رازهای دفن‌شده جزیره فساد
وزارت دادگستری آمریکا و اف‌بی‌آی، تیر ۱۴۰۴/ ژوئیه ۲۰۲۵، با انتشار یادداشتی رسمی، ادعایی را مطرح کردند که بسیاری را در شوک فروبرد: پس از بررسی‌های گسترده پرونده رسوایی جفری اپستین، هیچ «لیست مشتریانی» از افراد بانفوذ که در جرائم او مشارکت داشته‌اند پیدا نشده است. این نهادها همچنین اعلام کردند هیچ مدرکی مبنی بر اخاذی اپستین از چهره‌های سیاسی و اقتصادی یا قتل وی در کار نبوده و علت مرگ او همان «خودکشی» است، روایتی که سال‌هاست از سوی بخش بزرگی از افکار عمومی آمریکا زیر سؤال رفته است. برای مقابله با شایعات مرگ مرموز اپستین، نهاد قضایی آمریکا حتی ویدئوی نظارتی زندان را منتشر کرد؛ ویدئویی که نشان می‌دهد هیچ‌کس در شب مرگ او وارد سلولش نشده است اما مشکل همین‌جاست: یک دقیقه از این ویدئو به طرز عجیبی مفقود است! یک دقیقه مرموز که بار دیگر آتش تئوری‌های توطئه را شعله‌ور کرده و این سوال را به میان آورده است: در همان 60 ثانیه چه رخ داده؟
در میانه این هیاهو، مهم‌ترین حاشیه به قدرتمندترین فرد آمریکا مربوط می‌شود: دونالد ترامپ. او و دولتش ابتدا وعده داده بودند اسناد بیشتری درباره پشت پرده‌های پرونده اپستین منتشر خواهند کرد؛ وعده‌ای که حالا به یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف ترامپ در میان حامیانش تبدیل شده است. یادداشت اخیر وزارت دادگستری و اف‌بی‌آی مبنی بر عدم وجود لیست مشتریان و مدارک جدید، موجی از خشم و ناامیدی را در میان هواداران ترامپ و چهره‌های جریان راستگرای آمریکا به راه انداخته است. ترامپ در آخرین موضع‌گیری خود در شبکه‌های اجتماعی، به جای پاسخگویی، از «پام باندی» دادستان کل دفاع کرد و از حامیانش خواست حملات علیه او را متوقف کنند. او تأکید کرد دولتش چیزی برای پنهان کردن ندارد و پرونده اپستین نباید بهانه‌ای برای تفرقه میان حامیانش باشد اما به نظر می‌رسد این «تفرقه» چیزی نیست که براحتی ترمیم شود. بسیاری از شخصیت‌های رسانه‌ای قدرتمند که نقش کلیدی در پیروزی ترامپ در دوره دوم انتخاب وی داشتند، اکنون با عصبانیت علیه او موضع گرفته‌اند.
در این میان، حتی متحدان سابق ترامپ همچون ایلان ماسک نیز از عملکرد دولت او در مدیریت این پرونده انتقاد کرده‌اند. ماسک و دیگر منتقدان، دولت ترامپ را متهم می‌کنند برخلاف شعارهای ضدفساد و ضدسیستم خود، بسان سایر رؤسای جمهور آمریکا، این پرونده را در هاله‌ای از ابهام و محافظه‌کاری فروبرده است.
همین انتقادات دوباره اپستین را به صدر اخبار رسانه‌های جهان و جست‌وجوهای اینترنتی بازگردانده و نام او را به یادآور «فساد سیستماتیک» در قلب قدرت آمریکا تبدیل کرده است؛ سیستمی که هنوز هم، حتی پس از مرگ یک مردِ دربند، بزرگ‌ترین رازهایش را افشا نمی‌کند.
* رازهای تاریک دوستی ترامپ و اپستین؛ شکاف جدید در اردوگاه راستگرایان
دونالد ترامپ و جفری اپستین، دهه ۹۰ میلادی رابطه‌ای نزدیک داشتند؛ رابطه‌ای که ردپایش هنوز هم در پرونده‌های رسوایی جنسی اپستین دیده می‌شود. آنها بارها در میهمانی‌های خصوصی و رویدادهای اجتماعی مشترک در فلوریدا و نیویورک دیده شده بودند. نام ترامپ در دفترچه تماس‌های شخصی اپستین و حتی در فهرست مسافران پروازهای خصوصی او ثبت شده است اما تاکنون مدرکی مبنی بر مشارکت مستقیم ترامپ در جنایات جنسی گسترده اپستین ارائه نشده است.
در جریان دادگاه گیسلین مکسول، شریک جنسی و همدست اصلی اپستین، یکی از قربانیان شهادت داد اپستین او را در نوجوانی به ترامپ معرفی کرده بود اما این شاهد هیچ اتهام یا ادعای سوءرفتاری علیه ترامپ مطرح نکرد و دادگاه نیز شواهدی علیه رئیس‌جمهور سابق آمریکا نیافت.
با این حال، رسانه‌ها فراموش نمی‌کنند ترامپ سال ۲۰۰۲، زمانی که هنوز اپستین به عنوان یک شکارچی جنسی شناخته نمی‌شد، او را «آدمی فوق‌العاده» توصیف کرده و گفته بود: «او عاشق زنان زیباست، درست مثل من!»؛ جمله‌ای که امروز، با افشای ابعاد تاریک زندگی اپستین، برای ترامپ به یک کابوس سیاسی تبدیل شده است.
پس از دستگیری اپستین، ترامپ به سرعت از او فاصله گرفت و هرگونه ارتباط مجرمانه با این سرمایه‌دار بدنام را رد کرد اما همین فاصله‌گیری ناگهانی، تردیدها را در دل بخشی از طرفداران دوآتشه ترامپ کاشته است؛ کسانی که حالا با مرور گذشته، احساس می‌کنند فریب خورده‌اند. این گروه معتقدند ترامپ با وعده شفافیت درباره اپستین روی کار آمد اما امروز در برابر پرسش‌های بی‌پاسخ، سکوت اختیار کرده است. پرونده اپستین، امروز نه فقط زخم عمیق سیستم قضایی و سیاسی آمریکاست، بلکه به شکافی عمیق در اردوگاه راستگرایان و هواداران ترامپ تبدیل شده است؛ شکافی که هر روز با افشای گوشه‌ای از روابط قدیمی ترامپ و اپستین، عمیق‌تر و خطرناک‌تر می‌شود.
* پرونده اپستین؛ مرگ‌های مرموز، موساد و هراس ترامپ از سقوط
اسفند ۱۴۰۳/ فوریه ۲۰۲۵، نخستین بخش از اسناد طبقه‌بندی‌شده پرونده رسوایی جفری اپستین منتشر شد؛ اسنادی که بسیاری در انتظارش بودند تا بالاخره پرده از چهره واقعی افراد بانفوذ بردارد اما نتیجه ناامیدکننده بود: تنها لیست پروازها و برخی اسامی تکراری منتشر شد، بدون هیچ اطلاعات تازه یا افشاگرانه‌ای که گره از معمای فساد جنسی وی بگشاید.
هنوز شوک این انتشار ناقص فروکش نکرده بود که فروردین ۱۴۰۴/ آوریل ۲۰۲۵، خبری جامعه قربانیان اپستین را در بهت فروبرد: ویرجینیا جفری، مشهورترین شاکی پرونده اپستین که سال‌ها روایت‌های تکان‌دهنده‌ای از قاچاق جنسی نوجوانان توسط او و شبکه‌اش را افشا کرده بود، بر اثر «خودکشی» جان خود را از دست داد؛ خودکشی‌ای که بسیاری آن را مشکوک و بخشی از پروژه حذف شاهدان می‌دانند.
در چنین فضایی، با وجود تاکید رسمی وزارت دادگستری آمریکا و اف‌بی‌آی بر نبود لیست مشتریان و فقدان شواهد جدید، بی‌اعتمادی عمومی روزبه‌روز عمیق‌تر می‌شود. این بی‌اعتمادی وقتی شدت گرفت که شائبه قتل اپستین توسط ترامپ، در محافل رسانه‌ای آمریکا مطرح شد؛ ادعایی که می‌گوید رئیس‌جمهور سابق، برای جلوگیری از افشای نقش خود در پرونده، دستور حذف وی را صادر کرده است.
از سوی دیگر، رسانه‌های آمریکایی اخیراً گزارش‌هایی منتشر کرده‌اند که مدعی ارتباط مستقیم موساد با اپستین یهودی است؛ ارتباطی با هدف نفوذ بر سیاستمداران، میلیاردرها و چهره‌های قدرتمند رسانه‌ای و هنری غرب. بر اساس این روایت‌ها، اپستین با به دام انداختن افراد در میهمانی‌های جنسی و تصویربرداری پنهان، عملاً نقش بازوی اخاذی و نفوذ اطلاعاتی موساد را ایفا می‌کرده است.
این ادعاها با اظهارنظر جنجالی اخیر قاضی «اندرو ناپولیتانو» در گفت‌وگو با «جورج گالووی» در برنامه «MOATS» داغ‌تر شد. ناپولیتانو گفت: «فکر می‌کنم نام ترامپ در لیست اپستین باشد. موساد این را می‌داند و به جان راتکلیف، مدیر سیا منتقل کرده است. او هم این موضوع را در گوش ترامپ پچ‌پچ کرده و ترامپ از افشای آن وحشت دارد، چون می‌داند این آغاز پایان ریاست جمهوری‌اش خواهد بود. واکنش‌های عصبی ترامپ علیه طرح سوال درباره اپستین نشان می‌دهد از این رسوایی مرگبار چه هراسی دارد».
در مقابل این هیاهو، وزارت دادگستری آمریکا به همراه نهادهای امنیتی آن کشور، وجود هرگونه «لیست مشتریان جزیره فساد اپستین» را تکذیب کرده‌اند؛ تکذیبی که نه‌تنها آب سردی بر آتش شایعات نریخت، بلکه آن را به آتشفشانی از خشم و بی‌اعتمادی تبدیل کرد. بسیاری از طرفداران ترامپ که او را ناجی مبارزه با فساد سیستماتیک دولت پنهان می‌دانستند، حالا با احساس خیانت و فریب‌خوردگی مواجهند، چرا که رئیس‌جمهور محبوب‌شان به جای افشاگری، در تیم همان افراد فاسد و قدرتمند بوده است.
اقدام اخیر ترامپ این یأس و خشم را دوچندان کرد؛ او در اوج این رسوایی، برای تماشای فینال جام باشگاه‌های جهان، پام باندی، دادستان کل آمریکا را با خود برد؛ حرکتی نمایشی که به وضوح پیام حمایت او از گزارش وزارت دادگستری درباره پرونده اپستین بود و تلاشی برای جلوگیری از حملات هوادارانش به باندی. اما این حرکت، بیش از هر چیز یادآور خیانت به شعارهای انتخاباتی ترامپ بود؛ شعارهایی درباره «پاکسازی مرداب قدرت» که حالا حتی طرفداران دوآتشه‌اش را به این نتیجه رسانده است که مرداب، او را در خود بلعیده است.