گروه فرهنگ و هنر: درحالی که فضای مجازی هنوز متاثر از صحبت‌‌های ابراهیم حاتمی‌کیا در اختتامیه جشنواره فجر بود و بسیاری از رسانه‌‌های زرد و زنجیره‌ای در پی تداوم تخریب او بودند، حاتمی‌کیا اما در مشهد و تهران به دیدار خانواده‌‌های شهدا  رفت و با آنها به تماشای «به وقت شام» ‌نشست. به گزارش «وطن‌امروز»، در همایش «حنجره سرخ» که در پردیس ملت تهران برگزار شد، خانواده شهدا از تلاش‌‌های ابراهیم حاتمی‌کیا تجلیل کردند. همایشی که در آن پیام حاج قاسم سلیمانی پیرامون فیلم به وقت شام و ابراهیم حاتمی‌کیا پخش شد، خانواده‌‌های شهدا از حرف دل‌شان سخن گفتند و حاتمی‌کیا صحبت‌‌های مفصلی پیرامون مسائل اخیر و دغدغه‌‌‌‌اش مطرح کرد.  
سینما درد شهدا را نمی‌فهمد
در ابتدای این مراسم، همسر شهید اسکندری پشت تریبون قرار گرفت و یادداشتی درباره شهدای مدافع حرم خواند که در بخشی از آن آمده بود: تاریخ باید بداند دفاع از حرم حضرت زینب دلیل نمی‌خواهد. جوانانی که امروز خبرساز می‌شوند پرچمدار عشق هستند. وی خطاب به حاتمی‌کیا بیان کرد: من آمده‌ام  بگویم سردار سینمای ایران! تو وابسته‌ای و این وابستگی مدال افتخار است. عمار سینمای ایران! تو فریاد بلند بغض‌‌های فروخورده من و خانواده‌‌های مدافع حرم شده‌‌ای. کسی چه می‌داند داغ دلتنگی ما را. سردار دردمند سینمای ایران! اگر سر و تن عزیزان ما توسط نامردان پیشکش امام حسین شد، تو دردی به دلت از آماج نامردی‌ها راه نده. سپس همسر شهید مدق، از شهدای 8 سال دفاع‌مقدس روی سن آمد و اظهار کرد: من کوچک‌تر از این هستم که اینجا بیایم و صحبت کنم. روزی می‌خواستند از زندگی ما فیلمی بسازند و فیلمنامه را دادند بخوانم اما دیدم که اصلا شبیه زندگی من و همسرم نیست و بیشتر شبیه فیلم‌‌های زمان شاه است ولی به ما گفتند اشکال ندارد، همه فیلم نباید شبیه زندگی شما و همسرتان باشد، الان اینجور فیلم را بیشتر می‌پسندند که این تصور به نظرم اشتباه است. وی افزود: هیچکس از تنهایی‌‌های ما خبر ندارد. همه فکر می‌کنند همه چیز خوب است اما کسی نمی‌داند وقتی غروب می‌شود چقدر دلتنگی سراغ ما می‌‌‌‌‌‌‌‌آید. هیچ‌کس نمی‌داند پسران شهدا وقتی تنها می‌شوند سراغ سنگ قبرهای یخ‌زده پدر می‌روند و وقتی این سنگ‌ها نباشد به شهدای گمنام سر می‌زنند. در این میان یک چیز باعث آرامش ما می‌شود و آن وجود عزیزانی مثل برادر ابراهیم است.
«به وقت شام»، دریچه‌ای جدید برای گفت‌وگو با غرب
نادر طالب‌زاده در بخش دیگر مراسم گفت: فیلم به لحاظ فنی پخته است، کار زیبای حاتمی‌کیا از این جهت برای من جذاب است که یک دریچه جدیدی برای گفتمان با دشمنان انقلاب و غرب باز کرد. من به این فکر می‌کردم که «به وقت شام» برای مراکز فرهنگی غرب هم فیلم مهمی است و درباره این فیلم صحبت می‌کنند. از اساتید مهم غرب می‌خواهم درباره این کار در دانشگاه‌ها صحبت کنند. حاتمی‌کیا ثابت کرد که می‌توان با زبان هنر اعتقادات‌مان را به تصویر کشید. وی همچنین اظهار داشت: «به وقت شام» دروازه جدیدی برای این گفت‌وگوهاست. از کسانی که از حاتمی‌کیا حمایت کردند تشکر می‌کنم. ما از اول انقلاب افراد تلخ‌گو را تجربه کرده‌ایم، آنها از این کار عصبانی هستند.
مسأله‌ام  بزرگ‌تر از مسائل صنفی سینماست
حاتمی‌کیا در این مراسم اظهار داشت: حرف آنچنان گفتنی از من برنمی‌‌‌‌‌‌‌‌آید و وقتی جلوی شما می‌ایستم زبانم بند می‌‌‌‌‌‌‌‌‌آید. دیروز در مشهد هم همین اتفاق افتاد و در دل می‌گفتم کاش بتوانم حرف بزنم. وی افزود: «به وقت شام» ذره‌ای است از آنچه در منطقه سوریه و عراق گذشته است. محبت عزیزان است که من را به‌خاطر آن می‌بخشند، اگرنه فیلم را آنقدر عجیب و غریب نمی‌بینم و هنوز در حال مشق کردن هستم. وی با اشاره به اینکه صحنه‌‌‌هایی از فیلم برای بچه‌‌های زیر ۱۳ سال خوب نیست، توضیح داد: من وقتی فیلم می‌ساختم فکر نمی‌کردم روزی برسد که چنین تصاویری ضبط کنم ولی وقتی جنگ سوریه و عراق شروع شد دیدم جنگ ما در آنجا رنگ می‌بازد زیرا این جنگ بسیار پیچیده‌‌‌‌‌‌تر و غریبانه‌‌‌‌‌‌تر است. حاتمی‌کیا با عنوان اینکه گاهی کار دوستان مستندساز را می‌بیند و با خود می‌گوید نمی‌شود از این لحظات گذشت، گفت: در رسانه‌ها می‌بینم سروصداها درباره حرف‌‌های من شدت گرفته است در حالی که من کلاً 3 دقیقه حرف زدم و توفانی به‌پا شد. یکی می‌خواهد من را به چپ و راست وصل کند، یکی می‌خواهد افشاگری کند، نمی‌دانم نان چه کسی را از سفره‌‌‌‌اش برداشته‌ام که غضب می‌کنند. وی افزود: فکر می‌کنم جشنواره انقلاب باید به این مسائل توجه نشان دهد، باید داوران التزام خود را به انقلاب نشان دهند، مثل زمان انتخابات که از نامزدها درباره التزام‌شان به انقلاب می‌پرسند. من اینها را برای شخص خاصی نمی‌گویم زیرا سال‌هاست که این اتفاقات می‌افتد و من از این مسیر رد شده‌‌ام. من هنگامی که آن حرف‌ها را می‌زدم 20 ثانیه قبلش نمی‌دانستم می‌خواهم این حرف‌ها را بگویم اما به یکباره فکر کردم باید بگویم. من انرژی خودم را از خانواده شهدا می‌گیرم و خجالت می‌کشم که نمی‌توانم سالی یک فیلم بسازم تا به آنها نزدیک شوم. کارگردان
«به وقت شام» با اشاره به اینکه در فیلم به فاطمیون و... پرداخته نمی‌شود اما حرف‌های‌شان گفته می‌شود، توضیح داد: من بی‌دلیل سراغ این سوژه به این شکل نرفتم بلکه خیلی تحقیق کردم تا فیلم را بشود در منطقه مطرح کرد. این غربت بچه‌‌های ما است که هرچیزی را نمی‌توان گفت. حاتمی‌کیا خطاب به خانواده شهدا با اشاره به اینکه به دعای خیر شما نفس می‌کشم اگرنه گاهی خسته می‌شوم، گفت: عالم مجازی عالم وهم است و جدی نیست، گاهی می‌ترسم آتشی که پیش می‌‌‌‌‌‌‌‌آید عزیزان دیگر را اذیت نکند. وقتی برخورد خانواده شهدا را می‌بینم دلم قرص می‌شود که همچنان باید فیلم ساخت. وی در پایان عنوان کرد: من با همکاران خودم حرفی ندارم و اصرار دارم نگاهم فارغ از نگاه صنفی باشد. مسأله بزرگ‌تر از این است که گرفتار مسائل صنفی شوم. اینجا مسیر گذر است و گاهی تنها هورایی برایت می‌کشند. خدا کند آن سوی مسیر بتوانیم سرمان را بالا بگیریم.
 

بخشی از پیام حاج قاسم سلیمانی درباره «به وقت شام»
حاتمی‌کیا بسیار کار ارزشمندی انجام داده و با هنرمندی خاص گوشه‌ای از واقعیت تلخ را نشان داده است. او خدمت بزرگی کرده به کسانی که دفاع کرده‌‌‌اند. مردم با تماشای این فیلم به خطر بزرگی که بشر را تهدید می‌کند پی می‌برند. این فیلم آگاه‌‌سازی می‌کند. به فکر متعالی او تعظیم می‌کنم و به افرادی که او را کمک کردند می‌گویم که کار شایسته‌ای کرده‌‌‌اند. «به وقت شام» یکی از بهترین فیلم‌‌‌هایی است که در بخشی از ابعاد صددرصد به واقعیت نزدیک است. آنچه در فیلم برای من تداعی صحنه‌‌های واقعی بود صحنه سر بریدن‌‌های جمعی بود. دوم صحنه آوارگی و مظلومیت‌‌های سوری‌ها و عراقی‌ها بود. این فیلم به‌رغم اینکه من این صحنه‌ها را دیده‌ام  مرا به گریه انداخت. من از طرف همه مجاهدان از حاتمی‌کیا و کسانی که او را کمک کرده‌‌اند تشکر می‌کنم زیرا او از مدافعان حرم دفاع کرده است.

هفتادویکمین دوره جوایز بفتا در حالی برگزار شد که فیلم سینمایی «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری» برنده اغلب جوایز این دوره بود و فیلم سینمایی «فروشنده» ساخته اصغر فرهادی نیز از رسیدن به جایزه بهترین فیلم خارجی زبان این دوره بازماند. به گزارش «وطن‌امروز»، در مراسم اهدای هفتادویکمین دوره جوایز آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی بریتانیا (بفتا)، «سه بیلبورد بیرون ابینگ، میزوری» به کارگردانی مارتین مک‌دونا موفق به کسب 5 جایزه از جمله جایزه بهترین فیلم این دوره شد. این فیلم که در ۹ رشته نامزد شده بود همچنین برای بازی فرانسیس مک‌دورماند جایزه بهترین بازیگر زن و برای بازی سام راک‌ول جایزه بهترین بازیگر مکمل مرد را دریافت کرد. جوایز بهترین فیلمنامه غیراقتباسی و بهترین فیلم بریتانیایی نیز به این فیلم اهدا شد. «شکل آب» به کارگردانی گیلرمو دل تورو که در ۱۲ رشته نامزد شده بود 3 جایزه بهترین کارگردانی، بهترین موسیقی و بهترین طراحی صحنه را به خانه برد. در این مراسم همچنین جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی به گری اولدمن بریتانیایی برای ایفای نقش وینستون چرچیل در فیلم «تیره‌ترین ساعت» رسید و جایزه بهترین بازیگر زن مکمل به آلیسن جنی برای «من، تونیا» اهدا شد. در عین حال «بلید رانر ۲۰۴۹» ساخته دنی ویلنووا نیز موفق به کسب جایزه بهترین فیلمبرداری و بهترین جلوه‌های ویژه تصویری شد. «مرا با نام خودت صدا کن» نیز تنها موفق به کسب جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی شد و «دانکرک»‌ جایزه بهترین صدا را دریافت کرد. جایزه بخش بهترین فیلم غیر انگلیسی‌زبان بفتا نصیب فیلم کره‌ای «خدمتکار» ساخته پارک چان- ووک شد. به این ترتیب «فروشنده» اصغر فرهادی از دریافت جایزه این بخش باز ماند. «او» ساخته پل ورهوفن از فرانسه، «اول پدرم را کشتند» ساخته آنجلینا جولی از کامبوج و «بی‌عشق» به کارگردانی آندری زویاگینتسف از روسیه دیگر نامزدهای این بخش بودند.

شاعر مجموعه «رودخوانی» گفت: ما نباید شعر هیأت را مساوی با شعر آیینی تلقی کنیم و بدانیم که تمام اتفاقات شعر آیینی در هیأت روی نمی‌دهد. به گزارش «وطن‌امروز»، محمدمهدی سیار، شاعر آیینی کشورمان در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود با فارس به بررسی تفاوت‌های میان شعر هیأت و شعر آیینی پرداخته است. او در بخشی از این گفت‌وگو در تشریح دلایل این موضوع که چرا شعر آیینی ما با شعر نو شناخته نمی‌شود، گفت: «یک دلیل این برداشت این است که شعر نو قابلیت چندانی برای ارائه در هیات ندارد و بعضی از مخاطبان، منتقدان و... شعر آیینی را مساوی با هیات گرفته‌اند. در صورتی که چنین نیست و بسیاری از غزل‌های فاخر و محکم از شعرای بزرگ قابلیت ارائه در هیات پیدا نکردند ولی از پشتوانه‌های شعر آیینی به حساب می‌آیند. همینطور اشعار نیمایی و سپید بسیار خوبی وجود دارد که صرفا در هیات‌ها اجرا نشده است. ما نباید شعر هیات را مساوی با شعر آیینی تلقی کنیم و باید بدانیم که تمام اتفاقات شعر آیینی در هیات روی نمی‌دهد. البته به نظرم مهم این است که نسل جدید شاعران هم نوپردازی را فراموش نکنند و فقط با هدف خوانده شدن در هیات‌ها شعر نگویند و به شعر نو هم توجه کنند. ضمنا نباید فراموش کرد، شعر نو که توسط نیما پیشنهاد شده از نظر تاریخی مدیون هیات‌ها و نوحه است و شعر «افسانه» را از روی وزن یک نوحه سروده است.» وی همچنین در بیان میزان آزادی‌ عمل شاعران در زمینه نوآوری برای سرودن چنین اشعاری اظهار کرد: «اگر نگاه درستی به عاشورا داشته باشیم، این واقعه می‌تواند چشمه نوآوری و جوشش در شعر باشد. چیزی که وجود دارد امتداد تاریخی عاشورا است که یک وجه شاعرانه دارد و در هر زمانی اتفاقاتی مشابه و متاثر از آن روی داده است، مثلا ظهور عاشورا در دفاع‌مقدس یک انبار مضمون است یا مثلا شعار «هیهات من الذله» در امروز کشور ما می‌تواند مضمون‌ساز باشد. برای همین نیازی به اضافه کردن مطلب غیرمستند در شعر آیینی نیست».

محمدرضا بحرانی: فیلم «اسرافیل» به کارگردانی «آیدا پناهنده» اثری است درجه 3 که در آن فیلمنامه‌نویس ساده‌ترین و در عین حال اساسی‌ترین اصول کلاسیک فیلمنامه‌نویسی را نادیده گرفته و ماحصل آن فیلمی است متلاشی، تکه‌تکه و بدون ساختار. بعد از گذشت حدود 30 دقیقه، به بهانه‌ای واهی، فیلم داستان و
شخصیت‌هایش را رها کرده و سراغ شهری دیگر، آدم‌هایی دیگر و موقعیتی دیگر می‌رود. 30 دقیقه ما را در موقعیت جدید معطل می‌کند و مجدداً به موقعیت اولیه باز می‌گردد. در موقعیت اولیه فیلم به اتمام می‌رسد و اصلاً معلوم نمی‌شود چه بلایی سر آدم‌های موقعیت ثانویه آمد؟ چه دلیلی برای وانهادن موقعیت اولیه وجود داشت؟ این رفت و برگشت چه توجیه ساختاری دارد؟ چرا فیلم شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی را که به مخاطب معرفی کرده به این سادگی و بدون هیچ دلیل ساختاری و منطقی وا می‌نهد؟ و این دقیقا همان چیزی است که فیلم را دوپاره و از هم گسیخته می‌کند. قرار بوده تمام موقعیت‌های فیلم، موقعیت‌هایی انفعالی باشد. موقعیت آدم‌هایی که به نبش قبر گذشته خود دست زده‌اند و اساساً انتخاب نام «اسرافیل» برای فیلم استعاره‌ای از همین موقعیت است. در همین راستا فیلم تلاش کرده قرابتی را بین موقعیت اولیه (زندگی ماهی و بهروز) و موقعیت ثانویه (زندگی خانواده سارا) ایجاد کند که به دلیل ساختارنیافتگی و سازمان نیافتگی فیلمنامه، این موقعیت‌ها الکن مانده‌اند. شخصیت‌های فیلم پرداختی سست و بی‌بنیه دارند و به این دلیل توان انگیختن سمپاتی مخاطب را ندارند. نه آن خیل انبوه مشکلاتی که فیلمنامه تلاش کرده بر سر ماهی (با بازی هدیه تهرانی) خراب کند،‌ مخاطب را غمزده  می‌کند و نه آن عشق نوستالژیک او با بهروز (با بازی پژمان بازغی) می‌تواند جوانه مهری در دل مخاطب برویاند که البته این مساله به لحاظ ساختاری (علاوه بر ضعف در شخصیت‌پردازی) به همان مساله دوپارگی فیلمنامه باز می‌گردد. این دوپارگی به نوعی یک فاصله‌گذاری غیرعمدی میان مخاطب و شخصیت‌های موقعیت اول ایجاد می‌کند که فیلمنامه دیگر تا انتها توان پر کردنش را ندارد. ما با 2 موقعیت که به اندازه هم اهمیت دارند و به طور موازی پیش می‌روند مواجه نیستیم. ما با یک شاهپیرنگ که در دل خود موقعیت‌های فرعی می‌پروراند مواجه نیستیم. توصیفش غریب به نظر می‌رسد اما ما در موقعیت یک و 75/0 قرار داریم! یک متشکل از موقعیت ماهی و بهروز و 75/0 متشکل از موقعیت خانواده سارا. این به معنای خلق ساختاری جدید نیست بلکه به معنای در نیافتن و درک نکردن ساختارهای موجود توسط فیلمنامه‌نویس است. چنین وضعیتی منجر به تولید فیلمی اخته و بی‌اثر شده است. در پایان ذکر این نکته ضروری به نظر می‌رسد که ساختارهای فیلمنامه‌نویسی موجود، پس از جهد و خطاهای فراوان توسط اساتید مسلم این فن پایه‌گذاری شده‌اند و به رایگان در اختیار ما قرار گرفته‌اند. چرا اصرار داریم به جای تبعیت از آنها، صور را وارونه بدمیم؟ مطمئن باشیم با این روش هیچ مرده‌ای از گور برنخواهد خاست که هیچ، زندگان هم به ریش نداشته‌مان می‌خندند!
 

رونمایی از مستندی درباره نخستین شهربازی ایدئولوژیک کشور
مستند «اوین‌لند» به کارگردانی «عباس مرادیان» در خبرگزاری فارس رونمایی می‌شود. به گزارش فارس، این مستند که به همت سازمان بسیج هنرمندان و بسیج رسانه ملی ساخته شده، نگاهی است به آنچه بر سازندگان نخستین شهربازی ایدئولوژیک کشور گذشته است. عباس مرادیان، کارگردان در سفرهای مختلف به شهرهایی که این شهربازی در آنها برگزار شده، حال و روزگار مردانی را به نمایش گذاشته که برای جمع‌آوری هزینه ساخت هرکدام از وسایل این شهربازی مجبور بوده‌اند کارگری کنند یا حتی روزه قضا بگیرند. مقایسه ایجاد نخستین شهربازی ایدئولوژیک توسط والت دیزنی و 15 مردی که تلاش کردند معارف اسلامی را به کودکان و نوجوانان آموزش دهند، اتفاقی است که در این مستند بخوبی نشان داده شده است. مستند «اوین‌‌لند»، چهارشنبه 2 اسفند ساعت 14 با حضور و سخنرانی حجت‌الاسلام زائری، در خبرگزاری فارس واقع در میدان فردوسی، به سمت پل کالج، بن‌بست شاهرود، پلاک یک رونمایی خواهد شد.


چاپ پنجم «ابوعلی کجاست»
تولیدات دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب از جمله کتاب‌های «ابوعلی کجاست»، «تو شهید نمی‌شومی» و «هشت میلیمتر از انقلاب» با استقبال مخاطبان مواجه و تجدید چاپ شد. به گزارش «وطن‌امروز»، کتاب‌های منتشر شده از سوی دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب با استقبال خوب مخاطبان حوزه نشر مواجه شده است. کتاب «ابوعلی کجاست» زندگینامه خودگفته «شهید مرتضی عطایی»، از شهدای مدافع حرم است که تحقیق آن را محمدمهدی رحیمی و تدوین آن را نوید نوروزی انجام داده است، این کتاب از نخستین کتاب‌های تاریخ شفاهی جبهه انقلاب اسلامی است که بتازگی به چاپ پنجم رسیده است. کتاب «تو شهید نمی‌شوی» نیز که روایت‌هایی از حیات جاودانه «شهید محمودرضا بیضائی»، از شهدای مدافع حرم است، در کمتر از ۳ ماه به چاپ سوم رسیده است. کتاب «هشت میلیمتر از انقلاب» که این روزها با تیراژ 2 هزار نسخه به چاپ چهارم خود رسیده است، به خاطرات شفاهی «علی میرقطبی» از نحوه‌ ساخت مستند «انقلاب در سبزوار» که با دوربین 8 میلیمتری خود از تمام اتفاقات راهپیمایی مردم سبزوار علیه رژیم پهلوی فیلم گرفته است، می‌پردازد. علاقه‌مندان جهت اطلاع از جدیدترین محصولات فرهنگی انقلاب اسلامی نیز می‌توانند به کانال
ammaryar_ir@ مراجعه کنند.


«پلنگ سیاه» در صدر باکس‌آفیس نشست
همانطور که خیلی‌ها انتظارش را داشتند، جدیدترین فیلم ابرقهرمانی مارول در نخستین روزهای اکرانش فروش داخلی و خارجی خیلی خوبی را به ثبت رساند. به‌گزارش مهر به نقل از باکس‌آفیس موجو، فیلم «پلنگ سیاه» کمپانی‌های دیزنی و مارول با اکران در ۴۰۲۰ سالن سینما در آمریکای شمالی به سمت فروش ابرقهرمانی ۲۱۸ میلیون دلاری رفت تا پنجمین فروش داخلی بزرگ در تاریخ سینمای آمریکا را به ثبت برساند و با اقتدار در صدر باکس‌آفیس آخر هفته قرار بگیرد. این فیلم که هجدهمین پروژه در مجموعه فرنچایزهای «دنیای سینماتیک مارول» و نهمین فیلمی است که در نخستین آخر هفته فروش خود بالای ۱۰۰ میلیون دلار می‌فروشد، موفق به ثبت رکوردهای بزرگ‌ترین اکران آغازین ماه فوریه در تاریخ شد. در عرصه بین‌المللی، «پلنگ سیاه» توانست درآمدی ۱۶۹ میلیون دلاری از ۴۸ بازار داشته باشد تا فروش کل 3 روز نخست خود را به ۳۶۱ میلیون دلار برساند و رکورد پنجمین اکران جهانی بزرگ آخر هفته اول را به نام خود ثبت کند. این در حالی است که این فیلم توانست این رکورد را بدون اکران شدن در چین، ژاپن و روسیه به دست بیاورد. قرار است اکران آن بزودی در این کشورها و همچنین ویتنام، ترینیداد، پرو و ونزوئلا آغاز شود.

اندر حکایت یک ادیب مؤلف
رضا شیبانی: روزگاری که هنوز شأن شعر و شاعری افزون بود، شاعرانی در این سرزمین زیسته‌اند که مزین به کمالاتی فراتر از نظم‌بخشی به کلمات بوده‌اند. چنانکه شعر می‌گفتند و در حد اعلی نیز می‌سرودند اما فراتر از شاعری کمالاتی داشتند که ناخودآگاه ابزار شاعری را کاهنده شأن خود می‌دانستند. نه اینکه شاعری  فی‌نفسه کسر شأن باشد بلکه مایل نبودند در ذهن مردم به شاعر بودن شناخته شوند و بیم آن داشتند چنین وجهه‌ای مثلا حکیم و طبیب و فقیه بودن آنان را پنهان دارد. شوربختانه، چنین شاعرانی در این زمانه که شعر پارسی را به چنین روزی افکنده‌اند، کم‌پیدا هستند و خوشبختانه باید بگویم و حق آن است که دانایان و بینایان به کرات بگویند که یکی از آن معدود مردان صاحب کمال در شعر امروزین ایران که می‌توان او را باقی‌مانده‌ای از نسل شاعران بزرگ دانشگاهی دانست، استاد دکتر «سیدعلی موسوی گرمارودی» است. یکی از غم‌های بزرگ ادبیات در روزگار ما، آن است که هم طیف مخاطبان و هم طیف سخنوران گمان برده‌اند:
شاعری طبع روان می‌خواهد
نه معانی نه بیان می‌خواهد
همین اعتقاد، سبب شده است شاعرانی داشته باشیم با انبوهی از سروده‌هایی‌ که ناشی از طراوت طبع است اما کم‌عمق و برآمده از  مایه اندک. دوستان شاعری داریم که کافی است موضوعی نه چندان شاعرانه را در اختیار ذهن‌شان قرار دهیم و ساعتی بعد غزلی جشنواره‌پسند از آنان تحویل بگیریم. چنین دردی سال‌هاست به جان و آبروی شعر افتاده است و کسی را یارای مقابله با آن نیست، چرا که لذت بی‌مایگی را حریفی نیست و مرد باید از پس چنین میلی برآید اما همین مردان صاحب‌کمال هستند که هر چند مظلوم و مغفول زمانه خویشتنند اما در گستره تاریخ، همراه زمان پیش می‌روند و ماندگار می‌شوند. یکی می‌گفت نوح کشتی خود را در غربت ساخت اما در توفان حادثه، همان‌ها که حکمت عمل نوح را درنمی‌یافتند، به کشتی او پناه بردند. در واقع شاعران و فرهنگ‌مردانی که به جای گفتن شعر مثلا عامه‌پسند و به جای گذران عمر ادبی در محافل پرجاذبه، عمر خود را در تحقیقات پرمشقت علمی و تصحیح متون و لوح‌های کهن می‌گذرانند کاری را می‌کنند که جامعه در  روزهای سخت و در هجوم حوادثی که ریشه فرهنگی او را نشانه رفته است، از حاصل رنج‌های آنان بهره‌مند خواهد شد؛ علی‌الخصوص در جامعه‌ای چون ایران که از 6 جهت،  دشمنانی  کمر به انکار ریشه‌های او بسته‌اند. ادبیات در کشورهایی که موجودیت و تمامیت  فرهنگی آنها مورد تهاجم قرار گرفته است، از یک سو نیازمند چهره‌های مولف است و از سوی دیگر نیازمند رویکرد کلیت جامعه به سمت آن چهره‌ها. وقتی سخن از شعر به عنوان هنری ملی به میان می‌آید، قطعا آن شعر و ادبیاتی نیست که در فضاهای نازل مجازی به صورتی فله‌ای ارائه می‌شود. ادبیات ملی را باید در کتاب‌های شاعران و ادیبان مولف یافت؛ گرمارودی از این معدود ادیبان مولف است.


اولین فاطمیه بدون «حسان»
مؤسسه شهرستان ادب در نخستین فاطمیه بدون مرحوم چایچیان مشهور به «حسان» طرح گرافیکی چهره‌نگاری از او را منتشر کرد. به گزارش «وطن‌امروز»، همزمان با نخستین فاطمیه بدون «حسان»، موسسه شهرستان ادب تابلوی چهره‌نگاری گرافیکی، به یاد این شاعر آیینی را منتشر کرد. در این پرتره، 2 بیت از شعر معروف فاطمی این شاعر بزرگ آیینی نیز گنجانده شده است. این طرح هنرمندانه را گروه هنری
«سه در چهار» به سفارش شهرستان ادب انجام داده است. شهرستان ادب پیش از این تابلوی چهره‌نگاری زنده‌یاد استاد غلامرضا شکوهی، دیگر شاعر اهل‌بیت را منتشر کرده بود.
«دنیاست چو قطره‌ای و، دریا زهرا   
کی فرصت جلوه دارد اینجا، زهرا
هنگام شفاعت چو رسد روز جزا   
کافی است برای شیعه، تنها، زهرا»
حبیب‌الله چایچیان متخلص به حسان، 9 آذرماه امسال، پس از تحمل یک دوره بیماری، به دیدار معبود شتافت. سروده‌های آیینی این شاعر برجسته، از جمله «امشب شهادت‌نامه عشاق امضا می‌شود»، درباره شب عاشورای حسینی، زمزمه عاشقان سیدالشهدا بوده است و شعر رضوی «آمدم ای شاه پناهم بده» در مدح امام رضا(ع) از سروده‌های ماندگار شیعی به شمار می‌رود.