پخش سریال «بزم آخر» در ایام محرم

مینی‌سریال «بزم آخر» به کارگردانی سجاد شهریاری و تهیه‌کنندگی جمال گلی با موضوع تعزیه‌خوانی روی آنتن می‌رود. «بزم آخر» روایتگر زندگی دختری به نام رضوان است که در رشته تئاتر تحصیلکرده و برای نگارش پایان‌نامه‌اش درباره نمایش‌های آیینی و بویژه تعزیه تحقیق می‌کند و در همین حین متوجه موضوعاتی درباره خانواده‌اش می‌شود. آتیلا پسیانی، امید روحانی، انوشیروان ارجمند، امیرحسین رستمی، کامران تفتی، علیرام نورایی و الهام چرخنده از بازیگران این مجموعه هستند. پخش مینی‌سریال «بزم آخر» یکشنبه تا پنجشنبه حوالی ساعت ۱۶:۲۰ و بازپخش آن ۱:۳۰ بامداد روز بعد خواهد بود.

***

«سیاه سنگ» در مسیر آکادمی اسکار

فیلم کوتاه «سیاه سنگ» به کارگردانی سامان لطفیان و تهیه‌کنندگی سید مازیار هاشمی، جایزه ویژه بیست‌ویکمین دوره جشنواره فیلم کوتاه «IN THE PALACE» بلغارستان را به ‌دست‌آورد. پس از کسب جایزه ویژه هیات داوران از فستیوال بلغارستان، همچنین جایزه بهترین فیلم از نگاه مخاطبان فستیوال کلرمون فران فرانسه، این دومین جایزه اسکار کوالیفای برای فیلم «سیاه سنگ» است. سجاد افشاریان، نصرالله رادش، مهدی میامی و ماه‌منیر بیطاری گروه بازیگران این فیلم را تشکیل داده‌اند.

***

«ترور» مهدی پاکدل روی صحنه تئاتر

مهدی پاکدل، بازیگر سینما و تلویزیون، بعد از سال‌ها روی صحنه تئاتر می‌رود. او که آخرین بار با نمایش «مادر» (۱۳۹۸) در یک تئاتر ایفای نقش کرده بود، این روزها پس از ۵ سال در حال تمرین برای اجرای نمایشی به نام «ترور» است. «ترور» یک درام دادگاهی است که فردیناند فون شیراخ، وکیل و نویسنده آلمانی آن را نوشته است. این نمایش تعاملی که تماشاگران هم در اجرای آن نقش دارند، پیش از این در بسیاری از کشورهای جهان روی صحنه رفته و منتقدان زیادی آن را تحسین کرده‌اند. این نمایش را ابراهیم امینی کارگردانی می‌کند که بیشتر با نگارش فیلمنامه‌های سینمایی شناخته می‌شود و به‌تازگی فیلمبرداری نخستین فیلم بلند خود با نام «چشم بادومی» را به پایان برده است. تمرین‌های «ترور» با حضور مهدی پاکدل و دیگر بازیگران آن از مدتی پیش در تهران آغاز شده و به‌زودی روی صحنه می‌رود.

***

نمایش عشق مردم به اهل بیت(ع) در «سبز سرخ»

در پنجمین شب از شب‌های محرم و برگزاری نمایشگاه عکس‌های عاشورایی، ۲۹ قاب از عکس‌های عاشورایی علی کریمی‌رستگار، پیشکسوت مشهدی از سوی موسسه فرهنگی آرتونیست به نمایش گذاشته شد. «سبز سرخ» حکایتی از روایت عاشقانه عکاسان کشور است که همگام با عزاداران حسینی هر شب توسط موسسه فرهنگی، هنری و رسانه‌ای آرتونیست به نمایش گذاشته می‌شود. علی کریمی‌رستگار در این نمایشگاه سعی دارد عشق و ارادت خالصانه مردم به اهل بیت (ع) را با نگاهی موجز و اثرگذار برای علاقه‌مندان به هنر عکاسی به تصویر بکشد. در روزهای گذشته آثار عکاسی هادی دهقان‌پور، داوود کهن‌ترابی، رضا رادپور و احمدرضا کریمی از هنرمندان عکاس در قالب نمایشگاه انفرادی به نمایش درآمد.

***

داوران جشنواره فیلم ونیز ۲۰۲۴ معرفی شدند

ایزایل هوپر، بازیگر فرانسوی که ریاست هیات داوران جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز ۲۰۲۴ را بر عهده دارد، در کنار گروهی که بیشتر متشکل از کارگردان‌های برجسته هستند، به انتخاب برترین‌ها می‌پردازد. کارگردان‌هایی که برای انجام این کار انتخاب شده‌اند عبارتند از: جیمز گری کارگردان آمریکایی سازنده «به سوی ستارگان» با بازی برد پیت که ۴ نامزدی نخل طلا در کارنامه دارد، اندرو هیگ کارگردان و فیلمنامه‌نویس انگلیسی سازنده «همه ما غریبه‌ها»، آگنیشکا هالند کارگردان لهستانی سازنده «مرز سبز»، کلبر مندونسا فیلو کارگردان و فیلمنامه‌نویس پرتغالی سازنده «باکورا»، عبدالرحمان سیساکو کارگردان موریتانیایی سازنده «باماکو»، جوزپه تورناتوره کارگردان ایتالیایی برنده اسکار ۱۹۸۸ برای «سینما پارادیزو» و یولیا فون هاینس کارگردان آلمانی سازنده «گنج». این گروه با همراهی ژانگ زییی، بازیگر فیلم‌های «خاطرات یک گیشا» و «ببر خیزان، اژدهای پنهان» به انتخاب بهترین فیلم‌های امسال می‌پردازد. وظیفه هیات داوران علاوه بر معرفی برنده شیر طلایی برای بهترین فیلم، این است که برنده جایزه شیر نقره‌ای هیات داوران، شیر نقره‌ای بهترین کارگردانی، کوپا ولپی بهترین بازیگر زن، کوپا ولپی بهترین بازیگر مرد، جایزه ویژه هیات داوران را نیز انتخاب کند و جایزه بهترین فیلمنامه و جایزه مارچلو ماسترویانی برای بازیگر جوان را اهدا کند. جشنواره ونیز هشتادویکم هنوز برنامه کامل امسال را اعلام نکرده اما هفته پیش روشن شد که دنباله «بیتل جویس» تیم برتون، فیلم افتتاحیه امسال است. هشتادویکمین جشنواره فیلم ونیز از ۲۸ آگوست تا ۷ سپتامبر (۷ تا ۱۷ شهریور) برگزار می‌شود.

***

سی‌‌وچهارمین شماره مجله ادبی «چامه» منتشر شد

سی‌وچهارمین شماره مجله ادبی «چامه» ویژه زندگی و آثار محمدرضا عبدالملکیان به‌تازگی منتشر شده و روی پیشخوان مطبوعات آمده است. این شماره با شعرها و داستان‌هایی از شاعران و نویسندگان امروز ایران و جهان به ‌تازگی در ۱۶۴ صفحه منتشر شده است. این شماره در چهار بخش داستان، شعر، گپ و ترجمه انتشار یافته است. سرپرستی داستان را محمدجواد جزینی و دبیری بخش شعر زمان را ضیاالدین خالقی بر عهده دارند. در بخش شعر زمان نیز شعر شاعرانی از جمله کریم رجب‌زاده، حنیف خورشیدی، حبیب پیام، فرامرز محمدی‌پور، آرش عندلیب، حسن فرخی، حسین فرخی، احمد قربانزاده، شهین راکی، رحیم پاک‌نژاد، کاظم رستمی، تقی جهانبخشی، رحیم خادمی و مرضیه آرامش منتشر شده است.

گروه فرهنگ و هنر: حـماسه بزرگ عـاشورا و قیام جـاودانه حضرت سیدالشهدا(ع)، از چنان جایگاه و منزلتی برخوردار است که اندیشه حقیقت‌جوی آدمی را در هر گوشه جهان به تأمل و تفکر فرا می‌خواند. اگر چه بیش از هـزار سال از آن رخداد سرنوشت‌ساز می‌گذرد اما عمق و غنای آن به گونه‌ای است که هرگاه کسی به اندیشه و تعمق پیرامون آن بـپردازد، باز هم به نکته‌ای تـازه و در خـور دست می‌یابد. براستی راز این تازگی و ماندگاری در چیست؟ حقیقت آن است که این حرکت بزرگ ریشه در باورهای آرمانی و فطرت پاک انسانی دارد و همین امر سبب شده است شاعران و سخنوران حق‌جو در طول تاریخ به دور از هرگونه چشمداشت و توقع، زبان به وصف این حماسه بزرگ و پدیدآورندگان آن بگشایند. در ادبیات ما نیز این حرکت بزرگ از نـظرگاه شاعران اخلاق‌گرا و متعهد دور نمانده و از نیمه دوم قرن چهارم به عنوان طرحی نو (شعر عاشورا) در ادب فارسی به ظهور رسیده است. 

هر سال با پیدایش هلال محرم، در دل همه آزادمردمان جهان بویژه شیعیان شور و غوغایی برپا می‌شود. هلال محرم با خود سخن از حماسه‌ای دارد که پس از گذشت قرن‌ها وجدان عدالت‌جو و آزادی‌خـواه بـشر را به خویش می‌خواند. پس در حقیقت محرم ماه بازگشت به خویشتن است؛ خویشتنی که در غبار پلیدی‌ها گم شده و غفلت‌ها و خودبینی‌ها آن را از چشم ما دورتر می‌کند.

محرم این امکان را به ما می‌بـخشد کـه با تأمل و تفکر در فلسفه قیام حسین(ع) خویشتن خویش را دریابیم؛ خویشتنی که پاکی، عدالت، وفاداری، عشق، بندگی و در یک کلام انسانیت را می‌ستاید و ما اگر به حسین عشق می‌ورزیم و در برابر روح بلندش جبهه مـی‌ساییم، در حـقیقت وجـدان پاک خود را ستوده‌ایم.

تأکید و توجه حـضرات مـعصومان بـه پاسداشت و بزرگداشت نام و یاد حسین(ع) شاعران بسیاری را بر آن داشته است با سلاح قلم به حفظ ارزش‌های اصیل قیام حسینی و انتقال آن بـه نـسل‌های آینده همت گمارند. در حقیقت این گروه از شاعران سفیرانی هـستند کـه پیام سرخ عاشورا را با زبانی گرم و گیرا به گوش عصرها و نسل‌ها می‌رسانند.

عاشورا به سبب پیوند با باورها و فـرهنگ مـا از دیربـاز بخشی از ادبیات منظوم و منثور ما را به خود اختصاص داده است. ایرانـیان ارادتمند نیز همواره کوشیده‌اند تا زوایای گوناگون این قیام بزرگ را به تصویر کشیده و با خلق آثاری ارزشمند، محبت و ارادت خویش را بـه خـاندان رسـالت بیان کنند. شعر عاشورا با قدمتی هزار ساله، محصول این تفکر اسـت و تـلاش می‌کند به مدد اندیشه‌های بزرگی که در این حوزه قلم می‌زنند، مرزهای پختگی را تجربه کند.

یکی از مقوله‌های مهم شعر آیینی، شعر عاشورا و تـفاوت آن بـا شـعر عاشورایی است.

موضوع شعر عاشورا، مسائل مربوط به قیام الهی امام حسین(ع) و اخبار مـبتنی بـر شـهادت آن حضرت، از زمان حضرت آدم تا خاتم و حوادث مرتبط با این نهضت بی‌نظیر، از مکه تـا کـربلا و از کربلا تا مدینه و مکه است و همانند سایر انواع شعر سنتی در زبان فارسی سـبک‌های مـختلف، قالب‌های متنوع و اوزان متعدد عروضی دارد؛ علاوه بر این در قلمرو شعر نو و آزاد نیز آثاری ارزنده در مـوضوع کـربلا و عاشورا وجود دارد که از ضوابط خاص خود پیروی می‌کند.

در حقیقت شعر عاشورا بیشتر بـه جـنبه‌های عاطفی، احساسی، ماتمی و گاه حماسی نهضت حسینی اشاره دارد و جای مفاهیم ارزشی در آن تقریبا خالی است امـا شـعر عاشورایی که خود را به عنوان طرحی نو از شعر عاشورا متمایز می‌کند، در واقـع در پس انـدیشه مـتفکران و شاعرانی قرار دارد که صحنه‌های پرشور عاشورا را با مفاهیم ارزشی عظیمی که در پس هر کدام نـهفته اسـت، بـه تصویر کشیده‌اند.

بنابراین در تعریف شعر عاشورایی باید گفت شعر عاشورایی، به سروده‌هایی اطـلاق مـی‌شود که به حادثه عظیم عاشورای سال ٦١ هجری و رویدادهای پیوسته به آن می‌پردازد. در این گونه سروده‌ها، سوگ، حماسه، عـظمت، اخـلاق و ابعاد گوناگون این نهضت خونین تصویر و ترسیم می‌شود. پس فلسفه قیام حسین‌بـن عـلی(ع)، اهداف الهی نهضت عاشورا، فلسفه همراهی خـاندان امـام بـا ایشان، راز مهلت خواستن در شب عاشورا از سوی امام، اسـارت زنـان و فرزندان و سر افشاگری‌های زینب(س) و امام سجاد(ع) همگی در این حیطه شعری (شعر عاشورایی) امـکان بـیان و طرح می‌یابد.

پس از ورود اسلام بـه ایران حـاکمان سـنی‌مذهب، اقتدار سیاسی یافتند و حمایت بی‌دریغ آنان از خلفای اموی، باعث ایجاد فضای بسته سیاسی شد؛ فضایی که شـاعران شـیعه‌مذهب را به سکوت و خاموشی طولانی واداشـت و باعث شد سـابقه شـعر عاشورا در ۳ دهه آغازین هـجری در پرده‌‌ای از ابهام فرو رود اما آنچه مسلم است، اینکه با روی کار آمدن آل‌بویه (٤٤٧-٣٢٢ هـ ق) در ایران و ارادت خـاص این خـاندان شیعی‌مذهب به علی(ع) و فـرزندانش، کـفه حـکومت در ایران به نفع شـیعه سـنگین شد و با رواج اقتدار سـیاسی شـیعه، از نیمه دوم قرن چهارم، ادبیات عاشورا به عنوان فصلی تازه در ادب فارسی مطرح شد. آل‌بویه نـخستین‌بـار به برگزاری جشن عید غدیر و بـرپایی نـماز عید بـه هـمراه آذین‌بندی شهرها و خیابان‌ها اقدام کـرد و به طور رسمی ارادت خویش را به ساحت امیرالمومنین و فرزندانش نشان داد.

از دیگر اقدامات آنان برپایی مـراسم سـوگواری در رثای شهدای کربلا بود که در قـالب مـقتل‌خـوانی و مـرثیه‌سـرایی و تشکیل هیات‌های عـزاداری انجام می‌گرفت. روی هم رفته اقدامات این خاندان سبب شد شیعه در ایران جایگاه سیاسی و اجتماعی برتری یابد.

در اینکه شاعران عرب در سـرایش شـعر عـاشورا بـر فـارسی‌زبـانان پیشی گرفته‌اند، جای تردید نیست. بی‌گمان مرثیه‌سرایی در باب عاشورا با زبان عربی آغاز شده است و با توجه به این نکته که شعر با عرب هـمزادی و همراهی آشکاری دارد، آغاز سرایش نباید با فاصله چندانی پس از واقعه عاشورا باشد و حتی اگر رجزهای اصحاب را از نوع شعر عاشورایی بدانیم، شعر عاشورا با حادثه عاشورا دقیقا همزاد است. 

اما شعر عاشورا در ادبیات فارسی با اندک فاصله زمانی از پیدایش شعر دری به وجود آمد و شاید ابوالحسن مجدالدین‌کسایی نخستین شاعر فارسی‌زبـان شـیعی باشد که سوگ‌سروده  او در مـراثی حـضرت سیدالشهدا(ع) و اصحاب وفادار آن حضرت در پیشینه شعر مکتوب عاشورا به ثبت رسیده و از این روی او را آغازگر این حرکت در شعر مکتوب آیینی در زبان فارسی می‌دانند.

آنچه مسلم است اینکـه کسایی با سرودن قـصیده‌ای در رثـای شهدای کربلا با مطلع: «باد صبا در آمد، فردوس گشت صحرا/ آراست بوستان را، نیسان به فرش دیبا» نام خود را به عنوان نخستین سخن‌سرای عاشورایی در ادب فارسی به ثبت رسانده و پس از او شـاعران پرآوازه‌ای مانند بابا طاهر همدانی(قرن٥)، حکیم سنایی‌غزنوی و عطار نیشابوری (قرن٦)، مولانا جلال‌الدین بلخی (قرن٧)، سیف فرغانی (قرن٨٧ )، ابن یمین فریومدی، سلمان ساوجی و خواجوی کرمانی (قرن ٨)، حسام‌الدین خوسفی (قرن ٩)، اهـلی شـیرازی (قرن١٠٩) و بـابا فغانی‌شیرازی و وحشی بافقی(قرن١٠) اشعار و سوگ‌سروده‌هایی در ذکر مصائب اهل‌بیت(ع) بویژه درباره حادثه جانگداز عاشورا سروده‌اند کـه همگی در پیشینه ادب این سامان به یادگار مانده است.

اما در میان این خیل عظیم، چهره شمس‌الشعرا، محتشم کاشانی، شاعر بلندآوازه قرن دهـم چـهره‌ای یگانه است. ترکیب بند بی‌بدیل او که تا همیشه برتارک شعر عاشورا خواهد درخشید، انقلابی در عرصه ادبیات عاشورایی به وجود آورد و روح تازه‌ای به کالبد آن دمید؛ شعر عاشورا که دیرزمانی از تکرار مـضمون و مـحتوا و کـهنگی ساختار رنج می‌برد، با ظـهور مـحتشم بـار دیگر در کسوتی تازه قد برافراشت.

«باز این چه شورش است که در خلق عالم است/ باز این چه نـوحه و چـه عـزا و چه ماتم است/ باز این چه رستخیز عظیم اسـت کـز زمین/ بی‌نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است».

تـرکیب‌بند محتشم که گویا الهامی آسمانی برقلب زمینی شاعر است، از چنان اقـبال و تـوجهی بـرخوردار شد که تمام مجالس و محافل سوگواری سیدالشهدا(ع) با آن زینت یافت و بسیاری از شاعران و عـالمان را بـه پیروی و اسـتقبال از آن واداشت. مرثیه‌خوانان که مجالس روضه‌خوانی حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع) را گرمی و رونق مـی‌بخشیدند تـا سال ٩١٠ روضه‌الشهدا را با اشعار عربی توأم کرده، در حقیقت وقایع‌خوانی و مقتل‌گـویی مـی‌کردند و بـدین وسیله شور و حالی فراهم می‌آوردند، لکن زمانی که ترکیب‌بند برجسته حسان‌العجم مـولانا کـمال‌الدین، شمس‌الشعرا محتشم کاشانی جاودانه‌ترین سوگنامه تاریخ را فراهم کرد، نـه تـنها مـرثیه‌خوانان آن را به کار می‌گرفتند، بلکه مرثیه‌سازان در این قالب به سرودن مرثیه پرداختند و همچنان سرلوحه دفـتر مـراثی ادب فارسی است و سروده والای او هرگز مشمول گذشت روزگاران نشده است؛ یعنی مثل اصـل مـصیبت عـظیم و بی‌مانند حضرت سیدالشهدا(ع) به مرور دهور و سپری شدن سالیان، هیچ‌گاه کهنگی نپذیرفته و هـر روز در تـجدد و تـازگی بوده است. پس از محتشم کاشانی شاعران دیگر از جمله صائب تبریزی، واعـظ قـزوینی، بیدل دهلوی تا سخنوران توانای روزگار ما همگی با خلق آثاری باشکوه بر غنای ادب عاشورایی افـزوده‌اند.

شعر عاشورایی پس از سپری کردن تاریخ پرفراز و نشیب خود، تاریخی که از تمام جریان‌های سیاسی و اجتماعی این سامان متأثر است، با شتاب به سوی کمال راه مـی‌پیماید. شـاعران مؤمن و متعهد در هر دوره کوشیده‌اند به دنبال شناخت و تحلیل ارزش‌های عاشورایی و با به تصویر کشاندن این مفاهیم در سروده‌های خود، محتوای شعر عـاشورا را غـنا بخشیده و با استفاده از زبان تـصویر، مـفاهیم ارزشی قیام سیدالشهدا(ع) را به مخاطب بنمایانند.

گروه فرهنگ و هنر: آخرین نوبت از سلسله‌نشست‌های «سینما رو به آینده» با حضور سعید رجبی فروتن، بهروز افخمی، سیدضیا هاشمی سجاد نوروزی، به میزبانی امیر قادری و به همت سازمان سینمایی سوره در پردیس سینمایی آزادی برگزار شد.

در این نشست بهروز افخمی، تهیه‌کننده و کارگردان سینما با اشاره به روند و وضعیت صنوف در حوزه سینما گفت: در واقع بحث‌های مربوط به صنف و سازمان و بخش خصوصی و صنفی با دولت را من زیاد وارد نیستم، یعنی آخرین کارهایی که درباره این موضوع انجام دادم، مربوط به همان مجلس ششم بود که الان ۲۰ سال از آن گذشته است ولی به یاد دارم که آن موقع ما در مقابل قانون سینما و کتاب خیلی مقاومت کردیم که آقای مهاجرانی احتمالاً با نیت خوب خواست قانون کتاب را تصویب کند. قانون کتاب زودتر آمد و من مقداری ناشران آن موقع را تحریک کردم که این کار را نکنید و نگذارید مجلس برای شما تصمیم بگیرد.

بهروز افخمی همچنین در ادامه افزود: آقای مهاجرانی گفت قانون کتاب را می‌خواهد به مجلس بیاورد و ما مصاحبه کردیم و گفتیم نمی‌گذاریم به صحن برسد و در همان کمیسیون فرهنگی آن را متوقف می‌کنیم. برای قانون سینما هم تکلیف مشخص شد و گفتند اول باید سر قانون کتاب بجنگیم. به نظر من این چیزی جز به ضرر ناشران و نویسندگان و کل فضای نشر و کتاب نبود. یک‌سری از ناشران به کمیسیون فرهنگی آمدند و گفتند ما خودمان یک پیش‌نویس قانون کتاب نوشته‌ایم که اگر قرار است دولت قانون کتاب تنظیم و پیش‌نویس کند، ما خودمان این را نوشتیم که بدانید نظر ما چیست. در همان جلسه که نیم ساعت هم بیشتر طول نکشید و خوشبختانه هیچ کدام از اعضای کمیسیون فرهنگی آن موقع نبودند و من تنها بودم، گفتم نامه‌تان را بردارید و بروید. برای اینکه این قانون و هر قانون دیگری که وقتی به کمیسیون فرهنگی برسد، همه اعضای کمیسیون فرهنگی حق دارند آن را کم و زیاد کنند.

وی ادامه داد: به آنها گفتم این نظام قانون‌گذاری در مجلس جز اینکه به شما صدمه بزند کار دیگری نمی‌تواند بکند. بعد وحشت کردند و پیش‌نویس را بردند. از آنجا به بعد فکر می‌کردم کلیات همیشه معلوم است. همیشه به دلیل اینکه دست‌اندرکاران فرهنگ از دولت انتظار دارند کمک‌هایی بگیرند، مدام با دولت کلنجار می‌روند، در حالی که کسی که اطمینان داشته باشد می‌تواند کتابی بنویسد تا مردم بخوانند و فیلمی بسازد که مردم ببینند، باید به دولت بگوید مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان و بعد مطابق همان اصول اولیه که در قانون اساسی هم به رسمیت شناخته شده است، بگویند به ما نزدیک نشوید تا کار خودمان را بکنیم اگرنه از شما شکایت می‌کنیم. من همیشه می‌گویم فیلمسازان و نویسندگان ایرانی از حقوق خود آگاه نیستند و برای خیلی از این کارها که دولت و دولت‌ها کردند، می‌توانند به قوه ‌قضائیه شکایت کنند و قوه ‌قضائیه هم موظف است رسیدگی کند.

کارگردان «کوچک جنگلی»  توضیح داد: من یادم است هاشم سبوکی به‌ عنوان تهیه‌کننده فیلم «سرب» را با ۲۵ میلیون تومان ساخت، آن هم زمانی که می‌شد با ۵ میلیون تومان فیلم ساخت. آقای فخرالدین انوار که آن زمان مدیر شبکه اول بود، فکر کرده بود این حق دولت است و پخش تیزر این فیلم را از تلویزیون ممنوع کرد. در این مورد ویژه هاشم سبوکی، چون برای فیلمش بسیار هزینه کرده بود، دل را به دریا زد و در دادگستری شکایت کرد به این عنوان که جلوی کار و کاسبی ما را گرفته‌اند. حکم جلب آقای انوار را از دادگستری گرفت. هیچکس فکر نمی‌کرد مدیر شبکه را بخواهند ببرند دادگستری. بعد با هم به نتیجه رسیدند و تا مدت‌ها هم پخش تیزر ممنوع نشد.

تهیه‌کننده فیلم «استاد» اظهار داشت: مرکز پژوهش‌ها دقیق است و اتفاقاً بهترین پیش‌بینی را هم درباره انتخابات ریاست‌جمهوری همین مرکز انجام داده بود. بحث اصلی این است که ما اگر از حقوق قانونی خود خبردار باشیم، می‌دانیم که دولت اصولاً حق ندارد قانون زیادی بنویسد. قانون زیاد و جدید نوشتن و تغییر دادن آن اصولاً کار کارشناسی می‌طلبد. حتی پیش از انقلاب کسانی که قوانین را نوشتند، حقوقدان‌های بزرگی بودند که علاوه بر اجتهاد بالا همه موارد را در نظر گرفتند. مثلاً قانون ازدواج و طلاق ایران را به هیچ شکل نمی‌توان تغییر داد. خنده‌دار است که نمایندگان جدید فکر می‌کنند باید یک تعدادی قانون جدید بنویسند. در حالی ‌که این قوانین جدید با قوانین قبلی در تعارض و بسیاری هم ننوشته باطل است.

وی درباره پروانه ساخت تصریح کرد: من همیشه گفتم مشکل از کسانی است که عادت کرده‌اند به گونه‌ای از دولت پول و رانت بگیرند و وقتی صحبت از حذف پروانه ساخت می‌شود، عده‌ای می‌گویند ما آماده‌ایم پروانه ساخت را حذف کنیم به شرط آنکه هر کسی می‌خواهد فیلم بسازد مسؤولیت فیلم خود را قبول کند.

افخمی گفت: خود ناشران برخلاف آنچه وانمود می‌کنند، پول خوبی در می‌آورند. اگر بخواهید این اوضاع کم و بیش مافیایی را که در انتشارات ایران است، بشکنید و بخواهید به تشکیل و تاسیس انتشارات جدید بپردازید، با مقاومت خود ناشران مواجه می‌شوید. در دوره کوتاه وزارت آقای جنتی در دولت روحانی، ایشان یک بار سعی کرد مساله سانسور را بردارد و انتشار را برعهده خود ناشران بگذارد. این خود ناشران بودند که گفتند ما اصلاً چنین چیزی را نمی‌خواهیم و نمی‌شود. مساله پروانه ساخت هم با گروه‌های قدرت مواجه می‌شود که به دولت فشار می‌آورند برای اینکه یک گروه کوچکی بتوانند تهیه‌کننده فیلم باشند؛ یک جور محفل و حلقه قدرت را تشکیل می‌دهند و همه چیز را هم گردن دولت می‌اندازند.