نمایشی به تهیه‌کنندگی رامبد جوان روی صحنه می‌رود

عاطفه تهرانی، کارگردان، طراح حرکت و بازیگر تئاتر از دهم تیرماه نمایش «مختصر گزارشی از یک تئوری» را در خانه نمایش دا روی صحنه می‌برد. همچنین رامبد جوان، پس از 5 سال به عنوان تهیه‌کننده در نمایش جدید عاطفه تهرانی حضور خواهد داشت.

این نمایش تولیدی از خانه نمایش دا است و کسرا شاهینی مجری طرح این نمایش خواهد بود. پیش‌فروش بلیت 3 روز نخست این نمایش در سایت تیوال آغاز شده است.

«مختصر گزارشی از یک تئوری» نوشته بهزاد اقطاعی است که در خلاصه داستان آن آمده است: «آنچه آب می‌فهمد، باد با خود می‌برد. آنچه باد می‌برد، خاک می‌زاید. آنچه خاک می‌زاید، آتش نمایان می‌کند. پنجمی این 4 را کنار هم می‌رقصاند». شهریار ‌کامکار، مهدیه نجفدری و فربد ‌تکلو بازیگران این نمایش هستند. این نمایش قرار است از دهم تا بیست‌ودوم تیر ساعت ۱۹:۳۰ با مدت زمان یک ساعت در خانه نمایش دا میزبان مخاطبان باشد.

***

«کبریت» آماده نمایش و پخش شد

فیلم کوتاه «کبریت» به نویسندگی و کارگردانی حسین جمشیدی و تهیه‌کنندگی محمد گودرزی با نگاهی خاص به موضوع ترورهای گروهک منافقین در سال‌های ابتدایی انقلاب ایران پرداخته است.

این فیلم کوتاه به دست جوانانی ساخته شده است که از دوران دانش‌آموزی دغدغه پرداختن به برهه‌های حساس تاریخی ایران را دارند. حسین جمشیدی سابقه کارگردانی فیلم کوتاه «مارمالادی» با همین موضوع را دارد و اکنون در تدارک فیلم جدیدش با نام موقت «کاپیتان» تورس است. مهدی محسنی که فیلمبرداری فیلم‌های کوتاه «مارمالادی» و «کبریت» را برعهده داشته نیز به گروه تولید اثر جدید جمشیدی پیوسته است.

***

انتشار کتاب «آقای رئیس‌جمهور» 

کتاب «آقای رئیس‌جمهور» به‌تازگی همزمان با چهلمین روز شهادت آیت‌الله رئیسی توسط قرارگاه فرهنگی سنگر منتشر شده است.

«آقای رئیس‌جمهور» نخستین کتاب برای مخاطب کودک و نوجوان درباره زندگی شخصی آیت‌الله رئیسی، رئیس‌جمهور شهید ایران است که با هدف آشنایی این طیف سنی با شخصیت شهید سید ابراهیم رئیسی، از زمان کودکی تا شهادت ایشان را به تصویر کشیده است. این کتاب در ۲۲ صفحه و قطع خشتی تصویرگری و روانه بازار کتاب شده است. مجموعه قرارگاه فرهنگی سنگر کتاب از سال ۹۷ به‌طور غیررسمی و از سال ۹۸ به ‌طور رسمی با شعار «کار جهادی کف میدان در حوزه کتاب و کتاب‌خوانی» و با هدف گسترش فرهنگ مطالعه در سراسر کشور کار خود را با تعدادی از جوانان و نوجوانان فعال و دغدغه‌مند آغاز کرده است. آغاز فعالیت این قرارگاه از خراسان شمالی و شهرستان بجنورد بوده است.

***

فروش 1.9 میلیون دلاری نقاشی هری پاتر

طراحی نخستین جلد کتاب از مجموعه‌های هری پاتر در حراجی ساتبی در نیویورک 1.9 میلیون دلار (1.5 میلیون پوند) فروخته شد.

بنا بر این گزارش، حراجی ساتبی اعلام کرد این نقاشی با ارزش‌ترین کالای مرتبط با مجموعه «هری پاتر» است که تا به حال در این حراجی فروخته شده است. 

پیش از این نسخه اول کتاب «هری پاتر و سنگ جادو» رکورددار بالاترین قیمت ثبت‌شده برای یک آیتم از این مجموعه فانتزی بود که دسامبر ۲۰۲۱ در حراجی هریتیج در دالاس به قیمت ۴۲۱ هزار دلار فروخته شده بود. این نقاشی آبرنگ نخستین‌بار سال ۲۰۰۱ در حراجی‌ای در ساتبیز لندن عرضه شد، زمانی که تنها 4 کتاب اول از این مجموعه منتشر شده بود و در نهایت به قیمت ۸۵۷۵۰ پوند فروخته شد.

این نقاشی از «توماس تیلور» ۲۳ ساله روی جلد نسخه اولیه کتاب «هری پاتر و سنگ جادو» در سال ۱۹۹۷ چاپ شد و تیلور در این نقاشی از آبرنگ‌های غلیظ روی کاغذ آبرنگ فشرده سرد استفاده کرد و با مداد کاریسمای سیاه، نقاشی جلد این کتاب را طراحی کرد.

***

«ایزابل هوپر» جایزه لومیر فرانسه را دریافت می‌کند

«ایزابل هوپر»، هنرپیشه فرانسوی در جشنواره لومیر در لیون با دریافت جایزه معتبر لومیر به خاطر نقش چشمگیر در سینما تجلیل خواهد شد.

این بازیگر که به نماد بازیگری سینمای فرانسه بدل شده است، جایزه معتبر لومیر را در شانزدهمین دوره آن در حالی دریافت می‌کند که مراسم اهدای آن در ماه اکتبر در شهر لیون برگزار خواهد شد.

انستیتو لومیر که بر جشنواره نظارت دارد، درباره ستاره فیلم‌های سینمایی «او»،  «۸ زن» و «پیانو» گفت: «کارنامه او بخش عظیمی از تاریخ سینمای معاصر را در بر می‌گیرد». این موسسه تنها نمونه‌ای از بیش از ۱۵۵ عنوان بازیگری هوپر را ارائه کرد که شامل همکاری با اسطوره‌های کارگردانی فرانسوی مانند کلود شابرول، کلر دنیس، فرانسوا اوزون و برتراند تاورنیه و همچنین فیلمسازان بین‌المللی از جمله میشائل هانکه، پل ورهوفن و هونگ سانگ می‌شود.

هوپر سال ۲۰۰۵ جایزه شیر طلایی ویژه ونیز را به خاطر نقش اصلی‌اش در فیلم «گابریل» دریافت کرد. وی سال ۲۰۱۷ نخستین نامزدی اسکار خود را برای بازی در نقش قربانی تجاوز جنسی در فیلم «Elle» (او) ساخته «پل ورهوون» دریافت کرد؛ نقشی که جایزه گلدن‌گلوب و جایزه اسپریت را برای وی به ارمغان آورد. سال ۲۰۲۲، جشنواره فیلم برلین نیز از این بازیگر ۷۱ ساله با اعطای خرس طلایی افتخاری تجلیل کرد.

سجاد رضایی: در سینمای جهان، سابقه فیلم‌هایی که مستقیما به موضوع انتخابات پرداخته‌اند و جایگاه جدی‌تری داشته‌اند، به دوران جنگ سرد بازمی‌گردد. یکی از معروف‌ترین این فیلم‌ها، «کاندیدای منچوری» به کارگردانی جان فرانکنهایمر با بازی ستارگانی چون فرانک سیناترا، لارنس هاروی و جنت لی است.

این فیلم سال 2004 توسط جاناتان دمی بازسازی شد و دنزل واشنگتن در آن نقش‌آفرینی کرد، همچنین فیلم «بهترین مرد» به کارگردانی فرانکلین جی. شافنر سال 1964 نیز به موضوع انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا اشاره داشت. این سنت در سینمای آمریکا تا امروز ادامه دارد و از آخرین نمونه‌های آن می‌توان به فیلم «جنگ داخلی» اشاره کرد که خطر فروپاشی آمریکا در صورت اختلال در نهاد انتخابات را به تصویر می‌کشد. 

شاید یکی از جدی‌ترین تولیدات هم مربوط به فیلم «همه مردان رئیس جمهور» باشد.‌ داستان این فیلم بر اساس یک ماجرای واقعی نوشته شده ‌است؛ ماجرایی که ۱۷ ژوئن ۱۹۷۲ میلادی در دوره ریاست‌جمهوری ریچارد نیکسون از ستاد فرماندهی دموکرات‌ها در واشنگتن با دستگیری 5 سارق با وسایل مدرن استراق سمع آغاز می‌شود و با ورود باب وودوارد (رابرت ردفورد) گزارشگر تازه‌کار واشنگتن‌پست و کارل برنستاین (داستین هافمن) گزارشگر پرانرژی و پیگیر روزنامه وارد مرحله تازه‌ای می‌شود.

* سینمای ایران

ورود تصویر انتخابات به قاب سینمای ایران خیلی قدیمی نیست، طبیعتا پیش از انقلاب هیچ فیلمی در این باره ساخته نشده بود و در دهه اول پس از انقلاب نیز آثار دفاع مقدسی بیش از هر چیز دیگری مشتری داشت.

آثار سیاسی سینما در نهایت از نیمه‌های دهه ۷۰ پررنگ شد و سال ۷۹ رکورد بی‌سابقه‌ای زد اما با شروع دهه ۸۰ تب این نوع فیلمسازی فروکش کرد و تنها می‌توان از فیلم «زادبوم» نام برد که توسط ابوالحسن داوودی در سال ۱۳۸۷ کارگردانی شد. این فیلم به دلیل تفاسیر نمادین از آن، نمایشش به تعویق افتاد و در نهایت پس از ۶ سال مجوز اکران دریافت کرد. در دهه ۹۰، موضوع انتخابات مجددا وارد برخی فیلم‌های سینمایی ایران شد که احتمالا پاسخی به انتخابات سال ۸۸ بود.

* آثار دهه 80

سال ۷۹ از این جهت عجیب بود که همزمان 5 فیلم با موضوع انتخابات یا در اشاره به آن ساخته شد.

«آقای رئیس‌جمهور» به کارگردانی ابوالقاسم طالبی سال 1379 ساخته شد. این‌ فیلم که بعد از 19 سال توقیف سال 1398 در تلویزیون پخش شد، روایتی از خبرنگاری است که مدیرمسؤول روزنامه‌اش کاندیدای ریاست‌جمهوری می‌شود.

این فیلم به طور مستقیم به انتخابات ریاست‌جمهوری ایران اشاره دارد.

«زیر پوست شهر» به کارگردانی رخشان بنی‌اعتماد هم در همان سال ساخته شد. این فیلم داستان خانواده‌ای در تهران را روایت می‌کند که با مشکلات مالی و اجتماعی روبه‌رو هستند. در این میان، یکی از اعضای خانواده که کارگر است، تصمیم می‌گیرد در انتخابات شوراها شرکت کند. فیلم به بررسی تاثیر انتخابات بر زندگی روزمره مردم و تنش‌های ناشی از آن می‌پردازد.

تهمینه میلانی هم «نیمه پنهان» را در همان سال ساخت،. موضوع فیلم درباره فرشته (نیکی کریمی) است که در آستانه رسیدگی همسرش خسرو (آتیلا پسیانی) در مقام نماینده ریاست‌جمهوری به پرونده قضایی یک زن محکوم به اعدام، دفترچه خاطراتش را به او می‌دهد.

«اعتراض» مسعود کیمیایی نیز حال و هوای انتخاباتی داشت و بحث‌های جوانان را درباره انتخابات به تصویر می‌کشید.

روایت فیلم «پارتی» سامان مقدم نیز با انتخابات مجلس گره می‌خورد. این فیلم داستان چند جوان را روایت می‌کند که درگیر ماجراهای مختلفی هستند. از جایی به بعد، روایت فیلم با انتخابات مجلس گره می‌خورد و نشان می‌دهد چگونه انتخابات بر زندگی و تصمیمات این جوانان تاثیر می‌گذارد.

* آثار دهه 90

دهه ۹۰ با بروز اتفاقات سیاسی جدید در اواخر دهه 80، دوره‌ای متفاوت برای تولید این نوع فیلم‌ها رقم خورد.

سال ۹۰، ابوالقاسم طالبی «قلاده‌های طلا» و ابراهیم حاتمی‌کیا «گزارش یک جشن» را ساختند که اشاره‌ای نمادین و غیرمستقیم به انتخابات سال 88 داشت.

«قلاده‌های طلا» داستان حوادث پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۸ است. فیلم به بررسی تلاش‌های نیروهای امنیتی برای کنترل اوضاع و جلوگیری از بی‌ثباتی در کشور می‌پردازد.

سال بعد، محسن امیریوسفی «آشغال‌های دوست‌داشتنی» را ساخت که به حوادث پس از انتخابات سال ۸۸ اشاره می‌کرد؛ روایتی خلاف واقع که مخالفان بسیاری داشت.

«گزارش یک جشن» تاکنون اکران نشده اما «آشغال‌های دوست‌داشتنی» پس از ۶ سال به نمایش درآمد.

در همان سال، مهدی کرم‌پور «پل چوبی» را در واکنش به انتخابات سال ۸۸ ساخت. این فیلم داستان چند جوان را روایت می‌کند که درگیر مسائل سیاسی - اجتماعی مختلفی هستند. فیلم به تاثیر انتخابات بر زندگی این جوانان و تصمیمات‌شان اشاره دارد.

سیدمسعود اطیابی هم «ماه‌گرفتگی» را درباره انتخابات سال ۸۸ ساخت که هنوز اکران نشده است.

* محور، اصل انتخابات

سال ۹۳، مسعود جعفری‌جوزانی در «ایران‌برگر» به موضوع انتخابات شوراها در یک دهکده خیالی پرداخت که نمادی از جامعه ایران بود؛ فیلمی طنز که به کشمکش‌های انتخاباتی و شور و حرارت یک اتفاق اشاره داشت.

یکی از آخرین فیلم‌های سینمای ایران با موضوع انتخابات تا به امروز «مارموز» به کارگردانی کمال تبریزی است که به شکلی نمادین به این موضوع پرداخته است.

داستان فیلم درباره مردی به نام قدرت (حامد بهداد) است که طی عملی خودسرانه به قهرمان شهر تبدیل می‌شود. او که سودای رسیدن به قدرت و سخنرانی در مجلس را دارد، با اتفاقات گوناگونی مواجه می‌شود که سرنوشت او را تغییر می‌دهد.

* نسبت سینما و انتخابات کجاست؟

انتخابات موضوعی است که به دلیل ارتباط مستقیم با زندگی روزمره مردم و دغدغه‌های‌شان، ظرفیت دراماتیک بالایی دارد و می‌تواند به راحتی با مخاطب عام ارتباط برقرار کند. اما فیلم‌های انتخاباتی فقط برای سرگرمی ساخته نمی‌شوند و بسیاری اوقات هدف آنها تأثیرگذاری بر رای و تصمیم مردم است. مثلا در هندوستان، فیلم‌های سینمایی قبل از انتخابات تلاش می‌کنند ذهن مردم را به نفع حزب بهاراتیا جاناتا و نارندرا مودی قالب‌دهی کنند.

در آمریکا نیز از زمان ورود ترامپ به کاخ سفید، فیلم‌هایی علیه او تولید شده‌اند تا جلوی رای آوردنش برای دوره بعد را بگیرند.

در ایران نیز فیلم‌هایی که به کلیت فرآیند انتخابات پرداخته‌اند نه انتخاب یک شخص یا جریان خاص، شامل «پارتی» و «ایران‌برگر» هستند. برخی فیلم‌ها نیز مستقیما جناح خاصی را انتخاب کرده‌اند، مانند «زیر پوست شهر» و «اعتراض».

با این حال، فیلم‌های ایرانی عمدتا پساانتخاباتی بوده‌اند و کمتر پیش آمده که پیشاپیش به استقبال این فرآیند بروند. نقش و تأثیر سینمای ایران بر انتخابات بیشتر به واکنش‌های فیلمسازان یا چهره‌های مشهور دیگر در شب انتخابات محدود شده است. بیشترین واکنش‌ها به ۲ دوره انتخابات ریاست‌جمهوری سال‌های ۷۶ و ۸۸ بوده است.

فیلم‌های اعتراض، زیر پوست شهر، نیمه پنهان و آقای رئیس‌جمهور به انتخابات سال ۷۶ واکنش نشان دادند و آشغال‌های دوست‌داشتنی، پل چوبی، عصبانی نیستم، قلاده‌های طلا و ماه‌گرفتگی مخاطب را به انتخابات سال ۸۸ ارجاع داده‌اند.

گروه فرهنگ و هنر: همایون خرم نوازنده نامدار ویلون، موسیقی‌دان، آهنگساز و عضو شورای عالی خانه موسیقی محسوب می‌شود که در میان دوستداران این هنر به جهت ساخت ملودی ترانه‌های «تو ‌ای پری کجایی» و «امشب در سر شوری دارم» شناخته شده ‌است. خرم را می‌توان همچنین از پیشگامان رونق و شکوفایی رادیو در دهه‌های ۳۰ و ۴۰ خورشیدی دانست که تلاش‌ وافری برای پیشرفت و پرورش نسل جدید موسیقی ایران انجام داد.

همایون خرم در واقع بخشی از حافظه تاریخی موسیقی ایران را با خلق آثاری همچون «تو ‌ای پری کجایی»، «رسوای زمانه منم»، «امشب در سر شوری دارم»، «مینای شکسته»، «غوغای ستارگان»، «بگذر از کوی ما»، «پیک سحری» و «طاقتم ده» رقم ‌زده است. او از جمله ملودی‌پردازان شاخص و ماندگار تاریخ موسیقی ایران به شمار می‌رود و یکی از رموز ماندگاری این آثار، غنای ملودیک و ارزش موزیکالیته و قدرت ملودی‌ها محسوب می‌شود. از فعالیت‌های دیگر همایون خرم می‌توان به سخنرانی درباره موسیقی ایرانی در مراکز هنری و فرهنگی ایران، اروپا و آمریکا مانند دانشگاه UCLA، دانشگاه گیلان، دانشگاه پزشکی شیراز درباره ابوالحسن صبا و موسیقی ایرانی، انجمن موسیقی فارس درباره ابوالحسن صبا، دانشگاه علامه طباطبایی درباره مقامات موسیقی ایرانی، فرهنگسرای ارسباران درباره علی‌نقی وزیری و دانشگاه صنعتی اصفهان درباره مشخصات موسیقی ایرانی اشاره کرد.

خرم از نوابغ موسیقی ایران‌زمین 9 تیر ۱۳۰۹ در بوشهر متولد شد. مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از مقام‌های موسیقی ایرانی به دستگاه همایون علاقه‌ای وافر داشت. به همین دلیل هم نام همایون را برای فرزند خود انتخاب کرد. خرم از همان ابتدای زندگی، بسیار مورد توجه والدین قرار گرفت به طوری که وی می‌گوید: «من تربیت و موفقیت خود را مدیون مادرم هستم که همیشه مرا به سوی هنر هدایت کرد و پیوسته مشوق من در امر تحصیل بود. مادرم علاقه وافری به موسیقی داشت. مدتی نزد مرتضی‌خان نی‌داوود تار مشق کرده بود و برای اینکه ذوق ما را تحریک کند، هر روز با نوای موسیقی که از صفحات گرامافون شنیده می‌شد، ما را سر گرم می‌کرد».

همایون خرم 3 سال نزد صبا به فراگیری فن نواختن ویلون مشغول شد و چنان در نواختن این ساز پیشرفت کرد که بنا بر پیشنهاد ابوالحسن صبا در امتحان نوازندگی رادیو شرکت و به عنوان نوازنده ۱۴ ساله چندین بار در رادیو نوازندگی کرد. وی که در این مدت موسیقی را به طور تجربی و غیرآکادمیک فرا گرفته بود، از خط نت موسیقی اطلاعی نداشت، از این رو برای اینکه بتواند از آثار دیگران آگاهی یابد و در آینده هم خود آهنگ بسازد، ندانستن نت، نقص بزرگی برای وی به شمار می‌رفت، از این رو کتاب‌های علی‌نقی وزیری را تهیه کرد و خود به مطالعه آنها پرداخت و بعدها ۲ جلد کتاب روح‌الله خالقی را خواند و سپس زمانی که به خدمت نظام مشغول بود، در دانشکده افسری با شخصی به نام سروان حسینی که از فارغ‌التحصیلان هنرستان عالی موسیقی بود، آشنا شد و نزد وی مبانی علم هماهنگی و کنترپوآن را فرا گرفت.

این هنرمند تحصیلات عمومی خود را در مدارس گوناگون گذراند و به هنرسرای عالی رفت و موفق به دریافت مدرک لیسانس در رشته مهندسی برق شد. وی از ۱۳۳۳ به طور رسمی به عنوان نوازنده به استخدام رادیو درآمد که ابتدا در ارکستر مرحوم علی‌محمد خادم‌میثاق به کار پرداخت و آهنگ‌هایی را هم برای این ارکستر ‌ساخت و اجرا ‌کرد تا اینکه سال ۱۳۳۵ به رهبری شماره ۲ منصوب شد. این ارکستر با 8 خواننده کار می‌کرد که ۴ خواننده با حبیب‌الله بدیعی و ۴ خواننده با همایون خرم برنامه اجرا می‌کردند.

کتاب «غوغای ستارگان» مهم‌ترین اثر مکتوبی است که به بیان خاطرات همایون خرم پرداخته و از جمله آثار ارزشمند و ماندگار در حوزه ادبیات و موسیقی به شمار می‌رود. در مقدمه کتاب، خرم به نکته‌ای جالب توجه اشاره می‌کند، آنجا که یکی از دلایل نوشتن خاطرات را اینگونه توضیح می‌دهد: «موردی که مرا بیشتر به این کار ترغیب کرد، این بود که از هنرمندان و دوستان عزیز هم‌دوره خودم که همگی از افراد شاخص و تاثیرگذار در موسیقی ایرانی بودند، نظیر مهدی خالدی (که البته مقدم بر همه ما بودند)، علی تجویدی، حبیب‌الله بدیعی، پرویز یاحقی، جواد معروفی، جلیل شهناز و فرهنگ شریف که عمرشان دراز باد، هیچ یک خاطرات هنری خود را منتشر نکردند که اگر نوشته بودند چه گنجینه‌ای امروز در اختیار بود». نظر خرم از این منظر قابل اعتناست، چرا که شاید اگر به قول وی چهره‌هایی چون صبا و وزیری و دیگر اساتید بزرگ، خاطرات و نوشته‌هایی از خود باقی می‌گذاشتند، همانند کاری که خالقی کرد، اطلاعات و آگاهی‌های ما درباره تاریخ موسیقی معاصر افزون‌تر از این بود که اکنون هست و این امر سبب می‌شد درک و دریافت دقیق‌تری از تحولات و برخی رخدادهای پیش آمده در موسیقی داشته باشیم.

استاد موسیقی ایرانی و خالق نغمه‌های ماندگار ۲۸ دی ۱۳۹۱ در 82 سالگی به علت بیماری سرطان ریه در بیمارستان دی دار فانی را وداع گفت و عرصه موسیقی را پر از غم و اندوه کرد.

گروه فرهنگ و هنر: جشنواره تئاتر فجر طی این سال‌ها دبیران گوناگونی را تجربه کرده است؛ برخی از آنان مدیریت مرکز هنرهای نمایشی را برعهده داشته‌اند، برخی بیشتر به عنوان کارگردان شناخته می‌شدند و تعدادی نیز به عنوان چهره‌ای دانشگاهی، این مسؤولیت را برعهده گرفته‌اند.

این جشنواره همان‌گونه که از نامش پیداست، از جمله رویدادهایی است که با انگیزه پیروزی انقلاب اسلامی در دهه ۶۰ راه‌اندازی و نخستین دوره آن سال ۱۳۶۱ برگزار شد.

در آن مقطع، دبیری جشنواره برعهده مدیر کل هنرهای نمایشی بود و از آنجا که در نخستین دوره این جشنواره طاها عبدخدایی این مسؤولیت را برعهده داشت، دبیری جشنواره تئاتر فجر نیز به او سپرده شد. او از سال ۶۱ این مسؤولیت را برعهده داشت و تا ۵ دوره به صورت پیاپی، دبیر جشنواره تئاتر فجر باقی ماند؛ جشنواره‌هایی که متناسب با شرایط آن دوره و با رویکردی عموما انقلابی و به صورت ملی برگزار می‌شد.

با حضور علی منتظری به عنوان مدیری که بعد از عبدخدایی سکان‌دار مرکز هنرهای نمایشی شد، طبیعتا مسؤولیت دبیری جشنواره تئاتر فجر نیز برعهده او گذاشته شد تا او نیز همچون مدیر پیشین، به مدت ۵ سال در این جایگاه قرار بگیرد.

به این ترتیب جشنواره تئاتر فجر طی یک دهه 2 مدیر تجربه کرد که هر ۲ مدیران وقت مرکز هنرهای نمایشی بودند.

جشنواره تئاتر فجر در دومین دهه برگزاری خود شاهد حضور دبیرانی چون حسین جعفری، حسین فرخی، محمود عزیزی، رحیم نجفی برزگر، حسین سلیمی و مجید شریف‌خدایی بود.

به این ترتیب، دوره یازدهم جشنواره با دبیری حسین جعفری در سال ۱۳۷۱ برپا شد که به مدت یک دوره این مسؤولیت را برعهده گرفت. حسین فرخی به مدت ۲ دوره یعنی دوره دوازدهم و سیزدهم، محمود عزیزی به عنوان دبیر دوره چهاردهم و رحیم نجفی‌برزگر به عنوان دبیر دوره پانزدهم هر یک یک دوره، بر صندلی دبیری جشنواره تئاتر فجر تکیه زدند.

با روی کار آمدن دولت اصلاحات حسین سلیمی که نخستین مدیر تئاتر در آن مقطع زمانی است، به مدت ۲ دوره دبیری جشنواره فجر را نیز همزمان با مدیریت مرکز هنرهای نمایشی برعهده گرفت. او در سال‌های ۷۶ و ۷۷ دبیری جشنواره را عهده‌دار بود.

پس از او مجید شریف‌خدایی، دیگر مدیر این مرکز همزمان با این مسؤولیت دبیری جشنواره فجر را نیز بر عهده داشت که این مسؤولیت به مدت ۵ سال بر دوش او باقی ماند و جشنواره تئاتر فجر در آن مقطع، پررونق‌ترین دوره‌های خود را در آن بازه زمانی تجربه کرد.

شریف‌خدایی از دوره هجدهم تا بیست‌ودوم جشنواره، در جایگاه دبیری آن باقی ماند اما با رفتن او از مرکز هنرهای نمایشی و استقرار خسرو نشان به عنوان مدیر بعدی این مرکز (که بعدها به اداره کل تبدیل شد) فرهاد مهندس‌پور به عنوان دبیر بیست‌وسومین دوره حکم گرفت. هر چند پیش از او جشنواره به صورت رقابتی برگزار می‌شد، مهندس‌پور، جشنواره بیست‌وسوم را به صورت غیررقابتی برپا کرد.

حسین مسافرآستانه، سعید کشن‌فلاح، مجید سرسنگی، حسین پارسایی، محمد حیدری و رحمت امینی دیگر دبیرانی بودند که برگزاری دوره‌های بعد این جشنواره را برعهده گرفتند.

جشنواره بیست و چهارم با دبیری حسین مسافرآستانه، جشنواره بیست و پنجم با دبیری سعید کشن‌فلاح، جشنواره بیست‌وششم با دبیری مجید سرسنگی و جشنواره بیست‌وهفتم با دبیری حسین مسافرآستانه برگزار شدند و برگزاری جشنواره بیست‌وهشتم در سال ۸۸ به حسین پارسایی، مدیر کل وقت هنرهای نمایشی سپرده شد.

محمد حیدری سال ۸۹ دبیری بیست‌ونهمین دوره جشنواره را برعهده گرفت و جشنواره سی‌ام نیز با دبیری رحمت امینی در سال ۱۳۹۰ برگزار شد.

دوره سی‌ویکم جشنواره تئاتر فجر با دبیری سعید کشن‌فلاح برپا شد که برای دومین بار با فاصله‌ای چند ساله این مسؤولیت را سال ۹۱ برعهده گرفت.

برای جشنواره سی و دوم ابتدا اسماعیل عالیزاد حکم گرفت اما مدت کوتاهی پیش از برگزاری جشنواره، از انجام این مسؤولیت کناره‌گیری کرد و قادر آشنا، مدیر وقت اداره کل هنرهای نمایشی، خود دبیری آن دوره را برعهده گرفت.

سی‌وسومین دوره جشنواره تئاتر فجر در سال ۱۳۹۳ خورشیدی برگزار شد و نام اردشیر صالح‌پور را به عنوان هفدهمین دبیر جشنواره تئاتر فجر مطرح کرد.

اما جشنواره سی‌وچهارم سال ۱۳۹۴ دبیری چون سعید اسدی را تجربه کرد که دبیری جشنواره سی‌وپنجم نیز به او سپرده شد.

سال ۱۳۹۶ در سی‌وششمین دوره جشنواره، نام فرهاد مهندس‌پور برای دومین بار مطرح شد و او بعد از ۱۳ سال بار دیگر دبیری جشنواره را برای دومین بار بر عهده گرفت.

جشنواره‌های سی‌وهفتم و سی‌وهشتم هر دو با دبیری نادر برهانی‌مرند برگزار شدند. چهره‌ای که بیشتر به عنوان نمایشنامه‌نویس و کارگردان شناخته می‌شد و سال ۹۸ یکی از پرچالش‌ترین دوره‌های جشنواره را برگزار کرد.

مسؤولیت جشنواره‌های سی‌ونهم و چهلم که به ترتیب در سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ در دوران همه‌گیری کرونا برگزار شدند، به حسین مسافرآستانه سپرده شد. سی‌ونهمین دوره این جشنواره به دلیل همه‌گیری این ویروس، به صورت غیرحضوری برگزار شد.

سال ۱۴۰۱ و زمانی که جشنواره تئاتر فجر به چهارمین دهه زندگی خود رسید، کورش زارعی به عنوان دبیر دوره چهل‌ویکم، این مسؤولیت را برعهده گرفت و سال بعد از آن مهدی حامدسقایان دیگر چهره دانشگاهی بود که به عنوان دبیر چهل‌ودومین دوره جشنواره، عهده‌دار این مسؤولیت شد.

اکنون خیرالله تقیانی‌پور که بیشتر به عنوان کارگردان شناخته می‌شود، به عنوان دبیر جشنواره چهل‌وسوم و در شرایطی که در یکی ‌دو ماه آینده با تغییر بدنه دولت رو به رو می‌شویم، حکم دبیری گرفته است.