|
2 دغدغه بزرگ برای کیروش و تیمملی ایران
منتظر غافلگیری باشیم؟
رضا خسروی: تیمملی فوتبال ایران در حالی برای حضور در بیستویکمین دوره رقابتهای جامجهانی آماده میشود که ابهامات درباره ترکیب این تیم دغدغههایی را برای 3 بازی مهم مرحله گروهی این رقابتها ایجاد کرده است. تمرین روز شنبه تیمملی در ورزشگاه استروگینو نشان داد شاگردان کارلوس کیروش برای شروع یک رویداد بزرگ و مهیج انرژی و انگیزه کافی را دارند اما آیا این برای رویارویی با 3 قهرمان کافی است؟ پاسخ این سوال زمانی پیچیدهتر میشود که خبر میرسد مهدی طارمی و اشکان دژاگه هم به خاطر تمرینات ویژه ریکاوری و احتمالا درگیر بودن با مصدومیت فعلا در ترکیب نیستند! با این حال کیروش با قدرت درباره تیمش حرف میزند و حاضر نیست ذرهای ناامیدی را به دل شاگردانش وارد کند. او همچنان امید اول تیمملی ایران برای رویارویی با مراکش، اسپانیا و پرتغال است. همانطور که در جامجهانی گذشته هم برابر نیجریه و آرژانتین با تفکراتی که داشت نتایج آبرومندی برای ایران رقم زد. حالا کیروش 4 سال باتجربهتر و شناختش از تیمملی ایران هم بیشتر شده اما نسبت به جامجهانی برزیل در چند پست دست خالیتری دارد. درست جایی که در تفکرات او یک تکیهگاه است، تیمملی نقص دارد؛ جایی که در برزیل جواد نکونام و آندرانیک تیموریان حضور داشتند و حالا بازیکن ششدانگی برایش وجود ندارد. این شاید تنها نقطه تاریک پستهای تیمملی ایران باشد. کیروش دغدغه بزرگی برای پر کردن این منطقه دارد چرا که نقش هافبک دفاعی در تفکرات او خیلی پررنگ است. این بار تیمملی با خلأ بزرگی مواجه شده است. سعید عزتاللهی از بازی اول محروم است و امید ابراهیمی هم بعد از مصدومیتی که داشت هنوز به شرایط ایدهآل نرسیده است. به همین خاطر کیروش در اندیشه استفاده از بازیکنان دیگر در این پست برای پر کردن این خلأ است. شاید کریم انصاری فرد را به همین خاطر با تغییر پست مواجه کرده است. روزبه چشمی هم جزو گزینههای او است اما به نظر میرسد امید ابراهیمی میتواند بهتر از سایرین باشد. کیروش البته برای درون دروازه هم نگرانیهایی دارد اما هر چه شرایط را بررسی میکند به گزینهای بهتر از بیرانوند نمیرسد. هر چند دروازهبان شماره یک پرسپولیس در ماههای اخیر با فراز و نشیبهایی مواجه بوده اما در مقایسه با 2 دروازهبان دیگر حاضر در روسیه شرایط بهتری دارد. هم باتجربهتر است و هم میدان بینالمللی بیشتری دیده و هم در یکی، دو سال اخیر گلر اول تیمملی بوده است. پس بیرانوند را میتوان مرد شماره یک تیمملی در روسیه نامید. هر چند کیروش نشان داده غیرقابل پیشبینی است اما اگر قرار باشد بیرانوند درون دروازه بایستد باید یک روانشناس خوب ورزشی- که میتواند خود کیروش باشد- با او صحبت کند و از نظر فکری و ذهنی گلر سرخها را آماده یک رویداد بزرگ و مسؤولیت مهمش کند. در سایر پستها به نظر نمیرسد کیروش مشکل خاصی داشته باشد. او بازیکنانی در اختیار دارد که بخش عمده آنها خارج از ایران بازی میکنند و شرایط جامجهانی و اهمیت آن را درک کردهاند. برای همین نباید خیلی نگران پستهای دیگر بود. با این حال به نظر میرسد کیروش باز هم در ترکیب تیمملی ایران اقدامات غافلگیرکننده انجام خواهد داد. شاید پست یکی، دو بازیکن تغییر کند و شاید هم تفکرات فنیاش باعث شود برابر 3 حریف قدرتمند نتایج قابلقبولی کسب کنیم. باید منتظر بود و دید. ارسال به دوستان
چرا مربیان حاضر در جامجهانی بهترین نیستند؟
غولها در باشگاه
فوتبال مدرن، در سطح باشگاهی دورانی از حضور مربیان تکخال و فوقالعاده را پشتسر میگذارد، وضعیتی که در تاریخ این ورزش کمسابقه بوده است. از پپ گوآردیولا و ژوزه مورینیو در انگلستان گرفته تا ماسیمیلیانو آلگری و دیگو سیمئونه در دیگر کشورها. ولی در فوتبال ملی شاهد چنین شرایطی نیستیم. از 32 سرمربیای که در روسیه هدایت تیمهای ملی را به عهده خواهند داشت، شمار کسانی که میتوان از آنها به عنوان مربیان درجهیک روز دنیا نام برد از تعداد انگشتان یک دست بیشتر نیست. مربیانی که بدون خیالپردازی بتوانند به نشستن روی نیمکت یکی از باشگاههای بزرگ اروپایی امیدوار باشند. یوآخیم لوو آلمانی یکی از این مربیان انگشتشمار است. همینطور خورخه سمپائولی، سرمربی آرژانتین که در سال 2015 با شیلی قهرمان رقابتهای کوپاآمهریکا شده. تیته برزیلی را هم میتوان جزو این دسته به حساب آورد، مربیای که در آمریکای جنوبی با کورینتیانس، موفقیتهای فوقالعادهای به دست آورده است. دیدیه دشان فرانسوی هم میتواند یکی دیگر از حاضران در این لیست باشد ولی جز این چند نفر، اضافه کردن مربیان دیگر به این فهرست بسیار دشوار خواهد بود. فوتبال ملی که زمانی جام زرین و معبد مربیگری فوتبال به حساب میآمد، در سالهای اخیر با سرعتی فزاینده، دگرگون شده و شکل و شمایلی دیگر پیدا کرده است و مثل همیشه، پول در این فرآیند مهمترین نقش را بازی میکند. در بین مربیان حاضر در جامجهانی روسیه، یوآخیم لوو بیشترین دستمزد را میگیرد، دستمزدی که گفته میشود به 31/3 میلیون پوند در سال بالغ میشود. بعد از او دشان با 02/3 میلیون پوند و یولن لوپتگی، سرمربی اسپانیا با 58/2 میلیون پوند در رتبههای دوم و سوم ایستادهاند. برای اینکه مبنایی برای مقایسه در اختیار داشته باشیم، کافی است بدانیم قرارداد جدید پپ گوآردیولا با منچسترسیتی بنا بر ادعاهای مطرح شده، سالانه 20 میلیون پوند خواهد بود. موریسیو پوچتینو هم در قالب قرارداد جدید خود با تاتنهام هر سال 5/8 میلیون پوند دریافت خواهد کرد. حتی مانوئل پیگرینی، سرمربی جدید وستهام هم با دستمزد 7 میلیون پوندی خود، در سال بیش از 2 برابر یوآخیم لوو درآمد خواهد داشت. این روزها یک مربی، اوج دوران حرفهای خود را از لحاظ مادی در فوتبال باشگاهی سپری میکند. در حالی که 10سال پیش اوضاع به گونه دیگری بود. زمانی که دستمزد 4 میلیون پوندی فابیو کاپلو به عنوان سرمربی انگلستان، او را در سطح سر الکس فرگوسن در منچستریونایتد و آرسن ونگر در آرسنال قرار داده بود، تنها کمی از درآمد افسانهای ژوزه مورینیو، تکخال چلسی کمتر بود. اوضاع و شرایط مربیگری ملی از آن زمان تا امروز تغییر کرده. حالا که به خدمت گرفتن بهترین سرمربیهای دنیا برای تیمهای ملی تا حد زیادی غیرممکن شده، غولهای بزرگ فوتبال نوع نگاه خود را تغییر داده و با شرایط جدید سازگار کردهاند. گرایش غالب جامجهانی امسال این است که بسیاری از کشورها برای هدایت تیمهای ملیشان به مربیان داخلی رو آوردهاند. نمونه بارز این گرایش را میتوان گرت ساوتگیت دانست که کار خود را به عنوان رئیس مرکز تخصصی تیمهای ملی انگلستان شروع کرده، سپس مربی تیمملی زیر 21سال انگلیس شده و حالا سکان هدایت تیمملی اول انگلیسیها را در اختیار دارد. در اسپانیا هم لوپتگی بعد از مربیگری در تیمهای ملی زیر 19سال، زیر 20سال و زیر 21سال این کشور، به تیمملی بزرگسالان دعوت شده. اوضاع در کره جنوبی هم به همین منوال بوده و شین تائه یونگ، مدارج ترقی را درون سیستم طی کرده و توسط فدراسیون فوتبال کشورش سکاندار تیمملی در جامجهانی شده است. در سنگال هم الیو سیسه بعد از هدایت ملیپوشان زیر 23سال کشور، به سرمربیگری تیمملی بزرگسالان رسیده. این فهرست بلندبالا اعضای دیگری هم دارد. سرمربی کرواسی، زلاتکو دالیچ سابقاً کمکمربی تیمملی زیر 21سال کشورش بوده و هیمیر هالگریمسون ایسلندی از کمکمربیگری ارتقا یافته و حالا روی صندلی سرمربیگری تیمملی وطنش نشسته است. روی همرفته از 32 سرمربی حاضر در روسیه، 13 نفر در تیمهای ملی کشورشان یا به عنوان کمکمربی یا به عنوان مربی تیمهای ردههای سنی، سابقه فعالیت دارند. در جامهای جهانی 2006، 2010 و 2014، تعداد این دسته مربیان 7 نفر بود. ارسال به دوستان
ارسال به دوستان
اخبار
فجر مشتری سربازهای تراکتور ارسال به دوستان
اخبار
استفاده از تکنولوژی برای کاهش اشتباهات داوری ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|