کتاب «خانه‌ای برای همه» شامل خاطرات و روایت زندگی منصوره مقدسیان نوشته مرضیه ذاکری، توسط انتشارات راه یار منتشر و روانه بازار نشر شد. به گزارش «وطن‌امروز»،‬ کتاب «خانه‌ای برای همه»؛ خاطرات و روایت زندگی منصوره مقدسیان، به قلم مرضیه ذاکری به‌تازگی توسط انتشارات راه یار چاپ و روانه بازار نشر شده است. تحقیق مطالب این‌ کتاب بر ‌عهده مرضیه ذاکری و صدیقه هنرور بوده و تدوین آن نیز توسط مرضیه ذاکری انجام شده است. «از خود دانستن» چیست؟ با پیوند با خدا، «خود» انسان متفاوت می‌شود. دیگر آن آدم قبل نیست. بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و مرزهای وجودش دیگر آنقدر تنگ نیست که خودش هم در آن جا نشود و همیشه گرفته و دلگیر باشد. شنیده‌اید که آدم‌ها به خاطر در باز خانه کسی به میهمانی نمی‌روند، بلکه این روی باز و دل گشاده است که میهمان را به خانه می‌آورد؟ این روی باز، همان بزرگ و وسیع بودن انسان است. با «بزرگ شدن خود»، مرزهای خانه انسان نیز تغییر می‌کند و خانه بزرگ می‌شود. نه اینکه دیوارهای خانه حرکت کنند و خانه وسیع شود، بلکه چون دل وسیع شده، خانه هم برای دیگران جا دارد. خانه می‌شود خانه امید آدم‌ها. اینها که گفتیم، تنها چند کلمه سخت نیست که در ذهن‌ها و خیال‌بافی‌های کنار هم قرار بگیرند و دنیایی دست‌نیافتنی بسازند. اشتباه نکنیم! فقط کعبه نیست که خدا در قرآن آن را خانه مردم نامیده یا فقط درِ خانه ائمه (ع) روی همه مردم و همه بی‌پناهان باز نبوده است؛ این چیزها می‌شود در دنیای آدم‌های معمولی هم اتفاق بیفتد. داستان خانه خانم منصوره مقدسیان در این کتاب، از این دست خانه‌هاست که خانه‌اش شده «خانه‌ای برای همه». مادر هم در این خانه، مادری برای همه است؛ مادری فراگیر و دلسوز که اگر پول هم نمی‌داشت، بی‌اعتنا نبودنش به دیگران، بالاخره جوری خودش را نمایان می‌کرد. اصلاً «مادری» الگوی خوبی است برای رهبری اجتماعی در محله یا فامیل یا حتی جامعه بزرگ. خانم منصوره مقدسیان در ظاهر کار خیلی خاصی نمی‌کند اما ظرافت‌های درک او از دیگران، باعث شده ظرفیت آدم‌ها را خوب بشناسد و متناسب با هرکدام جوری دستگیری کند. اینها به این معنی نیست که کار او نمونه‌ای بی‌نقص است و مو لای درز کارش نمی‌رود، نه. اینها به این معناست که چقدر وقتی مادری بخواهد مادری کند، می‌تواند رهبری اجتماعی بکند و پیوندهای اجتماعی را تقویت کند و چقدر از این دست مادرها دوروبرمان داریم و قدر نمی‌دانیم که همین نمونه‌ها، اکسیری هستند برای دنیای تنها شده و آدم‌های بی‌کس و کار شده این جهان مدرن. خلاصه اینکه این آدم‌ها خاص نبوده‌اند، بلکه خاص شده‌اند؛ فقط اراده کرده‌اند که خودشان را بزرگ کنند و جا پیدا شده برای بقیه. این آدم‌ها نمونه‌های خوبی هستند که سر دست بگیریم‌شان و وقتی می‌خواهیم از سبک زندگی اسلامی بگوییم، برای عینی شدن صحبت‌های‌مان و نشان دادن شدنی بودن این سبک از زندگی، معرفی‌شان کنیم. اغراق هم لازم نیست. کافی است زندگی آنها را همانطور که بوده، روایت کنیم. همین روایت بدون اغراق و سانسور، جذاب است و دل مخاطب را با خودش همراه می‌کند؛ چراکه نزدیک به فطرت است. از این دست مادرها و از این دست خانه‌ها، هم در شهر پیدا می‌شود و هم در روستا. هم پولدارش هست و هم تنگدست گشاده دستش. می‌توانیم پیدا و روایت‌شان کنیم. می‌شود غیر از اینکه چراغ بگیریم و دنبال‌شان بگردیم و پیدا کنیم‌شان برای روایت، امتحان هم بکنیم. خیلی خوب است بزرگ شدن‌ها و بزرگ شدن خانه‌ها. بعد از انتشار کتاب «خانم مربی»، روایت زندگی خانم سعیده صدیق‌‏زاده توسط انتشارات راه یار، مخاطبان از بخش‌هایی از کتاب استقبال کردند که راوی بسیار تحت تأثیر تربیت مادرش بوده است. مادر ایشان، خانم منصوره مقدسیان را بعد از چاپ این کتاب پیدا کردیم. «خانه‌ای برای همه» حاصل روایت فرزندان، نوه‌ها، شاگردان، آشنایان و همسایه‌های منصوره مقدسیان است». این‌کتاب با ۲۱۶ صفحه، شمارگان ۱۰۰۰ نسخه و قیمت ۶۵ هزار تومان عرضه شده است.

مهدی شاه‌محمدی، مستندساز درباره کارکرد سینمای مستند در جامعه امروز ایران گفت: مساله اصلی درباره سینمای مستند میزان اثرگذاری آن است؛ اساسا کارکردی که سینما در ابتدا در تمام دنیا داشته جنبه سرگرمی بوده اما کم‌کم شرایط عوض شده و بار اصلی سرگرمی امروز روی دوش سینمای داستانی است و در این میان سینمای مستند وظیفه‌ای مهم‌تر دارد؛ آگاهی‌رسانی و اثرگذاری که در همه ژانرهای مختلف خود دنبال می‌کند، بخشی از این وظیفه است. به گزارش ایرنا، وی افزود: مثلا سینمای مستند بویژه در سال‌های اخیر در گونه فیلم‌های اجتماعی اتفاقات مهمی را رقم ‌زده است؛ چنانچه فیلم‌های مستندی توانسته‌اند حکم سند را داشته باشند و در جهان‌های کوچک به عنوان یک سند به آنان مراجعه شده یا توانسته‌اند قانونی را در مجلس تغییر دهند. این کارگردان مستند با اشاره به مستندی که موفق شد قانون را تغییر دهد، یادآور شد: فیلم «آخرین روزهای زمستان» اثر مهرداد اسکویی باعث شد قانون درباره نگهداری کودکان زیر ۱۲ سال در دارالتأدیب عوض شود. نگهداری در خانواده برای آنان تجویز می‌شود و نه بودن در دارالتادیب. این خروجی اثرگذار یک مستند بر قانون‌گذار است. شاه‌محمدی ادامه داد: مهم‌ترین نکته درباره سینمای مستند آگاهی‌رسانی در تمام جنبه‌هایی است که شاید مردم به آن دسترسی ندارند و رسانه‌های دیگری چون روزنامه‌ها، فضای مجازی و... نمی‌توانند این اثرگذاری و آگاهی را توأم را ایجاد کنند. فیلم مستند می‌تواند یک اتفاق مهم اجتماعی را رقم بزند و پذیرش مردمی را به دنبال خود داشته باشد. این کارگردان بیان کرد: به‌شخصه معتقد و شاهد بوده‌ام سینما و انواع فیلم‌های مستند، نوع برخورد ما با مهاجران در کشور بویژه افغان‌ها را تغییر داده و در این زمینه فرهنگسازی خوبی کرده است. وی افزود: مستندساز بسیار صریح حرف می‌زند و شاید بسیاری اوقات و درباره بسیاری مسائل اجتماعی صراحت کلام و لهجه مستندساز جایش در تلویزیون نباشد. البته تلویزیون پرمخاطب‌ترین رسانه و خانه اصلی مستند است. شاه‌محمدی در پاسخ به این پرسش که رسالت یک مستندساز در مقابل مسائل اجتماعی و فرهنگی ایران چیست و این رسالت تا چه اندازه در سینمای ایران برآورده شده است، بیان کرد: مستندسازان تلاش کرده‌اند در تمام حوزه‌ها وارد شوند و فعال و دغدغه‌مند هم باشند اما همان‌طور که گفته شد، موانعی بر سر راه این اثرگذاری بوده است.