پاداش یورویی پای سکوی کمیته ملی المپیک به عنوان پاداش مدال‌آوران المپیک ۲۰۲۰ توکیو صبح روز یکشنبه با حضور کیکاووس سعیدی، دبیرکل کمیته و نصرالله سجادی، سرپرست کاروان به امیرحسین زارع و سجاد گنج‌زاده و کادر فنی و سرپرستان رشته‌های کشتی و کاراته پرداخت شد. در این مراسم به سجاد گنج‌زاده دارنده مدال طلای کاراته ۱۰ هزار یورو و به امیرحسین زارع دارنده مدال برنز کشتی آزاد ۳۵۰۰ یورو پاداش نقدی اهدا شد. 

زهره فلاح‌زاده: المپیک توکیو هم به خط پایان رسید و مسافرانش را در ایستگاه آخر پیاده کرد. آمریکا روز آخر صدر جدول را از چین گرفت و ژاپن میزبان هم سوم شد. کاروان ایران نیز با ۳ طلا، ۲ نقره و ۲ برنز در جایگاه بیست‌و‌هفتم قرار گرفت. 

پس از المپیک ۲۰۱۲ لندن، بهترین عملکرد ایران در تاریخ المپیک، همین توکیو بود اما آیا واقعا ورزش ایران در دوره مسعود سلطانی‌فر به عنوان وزیر ورزش عملکرد خوبی داشته است؟

ایران در ادوار المپیک تا به حال در رشته‌های تیراندازی، کشتی، دوومیدانی، وزنه‌برداری، تکواندو و کاراته توانسته مدال کسب کند و این یعنی مابقی رشته‌هایی که به این آوردگاه مهم اعزام می‌شوند، برای سرگرمی و تنها کسب تجربه است. 

کاروان ایران در توکیو پس از آنکه برای اولین‌بار در تاریخ تیراندازی به مدال آن هم طلا رسید تا ۱۰ روز پس از آن رنگ مدال به خود ندید و هر ورزشکاری که به میدان ‌می‌رفت، ناامیدانه حذف می‌شد. باز هم گلی به جمال رشته‌هایی که همیشه برای کشورمان آبروداری می‌کنند که اگر در توکیو نبودند، ورزش ایران در قعر چاه عمیق مسؤولان بی‌تدبیر دولت سابق گرفتار می‌شد. 

کشتی ایران با 11 سهمیه در رشته آزاد و فرنگی تنها به یک مدال طلا، یک نقره و ۲ برنز بسنده کرد و این در حالی است که کشتی آزاد ما حتی دستش به طلا هم نرسید. 

وزنه‌برداری ما که با سهمیه کمتری به توکیو آمد، تنها یک مدال نقره کسب کرد و از آن روزهایی که پرچم کشورمان در سنگین‌وزن بالاتر از هر کشوری بالا می‌رفت، فاصله زیادی گرفته‌ایم؛ تا جایی که نماینده گرجستان همه رکوردها را جابه‌جا و همه را مبهوت هنرنمایی خود کرد. 

از مسؤولان ورزش کشور باید پرسید اگر رشته کاراته که ژاپنی‌ها امسال توانستند به المپیک بیاورند، نبود و البته در دوره بعد هم نخواهد بود، چگونه می‌خواستند سرشان را بالا بگیرند؟

اگر سجاد گنج‌زاده با رأی داوران (البته حقش بود) به مدال طلا نمی‌رسید، چگونه از عملکرد خود دفاع می‌کردند؟

تنها به ۳ مدال طلا نباید توجه کرد، باید اشاره‌ای به عملکرد دیگر رشته‌ها در توکیو داشت. مثل والیبال که در گروه ۶ تیمی، پنجم شد و نتوانست حتی از گروهش صعود کند؛ والیبالی که پس از لیگ ملت‌ها در توکیو هم به ژاپن باخت و حذف شد تا نشان دهد رشته موفق سال‌های اخیر باید باز هم از صفر و سر خط شروع کند. 

در تکواندو هم که همیشه در المپیک‌ها مدال کسب می‌کردیم، در توکیو با ۳ ورزشکار نتوانستیم حتی به مدال برنز بوسه بزنیم و حذف نمایندگان‌مان را براحتی هر چه تمام‌تر به نظاره نشستیم. 

در دوومیدانی رکوردهای خود ورزشکاران‌مان هم در المپیک ‌زده نشد. احسان حدادی، ورزشکار پرتاب دیسک ایران با عملکرد ضعیف، هر چه در سال‌های اخیر رشته بود، پنبه کرد و از آن حدادی دوره‌های قبل فرسنگ‌ها فاصله داشت. 

در رشته‌ شمشیربازی عملکردمان نسبت به دوره قبل ضعیف‌تر بود و خیلی زود از دور مسابقات حذف شدیم.

در سایر رشته‌ها نیز همچون سال‌های گذشته نتوانستیم جایگاه خوبی داشته باشیم و شاید عادت کرده‌ایم

کاری به کار مابقی رشته‌ها نداشته باشیم و تنها به رشته‌های مدال‌آور هر دوره توجه داشته باشیم که اگر نباشند، کلاه‌مان پس معرکه‌ است. 

کشوری مثل اوگاندا در رشته دوی ۳۰۰۰ متر توسط یک بانو به مدال طلا رسید که نخستین‌بار در تاریخ المپیکش بوده است. 

در دوی ۱۰۰ متر مردان، دونده ایتالیایی در مرحله نیمه‌نهایی سوم شد و در فینال به مدال طلا دست پیدا کرد؛ دونده‌ای که نخستین حضورش در المپیک بود. 

این یعنی ورزشکاران در دنیا برای به موفقیت رسیدن تلاش می‌کنند و تا رسیدن به جایگاهی که در رویاهای خود متصورند، می‌جنگند و مبارزه می‌کنند اما در ایران همه نگاه‌ها تنها به چند رشته مدال‌آور است که تا زمانی که به این شکل باشد، گمان نکنید کشورمان در المپیک‌های بعدی می‌تواند موفق‌تر ظاهر شود. تا زمانی که برای باخت‌های‌مان توجیه داشته باشیم و نخواهیم بیشتر تلاش کنیم و بجنگیم، سخن از بهتر شدن شرایط ورزش ایران در آوردگاه‌های مهمی همچون المپیک،گزاف است. 

***

وحید رجبی: کشتی آزاد ایران در حالی ‌که شایستگی کسب نتایج بهتری را در المپیک توکیو داشت، در مجموع با یک نقره و یک برنز به کار خود پایان داد تا عملکردی ضعیف در کارنامه مربیگری غلامرضا محمدی و همکارانش ثبت شود. تیم ملی کشتی آزاد با یک نقره و یک برنز به کار خود در المپیک ۲۰۲۰ توکیو پایان داد که نتایج به دست آمده و عملکرد برخی کشتی‌گیران دور از انتظار و غیرقابل قبول بود. این بار نیز تیم ‌ملی کشتی آزاد ایران بر خلاف کشورهایی نظیر روسیه و آمریکا، برگزاری اردوهای متوالی و طولانی‌مدت در خانه کشتی را در دستور کار قرار داد و در شرایطی که فدراسیون کشتی تمام امکانات مورد نیاز مطابق خواست کادر فنی را مهیا کرده بود اما مشخص نیست چرا با این وجود اکثریت کشتی‌گیران ما روی تشک مبارزه با فرم ایده‌آل ‌در حد المپیک فاصله زیادی داشتند اما سایر کشتی‌گیران صاحب قدرت کشتی جهان با آمادگی بدنی بالا تا آخرین ثانیه دست از حمله برنداشتند و به نتایجی بسیار بهتر از نمایندگان ما رسیدند. در شرایطی که طی ماه‌های اخیر بارها به بی‌تفاوتی کادر فنی تیم ‌ملی کشتی آزاد به استفاده از مربیان خبره بدنساز و اجرای برنامه‌های تمرینی بر اساس علم روز دنیا تاکید شد اما در عمل سرمربی تیم ‌ملی براحتی از کنار این موضوع مهم گذشت و ترجیح داد خود برنامه تمرینی و بدنسازی کشتی‌گیران را پی‌ریزی و اجرا کند. 

هر چند حضور دکتر بهرامی‌نژاد به عنوان مربی بدنساز در تیم ‌ملی کشتی آزاد یکی از اقدامات بسیار خوب فدراسیون کشتی در این راستا بود اما وی نیز پس از مدتی حضور در اردوها با بی‌توجهی کادر فنی، از تیم ‌ملی کناره‌گیری کرد. در همان مقطع اولیه، دکتر بهرامی‌نژاد در گفت‌وگو با ایسنا، تلویحا از بی‌توجهی کادر فنی به برنامه‌های تمرینی‌اش انتقاد و همین موضوع را دلیل جدایی از تیم ‌ملی کشتی آزاد عنوان کرد. وی در این گفت‌وگو درباره چرایی بی‌اهمیتی نسبت به استفاده از یک مربی بدنساز در تیم ‌ملی کشتی آزاد با توجه به اهمیت این موضوع در سال المپیک اظهار کرد: «به هر حال در تیم ‌ملی کشتی آزاد آقای مهربان یا حاج‌کناری خودشان به بچه‌ها تمرین می‌دهند و در طراحی تمرینات کارهایی را انجام می‌دهند و فکر نمی‌کنم خیلی لنگ بمانند».

این مصاحبه خیلی زود با واکنش تند ابراهیم مهربان، مربی تیم ‌ملی روبه‌رو شد و اعلام کرد با هماهنگی دکتر میرزایی خودشان کار بدنسازی را انجام می‌دهند اما پس از اینکه وضعیت بد بدنی آزادکاران در مسابقات آسیایی و گزینشی، با انتقاد برخی رسانه‌ها مواجه شد، علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی به این قضیه ورود کرد و بهرامی‌نژاد در فاصله‌ای اندک تا المپیک بار دیگر به جمع اردونشینان اضافه شد اما دیگر دیر شده بود و در ۲ ماه نمی‌شد کار خاصی انجام داد. اگر حسن یزدانی شانس اول طلای ایران با ۲۷ سال سن به خاطر نگرانی از کم آوردن در تایم دوم، بر خلاف رویه همیشگی می‌ایستد، با بیرون بردن حریف از تشک امتیاز می‌گیرد، کاری به پاهای حریف ندارد، بدنش دیگر انعطاف گذشته را ندارد و به سوی تیلور ۳۱ ساله حمله‌ور نمی‌شود و در ۲۰ ثانیه پایانی مقهور آمادگی بدنی و حمله‌های مداوم تیلور می‌شود، اگر امیرحسین زارع پدیده 20 ساله کشتی ایران نایی برای مبارزه در تایم دوم مقابل گنو پتریاشویلی ۲۷ ساله ندارد و بارها اسیر باراندازهای او می‌شود، اگر محمدحسین محمدیان در همان مبارزه اول جانی برای مبارزه ندارد و گویی اصلا تمرین و اردویی برای المپیک نداشته و آمده که هر چه زودتر ببازد و راحت شود، یا مصطفی حسین‌خانی در همان دور نخست چنان اسیر آمادگی بدنی کایل دیک آمریکایی می‌شود که حتی یک بار هم برای زیرگیری اقدام نمی‌کند، یا رضا اطری که در اوج تجربه مقهور توانایی بدنی کشتی‌گیر آمریکا می‌شود یا مرتضی قیاسی که شروع خوبی مقابل باجرانگ هندی داشت اما ناگهان کم می‌آورد و ضربه فنی می‌شود، نتیجه تمرینات بدنسازی سنتی، برگزاری اردوهای طولانی‌مدت غیرعلمی، بی‌توجهی به علم بدنسازی و روانشناسی و اشکالات فنی است که غلامرضا محمدی، سرمربی تیم ‌ملی و محسن کاوه، مدیر تیم ‌ملی باید درباره آن پاسخگو باشند. در مقابل، نتیجه کار اصولی و علمی را در مبارزه کشتی‌گیران روس و آمریکا دیدیم. گیبل دن استیوسن، سنگین‌وزن ۲۱ ساله آمریکا با اتکا به آمادگی بدنی بی‌نظیر و جسارت و جنگندگی مثال‌زدنی‌اش، بزرگانی همچون طاها آکگل و گنو پتریاشویلی را از پیش رو برداشت و به مدال طلای المپیک بوسه زد، دیوید تیلور نیز در ۳۱ سالگی برای سومین مرتبه یزدانی را شکست داد و بر سکوی نخست المپیک ایستاد و اوگویف، سیداکوف و سعدالله‌یف روس با نمایشی بی‌نظیر نیمی از طلاها را درو کردند اما تیم ‌ملی کشتی آزاد ایران با ستاره‌هایش حتی یک مدال طلا هم نگرفت. تنها ۳ سال تا المپیک پاریس زمان داریم. ایرادات فنی بویژه در دفاع، ناآمادگی بدنی، ضعف کوچینگ و مشکلات روحی از مهم‌ترین عوامل نتایج نه‌چندان خوب کشتی آزاد ایران در توکیو بود. اگر بخواهیم با همین شیوه‌های منسوخ شده کار را ادامه دهیم، بدون شک باز هم قافیه را به رقبا می‌بازیم. کشتی ایران تفکری نو می‌خواهد تا به آنچه شایستگی‌اش را دارد برسد و بیش از این از قدرت‌های کشتی دنیا فاصله نگیرد. 

شاید اگر برخی ملی‌پوشان‌مان به جای حضور در اردوهای بلندمدت در فضایی خسته‌کننده با قوانین پادگانی که امروز در هیچ جای جهان طرفدار ندارد، در شهرستان و باشگاه خودشان تمرین می‌کردند، وضعیت‌شان بهتر از چیزی می‌شد که در المپیک دیدیم. به نظر می‌رسد فدراسیون کشتی باید هر چه سریع‌تر فکری به حال تیم ‌ملی کشتی آزاد کند.

مسی با چشمان گریان: هرگز فکر نمی‌کردم از بارسلونا جدا شوم

ستاره آبی‌و‌اناری‌ها با هواداران این تیم خداحافظی کرد. او گفت هرگز فکر نمی‌کرد از این تیم جدا شود. او گفت با پاری‌سن‌ژرمن صحبت کرده اما هنوز به توافق نهایی نرسیده است. به گزارش اسپورت، لیونل مسی بعد از 17 سال از بارسلونا خداحافظی کرد. او در نشست خبری‌ای که برای او در نوکمپ برگزار شد، در حالی که بشدت گریه می‌کرد، گفت: از همان روز نخستی که در بارسلونا بودم عاشق این تیم شدم و نهایت تلاش خود را به کار گرفتم تا بهترین باشم. هرگز فکر نمی‌کردم با پیراهن بارسلونا خداحافظی کنم اما شرایط باعث شد من بروم. مسی در حالی که با تشویق حضار مواجه شد و احساساتی شده بود، گفت: من خاطرات زیادی از حضور در بارسلونا دارم؛ خاطراتی که هم شیرین هستند و هم البته تلخ و ناراحت کننده. بدون شک بهترین خاطره من زدن گل نخست با پیراهن بارسلونا بعد از روزهای سختی بود که راهی این باشگاه شدم. خبرنگاری از مسی درباره روزهای اخیر سوال پرسید و اینکه چرا این جدایی اعلام شد که وی گفت: رئیس لاپورتا همه چیز را توضیح داد. ما به توافق شفاهی دست پیدا کردیم اما کمیته برگزاری رقابت‌های لالیگا به ما اعلام کرد نمی‌توان با این شرایط ادامه داد و به همین خاطر این جدایی شکل گرفت. من اطمینان دارم لاپورتا و باشگاه بارسلونا تا آخرین لحظات برای امضای قرارداد تلاش کردند. به شما بگویم من سال قبل نمی‌خواستم بمانم اما امسال دوست داشتم قراردادم را تمدید کنم. فوق‌ستاره آرژانتینی درباره تیم جدید خود گفت: من با پاری‌سن‌ژرمن مذاکره کرده‌ام اما هنوز توافق نهایی انجام نشده است. تماس‌های زیادی با من گرفته شده است اما هنوز به جمع‌بندی نهایی نرسیده‌ام. 

***

مهاجم پرسپولیس با سپاهان به توافق رسید

مهاجم تیم فوتبال پرسپولیس با وجود مخالفت اولیه برای انتقال به سپاهان اصفهان راهی این تیم می‌شود. این انتقال در شرایطی انجام می‌شود که تیم پرتغالی با پیشنهاد سرخپوشان مخالفت کرد. به گزارش مهر، شهریار مغانلو، مهاجم نیم‌فصل دوم گذشته پرسپولیس پس از حضور کوتاه ۵ ماهه در این تیم به پرتغال بازگشت تا تکلیف باشگاه فصل آینده‌اش مشخص شود. مهاجم قرضی تیم فوتبال پرسپولیس که با پیشنهاد پیوستن به سپاهان در ازای پرداخت رضایتنامه‌اش به همراه انتقال محمد محبی روبه‌رو بود، قصد داشت جلوی این انتقال را بگیرد تا یک فصل دیگر در جمع شاگردان گل‌محمدی باقی بماند. با این حال مسؤولان باشگاه سانتاکلارا با پیشنهاد مغانلو برای کاهش مبلغ رضایتنامه‌اش مخالفت کردند و این بازیکن با توجه به رقم پیشنهادی سپاهان در آستانه امضای قرارداد با این باشگاه قرار گرفته است. قرارداد مغانلو با سپاهان قطعی خواهد بود و انتقال این بازیکن از پرسپولیس به سپاهان می‌تواند نخستین جابه‌جایی مهم در نقل و انتقالات تابستانی سال جاری لقب بگیرد. 

***

آمار خیره‌کننده سرمربی تیم ‌ملی کاراته

سرمربی تیم ‌ملی کاراته کشورمان با لشکر یک نفره خود یک مدال طلای با ارزش در المپیک کسب کرد تا نام خود را در میان بهترین مربیان تاریخ ورزش ایران قرار دهد. سیدشهرام هروی در طول سال‌های فعالیت در بخش مربیگری ثابت کرده با توانایی بالا و قدرت رهبری یکی از بهترین‌های دنیاست. وی از سال ۱۳۸۶ وارد کادر فنی تیم‌ملی شد و در 6 سال اخیر سکان هدایت تیم ‌ملی را به عنوان سرمربی بر عهده گرفت و عملکردی موفق از خود بر جا گذاشت. کسب ۳ طلای کومیته تیمی در سال‌های ۲۰۱۴ برمن، ۲۰۱۶ لینز و ۲۰۱۸ مادرید، 6 عنوان قهرمانی تیمی آسیا، کسب بهترین نتیجه در بازی‌های آسیایی جاکارتا با ۲ طلا، یک نقره و یک برنز از ۴ فرصت، کسب یک طلا و ۳ نقره در بازی‌های داخل سالن لهستان با ۴ نماینده، کسب بهترین نتیجه در مسابقات جهانی در رقابت‌های ۲۰۱۶ لینز با ۳ طلا و ۲ برنز، در کنار مدال‌های باارزش در رقابت‌های کاراته وان و بازی‌های کشورهای اسلامی آمار خیره‌کننده این مربی است. 

هروی با سجاد گنج‌زاده به توکیو رفت و با همان یک کاراته‌‌کا بهترین نتیجه را به نام خود ثبت کرد. در واقع کسب مدال طلا با لشکر یک نفره، هروی را به عنوان یکی از برترین مربیان تاریخ ورزش ایران معرفی کرد. اکنون این مربی به همه افتخارات ممکن در دنیای کاراته دست پیدا کرده، البته باید نامی هم از همکاران وی در این مدت از جمله نعیما خواجوی، شهاب سلطانی، سیدمحمد حسینی، حسین و حسن روحانی، سعید حسنی‌پور و... برد که با همدلی و وفاق به این افتخارات باارزش دست پیدا کرده‌اند.