شکست تیم ‌ملی والیبال ایران مقابل ژاپن

تیم ملی والیبال در پنجمین دیدارش در فصل ۲۰۲۴ لیگ ملت‌ها با نتیجه ۳ بر صفر مغلوب ژاپن شد تا پنجمین شکست خود در فصل جاری این رقابت‌ها را متحمل شود. تیم ملی ایران در نخستین بازی‌اش در هفته دوم لیگ ملت‌های والیبال که در شهر فوکواوکا در جنوب ژاپن برگزار می‌شود، به مصاف تیم میزبان رفت و با نتیجه 3 بر صفر شکست خورد. ست نخست‌ طبق پیش‌بینی‌ها با برتری ژاپن که هم امتیاز میزبانی داشت و هم دست بالاتر را در رنکینگ جهانی به خود اختصاص داده بود، آغاز شد. ژاپن در حمله‌ عملکرد بهتری داشت و خیلی زودتر به امتیاز 23 رسید. سرویس‌های کم‌نظیر میثم صالحی نیز تنها توانست اختلاف امتیازها را کمتر کند. ست نخست با حساب 25 بر 23 به سود ژاپن تمام شد. بازی در ست دوم، نزدیک‌تر آغاز شد و ادامه یافت. ژاپنی‌ها باز هم در این ست، قدرت حمله و تاکتیک‌های متنوع تهاجمی خود را به رخ ایران کشیدند و نشان دادند شکست دادن این تیم، کار آسانی نیست. شاگردان فیلیپ بلان در ست دوم نیز 25 بر 22 برنده شدند. جریان بازی در ست سوم هم تغییر نکرد و تنها بازیکنان ایران از نظر ذهنی و جسمی،‌ خالی‌تر و آماده شکست شدند. ست سوم، ست پایانی بازی بود که با حساب 25 بر 17 به سود ژاپن ثبت شد. تیم ملی ایران در بازی بعدی خود از ساعت 6:30 روز پنجشنبه 17 خرداد به مصاف برزیل می‌رود.

***

تلاش کشتی‌گیران روس برای شرکت در المپیک پاریس

کشتی‌گیران روسیه با وجود محرومیت‌ها قصد دارند در بازی‌های المپیک پاریس شرکت کنند. به گزارش رویترز، کشتی‌گیران روسی نادژدا سوکولوا و عبدالرشید سعدالله‌یف قصد دارند در بازی‌های المپیک پاریس شرکت کنند، حتی اگر این به معنای حضور مستقل باشد. سوکولوا کشتی‌گیر وزن 50 کیلوگرم تیم کشتی بانوان روسیه گفت: ما تمام زندگی خود را تمرین کرده‌ایم. رویا و هدف ما بازی‌های المپیک است، حتی اگر بدون پرچم باشیم. عبدالرشید سعدالله‌یف هم اظهار داشت: جایی در اعماق روحم مطمئن هستم به المپیک پاریس خواهم رفت. تیم کشتی روسیه برای 16 ورزشکار در المپیک پاریس سهمیه دارد. کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) به ورزشکاران روسی و بلاروسی دستور داده است تحت شرایطی سخت در المپیک پاریس بدون پرچم و تحت عنوان ورزشکار بی‌طرف شرکت کنند. بازی‌های المپیک پاریس از 26 جولای تا 11 آگوست (5 تا 21 مرداد) برگزار می‌شود.

وقتی سال‌ها، فضای مدیریت باشگاه‌های سرخابی از نگاه منطقی به سمت هواداری گرایش یافته است، هدف از روبه‌رو قرار دادن این افراد در یک برنامه تلویزیونی، بیشتر به جای اصلاح امور، یک شو و نمایش مضحک در اذهان بیننده ایجاد می‌کند. برنامه فوتبال برتر با دعوت از مدیران 2 باشگاه استقلال و پرسپولیس، به نوعی قصد داشت فرصتی فراهم کند تا این مدیران به دفاع از عملکرد خود در فصل گذشته بپردازند اما فضا به سمتی رفت که مخاطبان شاهد به کار بردن ادبیات سخیف توسط مدیران علیه یکدیگر بودند. آتش این اتفاقات از جایی شعله‌ور شد که مجری برنامه، رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس را که پیش‌تر در برنامه حضور داشت، روی خط آورد و درویش با به کار بردن ادبیات نامحترمانه به نوعی فضا را به شدت تند و توهین‌آمیز کرد. درویش ابتدا عنوان کرد سرپرست باشگاه استقلال بر اثر فعل و انفعالاتی در روز توهماتی می‌زند که مصداق تهمت به یک مقام باشگاه است. اینجا دقیقا نقطه‌ای بود که میثاقی مجری برنامه فوتبال برتر، به جای اینکه ورود کند و برنامه را تحت کنترل قرار دهد، ترجیح داد سکوت کند تا این ادبیات سخیف میان ۲ نفر، تندتر شود و تا جایی ادامه یابد که مدیرعامل پرسپولیس پس از دفاعیات فرشید سمیعی، سرپرست استقلال که ادبیات او را چاله میدانی و نامحترمانه عنوان کرده بود، لهجه سرپرست استقلال را زیر سوال ببرد که باید این لهجه را جراحی کند! این نوع برخورد و تقابل در شرایطی از سوی مدیران ۲ باشگاه پرطرفدار کشور صورت گرفت که بارها در طول فصل شاهد بودیم جو سکوهای ورزشگاه‌ها چقدر به خاطر فضای هواداری و جنجال‌هایی که شکل می‌گرفت که اوج آن در دیدار پرسپولیس - سپاهان رقم خورد و رفتارهای زننده هواداران زن پرسپولیس و مرد سپاهان به شکلی اسفبار پیش رفت. با وجود اینکه 2 باشگاه سرخابی از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال جریمه شده‌اند اما شاهد هستیم که این فضا در بدنه مدیریتی این ۲ باشگاه تندتر است و قطعا تاثیر این ادبیات، بر بدنه هواداری بسیار تندتر خواهد بود. این انتظار از رسانه ملی هم می‌رود که برنامه‌هایی مثل فوتبال برتر برای حل این معضلات، راهگشا باشند به جای اینکه فضا و التهابات را بیشتر کنند. عملا تمام میهمان‌هایی که در این برنامه حضور داشتند توسط کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال احضار شده‌اند. در مجموع باید اشاره داشت بزرگ‌ترین مشکل مدیران فوتبال ما این است که تحت تاثیر فضای مجازی تلاش می‌کنند طوری حرف بزنند که پیج‌ها و کانال‌های هواداری را از خود راضی نگه دارند. یک مدیرعامل باید با هوادار متعصب و تیفوسی که بعضا منطق ندارد، تفاوت داشته باشد. حالا بماند که هواداران واقعی تحت تاثیر پیج‌های هواداری قرار نمی‌گیرند و اساسا مشخص نیست که این کانال‌ها و پیج‌ها را چه کسانی اداره می‌کنند؟

کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال از احضار مدیران 2 باشگاه استقلال و پرسپولیس خبر داد. کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال اعلام کرد فرشید سمیعی، سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال و رضا درویش، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس، به دلیل نقض ماده ۷۱ مقررات انضباطی به کمیته انضباطی فراخوانده شدند. این دو دوشنبه شب در برنامه فوتبال برتر حاضر شدند و تا جایی که امکان داشت علیه یکدیگر حرف‌هایی را به زبان آوردند. 

 

مهدی طاهرخانی: هیچ عذابی بالاتر از «تعلیق» در دنیای اما و اگرها نیست و هیچ شکنجه‌ای دردآورتر از امید بخشیدن و سپس مأیوس کردن‌های متوالی. هواداران استقلال معنی این «عذاب» را بهتر از هر توده دیگری در فوتبال ما می‌دانند، چراکه طی این فصل بارها شاهد سلسله وقایعی بودند که یک‌ بارش هم هر اراده محکمی را خرد می‌کرد، چه برسد به وقوع چندباره‌اش.

۲۱ هفته صدرنشینی و در آخر نرسیدن به جام، از آن دست حوادثی بود که آنها بعید است به این زودی‌ها فراموشش کنند. تیم نکونام نه اینکه توانایی بازی رو به جلو  و تماشاگر‌پسند را نداشته باشد، نه اینکه قادر به ارائه یک فوتبال سراسر هجومی نباشد اما طرز تفکر سرمربی آبی‌ها اینگونه‌ است که علاقه‌ای به غافلگیر شدن ندارد. نشان به این نشان که در طول این فصل آنها تنها ۲ بار بعد از به ثمر رساندن گل برتری، نتوانستند صاحب ۳ امتیاز کامل مسابقه شوند. در این ۲ پیکار خاص، شاگردان نکونام از حریف پیش افتادند، به لایه تدافعی فرو رفتند اما گل تساوی را خوردند. این ۲ دیدار، بازی‌های خارج از خانه استقلال مقابل ذوب‌آهن و شمس‌آذر بود. پس باید به نوع فوتبال تدافعی آبی‌ها نمره قبولی داد اما چه شد که آنها یک امتیاز کم آوردند؟ نکونام همه چیز را خوب محاسبه کرد اما در ۲ بزنگاه باید شجاعت به خرج می‌داد و کار را تمام می‌کرد که چنین نکرد.

* محاسبه‌گری همیشه جواب نیست

نه اینکه محاسبات اتفاقات پیش رو و حدس زدن نتایج روی کاغذ، درست نباشد اما در پدیده‌ای مثل فوتبال که عجین شده با غافلگیری و اتفاقات شگفت‌آور، نباید به صورت ریاضی همه چیز را  به شکل اعداد محاسبه کرد. استقلال یک امتیاز کم آورد. این اتفاق در صورتی رخ داد که در اواخر لیگ، آنها چند فرصت ویژه برای زیاد کردن فاصله داشتند که قدر هیچکدام را ندانستند. از داربی برگشت شروع کنیم. ۲ تیم در روزهای پایانی ۱۴۰۲ در حالی مقابل هم قرار گرفتند که پرسپولیس از حیث فوتبال هجومی در بهترین حالت ممکن قرار داشت ولی یک اتفاق بزرگ، خلأ عجیبی را در خط تدافعی آنها به وجود آورد. کنعانی‌زادگان محروم بود و گولسیانی مصدوم. برای نخستین و آخر بار در لیگ سپری‌شده پرسپولیس مجبور شد از زوج فرشاد فرجی و علی نعمتی در قلب دفاع استفاده کند. حقیقتا جواد نکونام چقدر از این فرصت پیش آمده استفاده کرد؟ برای او گویی هیچ فرصت بکری به وجود نیامده است. بی‌توجه به این خلأ، با همان تاکتیک همیشگی وارد میدان شد. تساوی را بهترین نتیجه می‌دانست و تصور می‌کرد با توجه به تساوی یک - یک بازی رفت که پرسپولیس روی کاغذ میزبان بود، در این بازی تساوی بدون گل، یک امتیاز به نفع اوست. اگرچه بعدا سازمان لیگ اعلام کرد با توجه به تساوی دو تیم در ۲‌ دیدار، در صورت هم امتیاز شدن، تقاضل گل قهرمان را مشخص می‌کند نه گل‌ زده در خانه حریف. نکونام با تفکرات تدافعی‌اش، موفق شد یکی از کم‌موقعیت‌ترین داربی‌های تاریخ را خلق کند. نه تیم خودش جلو کشید و نه به پرسپولیس اجازه ارائه فوتبال همیشگی‌اش را داد. شاید اگر یک مربی دیگر با افکار متفاوتی روی نیمکت استقلال حضور داشت از نبود زوج خط دفاعی پرسپولیس، بیشترین بهره را می‌برد. بدون شک در صورت استمرار حملات آبی‌پوشان، نعمتی و فرجی در بهترین حالت تنها ۵۰ درصد توانایی‌های زوج اصلی خط دفاعی قرمزها را داشتند اما نکونام مشتاقانه برای مساوی، آغوش گشود و موفق به کسبش هم شد. از آنجا که استقلال سال ۱۴۰۲را با صدرنشینی تمام کرد در آن فضا هیچ‌کس به این موضوع نپرداخت اما مشخص بود اگر یک نتیجه غیرمترقبه در ادامه رخ دهد (همانند اتفاق قائمشهر)، آبی‌ها حسرت این فرصت بزرگ  را خواهند خورد. فضای رسانه‌ای و هواداری ما آنقدر در هم تنیده شده که نمی‌شود به درستی تشخیص داد کدام یک بر دیگری اثرگذار است، لذا در این مواقع به واسطه «نتیجه‌گرا بودن محض»، دچار «لکنت» می‌شود. حالا که کار تمام شده آبی‌ها حسرت آن فرصت را می‌خورند.

* قدر هدیه سپاهان را ندانستند!

در هفته بیست‌وپنجم باز هم یک فرصت مناسب دیگر برای استقلال پدید آمد تا ۲ امتیاز بیشتر از پرسپولیس جمع کند. آنها در تبریز زودتر از بازی پرسپولیس و سپاهان، به مصاف تراکتور رفتند. به وضوح مشخص بود که باز هم یک احتیاط در دستور کار نکونام قرار دارد. آنها خیال‌شان از یک‌ طرف جمع بود که سپاهان می‌آید

تا از پرسپولیس امتیاز بگیرد، از این رو عوض ۳ امتیاز کامل مسابقه، همان یک امتیاز را برای صدرنشینی کافی دانستند. در صورتی که استقلال اگر واقعا قصد تمام کردن کار را داشت باید ۳ امتیاز آن مسابقه را می‌گرفت، یا دست کم با فوتبال هجومی پا پیش می‌گذاشت. آنها یک امتیاز از تبریز گرفتند اما سپاهان که هیچ امیدی به قهرمانی نداشت، تنها و تنها برای متوقف کردن پرسپولیس بازی کرد. آن دیدار هم یک بازی کم‌موقعیت و کسل‌کننده از آب در آمد. تیتر فردای آن روز رسانه‌ها باز هم به صدرنشینی استقلال اختصاص داشت اما کمتر کسی به این موضوع پرداخت که تراکتور با توجه به خروج ناگهانی و شوکه‌کننده پاکو خمس، حریف به مراتب آسان‌تری نسبت به سپاهان به حساب می‌آمد. با وجود این نکونام ترجیح داد با همان یک امتیاز، صدر را حفظ کند. نیمه دوم آن بازی و عقب کشیدن استقلال به وضوح نشان می‌داد آنها همان یک امتیاز را کافی می‌دانستند. اگر استقلال در آن بازی با فوتبال شجاعانه‌تر موفق به شکست تراکتور می‌شد چه بسا پرسپولیس برای عقب نماندن بیشتر در کورس، هجومی‌تر مقابل سپاهان ظاهر می‌شد و با این ریسک، احتمال گل خوردنش در ضدحملات وجود داشت. یعنی استقلال این فرصت را پیدا می‌کرد که ۳ امتیاز دیگر فاصله بین خودش و تعقیب‌کننده‌اش بیندازد. آن هم در فاصله ۵ هفته تا پایان لیگ! 

* فرصتی که در قائمشهر تهدید شد

۲۷ هفته با محاسبه همه اتفاقات جلو آمدند و وقتی به 3 هفته پایانی رسیدیم، نکونام خیالش از همه چیز جمع بود. با توجه به آسان بودن استقلال خوزستان روی کاغذ، خیالش از برد پرسپولیس جمع بود از این رو این بار برخلاف تبریز تیمش را کاملا هجومی روانه میدان کرد اما بهترین اخباری که می‌توانست دریافت کند، یک به یک مخابره شد. شادی هواداران استقلال روی سکو، 3 بار متوالی تکرار شد. این یعنی همان یک امتیاز قائمشهر هم در جدول محاسبات نکونام، سوخت کافی تا مقصد بود. استقلال با فرض پیروزی مسلم پرسپولیس به قائمشهر رفت اما ۳ گل استقلال خوزستان در نیمه اول روی افکار آنها تاثیر گذاشت. تا دقیقه ۷۵ هم خیال‌شان راحت بود و عوض حملات همه‌جانبه روی دروازه نساجی، بیشتر به مهندسی بازی فکر می‌کردند. نه اینکه برد نخواهند اما فوتبال ریسکی انجام ندادند تا غافلگیر نشوند. این بزرگ‌ترین و آخرین اشتباه محاسباتی نکونام بود. پرسپولیس ناباورانه ۳ گل زد و وقتی داور در قائمشهر سوت پایان را زد هنوز صدر جدول در دست استقلال بود اما یک دقیقه بعد گل چهارم ‌زده شد تا استقلال بفهمد چه فرصت بزرگی را برای قهرمانی از دست داده است. صحبت‌های ناامیدانه نکونام بعد از بازی با نساجی، نشان می‌داد او در جدول محاسباتش، ۶ امتیاز باقیمانده را تمام و کمال به قلک پرسپولیس واریز کرده است. همه چیز را محاسبه کرده بود و می‌دانست اگر هفته بیست‌وهشتم را به سلامت پشت سر بگذارد، کار جام تمام است. اگرچه ۲ روز بعد در مصاحبه گزینشی خاص سعی کرد طور دیگری جلوه دهد و حتی امیدوارانه از قهرمانی بگوید اما خودش هم می‌دانست دیگر ابتکار عمل در دستش نیست. در فوتبال هیچ‌چیز غیرممکن وجود ندارد، همان‌طور که مس رفسنجان موفق شد ۸۵ دقیقه برابر یک ورزشگاه پر از هوادار پرسپولیسی مقاومت کند. در فوتبال با وجود کمک‌داور ویدئویی، ده‌ها شگفتی در بطن ثانیه‌ها نهفته است. حالا ما کمک‌داور ویدئویی هم نداریم، حساب کنید احتمالات پیش‌ رو را. 

گل پرسپولیس آفساید بود؟ تصاویر تلویزیونی می‌گوید بله! اما حالا دیگر چه اهمیتی دارد؟ این درد جانکاهی است که هواداران استقلال تحمل می‌کنند. آنها بیش از هر هوادار دیگری حتی در مقایسه با خودشان در فصول گذشته، بیشترین عذاب را تحمل کردند. هواداران استقلال به واسطه اختلافات خطیر و نکونام و مصاحبه‌های کادر فنی، خودشان را برای یک فصل بی‌عنوان آماده کرده بودند اما هرچه به جلو پیش رفتند، دیدند صدر جدول آبی آبی است تا هفته بیست‌وهشتم خود را امید اول قهرمانی می‌دانستند اما ناگهان آنچه نباید رخ داد.

اما این پایان کار نبود. در روز آخر ۶۰ دقیقه از ۹۰ دقیقه فوتبالی را به صدر بازگشتند. پرسپولیس به وضوح اسیر استرس بود. فشار تماشاگران تاثیر منفی روی آنها گذاشت، به طوری که برخلاف بازی‌های قبل از خلق موقعیت پر تعداد هم عاجز بودند. استقلال در اکباتان ۲ گل‌ زده بود و تصور می‌کردند محرم نویدکیا شاید همان فرشته نجات‌شان باشد. وقتی در جایگاه ویژه ورزشگاه دستگردی، خبر گل پرسپولیس مخابره شد، صدای یک نفر بیش از دیگران جلب توجه می‌کرد. او که در فیلم دیده نمی‌شود، با صدای بلند چند بار گفت: «حالا وقتش بود؟» آبی‌ها که خودشان پیش‌تر قید جام را ‌زده بودند باز هم امیدوار شدند. تا دقیقه ۸۵ در صدر بودند ‌‌و صاحب جام، که ناگهان پرسپولیس به گل رسید که آن گل هم آفساید بود. یعنی یک عذاب مضاعف دیگر، یک شکنجه پنهان. اگر یک نویسنده می‌خواست بدترین سناریوی ممکن را برای هواداران استقلال پیش‌بینی کند، بعید بود اینچنین بنویسد که در عالم واقعیت رقم خورد.

عبدالله دارابی: با اشتباه فرهاد مروجی - کمک داور بازی پرسپولیس و مس - و گلی که گولسیانی در دقیقه ۸۶ و در شرایط آفساید به ثمر رساند، قهرمانی لیگ بیست‌وسوم در دقایق پایانی لیگ برتر از استقلال گرفته و نصیب پرسپولیس شد تا فصل تلخ آبی‌پوشان پایتخت با تلخی هر چه تمام‌تر خاتمه یابد! هرچند تیم استقلال با توجه به بضاعت، نفرات، مشکلات درونی و بیرونی و اشتباهات داوری ولی با همت توانست با ۶۷ امتیاز و فقط یک امتیاز کمتر از تیم قهرمان و در اختیار داشتن عناوینی چون بهترین خط دفاعی لیگ، رکورد کلین‌شیت و کمترین شکست در بین ۱۶ تیم لیگ کاری کند کارستان ولی این کارستان به دلایلی درونی و بیرونی در حد مطلوب به فرجام نرسید.

مشکلات باشگاه ناشی از بدهی‌های انباشته و اصرار مدیرعامل وقت (علی خطیر) بر رعایت قانون سقف بودجه - که برای استقلال قانون لازم‌الاجرا بود و برای سایر مدعیان و حتی مجریان امر چیزی با عنوان کشک و کامیابی نیز در عمل نصیب متمردین از آن شد - دست سرمربی را در بستن تیمی دلخواه و در اندازه‌های قهرمانی بست و نکونام مجبور شد با بضاعت موجود  فصل قبل که با کوچ ۲ ستاره موثر تیم (قائدی و محبی) و رفتن سیلوا به دلیل پرداخت نشدن مطالباتش و باز گرداندن بازیکنانی که در لیست خروجی بودند، پا به عرصه رقابت با حریفان تا بن دندان مسلح  و غیر ملتزم به آن قانون بی‌پشتوانه بگذارد! اختلافات مدیرعامل و سرمربی هم که هرگز حل نشد و حتی هر از گاهی افزایش می‌یافت؛ اختلافاتی که واقعا سوهانی مخرب بر پیکره نحیف تیم بود و نقش مدیریت در آن بارزتر! برخی پادرمیانی‌ها می‌رفت تا این اختلافات را برچیند اما پس از پایان نیم فصل و عیان شدن هرچه بیشتر بی‌ضمانت بودن قانون سقف بودجه و اذعان شخص علی خطیر به اینکه از این پس ما نیز تعهدی در قبال رعایت آن احساس نمی‌کنیم، در اوج دوران خوش‌بینی به اصلاح رابطه مدیر و مربی و برآورده کردن نیازهای تیم توسط مدیریت، بار دیگر خطیر در این راستا کوتاهی کرد و فقط به بازگرداندن سیلوا - آن هم به خاطر فرار از پرداخت کلان به وی - و استخدام ماشاریپوف و فخرالدینی مسن بسنده کرد تا اختلاف‌ها شعله‌ورتر شود! در آن سو، رقبا به مضاعف کردن توان خود با جذب بازیکنان مدنظرشان همت گماردند.

اشتباهات داوری نیز از عناصری بود که استقلال را از قهرمانی دورتر و پرسپولیس را بدان نزدیک‌تر ساخت. اگر به غیر از آنالیز برنامه فوتبال برتر که رای به سود بیشتر استقلال و ضرر بیشتر پرسپولیس از داوری داده و به دلیل نقش همکاران کمیته داوران در این آنالیز و رعایت مصلحت‌سنجی‌هایی که همگان می‌دانیم و توصیه‌هایی که حتما و پس از پرونده فساد فوتبالی برای کاهش هجمه‌ها به داوران، به همکاران قدیمی آنان شده است، تا حدود زیادی محل درنگ و تامل است، به آنالیز برنامه‌ها و سایت‌های معتبر دیگر که برخی از کارشناس خبره خارجی نیز مدد می‌جویند هم نگاهی بیندازیم، متوجه عکس این موضوع می‌شویم؛ ضمن اینکه تیم قهرمان از آن اشتباهات داوری که تاثیر مستقیم و بیشتری بر تعیین نتیجه بازی دارد نظیر گل‌های زده‌ای که باید مردود اعلام می‌شده و گل‌های خورده‌ای که به اشتباه مردود اعلام شده، سود بیشتر و قابل توجه‌تری نسبت به رقیب خود برده است!

عملکرد کادر فنی استقلال نیز در این میان قابل بحث است. هر چند با عنایت به مشکلات و کاستی‌ها و کارشکنی‌ها عملکرد نکونام و همکارانش قابل قبول است اما آنها می‌توانستند کار خوب خود را با قهرمانی تکمیل و ماندگار کنند، اگر در حوزه فنی همین تیم و نفرات، بیشتر و دقیق تر تلاش می‌کردند و ضعف‌های تکرار‌پذیر متعدد آن را برطرف می‌ساختند؛ ضعف‌هایی که در برخی بازی‌ها مانعی بود برای موفقیت تیمی. مضاف بر آن در هفته‌های حساس پایانی، باید استراتژی خود در بازی‌های خارج از خانه را تغییر می‌دادند و با توجه به اختلاف شکننده امتیازی و وقوع اتفاقاتی که از دست ایشان خارج بود به کسب برد در بازی‌های خارج از خانه همتی دوچندان می‌گماردند تا تعیین سرنوشت از دست خودشان و در بدترین زمان خارج نشود.

به هر حال این عوامل، مانعی شد تا کار تحسین‌برانگیز نکونام و شاگردانش در این فصل به بهترین عاقبت ختم نشود.