فیلم کوتاه «سامپو» به کوبا می‌رود

فیلم کوتاه «سامپو» به کارگردانی مرضیه ریاحی، تهیه‌کنندگی حسین کاکاوند و نویسندگی مرجان ریاحی به نمایندگی از ایران در هجدهمین جشنواره «گیبارا» شرکت می‌کند. جشنواره جهانی فیلم «گیبارا» توسط هامبرتو سولاس، کارگردان سینمای آمریکای لاتین تاسیس شد. سولاس که به خاطر آثار سینمایی خود و بویژه بیانیه «سینمای فقیر» شهرت دارد، این جشنواره را با هدف ترویج سینمای کم‌هزینه و با تمرکز بر تولیدات سمعی و بصری، محلی و ملی آغاز کرد. این جشنواره به مرور زمان به یک رویداد در تقویم سینمایی آمریکای لاتین تبدیل شد و به ارتقای سینمای مستقل و کم‌هزینه کمک کرد. جشنواره «گیبارا» آثار سینمایی کم‌هزینه اما به لحاظ ذهنی، غنی از ایده‌ها و جاه‌طلبی‌های زیبایی‌شناختی را به رقابت می‌گذارد. هجدهمین جشنواره جهانی فیلم «گیبارا» ۶ تا ۱۰ آگوست (۱۶ تا ۲۰ مرداد) در کوبا برگزار می‌شود.

***

راه‌اندازی پویش کتابخوانی «هیس، هیچی نیس!»

مجموعه تاریخی - فانتزی «هیس، هیچی نیس!» به کارگردانی حسین حقانی و تهیه‌کنندگی حمیدرضا عطارد از روز گذشته ۳۰ تیر در شبکه امید بازپخش شد. این مجموعه تا آخر مرداد هر شب شنبه تا پنجشنبه ساعت ۲۰ پخش می‌شود. همزمان با پخش مجدد سریال، پویش کتابخوانی این سریال نیز راه‌اندازی شده است. این سریال محصول مرکز تولیدات نوجوان سوره و اقتباسی از مجموعه ۱۵ جلدی «سرگذشت استعمار» نوشته مهدی میرکیایی است که به همت انتشارات سوره مهر در دسترس قرار گرفته است. علاقه‌مندان برای شرکت در پویش کتابخوانی «هیس، هیچی نیس!» می‌توانند از سایت‌های مهرک و سماوا خریداری کنند. سایت مهرک سایت کتب کودک و نوجوان است که علاقه‌مندان می‌توانند از هر ۲ این سایت‌ها کتاب را خریداری کنند.

***

«چرا گریه نمی‌کنی؟» اکران آنلاین می‌شود

فیلم سینمایی «چرا گریه نمی‌کنی؟» ساخته علیرضا معتمدی از دوم مرداد در پلتفرم فیلم‌نت اکران آنلاین خود را آغاز می‌کند. هانیه توسلی، فرشته حسینی، علیرضا معتمدی، مانی حقیقی، لیندا کیانی، نهال دشتی، امیرحسین فتحی و علی مصفا بازیگران این فیلم هستند و رضا محقق تهیه‌کنندگی آن را بر عهده دارد. «چرا گریه نمی‌کنی؟» پس از فیلم سینمایی «رضا» دومین ساخته علیرضا معتمدی به عنوان کارگردان است و میثم مولایی برای این فیلم سیمرغ بلورین بهترین تدوین را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرده است. علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به پلتفرم فیلم‌نت نسبت به تهیه بلیت و تماشای آنلاین این فیلم سینمایی اقدام کنند.

***

«پول و پارتی» از ۳ مرداد به سینماها می‌آید

کمدی رمانتیک «پول و پارتی» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سعید سهیلی که روایتی از عشق و عاشقی‌های فراموش‌شده است، از چهارشنبه ۳ مرداد اکران خود را توسط پخش شایسته فیلم و به سرگروهی پردیس ملت در سینماهای سراسر کشور آغاز می‌کند و همزمان از پوستر این فیلم سینمایی نیز رونمایی خواهد شد. در خلاصه داستان «پول و پارتی» به نویسندگی حسام سامری‌زاده، آمده است: «تو زمونه‌ای که همه عاشق پولت میشن، عاشق خونه‌ات میشن، عاشق ماشین زیر پات میشن، یکی پیدا شده عاشق خودت شده!». ساعد سهیلی، پردیس احمدیه، امیر جعفری، هادی کاظمی، نیوشا ضیغمی، آزاده زارعی، مهدی هاشمی، داریوش فرهنگ، امیرحسین ساربان، شادی آهنگر، محمدمتین محمدی و آریا نرج‌آبادی بازیگران این فیلم سینمایی هستند. طراحی لوگو و پوستر «پول و پارتی» را محمد تقی‌پور بر عهده داشته است.

***

ادامه اجرای «سینگل» در پردیس تئاتر شهرزاد

نمایش «سینگل» به کارگردانی مجتبی شفیعی از امروز یکشنبه ۳۱ تیر اجراهای خود را از سر می‌گیرد. این نمایش تا جمعه ۵ مرداد در سالن ۲ پردیس تئاتر شهرزاد میزبان علاقه‌مندان است. داستان نمایش «سینگل» درباره ۲ مرد میانسال است که روی نیمکت پارک نشسته‌اند و تصورات خود را با یکدیگر در میان می‌گذارند. «سینگل» به نویسندگی مهدی ضیاءچمنی، کارگردانی مجتبی شفیعی و تهیه‌کنندگی مسعود حکم‌آبادی در سالن ۲ پردیس شهرزاد اجرا می‌شود. امیر غفارمنش بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در این تئاتر همراه با مجتبی شفیعی روی صحنه می‌رود. نمایش «سینگل» نخستین تجربه کارگردانی تئاتر شفیعی است. مجتبی شفیعی پیش از این با نمایش‌های «یتیم‌خانه فونیکس»، «پیانیستولوژی»، «دریاچه قو» در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روی صحنه رفته بود، همچنین تئاتر «آی‌راک» با بازی او و مارال فرجاد در فستیوال بین‌المللی تریسته در کشور ایتالیا اجرا شده است.

***

عرضه کتابی درباره «گردشگری موسیقی معاصر»

کتاب «گردشگری موسیقی معاصر» نوشته لئونیکه بولدرمن به تازگی با ترجمه مژگان صدخسروی توسط نشر بایا منتشر و روانه بازار نشر شده است. این کتاب در ۶ فصل به بررسی چرایی و چگونگی ایجاد وابستگی مکانی به واسطه تجربه شنیدن یک قطعه موسیقی یا نوعی موسیقی خاص در یک مکان می‌پردازد. لئونیکه بولدرمن، استادیار جغرافیای فرهنگی و گردشگری و برنامه‌ریزی در دانشگاه گرونینگن هلند است که در پژوهش‌های خود به نقش و معنای میراث موسیقی و گردشگری در توسعه شهری و منطقه می‌پردازد. کتاب «گردشگری موسیقی معاصر» به این نکته اشاره دارد که با شنیدن یک قطعه موسیقی، یک موقعیت مکانی منحصر به فرد را به خاطر می‌آوریم و در مقابل با حضور در فضایی، قطعه یا نوع خاصی از موسیقی در ذهن ما طنین‌انداز می‌شود. این توالی تجربه و یادآوری ذهنی موجب ایجاد وابستگی به یک محیط جغرافیایی (توپوفیلی) می‌شود که چون حول محور یک قطعه موسیقی شکل می‌گیرد، آن را موسیقیایی می‌خوانند.

گروه فرهنگ و هنر: اگر اهل تئاتر و هنرهای نمایشی باشید، قطعا نمایشنامه «پلکان» به قلم اکبر رادی را که سال 61  نوشته شده است خوانده‌اید یا حداقل اجرای آن را در ابتدای دهه 80 در سالن اصلی تئاترشهر به کارگردانی هادی مرزبان دیده‌اید. رادی به عنوان یکی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین نویسندگان تئاتر ایران در ابتدای نمایشنامه درباره چگونگی ایده نمایشنامه چنین نوشته است: روزی پستچی نامه را به در منزل آورد. داخل نامه 3 فریم عکس از 3 مقطع زندگی یک فرد گذاشته بود. در عکس نخست آن فرد در دوران نوجوانی با لباسی مندرس بود، عکس دوم مربوط به دوران جوانی با لباسی کمی مرتب‌تر شده اما کارگری بود و عکس سوم دوران میانسالی فرد با لباسی اشرافی روی یک صندلی مجلل بود. پشت عکس‌ها هم نوشته بود چگونه یک نوجوان از فقر می‌تواند به جایگاه اشرافی و مجلل برسد. 

این چند خط بشدت‌شبیه سناریوی یک سریال در آن سال‌ها بود؛ سریالی به نام «سال‌های دور از خانه» یا همان «اوشین» که امروز به عنوان یکی از ماندگارترین و خاطره‌انگیزترین سریال‌ها در خانواده‌های ایرانی از آن یاد می‌شود. حالا این سریال دوباره به قاب سیما بازگشته و از 2 روز پیش پخش آن از شبکه تماشا آغاز شده است و بسیاری از خانواده را دوباره به یاد آن سال‌ها دور هم جمع می‌کند.

شخصیت ‌محوری و اصلی سریال «سال‌های دور از خانه» زنی است به نام اوشین که از موقعیت دراماتیکی همچون موقعیت شخصیت نمایشنامه «پلکان» برخوردار است. چه در نمایشنامه و چه در سریال، نویسنده از همان ابتدا با تاکید بر تغییر جایگاه اجتماعی کاراکتر اصلی، کنجکاوی مخاطب را بشدت برمی‌انگیزد تا دریابد چگونه این تغییر شکل گرفته است. در واقع در هر دو اثر شاهدیم چگونه پایگاه اقتصادی یک فرد در مواجهه با سختی‌ها و ناملایمات زندگی دستخوش دگرگونی بنیادین می‌شود.

«سال‌های دور از خانه» بر پایه فلاش‌بک شکل گرفته است. اوشین در مقام مادربزرگ برای نوه‌اش از گذشته سرشار از رنج و محنت خود می‌گوید و به این ترتیب سریال به رنجنامه نسل قدیم تبدیل می‌شود برای عبرت‌آموزی نسل جدید. اوشین در حقیقت نه یک دختربچه فقیر روستایی و نه یک پیرزن مرفه غرق در ثروت و شهرت، بلکه خود ژاپن است و فراز و نشیب‌هایی که پشت سر گذاشته. به دیگر بیان اوشین نه یک انسان و نه یک قهرمان، بلکه یک «اسطوره ـ کشور» محسوب می‌شود.

«سال‌های دور از خانه» قصه زندگی دختربچه‌ای روستایی است که در دوران سالمندی موفق می‌شود با راه‌اندازی فروشگاه‌های زنجیره‌ای تاناکورا به ثروت زیادی دست یابد. سریال 3 دوره از زندگی اوشین یعنی کودکی، جوانی و سالمندی را در بر می‌گیرد. جذاب‌ترین اپیزودهای‌ سریال به فصل اول آن (دوره کودکی اوشین) اختصاص دارد. در فصل دوم، بینندگان ناگهان با دختر جوانی مواجه می‌شوند که در واقع همان اوشین در دوران جوانی است. مجموعه در فصل دوم افت دراماتیک چندانی ندارد اما در فصل سوم بینندگان با یک اوشین پیر و تا حدودی بداخلاق و مقتدر روبه‌رو می‌شوند که فاقد جذابیت‌های اوشین کودک و اوشین جوان است. مجموعه در این فصل کشش 2 فصل قبلی را ندارد و دیگر نمی‌تواند به سهولت بینندگانش را هر هفته به دنبال خود بکشاند.

وقتی در دهه ۶۰ قسمت‌های ابتدایی «سال‌های دور از خانه» روی آنتن رفت، مردم ایران با دختربچه فقیری ساکن یکی از روستاهای پربرف ژاپن آشنا شدند که از شدت تنگدستی مجبور به خوردن برنج و تربچه بود و باید بشدت کار می‌کرد.

مگر می‌شود برای دختربچه‌ای که لپ‌های سرخش از سرما گل انداخته و در برف و بوران برای تامین مایحتاج خانواده‌اش به هر سختی تن می‌دهد، دل نسوزاند؟ موقعیت دراماتیک اوشین دل هر بیننده‌ای را به درد می‌آورد. کاراکترهای مجموعه از همان ابتدا هویت مشخصی دارند و در بطن قصه خوب جا می‌افتند. بیننده خیلی سریع با اوشین و خانواده‌اش آشنا و با آنها از بام تا شام همراه می‌شود. تضاد مهربانی ستایش‌برانگیز مادر با بداخلاقی قابل توجیه پدر، موقعیت‌های دراماتیک زیادی را پدید می‌آورد و بزنگاه‌ها داستانی جذاب را رقم می‌زند که محور همه آنها اوشین است. هر ماجرایی مستقیم و غیرمستقیم به اوشین ختم می‌شود.

اوشین نخستین‌بار 4 آوریل 1983 (15 فروردین 1362) از کانال تلویزیونی «ان‌اچ‌کی/ NHK» - تنها سازمان رادیو تلویزیونی ژاپن - و در بخش درام‌های تلویزیونی صبحگاهی روی آنتن رفت و تا 31 مارس 1984 میلادی هم پخش آن ادامه یافت. این سریال که به صورت اپیزودهای 15 دقیقه‌ای پخش می‌شد، از همان ابتدا توانست در یک چشم برهم زدن و ظرف مدت بسیار کوتاهی، بخش قابل توجهی از مخاطبان را پای تلویزیون‌های‌شان میخکوب کند. این سریال در ادامه سر از کشورهای مختلف جهان از جمله ایران درآورد.

زمان پخش سریال «اوشین» خیلی‌ها تصور می‌کردند داستانی که پیش روی‌شان قرار دارد، صرفا از تخیلات هاشیدا سوگاکو، نویسنده ژاپنی این سریال سرچشمه گرفته و طبیعتا نمی‌تواند واقعی باشد اما خود سوگاکو در جایی گفته داستان اوشین را در واقع از روی زندگینامه زنی ژاپنی نوشته و اتفاق‌هایش تا حدی واقعی است. این زن مادر فردی به نام کازائو وادا بوده که بعد از دوران سختی،  با تاسیس فروشگاه‌های زنجیره‌ای مواد غذایی در سراسر ژاپن تبدیل به تاجری ثروتمند می‌شود. نویسنده از روی یکسری نامه‌های بی‌نام و نشان که از آن دوره به جا مانده بوده، محور اصلی این داستان را شکل داده و زندگی و سختی‌های این شخصیت را تا حدی بازسازی کرده است.

اواسط جنگ ایران و عراق، تلویزیون عملا محصول خاصی برای عرضه نداشت و «دیدنی‌ها»، «اخلاق در خانواده» یا در نهایت سریال «آینه»، تنها جذابیت‌های این رسانه ۲ کانالی بودند و در این بین اوشین یک جورهایی تنها نقطه امید مخاطبان ریز و درشت تلویزیون به حساب می‌آمد؛ قصه دختری رنج‌کشیده که خودش و خانواده‌اش به بدترین نوع فقر مبتلا بودند و غول جنگ و بمباران، روی زندگی خانوادگی و اجتماعی آنها هم سایه انداخته بود. اوشین از فرهنگی دیگر بود اما تماشای رنج‌ها و مقاومت‌هایش می‌توانست در روزهای پرترس و وحشت آن دوران ایران، از ۲ جهت نقطه امیدی در دل‌ها به وجود آورد؛ یکی از این بابت که به برکت پخش این سریال، می‌توانستند تمام طول هفته را برای دنبال کردن قصه این دختر، منتظر بمانند و با بهبود‌های چند وقت یک بار و کوتاه‌مدت زندگی‌اش دلخوش شوند و دیگر اینکه مطمئن باشند تحمل شرایط سخت جنگ، فقط و فقط برای آنها نیست. 

رویارویی اوشین با قحطی‌های دوران جنگ، فقر فرهنگی مردم، خوردن غذاهای ارزان‌قیمت مثل برنج و تربچه، فرستادن بچه‌ها برای کار به خانه ارباب‌ها و مالکان زمین و از همه مهم‌تر اضطراب و نگرانی‌‌اش برای حضور پسرانش در جنگ، مسائلی بود که ایرانیان، آن زمان کاملا درک می‌کردند. حال و هوای سریال اوشین و فرهنگ صبر و تحملی که این شخصیت با خود آورد، طی مدت کوتاهی، نه تنها در ایران که در بیشتر کشورهای مهم آسیا و حتی اروپا نفوذ کرد. در فاصله یک سال، اوشین تبدیل شد به نماد مقاومت بسیاری از کشورها و نامش بر سر زبان‌ها افتاد. «سال‌های دور از خانه»، زمانی روی آنتن تلویزیون ایران رفت که به دلیل فضای بعد از انقلاب و دوران جنگی آن زمان، خط قرمز‌های فراوانی برای برنامه‌ها وجود داشت. برای همین هم همان زمان خیلی‌ها معتقد بودند داستانی که تلویزیون ایران از اوشین پخش کرد، در بخش‌هایی کاملا با واقعیت آن متفاوت بود. البته در آن زمان شایعاتی شنیده‌ می‌شد از اینکه اوشین در دوره‌ای از زندگی‌اش، به جمع زنان بدکاره وارد می‌شود و سانسورها هم درست در همین بخش‌ها اتفاق افتاده اما چندین سال بعد، ژاله علو، مدیر دوبلاژ این سریال در گفت‌وگو با مجله 24 اعلام کرد اتفاقا اوشین اصلا به چنین جمعی وارد نشده و علت اصلی سانسورها، خصلت ضدجنگ و چپ‌گرایی این سریال بوده است. آنطور که او توضیح داده بود، اوشین کلا از جنگ بیزار بود و آن زمان هم در فرستادن فرزندانش به جنگ، تردید فراوانی داشت. طی سال‌های دهه 1980 میلادی که مردم در حال دست و پنجه نرم کردن با پیامدهای پس از جنگ دوم جهانی و تبعات بعدی آن از جمله «حباب اقتصادی» بودند، اصطلاح «رژیم اوشین» باب شد و بر سر زبان‌ها افتاد که بر اساس آن، مردم به سمت خوردن برنج و تربچه، غذای اصلی اوشین در اغلب قسمت‌های این سریال سوق پیدا کردند. حتی ایرانی‌ها نیز که تماشاگر اوشین - به عنوان نخستین سریال خارجی پس از انقلاب از صداوسیمای جمهوری اسلامی - بودند و در سال‌های پرالتهاب جنگ تحمیلی پای تماشای این سریال می‌نشستند، مدتی به خوردن برنج و تربچه رو آوردند تا ببینند غذایی که اوشین با آن همه ولع نوش جان می‌کرد، چه طعمی می‌تواند داشته باشد. مغازه‌های مخصوص فروش البسه دست دوم نیز به «تاناکورا»، نام شوهر اوشین معروف شد، زیرا در قسمت‌هایی از سریال می‌بینیم که او به همراه شوهرش از راه فروش لباس‌های دست دوم امرار معاش می‌کنند و روزگار می‌گذرانند.

3 دهه پیش، زمانی که اوشین در کشورهای آسیایی در حال توسعه روی آنتن رفت، توانست محبوبیتی بی‌نظیر و کم‌سابقه میان بینندگان پروپا‌قرص سریال‌های تلویزیونی به دست آورد. شبکه رادیو و تلویزیون اندونزی زمانی که پخش این سریال را آغاز کرد، هدف آماج حملات و اعتراضات تند مردمی قرار گرفت که به زمان پخش اوشین همزمان با ساعت آماده کردن شام انتقاد داشتند و دل‌شان می‌خواست سر فرصت و با فراغ بال به تماشای سریال ژاپنی محبوب‌شان بنشینند. در میان هندی‌ها، بعد از «جانی سوکو و آدم آهنی غول پیکرش»، اوشین محبوب‌ترین سریال ژاپنی محسوب می‌شود که طی ۳ دهه گذشته در تلویزیون این کشور به نمایش درآمده است. آمارهای رسمی نشان داده‌ است سال 1983 و بعد از آن، فقط در کشور چین 200 میلیون بیننده، اوشین را تماشا کرده‌اند.

گروه فرهنگ و هنر: با سپری شدن ایام سوگواری تاسوعا و عاشورا، سالن‌های تئاتر بعد از ۶ روز تعطیلی از این هفته برنامه عادی خود را از سر می‌گیرند و بازیگرانی چون سارا بهرامی، صابر ابر، بهزاد خلج، فرزین محدث و امیرحسین فتحی روی صحنه می‌روند. 

* بنا بر این گزارش، سالن اصلی مجموعه تئاترشهر از امروز میزبان نمایش «چاپلین» به کارگردانی مهران رنجبر می‌شود که پیش از این هم نمایش‌هایی را در قالب تئاتر پرتره روی صحنه برده است.

این نمایش با بازی بهزاد ‌خلج، بیتا ‌عزیز، محمد ‌موحدنیا، مرتضی درویش‌زاده، افشین ‌واعظی، آبان ‌زارعی، میثم ‌یوسف، سونیا ‌سرلک، احسان ‌صاحبدادی، نریمان ‌حیدری، فربد ‌تاجیک، محدثه ‌دانش، یگانه ‌رادبخش، فائزه ‌وفایی، سارا ‌زجاجی و امیر ‌عقیلی اجرا خواهد شد. نمایش «چاپلین» به مدت 90 دقیقه از ۳۱ تیر (امروز) ساعت ۲۰ روی صحنه می‌رود. در خلاصه داستان آن آمده: «جهان برزخ است و چارلی چاپلین به عنوان شخصی که در سینمای صامت در قامت دفاع از مردم قرار گرفت، مقابل زورگویی‌های آدولف هیتلر می‌ایستد و تنها راه نجات بشریت را مردم‌سالاری می‌داند. اپرا و معماری باروک اساس فرمیک این اجرا است».

* سالن چهارسو بزرگ‌ترین سالن پس از سالن اصلی مجموعه تئاترشهر نیز میزبان نمایشی با نام «در جست‌وجوی بازیگر هملت» است که با هدایت مسعود دلخواه و جمعی از هنرجویان روی صحنه می‌رود. عماد ‌اخلاقی، مهدی ‌اذعانی، شیما ‌اسدی، حسین ‌اقدم‌‌نیا، غزال ‌بختیاری، الهه بهادری، سحر بهرامی، فاطمه بهروز، سحر ‌بیرانوند و میلاد ‌پاک ‌سرشت، از جمله بازیگران نمایش «در جست‌وجوی بازیگر هملت» هستند. در خلاصه داستان این اثر نمایشی آمده: نمایش «در جست‌وجوی بازیگر هملت» درباره یک گروه تئاتر جوان است که برای اجرای نقش‌های مختلف هملت تست داده و تمرین می‌کنند. در این بین تهیه‌کننده اصرار به اجرای کنسرت‌- نمایش و آوردن یک خواننده مشهور و گیشه‌دار برای بازی در نقش هملت را دارد، در حالی ‌که کارگردان اجرای تئاتر با استفاده از جوانان بااستعداد و آموزش‌دیده را به آوردن یک چهره معروف و سلبریتی که بازیگر نیست، ترجیح داده و بر آن تاکید دارد. ضمن این چالش و دیگر چالش‌های تمرین، ما شاهد اجرای هملت آن گونه که در ذهن و رویای کارگردان می‌گذرد، خواهیم بود. این نمایش هر شب ساعت 19:30 و به مدت ۱۰۰ دقیقه روی صحنه می‌رود.

* «تایتان» دیگر نمایشی است که در سالن قشقایی مجموعه تئاترشهر به کارگردانی بابک محمودزاده میزبان مخاطبان است. این نمایش با بازی حسین ‌کشفی‌‌اصل، ایمان ‌میرهاشمی، محمد ‌نیازی و اودین ‌روشن هر شب ساعت ۲۰ به مدت ۸۰ دقیقه روی صحنه می‌رود. در خلاصه آن آمده است: «زمین در پایان تمدن کنونی بشر دچار بحران محیط‌زیست و زوال گشته است. اساطیر کوه المپ برای خروج از وضعیت پیش‌رو وارد عمل می‌شوند».

* «در انتهای گلو» به کارگردانی سیدمحمدجواد سیدی‌زاده دیگر نمایشی است که آخرین اجراهای خود را در مجموعه تئاترشهر پشت سر می‌گذارد. در خلاصه داستان آن آمده: «اینا گزینه‌هایی که‌ داری یا بی‌گناهی که نمی‌تونی ثابتش کنی یا که گناهکاری، در این صورت به نفعته که الان بهمون بگی چون در هر صورت ما خیلی زود می‌فهمیم، یا از مجرم بودن بی‌گناهی نمی‌دونستی‌ داری وارد چه بازی خطرناکی می‌شی و خنگ‌بازی درآوردی که اونم ایرادی نداره، می‌تونیم یه کاریش بکنیم». این نمایش تا ۷ مرداد هر شب ساعت ۱۸ و به مدت ۸۰ دقیقه روی صحنه است.

* «پشیز» به نویسندگی و کارگردانی علی ایزدی نمایش تازه‌ای است که از 2 مرداد در تالار سایه مجموعه تئاترشهر روی صحنه می‌رود. علی ایزدی، بازیگر و کارگردان این نمایش است و تهیه‌کنندگی آن بر عهده سجاد افشاریان است. این نمایش به‌رغم اینکه 2 روز تا آغاز دور اجراهایش زمان باقی مانده است اما با استقبال مخاطبان 13 اجرای پیش رو را به صورت کامل تکمیل ظرفیت کرده است و می‌توان امیدوار بود جزو آثار پرمخاطب سال این مجموعه تئاتری شود.

در خلاصه پشیز آمده است: «هیچ حرف مهمی نمونده که کسی حوصله شنیدنش رو داشته باشه یا نمی‌دونم شاید تکرار شنیدش حوصله گفتنش رو از من گرفته، به هر حال الان غیرمهم‌ها مهمن برای من مثل در، دیوار، این صندلی». این نمایش هر شب ساعت 18:30 و به مدت ۴۵ دقیقه روی صحنه می‌رود.

* در همین تالار نمایش دیگری به نام «لوپ» به نویسندگی و کارگردانی مهتاب وجدانی از روز سه‌شنبه 2 مرداد روی صحنه می‌رود. در خلاصه لوپ آمده است: «آدم‌ها حتی توی خواب هم اختیار خوابشون دست خودشون نیست، یکی توی خوابش خواب می‌بینه که خواب مونده. اگه کل زندگی یه خواب باشه چی!؟»

* مرتضی ‌کوهی، منصور ‌عربی و مهشاد ‌حجتی بازیگران این اثر نمایشی هستند که هر شب ساعت ۲۰ و به مدت یک ساعت روی صحنه می‌رود و اجرای آن از دوم مرداد آغاز خواهد شد. اما پس از تئاترشهر در تماشاخانه ایرانشهر نیز 4 نمایش به روی صحنه می‌رود.

سالن دکتر ناظرزاده تماشاخانه ایرانشهر نیز این روزها میزبان 2 نمایش است. 

* این سالن در نوبت اول اجراهای خود پذیرای نمایش «شاه لیر» به کارگردانی کاوه مهدوی است؛ نمایشی با بازی مهرداد ضیایی، مرجان ‌قمری، جواد ‌پورزند، عبدالرضا ‌نصاری، احمد ‌لشینی، نسا ‌یوسفی، الهه ‌زحمتی و احمد ‌صمیمی.

«دموکراسی با طعم همبرگر» دیگر نمایشی است که به نویسندگی و کارگردانی حامد شفیع‌خواه در این تالار روی صحنه می‌رود. حسام ‌زرنوشه، حنانه ‌جعفری‌‌نژاد، محسن ‌اسدی، شکیلا ‌احمدزاده و هادی ‌آبیاری از جمله بازیگران این نمایش هستند.  این اثر نمایشی ساعت ۲۱  و به مدت ۷۵ دقیقه اجرا می‌شود. سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر هم به طور همزمان پذیرای 2 اثر نمایشی است.

* در نوبت نخست این سالن میزبان نمایش «تاری» به کارگردانی محمد برهمنی است که با بازی مهشید خدادادی و مجید اسدی روی صحنه می‌رود و نمایش «جیب‌هایی پر از نان» به کارگردانی علیرضا گودرزی دیگر نمایشی است که در سالن استاد سمندریان روی صحنه می‌رود. سارا ‌بهرامی، فرزین ‌محدث و علی ‌حیدری بازیگران این اثر نمایشی هستند.

 اما در باغ کتاب نیز صابر ابر هم همچنان با نمایش «امشب به صرف بورش و خون» روی صحنه است. این نمایش که تجربه دومین کارگردانی صابر ابر است، با همراهی فاطمه نقوی و بازی ابر روی صحنه می‌رود. تئاتر هامون هم این روزها میزبان ۳‌نمایش گوناگون است.

* نمایش «مثلث» به کارگردانی قیس یساقی، «ده و ده دقیقه» به نویسندگی و کارگردانی سیدامیر پیشوایی، «مجلس توبه‌نویسی اسماعیل‌بزاز» نوشته حسین کیانی و کار کارن کیانی آثاری هستند که در تئاتر هامون روی صحنه می‌رود. 

 در تالار حافظ نیز نمایش «زیگموند» به کارگردانی مهرداد کوروش‌نیا روی صحنه می‌رود. در خلاصه این نمایش آمده است: «زیگموند داستان کابوس‌های 2 روز پایانی زندگی زیگموند فروید فیلسوف و پدر علم روان‌کاوی و نظریه‌پرداز تاثیرگذار قرن بیستم است».

* «نیوجرسی» به کارگردانی سعید دشتی و «مختصر گزارشی از یک تئوری» به کارگردانی عاطفه تهرانی نیز 2 نمایشی هستند که در تماشاخانه ملک روی صحنه می‌روند و در عمارت نوفل‌لوشاتو نیز نمایش‌هایی چون «روزنکرانتز و گیلدنسترن مرده‌اند» به کارگردانی الهام صحت، «وی‌ای‌آر» به کارگردانی حامد رحیمی‌نصر و «هاله» به نویسندگی و کارگردانی بهنام رضایی روی صحنه می‌روند.