شکستن طلسم ایتالیایی
زهره فلاح‌زاده: در شرایطی که هنوز گرد و خاک فصل جاری لیگ برتر فرو ننشسته، باشگاه استقلال گامی جسورانه در مسیر بازسازی و بازآفرینی خود برداشته است؛ گامی که اگر به سرانجام برسد، شاید نخستین شوک فصل آینده فوتبال ایران از دل همین اقدام سر برآورد: بازگشت والتر ماتزاری، چهره‌ای نام‌آشنا از فوتبال ایتالیا، به کانون مذاکرات با مدیران آبی‌پوشان پایتخت.
استقلال که با امیدهای فراوان پا به رقابت‌های این فصل گذاشته بود، به شکلی شگفت‌انگیز در میانه راه نهتنها از کورس قهرمانی کنار رفت بلکه تا مرز خطر سقوط نیز پیش رفت. شکست‌های متوالی، حواشی درون‌تیمی، تغییرات پیاپی در مدیریت و کادر فنی و بی‌ثباتی در ساختار بازیکنان، این تیم را در گردابی از بلاتکلیفی فرو برد؛ گردابی که حتی هواداران قدیمی را نیز دلسرد کرد.
اما حالا در آستانه فصل تازه، باشگاه استقلال در حال بستن کوله‌بار یک تغییر استراتژیک است. مجتبی جباری که به عنوان سرمربی موقت، در برهه‌ای حساس زمام امور را در دست گرفته، قرار است میدان را به چهره‌ای صاحب‌نام و باتجربه در سطح فوتبال اروپا واگذار کند؛ گزینه‌ای که به عنوان جدی‌ترین نام در صدر فهرست مدیران باشگاه قرار گرفته، کسی نیست جز والتر ماتزاری نام‌آشنا.
* بازگشت به یک مذاکره نیمه‌کاره
نام ماتزاری پیش‌تر نیز در محافل مدیریتی باشگاه استقلال شنیده شده بود. در میانه فصل و پس از ناکامی‌های اولیه، مذاکره‌ای جدی میان طرفین در جریان بود اما به شکل ناگهانی و مبهم، این روند متوقف شد. هر چند برخی منابع تأکید داشتند تصمیم نهایی به دلیل عدم توافق بر سر مسائل مالی و فنی گرفته شد اما شایعاتی نیز از بدعهدی و وقت‌کشی طرف ایتالیایی به گوش رسید.
با این حال، گویا زمان، زخم‌ها را تا حدی التیام بخشیده و شرایط برای گفت‌وگویی دوباره فراهم شده است. منابع نزدیک به باشگاه استقلال، از رسیدن مذاکرات به مراحل نهایی خبر می‌دهند و جالب آنکه برخی رسانه‌های معتبر ایتالیایی نیز توافق اولیه را تأیید کرده‌اند.
* پاسخ به سیاست تهاجمی پرسپولیس؟
این تحرکات از سوی استقلال در حالی صورت می‌گیرد که رقیب سنتی این تیم، پرسپولیس، با تلاشی گسترده به دنبال تقویت ترکیب خود برای فصل آینده است. از مذاکره با ستاره‌های سرشناس تا بررسی گزینه‌های جذاب داخلی و خارجی، پرسپولیس عزم خود را برای سلطه در لیگ جزم کرده است اما اگر ماتزاری حقیقتاً روی نیمکت استقلال بنشیند، ورق به‌گونه‌ای دیگر برخواهد گشت.
حضور مربی‌ای با تجربه مربیگری در سری آ و کارنامه‌ای قابل اعتنا، می‌تواند نهتنها وزن فنی استقلال را افزایش دهد، بلکه روحیه‌ای تازه در پیکره فرسوده هواداران بدمد. در رقابت روانی میان ۲ قطب سنتی پایتخت، چنین انتصابی می‌تواند پیام روشنی برای رقیب باشد: استقلال آماده بازگشت است.
* حقیقتی فراتر از هیاهو
با این همه، باید به یاد داشت تا زمانی که والتر ماتزاری وارد تهران نشده و قرارداد رسمی میان او و باشگاه امضا نشود، هر توافقی بر مدار احتمالات می‌چرخد. خاطره تلخ نیمه‌تمام ماندن مذاکرات پیشین هنوز در ذهن هواداران تازه است و بی‌اعتمادی حاصل از تجربه‌های ناکام قبلی، هنوز زدوده نشده است.
از سوی دیگر، انتخاب مربی‌ای همچون ماتزاری، فارغ از جنبه‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای، نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، سرمایه‌گذاری بلندمدت و حمایت اجرایی و مدیریتی مستمر است؛ امری که در فضای متغیر فوتبال ایران، بویژه در استقلال، همواره با چالش‌هایی مواجه است.
* پایان یک فصل پرحاشیه، آغاز یک فصل پرامید؟
فصل جاری برای استقلال، فصلی بود مملو از پرسش، تردید و تصمیمات پراکنده اما شاید نخستین تصمیم بزرگ فصل آینده، نقطه پایانی بر آن پراکندگی‌ها باشد. اگر ماتزاری بر نیمکت آبی‌ها بنشیند، می‌توان امیدوار بود استقلال نهتنها از حاشیه عبور کند، بلکه گام در مسیری تازه بگذارد؛ مسیری که شاید با قهرمانی، ثبات و آشتی دوباره هواداران با تیم محبوب‌شان همراه شود.
اکنون چشم‌ها به تهران دوخته شده؛ جایی که شاید مهم‌ترین بمب نقل‌وانتقالات، در اتاق مذاکرات منفجر شود.
***
ماتزاری نزدیک به نیمکت استقلال اما نه آنقدر که گفته می‌شود
در روزهایی که فوتبال ایران میان بی‌خبری و شایعه سرگردان است، نام والتر ماتزاری ناگهان مطرح شد اما این دفعه کاملا جدی و نهایی.
مربی ۶۴ ساله‌ای نه فقط با نام ناپولی و اینتر که با خلق‌وخویی آرام و تفکری واکنشی شناخته می‌شود. رودی گالتی، خبرنگار خوش‌نام ایتالیایی، مدعی شده توافق با استقلال نهایی شده. او حتی از امضای قرارداد هم گفته اما در تهران، موضع رسمی باشگاه چیز دیگری می‌گوید: هنوز چیزی قطعی نیست، مذاکره ادامه دارد.
ماتزاری مردی است که فوتبال را با شکیبایی می‌سازد. همان‌طور که در ناپولی، تیمی فراموش‌شده را به لیگ قهرمانان برد، می‌تواند در استقلال نیز طرحی نو دراندازد. اما پرسش این است: آیا استقلال ساختار لازم را برای بهره‌گیری از تجربه او دارد؟ یا این هم چون بسیاری از پروژه‌های نیمه‌تمام، تنها شعاری است در باد؟ گفته می‌شود قرارداد پیشنهادی، ۱۶ ماهه و حدود 2 میلیون یورو است. رقمی که در فوتبال ایران، تنها در حد چند نتیجه بد، به مسیری تلخ ختم می‌شود. مجتبی جباری، فعلاً مرد شماره یک نیمکت است؛ نماد نسلی پرشور اما بی‌پشتوانه. استقلال نیازمند ثبات است، نه فقط اسم‌های بزرگ. حقیقت این است که حضور ماتزاری اگر به وقوع بپیوندد، یک فرصت است؛ فرصتی برای عبور از نگاه سنتی به مربیگری اما همین فرصت، می‌تواند بدل به بحرانی جدید شود اگر باشگاه در ساختار، در بازیکن‌سازی و حتی در صبر و درک، دچار کم‌سوادی مزمن باشد.
چه کسی پاسخگوی افکار عمومی است اگر همه چیز به بن‌بست برسد؟ چه تضمینی است برای اینکه ماتزاری، مثل استراماچونی، نیمه‌راه تیم را ترک نکند؟
ما در روزگار وعده‌های تکراری زندگی می‌کنیم و فوتبال، آینه‌ای است صادق. اگر باشگاه استقلال واقعاً در مسیر حرفه‌ای شدن گام برداشته، حضور ماتزاری می‌تواند گواهی باشد بر آن اما اگر نه، این هم فصلی دیگر از قصه مربیانی است که آمدند، دیدند و در نهایت برگشتند.