پرسپولیس مدل آلمان

مهدی مرسلی: پرسپولیس این‌ بار فرمان را به دست کسی سپرده‌ که شاید به ظاهر آرام باشد اما در باطن، سخت‌تر از هر مربی دیگری با قانون و دیسیپلین برخورد می‌کند.
وقتی اسماعیل کارتال، سرمربی ترکِ باتجربه، ناگهانی ساز رفتن کوک کرد، مدیران پرسپولیس دست به قمار بزرگی زدند. آنها وحید هاشمیان را آوردند؛ مردی که در آلمان با نظم نفس کشید و حالا قرار است همان انضباط را به رختکن پرسپولیس تزریق کند.
معادله سخت سرخ‌ها
هاشمیان در نخستین گفت‌وگوی رسمی‌اش شفاف‌تر از همیشه حرف زد. او با جسارت مثال زد یک مربی باید روح و فلسفه باشگاهش را بپذیرد؛ همان‌طور که نمی‌شود گواردیولا را در اتلتیکو مادرید تصور کرد یا مورینیو را در بایرن. این نگاه هوشمندانه نشان می‌دهد سرمربی جدید پرسپولیس دقیقا می‌داند پا در چه مسیری گذاشته.
پرسپولیس باشگاهی است که صرفاً نتیجه‌گرایی را نمی‌خواهد. هوادار قرمز، تیمش را نه‌تنها برنده، بلکه تهاجمی می‌خواهد. هاشمیان خیلی زود متوجه شد اگر قرار است در پرسپولیس ماندگار شود، باید ترکیب ظریف پیروزی و جذابیت فوتبال را به دست بیاورد.
یکی از جذاب‌ترین بخش‌های صحبت‌های هاشمیان، شفافیت او درباره جوان‌گرایی بود. او وعده‌های توخالی نداد. گفت هر بازیکن جوانی که می‌خواهد پیراهن پرسپولیس را به تن کند، باید آنقدر سطح بالا و کوبنده ظاهر شود که نتوان او را نادیده گرفت. پرسپولیس در سال‌های اخیر بارها متهم به بی‌توجهی به استعدادهای جوان شده. از طرف دیگر، جوانان این تیم هم اغلب نتوانسته‌اند در بلندمدت کیفیت و استمرار لازم را نشان دهند. هاشمیان اما انگار آمده تا این زنجیره تکراری را بشکند.
بخش مهم و شاید اصلی پروژه هاشمیان، پیاده‌سازی انضباطی شبیه ارتش است. او در همان ابتدا واژه «پادگان» را به زبان آورد؛ کلمه‌ای که به‌تنهایی می‌تواند دنیایی از سختگیری و کنترل را تداعی کند.
هاشمیان با ذهنیتی که از بوندس‌لیگا به یادگار دارد، کوچک‌ترین رفتار خارج از چارچوب را تحمل نخواهد کرد. از پوشش بازیکن تا بردن گوشی به سالن غذاخوری؛ همه چیز زیر ذره‌بین دقیق او قرار دارد. تجربه نشان داده چنین جزئیاتی می‌تواند مرز باریک بین تیمی موفق و تیمی متزلزل باشد. کافی‌ است یاد برانکو و انضباط مثال‌زدنی‌اش بیفتیم تا بفهمیم چنین سختگیری‌هایی چه تأثیری می‌گذارد.
بی‌بهانه بودن، ویژگی کلیدی
هاشمیان در همین نخستین مصاحبه‌اش تاکید کرد قرار نیست پشت بهانه‌ها پنهان شود. او بخوبی می‌داند چه تیمی را تحویل گرفته و با علم به همه نقاط ضعف و قوت، این مسؤولیت را پذیرفته.
یکی از آفت‌های همیشگی فوتبال ایران، مربیانی هستند که بعد از ناکامی، یک لیست بلندبالا از توجیه‌ها آماده دارند. از زمین خراب گرفته تا داور و حاشیه‌های بی‌پایان. اما هاشمیان وعده داد اگر هم تیمش ببازد، به جای سنگر گرفتن پشت این بهانه‌ها، به‌دنبال اصلاح اشتباهات باشد.
رختکن قرمز در یک قدمی تغییر
هاشمیان از همان ابتدا اعلام کرده نظم و فوتبال هجومی، ۲ ستون اصلی فلسفه‌اش هستند. اگر این ۲ اصل در پرسپولیس جا بیفتد، می‌توان انتظار یک تیم پرهیجان، پیش‌رونده و البته متحد را داشت.
البته این مسیر، پر از مین‌های پنهان است. هوادار پرسپولیس، عاشق شور و پیروزی است اما گاهی همین عشق، به تیغی دولبه تبدیل می‌شود. کافی است چند هفته نتیجه نگیری، تا همین سکوهای مشتاق، به یک میدان پرهیاهو علیه سرمربی بدل شوند. هاشمیان حالا در قامت رهبر نیمکت پرسپولیس، باید از آن چهره آرام فاصله بگیرد و چهره‌ای مقتدر، گاهی سخت‌گیر و حتی بی‌رحم از خود نشان دهد. تیمی که پرسپولیسی‌ها از او می‌خواهند، فقط بردن را بلد نیست، بلکه باید بر حریف بتازد، زیبا بازی کند و از همه مهم‌تر، در هر قدم نظم را در خونش داشته باشد.
این روزها هواداران قرمز امیدوارند «رئیس جدید» بتواند این پازل دشوار را کنار هم بچیند. پازلی با قطعاتی از شور، انضباط، جوان‌گرایی و جذابیت هجومی. آیا هاشمیان همان معمار شجاعی است که بتواند در دل تمام بحران‌ها و انتظارات، ساختمانی محکم بسازد؟
فصل تازه پرسپولیس در راه است و همه چشم‌ها حالا به مردی دوخته شده که اگر چه در گذشته کم‌حرف بود اما حالا با زبان فوتبال، باید بلندترین حرف‌ها را بزند.