غزه در آستانه مرگ

در روزهایی که ارتش صهیونیستی در جنوب سوریه با افتخار مدعی حمایت از اعراب دروزی است و کامیون‌های حامل کمک‌های امدادی، غذا و دارو را به سوی مناطق دروزی‌نشین می‌فرستد، تنها چند کیلومتر آن‌سوتر در غزه، مردم از گرسنگی جان می‌دهند؛ فاجعه‌ای که گویی تنها از دل تاریک این رژیم برمی‌آید. فلسطینیان غزه این روزها در گرمای سوزان و طاقت‌فرسای تابستان ۲۰۲۵، بی‌غذا و بی‌آب، یک‌به‌یک فرومی‌ریزند و می‌میرند؛ در سکوت مرگباری که جهان را به لرزه می‌اندازد.
طبق آخرین اخبار منابع میدانی، وضعیت گرسنگی در غزه به مرحله‌ای رسیده که به گفته مقامات محلی، شاهد یک قحطی تمام‌عیار هستیم. روایت‌ها حاکی از آن است بخش بزرگی از جمعیت این منطقه در معرض سوءتغذیه و گرسنگی شدید قرار گرفته است. وزارت بهداشت غزه با صدایی مملو از نگرانی اعلام کرد منطقه با قحطی گسترده مواجه شده و مرگ‌ومیر ناشی از سوءتغذیه هر روز بیشتر می‌شود.
سازمان‌های بین‌المللی از جمله آنروا هشدار داده‌اند گرسنگی در غزه به سطح بحرانی رسیده است و مردم برای زنده ماندن در زباله‌ها به دنبال غذا می‌گردند؛ وضعیتی که بدون کمک فوری، به معنای پایان حیات خواهد بود. تصاویر و ویدئوهای منتشر شده از غزه، صحنه‌های نفسگیر و تکان‌دهنده‌ای را نشان می‌دهد؛ کودکان نحیف، چشم‌های گودافتاده و مردمی که در سکوت، جان دادن خود را نظاره می‌کنند. خبرنگاران مستقر در غزه وضعیت را چنین توصیف کرده‌اند: «ما همه در حال گرسنگی کشیدن هستیم. ما همه داریم می‌میریم». فروشگاه‌ها خالی است، انبارها تهی شده و حتی اگر کسی پولی هم داشته باشد، غذایی برای خرید وجود ندارد. طبق گزارش‌های موثق، تاکنون دست‌کم ۷۱ کودک بر اثر گرسنگی جان خود را از دست داده‌اند و آمار تلفات ناشی از قحطی و سوءتغذیه به صدها نفر رسیده است. مسؤولان وزارت بهداشت غزه هشدار داده‌اند با ادامه این وضعیت و نرسیدن کمک‌های کافی، یک فاجعه انسانی و بهداشتی بی‌سابقه در راه است؛ فاجعه‌ای که شاید دیگر فرصتی برای مهار آن باقی نمانده باشد.
در این میان، عوامل انسانی و هدفمند متعددی این بحران را شعله‌ورتر کرده‌اند. مهم‌ترین عامل، محاصره فراگیر اسرائیل است که مسیر ورود مواد غذایی، دارو، سوخت و کمک‌های بشردوستانه را به منطقه بسته و بویژه شمال غزه را در آستانه نابودی قرار داده است. از سویی زیرساخت‌های تأمین غذا و مراکز خیریه و سازمان‌های بین‌المللی هدف بمباران قرار گرفته و نابود شده‌؛ حملاتی که زنجیره توزیع غذا را از هم گسسته و سرعت قحطی را چندین برابر کرده است.
بمباران مزارع، مراکز ذخیره مواد غذایی و زمین‌های کشاورزی، منابع تولید داخلی غذا را نابود کرده است. فروپاشی نظام سلامت و نبود دارو، گرسنگی را به مرگی خاموش و قطعی برای سالمندان، بیماران و کودکان تبدیل کرده است. در کنار همه اینها، موج آوارگی گسترده، دسترسی خانواده‌ها به غذا، آب سالم و مراقبت‌های بهداشتی را به حداقل رسانده است. بسیاری از آنان یا به کمک‌ها دسترسی ندارند یا آنچه دریافت می‌کنند حتی برای یک وعده یک نفر هم کافی نیست.
در واقع، بحران گرسنگی غزه تنها نتیجه بلای طبیعی یا قهر زمین نیست، بلکه حاصل یک پروژه هدفمند انسانی است؛ محاصره، مسدودسازی ورود کمک‌ها، بمباران زیرساخت‌ها، نابودی مزارع، فروپاشی نظام امدادی و درمانی و باز گذاشتن تنها یک راه برای مردم و این یعنی مرگ تدریجی. این روزها در غزه، همه چیز بوی مرگ می‌دهد؛ قفسه‌های خالی، بازارهای بی‌جان، بیمارستان‌های بدون دارو و خرابه‌هایی که در سکوت، شاهد جان دادن کودکان هستند. سازمان‌های امدادی و نهادهای بین‌المللی با صدای بلند هشدار می‌دهند فاجعه‌ای انسانی در راه است و جهان باید همین حالا واکنش نشان دهد؛ پیش از آنکه همه چیز در غزه پایان یابد.