حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی عصر دیروز در دیدار صدها نفر از اساتید، اعضای هیئت‌های علمی و پژوهشگران دانشگاهها و مراکز علمی، دانشگاه را از مراکز بسیار مهم «تربیت قوه عاقله کشور» خواندند و با تبیین سه ضرورت اساسی دانشگاهها یعنی «درگیر شدن با مسائل و چالشهای کشور»، «تربیت فرهنگی، اخلاقی و هویتیِ دانشجویان» و «تحول دائم و اصلاح مستمر در محیط های دانشگاهی» تأکید کردند: مسائل و مشکلات کشور باید عالمانه حل شود و استفاده از توانایی ها و ظرفیت های دانشگاهها و اساتید و دستان توانا و مستعد جوانان پر تلاش و پر انگیزه در این مسیر، بسیار اساسی و مهم است.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه‌ای در ابتدای سخنان‌شان موارد مطرح‌شده از طرف اساتید در این دیدار را بسیار خوب و معطوف به مسائل و چالش‌های کشور ارزیابی کردند و گفتند: در سخنان اساتید محترم به مقولات مهمی همچون اقتصاد، آسیبهای اجتماعی، برجام، آب، هواوفضا، نوآوری، دیپلماسی علمی، سینما و هنر و ازدواج و خانواده پرداخته شد که نشان‌دهنده حرکت پیشرونده فکری و انگیزه‌ایِ جامعه دانشگاهی است.
ایشان دانشگاه را مرکزی مهم برای «تربیت قوه عاقله کشور» خواندند و افزودند: دانشگاه خوب برای اداره کشور حیاتی است و در فرآیند ایجاد و پرورش قوه عاقله کشور، اساتید عزیز نقشی بسیار برجسته و حساس برعهده دارند.
رهبر انقلاب اسلامی در ادامه به سه الزام و سرفصل اساسی برای تحقق این هدف مهم و نقش آفرینی مؤثر دانشگاهها در پیشرفت کشور اشاره کردند. ایشان در بیان اولین سرفصل، بر «لزوم درگیر شدن دانشگاه با مسائل کشور» تأکید و خاطرنشان کردند: مشکلات امروز و فردای کشور باید عالمانه حل شود، زیرا مواجهه غیرعلمی و غیرمدبرانه با مشکلات موجب پیچیده و افزون شدن آنها خواهد شد. حضرت آیت الله خامنه‌ای سپس با اشاره به برخی مسائل و مشکلات کشور که نیازمند ورود جدی و عالمانه دانشگاه است، گفتند: به عنوان نمونه در مسئله مهم اقتصاد که برخی معتقدند مشکلات آن ناشی از بعضی شیوه‌های مدیریتی ضعیف یا غلط است، دانشگاه باید با کار علمی و راهگشا ورود کند.
ایشان در همین زمینه افزودند: چندین بار به مسئولان عالی‌رتبه دولتی توصیه کرده‌ام که دیدگاههای متنوع اساتید اقتصاد را جمع‌آوری و از آنها استفاده کنند، زیرا دیدن و شنیدن این نظرات راهگشاست.
رهبر انقلاب اسلامی، «صنعت» را زمینه‌ای دیگر برای ورود پیشرفت‌آفرین و رونق‌بخش دانشگاه‌ها برشمردند و با تأیید تصویب فرصت مطالعاتی یک‌ساله برای اساتید در صنعت، گفتند: دانشگاه باید از نزدیک با مشکلات صنعت آشنا شود و آنها را حل کند تا نیاز نباشد برای حل مشکلات صنعت نفت یا صنعت برق چشم به بیگانگان بدوزیم.
ایشان با اشاره به برخی سخنان از جمله ابراز ناچاری در استفاده از فناوری‌های پیشرفته شرکت‌های خارجی برای افزایش استخراج نفت، گفتند: نتیجه ناچاری در بستن قرارداد با شرکت‌های خارجی آن است که آنها مواردی را به کشور تحمیل می‌کنند.
حضرت آیت الله خامنه‌ای تجربه غنی‌سازی ۲۰درصد را نمونه‌ای درخشان از توانایی و استعداد جوانان کشور برشمردند و خاطرنشان کردند: در دوره‌ای که برای فروش اورانیوم غنی‌شده ۲۰درصد شرط و شروط گذاشته بودند و برخی مسئولان نیز به دادن امتیازاتی در این زمینه گرایش پیدا کرده بودند، با تلاش جوانان و با پافشاری و استقامت توانستیم به اورانیوم ۲۰درصد دست یابیم و دنیا در کمال ناباوری دید که ما به اورانیوم امریکا وروسیه و فرانسه احتیاج نداریم.
ایشان افزودند: آن استعدادی که قادر به انجام دادن چنین کار حیرت‌انگیزی است، چرا نتواند راندمان چاههای نفت را افزایش دهد؟
رهبر انقلاب اسلامی «آسیب های اجتماعی» را زمینه دیگری برای درگیر شدن جامعه دانشگاهی با مسائل کشور دانستند و خاطرنشان کردند: حدود سه سال است دستگاههای مختلف سه قوه را در این مسئله فعال کرده ایم و کارهای خوبی هم شده است که در درازمدت نتیجه می دهد اما دانشگاه‌ها می‌توانند با پیشنهادات و راه‌حل‌های خود، حل مسئله مهم آسیب های اجتماعی را تسریع کنند.
«کمک به اصلاح زنجیره چرخه تولید و مصرف» از دیگر توصیه های حضرت آیت الله خامنه ای به اساتید و پژوهشگران دانشگاهی بود.
ایشان بررسی علمی «موانع تولید کالای با کیفیت داخلی» و «ریشه یابی روان شناختی و جامعه شناختی تمایل برخی قشرها به کالاهای خارجی» را از دیگر مسائلی دانستند که جامعه دانشگاهی می تواند درباره آنها راه‌حل‌های عالمانه، عینی و قابل تحقق دهد.
رهبر انقلاب اسلامی در جمع بندی اولین محور سخنانشان در جمع اساتید یعنی «درگیر شدن جامعه دانشگاهی با مسائل و چالشهای کشور»، بر نکته مهمی تأکید و خاطرنشان کردند: همانطور که بارها گفته ام تحقق این همکاری، نیازمند طلب و خواست مدیران و مسئولان کشور است بگونه ای که مدیر باید به در خانه دانشمندان برود نه اینکه دانشمند پشت در اتاق مدیر معطل بماند.
ایشان از مسئولان دولتی  حاضر در جلسه خواستند مسئله ارتباط مراکز و دستگاه‌ها با دانشگاهها را به‌طور جدی در جلسات دولت مطرح و پیگیری کنند.
حضرت آیت الله خامنه ای در تبیین محور دوم بحث‌شان در نشست با اساتید و محققان گفتند: عقل در نگاه اسلامی، دستگاه محاسبه کننده مادی نیست بلکه عامل تعالی و رشد انسان، معتقد کردن فرد به سبک زندگی اسلامی و تأمین کننده ارتباطات مختلف زندگی است و برای تحقق این ظرفیت عظیم، قوه عاقله باید تربیت فرهنگی، معنوی و اخلاقی یابد.
ایشان به جامعه دانشگاهی تأکید کردند: جوان پاک دانشجو را با ایمان، شجاع، اهل اقدام، اهل کار و تلاش، دارای اعتماد به نفس، حق پذیر، حق طلب، اهل مبارزه با ظلم و تعرض، و اهل مهربانی و گذشت بار بیاورید تا بتواند در آینده، جامعه را به درستی مدیریت کند.
رهبر انقلاب اسلامی به عنوان مثالی در ضرورت تربیت معنوی و اخلاقی، به ناهنجاری های رایج در فضای مجازی از جمله تهمت، بدگویی، بردن آبروی مؤمن، و برجسته کردن ضعفهای کوچک اشاره کردند و افزودند: تربیت معنوی می تواند جلوی این مشکلات را بگیرد.
حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: جوان امروز را با هویت بار بیاورید چرا که اگر جامعه ای احساس هویت نکرد، در مقابل صداهای بلند تحکم آمیز به راحتی مغلوب می شود اما برخورداری از هویت دینی، ملی و انسانی به جامعه احساس عزت و ایستادگی می دهد.
محور پایانی مباحث حضرت آیت الله خامنه‌ای به بیان مصادیق عینی ضرورت «صیرورت و اصلاح و تحول دائم دانشگاهها» اختصاص داشت.
ایشان، تبدیل «رویکرد مصرف‌کنندگی علم به تولیدکنندگی علم» را از جمله این مصادیق دانستند و گفتند: بارها گفته ایم در مقابل علم دیگران شاگردی می کنیم اما شاگردی با تقلید و مصرف کردنِ همیشگی فرق دارد.
حضرت آیت الله خامنه ای با انتقاد از کسانی که معتقدند نباید دنبال تبیین و تدوین علوم انسانی اسلامی برویم زیرا علوم انسانی در همین نظریات رایج منحصر است، افزودند: این همه دیدگاه‌های متعارض در اقتصاد، مدیریت، فلسفه و دیگر علوم انسانی آیا نشان‌دهنده بطلان برخی دیدگاهها نیست؟ ضمن اینکه حتی در علوم تجربی نیز غلط بودن برخی حرفها ثابت شده و می‌شود، پس چرا برخی علوم انسانی اسلامی را رد می کنند.
ایشان منتقل نشدن صحیح یا کامل علوم دیگران و به‌روز نشدن اینگونه علوم در داخل را از دیگر نشانه های ضرورت حرکت به سمت تولید علم خواندند و افزودند: نباید تجربه های غلط دوران رژیم گذشته را تکرار کرد.
حضرت آیت الله خامنه ای با یادآوری پیشرفت های تحسین برانگیز کشور در نانو، سلولهای بنیادین، هسته ای، زیست فناوری، پزشکی و علوم دیگر گفتند: برخی، این پیشرفتهای عینی را که حتی مراکز جهانی نمی توانند آنها را انکار کنند، حبابی می خوانند تا مردم و جامعه دانشگاهی را مأیوس کنند، اما اینگونه حرفها صددرصد اشتباه است.
رهبر انقلاب اسلامی در ادامه سخنانشان درباره مصادیق عینی ضرورت تحول در دانشگاهها افزودند: «هدفمند کردن تحقیقات» مهم است و پژوهشها باید با دو هدف اساسی «تأمین نیازها و حل مسائل کشور» و «رسیدن به اوج و مرجعیت علمی و حضور در جمع سرآمدان جهانی علم» صورت گیرد.
ایشان خاطرنشان کردند: موضوع مقاله محوری موافقان و مخالفانی دارد، البته مقالاتی که مورد استناد قرار می گیرد برای کشور آبرویی است اما نباید در مسیر ارتقای علمی استادان، تولید مقاله اصل و ضابطه قرار گیرد.
رهبر انقلاب «آمایش آموزش عالی» را از دیگر تحولات لازم در دانشگاهها برشمردند و افزودند: این سند در سال ۹۵ در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شده اما اجرای آن پیشرفت نداشته است.
حضرت آیت الله خامنه ای خاطرنشان کردند: آمایش آموزش عالی نوعی تقسیم کار ملی میان دانشگاهها در بخشهای مختلف علمی است که ضمن هم افزایی، برنامه ریزی برای رشد علمی و ارزیابی وضع علمی کشور را آسان می کند.
«تحقق کامل نقشه جامع علمی کشور» از دیگر مسائلی بود که رهبر انقلاب آن را در مسیر اصلاح و تحول مستمر دانشگاهها ضروری دانستند.
ایشان نقشه جامع علمی کشور را خوب ارزیابی کردند اما گفتند: بدنه دانشگاهی که باید این نقشه را اجرا کند از آن، به حد کافی مطلع نیست بنابراین باید جلساتی برای تبیین و عملیاتی کردن نقشه جامع علمی در دانشگاهها برگزار شود.
«خطر نامتوازن شدن رشته های دانشگاهی و افزایش گرایش به رشته های درآمدزا» که باعث کم شدن گرایش به رشته های بسیار مهمی همچون ریاضی و فیزیک شده است و تأکید بر حل این مشکل، خواسته دیگر رهبر انقلاب از جامعه دانشگاهی بود. رهبر انقلاب در نوعی جمع بندی خطاب به استادان و اعضای هیأت های علمی دانشگاهها تأکید کردند: دانشجویانِ خود را امیدوار و خوشبین به حال و آینده کشور، معتقد به توانایی ها و ظرفیت های داخلی و آشنا به موقعیت کشور تربیت کنید تا مطمئن شوند همانگونه که پیشرفتهای کشور نسبت به دو سه دهه گذشته، تحسین برانگیز است، آینده کشور نیز در مقایسه با امروز به مراتب درخشان تر خواهد بود.
رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به جایگاه رفیع جمهوری اسلامی در میان توده های اکثر ملت ها افزودند: ایران اسلامی در میان دولت های مستکبر و بی ارزش بیشترین دشمنان را دارد همانگونه که در توده های مردم منطقه و اغلب کشورها بیشترین آبرو، طرفداری و نفوذ را دارد و همین موجب شده است که دشمنان خبیث دائم به فکر توطئه باشند که به فضل الهی در مقابل ملت ایران و جمهوری اسلامی همچنان شکست خواهند خورد.
حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به مظلوم‌نمایی شمرِ زمان یعنی نخست وزیر کودک‌کش رژیم اشغالگر در سفر به اروپا گفتند: این جنایتکار که سرآمد همه ظالمان تاریخ است به اروپایی ها به دروغ گفت ایران می خواهد ما و چند میلیون یهودی را نابود کند در حالی که راه حل ما برای مسئله فلسطین کاملاً منطقی و منطق بر موازین دموکراسی است.
رهبر انقلاب با انتقاد از سکوت اروپایی ها در مقابل جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و قدس افزودند: همیشه گفته ایم برای تعیین نوع حکومت در کشور تاریخی فلسطین باید براساس شیوه ای که همه جهان قبول دارد به افکار عمومی مراجعه کرد و از همه فلسطینیان واقعی اعم از مسلمان و یهودی و مسیحی که حداقل ۸۰ سال در این سرزمین بوده اند چه در داخل و چه در خارج از سرزمینهای اشغالی نظرخواهی و همه پرسی شود.
حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: این طرح جمهوری اسلامی که رسماً در سازمان ملل به ثبت رسیده است آیا با موازینی که جهان قبول دارد منطبق نیست؟ پس چرا اروپایی ها حاضر نیستند آن را بفهمند؟
در ابتدای این دیدار ۱۳ نفر از اساتید و اعضای هیأتهای علمی حدود دو ساعت به بیان مطالب و دغدغه های خود پرداختند. در پایان دیدار، نماز مغرب و عشاء به امامت رهبر انقلاب اسلامی اقامه شد و حاضران، روزه خود را همراه با ایشان افطار کردند.

حسن رضایی: شکاکیت و خداناباوری را می‌توان از مهم‌ترین مختصات اندیشه غربی از آغاز عصر روشنگری تاکنون دانست. فلاسفه غربی از آن زمان تاکنون، کم‌کم اصالت همه چیز را منکر شدند و چنانکه از ظاهر و باطن ماجرا برمی‌آید، اینجا دیگر تهِ دیگ بود! شخصی چون فرانسیس فوکویاما، تحت تاثیر همین فضا، نظریه «پایان تاریخ» را مطرح کرد. آنها و سمپات‌های‌شان در ایران، نقطه کنونی جامعه غربی و محل کنونی «سیر تفکر در تاریخ بشر»- به روایت غربی- را قبله آمال یک جامعه انسانی تلقی می‌کنند و خب؛ مدینه فاضله‌اش هم طبیعتاً آمریکاست! متاثر از همین فضاست که در چند دهه اخیر محافل علوم انسانی در غرب، تکاپوی میانه قرن‌های 19 و 20 را نداشته‌اند. اینجا سیستم آموزش عالی ما هم، بیشتر «تاریخ» علوم انسانی در دنیای غرب را تحویل دانشجویان می‌دهد! مقدمه طولانی شد. بگذریم....
انقلاب اسلامی طی 40 سال اخیر در همین فضا تنفس کرده و بالیده است. گویی خدا، تاریخ، تقدیر - یا هر چه شما بگویید-
می‌خواهد با غربی‌ها و سمپات‌های‌شان در داخل، با زبان خودشان حرف بزند! اندیشه مدرن غربی، چیزی به نام خدا را نمی‌شناسد و انسان را به جای او برنشانده است. چرا که خدا را نمی‌شود دید و اندازه‌گیری کرد. شکست‌های پی‌درپی غرب و آمریکا در حوزه‌های تمدنی و راهبردی از جمهوری اسلامی اما اجباراً قابل رصد، اندازه‌گیری و آزمایش است و نمودی عینی از غلبه مکرر و مداوم اندیشه‌های دینی بر ماتریالیسم غربی در انتهای قرن 20 و ابتدای هزاره سوم به شمار می‌آید. در این مقابله دشمنان جمهوری اسلامی در داخل اما ترحم انگیزترند، چرا که طی 40 سال همواره در جبهه‌ای شکست‌خورده پادویی کرده‌اند!
رهبر انقلاب، در مراسم سالگرد ارتحال امام(ره)، این دشمنان را به 3 گروه اصلی تقسیم کرده و از ناکثین، قاسطین و مارقین نام بردند. ترسیم مرزی روشن بین این 3 گروه اما حالا شاید خیلی هم آسان نباشد، چرا که بسیاری از عهدشکنان و ناکثین، در برهه‌های زمانی مختلف در کنار مخالفان سرسخت کلیت نظام - قاسطین- قرار گرفته‌اند. فتنه 88 و مسائل پیرامون آن را می‌توان مصداق روشنی از این همراهی شوم دانست. بخشی از همین 3 گروه حالا بعضا در مناصب سیاسی کشور هستند! بخش دیگری از شواهد اختلاط مرزهای پیمان‌شکنی و محاربه را اما باید در رسانه‌های فارسی‌زبان ضدنظام جست‌وجو کرد. اکنون چند صد نفر از اصلاح‌طلبان فعال در فتنه‌های 78 و 88 در بی‌بی‌سی، من و تو، رادیو فردا و... تبدیل به پادوهای ایجاد عملیات روانی ضدجمهوری اسلامی شده‌اند. عقل و منطق به ما می‌گوید اصلاح‌طلبان دیگری هم طبیعتا از این پس  به لشکر رسانه‌ای دشمن خواهند پیوست!
اصلاح‌طلبان داخل نظام اما اگر چه متنوعند ولی تقریبا همگی در این سابقه اشتراک دارند که از سال 76 به این سو، شروع به تقدیس گروه‌هایی چون جبهه ملی و نهضت آزادی کرده‌اند. شاید مرحوم بازرگان اگر حالا زنده بود، با توجه به اتفاقات این 40 ساله، خودش هم توانایی دفاع از مواضع پیشین خود را نداشت، اصلاح‌طلبان اما در عین مدعی خط امامی بودن، به جد این توانایی را دارند! بازرگان یک هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی به خبرنگار نیویورک‌تایمز گفت: «دولت ایران مشتاق است روابط خوب خود با آمریکا را از سر بگیرد.» او در سال‌های پس از آن نیز همواره بر این نظر ماند تا از دنیا رفت، امام(ره) اما در آخرین سال‌های حیات، تکلیف تفکر بازرگان را در آینده انقلاب مشخص کردند و موکدا به محتشمی‌پور، وزیر وقت کشور نوشتند: «نهضت به‌اصطلاح آزادی صلاحیت برای هیچ امری از امور دولتی یا قانون‌گذاری یا قضایی را ندارند و ضرر آنها، به‌اعتبار آنکه متظاهر به اسلام هستند، از منافقین بیشتر است.»
نهضت آزادی صادق بود و اگر اهل مبارزه نبود، شعار هم نمی‌داد. مرحوم بازرگان کابینه خود را به «فولکس واگنی» تشبیه کرده بود که بر خلاف امام(ره) که بولدوزری پرقدرت است، توانایی انجام کارهای سریع و انقلابی را ندارد و نباید هم، چنین تقاضایی از آن داشت! اصلاح‌طلبان اما این توانایی را دارند که در عین اظهار دوستی با ناکثین قدیم، خود را جزئی از پازل مبارزه و اتفاقاً مهم‌ترین بخش آن هم معرفی کنند!
همزمان اما نتانیاهو آنها را مهم‌ترین سرمایه اسرائیل در ایران می‌نامد! منطق اصیل انقلاب اسلامی اما با تمام این دشمنی‌ها، عهدشکنی‌ها، نفاق‌ها و توطئه‌ها هر روز بیشتر از دیروز ثابت شده و گسترش یافته است. عهدشکنی اخیر آمریکا در مساله برجام هم مجدداً پس از مذاکرات سعدآباد می‌خواهد قوی بودن منطق انقلاب و امام(ره) را این بار با رسم شکل(!) به مدعیان خط امامی دیروز ثابت کند. به راستی طمانینه، قدرت و حوصله انقلاب اسلامی در فهماندن بدیهی‌ترین مطالب به احمق‌ترین دشمنان داخلی و خارجی ستودنی است و این منطق شکست برنخواهد داشت!

سردار پاکپور از شناسایی و انهدام 2 تیم تروریستی دیگر در مناطق عمومی سروآباد و اشنویه خبر داد. در پی تلاش‌های مذبوحانه اخیر گروهک‌های تروریستی وابسته به استکبار جهانی به منظور رخنه در خاک جمهوری اسلامی ایران و انجام اقدامات خرابکارانه و ضدامنیتی و متعاقباً شناسایی و انهدام یک تیم 7 نفره از تروریست‌ها در شامگاه جمعه (18 خرداد)، سردار محمد پاکپور، فرمانده نیروی زمینی سپاه اظهار داشت: در روز‌های اخیر شاهد برخی تحرکات و تلاش‌های اشرار و تروریست‌های ضدانقلاب در مناطق مرزی غرب و شمال غرب کشور با هدف نفوذ به عمق بودیم که اشراف اطلاعاتی و رصد کامل و دقیق رزمندگان نیروی زمینی سپاه در قرارگاه حمزه سیدالشهدا(ع)، این گروهک‌های تروریستی را در دستیابی به اهداف شوم خود ناکام گذاشت. وی افزود: همانگونه که به استحضار ملت شریف و انقلابی ایران رسانده شد، شامگاه جمعه (18 خرداد) یک تیم تروریستی در حال نفوذ به منطقه عمومی اشنویه در دام رزمندگان قرارگاه حمزه گرفتار شد و طی یک درگیری به طور کامل منهدم و 7 عضو آن کشته و زخمی شدند. سردار پاکپور در ادامه از وقوع 2 درگیری دیگر طی 24 ساعت گذشته در مناطق عمومی سروآباد و اشنویه خبر داد و افزود: همچنین 2 تیم تروریستی از اشرار ضدانقلاب تلاش نافرجامی برای نفوذ به خاک کشورمان داشتند که با رصد اطلاعاتی و شناسایی دقیق محل عبور آنان، رزمندگان قرارگاه حمزه توانستند پس از درگیری در مناطق عمومی سروآباد و اشنویه، این تیم‌های تروریستی را نیز منهدم کنند و 6 تن از تروریست‌ها را به هلاکت رسانده و 3 نفر از آنان را زخمی کنند. فرمانده نیروی زمینی سپاه در پایان با بیان اینکه مقادیر قابل توجهی سلاح، مهمات و تجهیزات از تروریست‌ها کشف و ضبط شده است، تاکید کرد: رزمندگان غیور نیروی زمینی سپاه با آمادگی کامل و اشراف همه‌جانبه بر تحرکات ضدانقلاب و مزدوران استکبار جهانی، هرگونه اقدام آنان در به خطر انداختن امنیت ایران اسلامی را با پاسخ قاطع و کوبنده روبه‌رو خواهند کرد.
 

تلاش‌های جریان‌های انقلابی و کمیته‌های مردمی نتیجه داد و بررسی لایحه موسوم به FATF در مجلس به مدت 2 ماه مسکوت می‌ماند. پس از ماه‌ها شفاف‌سازی و آگاهی‌بخشی درباره برخی بندهای خطرناک لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم، دیروز نمایندگان مجلس مقرر کردند تا 2 ماه بررسی این لایحه مسکوت بماند. 
به گزارش «وطن امروز»، نمایندگان مجلس شورای اسلامی روز گذشته در جلسه علنی با ۱۳۸ رأی مثبت با مسکوت ماندن لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم به مدت 2 ماه تا روشن شدن نتیجه مذاکرات با اروپا موافقت کردند.
ابتدا 50 نفر از نمایندگان مجلس درخواست مسکوت ماندن این لایحه به مدت 2 ماه را در نامه‌ای به هیات‌رئیسه ارائه کردند. وفق‌ آیین‌نامه مجلس، سپس رای‌گیری درباره این نامه و پیشنهاد مسکوت ماندن بررسی لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم در دستور کار قرار گرفت. یک نفر از موافقان و یک نفر از مخالفان مسکوت ماندن این لایحه نیز صحبت کردند و سپس رای‌گیری انجام شد که در نهایت پیشنهاد مسکوت ماندن لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم با 138 رأی موافق در مقابل 103 رأی مخالف و 6 رأی ممتنع از 253 نماینده حاضر در صحن علنی تصویب شد.
این یک پیروزی بزرگ برای جریان منتقد برجام در داخل ایران است. منتقدان می‌گویند با خروج آمریکا از برجام و نامشخص بودن تعهدات اروپایی‌ها و نیز نامعلوم بودن تکلیف برجام، اجرای هرگونه تعهدات جانبی وابسته به برجام از سوی ایران اشتباه و پرهزینه است. از سوی دیگر، برخی مفاد این لایحه که به صورت مستقیم بازوان اقتدار جمهوری اسلامی در منطقه را تضعیف می‌کند نیز سوال‌های زیادی در افکار عمومی ایجاد کرده که این موضوع نیز در مسکوت ماندن این لایحه بسیار موثر بوده است. یکی از دلایلی که روز گذشته در تصویب مسکوت ماندن این لایحه موثر بوده، این استدلال بوده که باید تا 2 ماه آینده که موعد اجرای تحریم‌های آمریکا می‌رسد منتظر ماند و دید رفتار اروپا در قبال این تحریم‌ها چگونه است و آیا اروپایی‌ها تضمین‌های لازم را برای عدم پایبندی به این تحریم‌ها به ایران ارائه خواهند داد یا خیر! بنابراین نمایندگان مجلس شورای اسلامی تصمیم‌گیری درباره پیوستن ایران به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم را به رفتار اروپایی‌ها در قبال برجام و تحریم‌های آمریکا مشروط کردند. این اقدام نمایندگان مجلس دهم نشان‌دهنده تغییر اساسی در تصمیم‌گیری این نهاد قانونگذاری نسبت به تعهدات خارجی دولت حسن روحانی است. در حالی که در مجلس نهم، برجام برخلاف انتظارات عمومی در 20 دقیقه تصویب شده بود اما حالا لایحه موسوم به FATF که برخی منتقدان آن را از ضمائم نانوشته برجام درباره تعهدات ایران می‌دانند، 2 ماه مسکوت می‌ماند تا تکلیف تعهدات طرف مقابل مشخص شود. شاید تصویب 20 دقیقه‌ای برجام در مجلس نهم حالا درس عبرتی برای نمایندگان مجلس دهم شده باشد.
گویا دولت نیز با مسکوت ماندن بررسی لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم موافق بوده است. علی لاریجانی که از حامیان تصویب این لایحه بوده است در پایان جلسه علنی دیروز گفت دولت نیز با مسکوت ماندن این لایحه به مدت 2 ماه موافقت کرده است. 
FATF یعنی خودتحریمی
با در دستور کار قرار گرفتن لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم، نمایندگان موافق و مخالف این لایحه نظرات خود را عنوان کردند. 
سیدحسین نقوی‌حسینی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در مخالفت با لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی مقابله با تامین مالی تروریسم، با اشاره به اینکه موضوعاتی نظیر حق تحفظ، بیانیه تفسیری و... از لحاظ حقوقی بلااثر است، اظهار داشت: عضویت در کنوانسیون مذکور الزاماتی را در چارچوب تعیین‌شده توسط دشمنان برای‌مان رقم می‌زند به عنوان مثال اختیارات نظام پولی و مالی را با پیوستن به این کنوانسیون محدود می‌کنیم لذا آن وقت نمی‌توانیم با تحریم‌ها مقابله کنیم. وی با بیان اینکه ایران بر اساس قانون داماتو، برجام، موشکی، تسلیحاتی، حقوق بشر و CFT  تحریم است، گفت: طبق اظهارنظر وزیر امور خارجه و رئیس بانک مرکزی، آنها در زمان برجام با ما همکاری مالی و پولی نکردند، چطور می‌خواهیم این انتظار را داشته باشیم که با پیوستن به این کنوانسیون همکاری‌های لازم با ما صورت گیرد؟ نماینده ورامین در مجلس با بیان اینکه این کنوانسیون چارچوب‌هایی را توسط دشمنان ما تعیین کرده است، گفت: ما به برجام متعهد بودیم،‌ آژانس به عنوان تنها مرجع راستی‌آزمایی در ۱۱ بیانیه به رفتار ایران و عمل به تعهداتش صحه گذاشته اما آمریکا از برجام خارج شد و هیچ مجازاتی متوجه این دولت نشد. حال چرا ما می‌خواهیم دوباره خود را در چارچوب‌ها و الزاماتی قرار دهیم که توسط دشمنان‌مان طراحی شده است؟
نقوی‌حسینی با اشاره به اینکه هم‌اکنون قانون داماتو، برجام، کاتسا و... در حال اجراست، اظهار داشت: بنابراین پیوستن به  FATF تاثیری بر رفع تحریم‌ها ندارد و در واقع خودتحریمی انجام می‌دهیم. سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس همچنین گفت: باید یادآور شد وزارت خزانه‌داری آمریکا جزو چارت سازمانی FATF است. وی با بیان اینکه با پیوستن به این کنوانسیون، آمریکایی‌ها ما را به صورت نقطه‌زن تحریم می‌کنند، گفت: ما مخالف پیوستن به کنوانسیون‌های بین‌المللی نیستیم اما اگر به این کنوانسیون بپیوندیم آثار منفی متوجه کشور می‌شود.
به عراقچی اعتماد کنیم؟
عباس عراقچی، معاون وزیر امور خارجه نیز دیروز به عنوان نماینده دولت درباره لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مبارزه با تامین مالی تروریسم به اظهارنظر پرداخت و از عضویت ایران در این لایحه دفاع کرد. عراقچی البته در اظهارات خود ناچار شد به حفره‌های امنیتی این لایحه اعتراف کند. او در این‌باره گفت:  کشورهای غربی از مفهوم تروریسم سوءاستفاده می‌کنند و گروه‌های مقاومت را تروریست قلمداد می‌کنند. ما برای مقابله با این تهدید هم همه‌جوره اندیشیده‌ایم، شاید بیش از 2 سال است درباره این لایحه تمام ارگان‌های امنیتی کشور کار کارشناسی انجام دادند، از جمله وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه و شورای عالی امنیت ملی و وزارت امور خارجه، همه دستگاه‌ها بیش از 2 سال است کار کارشناسی روی این لایحه انجام می‌دهند. هیچ لایحه‌ای ندیدم که تا این حد کار کارشناسی روی آن انجام شده باشد. شورای عالی امنیت ملی به عنوان بالاترین مرجع امنیتی کشور گواهی داده با حق شرط‌هایی که گذاشتیم هیچ مشکل و تهدید امنیتی متوجه کشور نخواهد شد. آقای شمخانی در مجلس این را به صراحت بیان کرد. ما تمام حفره‌های موجود در این کنوانسیون را دیده‌ایم و تمام نقاط ضعفی را که ممکن است باعث سوءاستفاده شود دیده‌ایم و برای آن تدابیری اندیشیده‌ایم. وی افزود: حق‌شرط‌هایی که در نظر گرفته شده، تمام نقاط ضعف را پوشش می‌دهد.  معاون وزیر امور خارجه همچنین خاطرنشان کرد: ما این حق حاکمیتی خودمان را داریم و هر لحظه احساس کنیم این کنوانسیون ضرری برای کشور دارد از آن خارج می‌شویم، چرا الان برای خودمان هزینه تحمیل کنیم و به خودمان خسارت بزنیم؟
دانشجویان پای کار بودند
شامگاه شنبه تعدادی از دانشجویان دانشگاه‌های تهران در میدان بهارستان تهران تجمعی برگزار کردند تا پیام جوانان درباره تصمیم روز یکشنبه مجلس را به نمایندگان برسانند. دانشجویان علت تجمع خود را که ساعتی به طول انجامید اعتراض به قرار گرفتن لایحه الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون FATF در دستور کار روز یکشنبه مجلس شورای اسلامی اعلام کردند. دانشجویان تجمع‌کننده اعلام کردند پیوستن ایران به این کنوانسیون عواقب جبران‌نشدنی برای کشور بویژه در حمایت از جبهه مقاومت به بار خواهد آورد. در قم نیز مردم فعال انقلابی در این صحنه هم حاضر بودند. مردم و طلاب قم عصر شنبه در اعتراض به FATF و بررسی لایحه تامین مالی تروریسم در مجلس، مقابل دفتر رئیس مجلس شورای اسلامی در قم تجمع کردند. به گزارش فارس، تجمع‌کنندگان با سر دادن شعارهایی همچون «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» و با در دست داشتن دست‌نوشته‌هایی با این مضمون که تصویب لوایح 4 قلو در مجلس به ضرر ملت است، مخالفت خود را با تصویب لوایحی مانند الحاق به FATF، الحاق به کنوانسیون پالرمو و... در مجلس اعلام کردند. این بار البته برخلاف تجمعات در زمان بررسی برجام در مجلس، تجمع‌کنندگان از این اقدام خود رضایت دارند، چرا که حداقل این اعتراضات و تجمعات آنها در مسکوت ماندن لایحه موسوم به FATF بسیار موثر بود.

محمد نجارصادقی: هر روز بر تحریم‌های کاربران فضای مجازی در ایران اضافه می‌شود؛ بتازگی سرویس نقشه گوگل هم برای سایت‌های ایرانی تحریم شده است. با توجه به اینکه بسیاری از کسب و کارهای اینترنتی داخلی نیازمند نقشه هستند، این موضوع می‌تواند آسیبی جدی به آنها وارد کند. نبود دیپلماسی درست در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و محیا نکردن زیرساخت‌های فضای مجازی موید آن است که در سال‌های آینده فاتحه کسب و کارهای اینترنتی ایرانی خوانده می‌شود.
به گزارش «وطن امروز»، از مهر ماه سال گذشته پدیده محدودیت دسترسی‌ کاربران ایرانی به خدمات فضای مجازی توسط غول‌های تکنولوژی کلید خورد. حذف برنامه‌های با چرخه مالی آنلاین ایرانی از اپل‌استور و گوگل‌پلی، محدود کردن کاربران ایرانی در گوگل آنالیتیک، عدم اجازه بارگذاری اپلیکیشن‌ها در استورهای بین‌المللی، مسدود کردن برنامه‌های آموزشی گوگل برای دانشجویان و اساتید دانشگاه مانند برنامه کورسرا (Coursera)  نمونه‌ای از این موارد است. البته در همان زمان محمدجواد آذری‌جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، قول کریمانه‌ای مبنی بر مذاکره با تحریم‌کنندگان کاربران ایرانی داد که به نظر می‌رسد بعد از گذشت نزدیک به 9 ماه این مذاکرات هنوز پایان نیافته است.  بررسی‌های «وطن امروز» حاکی از آن است که گوگل در جدیدترین تحریم خود علیه کاربران ایرانی، خدمات رایگان سرویس «نقشه» خود را برای وب‌سایت‌های با دامنه‌ ایرانی (IR) مسدود کرده است. این موضوع باعث می‌شود تا کسب‌وکارهای نقشه‌محور با مشکل جدی مواجه شوند. با توجه به اینکه اغلب استارت‌آپ‌های ایرانی از تاکسی‌های آنلاین گرفته تا برنامه‌های جغرافیایی و آب و هوایی به این خدمت احتیاج دارند، این اقدام گوگل می‌تواند آسیبی جدی به آنها برساند. حسین مرادقلی، مدیر فنی «اسنپ»، یکی از تاکسی‌های آنلاین محبوب در ایران در واکنش به این اقدام گوگل اظهار داشت: این شرکت به شکل رسمی چیزی را اعلام نکرده و به ما نیز ایمیلی نزده تا این اتفاق را تایید یا تکذیب کند. ما مکاتبه کردیم و هنوز پاسخی نگرفته‌ایم. با این حال نقشه لود نمی‌شود و خطای ۴۰۱ دریافت می‌شود. وی افزود: در اسناد مربوط به این خطا، به بلاک کردن دامین اشاره شده است. گوگل فعلاً در این باره سکوت کرده البته زمانی که اپلیکیشن ما از گوگل‌پلی حذف شد نیز پاسخی به ما ندادند و چیزی را تایید یا تکذیب نکردند.
تحریم‌های هدف‌دار
از نقشه تحریم‌های فناوری اطلاعات مشخص است که این تحریم‌ها به صورت گزینشی اعمال می‌شود و هدف به صورت مشخص کسب و کارهای اینترنتی و فعالیت‌های وابسته به آنهاست. بنا بر آمار منتشر شده توسط مرکز ملی فضای مجازی، با وجود اینکه گوگل ۹۵ درصد سرویس‌های جست‌وجوی خود را برای کاربران ایرانی آزاد گذاشته اما ۱۰۰ درصد خدمات برنامه‌نویسی و ایجاد کسب و کارهای نوین خود را برای کاربران ایرانی مسدود کرده است. جالب اینجاست که سرویس‌های جست‌وجو در کشورهای صاحب تکنولوژی، محل محدودیت است و این خدمت بر اساس سن و جایگاه فرد طبقه‌بندی می‌شود. در حال حاضر 50 درصد خدمات گوگل برای ایران مسدود است که در این بین ۱۰۰ درصد از خدماتی که مورد نیاز توسعه‌دهندگان کسب‌وکارهای نوپاست مشمول این محدودیت‌ها می‌شود.
 غفلت از بومی‌سازی
با وجود اینکه آمار اشتغال در کسب و کارهای اینترنتی در ایران با شیب مناسب رو به فزونی است اما به نظر می‌رسد در ایجاد زیرساخت‌های اولیه این فضا کج‌سلیقگی‌هایی در سطح سیاست‌گذاری وجود دارد. این موضوع به صورت شفاف در ایجاد پیام‌رسان‌ و موتورهای جست‌وجوی داخلی دیده می‌شود. به طور کلی گروهی از تصمیم‌گیران اعتقادی به بومی‌سازی فضای مجازی ندارند و آن را متضاد آزادی می‌دانند، نبود زیرساخت ثابت و قابل اعتماد در فضای مجازی مانند سرویس «نقشه» داخلی باعث شده سرمایه‌گذاری کسب و کارهای اینترنتی در ایران با توجه به تحریم‌های پی‌درپی بسیار ریسک‌پذیر باشد و هیچ سرمایه‌گذاری رغبت به حضور در این فضا را نداشته باشد.
 تحریم‌های مالی آمریکا بهانه صاحبان فناوری ارتباطات
در همین حال محمدحسین کاشی، کارشناس فناوری ارتباطات و توسعه‌دهنده وب و اپلیکیشن در گفت‌و‌گو با «وطن‌امروز» درباره تحریم‌های جدید در این حوزه، گفت: از لحاظ قانونی نمی‌شود به شرکت‌هایی که اپلیکیشن‌های ما را تحریم می‌کنند فشار وارد کنیم به دلیل اینکه اولا این شرکت‌های تحریم‌کننده همگی خصوصی هستند، دوم اینکه آنها به دلیل تحریم‌های آمریکا از ایران درآمدی ندارند و طبیعی است که ما را محدود کنند.  کاشی افزود: دلیل نفع نبردن بسترهایی مانند Google و App Store از ایران، تحریم‌های مالی ایالات متحده آمریکاست. در حال حاضر امکان ارتباط مالی از ایران با این شرکت‌ها وجود ندارد. کاشی‌ تصریح کرد: نبود ارتباط مالی و تحریم‌های مالی آمریکا بهانه و توجیه شرکت‌هایی همچون Google است. آنها از طریق تحریم‌ها به دنبال مقاصد فرهنگی، سیاسی و اجتماعی هستند که باید برای این موضوع چاره اندیشید. وی در پاسخ به این سوال که برای دور زدن تحریم‌های آمریکا وی‌پی‌ان‌های تغییر آی‌پی مناسب است یا خیر، گفت: سرویس‌دهندگان وی‌پی‌ان در ایران همگی با صاحبان فناوری در ارتباط هستند و شاید خودشان باشند، آنها به سرعت اپلیکیشن‌هایی را که در ایران مخاطبان‌شان زیاد شود مسدود می‌کنند. کاشی‌ ادامه داد: ما همیشه در حوزه ارتباطات وابسته بودیم و یک روز باید به سمت بومی‌سازی برویم، زیرا مادامی که این فناوری در اختیار کشورهای تحریم‌کننده ایران است این ماجرا ادامه خواهد داشت.  این کارشناس حوزه فناوری ارتباطات با مثال الگوی رفتاری کشور چین در حوزه فناوری‌های ارتباطی، تشریح کرد: در چین به جای بهره‌گیری از گوگل از یک بستر بومی استفاده می‌کنند که تا 80 درصد خدمات گوگل را در اختیار کاربر خود می‌گذارد یا اینکه بسترهای دریافت اپلیکیشن از مبدا در گوشی‌های چینی نصب می‌شود. در حال حاضر سامسونگ این کار را برای چین کرده، یعنی بستر دریافت اپلیکیشن‌های چینی به محض تولید موبایل روی آن بارگذاری می‌شود. وی در پایان گفت: ما باید با سرعت بیشتری به سمت تقویت اپلیکیشن‌های ایرانی حرکت و شرایط پرداخت الکترونیکی را نیز برای بهره‌گیری از اپلیکیشن‌های خارجی فراهم کنیم. آنچه می‌توان در انتها عنوان کرد این است که گلابی‌های برجام در حوزه ارتباطات کرم انداخته‌اند و پس از این توافق نه‌تنها ارتباط ایران با کشورهای صاحب فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی بهتر نشده، بلکه هر روز دایره تحریم‌های ایران در این حوزه تنگ‌تر و تنگ‌تر می‌شود. امید است در سنوات آتی صنعت ارتباطات کشور به سمت خودکفایی حرکت کند یا در غیر این صورت با دیپلماسی پایدار به سمت توافقی حرکت کنیم که نیازهای مردم در آن نادیده گرفته نشود.

نشست 2 روزه سران گروه 7 در شهر کبک کانادا پس از کش و قوس‌های بسیار به پایان رسید اما همانگونه که پیش‌بینی می‌شد، این نشست تبدیل به ناکامی بزرگی برای 7 کشور بزرگ صنعتی جهان برای رسیدن به اجماع و اتفاق‌نظر بر سر مسائل مورد اختلاف شد. ترامپ امسال به اجلاس «جی هفت» دیرتر از همه رفت و زودتر از همه هم آن را ترک کرد، چرا که همه تمرکزش روی دیدار روز سه‌شنبه‌اش با کیم جونگ‌اون، رهبر کره‌شمالی در سنگاپور است. با وجود این، او تاثیر خودش بر این اجلاس را حتی پیش از ورود به آن گذاشته بود؛ ترامپ 2 هفته پیش با وضع تعرفه ۲۵ درصدی برای واردات فولاد و تعرفه ۱۰ درصدی برای واردات آلومینیوم، بسیاری از متحدان سیاسی و اقتصادی آمریکا را شگفت‌زده کرده بود. او در اجلاس بارها از سوی رهبران دیگر مانند «جاستین ترودو»، نخست‌وزیر کانادا، «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان و «ترزا می»، نخست‌وزیر انگلیس تهدید به اتخاذ تصمیم‌های تلافی‌جویانه شد اما دست به سینه نشست. در این میان «جان بولتون» مشاور امنیت ملی آمریکا نیز با پافشاری بر این موضع گفت: «دوران سواری گرفتن از آمریکا گذشته» و اگر سایر کشورها می‌خواهند همچنان در بازار آمریکا دکه و حجره داشته باشند باید موانعی چون تعرفه و دردسرهای گمرکی را که برای تولیدکنندگان آمریکایی ایجاد کرده‌اند حذف کنند تا بلکه به قول ترامپ بشود اصلا «عاری از تعرفه» داد و ستد کرد. طبق این گزارش، نشست گروه 7 از ابتدا تحت‌الشعاع اختلافات شدید بین 6 عضو این گروه و آمریکا بر سر مسائل مختلف مانند توافق هسته‌ای ایران(برجام)، جنگ تعرفه‌ای و توافق آب‌وهوایی پاریس قرار گرفت؛ اختلافاتی که به‌رغم مذاکرات چندجانبه و دوجانبه بین سران 3 کشور اروپایی (آلمان، فرانسه و انگلیس) و کانادا با رئیس‌جمهوری آمریکا نه‌تنها حل و فصل نشد، بلکه گسترش بیشتری هم پیدا کرد، به نحوی که سران مشارکت‌کننده هر چند در ابتدا بر سر صدور بیانیه پایانی موافقت کردند و این بیانیه منتشر شد اما ترامپ در اقدامی غیرمنتظره، حمایتش را از بیانیه مشترک اجلاس کبک پس گرفت و شکاف عظیم بین آمریکا و دیگر اعضای گروه 7 را به نمایش گذاشت. به این ترتیب همان‌گونه که در نشست سال 2017 گروه 7 در ایتالیا اختلاف بین واشنگتن و سایر اعضا منجر به آن شد که برخی تحلیلگران از اصطلاح گروه «1+6» به جای گروه 7 استفاده کنند، نشست امسال نشان داد این مساله از حالت شعار خارج شده و صورت واقعیت به خود گرفته است. انتقاد اصلی سایر اعضای گروه 7 همان‌گونه که «دونالد توسک»، رئیس شورای اروپا نیز به آن تصریح کرد این است که آمریکا نظم بین‌المللی مبتنی بر قانون را به چالش کشیده شده است. به عبارت دیگر واشنگتن به جای اینکه مدافع قانونگرایی و نظم بین‌المللی مبتنی بر قواعد جهانی باشد، خود تبدیل به بزرگ‌ترین ناقض تعهدات و قوانین بین‌المللی شده است. نماد آشکار این مساله، خروج آمریکا از برجام است که کاملا برخلاف تعهدی است که دولت قبلی آمریکا آن را پذیرفته بود. اما مساله دیگری که به اختلاف شدید بین اروپا و کانادا از یک‌سو و آمریکا از سوی دیگر انجامیده است، اصرار ترامپ برای ادامه رویکرد حمایت‌گرایانه اقتصادی از طریق وضع تعرفه‌های سنگین بر 2 کالای استراتژیک یعنی فولاد و آلومینیوم و هشدار درباره اعمال تعرفه‌های جدید بر دیگر کالاها و محصولات وارداتی به آمریکاست که واکنش متقابل و شدید شرکای تجاری واشنگتن در گروه 7 را برانگیخته است. جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا و میزبان نشست سران گروه 7، پس از پایان این نشست اعلام کرد به رئیس‌جمهوری آمریکا هشدار داده است اگر وی به اعمال تعرفه‌های غیرعادلانه ادامه دهد، کانادا نیز بدون هیچ‌گونه تعللی، اقدامات تلافی‌جویانه علیه آمریکا را انجام می‌دهد. این مساله خشم ترامپ را برانگیخت و به نمایندگان آمریکا در گروه 7 دستور داد بیانیه پایانی نشست سران گروه 7 را تایید نکنند. دونالد ترامپ که در هواپیما عازم سنگاپور بود، با انتشار توئیتی اظهار کرد پس از اظهارات «ناصادقانه» جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا که میزبان این اجلاس هم بود، تصمیم به پس گرفتن امضایش گرفته است. با وجود این، پس از پایان این اجلاس، جاستین ترودو در کنفرانس خبری وعده داد از ابتدای ماه آینده (ژوئیه) تعرفه‌های جدیدی علیه محصولات آمریکایی وارداتی به کشورش وضع خواهد کرد. ترودو در این کنفرانس خبری منطق پشت وضع تعرفه فولاد و آلومینیوم را «اهانت‌آمیز» خواند، چرا که به اعتقاد او اینکه آمریکا فعالیت اقتصادی کانادا را «تهدیدی برای امنیت ملی» خود قلمداد کند، برای کانادا «اهانت‌آمیز» است. با وجود تصمیم سریع ترامپ برای پس گرفتن امضایش، اتحادیه اروپا اعلام کرده به این بیانیه متعهد است. در بیانیه‌ پایانی که امضای ترامپ را نیز بر خود داشت اعلام شده بود کشورهای صنعتی خواستار کاهش تعرفه‌های گمرکی هستند و بر آنند از کمک‌های حمایت‌گرایانه خود از محصولات داخلی بکاهند. بدین ترتیب به نظر می‌رسد رویکرد یک‌جانبه‌گرایانه و خودمحورانه ترامپ بر مبنای شعار «نخست آمریکا» که به موضع‌گیری در قبال مسائل مختلف صرفا بر مبنای منافع آمریکا و بدون توجه به نظرات و منافع دیگر کشورها و حتی شرکای خود می‌پردازد، باعث انزوای روزافزون آمریکا در جهان خواهد شد.
خودنمایی سازمان شانگهای
اتفاقاتی از این دست در حالی در غرب رخ می‌دهد که سازمان همکاری شانگهای با اتحاد بین اعضا، رو به جلو گام بر می‌دارد. پیش از برگزاری دور جدید مذاکرات کشورهای عضو گروه شانگهای در چین، «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه در مصاحبه‌ای اعلام کرد با «شی جین‌پینگ» رئیس‌جمهور چین، همکاری‌های خوبی را آغاز کرده است. وی با جمله‌ای طعنه‌آمیز نسبت به ترامپ، اعلام کرد شی «یک شریک مطمئن است»، چرا که او به قراردادهایی که کشورش امضا کرده است، همواره پایبند است. پوتین در ادامه سخنانش و با اشاره به اختلافات موجود بین آمریکا و شرکای اروپایی خود گفت: «دونالد ترامپ با اعمال تعرفه‌های گمرکی جدید، درس مهمی را به اروپایی‌ها داده است». رئیس‌جمهوری روسیه در کنفرانسی که چهار ساعت و نیم به طول انجامید، اعلام کرد رهبران اروپایی هشدارهایش مبنی بر خطر اعتماد به آمریکا را نادیده گرفته بودند. امروز اروپایی‌ها تاوان زمانی را می‌دهند که بدون محدودیت از این کشور حمایت می‌کردند. پوتین معتقد است افزایش تعرفه‌های فلزهای استراتژیک از سوی ترامپ در واقع نوعی تحریم علیه اروپا است. این بلوک تحت رهبری پکن که از نظر کارشناسان برای به چالش کشیدن نظم تحت امر غرب است، شامل روسیه، قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان و تاجیکستان است. این سازمان که در ۲۰۰۱ پایه‌ریزی شد، در ابتدا به عنوان مرجعی برای حل مسائل مرزی، مبارزه با تروریسم و به صورت ضمنی، مقابله با نفوذ آمریکا در آسیای میانه به دنبال تهاجمش به افغانستان بود. در سال‌های اخیر مولفه اقتصادی این سازمان برجسته‌تر شده است و سیاست خارجی چندین تریلیون دلاری شی جین‌پینگ و زیرساخت موسوم به ابتکارعمل جاده ابریشم در کانون توجه قرار دارد. با این حال چین نگرانی‌ها درباره اینکه گروه‌بندی شانگهای راهی برای پکن به منظور توسعه نفوذ استراتژیکش به خارج است را رد می‌کند.
 

سرکوب اعتراضات علیه اجلاس گروه هفت
روز شنبه فضای امنیتی شدیدی در خیابان‌های کانادا حاکم شد به طوری که حضور سنگین مأموران پلیس و برگزاری نشست در یک مکان دورافتاده، برگزاری تظاهرات علیه نشست گروه موسوم به «جی 7» را با مشکل مواجه کرد. به گزارش رویترز، در حالی ‌که دونالد ترامپ و همپیمانان مهم آمریکا در یک هتل مجلل اسکان داده شده بودند که به واسطه امنیت شدید، مکان این هتل غیرقابل دسترس بود، گروهی از معترضان که قصد برگزاری تظاهرات علیه این نشست را داشتند، مجبور شدند در فاصله 140 کیلومتری از محل برگزاری نشست راهپیمایی کنند.  طی روزهای پنجشنبه و جمعه هفته گذشته 10 نفر در ارتباط با اعتراضات ضد گروه 7 دستگیر شدند اما در مجموع، اعتراضات پراکنده‌ به صورت مسالمت‌آمیز برگزار شد زیرا نیروهای امنیتی اکثر خیابان‌ها را مسدود کرده بودند و پلیس ضدشورش در خیابان‌های کانادا برای مقابله با هرگونه خشونت مستقر شده بود. مجلس ایالتی شهر کبک در آستانه برگزاری این نشست تعطیل شد و هزاران کارمند دولت به مرخصی فرستاده شدند و چند نفر از مغازه‌داران به منظور جلوگیری از ورود خسارت به فروشگاه‌های‌شان، برای پنجره‌های مغازه‌های خود حفاظ نصب کردند تا در صورت بروز خشونت از شکسته شدن پنجره‌ها جلوگیری شود. پیش از این اعتراضات به نشست گروه 20 موسوم به «جی 20» در شهر تورنتو در سال 2010 به خشونت کشیده شد و نیروهای پلیس به سمت معترضان حمله‌ور شدند.
 

میلاد  معین ‌الدینی:  «بالیوود» با دارا بودن حداقل یک میلیارد و 200 میلیون مخاطب، یکی از بزرگ‌ترین صنایع فیلم‌سازی جهان به شمار می‌رود. از سوی دیگر، کشورها امروز سرمایه بالایی را در راستای ارتقای وجهه بین‌المللی خود هزینه می‌کنند. در سفر اخیر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به هند، طی دیداری که میان نتانیاهو و جمعی از سرشناس‌ترین چهره‌های سینمایی آن کشور برگزار شد، وی خواستار حضور بالیوود در حوزه فرهنگی رژیم صهیونیستی شد و آمیتاب باچان (از سرشناس‌ترین بازیگران سینمای هندوستان) نیز اظهار امیدواری کرد «سینما، روابط قدرتمند هند و اسرائیل را ثمربخش‌تر کند».
با توجه به روندی که به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی در راستای تنزیه وجهه خود در حال پیگیری است، بررسی مؤلفه‌های دیپلماسی عمومی (و به‌صورت خاص دیپلماسی سینمایی) این رژیم و تأثیری که همکاری با بالیوود در این حوزه بر جای می‌گذارد، لازم و ضروری است.
 1- دیپلماسی سینمایی
دیپلماسی، هنر مدیریت روابط میان دولت‌ها یا دولت‌ها با دیگر بازیگران عرصه بین‌الملل است. از منظر دولتی، وظیفه دیپلماسی، شکل‌دهی و اجرای سیاست خارجی است. با این تعریف، دیپلماسی با توجه به نوع مخاطب و ابزارهای مورد استفاده، از انواع مختلفی تشکیل شده و در دسته‌بندی‌های متفاوتی قرار می‌گیرد (دیپلماسی فرهنگی، دیپلماسی نظامی، دیپلماسی اقتصادی، دیپلماسی اجبارآمیز و…).
دیپلماسی سینمایی را می‌توان نوعی از «دیپلماسی فرهنگی» به شمار آورد که مخاطبان اصلی آن، مردم یک جامعه بوده و هدف از آن، تغییر یا متأثر کردن باورها و انگاره‌های عمومی مخاطبان، در راستای منافع ملی کشور اعمال‌کننده این نوع از دیپلماسی است. به باور بسیاری از نظریه‌پردازان روابط بین‌الملل، دیپلماسی فرهنگی، نمونه بارز و اعلای قدرت نرم است که به کشورها این امکان و توان را می‌دهد که در طرف مقابل نفوذ کنند و او را از طریق عناصری چون فرهنگ، ارزش و ایده‌ها ترغیب به همکاری کنند. دیپلماسی سینمایی، در واقع اعمال دیپلماسی فرهنگی با استفاده از صنعت سینما به شمار می‌رود.
 2- بالیوود
امروز سینمای هند حضور پررنگی نه‌تنها در خود آن کشور، بلکه در عرصه بین‌المللی دارد و یکی از ابزارهای اصلی تشکیل‌دهنده دیپلماسی نرم در عرصه سیاست خارجی این کشور نیز به شمار می‌رود. تولد صنعت مدرن فیلم هند، سال 1947 و پس از استقلال این کشور به وقوع پیوست. بالیوود بزرگ‌ترین صنعت فیلم‌سازی هند است که در شهر بمبئی قرار دارد. نام این صنعت از صنعت فیلم‌سازی آمریکا (هالیوود) گرفته شده است. بالیوود از تأثیری قابل‌توجه در جامعه هندوستان برخوردار بوده و عملاً یکی از مؤلفه‌های مهم و تأثیرگذار در ملی‌گرایی هندی است. این سینما طی چند دهه فعالیت، با هویت ملی مردم هندوستان گره خورده است. علاوه بر فضای داخلی هند، در فضای بین‌المللی نیز می‌توان بالیوود را سفیری قدرتمند برای فرهنگ و جامعه هندوستان به شمار آورد. بسیاری از فیلم‌ها و آثار غربی، متأثر و الهام‌گرفته از آثار موزیکال هندی بوده و فیلم‌های هندی از اقبال بالایی در بسیاری از کشورها برخوردارند. این شرکت که به تولید انبوه فیلم‌های تجاری و عامه‌پسند شهرت دارد، بیش از 5/3 میلیارد مخاطب در سراسر جهان داشته و محصولات آن در شبه‌قاره هند، کشورهای غربی، روسیه، آفریقا، غرب آسیا و همچنین در میان اقلیت‌ها و جمعیت‌های مهاجر هندی و اردوزبان سراسر جهان تماشاچی دارد.
 3-روابط هند و رژیم صهیونیستی
تشکیل رژیم جعلی صهیونیستی و استقلال هند، در فواصل زمانی کوتاهی رخ داد. با این‌ حال، سیاستمداران هندی، تشکیل آن رژیم را که بر پایه غصب و زور بود، به رسمیت نشناختند و آن را محکوم کردند. در آن زمان، اصلی‌ترین عنصر در مواضع هند در قبال این رژیم را ارتباط این کشور با کشورهای عربی و حمایت از آرمان فلسطین شکل می‌داد. حمایت این کشور از آرمان فلسطین، مبانی خود را از نهضت استقلال هند می‌گرفت. هند به طرح تقسیم سرزمین فلسطین به 2 کشور در سال 1947 و عضویت رژیم صهیونیستی در سازمان ملل در سال 1949 رأی منفی داد و تا سال 1950، آن رژیم را به رسمیت نشناخت. تا اواخر دهه 1970 نیز سیاست عدم ارتباط رسمی با آن رژیم ادامه یافت؛ در دوره نخست‌وزیری موراجی دسائی (از حزب جاناتا) با توجه به رویکردهای فکری خاص وی، رویکرد هند تا حدی در قبال آن رژیم تعدیل شد و در سال 1977، موشه دایان - وزیر جنگ رژیم صهیونیستی- مخفیانه و برای نخستین‌بار به هند سفر کرد.
سال 1992 و یک سال پس از آغاز روند صلح خاورمیانه بین اعراب و رژیم صهیونیستی در مادرید، روابط هند با رژیم از حالت غیررسمی خارج شد و 2 طرف به تبادل نمایندگان رسمی سیاسی مبادرت کردند. پس از 1992، روابط هند و رژیم اشغالگر قدس روزبه‌روز از عمق و گستردگی بیشتری برخوردار شد و رژیم صهیونیستی به‌عنوان یک منبع قابل ‌اتکا برای هند در تأمین تجهیزات دفاعی درآمد.
با توجه به سرعتی که روابط هند و رژیم صهیونیستی طی 25 سال گذشته پشت سر گذاشته است، افزایش سطح همکاری‌ها و ارتقای روابط هند با این رژیم در آینده نیز دور از انتظار نیست. طی 25 سال گذشته، سنگ بنا و موتور محرک اصلی روابط 2 طرف را خریدهای تسلیحاتی و همکاری‌های نظامی آنها شکل داده و همین عامل، همکاری‌ها را به‌مرور به دیگر حوزه‌ها نیز سرایت داده است.
4-برنامه‌های رژیم اشغالگر برای تنزیه چهره‌ بین‌المللی خود
پیش از آنکه به برنامه‌های رژیم اشغالگر قدس جهت تنزیه وجهه خود در سطح بین‌المللی پرداخته شود، خوب است به این پرسش پرداخته شود که اساساً رژیم صهیونیستی چه ضرورتی جهت تنزیه وجهه خود دارد؟ شرایط این رژیم در حال حاضر نزد افکار عمومی جهان چگونه است؟
رژیم صهیونیستی به دلایل و توجیهات نامشروع و با توسل به روش‌های غیرانسانی شکل گرفته و طی مدت 7 دهه، هزاران انسان بی‌گناه را به بدترین اشکال ممکن قربانی اهداف ایدئولوژیک خود کرده است. این رژیم با سابقه جنایات خود، نه‌تنها در میان ملت‌های مسلمان؛ که در میان دیگر مردم جهان نیز منفور و به‌عنوان بزرگ‌ترین ناقض حقوق بشر دانسته می‌شود. جنایات صهیونیست‌ها را می‌توان به 2 بخش پیش از 1948 و پس از آن تقسیم کرد. جنایات پیش از 1948، با هدف پاکسازی جمعیتی، کوچاندن فلسطینیان از سرزمین خود و فراهم آوردن مقدمات تشکیل آن رژیم انجام شد و جنایات پس از آن سال، با هدف توسعه رژیم صهیونیستی در راستای دستیابی به آرمان از نیل تا فرات انجام شده است. پرداختن به کارنامه و فهرست طولانی جنایات این رژیم متجاوز در این مقال نمی‌گنجد و تنها به برخی منابع بین‌المللی و غربی که بخشی از جنایات آن را ذکر کرده‌اند پرداخته خواهد شد تا وضعیت رژیم صهیونیستی در افکار عمومی مردم جهان، تا حدی روشن شود. مراکز و نهادهای بین‌المللی بسیاری، جنایات رژیم صهیونیستی را در گزارش‌های خود آورده و آن را از منظر حقوق بشری محکوم کرده‌اند. به‌عنوان یکی از آخرین نمونه‌ها، می‌توان به گزارش «کمیسیون اقتصادی و اجتماعی ملل متحد برای غرب آسیا» اشاره کرد. این گزارش، سیاست‌های رژیم صهیونیستی را در قبال ملت فلسطین، سیاست‌هایی آپارتایدی دانسته و به کشورها توصیه می‌کند از جنبش منزوی‌سازی، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم رژیم صهیونیستی حمایت کنند. این کمیسیون همچنین به مجمع عمومی سازمان ملل پیشنهاد می‌دهد کمیته ویژه ضد آپارتاید خود را علیه رژیم صهیونیستی مجدداً احیا کند. نمونه دیگری از گزارش نهادهای حقوق بشری غربی، گزارش «سارا لی ویتسون» مسؤول بخش خاورمیانه دیده‌بان حقوق بشر است. طبق اظهارات وی، رژیم صهیونیستی مناطق اشغالی را از طریق سرکوب، تبعیض نهادینه‌شده و سوءاستفاده سیستماتیک از حقوق بشر فلسطینیان اداره می‌کند. طبق این گزارش، قوانین بین‌المللی بشردوستانه، در 5 حوزه مورد نقض قرار گرفته‌اند: کشتار غیرقانونی، کوچ اجباری، بازداشت‌های غیرقانونی و بدون رعایت حقوق زندانی، محاصره نوار غزه و دیگر محدودیت‌های ناعادلانه بر جنبش مردم فلسطین و توسعه شهرک‌سازی‌ها همراه با اعمال سیاست‌هایی به ضرر مردم فلسطین. مطالب مذکور، تنها بخشی از گزارش‌ها و مواضعی است که در سطح بین‌المللی علیه رژیم اشغالگر قدس وجود دارد. علاوه بر این گزارش‌ها، رژیم صهیونیستی بارها در دیگر مجامع بین‌المللی از قبیل مجمع عمومی سازمان ملل، یونسکو و… محکوم شده و به دلیل نقض حقوق بشر، مورد تقبیح قرار گرفته است. به همین جهت، تنزیه وجهه جنایتکار و ناقض حقوق بشر این رژیم، طی دهه‌های اخیر، یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌ها و برنامه‌های آن بوده است. برخی از اصلی‌ترین نهادها و برنامه‌های این رژیم در راستای ارتقای وجهه خود، عبارتند از: [لازم به ذکر است که همه پروژه‌های مذکور، تحت مدیریت اداره کل روابط عمومی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی فعالیت می‌کنند].
 1-4-گروه بازنمایی اسرائیل
سال 2005، مقامات دفتر نخست‌وزیری، وزارت خارجه و وزارت تجارت رژیم صهیونیستی، پس از 3 سال مشورت با مشاوران مالی و تبلیغاتی آمریکایی، برنامه «بازنمایی اسرائیل» را با هدف بازسازی وجهه بین‌المللی رژیم صهیونیستی و ارائه چهره‌ای مدرن و معقول، به‌جای چهره‌ای نظامی و به اصطلاح مذهبی کلید زدند. گروه «بازنمایی اسرائیل»، متشکل از 7 شرکت فعال در حوزه‌های تبلیغاتی و ارتباطاتی است. این گروه، از طریق راه‌اندازی گروه‌های متمرکز با مشارکت افراد و اقشار مختلف در ایالات‌متحده، اطلاعات لازم را جمع‌آوری کرده و به برنامه‌ریزی پرداخته‌اند. در اطلاعات جمع‌آوری‌شده از سوی این گروه، مشخص شد رژیم صهیونیستی، علی‌الخصوص در میان رده‌های سنی جوان و نوجوان، با مفاهیم و انگاره‌های جنگی و نظامی شناخته می‌شود و این افراد هویتی نظامی و مذهبی برای این رژیم قائلند.
 2-4- اسرائیل قرن 21
این پروژه سال 2001 با هدف ارتقای وجهه رژیم صهیونیستی و انحراف افکار عمومی از اشغالگری و جنایات آن رژیم، در کالیفرنیا ایجاد شد. این پروژه که تاکنون بیش از 10 هزار مطلب در قالب‌های گوناگون در این راستا تولید و منتشر کرده، در حال حاضر در بسیاری از کشورها فعال است. نشان دادن و نمایاندن رژیم صهیونیستی به‌عنوان قطب پیشرفت‌های پزشکی و تکنولوژیک، یکی از راهبردهای اصلی این پروژه در راستای اهداف آن بوده است. این گروه همچنین ارتباط نزدیکی با لابی پرنفوذ و قدرتمند آیپک در ایالات‌متحده داشته و یکی از مراکز تولید محتوا برای آن به شمار می‌رود. نتایج برخی تحقیقات نشان داده است گروه اسرائیل قرن 21، دانشجویان بسیاری را جهت تولید محتوا در فضای مجازی در راستای سیاست‌های تبلیغاتی رژیم صهیونیستی، بدون اشاره به نام آن مرکز به استخدام درآورده تا در فضای مجازی به صورت ناشناس به فعالیت بپردازند.
 3-4-پردیس دانشگاهی هیلل
این پردیس دانشگاهی که نام خود را از هیلل، یکی از عالمان یهودی پیش از میلاد گرفته، در دانشگاه ایلینویز ایالات‌متحده واقع شده است. پردیس هیلل، بزرگ‌ترین مجموعه آکادمیک یهودی جهان است. این مرکز- که کار خود را از سال 1923 آغاز کرده است- رسالت خود را جهانی می‌داند که هر دانشجو و دانش‌آموزی، به اسرائیل، زندگی یهودی و یادگیری متعهد باشد. هرچند پیدایش مجموعه هیلل به پیش از ایجاد رژیم جعلی اشغالگر قدس برمی‌گردد، با این‌ حال این مرکز نیز در کنار سایر مؤسسات و نهادهایی که وظیفه تنزیه وجهه رژیم صهیونیستی را داشته‌اند، هماهنگ با وزارت امور خارجه این رژیم مشغول به فعالیت بوده است. موارد مذکور، بخشی از نهادهایی هستند که یا به صوت مستقیم از سوی رژیم صهیونیستی جهت تنزیه چهره جنایتکارانه خود به وجود آمده‌اند یا تحت نظارت و هماهنگ با آن رژیم در این راستا عمل می‌کنند.
 5-دیدگاه عمومی در میان مردم و هنرپیشگان هندی نسبت به رژیم صهیونیستی
یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های مؤثر در موفقیت یا عدم موفقیت سیاست ارتقای وجهه از سوی رژیم صهیونیستی با استفاده از بالیوود، چگونگی دیدگاه عمومی در میان مردم و هنرپیشگان هند نسبت به آن رژیم است. در این چارچوب، بالیوود و هنرپیشگان آن در حکم ابزار این سیاست عمل می‌کنند که در صورت وجود دیدگاه منفی نسبت به رژیم اشغالگر در میان بازیگران بالیوودی، چالشی جدی در مقابل این نوع از دیپلماسی ایجاد می‌شود.
جهت تحلیل دقیق‌تر در این رابطه، باید افکار عمومی را از دیدگاه هنرپیشگان بالیوودی تفکیک کرد و حتی در میان هنرپیشگان نیز نمی‌توان دیدگاه و نظری واحد در قبال رژیم صهیونیستی مشاهده کرد.
 1-5-مردم هند
بخش قابل‌توجهی از جمعیت هند (حدود 200 میلیون نفر) را مسلمانان تشکیل می‌دهند. مسلمانان هند نیز همانند دیگر مسلمانان جهان، از رژیم صهیونیستی و جنایات آن نفرت دارند؛ تا جایی که از اماکن مورد حمله در حملات سال 2008 بمبئی، یکی از مراکز صهیونیستی آن شهر به نام «خانه نریمان» بود. به‌طورکلی، یکی از آماج‌های مهم سیاست‌های تبلیغاتی رژیم صهیونیستی در هند را می‌توان جمعیت مسلمان این کشور دانست. این رژیم در تلاش است با ارائه تصویری صلح‌طلب و مدرن از خود از طریق پروژه‌های بالیوودی، از شدت صهیونیست‌ستیزی مسلمانان هند بکاهد. با این‌ حال، به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی در میان هندوهای افراطی، چنان که در میان مسلمانان منفور است، مورد نفرت قرار ندارد. دولت هند سال 1947 به قطعنامه عضویت رژیم صهیونیستی - پس از شکل‌گیری بر پایه اشغال و جنایت - رأی منفی داد. در همان زمان، این رأی دولت، از سوی هندوهای افراطی حاضر در آن کشور مورد انتقاد قرار گرفت. این نکته نیز قابل‌توجه است که روابط هند و رژیم صهیونیستی، در زمان نخست‌وزیری «نارندرا مودی» (به‌عنوان یک هندوی افراطی) به طور بی‌سابقه‌ای ارتقا یافت. مثال‌هایی که از 2 گروه مسلمانان و هندوهای افراطی ذکر شد، 2 سر طیفی هستند که نوع دیدگاه عمومی مردم هند را در قبال رژیم صهیونیستی شکل می‌دهند. با وجود آنکه نظرسنجی دقیقی در این مساله در دسترس نیست، به صورت کلی بعید به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی از محبوبیتی در میان مردم هند برخوردار باشد. این رژیم نه‌تنها در چشم مردم هند که در دید بسیاری از مردم دنیا، نظامی جنایتکار و ناقض حقوق بشر به شمار می‌رود و جنبش منزوی‌سازی، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم رژیم صهیونیستی یکی از بزرگ‌ترین حرکت‌های جهانی است که از سوی مردم در بسیاری از نقاط جهان جهت تنبیه این رژیم متجاوز و جنایتکار شکل گرفته است. این جنبش در هندوستان نیز فعال بوده و به‌عنوان یکی از آخرین نمونه‌ها، بزرگ‌ترین انجمن کشاورزی این کشور با 16 میلیون عضو، اعلام کرد به این جنبش پیوسته است. علاوه بر این، جنبش‌های مردمی دیگری نیز با ظرفیت میلیون‌ها نفر در هندوستان علیه رژیم صهیونیستی شکل گرفته است. بنابراین رژیم صهیونیستی، نه‌تنها در چشم مسلمانان، بلکه در میان پیروان دیگر مذاهب نیز منفور و جنایتکار شمرده می‌شود.
 2-5-هنرپیشگان
جامعه هنری هند را نیز می‌توان در حوزه‌های بسیاری، نمونه‌ای کوچک از جامعه هندوستان، با همان ویژگی‌های رفتاری و دیدگاه‌های مذهبی دانست. در رابطه با دیدگاه جامعه نخبه هند نسبت به رژیم صهیونیستی، باید نکته‌ای مهم را مدنظر قرار داد و آن اینکه؛ به صورت معمول، جنایات رژیم اشغالگر در میان طبقه نخبه شناخته‌شده‌تر است و در میان این اقشار، دیدگاه منفی‌تری (در مقایسه با عامه مردم) نسبت به آن رژیم وجود دارد.
در سفر اخیر نتانیاهو به هند - که به باور بسیاری، به‌منظور تلاش در چارچوب پروژه ارتقای وجهه بین‌المللی انجام شد - برخی از سرشناس‌ترین چهره‌های سینمای بالیوود (نظیر آمیتاب باچان، آبیشک باچان، آیشواریا رای باچان و…) با وی دیدار کرده و آن را افتخاری برای خود دانستند. با این‌ وجود، 3 تن از مهم‌ترین بازیگران بالیوود (شاهرخ خان، سلمان خان و امیر خان) از دیدار با نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی سر باز زدند و این اقدام آنان با اقبال عمومی نیز مواجه شد. در میان هنرپیشگان هندی نیز با وجود آنکه تحقیقی در دست نیست که دیدگاه عمومی آنان را نسبت به رژیم صهیونیستی نشان دهد، با این‌ حال می‌توان گفت با توجه به نفرت عمومی از آن رژیم در سطح جهانی، بخش زیادی از بازیگران بالیوود نیز دیدگاه مثبتی در قبال آن ندارند.
6- موفقیت یا عدم موفقیت دیپلماسی سینمایی رژیم صهیونیستی
برای ارزیابی و تحلیل موفقیت یا عدم موفقیت سیاست رژیم صهیونیستی، باید به بررسی ظرفیت‌ها و چالش‌های آن در عرصه سینمای بالیوود و جامعه مخاطب آن سیاست پرداخت. در این راستا، مهم‌ترین فرصت رژیم صهیونیستی در حال حاضر، نخست‌وزیر افراطی حاکم بر هند است. همچنین افراط‌گرایان هندو که در هند از نفوذی قابل‌توجه برخوردارند، می‌توانند اجرای سیاست سینمایی رژیم صهیونیستی را در راستای ارتقای وجهه خود در میان مخاطبان بالیوود یاری دهند. با این ‌وجود، دیدگاه منفی عمومی در میان مردم در قبال رژیم صهیونیستی و جنایات آن رژیم، اصلی‌ترین چالش این سیاست است. برطرف کردن این موضوع را می‌توان اصلی‌ترین هدف آن رژیم از اجرای این سیاست دانست. جنبش منزوی‌سازی، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم رژیم صهیونیستی نیز به‌عنوان فعال‌ترین جنبش مردمی علیه رژیم صهیونیستی، در هند به صورت جدی فعال است که یکی دیگر از موانع موفقیت این سیاست به شمار می‌رود. با در نظر گرفتن ظرفیت‌ها و چالش‌های پیش روی دیپلماسی سینمایی رژیم صهیونیستی در بالیوود، آن را در کوتاه‌مدت نمی‌توان چندان موفق در نظر گرفت. با این‌ حال، این سیاست در صورت تداوم، در بلندمدت می‌تواند موجب تغییر ذهنیت بخشی از مخاطبان سینمای بالیوود (حداقل در میان جمعیت غیرمسلمان) شود.
7-جمع‌بندی و نتیجه‌گیری
رژیم صهیونیستی نه‌تنها بر اساس اشغال و بر پایه تجاوز و جنایت شکل گرفت، بلکه از بدو تشکیل، عملاً بزرگ‌ترین ناقض حقوق بشر و یک جنایتکار بین‌المللی بوده است. همین عوامل، آن را در چشم بسیاری از مردم جهان به منفورترین حکومت تبدیل کرده است، لذا این رژیم طی سال‌های گذشته، پروژه‌هایی را جهت تنزیه چهره خود در عرصه بین‌المللی کلید ‌زده است. در این راستا، پس از مشورت با برخی شرکت‌های تبلیغاتی و بازاریابی، اقدام به ایجاد یا حمایت از نهادهای یهودی کرده تا با عملیات رسانه‌ای و تبلیغاتی، چهره‌ای مدرن و صلح‌طلب از آن رژیم برای مخاطبان تصویر شود. در این راستا، سفر اخیر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اشغالگر قدس به هند، تلاشی جدی جهت استفاده از ظرفیت بالای بالیوود در جهت ارتقای وجهه آن رژیم به شمار می‌رود. سینمای هند با دارا بودن بیش از یک میلیارد مخاطب، می‌تواند یکی از ابزارهای مؤثر و کم‌نظیر در دیپلماسی سینمایی به شمار آید. در این حوزه، رژیم صهیونیستی با چالش‌هایی از جمله نفرت عمومی در قبال خود مواجه است که موفقیت آن سیاست را با چالش مواجه می‌کند. با این‌ حال، درصورتی‌که روند رو به رشد روابط هند با رژیم اشغالگر، مطابق روند فعلی ادامه یافته و رژیم صهیونیستی در سینمای هند به سرمایه‌گذاری بپردازد و در اقناع تهیه‌کنندگان و کارگردانان مطرح بالیوود جهت انجام پروژه مشترک با رژیم صهیونیستی موفق شود، در بلندمدت خطر ایجاد تصویری عادی از آن رژیم در میان بخشی از مخاطبان سینمای بالیوود، جدی به نظر می‌رسد.
منبع: تبیین
 

حسین  پورمهدی: معاون سیاسی وزیر امور خارجه کشورمان اخیرا در گفت‌و‌گو با رادیو تهران به نکات قابل تاملی درباره «برجام» اشاره کرده است. آقای دکتر «سیدعباس عراقچی» در این باره گفته: «برجام از همان ابتدا یک موضوع بزرگ ملی بوده است ولی متاسفانه در روند خود از یک موضوع ملی به یک موضوع فروملی و بحث‌های داخلی و جناحی تبدیل شد... دیدگاه مشترکی که تا الان به آن رسیده‌ایم این است که همه طرف‌های عضو برجام بعد از خروج آمریکا این اراده را دارند که برجام را حفظ کنند و ما این اراده را در کشورهای اروپایی، چین و روسیه می‌بینیم، این اراده در ایران نیز هست، البته به شرطی که خواسته‌هایی که از برجام داریم تامین شود».
اظهارات آقای عراقچی درباره تبدیل برجام از یک موضوع «ملی» به «فروملی» کاملا با واقعیات جاری در قبال «رویکرد دستگاه دیپلماسی نسبت به منتقدان» و «نوع رفتار دولتمردان» همخوانی دارد. به عبارت بهتر، «روایت» بیان شده صحیح و در عین حال، نیت «راوی» آن محل سوال است!
1- عصاره کلام منتقدان برجام - از سال 92 تاکنون - کاملا مشخص بوده است. نوع انتقادات مطرح شده از سوی آنها نیز  معطوف به «راهبرد مذاکره»، «تاکتیک مذاکره» و «محتوای توافق هسته‌ای» بوده است، بنابراین مباحث محتوایی مطرح شده از سوی منتقدان برجام نه‌تنها مصداق تبدیل یک موضوع «ملی» به «فروملی» نبوده، بلکه مصداق عینی «تقویت یک دغدغه ملی» در حوزه سیاست خارجی کشورمان بوده است. با این حال سوال اصلی اینجاست: چه کسانی برجام را از یک موضوع بزرگ ملی به موضوعی «فروملی» تبدیل کردند؟ فراتر از توهین‌های مستقیم شخص آقای رئیس‌جمهور به منتقدان از جمله بی‌سواد و بی‌شناسنامه خواندن آنها و حواله‌شان به جهنم! رویکرد دستگاه سیاست خارجی کشورمان نیز مقوم و مکمل روند سلبی اتخاذ شده از سوی دولت محترم بود! در ادبیات مسؤولان محترم دستگاه دیپلماسی، «دلواپسان» به مثابه «ناقضان منافع ملی» و در مقابل، «مدافعان مطلق برجام» - دل‌آرامان! - به عنوان «قهرمانان دیپلماسی» مورد شناسایی و تفسیر قرار گرفتند.
این عبارات و گزاره‌ها، به اندازه‌ای از سوی رسانه‌های وابسته به جریان دولت و اصلاحات مورد تاکید و ترویج قرار گرفت که در میان بخشی از جامعه تبدیل به یک «باور» شد. به عبارت دقیق‌تر، برجام زمانی به یک موضوع «فروملی» تبدیل شد که «منتقدان  توافق هسته‌ای» با سخت‌ترین تعابیر گفتاری و سلبی‌ترین نوع رفتار ممکن از سوی مقامات دولت یازدهم مورد عتاب و خطاب قرار گرفتند.
2- هم‌اکنون در سال 97 بر همگان اثبات شده نه قول «جان کری» وزیر اسبق امور خارجه ایالات متحده «تضمین» بوده و نه تروئیکای اروپایی اراده «مهار برجامی آمریکا» را داشته و دارد. همچنین اثبات شده عادی‌سازی روابط بانکی و اعتباری ایران و نظام بین‌الملل ـ به عنوان دومین هدف اصلی برجام بعد از رفع تحریم‌ها [که آن هم عملی نشد] ـ حتی در دوران اعلام پایبندی ظاهری دولت آمریکا به برجام نیز تحقق نیافته است. با این حال، منتقدان دلسوز  توافق هسته‌ای با سکوتی که منبعث از «درد» و «دغدغه» است، مشغول «رصد هوشمندانه رفتار مجدد دولت در قبال برجام» هستند. اکثریت قریب به اتفاق منتقدان، نگاه «صفر و صدی» به توافق هسته‌ای ندارند و قضاوت خود در قبال برجام، ماهیت، محتوا و نحوه اجرایی شدن آن را بر اساس واقعیات جاری در فضای پیرامونی و بین‌المللی بیان کرده و می‌کنند. با این حال، رویکرد «سیاسی» دولت نسبت به یک «موضوع ملی» و «حقوقی» سبب شده بسیاری از انتقادات راهبردی و پیش‌‌برنده، در فضای ذهنی و انتزاعی «منتقدان» باقی بماند و متعاقباً جایی برای بهره‌برداری از این تفکرات، هشدارها و پیشنهادها در حوزه سیاست خارجی کشورمان وجود نداشته باشد.
3- اگر هدف دکتر عراقچی از بیان موضوع تبدیل برجام از یک موضوع «ملی» به «فروملی»، اعتراف دولت و دستگاه دیپلماسی نسبت به برخورد و مواجهه سلبی و غیرقابل توجیه خود با منتقدان توافق هسته‌ای است، باید از این اظهارات استقبال کرد؛ چنین رویکردی می‌تواند ضمن جبران بخشی از خسارات گذشته، زمینه را برای شکل‌گیری یک «تعامل پویا» در حوزه سیاست خارجی کشورمان مهیا کند؛ تعاملی سازنده که حلقه مفقوده سیاست خارجی ما طی سال‌های اخیر بوده است. با این حال اگر خدای ناکرده هدف معاون سیاسی وزارت امور خارجه کشورمان  از این سخنان، تخطئه صدباره منتقدان دلسوز توافق هسته‌ای است، نمی‌توان از کنار آن گذشت! چنین اقدامی مصداق بارز «سوءاستفاده از سکوت دردمندانه منتقدان برجام» محسوب می‌شود. در هر حال بهتر است جناب آقای عراقچی سخنان خود را به صورت شفاف و عینی تشریح کند تا مخاطبان متوجه منظور دقیق ایشان درباره چگونگی تبدیل برجام از یک مسأله «ملی» به «فروملی» بشوند.
نکته دیگر اینکه تبدیل شدن برجام به یک مسأله ملی، در گرو بازی هوشمندانه دستگاه سیاست خارجی و استقبال از 3 اصل «حمایت حکیمانه»، «نقد منصفانه» و «رصد هوشمندانه» از سوی منتقدان است. متاسفانه اصلی‌ترین دغدغه دستگاه دیپلماسی ما طی سال‌های اخیر، جلوگیری از تحقق 2 مؤلفه «رصد هوشمندانه» و «نقد منصفانه» در نگاه منتقدان و از سوی دیگر، تبدیل «حمایت حکیمانه» به «حمایت بی‌قید و شرط» بوده است. بهتر است وزارت امور خارجه کشورمان صراحتا پاسخ دهد از سال 92 تاکنون، چه اقداماتی در راستای توجه و بهره‌برداری از  «رصد هوشمندانه» و «نقد منصفانه» منتقدان انجام داده است؟ بدیهی است در چنین منظومه دفرمه و آشفته‌ای، جایی برای تحقق «منافع ملی» باقی نمی‌ماند؛ چه رسد به آنکه بخواهیم مانع تبدیل موضوعات ملی به فروملی شویم! موضوعی که قاعدتا جناب آقای عراقچی به عنوان دیپلماتی باسابقه نسبت به آن واقفند. 
 

گروه فرهنگ و هنر: یکی از محورهای مهم بیانات رهبر انقلاب در 14 خردادماه امسال اشاره به موضوع اعتراضات اجتماعی و صنفی چند وقت اخیر و استفاده از عبارت «فشار عملی دشمن» در ارتباط با این موضوع بود. ایشان در این باره اظهار داشتند: «فشار عملی‌ دشمن عبارت است از اینکه در کشور آشوب ایجاد کنند؛ این برنامه‌ قطعی آنها است که البته سر آنها به سنگ خواهد خورد؛ همچنان ‌‌که تا حالا خورده است. نقشه‌ دشمن این است که از مطالبات مردمی سوءاستفاده کنند. ممکن است در یک شهری، در یک نقطه‌ای از کشور یک عده‌ای مطالبه‌ای داشته باشند، جمع بشوند، دنبال مطالباتند؛ مثلاً کارگرانی هستند، دنبال مطالبات کارگری‌اند یا مردمی در یک شهری، دنبال مطالبات شهری خودشان هستند. دشمن در یک‌ چنین مواردی نقشه می‌کشد، عوامل نفوذی خود را، در واقع اشرار و انسان‌های خبیثی را به تعداد معدودی در این اجتماعات وارد می‌کنند تا اجتماعات آرام مردم را تبدیل کنند به حرکت ضدامنیتی و حرکت آشوبگرانه تا به این وسیله کشور را و ملت را و نظام جمهوری اسلامی را بدنام کنند». مستند «خوره» تازه‌ترین ساخته محمدرضا امامقلی است که موضوع آن دقیقا یادآور همان «فشار عملی» مورد اشاره در بیانات رهبری است. مستندی که مدتی پیش، از آن رونمایی شد و بیانات اخیر رهبری بهانه‌ای شد تا به گفت‌وگو با محمدرضا امامقلی، کارگردان این اثر بنشینیم و از او درباره حاشیه‌های اعتراضات اجتماعی و «مگس‌‌های روی زخم» بپرسیم.
***
  در گفت‌وگوی‌‌های اخیر خود عنوان کرده‌‌‌‌‌‌‌اید در «خوره» به دنبال جلوگیری از سرقت مطالبات مردم هستید؛ این مطالبات چیست و چرا باید گروهی به دنبال این کار باشند؟
به نظرم پاسخ بخش اول سؤال‌تان اینگونه باشد که حل مشکلات اقتصادی و معیشتی و مبارزه با فساد، 2 مطالبه مهم مردم است که بارها از سوی رهبری هم نه‌فقط مورد تأکید قرارگرفته بلکه درباره هر یک پیگیری‌ها و اقداماتی نیز انجام شده است. همه دستگاه‌ها و بویژه دولت  باید تلاش بیشتری کنند و برای پر کردن این منفذ اقدامات مؤثری انجام دهند. اما در کنار همه اینها جریانی از طرف دشمن در حال پیگیری است که می‌توان به آن همان سرقت بزرگ لقب داد! مردمی که به دنبال بهبود وضع معیشت در حال مطالبه‌گری هستند توسط عناصری معدود احاطه‌ شده و سپس خواسته‌های‌شان سرقت می‌شود. این یعنی جهت‌دهی به نحوه مطالبه‌گری مردم و انحراف مطالبات مردم به سمت درگیری، خشونت و در نهایت براندازی. اتفاقاً در همین راستا سایت آمریکایی   Moon Of Alsalatha در گزارش خود  همین عنوان  سرقت را استفاده کرده و تیتر زده بود: «ایران؛ مأموران تغییر نظام اعتراضات اقتصادی را سرقت کردند!»  و اما پاسخ بخش دوم سؤال به زمان این ناآرامی‌ها بازمی‌گردد و گویای این واقعیت است که هرگاه کشورمان در عرصه مهمی به دستاورد و افتخاری نائل‌آمده است همان زمان باید منتظر توطئه‌ای از سوی دشمن باشد. ما امروز در منطقه با شکست داعش و تثبیت موقعیت خود جایگاه بسیار قابل‌توجهی  پیدا کرده‌ایم، بویژه آنکه پیشرفت‌های علمی و فناوری هسته‌ای و حتی توان دفاع موشکی ایران در منطقه نیز با فاصله زیادی جلوتر از سایر کشورهاست.
  به نظر شما چرا باید به ریشه‌یابی این حوادث پرداخت؛ با وجود اینکه تقریباً جوانب مشخصی دارد؟
زمانی که اعتراضات تمام می‌شود، مهم‌ترین نکته جمع‌کردن خرابی‌ها و ترمیم آسیب‌های قبلی و صدالبته تلاش برای به حداقل رساندن خسارت‌ها در صورت وقوع حادثه‌ای مشابه است. اهمیت بخش دوم ماجرا زمانی بیشتر می‌شود که این توفان منشأ انسانی و اجتماعی داشته باشد. حالا که زمان زیادی از زمان اعتراضات می‌گذرد، زمان ترمیم خرابی‌ها و بویژه از بین بردن زمینه‌های وقوع چنین اتفاقی فرا رسیده است، البته خسارات مادی این اعتراضات به لطف مدیریت نهادهای امنیتی بشدت محدود بود اما آنچه اهمیتی دوچندان دارد، ریشه‌یابی دقیق این حوادث، بویژه در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی است، چرا که برخلاف برخی بحران‌های مقطعی در سال‌های گذشته، ریشه‌های آشوب اخیر کاملاً غیرسیاسی بود. در سایر کشورها برای رسیدگی به چنین مسائلی که جنبه ملی نیز دارد، نهادی از مقامات مسؤول و کارشناسان با داشتن اختیارات تام تشکیل‌شده و دنبال ریشه‌یابی چنین مسائلی می‌روند اما در ایران همچنان تحلیل‌های جناحی در فضای رسانه‌ای جولان می‌دهد.
  با توجه به اینکه شما در مستند «خوره» به شرح و تفسیر این موضوع پرداختید که دشمن چگونه در پی مصادره به مطلوب اعتراضات بحق مردمی به نفع خود بوده است، مصادیق داخلی راهبرد دشمن برای فشار عملی را چه دیدید؟
این مسأله از این‌ جهت با دفعات پیشین فرق دارد که نگاهی به ترکیب اعتراضات و افراد معترض نشان می‌دهد اغلب افراد از طبقات پایین و فاقد شغل و منزلت اجتماعی هستند. نقطه کانونی این اعتراضات نیز در شهرهایی متمرکز بوده است که اغلب دارای نرخ بیکاری بالا و مشکلات فراوان اقتصادی بودند. تمام این نشانه‌ها کافی است تا باور کنیم که نهادهای اقتصادی دولتی مسؤولیتی مضاعف بر عهده دارند و باید در ارائه راهکارهایی برای رفع مشکلات و جلوگیری از سوءاستفاده دشمنان پیشگام باشند؛ همان نکته‌ای که رهبری نیز در دیدار مردم قم به آن اشاره کردند و از اصطلاح «نشستن مگس روی زخم» استفاده کردند. به این ترتیب روشن است که نهادهای متولی بخش اشتغال و اقتصاد باید در ردیف اول رسیدگی به ریشه‌های چنین اعتراضاتی قرار بگیرند. یک نکته بسیار مهم دیگر این است که هرچند اعتراضات اجتماعی و نارضایتی‌های ناشی از آسیب‌های داخلی در حوزه معیشت و اقتصاد وجود دارد ولی آشوب‌های اخیر نشان‌دهنده وجود یک طراحی پیچیده راهبردی و ضدامنیتی بر بستر نارضایتی‌ها با منشأ خارجی است. ایالات ‌متحده آمریکا در دوره پسابرجام با عمل نکردن به تعهدات خود تلاش کرد کشور را در شرایط رکود قرار دهد تا بستری برای ایجاد آشوب‌های قومی و اجتماعی فراهم آورد. بر اساس اطلاعات موجود، آمریکایی‌ها از مدت‌ها قبل با ایجاد مرکزی ویژه در کاخ سفید برای بروز آشوب برنامه‌ریزی کرده بودند. به همین خاطر هم بود که چندی پیش «پایگاه خبری المانیتور» از یکی از مقامات کاخ سفید نقل‌قول کرد: «باید از رکود اقتصادی برای ایجاد شورش‌های قومی و محلی به جهت تغییر ساختار نظام ایران استفاده کنیم». رژیم صهیونیستی و آل‌سعود از مدت‌ها پیش گروهک‌های ضدانقلاب و منافقین و سلطنت‌طلبان را مأمور شبکه‌سازی برای ایجاد آشوب کرده بودند.
  می‌توانید این راهبرد فشار عملی و موضوع شبکه‌سازی را که به آن اشاره کردید، بیشتر باز کنید؟
یک سالی هست که گروهک منافقین با حمایت رژیم آل‌سعود به ایجاد ستادی تحت عنوان «ستاد اجتماعی» با هدف شبکه‌سازی و تشدید نارضایتی اقشار گوناگون اقدام کرده است. همچنین سلطنت‌طلبان نیز با حمایت آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها از بستر فضای شبکه‌های اجتماعی برای شبکه‌سازی آشوب حداکثر بهره را بردند. در این راستا، اقدامات خرابکارانه گروه موسوم به «ری‌استارت» در به آتش کشیدن برخی اماکن مذهبی و عمومی به‌عنوان مرحله تست و مانور این آشوب‌ها تلقی می‌شود. شواهد و قرائن نشان می‌دهد که نظام سلطه برای مواجهه با جمهوری اسلامی، ۲ برنامه موازی و سناریوی مختلف را تحت عنوان پلان A و پلان B پیش‌بینی کرده بود. پلان A براندازی و تغییر ساختار بود، این مدل که پیش‌ از این در کشورهای سوریه و لیبی نیز اجرایی شده است در ۲ فاز هدایت و مدیریت می‌شود. فاز یک، ایجاد آشوب گسترده در کشور بوده و فاز ۲، تلاش برای تبدیل آشوب به عملیات مسلحانه جهت تسخیر و تصرف برخی شهرهای کوچک در پیرامون کشور و با مشغول‌‌سازی نیروهای امنیتی، فاز ۲ این پلان یعنی اعزام تروریست‌های خارجی به داخل کشور برای حرکت نظامی صورت می‌پذیرد. سخنان محمد بن‌سلمان، ولیعهد آل‌سعود مبنی بر تصمیم به کشاندن جنگ به داخل ایران و نیز وعده ترامپ مبنی بر حمایت بزرگ ایالات‌ متحده از اغتشاشگران در وقت مقتضی، شواهدی است که نشان‌دهنده تصمیم غرب برای پیاده‌سازی پلان A در بستر آشوب‌های اخیر است، البته ناگفته نماند آمریکا، رژیم صهیونیستی و آل‌سعود به علت شکست‌های پی‌درپی در منطقه و از روی استیصال و درماندگی بر مبنای محاسبات غلط، اقدام به اجرای زودهنگام طرح خود کرده‌اند و به همین دلیل دستاوردهای حداکثری در آن حاصل نشد. و اما پلان B پلان تکراری غرب پس از شکست خوردن پلان A است که طی آن برجام را به لبه پرتگاه سقوط برده و با ابزار تهدید به تشدید فشارها و تحریم‌ها تلاش می‌شود ایران به عقب‌نشینی و پذیرش برجام اروپایی با محوریت فرانسه، انگلیس و آلمان وادار شود. در این میان بروز آشوب و بی‌ثباتی در ایران منجر به افزایش قدرت چانه‌زنی اروپایی‌ها و تسلیم هرچه بیشتر می‌شد. بر اساس این پلان، اگر جمهوری اسلامی ایران به سناریوی تحمیلی غرب، روی خوش ‌نشان ندهد با تحریم‌های بیشتر مواجه شده و واضح است که تحریم‌های بیشتر، زمینه را برای ایجاد نارضایتی بیشتر و احتمال بروز آشوب‌های احتمالی در آینده افزایش خواهد داد.
  آیا این اتفاقات جنس متفاوتی از نمونه‌های مشابه خود در سال‌های گذشته دارد؟
ناآرامی‌های خیابانی دی‌ماه سال گذشته و تکرار سناریوی افزایش تحریم، معادله  تمرین شده‌ای است که آمریکایی‌ها و غرب به‌صورت کلی از روی فتنه سال ۸۸ طرح کردند، البته جنس اجتماعی این اعتراضات و مطالبات مردم کاملاً متفاوت از حوادث سال 88 است اما این معادله نشان از این دارد که تحریم اقتصاد ایران را هدف قرار می‌دهد و بر وضع معیشتی مردم فشار وارد می‌کند، نتیجه فشار معیشتی نیز اعتراض خیابانی است و اعتراض خیابانی بهترین زمینه برای سوءاستفاده و اقدام علیه نظام سیاسی کشور است. برای همین هم  مشاهده می‌کنیم بعد از برجام، مهم‌ترین تحریم‌هایی که دست‌نخورده باقی ماندند، تحریم‌های بخش تجاری و اقتصادی هستند، یعنی تحریم‌هایی که مستقیماً معیشت و زندگی عامه مردم ایران را هدف قرار می‌دهند. طراحی و اعمال تحریم‌های اقتصادی به‌صورت هدفمند از سوی غرب، بویژه آمریکایی‌ها برای فشار روی وضع معیشت مردم انجام شده است.
  سؤالی که وجود دارد این است که چرا تحریم‌ها علیه ایران همچنان توسط دولت ایالات‌ متحده آمریکا پیگیری می‌شود؟
پاسخ‌های متفاوتی می‌توان برای این سؤال داد اما اصلی‌ترین پاسخ به سیگنال‌ها و اقداماتی مربوط می‌شود که آمریکایی‌ها را درباره اثربخشی تحریم‌های ظالمانه علیه ایران امیدوار می‌کند. فتنه‌انگیزی و ایجاد آشوب و اغتشاش از مهم‌ترین این سیگنال‌هاست.
  برای جلوگیری از تحقق این اتفاقات چه راهکارهایی پیشنهاد  می‌کنید؟
به نظر باید عوامل محرک و التهاب‌آفرین اقتصادی را کاهش داد و برطرف کرد. در بعد دیگر باید تلاش مضاعفی برای حل برخی از مشکلات حاد معیشتی و اقتصادی مردم در بازه زمانی کوتاه‌مدت انجام داد  و درعین‌حال هم اقدام متناسب نیروهای امنیتی و مردمی در مواجهه با سارقان مطالبات مردم و آشوبگران راه علاج این اتفاقات است.

از برچسب مستند امنیتی نهراسیم!
امیرعلی جهاندار: می‌توان با فاصله رشد مستند سیاسی را در کشور ما معنادارتر از باقی ژانرهای مستند دانست که این هم البته دلایلی دارد و شاید مهم‌ترین دلیل آن این باشد که نسل جوان و متعهد مستندساز کشور عمدتا محصول احساس خطری هستند که پس از فتنه 88 حس شد. به همان نسبت هم البته ما در باقی ژانرها عقب‌ماندگی داریم، بویژه در حوزه «مستند اجتماعی» که اتفاقا دامنه بشدت وسیعی دارد و امروز ایران به آن نیاز دارد. مستند «خوره» اما ترکیبی است از مستند سیاسی، ‏امنیتی و اجتماعی که به نظر می‌رسد در هدف خود موفق بوده است، اگر چه صراحت و رو بودن آن، گاهی منجر به پس زدن مخاطب هم می‌شود. «اعتراضات اجتماعی» که امروز جزو لاینفک واقعیت‌های ما و رسانه‌های ما شده است، سوژه‌ای مهم و اجتماعی است که ساختار رسمی بیشتر سعی در «بایکوت» آن دارد و فضای مجازی هم سعی در بزرگ‌تر جلوه دادن آن. حالا «محمدرضا امامقلی» می‌خواهد به این پدیده اجتماعی از منظر سیاسی- ‏امنیتی بنگرد.  «خوره» یک مستند اجتماعی نیست؛ نه فیلم چنین است و نه سازندگان آن باید چنین ادعایی بکنند که اگر با این عینک به آن نگاه شود تمام قضاوت‌ها درباره آن به بیراهه می‌رود و اتفاقا نباید مستندساز نگران آن باشد که بگویند مستندش امنیتی است، بلکه باید دید این مستند در مسیر خود چگونه بوده است؟! اگر از منظر سیاسی- امنیتی به «خوره» نگاه کنیم می‌توانیم آن را یک مستند قابل قبول و قابل ارجاع بدانیم و این را می‌توان از چند جنبه مورد بررسی قرار داد. اول آنکه این مستند مملو از سندهای تصویری و نقل‌قول‌ها و ارجاعات مستقیم از شخصیت‌های موثر و مهم حول موضوع مستند است. مستند می‌خواهد سه ضلعی غرب، سعودی و منافقین را که در حوادث و اعتراضات اجتماعی تلاش دارند میدانداری کنند و مطالبات مردم را به حاشیه بکشانند، به تصویر بکشد و برای آن داده‌های زیادی ارائه می‌کند که اگر با چشم واقع‌بینانه و به دور از سوگیری جناحی به آن توجه کنیم آن را مورد تایید قرار می‌دهیم. دوم آنکه این مستند به لحاظ تکنیک هم توانسته مخاطب را با خود همراه کند، فلش‌بک و فلش فورواردهای متعدد و تطبیق وقایع تاریخی با گزاره‌های مورد اشاره مستند می‌تواند به مخاطب دید عمقی نسبت به پدیده بدهد و مستند در این امر نیز موفق است. مساله سوم دغدغه مستندساز است که با توجه به صداقتش در ساخته‌های قبلی آن همچون «آقای نخست‌وزیر» و «گریز از مرکز» می‌توان آن را باور داشت. مستندساز تمام توان خود را بر این گذاشته است که به مخاطب بگوید مردم یک مشکلی دارند و این اعتراض‌ها برای آن شکل می‌گیرد اما این مثلث شوم همه اعتراضات مردم را به بیراهه می‌کشد و مطالبات واقعی مردم که ناظر به مشکلات اقتصادی و معیشتی است از اولویت خارج می‌شود و دست آخر فضای کشور امنیتی می‌شود و مطالبه اصلی را سمت مسؤولی می‌برد که باید مشکل را حل کند و نمی‌کند یا نمی‌خواهد یا نمی‌تواند!