احسان سالمی: یازدهمین دوره جشنواره سینماحقیقت هم به پایان رسید تا سرنوشت جوایز این دوره از جشنواره نیز مشخص شود، البته برخی برندگان از زمان اعلام نامزدهای جشنواره تقریبا قابل تشخیص بودند و برخی دیگر نیز از جمله مواردی بودند که به نظر می‌رسید در دقیقه 90 به جمع فهرست برگزیدگان راه‌یافته‌اند که شاید جدی‌ترین مصداق این موضوع را باید مستند «بانو قدس ایران» دانست. اثری که ابتدا به درخواست سازندگانش از جشنواره کنار گذاشته شد ولی به یکباره در واپسین روزهای جشنواره به نمایش درآمد و در نهایت نیز در شرایطی که اغلب جوایز بخش مسابقه اصلی جشنواره همچون بهترین پژوهشگر، نویسنده گفتار متن، صدا، فیلمبرداری، تدوین و بهترین موسیقی به آثار دیگری رسید، توانست جایزه بهترین فیلم بخش ملی جشنواره یا همان اصلی‌ترین جایزه جشنواره را از آن خود کند!
اما ماجرای این دوره از جشنواره سینماحقیقت را صرفا نباید محدود به حذف و اضافه ناگهانی مستند «بانو قدس ایران» و توجه عجیب مدیران سینمایی کشور به این جشنواره دانست، چرا که با نگاهی به وضعیت آثار راه‌یافته به یازدهمین دوره جشنواره سینماحقیقت و همچنین وضعیت برگزیدگان آن، 2 نکته و مسأله مهم و اساسی دیگر نیز به چشم می‌خورد.
حذف فله‌ای انقلابی‌ها!
نخستین نکته در ارتباط با آثاری که در این دوره از جشنواره توانستند به فهرست برگزیدگان جشنواره راه یابند، بی‌توجهی جدی و معنادار برگزارکنندگان جشنواره حقیقت به آثار قوی و شاخص مستندسازان انقلابی و همچنین سوژه‌های مهمی بود که به نظر می‌رسید مهم‌ترین جشنواره سینمای مستند کشور به طور طبیعی باید نسبت به آن توجه ویژه‌ای می‌کرد؛ اتفاقی که در ادامه و با اعلام فهرست آثار راه‌یافته به بخش مستند جشنواره فیلم فجر درست یک روز پس از اعلام نتایج نهایی جشنواره حقیقت و حذف فله‌ای آثار تولید شده در نهادهای انقلابی نیز خود را نشان داد. گویی هیأت انتخاب جشنواره فیلم فجر که آن نیز همچون جشنواره سینماحقیقت جشنواره‌ای تحت مدیریت وزارت ارشاد است، منتظر بوده برگزیدگان سینماحقیقت مشخص شوند و همان‌ها که در این جشنواره جایزه گرفتند دوباره راهی بخش مستند جشنواره فجر هم شوند! هر چند که بدون شک در میان آثار تولید شده از سوی موسسات و مستندسازان انقلابی نیز آثاری با کیفیت‌ پایین‌تر و متوسط حضور داشتند که نمی‌توان انتظار داشت جزو برگزیدگان جشنواره حقیقت قرار بگیرند یا در میان فهرست راه‌یافتگان به جشنواره فیلم فجر باشند ولی در میان همین آثار هستند مستندهایی که شایستگی و کیفیت لازم را برای حضور در میان برگزیدگان هر دو رویداد داشته و دارند. بهترین مثال‌ برای این حرف، مستند «ادوارد» ساخته ارزشمند و قوی محمدباقر شاهین است. اثری که مرکز مستند سوره حوزه هنری سرمایه‌گذار آن بوده و هم به لحاظ محتوا و هم به لحاظ فنی از کیفیت بالایی برخوردار بود و بنا بر اذعان بسیاری از کارشناسان پیش از آغاز جشنواره یکی از گزینه‌های جدی برای کسب جوایز جشنواره بود ولی در نهایت به فهرست آثار مستند جشنواره فیلم فجر راه ‌نیافت و تنها جایزه‌ای که در جشنواره حقیقت به آن داده شد، جایزه بهترین فیلم شبکه مستند بود که این انتخاب نیز اساسا ارتباطی به روال جشنواره و مسؤولان آن ندارد! این مثال را می‌توان در ارتباط با مستند «قائم‌مقام» که از جمله مهم‌ترین مستندهای بخش آوینی جشنواره حقیقت بود نیز تکرار کرد که آن نیز با وجود اهمیت بالای سوژه و کیفیت مثال‌زدنی اثر، سهمی از هیچکدام از 2 جشنواره حقیقت و فجر نداشت.
آفت‌های سری‌دوز شدن
البته به قول قدیمی‌ها «یک سوزن به خودت بزن، یک جوال‌دوز به دیگران!»، منظور آنکه هرچند رفتار برگزارکنندگان هر دو جشنواره سینماحقیقت و فجر در بی‌توجهی به آثار مستندسازان انقلابی و ارزشی غیرقابل قبول است ولی در این میان نباید از این نکته نیز غافل شد که به طور کلی در این دوره از جشنواره سینماحقیقت حضور مستندسازان انقلابی و حزب‌اللهی کمرنگ‌تر از دوره قبل شده بود. موضوعی که نه صرفا به لحاظ کمی، بلکه به لحاظ کیفی نیز وجود داشت و نمی‌توان منکر این موضوع شد که بسیاری از مستندسازان فعال و قوی جبهه انقلاب که در دوره‌های قبلی جشنواره با آثاری درخشان حضور پیدا کرده بودند، در این دوره از جشنواره به دلایل مختلفی نتوانسته بودند با همان کیفیتی که در دوره‌های پیشین این رویداد حضور داشتند، وارد جشنواره حقیقت شوند. مسأله‌ای که به نظر می‌رسد یکی از اصلی‌ترین دلایل وقوع آن را باید به پای سازمان‌ها و نهادهایی نوشت که همگی در تلاشند تا فقط با تعدادی از این مستندسازان همکاری کنند و نتیجه آن عدم تمرکز مستندساز بر ساخت صرفا یک اثر باکیفیت و تولید چندین اثر متوسط و حتی گاهی کم‌کیفیت می‌شود. در این شرایط نمی‌توان انتظار داشت مستندسازی که هر سال درگیر ساخت چند مستند است و گاهی به طور همزمان 2 اثر را با هم پیش می‎برد، همان خروجی‌ای را ارائه کند که مستندسازی که توانش را صرفا وقف ساخت یک یا 2 مستند قوی و جدی در طول یک‌سال کرده، ارائه می‌کند. این نکته‌ای است که به نظر می‌رسد عدم توجه به آن در طولانی‌مدت چه از جانب مستندسازان فعال و آتیه‌دار جبهه انقلاب و چه از جانب مدیران فرهنگی نهادها و موسسات انقلابی زمینه‌ساز بروز مشکلات جدی در عرصه مستندسازی انقلابی و ارزشی کشور شود.

رضا شیبانی: «تظاهرات حرف‌‌‌‌‌‌‌های اضافه‌‌‌‌‌» بیشتر تظاهرات پرسروصدای تصاویر است. شکارسری کشف‌‌‌‌‌‌‌های تصویری خود را دائم به رخ می‌کشد و بیشتر در پی ایماژ است و کمتر به دنبال ادا کردن حس و حالی از درون دل.
«ساعت دوازده
آفتابگردانی است
تمام قد»
یک نکته مهم که در خواندن تظاهرات حرف‌‌‌‌‌‌‌های اضافه قبل از هر چیز به ذهنم رسید و حسابی به خاطر آن به خودم خندیدم این بود که با خود گفتم این کتاب ۱۰۸ صفحه‌ای را اگر با منطق نثری و پشت سر هم بنویسیم در نهایت در 3-2 صفحه می‌توان جمع کرد. اگر شکارسری مزاح مرا تحمل کند‌‌‌‌‌، این کتاب  مثل این تظاهرات‌‌‌‌‌‌های کم‌تعداد گروه‌‌‌‌‌‌‌های کم‌جمعیت با  پلاکارد‌‌‌‌‌‌ها و سروصداهای زیاد است که مثلا چند نفر می‌خواهند یک میدان بزرگ را پرشده نشان دهند!
البته من ارزش‌‌‌‌‌‌‌های شاعرانه کار شکارسری را در نظر می‌گیرم و به توجیهات شاعران سپیدنویس و مدافعان اینگونه آثار ادبی گوش می‌سپارم و می‌پذیرم که بخش زیادی از این توجیهات به حق و درست است اما به خودم هم حق می‌دهم که گهگاه چنین سخنی بگویم. مثلا من  توجیهی نمی‌بینم که جملات زیر که اتفاقا جالب و تاثیرگذار هم هستند‌‌‌‌، به شکل سطرسطر‌‌‌‌‌  نوشته شوند و یک صفحه کامل را پر کنند تا مخاطب بفهمد شعر می‌خواند و نه نثر:
«این خشم ماست
که دیوار را به گند می‌کشد
یا حماقت سوسکی
که دمپایی را جدی نمی‌گیرد»
یک رمان خوب‌‌‌‌‌، به کرات و در قالب توصیف و دیالوگ، انباشته از چنین کشف‌‌‌‌‌‌‌های بامزه‌ای است. فرض کنیم شکارسری یک ‌رمان‌نویس است و یک داستان را با این جملات شروع می‌کند:
«این خشم ماست که دیوار را به گند می‌کشد یا حماقت سوسکی که دمپایی را جدی نمی‌گیرد؟»
در این صورت‌‌‌‌‌، شخصا  به خواندن رمان شکارسری راغب خواهم شد، چون شکل جمله‌‌بندی و شکل بیان، جذاب و گیراست. اما وقتی در ته یک برگ کامل  این چند سطر را منقطع شده و به عنوان یک شعر مستقل می‌بینم‌‌‌‌، ذوقی در من برانگیخته نمی‌شود.
شما داستان «مدیر مدرسه» جلال آل‌احمد را که نیم قرن پیش نوشته شده بخوانید. آل‌احمد ادعای شعر و شاعری ندارد اما سطر سطر داستانی که نوشته است پر است از جملات جذاب و گیرا. اگر آن داستان 50-40 صفحه‌ای را بخواهیم با منطق شکارسری سطربندی کنیم صدالبته می‌توانیم یک مجموعه 3-2 هزار صفحه‌ای داشته باشیم. فی‌المثل از این سکانس مدیر مدرسه که مربوط به زیر گرفتن معلم کلاس چهارم مدرسه توسط یک آمریکایی است‌‌‌‌، کلی شعر سپید می‌توان درآورد. کاری ندارد. فقط کافی است بعضی بخش‌‌‌‌‌‌ها را سطر سطر کنید:
«... خیلی کوتاه‌تر از زمانی که سرپا بود به نظرم آمد. صورت و سینه‌‌‌‌‌‌‌اش از روپوش چرک‌مرد بیرون بود. صورتش را که شسته بودند کبود کبود بود، درست به رنگ جای سیلی روی صورت بچه‌ها... اما نمی‌توانست حرف بزند. چانه‌اش را با دستمال بسته بودند؛ همانطور که چانه‌ مرده را می‌بندند. اما خنده تو صورت او بود و روی تخت مرده‌شوی‌خانه هم نبود. خنده‌ای که به جای لکه‌های خون روی صورتش خشک شده بود. درست مثل آب حوض که در سرمای قوس اول آهسته‌آهسته می‌لرزد، بعد چین برمی‌دارد، بعد یخ می‌زند... آخر چرا تصادف کردی؟ آخر چرا؟ چرا این هیکل مدیرکلی‌ات را با خودت اینقدر این‌ور و آن‌ور بردی تا بزنندت؟ تا زیرت کنند؟ مگر نمی‌دانستی معلم حق ندارد اینقدر خوش‌هیکل باشد؟ آخر چرا اینقدر چشم پرکن بودی؟ حتی کوچه را پر می‌کردی. سد معبر می‌کردی. مگر نمی‌دانستی خیابان و راهنما و تمدن و آسفالت همه برای آنهایی است که توی ماشین‌های ساخت مملکت‌شان دنیا را زیر پا دارند؟ آخر چرا تصادف کردی ؟...» [مدیر مدرسه، جلال آل‌احمد]
از سوی دیگر‌‌‌‌‌، شکارسری به دنبال کشف و لحظه‌یابی است. اما در انتخاب عرصه این کار و تحت تاثیر بعضی از این جوهای مسری‌‌‌‌‌، گاهی اشتباه می‌کند. مثلا مستراح کجا و کشف و شهود شاعرانه برای مخاطب خوش‌ذوق و دیرپسند ایرانی کجا؟... نوشته ذیل اگرچه تصویر و بیان خوش‌تکنیکی از آب درآمده است اما همچنانکه گفتم اولا‌‌‌‌‌ نثر است و به داستان‌‌‌‌‌‌‌های مینی‌مال بیشتر  می‌ماند‌‌‌‌‌، ثانیا هیچ محتوا و پیام شاعرانه‌ای ندارد. اگر به جرأت و بی‌تعارف سخن بگویم‌‌‌‌‌، یک هذیان تکنیکی است:
«آن قدر زل زد
و به تاسف سر تکان داد
که مجبور شدم دنبال مستراح دیگری بگردم
که سوسکی به دیوارش نایستاده باشد
تا به من زل بزند
و به تاسف سر تکان بدهد»
عنایت داشته باشید که اگر شکارسری بخواهد بعد از آن همه آثار درخشانی که دارد‌‌‌‌، به این نوشته‌‌‌‌‌‌‌های سطحی و کم‌جنبه قناعت کند‌‌‌‌‌، قبل از هر چیز به خود ضربه ‌زده است. این برادر بزرگ و بزرگوارم که بسیار به او ارادت دارم امیدوارم لحن گاهی گزنده‌ این نقد را ببخشاید. این قلم بارها از او و نوجویی‌‌‌‌‌‌‌های او ستایش کرده است‌‌‌‌‌ اما دلیلی نمی‌بیند نظر سلبی خود را نیز دربار‌‌ه بعضی ایرادات کارهای او‌‌‌‌‌، ناگفته بگذارد.
البته در همین مجموعه باز هم شکارسری درخشش‌‌‌‌‌‌‌‌هایی دارد. شعرهایی که اگر با منطق فرانسوی به آنها نگاه کنیم به معنی واقعی کلمه سپیدند. ما شعر ذیل را که در صفحه ۵۶ «تظاهرات حرف‌‌‌‌‌‌های اضافه» به چاپ رسیده است نمی‌توانیم نثر بنامیم‌‌‌‌‌، چون واقعا نمی‌توان آن را حتی  با منطق بی‌پروا و بی‌رحمانه من به صورت یک متن نثری و پشت‌سر هم نوشت:
«یک حافظ پیر
یک عینک خسته
یک شال‌گردن مندرس
یک هویج یخ زده
میراث دو آدم برفی
که می‌خواستند کمی در آفتاب گرم شوند».
با تمام این احوال هنوز گمان بر این دارم که شعر بی‌وزن‌‌‌‌‌، گاهی روح آدمی را در خلأ باقی می‌گذارد. صادقانه می‌گویم با خواندن بعضی شعرهای خوب این مجموعه، لذت بردم اما آرزو کردم کاش وزن هم داشتند تا لذت بیشتری نصیبم می‌شد:
در خانه زمستان دارم
تابستان دارم
در خانه آه هست
دست‌‌‌‌‌‌‌های تو هست...

مستند «کانکس» برای خانه‌دار شدن کودکان کرمانشاهی اکران می‌شود. به‌گزارش «وطن‌امروز»، مستند «کانکس» که توانسته است نحوه کمک قشر دانشجو به محرومیت و زلزله در کرمانشاه را به تصویر بکشد، پیش از زلزله کرمانشاه کلید خورد و حالا بعد از این اتفاق قرار است تبدیل به مبدأیی شود برای کمک دانشگاهیان کشور به زلزله‌زدگان کرمانشاهی. کرمانشاه دارای بالاترین آمار بیکاری در کشور است که باید توجه ما به این موضوع بیشتر باشد؛ شعار ما برای پخش مستند کانکس می‌تواند «استمرار کمک و حمایت از کرمانشاه» باشد. محمدامین مهدی‌نژاد در گفت‌وگو با «وطن‌امروز» به تشریح نحوه تولید و هدف از ساخت «کانکس» پرداخت. وی در ابتدا با اذعان به اینکه هدف ما صرفا جمع‌آوری کمک‌‌های مالی نیست، گفت: ما به حمایت روانی و عاطفی، آگاهی و حمایت مداوم در مناطق زلزله‌زده نیاز داریم که دانشگاه بهترین مکان برای ارائه این امور است. مستند کانکس نمونه‌ای از حمایت از مردم در ابعاد مختلف است که می‌تواند به ما جهت شناخت نیازمندی‌های مناطق زلزله‌زده و چگونگی کمک به زلزله‌زدگان یاری کند. وی افزود: روزی که ما شروع به ساخت مستند کانکس کردیم اساسا زلزله‌ای رخ نداده بود اما همان روز هم وضعیت مردم کرمانشاه اصلا خوب نبود. بیکاری، فقر و شرایط نابسامان زندگی همان موقع هم وجود داشت، حالا البته پس از زلزله اینها چندبرابر شده است. وی افزود: ما پس از زلزله تلاش کردیم مستند را سریع‌تر تدوین کنیم تا بتواند محملی باشد برای کمک به زلزله‌زدگان، آن هم کمک‌‌‌هایی از جنس دانشجویی و به همین خاطر کمپین 110 را که قرار است اقدام به 110 اکران دانشجویی و خرید 110 کانکس و ارسال هر کانکس با یک تیم دانشجویی به منطقه زلزله‌زده کند تا کمک‌‌های روانی و عاطفی و آموزشی و بهداشتی انجام دهند، ترتیب داده‌‌‌‌‌‌ایم. مهدی‌نژاد همچنین تاکید کرد: هدف ما از ایجاد کمپین 110 همین است که با یاری دانشجویان و دانشگاهیان به زلزله‌زدگان و مردم کمک کنیم. ما دانشجو و دانشگاه را در مرکزیت جامعه می‌دانیم که می‌تواند ثمرات اقدامات دانشجویان را به مردم جامعه برساند؛ هدف ما ایجاد حس مفید بودن است که سایر مشکلات نیز حل می‌شود. گفتنی است روز گذشته نخستین اکران دانشگاهی مستند کانکس به همت انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علامه طباطبایی در این دانشگاه برگزار شد که با استقبال پرشور دانشجویان این دانشگاه مواجه شد.

مذاکره با حاتمی‌کیا برای تولید فیلم «من زنده‌ام»
مدیر انتشارات نشر بروج از مذاکره با ابراهیم حاتمی‌کیا برای تولید فیلم سینمایی براساس کتاب «من زنده‌ام» خبر داد. به گزارش تسنیم، سیدصفر صالحی، مدیر انتشارات بروج، از تولید فیلم‌ سینمایی براساس کتاب ارزشمند «من زنده‌ام» خبر داد و گفت: تاکنون افراد مختلفی اظهار تمایل کرده‌اند تا فیلمنامه‌ای براساس این اثر بنویسند. انتشارات و نویسنده نیز برای این امر محدودیتی ایجاد نکرده است، چرا که تلاش داریم نگاه اقتصادی به این کتاب نداشته باشیم و بیشتر به جنبه فرهنگی و تأثیری که این اثر می‌تواند در نشر فرهنگ ایثار و دفاع‌مقدس داشته باشد، توجه کنیم. وی ادامه داد: برای تولید فیلم براساس کتاب «من زنده‌ام» تاکنون با کارگردانان مختلفی صحبت شده که از مهم‌ترین گزینه‌ها می‌توان به ابراهیم حاتمی‌کیا اشاره کرد. مدیر انتشارات بروج با اشاره به نظر حاتمی‌کیا درباره خاطرات معصومه آباد گفت: در جلساتی که با این کارگردان برگزار شده بود، مطرح شد که این کتاب تصویری است و جنبه نمایشی کار بالاست.


برگزاری نخستین شب از «شب‌های شعر عاشقانه»
موسسه شهرستان ادب نخستین شب از «شب‌های شعر عاشقانه» به مناسبت طولانی‌ترین شب سال را برگزار می‌کند. نخستین شب از «شب‌های شعر عاشقانه»، ویژه شب یلدا، با شعرخوانی شاعران مطرح کشور چهارشنبه همین هفته در موسسه فرهنگی - هنری شهرستان ادب برگزار می‌شود.  اجرای این برنامه برعهده شاعر توانمند و سراینده کتاب «قرار»، سعید پورطهماسبی خواهد بود. قرار است شب‌های شعر عاشقانه هر چند وقت یک بار در مناسبت‌های آیینی و ملی و با هدف ارائه چهره فاخر و ادیبانه شعر عاشقانه فارسی، در موسسه شهرستان ادب برگزار شود. محل برگزاری این برنامه، تهران، خیابان شریعتی، بالاتر از سه‌راه طالقانی، پلاک 168، طبقه چهارم و زمان برگزاری آن چهارشنبه 29 آذر، ساعت 17:30 است.


پای ستاره مشهور به پرونده  فساد اخلاقی هالیوود کشیده شد
رز مک‌گوون، بازیگری که نامش در پرونده رسوایی جنسی هاروی واینستین سر زبان‌ها افتاد، به تندی مریل استریپ را هدف حمله قرار داد. به گزارش خبرآنلاین، رز مک‌گوون شنبه ۲۵ آذر در توئیتر نوشت: «زنان بازیگری مانند مریل استریپ که با کمال میل برای فردی چون هاروی واینستین کار کردند، در اعتراضی خاموش در مراسم گلدن‌گلوب مشکی می‌پوشند. مشکل اصلی سکوت شما است. شما با اشتیاق جوایز جعلی را قبول می‌کنید و این کار هیچ تغییری ایجاد نخواهد کرد. از دورویی شما متنفرم. بهتر است لباس‌های ساخت شرکت همسر سابق واینستین را بپوشید.» ماجرای سیاه پوشیدن بازیگران زن در مراسم گلدن‌گلوب در اعتراض به رسوایی‌های جنسی اخیر روز ۱۴ دسامبر در رسانه‌ها مطرح شد. در این حرکت اعتراضی بازیگران زن از جمله نامزدهای جوایز و کسانی که روی صحنه جوایز را اعطا می‌کنند، لباسی سیاه‌رنگ به تن خواهند داشت. این حرکت اعتراضی با همراهی انجمن بازیگران آمریکا همراه شد که اعلام کرد،‌ تمام اهداکنندگان جوایز در بیست و یکمین دوره جوایز انجمن بازیگران آمریکا زن خواهند بود. اما چرا نوک پیکان حمله رز مک‌گوون، مریل استریپ را نشانه رفته است؟ در آغاز ماجرای رسوایی بزرگ هاروی واینستین بسیاری منتظر واکنش مریل استریپ بودند که همکاری‌های گسترده‌ای با این تهیه‌کننده در کارنامه داشت. اما واکنش استریپ باب طبع بسیاری از جمله رز مک‌گوون نبود. استریپ گفت از شنیدن خبر شوکه شده است و در ادامه افزود: «همه در هالیوود از این مساله مطلع نبودند.» مک‌گوون پیش از این نیز در توئیتر به استریپ تاخته بود. او در واکنش به صحبت‌های استریپ که اعمال واینستین را «نمونه عظیمی از بی‌احترامی و اهانت»‌ توصیف کرده بود، نوشت: «نه مریل، کارهای او جنایت است. تو دروغگو هستی.»
 

افخمی، کارگردان سریال  «خوب، بد، جلف»
نسخه سریالی فیلم سینمایی «خوب، بد، جلف» توسط بهروز افخمی برای شبکه نمایش خانگی تولید می‌شود. به گزارش ماهنامه نزدیک، چند هفته قبل خبری منتشر شد مبنی بر اینکه بهروز افخمی قصد ساخت فیلمی کمدی با نام «رویای فرانسوی» را دارد و در حال حاضر مشغول بازنویسی فیلمنامه این فیلم برای ساخت آن با بودجه مرکز بسیج صداوسیماست اما بر اساس شنیده‌ها کار بعدی بهروز افخمی ساخت سریال «خوب، بد، جلف» با فیلمنامه‌ای از پیمان قاسم‌خانی برای شبکه نمایش خانگی خواهد بود، نه فیلم سینمایی «رویای فرانسوی». بر اساس این خبر، سریال «خوب، بد، جلف» که در واقع داستانی را بر اساس 3 شخصیت اصلی فیلم سینمایی آن روایت می‌کند، برخلاف نسخه سینمایی توسط خود پیمان قاسم‌خانی کارگردانی نخواهد شد و قرار است بهروز افخمی، در دومین همکاری خود با قاسم‌خانی پس از فیلم «سن‌پطرزبورگ»، ساخت آن را برعهده داشته باشد. گروه ساخت سریال هم‌اکنون مشغول پیش‌تولید و انتخاب بازیگران این مجموعه هستند.


پخش مستند جنجالی «ترخیص»  در شبکه مستند
هفدهمین قسمت از فصل دوم برنامه «به‌اضافه مستند»، با پخش و بررسی مستند «ترخیص» ساخته مهدی انصاری روی آنتن شبکه مستند خواهد رفت. به گزارش فارس، در این قسمت و پس از پخش مستند، مسعود پزشکیان، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی و سیدامیرحسین قاضی‌زاده هاشمی جزو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی میهمان برنامه خواهند بود. میهمانان این برنامه هر دو از جامعه‌ پزشکی هستند و با موضوع اشتباهات پزشکی عده‌ای از پزشکان و تعمیم این موضوع به همه‌ پزشکان توسط عده‌ای از افراد جامعه سخن خواهند گفت. همچنین محمد تقی فهیم و آرش خوشخو به نقد و بررسی فرمی این فیلم مستند خواهند پرداخت. مستند «ترخیص» روایت یک خبرنگار به نام علیرضا وهاب‌زاده از 2 سوژه بیمار در بخش زنان و زایمان است که با مشکلاتی در بیمارستان و روند پزشکی خود مواجه می‌شوند. مستند «ترخیص» قرار بود روز یکشنبه 29 آذرماه در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی رونمایی شود. در حالی که از پیش مجوزهای لازم برای رونمایی این فیلم از مسؤولان دانشگاه گرفته شده و توسط مسؤولان ذی‌ربط بازبینی و تایید شده بود اما به یکباره با فشار وزارت بهداشت مراسم لغو شد. این مستند 46 دقیقه‌ای به کارگردانی مهدی انصاری و تهیه‌کنندگی محمدجواد رئیسی توسط موسسه نجوای زلال هنر در سازمان هنری- رسانه‌ای اوج تولید شده است. برنامه به‌اضافه مستند با اجرای علی صدری‌نیا، تهیه‌کنندگی سیدمحمدحسین میری و کارگردانی محمدرضا رضاییان سه‌شنبه 28 آذر ماه ساعت 20:30 از شبکه مستند سیما پخش خواهد شد. بازپخش آن روزهای چهارشنبه 29 آذر ماه ساعت 9 و جمعه اول دی ماه ساعت 13:30 است.


«شانتاژ» در مسیر تولید
پس از پایان مراحل پیش‌تولید فیلم شانتاژ که در سکوت خبری انجام شده، حالا نوبت به تست گریم فیلم رسیده است. به گزارش «وطن امروز»، کارگردانی فیلم شانتاژ بر عهده امیر مومنی‌اصل است و تهیه‌کنندگی این فیلم را محمدمهدی محمدی و پرویز قدسی انجام می‌دهند. گفتنی است فیلم شانتاژ با حضور بازیگرانی همچون بهروز محمدی، مریم خدارحمی، علیرضا رئیسی، افشین سنگ چاپ، ساقی زینتی، مجید شهریاری، صفر کشکولی و... پس از تست گریم، در تهران وارد مرحله تولید می‌‌شود. داستان این فیلم درباره مردی سرشناس و ثروتمند است که همسرش توسط یک گروه تبهکار مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرد و آن گروه با هدف باج‌گیری و اخاذی وارد زندگی این زوج شده و زندگی آنها را به مخاطره می‌اندازند. مؤسسه هنر رسانه «مانا» مجری ‌طرح این اثر است.