت سخت و طاقت‌فرسا بود. از یک طرف دانشگاه فرهنگیان با اعمال فشار شخص رئیس‌جمهور بر شورایعالی انقلاب فرهنگی و حذف حق رای اعضای شورا در انتخاب و بررسی صلاحیت رؤسای دانشگاه‌ها فتح شد و با شعبده‌بازی ریاست «مهرمحمدی» که ماه‌ها به شکل غیرقانونی و بدون تایید شورا صدارت مراکز تربیت معلم کشور را عهده‌دار بود، رسمی شد.
از جانب دیگر سیستم استخدام و گزینش معلمان مطابق برنامه پنهان، کن فیکون شد تا به جای استخدام فارغ‌التحصیلان متخصص و متعهد دانشگاه فرهنگیان به عنوان میراث‌داران شهیدان باهنر و رجایی، فضا برای معلمی افراد غیرمتخصص و فاقد صلاحیت‌های پذیرش شغل خطیر تربیت نسل ایرانیان، فراهم شود.
آموزش طبقاتی!
سند تحول بنیادین آموزش‌وپرورش بدون برنامه عملیاتی بر زمین ماند و به‌جای آن هزار مدرسه در مناطق فقیرنشین استان تهران به شکل پیمانکاری به بخش خصوصی واگذار شد. پروژه مستقیما توسط اقتصاددان‌های برنامه نفوذ، پیش رفت تا مطابق تزهای نئولیبرالی زرسالاران، آموزش نیز طبقاتی شود! فرزندان کارگران و فقرا از ابتدا برای مشاغل پست تربیت شوند و آقازاده‌ها مطابق شیوه تربیتی خانوادگی وزرای هزار میلیاردی، از ابتدا در مدارس خاص «مفید» گزینش شده و در پایان دوره تحصیلات عمومی نیز به قصد جاگیری در برنامه جهانی تربیت «رهبران جوان پروژه تغییر جوامع سنتی» راهی اروپا و آمریکا شده و پس از بازگشت همچون پدران و مادران‌شان به مقام وکالت و وزارت و ریاست نائل شوند.
موفقیت این پروژه در گرو به شکست کشاندن سیستم آموزش‌وپرورش بومی است. به نظر می‌رسد ناراضی نگاه داشتن معلمان و ارائه طرح بازنشستگی پیش از موعد به باسابقه‌های سیستم پس از تحمل سال‌ها تحریم معیشتی از همین رو در دولت روحانی شدت گرفت.
کما اینکه با اجرای ناقص طرح من درآوردی «رتبه‌بندی معلمان» حجم نارضایتی قضایی از وزارت آموزش‌وپرورش نظام، صعودی رشد کرد و با تاخیر مکرر پرداخت معوقات فرهنگیان فضا برای خروج بدنه متعهد و وفادار به جمهوری اسلامی ایران از نظام تعلیم و تربیت فراهم شد.
ورشکستگی آینده فرهنگیان
 آخرین ضربه به ساختار ملی وزارت آموزش‌وپرورش را می‌توان در شبه‌ورشکسته کردن بانک سرمایه دید. بانکی که 47 درصد سهام آن متعلق به صندوق بازنشستگی فرهنگیان است و در پایان عملکرد واقعی منتهی به 31/6/1394 (حسابرسی شده)، مبلغی حدود 196 میلیارد و 800 میلیون تومان زیان انباشته در صورت‌های مالی خود منتشر کرده است که با توجه به سرمایه ثبت شده 400 میلیارد تومانی بانک، این مقدار زیان انباشته در حدود نیمی از سرمایه ثبت شده بانک را تشکیل می‌دهد. عملکرد خود صندوق نیز مملو از مفسده است و دقیقا مشخص نیست چه بر سر آن آمده است.
پرواضح است در چنین وضعیتی امکان بقای بدنه متعهد و وفادار نظام تعلیم و تربیت اسلامی در وزارت آموزش‌وپرورش بسیار پایین می‌آید و با خروج آنها از سیستم، فضا برای ایجاد تغییرات اساسی در کتب درسی، شیوه‌نامه‌ها و روش‌های تربیتی فراهم می‌شود. ناگفته پیداست که نخستین اعتراضات به همه‌گیری روش‌های تربیتی غربی در مدارس، حذف سرفصل‌های درسی متناظر بر ایثار و شهادت و سکولاریزاسیون تربیت معلم و مفاهیم آموزشی توسط خود جامعه معلمان صورت گرفت.
این مهندسی خطرناکی است که پیش‌تر «وطن امروز» نشانه‌های تاریخی اجرای موفق آن در آمریکای جنوبی، اروپای شرقی و کشورهای عربی منطقه جنوب و غرب آسیا و ژاپن را در قالب افشای پروژه واگذاری آموزش‌وپرورش نسل بعد انقلاب به نهادهایی همچون یونسکو فاش کرده بود.
با این وجود نشانه‌های ادامه این مسیر را می‌توان در انتصابات ستاد انتخاباتی حسن روحانی مشاهده کرد.
پشت ستاد روحانی
مرتضی حاجی، عضو موسس و هیات‌مدیره صندوق ذخیره فرهنگیان با حکم روحانی ریاست ستاد تهران وی را عهده‌دار شده است! حاجی کسی است که هم‌اکنون نام وی در فهرست متهمان پرونده صندوق ذخیره فرهنگیان می‌درخشد و باید به دستگاه قضا توضیح دهد چطور صندوق به مرز ورشکستگی رسیده و دارایی فرهنگیان کجا گم و گور شده است.
رئیس ستاد فرهنگیان حسن روحانی نیز کسی نیست جز محمدعلی نجفی! مشاور امور اقتصادی و دبیر ستاد هماهنگی اقتصادی روحانی که بیش از 9 سال وزیر آموزش‌وپرورش و 3 سال وزیر علوم بوده اما جز انتقاد از نظام تعلیم و تربیت کشور و حمایت از تئوری‌های سرمایه‌سالارانه رفقای خود در حلقه نیاوران آورده‌ای برای فرهنگیان نداشته است. او عضو شورای سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی است و ردپای وی نیز در پروژه آشکارا پیداست. البته بسته خروج از رکود روحانی نیز از تالیفات نجفی است که منجر به شیرین‌کاری دکتر روحانی در سال 93 و اعلام خروج ناگهانی کشور از رکود و بازگشت مجدد به آن پس از اعتراضات مردم و متخصصان شد!
مخلص کلام اینکه وضعیت فرهنگیان بنا بر آنچه مشاهده می‌شود، چندان هم اتفاقی از نظم معیشتی خارج نشده است. بنای تیم روحانی این است که با صدور یک بیانیه لحظه آخری و قول حل‌وفصل مشکلات صندوق ذخیره فرهنگیان و وعده بهبود معیشت، رای معلمان را از آن خود کند اما پشت‌پرده زمزمه‌های دیگری به گوش می‌رسد. از جمله اینکه با بقای متعهدان به نظام امکان پیشرفت اسناد خفت‌آوری همچون سند آموزش 2030 یونسکو و استخدام نیروهای جدید سکولار فراهم نمی‌شود. به عبارت ساده‌تر اهداف تحمیلی باند غربگرا با نظام تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران و قشر متدین و متعهد فرهنگی در تضاد است و این تضاد منافع با خروج یک طرف ماجرا از میدان باید حل‌وفصل شود! به گوش باشیم!