|
اخبار
صدرنشینی جوکوویچ در ردهبندی برترین تنیسورهای جهان
نواک جوکوویچ برای هشتمینبار، سال را به عنوان برترین تنیسور جهان به پایان خواهد برد.
به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری تاس، نواک جوکوویچ تنیسور صرب در دیدار مرحله گروهی مسابقات اتحادیه تنیس حرفهای (ATP) «دن هولگر رون» دانمارکی را شکست داد. این مسابقات در تورین ایتالیا برگزار میشود. این دیدار با نتایج ۷ بر ۶، ۶ بر ۷ و ۶ بر ۳ به سود جوکوویچ به پایان رسید.
به لطف این پیروزی، تنیسور صرب، صدرنشینی خود را در ردهبندی برترین تنیسورهای جهان در پایان فصل تضمین کرد. بر این اساس جوکوویچ سال ۲۰۲۳ را به عنوان مرد شماره یک تنیس جهان به پایان خواهد برد؛ این اتفاق برای هشتمینبار رخ میدهد که او در پایان سال به عنوان برترین تنیسور ردهبندی شناخته میشود.
آخرین باری که این تنیسور توانست فصل را به عنوان نفر شماره یک ردهبندی به پایان برساند، سال ۲۰۲۱ بود و از رکورد پیت سامپراس آمریکایی که 6 بار سال را به عنوان شماره یک جهان به پایان رساند، پیشی گرفت.
سال ۲۰۲۲ کارلوس آلکاراس اسپانیایی فصل را در رتبه اول به پایان رساند.
جوکوویچ ۳۶ ساله دارای ۹۷ عنوان قهرمانی ATP از جمله ۲۴ قهرمانی در گرند اسلم است که بیشترین قهرمانی در مسابقات انفرادی مردان است. وی برنده مدال برنز المپیک ۲۰۰۸ پکن و دیویسکاپ ۲۰۱۰ نیز هست.
***
یک رکورد دیگر در انتظار هالند
مهاجم منچسترسیتی در حال حاضر رکوردهای زیادی در لیگ برتر انگلیس و لیگ قهرمانان اروپا دارد و بزودی رکورد دیگری را به مجموعه رکوردهایش اضافه خواهد کرد.
به گزارش ایسنا به نقل از دیلی میل، پس از پیوستن ارلینگ هالند به منچسترسیتی در تابستان ۲۰۲۲، او تقریبا در هر مسابقهای که انجام داد، گل زد. او در لیگ برتر سریعترین بازیکنی شد که به رکورد 2، 3، 4 و 5 هتتریک رسید، نخستین بازیکنی بود که در 3 بازی خانگی متوالی هتتریک کرد و اکنون رکورد بیشترین گل در یک فصل لیگ برتر را در اختیار دارد.
در لیگ قهرمانان اروپا، او نخستین و تنها بازیکنی بود که در نخستین بازی خود در نیمه اول هتتریک کرد و زودتر از هر بازیکن دیگری به رکورد ۱۰، ۱۵، ۲۰، ۲۵، ۳۰ و ۳۵ گل در این رقابتها رسیده است.
با این اوصاف شاید تعجبآور نباشد اگر بشنویم این بازیکن نروژی در آستانه ثبت رکورد دیگری است. دبل هالند در بازی یکشنبه مقابل چلسی در استمفوردبریج باعث شد او به رکورد ۴۹ گل در لیگ برتر انگلیس برسد و فقط یک گل تا مرز ۵۰ گل فاصله دارد.
اگر اتفاقی عجیب و غریب رخ ندهد، هالند سریعترین بازیکنی خواهد شد که به رکورد ۵۰ گل در لیگ برتر خواهد رسید. ستاره نروژی اکنون در ۴۷ بازی در لیگ برتر ۴۹ گل به ثمر رسانده است و بازی بعد سیتی، یک بازی خانگی مقابل لیورپول است و باید دید این بازیکن در دیدار با لیورپول میتواند به این رکورد برسد یا باید فعلا منتظر بماند.
***
وعده آلکنو به داورزنی
سرمربی روس که یکی از گزینههای هدایت تیم ملی والیبال محسوب میشود با محمدرضا داورزنی تماس گرفت.
به گزارش ایرنا، پیاتزا، بلنجینی، آلکنو، هینن، معروف و اکبری ۶ گزینه هدایت تیم ملی والیبال هستند. پیش از این آلکنو اعلام کرده بود تمایلی به سرمربیگری ندارد و در صورت علاقه فدراسیون والیبال میتواند مشاور فنی تیم ملی والیبال شود اما این مربی صاحبنام در تماسی که در یکی دو روز گذشته با رئیس فدراسیون والیبال داشته، عنوان کرده قصد دارد برنامههای خود را برای سرمربیگری تیم ملی ایران ارائه دهد. این اتفاق در شرایطی رخ داد که به نظر نمیرسد آلکنو گزینه نخست فدراسیون والیبال باشد.
در صورتی که این فدراسیون نتواند با معروف، بلنجینی و پیاتزا به توافق برسد، شانس آلکنو برای نشستن روی نیمکت تیم ملی بیشتر خواهد شد. درباره سایر گزینهها هم هنوز برنامه هیچکدام از این مربیان به دست داورزنی نرسیده است. باید دید در نهایت کدام مربی هدایت تیم ملی والیبال ایران را برعهده خواهد گرفت.
ارسال به دوستان
گل مهدی ترابی نامزد بهترین گل هفته آسیا
گل هافبک پرسپولیس به استقلال تاجیکستان نامزد بهترین گل هفته لیگ قهرمانان آسیا شد. به گزارش فارس، سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا دیروز به بررسی بهترین گلهای هفته چهارم لیگ قهرمانان آسیا پرداخت و 10 نامزد بهترین گل هفته را معرفی کرد که گل مهدی ترابی ستاره پرسپولیس مقابل استقلال تاجیکستان از روی ضربه کاشته جزو نامزدهای کسب جایزه بهترین گل هفته لیگ قهرمانان آسیاست.
ارسال به دوستان
در تمجید حسین عبدی، مردی که با تیم ملی نوجوانان ایران در جامجهانی شگفتی آفرید
عیار مربی ایرانی
حسین عبدی در رأس کادر فنی تیم ملی نوجوانان ایران یک شاهکار تمامعیار را رقم زد و در یک بازی شجاعانه و همراه با نقشههای تاکتیکی مقابل برزیل، موفق به کسب پیروزی شد. روزی که جامجهانی نوجوانان قرعهکشی شد و فهمیدیم با ۲ قهرمان ۲ دوره قبلی این تورنمنت بازی میکنیم که از پتانسیلهای فنی و ساختارسازیشان در ردههای پایه خبر داریم، همه ترسیدند جز حسین عبدی. عبدی در کمال تعجب و نهایت اعتماد به نفس از برخورد با برزیل و انگلیس خوشحال بود و میگفت خیلی دوست دارد مقابل انگلیس انتقام شکست تلخ تیم ملی در جامجهانی قطر را بگیرد. عبدی در فوتبال باشگاهی غیر از مقاطع و بازیهایی خاص هیچ وقت سرمربی نبود. شروع کارش در تیم کوچک ویند امارات برای او هیجانانگیز مینمود اما آنقدر پر سر و صدا نبود که در رسانههای ایران بازتاب داشته باشد. بعدتر امیر عابدینی که علاقه وافری به عبدی داشت، در مقطعی از او به عنوان سرمربی داماش گیلان سود برد اما این دوره هم بسیار کوتاه بود. عبدی بعدها در پرسپولیس دستیار علی دایی شد و از آن دوره مربیگری ۲ قهرمانی حذفی را به تمام جامهای دوران بازیگریاش در پرسپولیس افزود. بعدتر کنار حمید درخشان نیز کار کرد و با رفتن او یک بار در لیگ قهرمانان آسیا طعم سرمربیگری در پرسپولیس را چشید. برانکو که آمد باشگاه قصد داشت عبدی را به عنوان دستیار ایرانی کنار او قرار دهد اما عبدی به این همکاری تن نداد. عبدی قبلتر با یحیی هم کار نکرده بود. با وجود دعوت گلمحمدی از او به همکاری در پرسپولیس، عبدی نمیخواست بعد از مجتبی حسینی نفر سوم باشد و از همکاری با گلمحمدی در نخستین مقطع سرمربیگریاش برای پرسپولیس انصراف داد. عبدی در ۲ مقطع مسؤول آکادمی و پدید آورنده تیم ب پرسپولیس بود و برای چرخه بازیکنسازی از تیم ب به تیم اصلی نقشههای بزرگی در سر داشت؛ بار اول در دوره مدیریت رویانیان شرایط بهتر بود اما در مقطع بعدی طاهری، مدیرعامل وقت باشگاه پرسپولیس به یکباره با انحلال تیم ب تمام این نقشهها را بههم ریخت. عبدی سپس در مقطعی عضو هیاتمدیره پرسپولیس بود و حتی پست مدیرعاملی به او تعارف شد. در دورهای دیگر او به خواسته یکی از دوستانش در اسپانیا، مدیر یک باشگاه دسته دومی شد تا نقشههایی برای این باشگاه کوچک ترسیم کند اما کت مدیریت برایش چندان راحت نبود و گرمکن ورزشی مربیگری در زمین چمن جذابتر به نظر میرسید. عبدی بعدتر همکاریاش را با فدراسیون فوتبال و مشاوره به سرمربی تیم فوتبال بانوان آغاز کرد و همراه این تیم بود اما از 4 سال قبل به این سو با رده نوجوانان و بچههای زیر 17 سال کار میکند. اتفاقی که او با تیم نوجوانان ایران در خردادماه گذشته رقم زد به اندازه کافی بزرگ بود تا بار دیگر یادمان بیاید که این بچههای بااستعداد را دست چه مربی حاذقی سپردهایم. در جام ملتهای آسیا بود که تیم ایران با وجود شکست در نیمهنهایی مقابل ژاپن اتفاق بزرگی را رقم زد و به جامجهانی رسید که در فوتبال بینظم و ساختار فشل تیمهای پایه ما معجزه به شمار میآید. در فاصله جام ملتهای آسیا تا جام جهانی، عبدی و تیمش بیسر و صدا کار کردند و خبری از هیاهوی رسانهای پیرامون این تیم نبود. شاید اگر یحیی گلمحمدی و امیر قلعهنویی روز خداحافظی این تیم به کمپ نمیرفتند و برایشان حرف نمیزدند هم کسی از رفتنشان خبردار نمیشد و اصلا خیلیها نمیدانستند در جامجهانی اندونزی تیم داریم. آنها 6 روز زودتر به بالی رفتند تا بلکه کمبود بازیهای تدارکاتیشان را در اندونزی جبران کنند اما خبری از بازی تدارکاتی نشد و تیم با همان بازیهای نیمبند و تدارک اندکی که در ۴ ماه گذشته دیده بود برای مصاف با برزیل بزرگ مهیا شد. عبدی که مثل همه ما از کیفیت برزیل در این رده سنی آگاه بود هرگز ترس به دل راه نداد و حتی در فاصله 48 ساعت تا این مسابقه در کلام دوستانه نیز قرص و محکم به نظر میرسید. انگار او نقشههایی در سر داشت اما مهمتر از آن ایمانش به بازیکنان بود. مدام میگفت بازیکنانش آنقدر با تیمهای بالاتر از سن خود بازی کردهاند که ذهن برنده دارند و همین فاکتور کمکشان خواهد کرد. بازی با برزیل که شروع شد و دقایقی گذشت غیر از تفاوت فیزیکی برزیلیها با بچههای ایران، میشد تفاوت کیفی نیمارها و روبینیوهای آینده را به وضوح لمس کرد. آنها شبیه فوتبالیستهایی بودند که همین حالا میتوانند در تیمهای بزرگ اروپایی حداقل روی نیمکت بنشینند و ستارههای آیندهشان باشند. تیم ایران نیمه نخست بدی را پشت سر گذاشت و به نظر میرسید اتمسفر جامجهانی و بازی مقابل برزیل به اندازه کافی روی عملکرد بچههای عبدی تاثیر منفی گذاشته اما سرمربی درست جایی که باید، وارد شد. هیچ نفهمیدیم بین ۲ نیمه در رختکن تیم ایران چه گذشت اما هر چه بود عصاره جادویی ساخت حسین عبدی به کار شیربچههای تیم ایران آمد و اتفاق بزرگ رقم خورد. عبدی بعدتر در پایان مسابقه از کلک زدن به برزیل و پیش کشیدن این تیم برای غافلگیر کردنش در ضدحملات گفت اما تعویض بین ۲ نیمهاش فوقالعاده بود. شماره 10 تیمش که در جام ملتهای آسیا نیز یک پدیده بود، آمد و در ضدحملات سریع کار برزیل را تمام کرد. شاید بردن برزیل با آن توان فنی بالا و بازیکنان باکیفیتی که کنترل کردنشان بسیار دشوار به نظر میرسید تنها از همین راه ممکن بود و عبدی این راه را میشناخت. البته کیفیت، دوندگی، شجاعت و شرایط بدنی بازیکنان نیز به کمک او آمد اما این برد در کارنامه «حسین عبدی» مربی یک نقطه طلایی بود. باور کنید اگر این پیروزی بزرگ با همین حربه و همین کیفیت به دست یک مربی خارجی رقم میخورد همین حالا سفارش ساخت مجسمه او را برای کمپ تیم ملی صادر کرده بودند اما این اتفاق بزرگ، شکست برزیل پرستاره و قهرمان جهان فقط به دست یک مربی ایرانی رقم خورد. یک مربی ایرانی که با تیمش زندگی میکند، در تابستان کمپ پوستش سوخته و برای گرد آوردن این بازیکنان کل ایران را وجب به وجب گشته است. حسین عبدی یک نمونه بارز از مربیان شیفته فوتبال است که هیاهوی کار در لیگ برتر را به شوق پروراندن یک مشت ستاره برای آینده فوتبال ایران رها کرد و حالا نتیجه آن عشق وسیعی است که نصیبش شده و مورد ستایش آبی و قرمز قرار میگیرد. برای او که فوتبال آکادمیک را خوب میشناسد و مربیگری علمی را در بالاترین سطح آموخته و دوست دارد پیاده کند، آموختن به بچههای زیر 17 سال و بعد نتیجه گرفتن از کار با آنها یک لذت تمامنشدنی است.
بدون شک امروز خوشحالترین فرد در اردوی تیم نوجوانان ایران حسین عبدی است؛ مربیای که دوست دارد بلندپروازیهایش را ببینند و این بلند اندیشیدن را به تمام مربیان ایرانی تزریق کند. او نمونه شاخصی از مربیان بااستعداد ایرانی است که در زمان درست و بهموقع راه درستی برای تعالیم مربیگری برگزید و با پشتکار به آنچه میخواست دست یافت. عبدی 17 سال برای پرسپولیس بازی کرد و در نقش کاپیتان این تیم به بالاترین میزان محبوبیت در فوتبال باشگاهی دست یافت اما در رده ملی هیچ وقت نشد دوران بازیگری او همسنگ دوران باشگاهیاش باشد اما حالا به عنوان یک مربی ملی جبران میکند. درست در ماههایی که تیم جوانان حذف تلخی از مسابقات قهرمانی آسیا داشت و تیم المپیک از مسابقات مقدماتی المپیک و بعد بازیهای آسیایی حذف شد، رساندن تیم نوجوانان به جامجهانی و سپس پیروزی در نخستین بازی آن هم مقابل برزیل قهرمان کار بزرگی بود که عبدی به عنوان نماینده مربیان ایرانی رقم زد و حالا میتواند باعث سربلندی تمام همصنفان خود در فوتبال ایران باشد و شوق مربیگری در بین شیفتگان این مهم را بویژه در بین تیمهای پایه افزایش دهد.
ارسال به دوستان
مشکلات درونی پرسپولیس و فرافکنی پایانناپذیر!
آدرس اشتباه ممنوع
عبدالله دارابی: پرسپولیس به عنوان مدافع عنوان قهرمانی پس از توقف برابر ملوان و صنعت نفت، مغلوب سپاهان شد تا ضعفهای فنی این تیم بیشتر جلوه کند و نارضایتی هوادارانش را در پی داشته باشد.
در این بین اما آنچه جای تلاش برای رفع مشکلات درونی و نقایص فنی تیم را گرفته، فرافکنی ممتد پرسپولیسیها بویژه سرپرست و سرمربیشان است که البته مسبوق به سابقه نیز هست؛ آن هم به کرات! در چند سال اخیر بارها شاهد بودیم هرگاه پرسپولیس دچار حواشی درونی و مشکلات فنی شده، کلیه ارکان مدیریتی و فنی باشگاه و حتی بازیکنان در اقدامی واحد - که هماهنگی قبلی نیز در آن محسوس است - به ۲ ترفند متوسل شدهاند: یکی فرافکنی برای فرار از واقعیت موجود و دیگری تلاش برای تزریق حاشیه به رقبا بویژه رقیب دیرینه جهت منحرف ساختن اذهان و تحت فشار قرار دادن رقبا یا به نوعی خارج کردن آنها از ریل. هدف غایی این ترفندها نیز رسیدن به خواستهها بوده که البته در این راه نیز مرادشان حاصل شده است و لابد این شیوه نهچندان درست و مغایر با روح ورزش و اصول جوانمردی را حرفهایگری نیز میدانند...! موارد متعددی برای اثبات این ادعا در سالهای اخیر به وضوح دیده شد که به عنوان مهمترین نمونه باید به لیگ قبل اشاره کرد؛ هنگامی که پرسپولبس مثل این روزها با مشکل فنی و عدم نتیجهگیری مواجه بود، گلمحمدی در کنفرانسی خبری انگشت اتهام را به سوی همه گرفت جز عملکرد خودش! در آن کنفرانس معروف، از دستهایی گفت که نمیخواهند پرسپولیس با یحیی به جام برسد و از ادامه لیگ با بازیکنان امیدش خبر داد. ادعاهایی که در عالم واقعیت نه تنها به وقوع نپیوست حتی عکس آن را شاهد بودیم؛ نه خبری از حضور پرسپولیس با تیم امیدش در مسابقات شد و نه جامی نصیب کسی جز خود گلمحمدی شد! در واقع او با این حربه یا بهتر بگوییم مظلومنمایی، به خواستهاش جامه عمل پوشاند. پس از همان روزها بود که اشتباهات داوری به طرز آشکاری به سود این تیم رقم میخورد و تیمهای مقابل از این وضع شاکی بودند و کمیته داوران، جانب حق را به داورانش میداد اما پس از پایان لیگ، اعترافی تلخ ولی دیرهنگام در تاثیرگذاری داوران در نتیجه بیش از ۳۰ بازی لیگ برتر کردند! اکنون چند هفته است در پی حواشی درونی و نتیجه نگرفتنهای پرسپولیس استفاده از این شیوه قدیمی بویژه توسط سرمربی سرخپوشان رونق دوباره گرفته است. وی در هر کنفرانس خبری قبل و بعد از بازی، حتی در جواب سوالات فنی خبرنگاران به فرافکنی، نیش و کنایه به رقبا و صحبت درباره آنان میپردازد! پس از بازی با سپاهان نیز وی اشتباه داوری را باعث گل خوردن تیمش از آن فاصله(!) دانست. آیا این سادهلوح دانستن مخاطب بویژه هواداران تیمش توهین به شعور آنان نیست؟ روند بازی کجا از برتری تیم یحیی بر تیم مورایس نشان داشت؟ ضمنا وی و افشین پیروانی قائل به رعایت سقف قرارداد فقط از سوی پرسپولیس، کلاه رفتن سر پرسپولیس در نقل و انتقالات و توفیق رقبا در جذب بازیکنان مدنظر و عدم توفیق قرمزپوشان در این مورد به دلیل رعایت سقف هستند! آقایان! آنکه بگوید یا قبول کند پرسپولیس به رعایت سقف متعهد بوده، یا واقعا سادهلوح است یا غرضی در کار دارد. مگر پس از ابلاغ این قانون، خبیری - عضو هیاتمدیره پرسپولیس - صراحتا نگفت «ما این قانون را رعایت نمیکنیم چون مانع موفقیتمان میشود»، یا شخص افشین پیروانی موضعی مشابه وی نگرفت؟ آیا کسی قبول میکند بیرانوند پیشنهاد ۱۰۰ میلیاردی رقیب را رد کرده باشد و با مبلغی کمتر از آن مجددا با تیمش که برای ۴ میلیارد فسخ کرده بود، قرارداد ببندد؟! مگر نه این است که سلمانی قید پیشنهاد ۲۵ میلیاردی استقلال را زد، پس آیا با کمتر از آن به تیم شما ملحق میشود؟ کمکهای هوادار متمول که مصداق بارزی از دور زدن قانون مذکور است! شما که علاوه بر حفظ بازیکنان و ستارههای فصل قبلتان، با خرید چند بازیکن معروف تیمتان را تقویت کردید اگر هم کوتاهی بوده مربوط به شخص سرمربی است که روزهایی از فصل نقل و انتقالات را در سفر ترکیه بود و از ارائه لیست به باشگاه - به گفته درویش در آن مقطع - خودداری کرده بود و اصلا ماندن یا رفتن خودش را صریحا معلوم نمیکرد.
آقای گلمحمدی! رقیب دیرینه شما پس چه بگوید که موفق به جذب یکچهارم لیست سرمربیاش نشد؟ حتی از بیبازیکنی مجبور به بازگرداندن بازیکنان دیپورتیاش شد و بازیکن خارجی خود را پس از ۲ ماه اقامت در ایران توانست ثبت قرارداد کند! مگر ملوان بدون ستاره که یکی از تیمهای کمخرج لیگ برتر است همین سپاهانی که شما شکست در برابر آن را معلول همه چیز میدانید جز ضعف خودتان، در اصفهان شکست نداد؟ از کدام کلاه و کدام توفیق دیگران و عدم توفیق خود در نقل و انتقالات صحبت میکنید در حالی که مدیرعاملتان میگوید «گوستاوو بلانکو میخواست به تیم ما بیاید اما یحیی وی را نخواست». آقایان به جای این روشها - که البته در این فوتبال غوغاسالارانه به کرات از آن نیز جواب گرفتهاید - لحظهای تامل کنید که اگر در همین فصل جاری اشتباهات فاحش داوری به سودتان رقم نمیخورد چه توجیهی درباره ضعف عملکرد و چه جوابی برای هوادارانتان داشتید؟ ۶ امتیاز از ۱۷ امتیاز خود کم کنید شاید واقعبینی جای مسائل دیگر را بگیرد!
یکی از دردها و عوامل عدم پیشرفت فوتبال ما، همین خودبرتربینیهای کاذب، برخوردهای طلبکارانه و فرافکنیهای برخی مربیانمان به جای تلاش برای ارتقای سطح کیفی خود و تیمشان است که متاسفانه به شاگردانشان نیز تسری یافته است و ضربات سختتری از این بابت فوتبال ما خواهد خورد.
ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|