پرتاب بطری برای ملی‌پوش کشتی دردسر شد

ملی‌پوش کشتی فرنگی ایران در جریان مسابقات جهانی ۲۰۲۳ بلگراد با نیت کمک به برادرش بطری آبی را روی تشک پرتاب کرد که این اقدام او با واکنش اتحادیه جهانی همراه خواهد شد. در مرحله یک‌هشتم نهایی مسابقات کشتی فرنگی قهرمانی جهان ۲۰۲۳، گرایی در حالی که ۱۰ بر ۹ از «کیوتارو سوگابه» ژاپنی پیش بود، از نظر بدنی با مشکل مواجه شد و هر لحظه امکان شکست او وجود داشت. در این لحظه برادر گرایی یک بطری آب معدنی به روی تشک پرت کرد که باعث توقف مبارزه و تعویق یک دقیقه‌ای آن شد تا گرایی پس از تجدید قوا، در نهایت ۱۱ بر ۱۰ حریف ژاپنی را شکست دهد. این حرکت برای محمدعلی گرایی در جریان مسابقات دردسرساز شد، به گونه‌ای که دوربین‌های سالن این صحنه را ثبت کردند. به دنبال این اتفاق پلیس به موضوع ورود کرده و خواستار بازداشت ملی‌پوش ایران شد اما با پیگیری مسؤولان و سفیر ایران در صربستان ماجرا ختم به خیر شد. البته این موضوع در سالن ختم شد اما گزارش آن در اختیار اتحادیه جهانی کشتی قرار گرفت و با رای انضباطی اتحادیه گرایی از حضور در تمامی مسابقات تعلیق شده است تا تصمیم نهایی درباره او اتخاذ شود. به گفته یکی از نزدیکان تیم‌ملی کشتی فرنگی ایران، بعید است اتحادیه جهانی کشتی به راحتی از کنار این حرکت محمدعلی گرایی عبور کند و به احتمال فراوان جریمه سنگینی را برای او در نظر خواهد گرفت. البته فدراسیون کشتی دفاعیه خود را برای اتحادیه جهانی ارسال خواهد کرد تا بتواند از محرومیت و جریمه انضباطی این ملی‌پوش بکاهد.

***

ایراد قرارداد گولسیانی فقط مالیات نبود

کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال در حالی پرسپولیس را به کسر یک امتیاز محکوم کرد که ایراد قراردادی مربوط به یکی از بازیکنان این تیم، 2 مورد بوده است. به گزارش ایسنا، کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال بعد از بررسی پرونده باشگاه پرسپولیس در قرارداد گولسیانی این باشگاه را به خاطر نقض برخی بندهای دستورالعمل نقل‌وانتقالاتی به کسر یک امتیاز و جریمه ۱۰ میلیارد تومانی محکوم کرد. پیش از این در خبرها آمده بود ایرادی که باعث شده باشگاه پرسپولیس محکوم به کسر امتیاز و جریمه نقدی شود، قبول پرداخت مالیات گولسیانی بوده اما حالا ایسنا اطلاعاتی به دست آورده که نشان می‌دهد فقط همین مورد باعث محکومیت پرسپولیس نشده و یک دلیل دیگر هم وجود داشته است. بر اساس اطلاعاتی که از طریق یک مقام مطلع در فدراسیون فوتبال در اختیار ایسنا قرار گرفته است، در قرارداد گولسیانی ‌بندی وجود داشت که طبق آن پرسپولیس پذیرفته هزینه منزل و خودروی این بازیکن را بپردازد اما در این بند عدد دقیقی ذکر نشده و همین موضوع هم از نظر کمیته انضباطی تخلف قلمداد شده است.

رضا باقری‌پور*: تاریخ سیاست یعنی همین انقلاب‌ها، کودتاها، پیمان‌ها، گسستن‌ها، سقوط و ظهور‌ها. اهل فکر و نظر وقتی درصدد پاسخی به چرایی رخداد هر یک از این پدیده‌ها هستند، اسباب سیاسی و اقتصادی و اجتماعی را شمارش می‌کنند. همواره ظرافتی مهم از خلال تحلیل‌هایی اینگونه از قلم می‌افتد که اخیرا بیشتر به آن توجه می‌شود؛ آن هم اینکه شاید مقدم‌ترین علت درافتادن یک طرح و رخداد، «شدنی» شدن آن است. بی ‌هیچ استنادی می‌توان تا حد زیادی و بلکه کاملا تایید کرد لحظه‌ طلایی رقم خوردن یک رخداد در تاریخ آن است که کنشگر دریابد «تصور» او، شدنی است.

کورزمن در ورای تمام تحلیل‌هایی که از ظهور انقلاب اسلامی ایران ارائه شده، نکته بدیهی‌ای روی میز مطالعه جهان می‌گذارد. او می‌گوید: «اگر مردم انتظار داشتند اعتراضات به شکست بینجامد، فقط پردل و جرأت‌ها یا احمق‌ها کمابیش در آن شرکت می‌کردند [که خب] با آن تعداد اندک اعتراضات راه دیگری جز شکست نداشت. تا وقتی انقلاب «تصورناپذیر» بماند ناممکن خواهد بود. چنین قیامی تنها وقتی می‌تواند آغاز شود که انبوهی از مردم شروع کنند به «تصور تصورناپذیر». (کورزمن، 1398، 288)

* سازه‌ها ریخت، تصور بال گشود

«بعضی سازه‌های اصلی حاکمیت رژیم غاصب ویران شد». این برآیندی از وضع خلق شده توسط عملیات توفان الاقصی به بیان حضرت امام خامنه‌ای در صبحگاه سه‌شنبه 18 مهر در بازدیدشان از دانشگاه افسری امام علی علیه‌السلام است.  

رژیم صهیونیستی به حق یا غصب به هر حال در نظام بین‌الملل یک دولت تلقی می‌شد. ارتشی نامدار داشت. صاحب سلاح اتمی بود. شهرت دستگاه اطلاعاتی‌اش عالمگیر بود. کشاورزی و شهرسازی‌اش جاذبه داشت. به یک بیان، سخت و استوار جلوه می‌کرد. این تصویر از دولت صهیونیستی ایجاد همسویی با پروژه انهدام اسرائیل در نظام بین‌الملل بویژه جهان اسلام از طرفی و از طرف دیگر موجه‌سازی هزینه‌های این پروژه در داخل کشور را در بعضی مواقع با چالش مواجه می‌کرد.

این پروژه باید به تمام شرکای بالقوه‌ و یا حتی ناظران بی‌طرف که در دایره انقلاب تعریف نمی‌شوند، تفهیم می‌شد. تا قبل از 15 مهر یا همان 7 اکتبر، حذف اسرائیل یک گزاره‌ ایدئولوژیک که نهایتا تامین‌کننده‌ بخشی از منافع جمهوری اسلامی ایران است، تلقی می‌شد؛ موضوعی که شاید در ذهن بخشی از سیاسیون ایرانی، مقداری دور از ذهن به نظر می‌رسید. این همان سازه بین‌الاذهانی‌ای بود که رژیم صهیونیستی را سرپا نگه می‌داشت. این سازه‌ای که سخت و استوار می‌کرد، دیگر نیست. دود شد و به هوا رفت.

تصوری که از 15 مهر ایجاد شده، جان یک دولت قدرتمند و سرپا را هم خواهد ‌گرفت چه رسد به رژیمی که اساسا شرط حیات آن همین تصورناپذیری بود. فرامکین در سقوط دولت عثمانی بصیرتی شبیه به ظرافتی که کورزمن هم در ماجرای پیروزی انقلاب اسلامی دیده به خواننده می‌دهد. او در جایی از کتاب «صلحی که همه صلح‌ها را بر باد داد» می‌نویسد: «با این همه هر دو گروه [2 گروه از تصمیم‌گیران در انگلیس] باور داشتند امپراتوری عثمانی فرومی‌پاشد و تکه‌های آن توسط دولت‌های اروپایی به یغما می‌رود. این فرض یعنی فروپاشی عثمانی، یکی از موتورهای محرک تاریخ شد». (فرامکین،1388، 26)

عثمانی را بیش از هر چیزی، همین تصور که دیگر به انتهای خط رسیده، به انتهای خط رساند.

اسرائیل می‌تواند به دشمنانش حمله سایبری کند، می‌تواند در تاسیسات دشمنانش خرابکاری کند، آتش‌سوزی ایجاد کند یا مثلا چندبار دیگر همین دست شورش‌ها نظیر زن، ‌زندگی، ‌آزادی را تکرار کند؛ در یک کلام همه شاید باور کنند این رژیم تا روزی که تاریخش به سر برسد می‌تواند کمی «اذیت» کند اما کمتر کنشگر عاقلی روی این دیوار دیگر یادگاری خواهد نوشت.

آنچه اسرائیل تا سررسید خود پس از این انجام می‌دهد، شبیه به نفرین و دشنام‌های یک اعدامی عصبانی پای چوبه‌ دار، چند ثانیه قبل از مرگ است.

* راهی که آمدیم

اثنای جنگ 33 روزه بود که از کاندولیزا رایس، وزیر خارجه دولت بوش پرسیدند «این چه وضعی است؟ تا کی به این منوال خواهد بود؟» پاسخ رایس به این پرسش یکی از جملات ماندگار تاریخ روابط بین‌الملل را ساخت. او گفت: «این درد زایمان خاورمیانه جدید است».

طنازی خانم رایس هیچگاه نمود عینی نیافت و خاورمیانه‌ای باب میل آمریکا حتی برای یک سال ساخته نشد اما می‌شود از واژگان او برای توصیف ماوقع این روزهای فلسطین اشغالی استفاده کرد: «این درد سقط یک جنین نامشروع بود».

منابع

کورزمن، ریچارد.(2004). انقلاب تصورناپذیر در ایران، ترجمه: ملاعباسی، محمد(1398)، تهران: ترجمان

فرامکین، دیوید(1989). صلحی که همه صلح‌ها را بر باد داد، ترجمه: حسن افشار (1388)، تهران: نشر ماهی

پژوهشگر سیاست‌گذاری عمومی *

نماینده وزن ۵۷- کیلوگرم تکواندوی بانوان ایران با شکست برابر حریف خود از کانادا به مدال نقره رقابت‌های گرندپری چین دست یافت. در ادامه رقابت‌های روز نخست تکواندوی گرندپری چین، ناهید کیانی، دارنده مدال طلای جهان و نماینده وزن ۵۷- کیلوگرم بانوان ایران در دیدار فینال مقابل اسکایلر پارک از کانادا با نتیجه ۲ بر یک شکست خورد و به مدال نقره رسید.

پرونده نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی هانگژو با درخشش تعدادی از جوانان کاروان ورزش ایران همراه بود که در برخی رشته‌ها تاریخ‌سازی کردند اما در مقابل برخی ورزشکاران هم به خط پایان رسیدند.

کاروان ایران در نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی با ۵۴ مدال شامل ۱۳ طلا، ۲۱ نقره و ۲۰ برنز، پایین‌تر از چین، ژاپن، کره‌جنوبی، هند، ازبکستان و چین‌تایپه در رده هفتم ایستاد. این در حالی است که کاروان ایران در دوره پیشین بازی‌های آسیایی ۶۲ مدال شامل ۲۰ طلا، ۲۰ نقره و ۲۲ برنز گرفت و ششم شد.

اگرچه جایگاه کاروان اعزامی به هانگژو نسبت به دوره گذشته بازی‌ها تنها یک پله سقوط داشت اما هشداری است برای ورزش ایران که در این دوره بازی‌ها در برخی رشته‌ها، در حد انتظار نبود و اگر کشتی مثل همیشه مدال‌‌آوری نمی‌کرد، چه بسا جایگاه پایین‌تری در جدول داشتیم.

با این حال در این دوره از مسابقات برخی ورزشکاران دست به تاریخ‌سازی زدند و موفق به کسب مدال‌هایی شدند که کمتر کسی آنها را پیش‌بینی می‌کرد، البته در مقابل ورزشکارانی هم داشتیم که با وجود اینکه سال‌ها در میدان‌های مختلف برای ورزش ایران مدال‌آوری کردند اما در این دوره دست‌شان از مدال کوتاه ماند که شوکی بزرگ به کاروان ایران وارد کرد.

* مهدی الفتی؛ شگفتی‌ساز کاروان ایران در هانگژو

بدون شک یکی از تاریخی‌ترین مدال‌های هانگژو در رشته ژیمناستیک به دست آمد؛ جایی که در پرش خرک ورزشکار ایرانی با امتیاز 14.783  در جایگاه دوم قرار گرفت و مدال نقره باارزشی را برای کاروان کشورمان کسب کرد. این مدال بعد از ۸۰ سال برای ژیمناستیک ایران به دست آمد. البته مدال الفتی در شرایطی به دست آمد که لایسنس این ورزشکار تا چند روز مانده به بازی‌های آسیایی هانگژو به دلیل مشکلاتی که در فدراسیون ژیمناستیک وجود دارد، صادر نشده بود و با رایزنی رئیس سابق و کمیته ملی المپیک لایسنس او صادر شد.

* آقایی شطرنج در آسیا

سیدمحمدامین طباطبایی، پویا ایدنی و بردیا دانشور، شطرنج‌بازان کشورمان با درخشش تاریخی به مدال طلا رسیدند. ملی‌پوشان شطرنج ایران توانستند با کنار زدن رقبای سرسخت و دارای جایگاهی چون هند، چین و ازبکستان در آسیا آقایی کنند. شطرنج ایران در شرایطی به این مدال رسید که ملی‌پوشان همیشه از نبود امکانات و عدم حمایت مسؤولان و نداشتن مربی خارجی گلایه می‌کنند.

* ترانه احمدی؛ تنها مدال‌آور اسکیت

تیم ملی اسکیت برای نخستین‌بار در بازی‌های آسیایی هانگژو حضور پیدا کرد. البته کمیته ملی المپیک مخالف حضور این رشته بود اما با اصرار رئیس فدراسیون و قول مدال‌آوری در ۲ رشته فری‌استایل و سرعت ۱۲ ورزشکار عازم هانگژو شدند که در نهایت تنها ترانه احمدی در فری‌استایل موفق به کسب مدال نقره شد. مدال احمدی نخستین مدال ایران در تاریخ بازی‌های آسیایی به حساب می‌آید اما اعزام ۱۱ ورزشکار دیگر که موفق به کسب مدال نشدند از نکات منفی و نقاط ضعفی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

* اسماعیل‌نژاد و آینده‌ای روشن

عملکرد حمیده اسماعیل‌نژاد در دوومیدانی امیدوارکننده بود، البته اگرچه او بعد از رسیدن به مرحله فینال به دلیل خستگی از ادامه مسابقات انصراف داد اما رسیدن اسماعیل‌نژاد به فینال مسابقات اتفاق بزرگی بود، آن هم در کنار رقیبی چون فرزانه فصیحی که سال‌هاست لقب دختر باد را به خود اختصاص داده است اما در این دوره از مسابقات حتی نتوانست از مرحله گروهی صعود کند! ناکامی فصیحی در بازی‌های آسیایی هانگژو در شرایطی رخ داد که او مدت‌ها در اردوی صربستان بود و تجربه حضور در مسابقات برون‌مرزی بسیاری را دارد اما اسماعیل‌نژاد پیش از این در مسابقات داخلی شرکت کرده بود و با نخستین تجربه حضور در مسابقات بین‌المللی ترکیه توانست رکورد فصیحی را بشکند و رکورد 11.43 ثانیه را ثبت کند. او در دومین تجربه بین‌المللی خود به مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند اعزام شد و با ثبت رکورد 11.46 ثانیه توانست به عنوان یکی از مدعیان دوی سرعت ایران به بازی‌های آسیایی هانگژو اعزام شود.

* تاریخ‌سازی بانوی دوچرخه‌سوار

شاید تا پیش از برگزاری بازی‌های آسیایی هانگژو کمتر کسی فکر می‌کرد تاریخ‌سازی دوچرخه‌سواری ایران به نام یک دختر گره بخورد. فرانک پرتوآذر نشان داد اگر 4 سال پیش در جریان بازی‌های آسیایی جاکارتا زنجیر پاره کرد و از رسیدن به مدال باز ماند، تنها یک اتفاق بود و امسال در هانگژو آن را جبران کرد. این ملی‌پوش کوهستان ایران در ماده کراس کانتری زنان زمان یک ساعت و ۴۲ دقیقه و ۴۴ ثانیه را ثبت کرد و با کسب عنوان سوم به نشان برنز رسید تا در تاریخ دوچرخه‌سواری ایران نامش ماندگار شود.

* حسین رسولی؛ شگفتی‌ساز بزرگ

شاید کمتر کسی فکر می‌کرد حسین رسولی در پرتاب دیسک که همه نگاه‌ها به طلایی شدن احسان حدادی بود، شگفتی‌ساز شود.

او در مرحله فینال پرتاب دیسک، آخرین پرتاب خود را با مصدومیت ۵۷.۶۱ متر ثبت کرد و به نخستین طلای بازی‌های آسیایی خود دست یافت. احسان حدادی که پرافتخارترین ورزشکار بازی‌های آسیایی محسوب می‌شد و پنجمین حضورش را در این مسابقات تجربه می‌کرد به نشان نقره رسید تا پس از ۲۲ سال کفش‌هایش را بیاویزد و از ورزش قهرمانی خداحافظی کند.

* پینگ‌پنگ طلسم ۶۵ ساله را شکست

تیم ملی تنیس روی میز ایران با ترکیب نوشاد و نیما عالمیان و امیرحسین هدایی با عملکرد بی‌نظیر به مرحله نیمه‌نهایی بازی‌های آسیایی هانگژو صعود کرد و پس از ۶۵ سال دوباره به مدال برنز تیمی رسید. تیم ایران با یک نمایش فوق‌العاده موفق به عبور از سد ژاپن، تیم دوم رنکینگ جهان و دارنده مدال برنز المپیک ۲۰۲۰ شد و شاهکاری ماندگار در تاریخ ورزش ایران را به ثبت رساند.

* توجه و حمایت؛ نیاز مبرم ورزش ایران

عملکرد کاروان ورزش ایران در نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی اگرچه با یک پله سقوط همراه بود و نگرانی‌هایی را ایجاد کرد اما نکات قابل توجهی هم دارد که در سایه توجه و حمایت مسؤولان، همه را به آینده ورزش امیدوار می‌کند. در این دوره از رقابت‌ها ورزشکاران جوان به مدال دست یافتند و در مقابل برخی ورزشکاران باتجربه درجا زدند. این نشان می‌دهد جوانگرایی در برخی رشته‌های ورزشی جواب داده و باید میدان را به تازه نفس‌ها داد تا بتوانند با کسب مدال‌های رنگارنگ آینده ورزش ایران را در مسابقات جهانی و المپیک درخشان کنند.

در این دوره از رقابت‌ها با وجود اینکه بانوان ایران موفق به کسب مدال طلا نشدند اما مدال‌های متعددی از نقره و برنز را درو کردند و ۳۱ درصد هم در سکوهای مدال‌آوری ایران نقش داشتند ولی با این حال ورزش ایران در سال منتهی به المپیک نیازمند توجه بیشتر است و نباید از آن غافل شد.

گاتزتا دلو اسپورت در شماره دیروز خود، تصویری از مهدی طارمی را روی صفحه نخستش برد و نوشت اینتر می‌خواهد او را در همین زمستان به خدمت بگیرد.

مصدومیت آرناتوویچ و عملکرد ضعیف الکسیس سانچز و البته معطوف شدن توانایی خط حمله اینتر به عملکرد لائوتارو و تورام سبب شده اینتر از الان برای تقویت خط حمله تیمش، به دنبال جذب بازیکنان جدید باشد. بر این اساس روزنامه گاتزتا دلو اسپورت در شماره جدید خود، تصویر مهدی طارمی را روی جلد برده و از این بازیکن به عنوان اصلی‌ترین هدف سیمونه اینزاگی نام برده است. در گزارش این روزنامه در این باره آمده است: ارقام اینتر در خط حمله، خلاف روند مورد انتظار است و این مساله نراتزوری را می‌ترساند. تیم اینزاگی خط حمله پرباری دارد و در سری آ و لیگ قهرمانان اروپا 23 گل را در 10 دیدار به ثمر رسانده است. آنها به طور میانگین و در هر 90 دقیقه، بیشتر از 2 گل وارد دروازه حریفان کرده‌اند (به طور دقیق 2.3 گل).

با این حال، نیمی از بخش تهاجمی تیم هنوز در گلزنی ناکام بوده و سانچز و آرناتوویچ موفق به فتح دروازه حریفان نشده‌اند. تیمی که جاه‌طلبی فتح اسکودتو و رسیدن به مراحل بالاتر لیگ قهرمانان اروپا را دارد، نمی‌تواند با این اعداد و ارقام مهاجمانش، از پس آن برآید. داده‌ها واضح است: از بین 6 تیم برتر جدول رده‌بندی سری آ، اینتر تنها تیمی است که مهاجمان ذخیره‌اش هیچ گلی به ثمر نرسانده‌اند و اثر آنها در گلزنی نراتزوری صفر بوده است.

وقتی می‌گوییم تاثیر صفر، شکل گفتاری متن نیست. صفر دقیقا تعداد گل‌های مهاجمان اتریشی و شیلیایی در تیمی است که همه بازیکنان گل می‌زنند. علاوه بر این، این دو در مجموع 313 دقیقه در زمین حاضر بوده‌اند ولی هیچ ضربه‌ای به سمت دروازه حریف روانه نکرده‌اند. تا امروز، اینتر به قدرت، انفجار و نوار گلزنی تورام و لائوتارو وابسته بوده است.

نکته اینجاست که اینزاگی در تیمش یک ماشین گلزنی ساخته است که همه، از جمله مدافعان و هافبک‌ها را درگیر خود می‌کند. با این حال، او نتوانست این کار را با 2 نفر از 3 مهاجمی که تابستان از بازار نقل و انتقالات آمدند، انجام دهد. آرناتوویچ با مصدومیت در دیدار برابر امپولی متوقف شد و سانچز نیز شروع سختی داشت و دیر به تمرینات اضافه شد.

آنچه مورد نیاز است، معکوس کردن واقعی روند فعلی است. اما اگر قرار باشد در تابستان شکافی از نظر عملکردی در تیم برطرف شود، دقیقاً در خط حمله است. هنوز خیلی زود است با قطعیت یک استراتژی مرتبط با بازار برای ماه ژانویه تعریف کنیم اما در سال‌های اخیر اینتر نشان داده است می‌داند در صورت لزوم، چگونه در طول فصل از فرصت‌های بازار استفاده کند.

یکی از این فرصت‌ها می‌تواند مهدی طارمی، مهاجم ایرانی پورتو باشد که ماه آگوست در یک قدمی پیوستن به میلان قرار داشت. او برای مدت طولانی در دفترچه راهنمای خریدهای تابستانی پیرو آوسیلیو بوده است و یکی از نام‌هایی بود که تابستان گذشته نیز مورد توجه اینتر قرار گرفت، زمانی که مشخص شد قرارداد لوکاکو با نراتزوری به هم خورده است.

طارمی به دلیل ویژگی‌ها، تجربه بین‌المللی و توانایی سازگاری با انواع سبک بازی‌ها، امروز همچنان یک گزینه محبوب است. او یک ویژگی دارد؛ قراردادی که ژوئن آینده به پایان می‌رسد و هنوز تمدید نشده است. پورتو می‌خواست ماه آگوست بیانیه‌ای بلند علیه میلان منتشر کند ولی در مقابل آن مقاومت کرد. مشخص نیست طارمی بتواند در ژانویه جدا شود یا خیر؛ شاید به پیشرفت تیم پرتغالی در لیگ قهرمانان هم بستگی داشته باشد، یا به تمایل این مهاجم برای ماندن در پرتغال، بدون تمدید قراردادش. اینتر مراقب شرایط است. واضح است ما در نهایت به دنبال موقعیتی خواهیم بود که از نظر اقتصادی نیز سودمند باشد.

ایرانی 31 ساله در شرایطی مورد نظر قرار دارد که اینتر، سانچز و آرناتوویچ را که هر دو 34 ساله هستند روی نیمکت دارد. البته حضور در جام ملت‌های آسیا به همراه تیم ‌ملی ایران که زمستان در قطر برگزار می‌شود، همچنان مانع بزرگی برای جذب طارمی محسوب می‌شود.

صهیونیست‌ها گرچه تلاش دارند با مظلوم‌نمایی، عملیات‌های نظامی کور و سبعانه خود را توجیه کنند اما حقیقت باید توسط رسانه‌ها و حقوقدانان به‌ صورت جدی مطرح شود. مجامع اسلامی مانند سازمان همکاری‌ اسلامی یا اتحادیه عرب یا جنبش غیر‌متعهدها می‌توانند غیر از ارائه بیانیه و محکوم کردن این حملات، به فکر انجام اقدامات حقوقی در این زمینه باشند و به نظر می‌رسد وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی بیشترین نقش را می‌تواند در این باره داشته باشد. سیاست منطقه‌ای جمهوری اسلامی تاکنون در طول چند سال گذشته پیشرفت و نتایج خوبی داشته است و دیپلماسی فعال ایران در این زمینه می‌تواند راه را برای تعاملات بعدی بین ملت‌ها و دولت‌های اسلامی در منطقه باز کند. 

در کنار این، طبق اخباری که روز گذشته منتشر شد، گروه‌های مقاومت از مدت‌ها قبل اقدام به عضوگیری از درون بدنه ارتش اسرائیل کرده و برخی اطلاعات خود بویژه از شهرک‌ها و پایگاه‌های اطراف غزه (محل درگیری‌های توفان الاقصی) را از سربازان اسرائیلی که حالا با حماس همکاری می‌کنند گرفته‌اند.

این موضوع اگرچه مساله تازه‌ای نبوده و در گذشته نیز بارها اخبار همکاری سربازان اسرائیلی با گروه‌های مقاومت بویژه در فروش اسلحه و تجهیزات منتشر شده اما نشان داد این بار دستگاه‌های اطلاعاتی اسرائیل با یک حفره بزرگ امنیتی نیز مواجه هستند که تا مدت‌ها باید بخشی از توان خود را صرف ترمیم آن کنند.

با این تفاسیر، حتی با فروکش کردن جنگ نیز باید منتظر یک زلزله سیاسی برای تغییرات عمده در میان سران ارشد نظامی و امنیتی رژیم اسرائیل باشیم؛ درست شبیه اتفاقی که پس از جنگ سال 1973 افتاد و دولت گلدا مایر را به سقوط کشاند. برخی سران ارشد رژیم که اکنون سروصدای زیادی هم دارند، به احتمال زیاد آخرین روزهای عمر سیاسی خود را می‌گذرانند.

تازه همه اینها در حالی است که سران اسرائیل تصمیم انتحاری برای حمله گسترده زمینی به غزه نگیرند، چرا که می‌دانند ورود به غزه - همان‌طور که قبلا نیز آن را آزموده‌اند - برای‌شان تبعاتی شاید به مراتب بالاتر از آنچه تاکنون هزینه دادند، داشته باشد.

تعداد بالای اسرای اسرائیلی در دست گروه‌های مقاومت البته تیغ حمله صهیونیست‌ها را کندتر خواهد کرد و فلسطینی‌ها خوب می‌دانند چطور باید از این اهرم فشار در جریان جنگ و حتی پس از آن در میز مذاکره بهره ببرند.

صهیونیست‌ها تاکنون به بمباران کور و سنگین نوار غزه و هدف قرار دادن زنان و کودکان بی‌گناه و خانه‌های ساکنان این منطقه کوچک بسنده کرده‌اند و این احتمال نیز وجود دارد که بخواهند پس از این بمباران سنگین و از بین بردن بخش‌های زیادی از زیرساخت‌های نوار غزه به آنجا حمله کنند که باید منتظر ماند و دید آیا نتانیاهو حاضر است ریسک چنین اقدامی را قبول کند یا نه؟

به هر حال، نبرد توفان الاقصی نشان داد تنها یک بخش از جبهه گسترده مقاومت توانایی وارد کردن بزرگ‌ترین ضربات را به ارتش مدعی شکست ناپذیری دارد و می‌تواند در یک نصف روز، تلفاتی 6 برابری نسبت به جنگ 33 روزه به آنها وارد کند (اسرائیل در جنگ 33 روزه 165 کشته داد ولی در نبرد توفان الاقصی این تعداد به بیش از 1000 نفر رسیده).

حماس و دیگر گروه‌های مقاومت اسلامی فلسطین با توفان الاقصی تاریخ مبارزات را به ۲ بخش تقسیم کردند و حالا اسرائیل می‌داند دیگر با یک گروه در لاک دفاعی مواجه نیست و هر آن باید منتظر غافلگیری‌های بیشتر باشد.