مهدی عبوری شهردار ساری شد
در نخستین جلسه پنجمین دوره شورای اسلامی شهر ساری، مهدی عبوری مجدداً به عنوان شهردار ساری انتخاب شد. در این جلسه بعد از انتخاب اعضای هیات رئیسه سال اول، انتخاب شهردار ساری در دستور کار قرار گرفت که پس از مشورت و رای‌گیری، مهدی عبوری که در 5 سال اخیر سکان‌دار شهرداری ساری بود، با رای مجدد اعضای پنجمین دوره شورای اسلامی شهر ساری بار دیگر به این سمت برگزیده شد. گفتنی است، سیدمسعود مدینه به عنوان رئیس شورای اسلامی شهر ساری و علی‌اکبر زلیکانی به عنوان نایب رئیس این شورا برای مدت یک سال انتخاب شدند. همچنین قاسم قاسمی در جایگاه منشی اول و سید علی آقامیری در جایگاه منشی دوم قرار گرفتند. گفتنی است، پیش از این، مهدی عبوری، برنامه‌های خود برای آینده شهر را تقدیم اعضای شورای پنجم شهر ساری کرده بود.

بهره‌برداری از 7 هزار پروژه در مازندران
استاندار مازندران در نشستی با خبرنگاران به مناسبت هفته دولت خاطرنشان کرد: 7 هزار پروژه با اعتباری بالغ بر 80 هزار میلیارد ریال در دولت یازدهم در استان افتتاح و به بهره‌برداری رسیده است. ربیع فلاح‌جلودار با بیان اینکه در سایه تعامل و عمل در دولت تدبیر و امید شاهد دستاوردهای خوبی در مازندران همگام با سیاست‌های دولت بوده‌ایم، اعلام کرد: با اتمام پروژه انتقال گاز عسلویه از سمنان به ساری و نکا با اعتباری بالغ بر 820 میلیارد تومان، یکی از مهم‌ترین مشکلات پیش رو برای سرمایه‌گذاری‌های بزرگ و نفتی و تامین گاز مصرفی خانگی برای همیشه در استان مرتفع شده است. وی با بیان اینکه با افتتاح سد گلورد با اعتباری بالغ بر 250 میلیارد تومان در دولت یازدهم شاهد توسعه کشاورزی در شرق استان خواهیم بود، افزود: در مازندران در دولت تدبیر و امید بیش از 1000 میلیارد تومان در حوزه سلامت، بهداشت و درمان هزینه شده است. نماینده عالی دولت در مازندران با اشاره به اینکه از این رقم 600 میلیارد تومان در حوزه زیرساخت‌ها و 400 میلیارد تومان در ساخت و تجهیز بیمارستان‌ها هزینه شده است، گفت: نیم‌میلیون نفر در دولت یازدهم که فاقد هرگونه بیمه بودند تحت پوشش بیمه‌های درمانی قرار گرفتند.

۸ سال از کلنگ‌زنی پروژه پالایشگاه پلدختر می‌گذرد و حالا خبر از تغییر آن به «مینی‌پالایشگاه» می‌رسد.  قرار گرفتن لرستان در مسیر خطوط لوله انتقال نفت جنوب به شمال به طول هزار کیلومتر با ظرفیت ۵۰۰ هزار بشکه این استان را به‌عنوان گذرگاه اصلی نفت کشور مطرح کرده است که متاسفانه مردم محروم استان از این موقعیت استراتژیک ‌جز آلودگی‌های زیست‌محیطی و بیماری‌های ناشی از آن سهم دیگری ندارند.  سال ۸۷ طرح احداث پالایشگاه نفت در شهرستان پلدختر تصویب شد که ۱۲ بهمن‌ماه ۸۸ از سوی وزارت نفت با تخصیص خوراک ۳۰ هزار بشکه نفت خام در روز برای این پالایشگاه موافقت اصولی صورت گرفت و ۲۱ بهمن‌ماه همین سال با حضور مسؤولان استانی و شهرستان و هزاران نفر از مردم منطقه بویژه روستاییان کلنگ این پروژه به زمین زده شد.  مردم پلدختر سال‌هاست از عدم تحقق و پیشرفت لاک‌پشتی پروژه‌های نیمه‌تمام رنج می‌برند اما از احداث پالایشگاهی که روزی با اشتیاق و هزاران امید و آرزو به استقبال آن رفته بودند دیگر ناامید شده‌اند.  یکی از مردم شهرستان پلدختر در گفت‌وگو با مهر، اظهار داشت: روزی که کلنگ پالایشگاه نفت پلدختر در روستای «جلگه خلج» به زمین زده شد مردم این روستا سر از پا نمی‌شناختند و با شور و شوق وصف‌ناپذیری به استقبال مسؤولان رفتند با این امید که احداث پالایشگاه بتواند جوابگوی نیاز بیکاری جوانان و مردم منطقه باشد. سیاوش کرم‌وند افزود: مردم با اطمینان از وعده‌های مسؤولان وقت و اجرایی کردن پالایشگاه نفت از خوشحالی با قربانی کردن گاو و گوسفند به شادی و پایکوبی پرداختند اما باگذشت 8 سال این پروژه راکد مانده است.  یکی دیگر از شهروندان پلدختری گفت: اهالی منطقه برای احداث پالایشگاه زمین رایگان در اختیار مسؤولان قرار دادند به این امید که تحقق این پروژه موجب رونق منطقه، شهرستان و استان شود اما متأسفانه همچنان بلاتکلیف مانده است.  محمدعلی قنبری افزود: شهرستان پلدختر با وجود ظرفیت‌های فراوان و منابع غنی از داشتن کارخانه و صنعت بی‌بهره‌است و جوانان این منطقه با وجود این پتانسیل‌ها از سایه شوم بیکاری رنج می‌برند. فرماندار پلدختر در این رابطه اظهار داشت: پالایشگاه نفت این شهرستان طی مراسمی با حضور مسؤولان استانی، شهرستانی و نماینده وقت مردم در مجلس شورای اسلامی کلنگ‌زنی شد که متأسفانه این طرح نیز سرنوشتی مشابه کارخانه سیمان پارسیان پلدختر دارد.  نعمت‌الله دستیاری افزود: شهرستان پلدختر پتانسیل و ظرفیت‌ بسیار خوبی در حوزه انرژی دارد اما پالایشگاه نفت آن متأسفانه در حد کلنگ‌زنی باقی‌ مانده است.  وی گفت: احداث پالایشگاه با توجه به وجود مواد اولیه و موردنیاز آن در خود شهرستان مطالبه بحق مردم در راستای اشتغالزایی است که متأسفانه کار خاصی روی آن انجام ‌نشده است. فرماندار پلدختر گفت: سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی، نفت، گاز و معادن از مطالبات مردم این شهرستان است که لازم است بیش ‌از پیش مورد توجه قرار گیرد و اجرا شود. نماینده مردم پلدختر در مجلس شورای اسلامی در این باره گفت: پلدختر جنوبی‌ترین شهرستان استان لرستان، هم‌مرز با استان‌های ایلام و خوزستان و تنها منطقه نفت‌خیز استان لرستان است که توقع و مطالبه  مردم  توجه به این حوزه است. سیدحمیدرضا کاظمی اظهار داشت: مردم شهرستان پلدختر انتظار دارند با وجود استخراج نفت در این شهرستان و کمک به اقتصاد کشور برای اشتغال و توسعه شهرستان نیز در حوزه نفت گام مؤثری برداشته شود.  رئیس مجمع نمایندگان  استان لرستان گفت: بدون کار کارشناسی و تعیین سرمایه‌گذار کلنگ این پروژه با ایجاد توقع در مردم به زمین زده شد اما هنوز یکی از مطالبات جدی و واقعی مردم شهرستان پلدختر است.  وی افزود: با پیگیری‌های انجام‌شده مشخص شد هیچ سرمایه‌گذاری حاضر به پذیرش این پروژه با خوراک ۳۰ هزار بشکه در روز نیست، زیرا صرفه و صلاح اقتصادی ندارد.  کاظمی خاطرنشان کرد: با مشاوره‌ها و بحث‌هایی که در رابطه با پالایشگاه نفت پلدختر به‌طور مکرر صورت گرفت ساخت مینی‌پالایشگاه در دستور کار قرار گرفت. وی تصریح کرد: گرفتن مجوز این پالایشگاه نیاز به طی کردن «هفت‌خان رستم» دارد که تاکنون  «۶ خان» آن پشت سر گذاشته شد و وزارت نفت پذیرفته روزانه 5  هزار بشکه نفت خام  و ۲۰۰ تن نفت کوره از کرمانشاه به این پالایشگاه تحویل دهد.   کاظمی افزود: سرمایه‌گذار به منطقه دعوت شد و پس از  بازدید، شهرک صنعتی را برای احداث  مینی‌پالایشگاه پلدختر انتخاب کرد و وزارت نفت تأمین خوراک آن را  پذیرفت. وی گفت: آخرین مانع ایجادشده در مسیر ساخت مینی‌پالایشگاه، شرکت  خطوط لوله و مخابرات وزارت نفت است که باید به‌طور حتم با چگونگی محل تأمین و  تحویل  خوراک  آن موافقت کند.  وی افزود: در دیدار و رایزنی‌هایی که همراه با سرمایه‌گذار این پروژه با شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت انجام شد، در نهایت پذیرفتند از تلمبه‌خانه «تنگ فنی» 5 هزار بشکه در روز  خوراک به مینی‌پالایشگاه پلدختر تحویل دهند.
 

مدیر شرکت پخش فرآورده‌های نفتی استان گلستان با اشاره به افتتاح ۳ جایگاه عرضه سوخت در هفته دولت در گلستان گفت: روزانه در استان گلستان یک میلیون و ۲۵۰ هزار لیتر بنزین که 6/1 درصد مصرف کشور است و ۵۸۰ هزار مترمکعب گاز معادل ۳ درصد مصرف کشور مصرف می‌شود. امیر بنی‌کریمی در حاشیه افتتاح نخستین جایگاه برندسازی استان گلستان اظهار داشت: در هفته دولت 3 جایگاه عرضه سوخت در محور آزادشهر به مینودشت، شهر مینودشت و محور دوزین در روستای صفی‌آباد مینودشت افتتاح می‌شود که با افتتاح 3 جایگاه عرضه سوخت در استان تعداد جایگاه‌های عرضه به 72 باب می‌رسد که از این تعداد 64 جایگاه سوخت مایع عرضه می‌کنند. مدیر شرکت پخش فرآورده‌های نفتی گلستان افزود: در شهرستان گنبدکاووس در حال ایجاد یک جایگاه CNG هستیم و مجوز آن صادر شده است. نخستین جایگاه عرضه سوخت در استان گلستان با برند شرکت پالایش نفت تبریز در شهرستان گنبدکاووس در جایگاه شماره 2 افتتاح شد. مدیر شرکت پخش فرآورده‌های نفتی استان گلستان یادآور شد: در تفاهمنامه با این شرکت 30 درصد از جایگاه عرضه سوخت استان گلستان توسط این شرکت برندسازی خواهد شد و ما سعی داریم برندهای مختلفی را به استان وارد کنیم.

حسین قدیانی: فقط قصه شهرداری تهران نیست؛ قالیباف در هر کجا و در هر مجموعه‌ که مدیر بوده، نشان داده به حیث مدیریت، توان بالایی دارد. این مهم آنقدر مشهود است که حتی در مناظره‌ها هم یار کمکی حسن روحانی یعنی اسحاق جهانگیری، با وجود آن همه تخریب و سیاهنمایی، این یکی را نتوانست لجن‌مال کند که شهردار سابق تهران در «مدیریت سازه» شهردار کارآمدی بوده! بگذریم که فروکاستن 12سال خدمت انصافا شبانه‌روز قالیباف در کلانشهر بی‌ابتدا و انتهایی چون «تهران» به مقوله «سازه» مصداق مسلم قدرنشناسی است؛ نکته‌ای که در روزهای اخیر حتی شماری از عناصر جناح مخالف هم به آن اعتراف کردند و قالیباف را نه در یک یا دو حوزه مشخص، که در مجموع و با احتساب جمیع جهات، اولا دارای عزم و ‌انگیزه کار و خدمت دانستند و ثانیا در مسیر «مدیریت جهادی» کاربلد و موفق خواندند. کافی است تهران 12 سال پیش را با تهران کنونی ولو در ظاهر شهر، مقایسه کنیم تا بفهمیم اذعان بعضی رجل سرشناس و البته عاقل‌تر جناح موسوم به اصلاحات، نه شق‌القمر بلکه از بدیهیات انصاف در داوری بوده است. با این همه از روز شنبه تا امروز که من دارم این متن را می‌نویسم، رسانه‌های جریان اصلاحات از مجازی گرفته تا زنجیره‌ای‌های کاغذی، به تخطئه و شماتت عناصر اصلاحاتی یادشده پرداختند که قدردانی از قالیباف، چرا؟ جالب است! یکی‌شان نوشته: «شهردار جدید تهران قبل از شروع هر کاری در «بهشت» ابتدا باید به شهروندان توضیح دهد که چه جهنمی را از قالیباف تحویل گرفته!» این نگاه تند،‌ مغرضانه و به دور از بدیهیات انصاف اما سبب شد یکی از عقلای قوم اصلاحات از نجفی بخواهد به جای گوش سپردن به این قبیل توصیه‌های سیاسی‌کارانه ضدخدمت که در نهایت منجر به اذعان مردم به مغلطه‌کار بودن اصلاح‌طلبان می‌شود، کار خودش را بکند. عنصر مورد نظر البته به این هم اشاره‌ای سربسته کرده که ناظر بر حجم بالا و کاملا ملموس خدمات شهردار سابق، عاقلانه‌تر است که اصلا و اساسا نجفی وارد هیچ میدانی نشود که ناخودآگاه به قیاس قالیباف با او ختم شود!
 بعد از این واکنش اما دور جدید غرض‌ورزی از ناحیه زنجیره‌ای‌ها، آن هم علیه عاقل‌ترهای‌شان شروع شد! که چی؟ که چرا فقط در حد 4 تا جمله، یک عنصر اصلاحاتی به خود اجازه داده که از شهردار سابق تهران، آن هم به سبب خدماتش تجلیل کند یا در همایش کذا روی سن مراسمی برود که به قدردانی از یک مدیر غیراصلاح‌طلب اختصاص داشته! واقعا از این دگم‌تر و بسته‌تر و تنگ‌نظرتر و متحجرتر و سیاسی‌کارتر و عنودتر هم می‌توان روزنامه‌نگاری را فرض گرفت؟ گویی قدردانی از مدیری چون قالیباف که خوب یا بد، هنوز هم بعضی‌ها او را «اصولگرا» نمی‌خوانند، ذنب لایغفر است! آری! گویی قدردانی از مدیری چون قالیباف که کارشناسانه یا غیرکارشناسانه، با همکاری شورای شهر در آخرین روزهای حضورش در شهرداری تهران، بزرگراهی را از نام اصلی خود جدا و به نام «آیت‌الله هاشمی رفسنجانی» زد، به هیچ چیز، حتی به خدمات او هم بستگی ندارد، الا آنکه ببینیم او در جناح اصلاحات است یا خیر! اگر بود، دستور تشکیلاتی قدردانی صادر می‌شود و اگر نبود، احدی از جناح اصلاحات حق ندارد سر خود از خدمات شهردار سابق تهران تجلیل کند! و مضحک آنکه زنجیره‌ای‌ها، خود را داعیه‌دار سیاست‌ورزی همراه با اخلاق و جدا از کینه و عداوت هم می‌خوانند‌! و کم نبوده که در باب «اخلاق در حکمرانی» nصفحه ویژه‌نامه دربیاورند! آن در ماجرای رای عدم اعتماد به بیطرف و به باد تخریب گرفتن روحانی و لاریجانی و عارف و امید و کی و کی؛ این هم از جرم نابخشودنی فلان و بهمان چهره اصلاحاتی در چند خط تجلیل از شهردار سابق تهران! پس «زنجیره‌ای» الحق و الانصاف صفت با مسماتری برای این قلم به مزدان عاری از اخلاق است تا «روزنامه‌نگار»! دست این جماعت، باورم هست نه «قلم» که غرض و مرض قلب آلوده‌شان است! آنقدر آلوده که حتی به خودهای‌شان هم رحم ندارند!

صادق فرامرزی:شهرداری تهران فارغ از اهمیت و وزن مهمی که در تعیین سیاست‌های کلان شهری در پایتخت دارد همیشه دارای جذابیت و تاثیرگذاری سیاسی بالایی نیز بوده است. نفی این گزاره پیش از هر چیز بستن چشم بر حقیقت سیاسی دهه‌های اخیر کشور است. حقایقی که نخستین‌بار پس از جنجال‌های دادگاه «غلامحسین کرباسچی» در دهه 70 عیان شد و پس از آن نیز ادامه یافت. شهردار تهران که عرفا بابت نقش بی‌بدیلش در جلسات هیات دولت همیشه یکی از اعضای حاضر بوده است، پس از انتخابات شورای دوم و شکست سنگین اصلاح‌طلبان به یکباره از حضور در جلسات هیات دولت محروم شد و پس از آن نیز با پیروزی شهردار اسبق تهران در انتخابات ریاست‌جمهوری اهمیت سیاسی این جایگاه صعودی دوباره یافت به‌طوری که در تمام سال‌های شهرداری دکتر قالیباف نیز عنصر و جایگاه «رئیس‌جمهور‌سازی شهرداری تهران» همواره مدنظر رقبای او بود که البته حضور وی در 2 انتخابات ریاست‌جمهوری نیز شاهدی بر این ادعا شد.
این روزها پس از انتخاب «محمدعلی نجفی» به‌عنوان شهردار جدید پایتخت بار دیگر بحث اهمیت استراتژیک این نقش مهم بر سر زبان‌ها افتاده به‌طوری که رقابت برای کسب این کرسی و خط‌ونشان کشیدن جریانات سیاسی برای اشغال این صندلی حتی دهان و قلم‌های بسیاری را از بررسی کابینه انتخابی توسط رئیس‌جمهور غافل کرد تا بار دیگر اهمیت جایگاه شهردار به‌عنوان اهمیتی مافوق جایگاه وزارتخانه‌ها طرح شود؛ آنچه در این میان و در پاسخ به سوالات مطرح شده بابت گزینه انتخابی برای شهرداری تهران بارها به زبان آمد و حتی توسط خود نجفی نیز تکرار شد، تقلیل دادن جایگاه سیاسی شهرداری تهران برای اهمیت مضاعف یافتن مسائل شهری بود. موافقان گزینه انتخابی که در جریان رقابتش برای کسب این جایگاه با رقبای زیادی رقابت را شروع کرد اما در پایان و پس از منصرف کردن همه رقبا براحتی پیروز این میدان شد، در جواب به انتقادات بابت سن بالای شهردار جدید و سابقه بیماری‌اش(که خود علت کناره‌گیری از سازمان گردشگری با سطح کمتری از مسؤولیت را این مساله بیان داشته بود) چنین پاسخ داده‌اند که 11 سال بالاتر بودن سن نجفی در آغاز مسؤولیتش نسبت به پایان 12 سال شهرداری قالیباف علتی قانع‌کننده برای عدم چشمداشت او نسبت به خیز برداشتن برای رشد سیاسی خود از طریق مسؤولیت شهرداری تهران است! فارغ از ضعیف بودن سطح چنین استدلالی حتی اگر بنا را بر حسن‌ظن گذاشته و از این گفته استقبال کنیم، شواهد گویای رفتاری متناقض با سخنان و شعارهای داده شده است.
سخن اخیر نجفی مبنی بر اینکه «نیامده‌ام که شهرداری را بهم بریزم» پیش از هر چیز گویای این مساله است که شهردار جدید قصد تغییر اتوبوسی مسؤولان شهرداری را ندارد و فارغ از نگرش‌های سیاسی به دنبال گزینه‌های مطلوبی در چارچوب شایسته‌سالاری برای اداره این نهاد مهم است. سخنانی که هر چند می‌تواند امیدوارکننده باشد اما خود یادآور شعارهای روزهای ابتدایی دولت یازدهم است که توسط دکتر روحانی بر زبان می‌آمد، دولتی که مدعی بود جز کسانی که اتوبوسی آمده‌اند و باید اتوبوسی بروند، میلی بر ایجاد اصطکاک در مدیریت اجرایی کشور بابت تغییر تمام مدیران ندارد اما این روال در عمل آنچنان نقض شد که حتی عوض نشدن معدود مسؤولان استانی به‌عنوان نقطه ضعف وزیرکشور دولت در این سال‌ها بارها تکرار شد. از سوی دیگر سخن هفته گذشته نجفی مبنی بر عدم تمایلش در تبدیل کردن گروه مطبوعاتی همشهری به یک تریبون زنجیره‌ای سیاسی از دیگر عباراتی بود که خبر از عزم او برای حفظ رسانه‌های شهرداری در جهت وظایف غیرجناحی و عمدتا شهری داشت اما رفتارهای صورت گرفته در این مورد نیز گویای حقیقتی فارغ از این ادعاها بود چه آنکه پیش از استقرار وی در بهشت، جابه‌جایی‌های مدیریتی در همشهری شروع شد!
آنچه این روزها و حتی پیش از دریافت حکم رسمی و قانونی نجفی رخ داد با آنچه گفته شد تفاوت‌های فاحشی دارد. همشهری که قرار بود فارغ از حب و بغض‌های سیاسی در مصونیت رسالت شهری خود باقی بماند نیامده با تغییر مدیران مواجه شده تا فرضیه تلاش برای تبدیل کردن گروه مطبوعاتی همشهری به یک رسانه زنجیره‌ای سیاسی بیش از پیش قوت بگیرد.
واقعیت آن است که اگر نگاهی کل نگرانه نسبت به آنچه در حال وقوع است و بعضا به زبان می‌آید بیندازیم، به‌ناچار ذهن به سمت بازی قدیمی «گذشته هراسی» می‌رود و بیم از تکرار آن می‌یابد. به زبان آوردن سخنانی در نفی تمایل برای بهم‌ریختن شهرداری و عزل و نصب‌های جناحی از یکسو و تلاش برای راه انداختن محیطی در جهت تعریف خود در ظرف تضاد با گذشته گویای آن است که شهردار و شورای شهر جدید تهران میل به ادامه روندی دارند که ...
 
... بیش از 4 سال است توسط دولت پیگیری می‌شود و آن نیز چیزی نیست جز تصویر کردن گذشته‌ای بدون مزیت و مطلقا سیاه که مسؤولان فعلی را از هرگونه پاسخگویی برای اصلاح وضع نامطلوب موجود خلاص کند. به کار بردن تعابیری همچون «شهرسوخته» برای تهران یادآور استفاده تبلیغاتی از واژه «آواربرداری» توسط دولت است، واژگانی که مسؤولان امر را از هرگونه نیاز به پاسخی مبرا می‌کند تا آنان با تصویر کردن وضعی غیرقابل اصلاح، مردم را نسبت به وضع موجود راضی کنند.
قطعا کارنامه شهردار سابق تهران بنا بر هر دلیلی خالی از معایب و نواقص نبوده و نیست که حتی اگر چنین هم بود نیاز به تغییر و تحرک مدیریتی گواهی بر آن می‌داد که باید از تغییر در مدیریت شهری پایتخت استقبال کرد اما آنچه این روزها گفته و به آن عمل می‌شود نه خبر از تحرکی مثبت که نشان از انفعالی منفی می‌دهد. سوءظن نسبت به ادبیات آشنایی که می‌خواهد شهری سوخته و مسؤولانی را که مانع امتداد این سوختگی شده‌اند تصویر کند، ریشه در تجربه‌های عینی‌ای دارد که گویا بنا بر تکرار آن در فضای تبلیغاتی شهری وجود دارد که اگر چنین نبود این حجم از تلاش برای تغییر چندروزه شهردار تهران تا صادر شدن حکم شهردار جدید و تعویض یک‌شبه مدیران رسانه‌های شهرداری چه علت دیگری می‌توانست داشته باشد؟ آیا غیر از آن است که استفاده کردن از چنین ادبیاتی پیش از شروع کار یادآور آن است که باید در برابر انفعال شهرداری جدید در پیشبرد پروژه‌ها و خدمت‌رسانی بار دیگر با ادبیات نخ‌نمای «در حال آواربرداری هستیم» مواجه شویم؟
عملکرد 12 ساله شهردار تهران با هر نقطه ضعف و قوتی بزودی مورد قضاوت همگان واقع خواهد شد، چنانکه در روزهای اخیر نیز حتی کسانی که در زمره رقبای سیاسی قالیباف تعریف شده‌اند، سخن به تمجید از عملکرد او در این سال‌ها گشوده‌اند و با هشدار نسبت به بالارفتن انتظار مردم تهران از شهرداری این را پاشنه آشیل تیم جدید در مدیریت خود دانسته‌اند و هرگونه کم‌کاری برای مردمی را که عادت به پرکاری تیم سابق داشته‌اند، باعث سقوط دانسته‌اند. آنچه در این میان به رسم انصاف و حکم عقل لازم است، تحلیلی از وضع موجود پایتخت و پیگیری نقاط مثبت مدیریتی و اصلاح ضعف‌های آن است که اگر چنین شد برنده آن همه خواهند بود اما اگر با تکرار گزاره‌هایی همچون مشغول آواربرداری از شهرسوخته هستیم تمایل به طریق دیگری نشان داده شود قطعا نخستین بازنده آن کسانی هستند که نتوانسته‌اند برای مردمی عادت کرده به مدیریت جهادی خدمت‌رسانی‌ای مطلوب داشته باشند.

حسن رضایی:زیست اجتماعی بشر به خودی خود، مساله‌ای پیچیده است. با این وجود، پیچیده‌ترین ساحت زندگی اجتماعی بشر را باید در عرصه سیاست جست‌وجو کرد. خلق کمدی در چنین عرصه پیچیده‌ای طبیعتاً کار آسانی نیست، یا بهتر بگویم: کار هر کسی نیست! مگر کار آن کسانی که در عرصه شامورتی‌بازی سیاسی ید طولایی داشته باشند! مثلاً چه کسانی؟ اصلاً ما در ایران خودمان از این استعدادها داریم؟ چرا نه؟ الساعه معرفی می‌کنم! من شعبده‌بازانی همه‌فن‌حریف را می‌شناسم که همزمان با مبارزه زیرپوستی، رو پوستی و خلاصه! همه‌جانبه با حاکمیت، امام(ره)، رهبری، انقلاب و همه چیز! اسم نظام، امام(ره) و انقلاب هم از دهن‌شان نمی‌افتد! خب! اینها چه ربطی به خلق کمدی در عرصه سیاست دارد؟ عرض می‌کنم! بگذارید رک و رو راست بپرسم طی 2 سال گذشته کدام عرصه مهم سیاسی کشور بیشتر موجب خنده خلق‌الله شده است؟... کجا؟... آهان، بله!
متاسفانه حدس‌تان درست است. یادتان هست، خردادماه 95، عباس عبدی، تحلیلگر شناخته شده اصلاح‌طلب چه پیشنهادی به رئیس مجلس داد؟ نیست؟ من می‌گویم: عبدی به رئیس مجلس پیشنهاد داد 2 جلد کتاب «اقتصاد برای همه» و «بینش اقتصادی برای همه»، نوشته دکتر علی سرزعیم را تهیه کرده و به رایگان جهت مطالعه در اختیار نمایندگان قرار دهد و در صورت امکان آزمون هم از آنها گرفته شود! فی‌الواقع، جناب عبدی می‌گفت جایی را که باید درباره همه چیز کشور تصمیم بگیرد، نه، قانون بنویسد، برویم و تبدیل به یک آموزشگاه کنیم! سوال این است که لوازم انتخاب نمایندگان مجلس چیست و چرا باید کسی را راهی مجلس کنیم که لازم باشد نیامده، برایش نسخه آموزشی صادر شود؟ اساساً اگر مساله با خواندن همان 2 جلد کتاب حل شود، تکلیف تصمیماتی که نمایندگان پیش از خواندن آن 600 صفحه تجویز جناب عبدی می‌گیرند، چه خواهد بود؟
مگر در کشوری که بنا به گفته معاون وزیر علوم «50 هزار دانش‌آموخته بیکار در مقطع دکترا داریم که سالانه 30 هزار نفر نیز به این آمار اضافه می‌شود!»، قحط‌الرجال است که پس از حمایت و راهی کردن لیست‌مان به مجلس، برای لاپوشانی دسته‌گل بزرگ‌مان، لازم باشد چنین پیشنهادات مضحکی بدهیم؟ بله، خلاصه که قحط‌الرجال نیست جناب عبدی، ولی قحط‌پول ظاهراً هست! مثلا آبان‌ماه 95، روزنامه اصلاح‌طلب آرمان به نقل از الهه کولایی، استاد اصلاح‌طلب دانشگاه تهران می‌گوید: «همیشه پول و قدرت در حوزه سیاست تاثیرگذار هستند. برخی کاندیداها از طریق رانت وارد لیست امید شدند و من این مساله را تکذیب نمی‌کنم». گزارش‌نویس آرمان در ادامه با شیرین‌کاری خاصی می‌نویسد: «این خبر توسط الهه کولایی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب اعلام شد؛ خبری که اگر در برخی کشورها منتشر می‌شد، پس از انتشار آن بلافاصله موجی از استعفا از فعالیت سیاسی و عذرخواهی را با خود به همراه داشت اما اکنون در عرصه سیاسی ایران خبری از این دست نیست!»
انگار من باید عذرخواهی و استعفا می‌کردم، نه پدرخوانده‌های سیاسی روزنامه مذکور و صاحب گل واژه «تَکرار می‌کنم!». همین می‌شود که در عرصه پیچیده‌ای چون سیاست، کمدی تلخی همچون سلفی با موگرینی خلق می‌شود و صاحب عصای «تَکرار می‌کنم» هم دم برنمی‌آورد تا باز هم روزی دیگر و در نمایشی متفاوت، چشم بسته دوباره تَکرار کند و چندین هزار دکتر بیکار به عنوان نخبگان ملت، ندانند باید برای هزینه این تکرارها بگریند یا بخندند! اینها البته بخشی از روند توسعه سیاسی، بسط جامعه مدنی، تحکیم دموکراسی، استیفای حقوق بشر، نهادینه‌سازی گفت‌وگوی تمدن‌ها و همه همین چیزهایی هست که شما هم بهتر از من می‌دانید! لذا در جهت تحکیم همین اهداف متعالی، فرآیند چینش لیست امید در انتخابات شورای شهر باز هم تَکرار می‌شود تا این‌بار روزنامه اصلاح‌طلب آفتاب یزد از فروش کرسی‌های لیست امید شهر تهران توسط کارگزار معروف به مبلغ هر کرسی، از قرار
2 میلیارد تومان خبر دهد!
مصائب لیست امید که درواقع مصائب ما و جامعه ماست اما به همین‌جا ختم نمی‌شود. طرفداران حربه «تکرار می‌کنم» در حالی بر وحدت به عنوان توجیه اصلی رای‌دهی مردم به لیست‌های‌شان تاکید می‌کنند که لیست امید مجلس طی عمر کوتاهش، خود نمایانگر فروپاشی سیاسی بوده است تا وحدت! آنها ابتدا در انتخاب هیات‌رئیسه موقت مجلس شکست خوردند تا عارف به عنوان رئیس فراکسیون امید حتی موقتاً(!) هم در جایگاه هیات‌رئیسه قرار نگیرد. عارف در انتخاب هیات‌رئیسه دائم نیز از یاران خود رکب خورد تا باز هم به یک صندلی معمولی در صحن مجلس قناعت کند.
آنها سپس در سایه وحدت بی‌نظیر خود، در انتخاب رؤسای فراکسیون‌های چهارده‌گانه تخصصی مجلس، تنها ریاست 2 فراکسیون را به خود اختصاص دادند! استفاده شخصی از تریبون مجلس برای دفاع از خانواده و بستگان، دیگر شاهکار نمایندگان لیست امید در مجلس بود.
حالا هم پس از شاهکار سلفی با موگرینی، این بار افتادن بیطرف و رای آوردن جهرمی برای حضور در دولت دوازدهم موجب بروز سلسله‌ای از افشاگری‌های اعضای همان لیست، علیه یکدیگر شده است. قصه اما به همین جا ختم نمی‌شود. بگذارید یک جوک دیگر برای‌تان بگویم. حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران پس از انتخابات اسفند 94 با مشاهده پیروزی یکدست لیست امید در تهران، گفته بود: «مردم شهرستان‌ها به توسعه‌یافتگی سیاسی نرسیده‌اند. آنها نیز باید مثل تهرانی‌ها بیاموزند به جای تکیه بر شناخت خود به سمت انتخاب بسته‌های سیاسی پیش بروند!» روزنامه، امکانات تلگرام را ندارد، اگرنه اینجا دوست داشتم برای تلطیف فضا، چندین شکلک خنده برای‌تان بگذارم!
اصطلاح «رفتار گله‌ای» برای کسانی که مهندسی صنایع خوانده‌اند یا با مباحث تحلیل بازار آشنایی دارند، اصطلاح غریبی نیست. در ویکی پدیا نوشته شده: «رفتار گله‌ای بیانگر رفتاری است که افراد در یک گروه بدون تفکر و بدون برنامه‌ریزی قبلی انجام می‌دهند و از عملکرد گروه تبعیت می‌کنند، ریشه این اصطلاح مربوط است به رفتاری که حیوانات در گله‌ها و رمه‌ها از خود بروز می‌دهند». خلاصه! سربسته بگویم جناب مرعشی، بگذارید ما توسعه نیافته بمانیم. همان شما که توسعه سیاسی یافته‌اید و همین‌جور بیشتر توسعه می‌یابید، برای هفت پشت مملکت بس است!

واکسینه شدن هزاران رأس دام سنگین در مقابل بیماری تب برفکی
 مدیرکل دامپزشکی آذربایجان شرقی گفت: در جریان فاز اول واکسیناسیون تب برفکی در سال جاری بیش از 216 هزار رأس دام سنگین تحت پوشش این واکسیناسیون قرار گرفتند. امیرحسین بهداد با اعلام این خبر اظهار داشت: فاز اول طرح واکسیناسیون رایگان دام‌های سنگین علیه بیماری تب ‌برفکی در سال جاری با استفاده از توان بخش دولتی در ماه‌های تیر و مرداد انجام شد و به پایان رسید. وی افزود: در این طرح بیش از 28 هزار رأس گاو و گاومیش در 318 واحد صنعتی و نیمه‌صنعتی و قریب 188 هزار رأس گاو و گاومیش نیز در 691 روستای سطح استان در مقابل بیماری تب‌برفکی واکسینه شدند. بهداد ضمن قدردانی از همکاری دامداران و روستاییان با اکیپ‌های واکسیناسیون گفت: با انجام این واکسیناسیون، ایمنی دام‌های سنگین واکسینه شده در برابر این بیماری تأمین شده و از شیوع بیماری تب ‌برفکی در استان پیشگیری خواهد شد.

لزوم توجه به ایمنی و پیشگیری مدیریت حریق در صنعت برق ‏
مشاور مدیرعامل شرکت برق منطقه‌ای خوزستان گفت: ایمنی و پیشگیری مدیریت حریق در صنعت برق که به عنوان زیربنایی‌ترین صنعت در کشور محسوب می‌شود، باید جدی گرفته شود. عبدالرسول زرگر در کارگاه تخصصی آموزشی پیشگیری و مدیریت حریق که در سالن امام رضا(ع) شهرک نفت اهواز برگزار شد، گزارشی از وضعیت صنعت برق خوزستان ارائه داد و به تشریح عمده عوامل ایجاد حریق در این صنعت حیاتی پرداخت و اظهار داشت: فرسودگی شبکه، افزایش بار، افزایش دما، عیب‌های فنی، عدم بازدید و کنترل مناسب از شبکه برق، عدم رعایت استانداردها، عدم طراحی صحیح، شرایط محیط صنعتی، آلودگی و رطوبت، کیفیت ضعیف، عوامل انسانی و کلیدزنی (سوئیچینگ) مهم‌ترین عوامل ایجاد حریق در صنعت برق است. وی تصریح کرد: عوامل ایجاد حریق را به دو دسته طبیعی و غیرطبیعی می‌توان تقسیم‌بندی کرد که زلزله، توفان و صاعقه عوامل طبیعی وقوع حادثه است.