مهدی طاهرخانی: کمتر کسی به موفقیت وینفرد شفر آلمانی در استقلال ایمان داشت، چرا که نگاهی گذرا به گذشته نشان می‌داد در هیچ برهه‌ای در میانه راه، هیچ مربی خارجی نتوانسته بود سرخابی‌ها را از آنچه اسیرش بودند نجات دهد اما برای شفر اوضاع کاملا متفاوت از آب در آمد. پیش از این پرسپولیس در چندین نوبت در اواسط لیگ برتر، مربیانش را تغییر داد و سراغ گزینه‌‌های داخلی و خارجی رفت که بدون استثنا در هیچ دوره‌ای رنگ موفقیت و بهتر شدن را ندید. حتی با برانکو در اواخر لیگ چهاردهم.
مضاف بر این پیش از این هم مربیان خارجی(که تعدادشان زیاد هم نبود) کارنامه قابل دفاعی در استقلال نداشتند و این انگاره غلط مصطلح شده بود که استقلال فقط با مربیان داخلی می‌تواند موفق شود اما حالا شفر اوضاع را به کل تغییر داده است. تقریبا با همان بازیکنان منصوریان موفق شده نتایجی را بگیرد که مربی سابق استقلال هرگز موفق به انجامش نشد. حال سوال این است که راز موفقیت شفر چیست؟ بدون شک «انضباط واقعی» نخستین گزینه‌ای است که بازیکنان استقلال به آن اعتراف می‌کنند.
برخلاف دوره منصوریان که او سعی داشت با رابطه نزدیک برادری با بازیکنان مشکلات آنها را حل کند، شفر از کوچک‌ترین بی‌نظمی نمی‌گذرد. شاید بزرگ‌ترین قربانی او مهدی قائدی باشد که هنوز نتوانسته در تیم شفر خودش را ثابت کند. دلیل اصلی هم همان اشتباه بزرگ اولیه‌‌‌‌اش بود. این مربی آلمانی که بزرگ‌ترین پشتوانه‌‌‌‌اش تجربه گران‌قیمتش است، توانست اعتماد به نفس را به بازیکنانش تزریق کند. فصل قبل در همین برهه بود که سیدحسین حسینی جانشین رحمتی شد و همه تصور می‌کردند دیگر رحمتی رنگ دروازه را نمی‌بیند اما با نخستین اشتباه و دریافت گل بد مقابل استقلال خوزستان که زننده گل هم همین حسن بیت‌سعید بود، ناگهان اعتماد از حسینی برداشته شد تا او مجدد نیمکت‌نشین شود. این بی‌اعتمادی آنقدر گسترده بود که در نخستین بازی حذفی امسال که منصوریان هدایت استقلال مقابل گل‌گهر سیرجان را به عهده داشت باز هم رحمتی درون دروازه قرار گرفت.
اما شفر به دروازه‌بان جوان تیمش گارانتی خاصی را داد. به گفته یکی از مدافعان استقلال، او به دروازه‌بان تیمش گفت تو انتخاب اول من هستی و قرار نیست با چند اشتباه و چند گل به روی نیمکت برگردی. همین اعتماد به نفس منجر به یک شگفتی تاریخی شد. حالا گلر ذخیره آمده ثابت شده و رکورد گل نخوردن در لیگ برتر را به اسمش خودش ثبت کرده است. مجید حسینی و سایرین هم دقیقا چنین قصه‌ای دارند. او حتی به روزبه چشمی گفته بود اگر در هر بازی 2 پنالتی هم بدهی باز هم انتخاب اول من هستی. ثمره این اعتماد را می‌شود در گل نخوردن‌‌های امروز استقلال دید.   
اما ویژگی بزرگ دیگر شفر مربوط به شجاعت ذاتی‌‌‌‌اش است. استقلال در تبریز تن به تساوی داد اما نوع بازی  این تیم در نیمه دوم نشان داد شفر وقتی گفت برای 3 امتیاز به تبریز می‌رویم، لاف نزده است. او به تساوی قانع نبود و از این رو آبی‌ها در 20 دقیقه انتهایی بازی صاحب موقعیت‌‌های فراوانی شدند. شفر ابایی از فوتبال هجومی ندارد و نمی‌خواهد صرفا برای حفظ نتیجه تنها دفاع کند.
این بزرگ‌ترین فرق او با منصوریان است. استقلال این روزها تنها برای برد پا به میدان می‌گذارد. بعد از زدن یک گل نمی‌خواهد بازی را مدیریت کند. برای گل‌‌های بعدی می‌رود و با احتیاط و ترس بی‌موقع، نمی‌خواهد توپ و میدان را واگذار کند. نگاهی به بازی‌های اخیر این تیم نشان می‌دهد شفر بهترین دفاع را در حمله دیده و حتی‌المقدور تا توانسته اجازه نداده تیم‌‌های حریف  صاحب موقعیت شوند. در تبریز تراکتورسازی تا آستانه گلزنی پیش رفت و این اتفاق در لحظاتی رخ داد که تیم گل‌محمدی فشار مضاعفی را روی دروازه میهمان وارد کرده بود و استقلال چاره‌ای جز دفاع نداشت اما شفر وضعیت را تغییر داد و هرچه به انتهای بازی نزدیک‌تر می‌شدیم این آبی‌ها بودند که بوی گل می‌دادند.
با توجه به فاصله پرسپولیس با سایر تیم‌ها و اقتداری که تیم برانکو درون زمین دارد شاید شانس قهرمانی استقلال بسیار اندک باشد. اما این به معنای تسلیم شدن آنها نیست. شفر یک گام تا فینال حذفی فاصله دارد و می‌داند اگر از سد نفت در آبادان بگذرد، در فینال کار چندان سختی مقابل استقلال خوزستان یا تیم دسته یکی خونه‌به‌خونه بابل ندارد. این یعنی یک جام ساده و امضای قرارداد شفر برای فصل بعد. مضاف بر این بازی‌‌های آسیایی هم محک مناسبی برای شفر است تا نشان دهد استقلال به صورت واقعی تغییر کرده است.
از امروز به بعد دیگر این تصور غلط که مربی خارجی برای استقلال شگون ندارد را نخواهید شنید. شاید این به ضرر مربیان داخلی باشد اما آنچه برانکو و شفر انجام دادند بیان‌کننده واقعیت محض است؛ مربیان خوب خارجی روزهای بهتری را برای سرخابی‌ها پدید می‌آورند. از این رو بعید است دست‌کم تا چند سال دیگر اثری از یک مربی داخلی روی نیمکت این دو تیم ببینیم.

ورود سازمان بازرسی به انتخابات کمیته ملی المپیک
سازمان بازرسی کل کشور برای رصد کردن فعالیت‌های انتخاباتی در کمیته ملی المپیک و جلوگیری از تخلفات احتمالی انتخاباتی ناظری ویژه را منصوب کرد. به گزارش مهر، معمولا بسیاری از مجامع انتخاباتی در ورزش با حضور نماینده‌ای از سازمان بازرسی کل کشور برگزار می‌شود. این نهاد نظارتی برای انتخابات پیش روی کمیته ملی المپیک نیز ناظری ویژه منصوب کرده است. البته سازمان بازرسی به طور معمول نماینده‌ای در امور ورزشی دارد اما این نماینده به طور ویژه برای انتخابات ۲۵ دی‌ماه کمیته ملی المپیک انتخاب شده است. حکم ناظر ویژه سازمان بازرسی کل کشور برای ورود جدی به فعالیت‌های انتخاباتی کمیته ملی المپیک روز گذشته صادر شد. وی موظف شده در فاصله یک هفته مانده به برگزاری مجمع انتخاباتی کمیته ملی المپیک، فعالیت‌های انتخاباتی این کمیته را پیگیری کند تا از تخلفاتی مانند حضور افراد دوتابعیتی در انتخابات جلوگیری شود.  انصراف محمود مشحون از جمع کاندیداهای نایب‌رئیسی انتخابات کمیته ملی المپیک نیز نتیجه همین ورود جدی سازمان بازرسی کل کشور به انتخابات و انتصاب ناظر ویژه برای آن بوده است.

طارمی برای عقد قرارداد با الغرافه وارد قطر شد
مهاجم تیم‌ملی فوتبال ایران برای عقد قرارداد با تیم الغرافه، وارد قطر شد. مهدی طارمی که در نیم‌فصل اول لیگ برتر ایران در پرسپولیس بازی می‌کرد، برای عقد قراردادی
۶ ماهه با تیم فوتبال الغرافه قطر به توافق رسید. طارمی ظهر روز دوشنبه وارد قطر شد و مورد استقبال نماینده باشگاه قرار گرفت. قرار است طارمی بعد از انجام تست پزشکی قراردادش را به صورت رسمی امضا کند.

ایران - لیبی؛ 27 اسفند
تاریخ بازی دوستانه تیم‌ملی فوتبال ایران و لیبی در اسفند مشخص شد. به گزارش فارس، پیش از این اعلام شده بود تیم‌ملی فوتبال در تاریخ 29 اسفند در کمپ تیم‌های ملی بازی‌ دوستانه‌ای پشت درهای بسته با لیبی خواهد داشت اما تاریخ دقیق برگزاری این بازی 27 اسفند است و این بازی همچنان پشت درهای بسته برگزار می‌شود. همچنین تیم‌ملی در تاریخ هفتم فروردین 97 در یکی از شهرهای اروپایی با الجزایر بازی می‌کند. فدراسیون در تلاش است سوم فروردین یک بازی تدارکاتی دیگر برای تیم‌ملی فراهم کند. همچنین از قبل فدراسیون اعلام کرده بود در تاریخ 12 خرداد 97 به دنبال برگزاری یک بازی دوستانه در تهران است که هنوز برگزاری این بازی قطعی نشده است.  خبر دیگر از تیم‌ملی بحث حضور کی‌روش در ایران است. کی‌روش که در نخستین ‌مینی‌کمپ تیم‌ملی بعد از بازی‌های لیگ حضور نداشت، هفته آینده به ایران بازمی‌گردد و شاید در دومین مینی‌کمپ هم حاضر نباشد.
 

بن هیوارد: از زمان جدایی نیمار از بارسا در تابستان، کوتینیو در کنار عثمان دمبله گزینه‌های اصلی بارسلونا برای پر کردن جای خالی مهاجم برزیلی‌ بودند. خرید دمبله از بروسیا دورتموند با قراردادی به مبلغ 150 میلیون یورو محقق شد اما کوتینیو به دلیل سنگ‌‌اندازی لیورپول نتوانست راهی نوکمپ شود. مذاکرات بارسلونا با لیورپول برای خرید کوتینیو تا روز آخر بازار تابستانی ادامه داشت اما قرمزپوشان مرسی‌ساید در نهایت حاضر به فروش بازیکن‌شان نشدند. 6 ماه بعد اما حالا مذاکرات نتیجه داد و بارسلونا در حالی ملی‌پوش لیورپول را خرید که او در ادامه فصل اجازه ندارد برای این باشگاه در لیگ قهرمانان اروپا بازی کند، چون در مرحله گروهی برای لیورپول در این رقابت‌ها به میدان رفته است.
حال پرسش این است: او چگونه در ترکیب بارسلونا مورد استفاده قرار خواهد گرفت؟ آیا او در نقش یک گوش چپ، در جای خالی نیمار بازی خواهد کرد؟ آیا عقد قرارداد با او به معنای بازگشت بارسلونا به سیستم 3-3-4 خواهد بود؟ آیا او در پست آندرس اینیستا بازی می‌کند؟ یا اینکه او می‌تواند در یک خط حمله 4 نفره برای کاتالان‌ها بازی کند؟
جواب، به احتمال قریب به یقین یک «بله» به تمام این گزینه‌هاست. ارنستو والورده، سرمربی بارسلونا در این فصل از سیستم‌های تاکتیکی متفاوت 3-3-4، 1-3-2-4، 2-5-3 و از همه آنها بیشتر از 2-4-4 استفاده کرده است و او به کوتینیو به چشم بازیکنی نگاه می‌کند که توانایی بازی در هر یک از سیستم‌ها را دارد. اگر از کوتینیو برای پر کردن جای خالی نیمار استفاده شود، او در کنار لوئیس سوارز و لیونل مسی یک خط حمله 3 نفره را شکل خواهد داد. خیلی وقت است که مثلث معروف MSN از هم پاشیده اما خط حمله جدیدی که با حضور کوتینیو شکل خواهد گرفت هم ظرفیت فراوانی برای تهدید خط دفاعی رقبا خواهد داشت، ضمن اینکه خط حمله بارسا می‌تواند یک آرایش دیگر هم داشته باشد به طوری که مسی یک خط عقب‌تر می‌رود و جای خود را به دمبله می‌دهد یا حتی اینکه در صورت لزوم کلاً سوارز کنار گذاشته شود.
کوتینیو در تیم‌ملی برزیل گهگاه در سمت راست بازی می‌کند تا به نیمار اجازه دهد در پست تخصصی خودش بازی کند اما ترجیح مهاجم لیورپول بازی در سمت چپ است، پس در بارسلونا احتمال اینکه او دقیقاً در پست نیمار بازی کند بسیار زیاد است. نیمار در ماه سپتامبر اعتراف کرد هموطنش از متوقف شدن روند انتقال به بارسلونا شدیداً ناراحت است. ریوالدو، دیگر هموطن کوتینیو که سابقه بازی در بارسلونا را دارد هم مدعی شد کوتینیو در صورت رفتن به بارسلونا در نوکمپ خواهد درخشید. البته تنها گذر زمان خواهد گفت چه اتفاقی خواهد افتاد اما بعد از عقد قرارداد با دمبله، به نظر می‌رسد بارسلونا به کوتینیو به چشم یک جانشین بلندمدت برای پر کردن جای خالی اینیستا در خط میانی نگاه می‌کند؛ پستی شبیه همان چیزی که او در آنفیلد داشت. در عین حال او بازیکنی است که می‌تواند به‌عنوان جانشین کاپیتان بارسلونا در سال‌های پایانی دوران بازیگری‌اش مورد استفاده قرار بگیرد.
 

 شاید حتی بدبین‌ترین هواداران رئال هم پیش‌بینی نمی‌کردند در میانه‌های فصل چنین سرنوشتی در انتظار تیم محبوب‌شان باشد.
وقتی چند ماه قبل رئال‌مادرید توانست با ارائه 2 بازی خوب در رفت و برگشت سوپرکاپ اسپانیا بارسلونای بحران‌زده را با مجموع 5 گل به شکل مقتدرانه‌ای شکست دهد، همه از توانایی بالای تیم زیدان سخن می‌گفتند. آنها تازه 2 بار متوالی قهرمان اروپا شده بودند و بعد از مدت‌ها توانسته بودند در لالیگا هم جام قهرمانی را از بارسلونا پس بگیرند.  در سوپرکاپ اروپا آنها منچستریونایتد ژوزه مورینیو را شکست دادند و بعد از آن در سوپرکاپ اسپانیا هم بارسلونا را خیلی راحت مغلوب کردند. همه چیز بر وفق مراد کهکشانی‌ها بود و حتی پیکه متعصب هم اعتراف کرد که برای نخستین بار احساس می‌کند رئال قدرتمندتر از بارسلونا شده و آنها توانایی رقابت با این تیم را نداشته‌اند.  با این وجود، ماه عسل زیدان و رئالی‌ها خیلی زودتر از آنچه همه تصور می‌کردند به پایان رسید. آنها حالا 16 امتیاز کمتر از بارسلونا دارند و در حالی که چند ماه تا پایان لیگ باقی‌مانده، دیگر رئال شانسی برای قهرمانی ندارد. در ال‌کلاسیکوی اخیر، بارسلونا در سانتیاگو برنابئو قدرتش را به رخ سفیدپوشان کشید و با 3 گلی که زد نشان داد 2 شکست سوپرکاپ پیش فصل، مربوط به گذشته‌ای خیلی دور بوده و از آن موقع شرایط کاملا تغییر کرده است. در این میان، شاید آنچه بیش از هر چیز هواداران رئال را نگران می‌کند این است که اثری از پیشرفت و تغییر در رئال فعلی دیده نمی‌شود.  آنها هفته‌هاست که عملکرد ضعیفی ارائه می‌دهند و حتی توانایی شکست تیم‌های قعرجدولی لالیگا را هم ندارند. خیلی‌ها از جمله خود کریستیانو رونالدو از ضعیف شدن ترکیب تیم رئال نسبت به فصل گذشته می‌گویند و فروش بازیکنانی مانند خامس رودریگز و آلوارو موراتا را دلیل نتایج بد رئال در این فصل می‌دانند. با این حال، واقعیت این است که مشکلات رئال خیلی عمیق‌تر از نداشتن 2 بازیکن تعویضی فصل پیش است و بی‌برنامگی و بی‌انگیزگی در این تیم موج می‌زند.
 لیگ قهرمانان تورنمنت مورد علاقه رئالی‌هاست و آنها در فصول اخیر عادت کرده‌اند قدرت خود را در این مسابقات به رخ حریفان بکشند اما در لیگ قهرمانان این فصل هم شرایط و عملکرد رئال چندان تعریفی نداشته است.  آنها برابر تاتنهام مغلوب شدند تا به عنوان تیم دوم گروه صعود کنند و اکنون یک حریف بسیار خطرناک به اسم پاری‌سن‌ژرمن را پیش روی خود می‌بینند. پی‌اس‌جی با خرید ستاره‌هایی مانند نیمار، امباپه و دنی آلوز به مراتب قدرتمندتر از فصل قبل شده و به چیزی جز حذف رئال نمی‌اندیشد؛ اگر شاگردان زیدان بخواهند عملکردی مشابه بازی‌های اخیر خود در لالیگا برابر پاری‌سن‌ژرمن هم داشته باشند قطعا هیچ شانسی برای صعود به دور بعد مسابقات نخواهند داشت، حتی شاید باید منتظر یک شکست سنگین و مفتضحانه برابر غول پاریسی باشند. رئال در 2 فصل اخیر با زیدان توانسته 2 بار فاتح لیگ قهرمانان شود و رکوردی خارق‌العاده به نام خود ثبت کند اما اگر اسطوره فرانسوی مادریدی‌ها راه‌حلی برای مشکلات متعدد سفیدپوشان در این فصل پیدا نکند، بعید است تیم فعلی توانایی رقابت با تیم‌های آماده‌ای مانند بارسلونا، پاری‌سن‌ژرمن، بایرن‌مونیخ و… در لالیگا و لیگ قهرمانان را داشته باشد. زیدان تا اینجای فصل تلاش کرده تا نگاه مثبت و خوش‌بینانه‌اش را حفظ کند و به طور کامل از شاگردانش حمایت کند اما وقتی 16 امتیاز از بارسلونا عقب باشید تنها با خوشبین بودن و مثبت‌اندیشی نمی‌توان شرایط را عوض کرد.  درست است که همین روش زیدان باعث موفقیت‌های 2 فصل اخیر رئال شده و موجب شد سال 2017 با کسب 5 جام به موفق‌ترین سال تاریخ باشگاه رئال تبدیل شود اما به نظر می‌رسد در حال حاضر بهتر است زیدان به فکر امتحان شیوه‌های جدیدی باشد.  بعضی بازیکنان بزرگ و تاثیرگذار مانند کریم بنزما، مارسلو و حتی کریس رونالدو بسیار کمتر از حد و اندازه‌های خود ظاهر شده‌اند و به نظر اینگونه می‌آید که موفقیت‌های اخیر آنها را تنبل کرده است. نقش پررنگ مارسلو در گل دوم و تساوی‌بخش سلتاویگو در دقایق پایانی بازی یکشنبه‌شب کاملا مشخص بود و این بازیکن طوری با خونسردی به دنبال اجرای حرکات تکنیکی و نمایشی بود که گویی رئال با چند گل اختلاف از حریفش پیش است. زیدان باید فشار بر شاگردانش را افزایش دهد و راهی برای افزایش انگیزه و حس مسؤولیت‌پذیری در آنها بیابد. چیزی که مشخص است اینکه در حال حاضر هیچ‌کس جوابگوی ناکامی‌های اخیر نیست. در نهایت زیدان باید به مدیران باشگاه اجازه دهد بازیکنان جدیدی را بویژه در خط حمله در این زمستان به خدمت بگیرند تا  به ترکیب تیم اضافه شوند و بیش از حد ضرورت از بازیکنانی که عملکرد ضعیفی داشته‌اند مانند کریم بنزما حمایت نکند.